Wydawnictwo W.A.B.

Pierwsze wrażenie jest ważne

„Dziki” długo czekał na czytniku, pomimo tego, że słyszałam o tej książce wiele dobrego. Zadziało się to, co wielokrotnie powtarzam – przyszedł właściwy czas na lekturę. A po jej przeczytaniu pomyślałam – o rany, co to była za historia!

Od pierwszych stron spodobał mi się styl autora, do tego stopnia, że już w początkowej fazie opowieści zerknęłam na notę biograficzną, bo byłam ciekawa jakie ma pisarskie doświadczenie. Od razu dostałam odpowiedź na pytanie, kto w taki sposób pisze. Guillermo Arriaga jest scenarzystą, autorem nominowanego do Oskara scenariusza filmu „Babel”. A pisze tak, że włada czytelnikiem i jego uwagą oraz sprawia, że czujemy się jakbyśmy oglądali rewelacyjny film. W odbiorze porównałabym go do niezapomnianego „Jokera” (amerykański dramat psychologiczny z oskarową grą aktorską Joaquina Pheonixa). W wydawniczej notce pisze się o prozie „soczystej i barwnej, jak w powieści „Slumdog. Milioner z ulicy” Vikasa Swarupa.

Jakie kolory ma „Dziki”?

Powieść meksykańskiego pisarza, to z jednej strony wielobarwna (jak okładka książki) historia młodego Juana Guillermo, która pokazuje drogę od kolorowego życia, poprzez krwawy całun zemsty, aż do spokojnych barw, będących obietnicą stabilizacji i nowego życia. Z drugiej strony jest całą gamą szarości, poprzetykaną bielą złowieszczego śniegu, czernią zgliszcz i trudów życia.

Kim jest Dziki?

Miejscem akcji powieści są ulice Meksyku, ale nie tylko. Juan Guillermo stracił starszego brata, babcię i rodziców. Został sam z garstką znajomych i płonącą rządzą zemsty, która go spala. Przy boku ma wiernego psa oraz wilka, któremu chce zwrócić wolność. Czy osiągnięcie celu, jakim jest wyrównanie rachunków, przywróci mu równowagę? Czy „oko za oko, ząb za ząb” będzie oczyszczające? Juan walczy z demonami, a pomagają mu: dziewczyna z sąsiedztwa oraz poskramiacz i treser dzikich zwierząt. Gdzie razem dotrą? Czego się dowiedzą o sobie i swoim życiu?

„Dziki” to również powieść o naturze i przyjaźni. Zabiera czytelnika w odległe rejony Kanady, gdzie Amaruq podąża śladem dzikiego wilka. Te dwa wątki, będące odrębnymi historiami, coraz bardziej się do siebie zbliżają, doprowadzając do doskonałego finału.

Słowem podsumowania

Świetna historia, obrazowo i rewelacyjnie napisana! Buzuje emocjami. Każda scena w „Dzikim” żyje i jest bardzo realistyczna do tego stopnia, że kilkukrotnie wstrzymywałam oddech i czekałam na jej finał. A tych małych, doskonałych finałów, budujących większy obraz, jest bez liku. Naprawdę warto ściągnąć ją z regału, wydobyć z odmętów czytnika lub po prostu kupić.

Tytuł: „Dziki”
Autor: Guillermo Arriaga
Wydawnictwo W.A.B.
Tłumaczył: Katarzyna Okrasko, Agata Ostrowska
Forma książki: e-book
Gatunek: literatura piękna

Moja przygoda z prozą Majgull Axelsson, szwedzkiej pisarki i dziennikarki, której książki zostały przetłumaczone na 23 języki, zaczęła się od powieści „Pępowina„. To było wspaniałe spotkanie. „Przyznam niewesołe, trudne, bo ludzkie relacje nigdy nie są proste i oczywiste. A już te pomiędzy najbliższymi sobie osobami, najtrudniejsze”. Potem przyszła kolej na „Ja nie jestem Miriam„. „To powieść o sile kobiet, przyjaźni, dobrych ludziach-aniołach, których można spotkać na drodze życia oraz o tożsamości”. Po przeczytaniu „Tej, którą nigdy nie byłam” stwierdzam, że autorka za każdym razem zaskakuje czytelnika. Wspólnym mianownikiem wymienionych powieści jest niewątpliwie styl autorki, oszczędny, wręcz surowy, oraz motyw bliskich relacji międzyludzkich.

Zawsze się bałam. Bałam się być zbyt brzydka i bałam się być zbyt piękna. Bałam się za bardzo zbliżyć do drugiego człowieka i równie mocno obawiałam się odrzucenia. Bałam się drwin. Bałam się oskarżeń, że się mylę, i równie mocno obawiałam się uznania mnie za arogancką, kiedy miałam rację. Takie życie bardzo wyczerpuje. W końcu brakuje już sił, wszystkie źródła są puste i człowiek chce tylko wydobyć się ze swojego życia. Zmienić. Stać kimś innym.

