Tag:

Wydawnictwo Sine Qua Non

Film, telewizja, kino

„Przyjaciele. Ten o najlepszym serialu na świecie” Kelsey Miller – Fanowski niezbędnik

przez Katarzyna Denisiuk

Piszę opinię o książce Kelsey Miller mając na sobie t-shirt z napisem „friends”. Przypadek? Tak! Ale jakże trafiony. Posiadając całą kolekcje płyt DVD z serialem, po „Przyjaciół” sięgnęłam z ciekawości, bez żadnych specjalnych oczekiwań i mając ochotę na lekką lekturę. Dostałam, co chciałam! Bawiłam się przednio!

 

W mojej opinii książka przeznaczona jest głównie dla fanów serialu. Ten kto nie oglądał żadnego odcinka, nie zna Monicy, Rachel, Phoebe, Rossa, Chandlera i Joey’a, ich powiedzonek, zachowań oraz przeszłości, nie będzie z dużym zainteresowaniem zaglądać za kulisy powstawania kolejnych sezonów. 

Jeśli ktoś będzie szukał taniej sensacji, ploteczek z życia aktorów wcielających się w role przyjaciół, tego w książce nie znajdzie. To o czym możemy przeczytać, to między innymi jak rodził się pomysł na serial, kto był jego twórcą i jak przebiegał dobór aktorów. Czy poszczególne role były pisane pod konkretnego aktora? Czy aktorzy tworzyli zgrany team, czy wręcz przeciwnie? 

Pierwszy sezon, drugi, trzeci… Na ile wystarczy pomysłów? Jak rozwiną się poszczególne postaci? Jak pokierować poszczególnymi wątkami, aby nadal były atrakcyjne i przyciągały kolejnych widzów? 

 

Jak ogromną popularność zyskał serial na świecie, każdy fan szóstki przyjaciół wie. Możliwość poznania rozterek twórców zarówno w sferze przyszłości bohaterów, jak i charakteru poruszanych wątków, jest dużą wartością dodaną. Poza tym czytelnik może się dowiedzieć w jaki sposób zmieniało się życie aktorów, którzy zyskali sławę a stracili anonimowość, wkraczając w świat gwiazd show biznesu. Co dał im serial? Czy stał się stygmatem determinującym dalszą karierę aktorską? Czy do ostatniego odcinka dziesiątej serii byli przyjaciółmi?

 

Przyznaję, że po skończeniu książki, a nawet w jej trakcie, miałam wielka ochotę na „odpalenie” pierwszego odcinka by kolejny raz wkroczyć w świat nowojorskich przyjaciół, pójść do kawiarni, a potem do mieszkania Monicy. 

Dajcie znać how you doin? 😉

 
Tytuł: „Przyjaciele. Ten o najlepszym serialu na świecie”
Autor: Kelsey Miller
Wydawnictwo SQN
Tłumaczył: Magda Witkowska
Forma książki: ebook
Gatunek: film, telewizja 
1 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura piękna

„Horyzont” Jakub Małecki – Znaleźć własną wersję siebie

przez Katarzyna Denisiuk

Już tak mam, że na każdą kolejną powieść Jakuba Małeckiego czekam niecierpliwie i kiedy pojawi się w sprzedaży, to szybko po nią sięgam. Od pierwszych zdań towarzyszy mi niepewność, czy głos autora ponownie przebije się zza tkanki tekstu i zawładnie mną magiczna energia słowa.

„Horyzont”wychodzi z ram klimatu wiejskiego i małomiasteczkowego i przenosi czytelnika do odległego Afganistanu, do umysłów i serc głównych bohaterów. Bardzo podoba mi się ta nowa odsłona twórczości pisarza.

W „Horyzoncie” poznajemy sapera Mańka, który wrócił do Polski z misji w Afganistanie oraz Zuzę, opiekującą się chorą babcią. On uprawia zapasy pomiędzy przeszłością a teraźniejszością oraz zmaga się z traumami próbując na nowo odnaleźć cel w życiu.

