Tag:

Wydawnictwo W.A.B.

„Krótka wymiana ognia” Zyta Rudzka – Rachunek zysków i strat

przez Katarzyna Denisiuk 14 lutego 2019

Tymczasem zrobiłam się stara i stoję na przystanku. (…) Nagle ktoś podchodzi. Z boku, nie za blisko. Bez twarzy. To pani?, słyszę męski głos. Zastanawiam się, to i ja. Dzień dobry. Roma Dąbrowska, tak?, pyta znowu. Ta poetka, prawda …? (…)

Zaciągnąć go do siebie i ostatni raz naszprycować się życiem, miłością, kusą wiecznością dla dwojga, nie, a może …, nie.

Roma, córka staruchy, mamulki, która rozmawiała ze studnią. Żona Maćka, potem Mateusza. Matka Zuzanny, bardzo utalentowanej młodej pianistki, która pewnego dnia uciekła, zniknęła z życia rodziców.

Poetka. Podglądaczka istnienia. Doskonała w anatomii przedmiotów. Sekcji rzeczy. Odgrzebywaniu istnień.

W momencie, kiedy Roma spotyka na przystanku młodego mężczyzna, zdaje sobie sprawę, że życie pogalopowało, a ona zaczyna częściej wspominać, niż oddychać. Myśli o miłosnych i erotycznych przygodach zakotwiczonych w oparach życiowych doświadczeń. Przywołuje postać starej matki, rozpamiętuje zniknięcie córki. Rachunek sumienia? Wycieczka w głąb siebie? Postawienie siebie poza?

„Krótka wymiana ognia” nie jest obszerną powieścią, ale bogatą w metafory i porównania. To powieść wymagająca skupienia ze względu na brak chronologii wydarzeń, ale przede wszystkim ze względu na treść. Przez historię Romy nie można się przesmyknąć, tylko ją muskając. Zyta Rudzka napisała powieść, którą się przeżywa. W zależności od bagażu własnych doświadczeń jeden czytelnik głębiej zanurzy się w jej istocie, inny po prostu przyjmie do wiadomości, to co sobą reprezentuje.

Powieść nie jest optymistyczna, ani wesoła. Ale czy temat przemijania i starzenia należy do przyjemnych? Ta świadomość zwykle boli. Jednych mniej, innych bardziej.

„Krótka wymiana ognia” to proza brawurowa, poza schematami. Gra słów, jak również liczne epitety są słowną ekwilibrystyką stanowiącą o jej sile. To powieść, która potrafi przyciągnąć i przykuć uwagę, ale równocześnie zniechęcić do siebie. Pozdrawia czytelnikowi wybór.

Mnie powieść Zyty Rudzkiej nie porwała ani nie zafascynowała, czyli nie wyzwoliła tych najmocniejszych emocji, ale uważam, że warto po nią sięgnąć i wyrobić sobie własne zdanie. To co mnie urzekło, to styl krótkich, dosadnych fraz, które były bardzo dopracowane i przemyślane oraz siła przekazu zwrotów oraz pojedynczych wyrazów.

Tytuł: „Krótka wymiana ognia”
Autor: Zyta Rudzka
Wydawnictwo W.A.B.
Forma książki: ebook
Gatunek: literatura współczesna

Ocena: 4,5/6

14 lutego 2019 0 komentarz

Literatura współczesna

„Wszystko jest iluminacją” Jonathan Safran Foer – Szukając korzeni

przez Katarzyna Denisiuk 30 grudnia 2018

„Wszystko jest iluminacją”, to powieść nagrodzona National Jewish Book i Guardian First Book Award. Jednocześnie jest to jeden z najgłośniejszych debiutów współczesnej literatury amerykańskiej. Przyznacie, że te wyróżnienia mogą stanowić obietnicę dobrej lektury.

Zaczynam czytać i … odbijam się od ściany pokręconej stylistyki. Z niczym w tym stylu nie spotkałam się do tej pory. Nie poddając się czytam dalej i … o dziwo szybko łapię wspólny rytm z autorem i jego historią.

Osią powieści jest podróż będąca poszukiwaniem przez młodego Amerykanina-Jonathana przybyłego na Ukrainę kobiety, która przed pięćdziesięcioma laty uratowała jego dziadka przed nazistami. Jedyną namacalną wskazówką i drogowskazem jest stara fotografia. W wędrówce ku prawdzie towarzyszą mu starszy mężczyzna, jego wnuk-Aleks i pies.