„Ta, którą nigdy nie byłam” ma bardzo niecodzienną konstrukcję. Fabuła jest poszatkowana na kilka wątków, które cały czas się przeplatają tworząc całość. Zabieg ten nie ułatwia czytania i wymusza skupienie się na treści. Bez tej uważności łatwo pogubić się w akcji. Po przeczytaniu powieści wydaje mi się, że gdyby autorka ułożyła fabułę w bardziej konwencjonalny sposób, to byłaby ona bardziej przystępna. Dlatego, jeśli nie czytaliście żadnej powieści Majgull Axelsson, to proponuję nie zaczynać przygody z jej twórczością od tej powieści.

„Ta, którą nigdy nie byłam” opowiada historię MaryMarie, kobiety mającej problem ze swoją osobowością. Poznajemy jej losy, ścieżkę kariery oraz życie prywatne. We wszystkich tych obszarach dużo się dzieje. Kobieta przeżywa sukcesy, ale również wielokrotnie wpada w głębokie dołki. Źródłem największych i najboleśniejszych perturbacji i życiowych zawirowań jest małżeństwo z kobieciarzem, które doprowadza do traumatycznych wydarzeń i odciska piętno na jej przyszłości.

Powieść Majgull Axelsson to podroż w nieznane. W głębokie odmęty ludzkiej psychiki. Towarzyszenie głównej bohaterce w codziennych potyczkach z otoczeniem i samą sobą jest frapującym doznaniem. Autorka ma zdolność wnikania do ludzkiej psychiki i wyciągania na wierzch ukrytych rozterek.

„Ta, którą nigdy nie byłam” nie będzie moją ulubioną powieścią szwedzkiej pisarki wyłącznie przez konstrukcję powieści, gdyż sama fabuła jest bardzo ciekawa.

Obdzieram siebie samą ze skóry, aż do kości.

Na autostradzie włączam automatyczną kontrolę prędkości i opróżniam się z myśli, nie pamiętam już, kim jestem i dokąd jadę.

Tytuł: „Ta, którą nigdy nie byłam”
Autor: Majgull Axelsson
Wydawnictwo W.A.B
Tłumaczył: Katarzyna Tubylewicz
Forma książki: e-book
Gatunek: literatura piękna

Literatura węgierska nie jest tą, którą często czytam. Na „Ptaszynę” zwróciła moją uwagę czytelnicza brać. Ta powieść jest kolejnym dowodem, że polecenia osób o zbliżonym, literackim guście są bardzo cenne i wielokrotnie wyciągają z morza tytułów te, które są warte przeczytania.

Akcja powieści rozgrywa się w małym węgierskim miasteczku, w 1899 roku. Starsze małżeństwo Akacjusz Vajkay i jego żona Antonina postanawiają wysłać ich jedyne dziecko na tydzień do wujostwa na wieś. Córka będzie mogła odpocząć od miasta, od pracy w domu, jak również, a może przede wszystkim, od nich. Trzydziestopięcioletnia Ptaszyna, jak ją nazywają, jest starą panną, nieładną i nieatrakcyjną. Całą trójkę łączy bardzo silna więź emocjonalna. Wydawałoby się, że nie potrafią bez siebie żyć, dlatego czas rozstania będzie dla rodziny dużym wyzwaniem i psychicznym obciążeniem.

Siedmiodniowe rozstanie z córką okaże się istnym trzęsieniem ziemi w codziennej egzystencji państwa Vajkay. Akacjusz i Antonina zaczną robić rzeczy, których nie robili od lat, odwiedzać miejsca, w których ich noga nie postała, spotykać się z ludźmi i odkrywać smak życia na nowo. Ten tydzień jest dla rodziców Ptaszyny, jak życiodajna transfuzja krwi. Czy będzie dla nich wszystkich początkiem rewolucyjnych zmian?

Wkroczenie w świat „Ptaszyny” było nietuzinkowym doświadczeniem. Miałam poczucie włożenia filcowych kapci i odwiedzenia zakurzonego skansenu pełnego wyjątkowych eksponatów, za którymi stoi jakaś ciekawa historia. Dezső Kosztolányi zaprosił czytelnika w progi domu, który rządzi się niecodziennymi prawami. Przedstawił rodzinę, w której rodzice są uzależnieni od swojej córki i wszystko robią pod jej dyktando, nie dając sobie miejsca na własne przyjemności.

Autor w niezwykle ciekawy sposób pokazuje, jak pasja życia potrafi zostać stłamszona, zastraszona i wyrugowana. A to wszystko w otoczeniu węgierskiej prowincji, z jej blaskami i cieniami.

Jeśli tylko szukacie nowych doświadczeń i prozy, która pomimo niespiesznej akcji, porywa od pierwszych stron, to „Ptaszyna”będzie doskonałym wyborem. Ja bawiłam się świetnie i bardzo tę powieść polecam!

Tytuł: „Ptaszyna”
Autor: Dezső Kosztolányi
Wydawnictwo W.A.B.
Tłumaczył: Andrzej Sieroszewski
Forma książki: e-book, Legimi
Gatunek: literatura piękna