(…) robię coś, co ma jakikolwiek sens, co nie jest tylko trwaniem.

Ona odkrywa tajemnicę rodzinną i przepracowuje na nowo wydarzenia z przeszłości. Dwóch samotników zamkniętych w swoich świecie i umorusanych sobą. Czy uda im się posklejać życia na nowo?

Fabuła powieści nie jest skomplikowana. Co więcej, można ją streścić w kilku zdaniach. A Jakub Małecki znany jest z wyjątkowej, literackiej wrażliwości i pięknego ubierania w słowa prostych historii. Jeśli połączymy kunszt autora z bardzo ciekawym pomysłem na fabułę, to dostaniemy „Horyzont”, który potrafi zaczarować czytelnika, przykuć jego uwagę na kilka godzin i sprawić, że zaraz po wybrzmieniu ostatniego zdania tęsknimy za kolejną powieścią.

Zastanawiałam się czy „Horyzont” mnie zaskoczył i stwierdzam, że jedynym nieoczywistym elementem był wątek wojenny i umiejscowienie części akcji w odległym Afganistanie. Cała reszta jest mi znana, ponieważ Jakub Małecki wielokrotnie udowodnił, że w doskonały sposób potrafi pisać o ludziach i mówić ich głosem. Dzięki tej umiejętności stworzeni bohaterowie są autentyczni i czytelnik ma poczucie, że takie osoby mogą żyć tuż obok nas. I tak jest w „Horyzoncie”. Zuza i Maniek mogliby być naszymi sąsiadami. Może słuchalibyśmy razem bułgarskiego rapu?

PS Przepiękna okładka!

Tytuł: „Horyzont”
Autor: Jakub Małecki
Wydawnictwo Sine Qua Non
Forma książki: papierowa, dostępna w formie ebooka oraz audiobooka
Gatunek: literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura piękna

„Nikt nie idzie” Jakub Małecki – Miłość i samotność w wielkim mieście

przez Katarzyna Denisiuk
Czekałam na nową powieść Autora. Czekałam niecierpliwie. Czekałam z wielką nadzieją na piękną przygodę. I …
Jakub Małecki w „Nikt nie idzie” jest inny, a ten sam, który dał się poznać z poprzednich powieści. Ten sam styl, wrażliwość, ubieranie w słowa obrazów tworzących codzienność i otaczający nas świat. W trakcie czytania, jak i po lekturze jego książek czytelnik zostaje z kłębowiskiem myśli, bo Małecki poprzez zapisane słowa dotyka, trąca, szarpie, ale też głaska i przytula. Niebywałe!
Dlaczego inny? Tym razem nie ma wsi, zamkniętego środowiska, małej społeczności, ale jest Warszawa, miasto do którego przyjeżdża mnóstwo młodych ludzi w poszukiwaniu możliwości rozwoju i zapewnienia sobie lepszej przyszłości.
Olga, Igor, Olga i Igor, Igor, Klemens-dziecko, Klemens-mężczyzna, Olga, Igor i Klemens… I wielkie miasto tętniące życiem, dające perspektywy, ale również wysysające soki, sprawiające, że człowiek czuje się samotny i nieszczęśliwy. I tylko od jednostki zależy, w którą stronę pójdzie.
Świeżo po lekturze „Warkocza” Leatitii Colombani mam wrażenie, że te dwie powieści mają ze sobą wiele wspólnego. Historie tworzone przez autorów są jak nici wysnute ze starych ubrań, postrzępione, poddane wielu zabiegom, doświadczone przez życie, jednak na tyle mocne, że posłużą jeszcze do zeszycia niejednej dziury i przyszycia niejednej łaty.
„Nikt nie idzie” Jakuba Małeckiego jest jak sącząca się do krwiobiegu kawa, sprawiająca, że czytając książkę żyjemy, przeżywamy, emocjonujemy się. Historie bohaterów są w niej jak rozsypane kawałki wydzieranki. Mikry podmuch wiatru, a rozsypują się na wszystkie strony. Powoli, uważnie, składamy każdy mały element, aby utworzyły całość i to co uzyskujemy nadal nie możemy włożyć w sztywne ramy, bo Małecki daje nam ogromną przestrzeń do wypełnienia jej naszymi myślami.
Niebywałe jest również to, że pisząc o książkach autora, nie da się pisać w sposób prosty (przynajmniej we mnie wyzwalają potrzebę wykazania się słowną żonglerką i próbę opisania ich w inny sposób), dlatego, że te książki kipią od emocji.
Małecki jest dla mnie mistrzem pisania powieści refleksyjnych, niewesołych, które docierają w najgłębsze czeluście naszej wrażliwości.
„Nikt nie idzie” jest przemyślane, wycyzelowane i takie ludzkie. Rewelacja!
PS Z premedytacją tak niewiele napisałam o fabule. Mam nadzieję, że cała reszta przekona Was do sięgnięcia po najnowszą powieść Małeckiego – mistrza niebanalnego przekazu.
Tytuł: „Nikt nie idzie”
Autor: Jakub Małecki
Wydawnictwo Sine Qua Non
Forma książki: papierowa
Gatunek: literatura piękna
Premiera 31 październik
Ocena: 5,5/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura podróżnicza

„Anatomia Góry. Osiem tysięcy metrów ponad marzeniami” Rafał Fronia – Gdy myśli szybują wysoko…

przez Katarzyna Denisiuk
Notka z portalu himalaisci.pl „Rafał Fronia – Sudecki Klub Wysokogórski. Uczestnik wielu wypraw w góry najwyższe w tym zimowej wyprawy PZA PHZ na Broad Peak 2010/2011, oraz innych m.in. na Nanga Parbat, Dhaulagiri, Pik Lenina i Baruntse. Wszedł na Gasherbruma II. Kartograf – Wydawnictwo PLAN. Mieszka w Jeleniej Górze.”

 

Książki o tematyce górskiej czytam bardzo rzadko, choć zawsze mocno kibicuję naszym rodakom kiedy zdobywają kolejne szczyty, aby zapisać się w kronikach światowego himalaizmu i chylę czoła przed ich dokonaniami. Potrafię zrozumieć ich pasje, to co ich napędza i jest sensem życia. Sięgając po „Anatomię Góry” nie spodziewałam się tak naprawdę niczego. Nie! Wróć! Liczyłam na oderwanie się od fotela, podróż w rejony, których nigdy w życiu nie zobaczę i doświadczenie tego co przeżył autor. I przyznaję, że to wszystko dostałam, to przeżyłam! Moje myśli poszybowały na wysokość ośmiu tysięcy nad poziomem morza i … było mi przerażająco zimno.
Bo każdy ma swój wehikuł czasu, gdzie marzenia zabierają nas w przyszłość, a wspomnienia w przeszłość.
Książka nie jest zbiorem suchych faktów, nie jest napisana w reporterskim stylu, nie iskrzy od ciekawostek i pikantnych informacji znanych tylko nielicznym, za to jest zbiorem osobistych odczuć, wrażeń, przeżyć z kilku górskich wypraw, w tym zimowej na K2.
Książkę czyta się bardzo przyjemnie. Miałam momenty, kiedy zachłannie pochłaniałam kolejne zdania. Historie opowiedziane przez autora porywają, a język, który momentami jest swojski, a innym razem liryczny dodaje wyjątkowego charakteru. Podobał mi się brak moralizatorskiego tonu i obecność wyważonych przemyśleń. Ach i zdjęcia! Wiadomym jest, że książka podróżnicza, książka o górach nie może się obejść bez fotografii, których w tej książce nie zabrakło.
Książka Froni jest jak kilkugodzinne spotkanie z autorem, który opowiada o tym co kocha. Mówi: „moja miłość do Gór nie jest weryfikowalna”. Ja to kupuję, dałam się porwać. Podobało mi się!
PS Ja też kocham góry.
 

 

 

 
Tytuł: „Anatomia Góry”
Autor: Rafał Fronia
Wydawnictwo Sine Qua Non
Forma książki: papierowa, dostępna również w formie ebooka
Gatunek: literatura podróżnicza
Ocena: 5/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Thriller

„Obserwuję cię” Teresa Driscoll Zaskakująca intryga rozpisana na wiele głosów

przez Katarzyna Denisiuk

 

Tytuł: „Obserwuję cię”
Autor: Teresa Driscoll
Wydawnictwo: Sine Qua Non
Tłumaczył: Monika Nowak
Forma książki: papierowa
Gatunek: thriller, thriller psychologiczny
Premiera: 19 wrzesień
fot. Katarzyna Denisiuk

 

Wydawałoby się, że w temacie thrillera psychologicznego opowiedziano już niemalże wszystko i za każdym razem, gdy jednak, mimo wszystko coś mnie zaskoczy, to pieję z zachwytu. „Obserwuję cię” przykleiło się do moich rąk i nie chciało odkleić. Dostarczyło mi bardzo przyjemnej rozrywki.
Powieść kilkukrotnie wpuściła mnie w przysłowiowe maliny. Pierwszym zwodem był tytuł, który sugeruje, że osią powieści będzie wątek zaszczutej przez nadawcę anonimowych pogróżek osoby. Jak jest naprawdę i jaką wagę autorka przypisała temu motywowi przekonacie się sami. Kolejnym, był sposób narracji. Driscoll dała głos każdemu z głównych bohaterów, którzy ze swojej perspektywy opisują rozwój wydarzeń wyrażając własne uczucia, przez co stawiają się w określonej perspektywie do głównego wątku. Niemal każdy rozdział kończy się „cliffhangerem”, czyli momentem napięcia, kiedy to dany bohater odkrywa nowe karty, coraz więcej nam mówi, ale z jego ust nie padają ostatnie, kluczowe w danym momencie zdania. Co wtedy robimy? Nie odkładamy książki, tylko czytamy dalej. Zabieg na podkręcenie zainteresowania i podniesienie ciśnienia stary jak świat, ale w „Obserwuję cię” sprawdził się doskonale. Jeśli do tego dorzucimy jeszcze inteligentną i przemyślaną intrygę oraz zaskakujące zakończenie, to otrzymujemy nieodkładalny thriller.
Ale, ale o co tyle szumu? 
Dramatis personæ: 
Anna i jej przyjaciółka Sarah – dziewczyny, które w czasie podróży pociągiem do Londynu spotkały dwóch mężczyzn, byłych więźniów. Anna zaginęła. 
Ella – kobieta, która podróżowała tym samym pociągiem co dziewczyny i była świadkiem ich rozmowy z mężczyznami. Otrzymuje anonimowe listy z pogróżkami, które powodują dyskomfort i potęgują niepokój. 
Prywatny detektyw – pomaga Elli w rozwikłaniu zagadki tajemniczych przesyłek. 
Poza tym aktywny udział w zawiłej zagadce odgrywają rodziny Anny, Sarah i Elli. 
Kto jest nadawcą listów? Gdzie jest Anna? Co jej się stało? To najważniejsze pytania, na które odpowiedzi próbujemy znaleźć na kartach powieści. Droga do finału jest nieoczywista, wielokrotnie zaskakująca, odkrywająca wiele tajemnic skrzętnie ukrywanych przez bohaterów. 
Cieszę się, że nadal są powieści, które pomimo tego, że fabułę budują na temacie wydawałoby się oklepanym i wielokrotnie przerabianym, potrafią czytelnika zaskoczyć i sprawić, że po lekturze nie powie znudzonym tonem „ale to już było”. Ja stwierdzam – świetne to było! 
Ocena: 5,5/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookLiteratura piękna