Akcja powieści meandruje swobodnie, bez żadnych ograniczeń pomiędzy przeszłością sięgając XVIII wieku, aż do czasów współczesnych. Historia przeplata się z teraźniejszością. Poznajemy historię sztetla, jej mieszkańców, wchodzimy w ich domostwa i umysły. Czytamy korespondencję pomiędzy Aleksem a Jonathanem, która dotyczy wydarzeń jakie się wydarzyły na Ukrainie. I jedziemy, aby odnaleźć Augustynę.

Książka jawi się jako dosyć skomplikowane, a nawet karkołomne, jednak dające bardzo wiele emocji dzieło literackie. Na pierwszy rzut oka wykreowana historia wydaje się być powieścią drogi, okraszona charakterystycznym oraz momentami groteskowym humorem. Jednak im dalej w głąb, im więcej kolejnych elementów odsłaniamy, tym więcej jest nam dane i tym głębiej wnikamy w istotę powieści. A czym ona jest? Odczytałam ją jako historię o poszukiwaniu korzeni, początku, fundamentów rodziny i pochodzenia. O miłości, oddaniu i przyjaźni. To powieść o Żydach, Holokauście, okrucieństwach wojny.

Temat został wielokrotnie przerobiony w literaturze, jednak poprzez „Wszystko jest iluminacją” Jonathan Safran Foer udowodnił, że można w inny, odważny i nowatorski sposób po raz kolejny go dotknąć. W głowie rodzi się pytanie, czy z tą osobliwą stylistyką autor nie przesadził, nie przedobrzył? Niejednego te „słowne twory” pokonały i pokonają, jednak w moim odczuciu dodały całości ciekawego zadziora. A to co miało wybrzmieć na zakończenie powieści i tak się dokonało.

Czytając tę powieść nie sposób nie pomyśleć o tłumaczu Michale Kłobukowskim, który wykonał fantastyczną pracę. Tak naprawdę dzięki niemu czytamy książkę w takiej, a nie innej postaci. Chylę czoła!

Powieść dla odważnych? Nie. Dla otwartych na nowe doznania i chętnych poznać inne oblicze literatury. Polecam, przynajmniej spróbować.

Tytuł: "Wszystko jest iluminacją"
Autor: Jonathan Safran Foer
Wydawnictwo W.A.B.
Tłumaczył: Michał Kłobukowski
Forma książki: ebook
Gatunek: literatura współczesna

Ocena: 5,5/6

30 grudnia 2018 0 komentarz

Literatura współczesna

„Kijanki i kretowiska” Aleksandra Zielińska – Emocje zamknięte w krótkiej formie

przez Katarzyna Denisiuk 7 października 2018

„Kijanki i kretowiska”, to zbiór jedenastu opowiadań. Opowiadań, które wwiercają się w duszę czytelnika, jak korzenie szukające pożywienia. Powoli, stopniowo, coraz głębiej i głębiej, rozrastają się, zapętlają, by finalnie stać się kompletną rośliną, solidnie osadzoną w ziemi.

Każde z tych opowiadań jest inne. Jedne są bardziej oczywiste, realne, opisujące sytuacje, które mogły się wydarzyć naprawdę, drugie ocierają się o metafizykę i realizm magiczny. Jednak coś je łączy. To całun smutku, mroku, przygnębienia i niebywałej sugestywności. To nie są wesołe opowiastki wprawiające w dobry humor, ale historie, które elektryzują a momentami napawają grozą.

Przestaniesz bać się guzików tego dnia, gdy woda wypełni płuca twojej siostry.

Zielińska świetnie operuje słowem. Odpowiedni dobór metafor, porównań sprawiają, że opowiadania trafiają w czułe punkty, że czytelnik żyje tym co czyta. Momentami jest mocno, dosadnie, wulgarnie, ale cały czas w granicach językowej poprawności.

„Tereska przyszła na czas, bo Tereska zawsze przychodzi na czas. Praca zdążyła już ją nauczyć, że jeśli spóźni się choć godzinę, kilka minut czy parę sekund, to wszystko może się beztrosko spierdolić.

W większości opowiadań bohaterami są dzieci, młodzież poturbowane przez życie. Borykają się ze strachem, którego źródłem są najbliżsi i otoczenie. Te właśnie historie mają największą siłę rażenia. Szarpią, zadają ból, pozostawiają głębokie rany.

Opowiadania nie są długie. Każde słowo ma swoją wartość, jest napisane po coś. W zestawieniu z doskonałym budowaniem napięcia, chciałoby się więcej. Spirala ciekawości się rozkręca, a to już koniec. Zawisamy nad przepaścią literackiej przygody.

Piękny styl, mnóstwo emocji, niepowtarzalny klimat, to niewątpliwie bardzo mocne strony pióra Aleksandry Zielińskiej. Warto sięgnąć po „Kijanki i kretowiska”, bo są doskonale napisane. A autorkę będę miała na oku, bo myślę, że niejedną kreacją nas jeszcze zaskoczy. Polecam!

Tytuł: "Kijanki i kretowiska"
Autor: Aleksandra Zielińska
Wydawnictwo W.A.B.
Forma książki: ebook
Gatunek: literatura współczesna, opowiadania

Ocena: 5,5/6

7 października 2018 0 komentarz

Audiobook Kryminał

„21:37”, „Kołysanka dla mordercy”, „Zanim znowu zabiję”, „Piąty Beatles” – Rudolf Heinz w akcji

przez Katarzyna Denisiuk 7 października 2018

Przygodę z serią „Polski psychopata” Mariusza Czubaja zaczęłam od … ostatniej, piątej części, czyli „Dziewczynki z zapalniczką”. Na tyle spodobało mi się pióro autora, że postanowiłam nadrobić zaległości. Takim oto sposobem sięgnęłam po pierwszą część pod tytułem „21:37”.

„21:37”

Kto zacznie przygodę z Czubajem od początku, ten pozna sylwetkę profilera Rudolfa Heinza (jak keczup – tak o sobie mówi) oraz jego metody działania. Rzucone też zostanie trochę światła na jego życie prywatne, które do banalnych nie należy.

Specjalista od budowania psychologicznych portretów zostaje zaangażowany w śledztwo mające na celu zidentyfikowanie zabójcy dwóch młodych mężczyzn, którzy zostali uduszeni. W toku postępowania zostaje ujawniony fakt, iż byli oni klerykami żoliborskiego seminarium duchownego, a co za tym idzie sprawa staje się dosyć delikatna. Dodatkowo Heinz prowadzi inne śledztwo, na swoim „podwórku”, które również jest rozwojowe. Jako, że jest bardzo dobrym specjalistą godzi obowiązki służbowe, a czytelnicy bez problemu poruszają się po meandrach obu śledztw.

„Dobre, bo polskie.” Taką etykietę chętnie przykleiłabym na książce Czubaja. W tej powieści jest to, czego od kryminału oczekuję. Ciekawa zagadka, wyrazisty bohater i przemyślane rozwiązanie.

„Kołysanka dla mordercy”

Kolejna odsłona pracy profilera Rudolfa Heinza. Tym razem policjanci zmagają się ze sprawą zabójstw bezdomnych, którzy dostają pozbawiani dłoni. Czubaj nie zaskakuje, ale idzie jasno wytyczoną ścieżką, trzymając się swojego stylu. Nadal mamy uczucie krążących wokół nas dźwięków muzyki, zmagania się bohatera z własnym życiem i gorącego oddechu Inkwizytora.

Właśnie ten ostatni wątek przestępcy, który niejednemu napsuł krwi, bardzo mnie frapował i z zainteresowaniem czekałam na jego dalszy rozwój.

„Zanim znowu zabiję”

Młody, zdolny piłkarz, członek kadry ginie pod kołami pociągu. Jednak ta śmierć w obliczu katastrofy smoleńskiej pozostaje zupełnie bez echa. Rudolf Heinz również nie miałby z nią nic wspólnego, jednak sprawy osobiste poniekąd zmuszą go do przyglądnięciu się tragicznemu zdarzeniu. Józef Heinz przyjeżdża do Katowic z prośbą, aby syn „wziął pod lupę” zagadkę śmierci Jacka Kosa.

Kolejny raz kryminał Czubaja ma drugie dno, bo próba rozwikłania głównej, śledczej zagadki ujawnia nierozwiązane sprawy z przeszłości, zamiecione pod dywan, o których mało kto pamięta. I nie zapominajmy o Inkwizytorze. On cały czas czyha, żeby zemścić się na profilerze. Ale, ale jest też novum. Pierwszoosobowa narracja, która świetnie się sprawdziła.

„Piąty Beatles”

Lubicie słuchać The Beatles? Jesteście fanami tej brytyjskiej, rockowej grupy? Kiedyś szalały za nimi miliony. Dlaczego nie wykorzystać ich wizerunku, muzycznej spuścizny i nie obsadzić ich w roli cichego bohatera powieści kryminalnej?

W hangaroschronie zostają odnalezione zwłoki mężczyzny, będącego członkiem raperskiego środowiska, syna wpływowego biznesmena o politycznych aspiracjach. Jako wskazówka w odnalezieniu sprawcy ma posłużyć pozostawione zdjęcie okładki płyty Beatlesów „Abbey Road”. Do akcji wkracza Heinz i chociaż jest specem w swoim fachu, to śledztwo idzie jak po grudzie. Momentami wydaje się nawet, że zostanie nierozwiązane. Kilka wątków, przeskoki w narracji (pierwszo i trzecioosobowa) nie napędzają akcji, a raczej ją spowalniają. Takie powolne budowanie napięcia może mieć wiele plusów, jednak w tej części odrobinę mnie uwierało.

Wszystkie odsłony kryminalnych powieści Mariusza Czubaja są osadzone w konkretnym okresie w Polsce. Z jednej strony daje to pozytywny efekt, gdyż czytelnik może powspominać i poczuć się częścią historii, z drugiej powieści tracą na uniwersalności. Pytanie, czy ta uniwersalność jest nam potrzebna? Osobiście lubię, gdy potrafię powiedzieć gdzie i kiedy miała miejsce akcja – daję plusa. Główny bohater jest jaki jest, czyli specyficzny, wymiętolony, o ugruntowanych poglądach i wyostrzonym humorze, czyli jest jakiś – daję plusa. W powieściach często iskrzy od dobrego humoru sytuacyjnego – daję plusa. Na „przestrzeni” czterech wysłuchanych kryminałów ubodła mnie jedynie jedna wstawka, na temat górskiej, zimowej, tragicznej wyprawy na Broad Peak. Nie lubię takiego luźnego, z pozycji fotela, szafowania ocenami.

Podsumowując serię z Heinzem Mariusza Czubaja. Dobre, solidne kryminały, które oparte są nie tylko na kryminalnych zagadkach, ale również na kreacji głównego bohatera. Myślę, że dobrym rozwiązaniem jest czytanie/słuchanie (jak w moim przypadku) po kolei kolejnych książek cyklu. A Leszek Filipowicz w roli lektora spisał się wyśmienicie.

Autor: Mariusz Czubaj
Wydawnictwo W.A.B
Forma książki: audiobook; czyta Leszek Filipowicz
Gatunek: kryminał
Seria: polski psychopata

Ocena: 4/6

7 października 2018 2 komentarze

Kryminał

„Nie zapomnij o mnie” Anna Bińkowska – Gdy sztuka staje się przekleństwem

przez Katarzyna Denisiuk 5 października 2018

„Nie zapomnij o mnie” to powieść kryminalna, druga część cyklu z Mirską i Budrysiem. Lektura tej książki, to było moje pierwsze spotkanie z prozą Anny Bińkowskiej i już wiem, że nie ostatnie. Biję brawa autorce, bo mnie, jako czytelnika mającego przeczytanych dziesiątki kryminałów, potrafiła zaskoczyć. Zostałam wciągnięta w pokrętną zagadkę i z wielkim zainteresowaniem śledziłam losy głównych bohaterów.

Zacznę od okładki – bardzo sugestywna i adekwatna do treści fabuły. Zamordowany zostaje Peter Simon, kiedyś gwiazda baletu, obecnie choreograf Baletu Narodowego. Musiał komuś głęboko zajść za skórę, bo ciało było mocno pokiereszowane. Do sprawy zostają przydzieleni Iga Mirska i Jacek Budryś, którzy penetrują środowisko baletmistrzów, solistek i tancerzy. Mirska czuje się jak ryba w wodzie, gdyż sama w przeszłości niejedną godzinę spędziła w puentach na sali ćwiczeń. Im śledztwo staje się bardziej rozwojowe, tym więcej pojawia się poszlak, tropów do sprawdzenia, postaci, które mogą odegrać znaczącą rolę, a duet Mirska-Budryś wcale nie działa, jak dobrze naoliwiona maszyna. Nie zapominajmy, że przeszłość nie zasypia i coraz wyraźniej daje o sobie znać…

Porwało mnie, nie puściło i trzymało aż do finału. Bardzo ciekawe, nietypowe tło – przyznajcie, że środowisko artystów baletu nie pojawia się często na kartach powieści, wielowątkowe śledztwo, przedstawiciele wielu przenikających się środowisk, którzy na pierwszy rzut oka wydają się kompletnie ze sobą nie powiązani, skomplikowana fabuła, która bardzo zgrabnie i logicznie została poprowadzona, stały się elementami, które zbudowały świetny kryminał.

Tak naprawdę podobało mi się wszystko. Zarówno język jakim operuje autorka, kreacja bohaterów, sposób pokazania sztuki baletowej, która wymaga wielu wyrzeczeń, ogromnej pracy i samodyscypliny oraz wyjaśnienie kryminalnej zagadki.

Powieści kryminalnych na rodzimym rynku mamy mnóstwo, a jeśli sięgniemy dalej, to zatrzęsienie, dlatego sztuką jest wymyślić nowatorską, zaskakującą fabułę. „Nie zapomnij o mnie” jest niebanalna i dostarcza bardzo dobrej rozrywki. Jestem na tak i czekam na kolejne części z Mirską i Budrysiem. Ciekawa jestem z czym będą musieli się mierzyć i jak potoczą się ich dalsze losy.

Tytuł: „Nie zapomnij o mnie”
Autor: Anna Bińkowska
Wydawnictwo W.A.B.
Forma książki: papierowa, dostępna również w formie ebooka
Gatunek: kryminał
Seria: Mirska i Budryś (2)

Ocena: 5/6

5 października 2018 0 komentarz

Literatura współczesna

„Stancje” Wioletta Grzegorzewska – W poszukiwaniu swojego miejsca

przez Katarzyna Denisiuk 16 września 2018

Debiutanckie „Guguły” Wioletty Grzegorzewskiej zabrały mnie na wieś, gdzie odpoczęłam, nawdychałam się świeżego powietrza i głęboko odetchnęłam. Ta książka była doskonałą odskocznią od codziennej gonitwy i miejskiego zgiełku. Odwrotnie „Stancje” – stały się przewodnikiem po miejskiej scenerii Częstochowy.

Wiola po maturze wyjeżdża ze wsi do miasta będącego głównym ośrodkiem kultu maryjnego, pielgrzymowania i wszechobecnych medalików. Jest studentką polonistyki bez akademika i z niewielką ilością pieniędzy w kieszeni. Zmuszona tułać się od stancji do stancji poznaje życie ich mieszkańców. Jest zwyczajnie, jest niebywale, jest ciekawie a momentami egzotycznie. Każde miejsce jest jak kolejna cegiełka, która buduje jej bagaż doświadczeń i przeżyć. Każde miejsce to spotkania z ludźmi, długie rozmowy, które odciskają niezatarte ślady na duszy człowieka.

Autorka uwodzi słowem, kreacją obrazów, które są przedstawione w sposób bardzo plastyczny i działający na wyobraźnię.

Strugi deszczu spływają po szybach autobusu. Zmierzch się zabawia twarzami pasażerów, zmieniając je w szare, bezkształtne ameby. Kiedy kierowca gasi światło, tłum zlewa się w jedno i przypomina zdychającego walenia. Jego cielsko napiera, puchnie, parska wiechciami szczypiorku, pietruszki i kopru, które wystają z siatek. Zapach stęchłych kufajek, wełnianych swetrów i lotionów, którymi kobiety spryskują sobie włosy, przyprawa mnie o mdłości.

Poznajemy życie Wioli, jej rozterki, strachy, myśli, bo to powieść o człowieku jako jednostce. Dziewczyna przyjechała do miasta na studia, jednak próżno szukać rozbudowanej istoty Wiola-studentka. W zamian otrzymujemy wycinek z życia Wioli-mieszkanki klasztoru, Wioli-zakochanej, Wioli-przyjezdnej.

„Stancje” podziałały na mnie nostalgicznie. Przypomniały pierwszy rok studiów, zmaganie się z nową rzeczywistością, próbami sprostania wyzwaniom i podźwignięcia odpowiedzialności rzuconej na kark młodego człowieka. Ze strachem w oczach, ale też i wiarą we własne siły, razem z Wiolą dojrzewałam i uczyłam się życia.

Przypadła mi do gustu żonglerka słowem Wioletty Grzegorzewskiej, dlatego będę przyglądała się Jej twórczości, bo to co tworzy jest nietuzinkowe.

Tytuł: „Stancje”
Autor: Wioletta Grzegorzewska
Wydawnictwo W.A.B.
Forma książki: ebook
Gatunek: literatura współczesna

Ocena: 4,5/6

16 września 2018 0 komentarz

Audiobook Kryminał

„Dziewczynka z zapalniczką” Mariusz Czubaj – Rudolf Heinz wraca do gry

przez Katarzyna Denisiuk 15 sierpnia 2018

Czytając w przeszłości głównie kryminały i thrillery, nie wiem jak to się stało, że aż do teraz nie poznałam książek Mariusza Czubaja. Nazwisko to przecież wielokrotnie przewijało się wśród polskich „kryminalistów”. Impuls, jak pstryknięcie zapalniczki sprawił, że powieść autora zagościła u mnie w formie audiobooka, a po jej wysłuchaniu … zamówiłam w bibliotece poprzednie części.

Lektura najnowszej książki Mariusza Czubaja potwierdza tezę, że bywa i tak, że chociaż książka należy do cyklu – w tym przypadku jest to cykl „polski psychopata” – to czytanie nie po kolei, czy tak jak w moim przypadku dopiero piątej części, nie przeszkadza w odbiorze powieści.

Po raz pierwszy poznałam specjalistę od budowania portretów psychologicznych, miłośnika bluesa Rudolfa Heinza, który niejedno w życiu przeżył i w tej części „wraca do gry”. Wydostać się z psychicznego dołka nie jest łatwo, jednak informacja o śmierci bardzo dobrego kolegi Jacka Szymona sprawia, że Heinz angażuje się w śledztwo i stara się dociec dlaczego Szymon został zamordowany i z czyjej ręki. Tropy prowadzą do sprawy sprzed lat, którą badał przyjaciel, a dotyczyła zabójstwa sześcioletniej dziewczynki. Czy Szymonowi udało się rozwiązać kryminalną zagadkę? Czy Heinz będzie podążał śladami zostawionymi przez kolegę? Czy odkryje całkiem nowe fakty? Kim jest tytułowa dziewczynka z zapalniczką? W końcu, czy prywatne śledztwo profilera zakończy się sukcesem?

Pierwsze spotkanie z prozą Mariusza Czubaja i jakże udane! W tym kryminale jest wszystko co lubię. Skondensowana, nieprzegadana wartka akcja, kryminalna zagadka, która wciąga i zaskakuje oraz ciekawy, nieoczywisty i mający pasję główny bohater. Niech najlepszą rekomendacją dla powieści będzie fakt, że chcę poznać przeszłość Heinza i dowiedzieć się z kim zadarł, komu zalazł za skórę, że w „Dziewczynce z zapalniczką” obawia się o swoje życie.

Jeszcze kilka słów na temat audiobooka. Naprawdę wpada w ucho, zarówno dzięki fabule, która doskonale komponuje się z tą formą, jak i nienagannej interpretacji Leszka Filipowicza. Heinz słucha dobrej muzyki, a ja – tak coś czuję – na dłuższy czas zasłucham się w powieściach Czubaja. Polecam, bo to bardzo dobra rozrywka dla lubiących kryminały.

Tytuł: „Dziewczynka z zapalniczką”
Autor: Mariusz Czubaj
Wydawnictwo W.A.B.
Forma książki: audiobook; czyta Leszek Filipowicz
Gatunek: kryminał
Seria: polski psychopata (5)

Ocena: 5/6

15 sierpnia 2018 0 komentarz

Literatura piękna

„Ból” Zeruya Shalev O bólu ciała i duszy oraz wielkiej miłości

przez Katarzyna Denisiuk 23 maja 2018

Tytuł: „Ból”

Autor: Zeruya Shalev

Wydawnictwo: W.A.B.

Tłumaczył: Magdalena Sommer

Forma książki: ebook

Gatunek: literatura piękna

fot. Radek Denisiuk

Nie ukrywam, że patrząc na okładkę książki oraz imię i nazwisko autorki, miałam wyobrażenie, że „Ból” będzie książką po trosze egzotyczną, oderwaną, albo przynajmniej odklejoną od naszej, europejskiej rzeczywistości, a dostałam historię bardzo uniwersalną, której tłem mogłoby być niemal każde miejsce na ziemi. Uniwersalizm fabuły wynika z faktu, iż jest to powieść o ludziach, relacjach, rodzinie, miłości i bólu, który dewastuje ciało i duszę.

