Wydawnictwo Marginesy

Książkowa seria autorstwa Ałbeny Grabowskiej „Uczniowie Hippokratesa” od pierwszej części porwała mnie w świat pionierów medycyny. Był Doktor Bogumił, Doktor Anna, a ostatnią zamykającą powieścią cyklu jest Doktor Zosia.

Kilka słów o fabule

Zofia Nibużanka w skrytości marzy o byciu chirurgiem. Tak naprawdę, weźmie pod uwagę każdą ofertę, która pozwoli jej być lekarką i nieść pomoc potrzebującym. Kiedy otwierają się przed nią drzwi Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie, z werwą przekracza próg placówki i ramię w ramię z koleżankami i kolegami leczy pacjentów. Spokojną posługę lekarską brutalnie przerywa wybuch wojny. Od tego momentu wszystko staje na głowie. Życie ludzkie dla agresora nie ma żadnej wartości, więc medycy są zmuszeni stać się specjalistami i biegłymi każdej specjalności. Niepewna przyszłości swojej, najbliższych, koleżanek i kolegów lekarzy, Zosia walczy o życie pacjentów, kładąc na szali swoje bezpieczeństwo. Heroicznie, z poświęceniem, na przekór czyhającym śmierci, wypełnia przysięgę Hipokratesa.

Kilka słów o wrażeniach

Powieść Ałbeny Grabowskiej czyta się na jednym wdechu. Nie dość, że jest niezwykle ciekawa — wplata w powieść rozdziały poświęcone osiągnięciom medycznym naukowców i odkrywców, to równocześnie bardzo dynamiczna i emocjonalna. Przed oczami czytelnika oraz w jego głowie pojawiają się liczne obrazy, będące reakcją na sugestywne opisy na przykład walczącej Warszawy.

Nie zawsze fikcja literacka z wojną w tle, wydarzeniami mającymi miejsce w obozie koncentracyjnym, dobrze mi się czyta, ale ta zaproponowana przez Ałbenę Grabowską trafia w mój gust. Autorka potrafiła zaciekawić mnie od początku do samego końca, powodując zaangażowanie i emocjonalne rozedrganie. Przepadam za wplataniem prawdziwych wydarzeń w literacką fikcję, dlatego całą serię „Uczniowie Hippokratesa” będę bardzo dobrze wspominała i polecała.

Ożywianie przeszłości, którego dokonuje autorka, budzi refleksję, jak wiele zawdzięczamy bohaterom i zwyczajnym ludziom, którzy żyli przed nami.

Tytuł: Doktor Zosia
Autor: Ałbena Grabowska
Wydawnictwo Marginesy
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book i audiobook
Gatunek: literatura piękna
Seria: Uczniowie Hippokratesa (3)
Współpraca

Po przeczytaniu Przez Zośki Papużanki byłam pod wielkim wrażeniem jej stylu i użytego sposobu narracji, wyczulonego na wszelką dziwność. Bardzo przypadła mi do gustu jej zabawa słowem. Od momentu, gdy przeczytałam, że ukaże się jej nowa powieść, czekałam na nią z cichą, ale rozedrganą ekscytacją.

Zanim przejdę do opisywania wrażeń na temat treści, czyli esencji „Kąkolu”, zacznę od tego, co rzuca się w oczy już na samym początku. Po pierwszym zetknięciu się z książką. To niesamowicie oryginalna okładka, która jako żywo przypomina pięknie wyszyty obrazek. Autorką haftu oraz jej projektantką jest pani Anna Pol.

Kilka słów o fabule

Zośka Papużanka przy użyciu słów, żywego, nasyconego języka zabiera czytelnika na wieś, gdzie „pachnie suchą trawą, mlekiem i korą drzew”.

A że lipiec taki piękny i lipcowy, a że upały skaranieboskie, a że chwałabogu komarów ni ma, a że pani Słowikowa zdrowa dziękibogu, a że niechrękaboskabroni, żeby do kościoła na odpust nie iść, i że dopustboży z tym Tadkiem Kukułką pijokiem, […].

Między ten sielski, niczym nieskrępowany świat, będący odskocznią dla miastowych, dający oddech i haust świeżego powietrza, wkrada się gorzka nuta.

Podobno jeśli pszczoły przypadkiem przyniosą do ula nektar kwiatów tytoniu, cały miód się nie uda. Tytoń wszystko zepsuje. Jak łyżka dziegciu w beczce miodu. Jak jeden kąkol w polu pszenicy.

Kąkol jest podróżą, wspomnieniem corocznych wakacji spędzanych u dziadków, gdzie spotykała się cała rodzina. Nie wszyscy mieli równe prawa. Nie każdego darzono szacunkiem. Aby zasłużyć na poważanie nestora rodu, należało być całkowicie podporządkowanym. Czy było warto wyzbyć się swoich wartości i przekonań?

Kilka słów o wrażeniach

Zośka Papużanka czaruje słowem. Jest czuła, jest uważna. Plecie swoją historię jak wianki ze świeżo zerwanych polnych kwiatów. Za każdym razem wyglądają przepięknie. Aż chciałoby się je zasuszyć. Za rok znów wróci na wieś, ponownie spotka się z ekscentryczną ciotką, dziadkiem despotą, a mamie będzie szeptała, żeby była odważna i walczyła o swoje zdanie.

Kąkol idealnie nadaje się do wakacyjnego plecaka, do spokojnego spacerowania po wiejskich ścieżkach tudzież odpoczynku przy leniwie płynącym strumyku. Tę książkę można poczuć wszystkimi zmysłami. Ona pachnie i smakuje, a opuszki palców dotykają szorstkiej faktury opowiedzianej historii. Polecam!

Tytuł: Kąkol
Autor: Zośka Papużanka
Wydawnictwo Marginesy
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna