Tag:

Wydawnictwo W.A.B.

„Zakazane wrota” Tiziano Terzani – Okno na postmaoistowskie Chiny

przez Katarzyna Denisiuk 16 kwietnia 2019

Ryszard Kapuściński uważał go za wielkiego reportera, którego twórczość można czytać jak poezję.

„Zakazane wrota”, to opowieść będąca odzwierciedleniem wielkiej fascynacji Tiziano Terzaniego Chinami. Pierwszy raz przekroczył granicę Chińskiej Republiki Ludowej w 1968 roku nazywając się Deng Tannuo. Zaś w 1980 roku przeniósł się wraz z rodziną do Pekinu by poznać ten kraj pełen kontrastów, osobliwej filozofii, religii i kultury. „Należał do grupy nielicznych zachodnich dziennikarzy akredytowanych za rządów Deng Xiaopinga.” Przez cztery lata żył jak prawdziwy Chińczyk, próbując wtopić się w miejscową społeczność. Hodował świerszcze, jadł i ubierał się po chińsku, a jego dzieci uczęszczały do chińskiej szkoły. Czy udało mu się przekroczyć zakazane wrota? Jaki bagaż doświadczeń zgromadził?

„Zakazane wrota”, to bardzo ciekawe spojrzenie na Państwo Środka, z wszystkimi jego wadami i przewinieniami. Autor nie daruje nikomu. Pisze o Tybecie, rujnowaniu kultury, sztuki, samego Pekinu, regulacji urodzeń, czy edukacji (te fragmenty, to osobiste doświadczenia jego dzieci).

„Rzemiosło było przejawem wielkości Chin. Tysiące rzemieślników nauczyło się przez tysiąclecia posługiwać wszelkiego rodzaju tworzywem – drewnem, żelazem, kamieniem, jedwabiem, brązem, nefrytem – a to, co świat zna jako chińską kulturę, jest dziełem nie tylko poetów, filozofów i malarzy, lecz może w większym jeszcze stopniu wynikiem codziennej, mrówczej pracy całej armii bezimiennych cieśli, rytowników i tkaczy. Obecnie zaś, krążąc po placach targowych miast i wsi, nie znajdzie się ani jednego przedmiotu będącego tworem zwinnych rąk człowieka – jeśli pominąć prymitywne tarki i pułapki na myszy.

Audiobooka wysłuchałam z wielką uwagą i zainteresowaniem. To symboliczne przekroczenie zakazanych wrót przez autora jest swoistym oknem na Chiny w czasie, kiedy człowiek zachodu nie miał do nich dostępu oraz dokumentem o dużej wartości poznawczej. Polecam!

Tytuł: „Zakazane wrota”
Autor: Tiziano Terzani
Wydawnictwo W.A.B.
Tłumaczył: Krzysztof Żaboklicki
Forma książki: audiobook; czyta Jakub Kukla
Gatunek: literatura faktu

Ocena: 5/6

16 kwietnia 2019 0 komentarz

Literatura współczesna

„Świat w płomieniach” Siri Hustvedt – Zostać dostrzeżoną

przez Katarzyna Denisiuk 11 kwietnia 2019

Potrzeby zrozumienia i akceptacji są jednymi z najważniejszych z życiu każdego człowieka. Kiedy tego zabraknie, ogarnia nas pustka, czujemy niemoc i bezbrzeżny smutek.

Książka Siri Hustvedt jest zbiorem wypowiedzi oraz wspomnień członków rodziny i ludzi z otoczenia artystki Harriet Burden. To również mozaika wycinków pochodzących z jej osobistych dzienników. Harriet była nie tylko artystką, która tworzyła różnorakie instalacje, ale również wdową po bardzo znanym i cenionym marszandzie sztuki. Cały czas w cieniu, niedostrzegana, niedoceniana i zapomniana.

Chcąc zmienić tę bolesną prawdę, stawia na eksperyment i organizuje trzy wystawy, każdą pod szyldem innego artysty płci męskiej. Czy fakt, że autor nie jest kobietą da mu na stracie większy prestiż i uznanie? Czy sztuka zaprezentowana jako dzieło mężczyzny zyska nagle entuzjastyczną publiczność? Czy tożsamość artysty ma znaczenie, czy też patrzymy na efekt jego pracy tylko przez pryzmat efektu finalnego? Co się stanie, kiedy prawda o tym kto jest prawdziwym twórcą zostanie wyjawiona?

„Świat w płomieniach” jest bardzo ciekawym eksperymentem, niemal naukowym doświadczeniem, w którym „intymna, pełna sprzeczności (…) i dosyć osobliwa” antologia głosów daje obraz życia człowieka wrażliwego, inteligentnego i uzdolnionego. Kobiety, która „potrafiła godzinami milczeć ponuro” i była „wszystkożerną istotą z olbrzymim apetytem na możliwie jak największą ilość wiedzy”. Lektura książki przewietrza głowę i daje mnóstwo do myślenia. Napisana rewelacyjnym stylem, naszpikowana świetnymi myślami, urywkami zdań, całymi akapitami.

Tęsknię za światem, który opuszczam, ale mu nie wybaczyłam. Jego gorzki posmak pozostaje, twarda skórka w ustach, której nie mogę wypluć.

Fascynująca lektura, która chociaż nie podana prosto i w sposób oczywisty, zmuszając czytelnika do umysłowej akrobatyki, daje w zamian nietuzinkowe i rozkoszne doznania. To książka wielobarwna, inteligentna i wielopłaszczyznowa. Jest jak instalacja w muzeum sztuki nowoczesnej, gdzie kilka osób patrzących na jedno dzieło, postrzega je w odmienny sposób. Magia!

Nie dajcie sobie wmówić, że czarodziejskie słowa nie istnieją.

Tytuł: „Świat w płomieniach”
Autor: Siri Hustvedt
Wydawnictwo W.A.B.
Tłumaczył: Jerzy Kozłowski
Forma książki: ebook 
Gatunek: literatura współczesna

Ocena: 5,5/6

11 kwietnia 2019 0 komentarz

Literatura współczesna

„Balzakiana” Jacek Dehnel – Kociołek ludzkich przywar

przez Katarzyna Denisiuk 10 marca 2019

„Balzakiana”, to cztery minipowieści będących owocem inspiracji twórczością Honoriusza Balzaka. To historie, gdzie autor wziął pod lupę całe spektrum ludzkich zachowań, zalet i przywar. Całość dopełniona kapitalnym humorem oraz celnymi i inteligentnymi spostrzeżeniami, daje lekturę, którą czyta się z wielką przyjemnością.

Minipowieści osadzone są w Polsce czasu przemian ustrojowych. Ściera się tutaj zaściankowość z wielkomiejskim blichtrem. Mamy rodzinny kociołek, gdzie kotłują się ci, którym dopisało materialne szczęście z tymi, którzy chcą tych pierwszych wykorzystać i zyskać dla siebie jak najwięcej. Jest świat nuworyszy, który chce zabłysnąć w towarzystwie, ale za bardzo nie ma czym. Oraz kobieta, która w swej naiwności liczy na estradowy powrót i renesans czasów świetności, kiedy była gwiazdą.

Wszystkie historie doprawione są doskonałą ironią oraz dowcipem, co sprawia, że niejednokrotnie uśmiechamy się pod nosem. Ale historie mają również drugą, gorzką i niewesołą stronę. Bezlitośnie obnażają prawdę o ludzkiej naturze, która jest niezmienna, niezależnie od czasu i miejsca.

„Balzakiana”, to było moje pierwsze spotkanie z prozą Jacka Dehnela i przyznaję, że oczarował mnie znakomitą żonglerką słowem, dialogami oraz kreacją zupełnie nowych wyrazów. Wiecie co to znaczy hymknięcie? Jakże trafne określenie! Bardzo lubię takie „słowotwory”, które zręcznie wplecione w historie porywają czytelnika do świetnej zabawy.

Ale teraz, kiedy – by użyć nieśmiertelnych fraz z Harlequinów – przebiegł pola miłości, na których jak dziecko zrywał róże i bławatki, ocknął się nagle pośrodku pola z takimi naręczami zieleniny w rękach, że nie bardzo wiedział, czy się z tym w ogóle może ruszyć z miejsca.

Książkę skończyłam z poczuciem, że jest to dopiero początek mojej przygody z twórczością Jacka Dehnela. Kapitalnie pisze! Z rozmachem i ogromną łatwością kreowania historii opartych na zaskakującym koncepcie. Polecam szczególnie tym, którzy cenią sobie celny sarkazm w świetnym literackim wydaniu.

Tytuł: „Balzakiana”
Autor: Jacek Dehnel
Wydawnictwo W.A.B.
Forma książki: papierowa, dostępna w formie ebooka
Gatunek: literatura współczesna

Ocena: 5,5/6

10 marca 2019 0 komentarz

Audiobook Literatura piękna

„Jak zawsze” Zygmunt Miłoszewski – Przeżyjmy to jeszcze raz

przez Katarzyna Denisiuk 3 marca 2019

„Jak zawsze” Zygmunta Miłoszewskiego miałam w planach od dawna, bo po trylogii kryminalnej z Teodorem Szackim, wiedziałam na co go stać. A tak przy okazji, to niesamowite jak bohater literacki (w tym przypadku Szacki) tak mocno przylgnie do pisarza, że już zawsze będzie z nim kojarzony. „Bezcennego” i „Domofon” również czytałam, czyli chyba można mnie uznać za fana polskiego pisarza. Plany zrealizowałam, ale trochę je zmodyfikowałam – książki nie przeczytałam, a wysłuchałam. I już w tym momencie zdradzę, że bardzo żałowałam, że tak krótko – patrząc na objętość książki – działo się w czasach współczesnych kiedy to czytali Dorota Kolak i Kazimierz Kaczor. Pani Dorota idealnie zgrała się z rolą Grażyny! Dla porządku dodam, że w audiobooku wystąpili również Kamilla Bar-Kochańska (jak cudnie czytała po francusku – muzyka dla uszu) oraz Modest Ruciński.

W opisie książki widnieje krótka notka czym i o czym jest „Jak zawsze”. To „komedia ironiczno-romantyczna o parze, która dostała szansę przeżycia jeszcze raz swojej miłości. I o narodzie, który dostał szansę przeżycia jeszcze raz swojej historii. I o tym, co z tego wynikło.” Wszystko się zgadza.

Parą, o której mowa, jest Grażyna lat 79 oraz Ludwik lat 84. Mieszkają w Warszawie. Spotykamy ich w dniu 50-tej rocznicy ich pierwszego razu, kiedy to – kolokwialnie pisząc – poszli razem do łóżka. Lubimy rytuały, zwłaszcza te miłe, które dobrze się nam kojarzą. Grażyna i Ludwik również taki mają – taka sama jak co roku kolacja z udanym finałem w łóżku. I dokładnie w ten sam sposób świętują „pięćdziesiątkę”. Jakież jest ich zdziwienie, gdy rano budzą się w swoich jędrnych, młodych ciałach! Nic ich nie boli, nic nie obwisa, zęby mają stałe. Żyć nie umierać! Ale nie tylko oni się zmienili. Jest 1963 rok, a Warszawa jakby inna…

Czy coś w swoim życiu zmienią? Czy podejmą inne decyzje? Czy będzie jak zawsze? Jak potoczą się losy Polski?

„Jak zawsze” jest różnie odbierane przez czytelników. Są entuzjaści tej historii, są i sceptycy. Należę do tej pierwszej grupy. Zdecydowanie! Zygmunt Miłoszewski dał mi kompletną historię, w której doceniam kapitalny humor (nawet nie wiecie ile razy śmiałam się w głos), cudnych bohaterów (zwłaszcza fantastyczna staruszka Grażyna powaliła mnie na łopatki), pasjonującą wędrówkę ulicami Warszawy i samą fabułę. Każdy z nas mógłby zabawić się w twórcę alternatywnej historii i wymyślić możliwe scenariusze rozwoju sytuacji politycznej naszego kraju. Ta wykreowana przez autora była interesująca, przez co cała książka w mojej ocenie jest porywająca. Kupuję ją w całości!

– Zawsze się bronisz przed przeszłością, uciekasz do przodu. A to przeszłość decyduje o tym, kim jesteśmy i kim będziemy, czy to ci się podoba, czy nie.

Tytuł: „Jak zawsze”
Autor: Zygmunt Miłoszewski
Wydawnictwo W.A.B.
Forma książki: audiobook; czytają: Dorota Kolak, Kamilla Bar-Kochańska, Kazimierz Kaczor, Modest Ruciński
Gatunek: literatura piękna

Ocena: 5,5/6

3 marca 2019 0 komentarz

Kryminał

„Serce” Bartosz Szczygielski – Wyrównanie rachunków

przez Katarzyna Denisiuk 28 lutego 2019

Myślę, że każdy pisarz chciałby być wyjątkowy i to co tworzy było na tyle charakterystyczne, że po kilku przymiotnikach opisujących jego twórczość, czytelnik od razu wiedziałby o kogo chodzi. W mojej ocenie Bartosz Szczygielski napisaną przez siebie pruszkowską trylogią wyrobił sobie markę autora bezkompromisowego, z mroczną duszą, który swoje kryminały tworzy w oparach papierosowego dymu. Po przeczytaniu jego powieści mam odczucie, że zostało w nie włożone całe literackie serce. A to sprawia, że czuję, że ktoś o mnie jako czytelnika zadbał i potraktował poważnie. Brawo!

„Serce”, to po „Aorcie” i „Krwi” finał historii komisarza Gabriela Bysia oraz prostytutki Kaśki Sokół. Łączy ich czas przeszły, czyli fakt, że ani Byś nie jest już komisarzem, ani Kaśka prostytutką. Poza tym i w sumie przede wszystkim, bezkresna chęć dotarcia do celu jakim jest wyrównanie rachunków i rozprawienie się z przeszłością. Droga, którą przemierzą w „Sercu” jest bardzo wyboista, poszarpana i pełna zdradliwych dziur i doprowadzi ich do …

Byś się zaszył i zakamuflował. Nikt z jego otoczenia nie wie kim był, co go spotkało oraz jakie ma plany na przyszłość. I pewnie ta marna, ale spokojna egzystencja ciągnęłaby się jeszcze długo, jednak ktoś na jego drodze zostawił zwłoki. To osobliwe znalezisko nie jest czymś koło czego można przejść obojętnie, dlatego Byś podejmuje wyzwanie i mierzy się z demonami przeszłości.

Kaśka, to bardzo twarda sztuka. To kobieta, która jeńców nie bierze. Poturbowana przez złych ludzi ma szczegółowo opracowany plan, który realizuje z aptekarską dokładnością.

Pruszkowska trylogia, to powieści dla koneserów kryminałów noir. To fabuły przemyślane, spójne, unoszące się w oparach bezwzględności, mroku oraz agresji. Mają dwóch głównych bohaterów, którzy w „Sercu” są jak mentalne i psychiczne zombie zesłane na ziemię, żeby dokończyć misji zniszczenia. Każdy z nich prowadzi swoją własną vendettę.

„Serce” jest idealnym zakończeniem trylogii. Wiele wyjaśnia, spaja rozrzucone elementy i tworzy logiczny, a zarazem niewesoły obraz. To kryminał, który wyróżnia się klimatem oraz panującą atmosferą. Bez galopującej akcji, za to w wyziewach szaleństwa i z jednym celem – sfinalizować to, co zostało rozpoczęte.

Tytuł: „Serce”
Autor: Bartosz Szczygielski
Wydawnictwo W.A.B.
Forma książki: ebook
Gatunek: kryminał
Seria: Gabriel Byś (3)

Ocena: 5/6

28 lutego 2019 0 komentarz

Literatura współczesna

„Krótka wymiana ognia” Zyta Rudzka – Rachunek zysków i strat

przez Katarzyna Denisiuk 14 lutego 2019

Tymczasem zrobiłam się stara i stoję na przystanku. (…) Nagle ktoś podchodzi. Z boku, nie za blisko. Bez twarzy. To pani?, słyszę męski głos. Zastanawiam się, to i ja. Dzień dobry. Roma Dąbrowska, tak?, pyta znowu. Ta poetka, prawda …? (…)

Zaciągnąć go do siebie i ostatni raz naszprycować się życiem, miłością, kusą wiecznością dla dwojga, nie, a może …, nie.

Roma, córka staruchy, mamulki, która rozmawiała ze studnią. Żona Maćka, potem Mateusza. Matka Zuzanny, bardzo utalentowanej młodej pianistki, która pewnego dnia uciekła, zniknęła z życia rodziców.

Poetka. Podglądaczka istnienia. Doskonała w anatomii przedmiotów. Sekcji rzeczy. Odgrzebywaniu istnień.

W momencie, kiedy Roma spotyka na przystanku młodego mężczyzna, zdaje sobie sprawę, że życie pogalopowało, a ona zaczyna częściej wspominać, niż oddychać. Myśli o miłosnych i erotycznych przygodach zakotwiczonych w oparach życiowych doświadczeń. Przywołuje postać starej matki, rozpamiętuje zniknięcie córki. Rachunek sumienia? Wycieczka w głąb siebie? Postawienie siebie poza?

„Krótka wymiana ognia” nie jest obszerną powieścią, ale bogatą w metafory i porównania. To powieść wymagająca skupienia ze względu na brak chronologii wydarzeń, ale przede wszystkim ze względu na treść. Przez historię Romy nie można się przesmyknąć, tylko ją muskając. Zyta Rudzka napisała powieść, którą się przeżywa. W zależności od bagażu własnych doświadczeń jeden czytelnik głębiej zanurzy się w jej istocie, inny po prostu przyjmie do wiadomości, to co sobą reprezentuje.

Powieść nie jest optymistyczna, ani wesoła. Ale czy temat przemijania i starzenia należy do przyjemnych? Ta świadomość zwykle boli. Jednych mniej, innych bardziej.

„Krótka wymiana ognia” to proza brawurowa, poza schematami. Gra słów, jak również liczne epitety są słowną ekwilibrystyką stanowiącą o jej sile. To powieść, która potrafi przyciągnąć i przykuć uwagę, ale równocześnie zniechęcić do siebie. Pozdrawia czytelnikowi wybór.

Mnie powieść Zyty Rudzkiej nie porwała ani nie zafascynowała, czyli nie wyzwoliła tych najmocniejszych emocji, ale uważam, że warto po nią sięgnąć i wyrobić sobie własne zdanie. To co mnie urzekło, to styl krótkich, dosadnych fraz, które były bardzo dopracowane i przemyślane oraz siła przekazu zwrotów oraz pojedynczych wyrazów.

Tytuł: „Krótka wymiana ognia”
Autor: Zyta Rudzka
Wydawnictwo W.A.B.
Forma książki: ebook
Gatunek: literatura współczesna

Ocena: 4,5/6

14 lutego 2019 0 komentarz

Literatura współczesna

„Wszystko jest iluminacją” Jonathan Safran Foer – Szukając korzeni

przez Katarzyna Denisiuk 30 grudnia 2018

„Wszystko jest iluminacją”, to powieść nagrodzona National Jewish Book i Guardian First Book Award. Jednocześnie jest to jeden z najgłośniejszych debiutów współczesnej literatury amerykańskiej. Przyznacie, że te wyróżnienia mogą stanowić obietnicę dobrej lektury.

Zaczynam czytać i … odbijam się od ściany pokręconej stylistyki. Z niczym w tym stylu nie spotkałam się do tej pory. Nie poddając się czytam dalej i … o dziwo szybko łapię wspólny rytm z autorem i jego historią.

Osią powieści jest podróż będąca poszukiwaniem przez młodego Amerykanina-Jonathana przybyłego na Ukrainę kobiety, która przed pięćdziesięcioma laty uratowała jego dziadka przed nazistami. Jedyną namacalną wskazówką i drogowskazem jest stara fotografia. W wędrówce ku prawdzie towarzyszą mu starszy mężczyzna, jego wnuk-Aleks i pies.

Akcja powieści meandruje swobodnie, bez żadnych ograniczeń pomiędzy przeszłością sięgając XVIII wieku, aż do czasów współczesnych. Historia przeplata się z teraźniejszością. Poznajemy historię sztetla, jej mieszkańców, wchodzimy w ich domostwa i umysły. Czytamy korespondencję pomiędzy Aleksem a Jonathanem, która dotyczy wydarzeń jakie się wydarzyły na Ukrainie. I jedziemy, aby odnaleźć Augustynę.

Książka jawi się jako dosyć skomplikowane, a nawet karkołomne, jednak dające bardzo wiele emocji dzieło literackie. Na pierwszy rzut oka wykreowana historia wydaje się być powieścią drogi, okraszona charakterystycznym oraz momentami groteskowym humorem. Jednak im dalej w głąb, im więcej kolejnych elementów odsłaniamy, tym więcej jest nam dane i tym głębiej wnikamy w istotę powieści. A czym ona jest? Odczytałam ją jako historię o poszukiwaniu korzeni, początku, fundamentów rodziny i pochodzenia. O miłości, oddaniu i przyjaźni. To powieść o Żydach, Holokauście, okrucieństwach wojny.

Temat został wielokrotnie przerobiony w literaturze, jednak poprzez „Wszystko jest iluminacją” Jonathan Safran Foer udowodnił, że można w inny, odważny i nowatorski sposób po raz kolejny go dotknąć. W głowie rodzi się pytanie, czy z tą osobliwą stylistyką autor nie przesadził, nie przedobrzył? Niejednego te „słowne twory” pokonały i pokonają, jednak w moim odczuciu dodały całości ciekawego zadziora. A to co miało wybrzmieć na zakończenie powieści i tak się dokonało.

Czytając tę powieść nie sposób nie pomyśleć o tłumaczu Michale Kłobukowskim, który wykonał fantastyczną pracę. Tak naprawdę dzięki niemu czytamy książkę w takiej, a nie innej postaci. Chylę czoła!

Powieść dla odważnych? Nie. Dla otwartych na nowe doznania i chętnych poznać inne oblicze literatury. Polecam, przynajmniej spróbować.

Tytuł: "Wszystko jest iluminacją"
Autor: Jonathan Safran Foer
Wydawnictwo W.A.B.
Tłumaczył: Michał Kłobukowski
Forma książki: ebook
Gatunek: literatura współczesna

Ocena: 5,5/6

30 grudnia 2018 0 komentarz

Literatura współczesna

„Kijanki i kretowiska” Aleksandra Zielińska – Emocje zamknięte w krótkiej formie

przez Katarzyna Denisiuk 7 października 2018

„Kijanki i kretowiska”, to zbiór jedenastu opowiadań. Opowiadań, które wwiercają się w duszę czytelnika, jak korzenie szukające pożywienia. Powoli, stopniowo, coraz głębiej i głębiej, rozrastają się, zapętlają, by finalnie stać się kompletną rośliną, solidnie osadzoną w ziemi.

Każde z tych opowiadań jest inne. Jedne są bardziej oczywiste, realne, opisujące sytuacje, które mogły się wydarzyć naprawdę, drugie ocierają się o metafizykę i realizm magiczny. Jednak coś je łączy. To całun smutku, mroku, przygnębienia i niebywałej sugestywności. To nie są wesołe opowiastki wprawiające w dobry humor, ale historie, które elektryzują a momentami napawają grozą.

Przestaniesz bać się guzików tego dnia, gdy woda wypełni płuca twojej siostry.

Zielińska świetnie operuje słowem. Odpowiedni dobór metafor, porównań sprawiają, że opowiadania trafiają w czułe punkty, że czytelnik żyje tym co czyta. Momentami jest mocno, dosadnie, wulgarnie, ale cały czas w granicach językowej poprawności.

„Tereska przyszła na czas, bo Tereska zawsze przychodzi na czas. Praca zdążyła już ją nauczyć, że jeśli spóźni się choć godzinę, kilka minut czy parę sekund, to wszystko może się beztrosko spierdolić.

W większości opowiadań bohaterami są dzieci, młodzież poturbowane przez życie. Borykają się ze strachem, którego źródłem są najbliżsi i otoczenie. Te właśnie historie mają największą siłę rażenia. Szarpią, zadają ból, pozostawiają głębokie rany.

Opowiadania nie są długie. Każde słowo ma swoją wartość, jest napisane po coś. W zestawieniu z doskonałym budowaniem napięcia, chciałoby się więcej. Spirala ciekawości się rozkręca, a to już koniec. Zawisamy nad przepaścią literackiej przygody.

Piękny styl, mnóstwo emocji, niepowtarzalny klimat, to niewątpliwie bardzo mocne strony pióra Aleksandry Zielińskiej. Warto sięgnąć po „Kijanki i kretowiska”, bo są doskonale napisane. A autorkę będę miała na oku, bo myślę, że niejedną kreacją nas jeszcze zaskoczy. Polecam!

Tytuł: "Kijanki i kretowiska"
Autor: Aleksandra Zielińska
Wydawnictwo W.A.B.
Forma książki: ebook
Gatunek: literatura współczesna, opowiadania

Ocena: 5,5/6

7 października 2018 0 komentarz

Audiobook Kryminał

„21:37”, „Kołysanka dla mordercy”, „Zanim znowu zabiję”, „Piąty Beatles” – Rudolf Heinz w akcji

przez Katarzyna Denisiuk 7 października 2018

Przygodę z serią „Polski psychopata” Mariusza Czubaja zaczęłam od … ostatniej, piątej części, czyli „Dziewczynki z zapalniczką”. Na tyle spodobało mi się pióro autora, że postanowiłam nadrobić zaległości. Takim oto sposobem sięgnęłam po pierwszą część pod tytułem „21:37”.