Iris – matka dwójki dorosłych dzieci, żona z wieloletnim stażem małżeńskim. 10 lat temu uległa bardzo poważnemu wypadkowi będącemu wynikiem zamachu terrorystycznego. Od tego czasu każdy dzień jest dla niej cierpieniem, stale powracającą walką o życie bez bólu. Aby ulżyć tej gehennie udaje się do specjalisty, którym nieoczekiwanie okazuje się Ejtan, dawna, wielka miłość Iris. Człowiek, który lata temu odegrał niebagatelną rolę w życiu kobiety, ponownie do niego wraca. Spotkanie to staje się początkiem emocjonalnego trzęsienia ziemi w życiu Iris i całej jej rodziny.

„Ból” nie skradł mojego serca od pierwszych stron. Stopniowo wchodziłam w historię, niespiesznie zanurzałam się w zawiłości relacji pomiędzy bohaterami, delikatnie dotykałam czułych strun związku Iris z Ejtanem oraz więzi łączących matkę z dziećmi i mężem. W końcu poczułam ból Iris, ten fizyczny, ale przede wszystkim trawiący jej duszę i serce. Od tego momentu powieść mnie pochłonęła.

Sposób w jaki pisze Shalev nie jest łatwy i oczywisty. Zdania wielokrotnie złożone, momentami ciągnące się przez większość strony nadają historii literackiego zadziora. Z tekstu można wyłowić też bardzo wiele pięknych zdań i myśli. To wszystko sprawia, że powieść i historia, którą można by sprowadzić do banalnej opowiastki, przybiera kształt wysublimowanej miłosnej historii.

Niekiedy nie wystarczy jeden raz, czasami musimy wielokrotnie dawać życie naszym dzieciom, strzec płomyka ich oddechu, pomagać im wciąż na nowo wybrać życie, dar, który im przekazaliśmy, a o który nie prosiły.

Ból przyjmuje wiele postaci. Jeden można skutecznie uśmierzyć lub wyleczyć, inny wymaga wielkiego wysiłku a pomimo tego nie mija. Zawsze jednak pozostaje nadzieja na życie bez cierpienia. Bardzo dobra książka. Polecam!

Ocena: 5,5/6

fot. Radek Denisiuk

23 maja 2018 0 komentarz

Autobiografia

„Nielegalny. Moje dzieciństwo w RPA” Trevor Noah Sympatycznie i z humorem o rzeczach trudnych

przez Katarzyna Denisiuk 9 maja 2018

Tytuł: „Nielegalny. Moje dzieciństwo w RPA”

Autor: Trevor Noah

Wydawnictwo: W.A.B.

Tłumaczył: Łukasz Witczak

Forma książki: papierowa, dostępna w formie ebooka

Gatunek: autobiografia

fot. Radek Denisiuk

„Trevor Noah (ur. 20 lutego 1984 w Johannesburgu) – południowoafrykański komik, aktor, prezenter radiowy i telewizyjny. Od 2015 na antenie stacji Comedy Central prowadzi program The Daily Show zastępując Jona Stewarta.” – informacja z Wikipedii.

Syn Afrykanki i Szwajcara w swojej autobiografii opowiada o życiu w Republice Południowej Afryki w czasach apartheidu. Mogli wyjechać, tak jak to robili inni, jednak matka zdecydowała inaczej. Miłość do kraju, miejsca, w którym żyli sprawiła, że postanowiła wychować syna w RPA, w Afryce, nie na emigracji. Nie było łatwo. Noah dzieli się z czytelnikami swoimi przeżyciami, opowiada o problemach, smutkach, radościach, biedzie, codziennych małych i dużych troskach oraz poszukiwaniu tożsamości.

Ponieważ miałem białego ojca i chodziłem do białej szkółki niedzielnej, dogadywałem się z białymi dziećmi, ale to nie znaczy, że byłem jednym z nich. Nie należałem do ich plemienia. Za to czarni koledzy przyjęli mnie z otwartymi ramionami. (…) Dopiero wśród nich nie musiałem nikogo udawać. Mogłem być sobą.