„Dżozef” Jakub Małecki Realizm magiczny w najlepszym wydaniu

przez Katarzyna Denisiuk

 

Tytuł: „Dżozef”
Autor: Jakub Małecki
Wydawnictwo: Sine Qua Non
Forma książki: audiobook; czyta Adam Bauman, Łukasz Garlicki
Gatunek: literatura piękna
fot. Radek Denisiuk
Prozę Jakuba Małeckiego ustawiłabym na półce z książkami, które można wielokrotnie odkrywać „na nowo”, mają drugie dno i będące swoistą hybrydą każdemu czytelnikowi dostarczają innych wrażeń. Zapytana o czym jest „Dżozef”, krótko, banalnie, w kilku zdaniach mogłabym powiedzieć – w miejskim szpitalu, w jednej sali spotyka się czterech mężczyzn. Dresiarz Grzegorz, którego nos ucierpiał w bójce, przedsiębiorca Kurz, Maruda, który jak bajkowy Smurf na wszystko narzeka i Czwarty. Czwarty to człowiek-zagadka. Ekscentryczny, bardzo oczytany i zakochany w twórczości Josepha Conrada. I tutaj kończy się prostota fabuły. I teraz mówię – przeczytaj, odkryj co schowane, bo pod warstewką prostych słów, tak umiejętnie pozszywanych, kryje się niesamowita historia. Czwarty, czyli Stanisław Baryłczak w momentach splątania i oderwania od rzeczywistości, namawia Grzegorza do napisania ostatniej powieści opowiadając historię życia małego Stasia.
„Dżozef” iskrzy i mieni się realizmem magicznym, swobodnie i plastycznie żongluje tym co prawdziwe i tym co zostało wykreowane przez wyobraźnię autora. Przeszłość niepokojąco rozlewa się na teraźniejszość, pochłaniając ją centymetr po centymetrze. Pojawia się uczucie niepokoju i coraz większa chęć poznania jak to się wszystko skończy.
„Dżozefa” wysłuchałam (choć książka papierowa z dedykacją Autora stoi już na półce) i stwierdzam, że to było naprawdę świetne. Adam Bauman użyczył głosu przeszłości. Jego „Głupcze” długo będzie siedziało mi w głowie. Teraźniejszość zinterpretował Łukasz Garlicki, który rewelacyjnie wypełnił postaci dresiarzy i kolesi z dzielni. Brawo Panowie, kapitalna robota!
Warto wspomnieć, że Jakub Małecki napisał „Dżozefa” przed powieściami, które przyniosły mu największy rozgłos. Obecne wydanie jest lekko poprawione i oszlifowane. Patrząc na twórczość autora mam nieodparte wrażenie, że ta książka jest wiernym odbiciem tego co mu w duszy gra. Potoczysty język, momentami łobuzerski, ciekawe postaci, odpowiednia ilość magii i nierealnych wydarzeń, humor, ale też powaga i właściwa atencja sprawiają, że „Dżozefa” czyta się/słucha wyśmienicie. To „świetna proza ze znakiem jakości Jakuba Małeckiego”. Polecam!
Ocena: 5,5/6
 
 

 

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Thriller

„Ciemna strona” Tarryn Fisher Przejmująca historia wywołująca wewnętrzny dygot

przez Katarzyna Denisiuk

 

Tytuł: „Ciemna strona”
Autor: Tarryn Fisher
Wydawnictwo: Sine Qua Non
Tłumaczył: Jakub Małecki
Forma książki: audiobook; czyta Katarzyna Raduszyńska
Gatunek: thriller psychologiczny
fot. Radek Denisiuk

 