„21:37”

Kto zacznie przygodę z Czubajem od początku, ten pozna sylwetkę profilera Rudolfa Heinza (jak keczup – tak o sobie mówi) oraz jego metody działania. Rzucone też zostanie trochę światła na jego życie prywatne, które do banalnych nie należy.

Specjalista od budowania psychologicznych portretów zostaje zaangażowany w śledztwo mające na celu zidentyfikowanie zabójcy dwóch młodych mężczyzn, którzy zostali uduszeni. W toku postępowania zostaje ujawniony fakt, iż byli oni klerykami żoliborskiego seminarium duchownego, a co za tym idzie sprawa staje się dosyć delikatna. Dodatkowo Heinz prowadzi inne śledztwo, na swoim „podwórku”, które również jest rozwojowe. Jako, że jest bardzo dobrym specjalistą godzi obowiązki służbowe, a czytelnicy bez problemu poruszają się po meandrach obu śledztw.

„Dobre, bo polskie.” Taką etykietę chętnie przykleiłabym na książce Czubaja. W tej powieści jest to, czego od kryminału oczekuję. Ciekawa zagadka, wyrazisty bohater i przemyślane rozwiązanie.

„Kołysanka dla mordercy”

Kolejna odsłona pracy profilera Rudolfa Heinza. Tym razem policjanci zmagają się ze sprawą zabójstw bezdomnych, którzy dostają pozbawiani dłoni. Czubaj nie zaskakuje, ale idzie jasno wytyczoną ścieżką, trzymając się swojego stylu. Nadal mamy uczucie krążących wokół nas dźwięków muzyki, zmagania się bohatera z własnym życiem i gorącego oddechu Inkwizytora.

Właśnie ten ostatni wątek przestępcy, który niejednemu napsuł krwi, bardzo mnie frapował i z zainteresowaniem czekałam na jego dalszy rozwój.

„Zanim znowu zabiję”

Młody, zdolny piłkarz, członek kadry ginie pod kołami pociągu. Jednak ta śmierć w obliczu katastrofy smoleńskiej pozostaje zupełnie bez echa. Rudolf Heinz również nie miałby z nią nic wspólnego, jednak sprawy osobiste poniekąd zmuszą go do przyglądnięciu się tragicznemu zdarzeniu. Józef Heinz przyjeżdża do Katowic z prośbą, aby syn „wziął pod lupę” zagadkę śmierci Jacka Kosa.

Kolejny raz kryminał Czubaja ma drugie dno, bo próba rozwikłania głównej, śledczej zagadki ujawnia nierozwiązane sprawy z przeszłości, zamiecione pod dywan, o których mało kto pamięta. I nie zapominajmy o Inkwizytorze. On cały czas czyha, żeby zemścić się na profilerze. Ale, ale jest też novum. Pierwszoosobowa narracja, która świetnie się sprawdziła.

„Piąty Beatles”

Lubicie słuchać The Beatles? Jesteście fanami tej brytyjskiej, rockowej grupy? Kiedyś szalały za nimi miliony. Dlaczego nie wykorzystać ich wizerunku, muzycznej spuścizny i nie obsadzić ich w roli cichego bohatera powieści kryminalnej?

W hangaroschronie zostają odnalezione zwłoki mężczyzny, będącego członkiem raperskiego środowiska, syna wpływowego biznesmena o politycznych aspiracjach. Jako wskazówka w odnalezieniu sprawcy ma posłużyć pozostawione zdjęcie okładki płyty Beatlesów „Abbey Road”. Do akcji wkracza Heinz i chociaż jest specem w swoim fachu, to śledztwo idzie jak po grudzie. Momentami wydaje się nawet, że zostanie nierozwiązane. Kilka wątków, przeskoki w narracji (pierwszo i trzecioosobowa) nie napędzają akcji, a raczej ją spowalniają. Takie powolne budowanie napięcia może mieć wiele plusów, jednak w tej części odrobinę mnie uwierało.

Wszystkie odsłony kryminalnych powieści Mariusza Czubaja są osadzone w konkretnym okresie w Polsce. Z jednej strony daje to pozytywny efekt, gdyż czytelnik może powspominać i poczuć się częścią historii, z drugiej powieści tracą na uniwersalności. Pytanie, czy ta uniwersalność jest nam potrzebna? Osobiście lubię, gdy potrafię powiedzieć gdzie i kiedy miała miejsce akcja – daję plusa. Główny bohater jest jaki jest, czyli specyficzny, wymiętolony, o ugruntowanych poglądach i wyostrzonym humorze, czyli jest jakiś – daję plusa. W powieściach często iskrzy od dobrego humoru sytuacyjnego – daję plusa. Na „przestrzeni” czterech wysłuchanych kryminałów ubodła mnie jedynie jedna wstawka, na temat górskiej, zimowej, tragicznej wyprawy na Broad Peak. Nie lubię takiego luźnego, z pozycji fotela, szafowania ocenami.