Pomimo złożoności i ciężaru, jaki niesie ze sobą polityka apartheidu, biedy, trudów życia – tematów smutnych, momentami dojmujących, ta autobiografia jest po prostu sympatyczna. Napisana bardzo przystępnym, prostym językiem, czyta się jak opowieść kolegi z sąsiedztwa. Współczujemy Trevorowi, solidaryzujemy się z nim, a on tak jakby grał rolę pocieszyciela i i mówił: jakoś to było, dałem radę, udało mi się, nie smuć się.

Autor w autobiografii sporo miejsca poświęcił swojej matce, która jest najważniejszą osobą w jego życiu. Czytając książkę, czuć na każdym kroku, iż jest to swoisty hołd złożony rodzicielce. Urzekła mnie jego postawa, miłość i szacunek do mamy.

Swego czasu usłyszałam, że książki pisane przez osoby popularne, to czasami „lekka ściema”, bo tak naprawdę mają one innych autorów, bardziej w tej materii wykwalifikowanych. Nie mam pojęcia jak jest w przypadku „Nielegalnego”, ale książkę czyta się z wielką przyjemnością, bo o rzeczach ważnych, trudnych, niewygodnych autor pisze szczerze, bez patosu i bardzo interesująco. Dodatkowo dobrze wyważona dawka humoru dopełnia całości. Polecam!

Ocena: 5/6

9 maja 2018 0 komentarz

Audiobook Reportaż

„Czas krwawego księżyca. Zabójstwa Indian Osagów i narodziny FBI” David Grann Prawdziwie, rzetelnie i bardzo interesująco

przez Katarzyna Denisiuk 9 kwietnia 2018

Tytuł: „Czas krwawego księżyca. Zabójstwa Indian Osagów i narodziny FBI”

Autor: David Grann

Wydawnictwo: W.A.B.

Tłumaczył: Piotr Grzegorzewski

Forma książki: audiobook; czyta Filip Kosior

Gatunek: reportaż, literatura faktu

fot. Katarzyna Denisiuk

W internetową wyszukiwarkę wpisuję słowo Osagowie i na pierwszym miejscu otrzymuję hasło Osage (plemię). Wklikuje się. Kolejno czytam o pochodzeniu, charakterystyce, znanych Osagach i … tyle. Nic o zabójstwach, na które bezpośrednio wskakuje tytuł książki? Dopiero na angielskojęzycznej stronie można zaleźć wzmiankę (sic!), że w latach dwudziestych XX wieku wielu członków plemienia Osagów zostało zamordowanych.

Literatura faktu, którą „wrzuciłam na słuchawki” dotyczy wspomnianego plemienia Osagów, których rezerwat wcielono do nowo powstałego stanu Oklahoma. „Malarz George Catlin mówił o nich jako najwyższych ludziach w Ameryce Północnej, misjonarz Isaac McCoy nazwał ich z kolei bardzo walecznymi i odważnymi, a pisarz Washington Irving najprzystojniejszymi.” Osagowie stali się również najbogatszymi Indianami Ameryki, gdyż na ziemiach przez nich zamieszkanych odkryto bardzo cenne złoża ropy naftowej, które stały się ich przekleństwem…

Dziennikarz „New Yorkera” David Grann w swojej monumentalnej książce będącą swoistym śledztwem, szuka, docieka, tropi. Stara się odpowiedzieć na pytanie w jaki sposób ginęli Osagowie, kto ich mordował i dlaczego? Wyciąga na światło dzienne wszystko to, co chciano zamieść pod dywan. Dociera do dokumentów FBI, czyta zeznania świadków, raporty z autopsji, przekopuje się przez setki materiałów. Wykonał nieprawdopodobną pracę. W każdej minucie audiobooka odnosi się wrażenie, że słuchamy o czymś ważnym, prawdziwym i podanym w bardzo rzetelny sposób.

Reportaż Granna daje nam również wgląd w początki działalności FBI, sposoby prowadzenia śledztw przez ówczesnych agentów oraz rozwiązywania kryminalnych zagadek.

Audiobook czyta Filip Kosior. Znany mi lektor z innych realizacji, również w tej produkcji bardzo dobrze się sprawdził. 8 godzin, 51 minut wstrząsających relacji przekazanych w bardzo interesujący sposób. Reportaż, który byłby doskonałym kryminałem, jest niestety literaturą faktu i głęboką rysą na kartach historii Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Polecam!

Ocena: 5,5/6

9 kwietnia 2018 0 komentarz