Podsumowując serię z Heinzem Mariusza Czubaja. Dobre, solidne kryminały, które oparte są nie tylko na kryminalnych zagadkach, ale również na kreacji głównego bohatera. Myślę, że dobrym rozwiązaniem jest czytanie/słuchanie (jak w moim przypadku) po kolei kolejnych książek cyklu. A Leszek Filipowicz w roli lektora spisał się wyśmienicie.

Autor: Mariusz Czubaj
Wydawnictwo W.A.B
Forma książki: audiobook; czyta Leszek Filipowicz
Gatunek: kryminał
Seria: polski psychopata

Ocena: 4/6

7 października 2018 3 komentarze

Kryminał

„Nie zapomnij o mnie” Anna Bińkowska – Gdy sztuka staje się przekleństwem

przez Katarzyna Denisiuk 5 października 2018

„Nie zapomnij o mnie” to powieść kryminalna, druga część cyklu z Mirską i Budrysiem. Lektura tej książki, to było moje pierwsze spotkanie z prozą Anny Bińkowskiej i już wiem, że nie ostatnie. Biję brawa autorce, bo mnie, jako czytelnika mającego przeczytanych dziesiątki kryminałów, potrafiła zaskoczyć. Zostałam wciągnięta w pokrętną zagadkę i z wielkim zainteresowaniem śledziłam losy głównych bohaterów.

Zacznę od okładki – bardzo sugestywna i adekwatna do treści fabuły. Zamordowany zostaje Peter Simon, kiedyś gwiazda baletu, obecnie choreograf Baletu Narodowego. Musiał komuś głęboko zajść za skórę, bo ciało było mocno pokiereszowane. Do sprawy zostają przydzieleni Iga Mirska i Jacek Budryś, którzy penetrują środowisko baletmistrzów, solistek i tancerzy. Mirska czuje się jak ryba w wodzie, gdyż sama w przeszłości niejedną godzinę spędziła w puentach na sali ćwiczeń. Im śledztwo staje się bardziej rozwojowe, tym więcej pojawia się poszlak, tropów do sprawdzenia, postaci, które mogą odegrać znaczącą rolę, a duet Mirska-Budryś wcale nie działa, jak dobrze naoliwiona maszyna. Nie zapominajmy, że przeszłość nie zasypia i coraz wyraźniej daje o sobie znać…

Porwało mnie, nie puściło i trzymało aż do finału. Bardzo ciekawe, nietypowe tło – przyznajcie, że środowisko artystów baletu nie pojawia się często na kartach powieści, wielowątkowe śledztwo, przedstawiciele wielu przenikających się środowisk, którzy na pierwszy rzut oka wydają się kompletnie ze sobą nie powiązani, skomplikowana fabuła, która bardzo zgrabnie i logicznie została poprowadzona, stały się elementami, które zbudowały świetny kryminał.

Tak naprawdę podobało mi się wszystko. Zarówno język jakim operuje autorka, kreacja bohaterów, sposób pokazania sztuki baletowej, która wymaga wielu wyrzeczeń, ogromnej pracy i samodyscypliny oraz wyjaśnienie kryminalnej zagadki.

Powieści kryminalnych na rodzimym rynku mamy mnóstwo, a jeśli sięgniemy dalej, to zatrzęsienie, dlatego sztuką jest wymyślić nowatorską, zaskakującą fabułę. „Nie zapomnij o mnie” jest niebanalna i dostarcza bardzo dobrej rozrywki. Jestem na tak i czekam na kolejne części z Mirską i Budrysiem. Ciekawa jestem z czym będą musieli się mierzyć i jak potoczą się ich dalsze losy.

Tytuł: „Nie zapomnij o mnie”
Autor: Anna Bińkowska
Wydawnictwo W.A.B.
Forma książki: papierowa, dostępna również w formie ebooka
Gatunek: kryminał
Seria: Mirska i Budryś (2)

Ocena: 5/6

5 października 2018 0 komentarz