Już na wstępie przestrzegam – nie słuchajcie audiobooka, sięgnijcie po wydanie papierowe lub elektroniczne. Niestety popełniłam ten błąd i książka, która jest elektryzująco mroczna, niejednoznaczna, zmuszająca do refleksji i wywołująca burzę w głowie, czytana przez Katarzynę Raduszyńską była momentami nużąca, monotonna i taka … płaska. Entuzjaści audiobooków wiedzą, że interpretacja lektora odgrywa szalenie ważną rolę i może po prostu książkę „położyć”. W mojej opinii tak się stało z „Ciemną stroną”. Pomimo tego i odcinając się od wrażeń z niemal 10 godzin słuchania, książkę Terryn Fisher polecam, bo zostawia po sobie posmak niepokoju i dygot po odbytej w czeluście ludzkiej psychiki podróży. 

 

Senna Richards z jednej strony odniosła sukces – jest znaną i rozpoznawalną autorką bestsellerowych powieści. Z drugiej strony jest poturbowana przez życie, trawi ją mnóstwo trosk, a koszmary z przeszłości nie pozwalają o sobie zapomnieć. Codzienna egzystencja nie napawa optymizmem, a co dopiero fakt, że pewnego dnia, w dniu swoich trzydziestych trzecich urodzin, budzi się w nieznanym sobie miejscu, otoczeniu, które jest jej kompletnie obce. Kto ją porwał? Dlaczego? Co od niej chce? Jak długo będzie więziona? Bez przyzwolenia musi uczestniczyć w niebezpiecznej grze, w której warunki dyktuje ktoś, kto wwierca się w najgłębsze zakamarki jej umysłu.
Tarryn Fisher w „Ciemnej stronie” stworzyła niesamowity klimat. Surowy, czarno-szary, smutny i taki … ludzki. Bez zbędnych ozdobników, koloryzowania sprawiła, że lektura wyzwala wewnętrzny dygot. Książka obfituje w bardzo wiele życiowych prawd, trafnych spostrzeżeń i podkreślonych grubą kreską cytatów.

 

Miłość kurewsko trudno wyleczyć. Tak jak raka. Kiedy myślisz, że jest po wszystkim, on wraca. 

 

Narracja biegnie wieloma torami. Z Senną przeżywamy koszmar uwięzienia, wsłuchujemy się w historię jej życia naznaczoną kilkoma, brzemiennymi w skutkach kamieniami milowymi. Drobiazgowo, przemyślanie, składnie Autorka odkrywa przed nami kolejne karty by finalnie otrzymać pełen obraz. Niestety nie napawa on optymizmem.
„Ciemna strona” jest bardzo dobrym thrillerem psychologicznym. Wzbudza całe spektrum emocji i nie pozostawia nas obojętnym na opowiedzianą historię. Tylko pamiętajcie, nie tykajcie audiobooka!
Ocena: 5/6

 

2 komentarze
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura współczesna

„Szczęśliwa ziemia” Łukasz Orbitowski Wymagająca, mocna i niejednoznaczna

przez Katarzyna Denisiuk

 

Tytuł: „Szczęśliwa ziemia”
Autor: Łukasz Orbitowski
Wydawnictwo: Sine Qua Non
Forma książki: ebook
Gatunek: literatura współczesna
fot. Radek Denisiuk
Proza Łukasza Orbitowskiego jest wymagająca i niełatwa. Kąsa, gryzie i szarpie. „Szczęśliwa ziemia” miała momenty trudne do zinterpretowania, poukładania sobie w głowie. Dzięki temu, że nie jest jednoznaczna, daje pole do różnych wyobrażeń i własnych przemyśleń.
 

 

Człowieku, co ci jest?
– życie mi jest.
 
Piątka chłopców, pięć zabawnych ksywek i Rykusmyku, małe, szare miasteczko. Szwendają się, spotykają, chowają, przekraczają granicę swojego strachu. I marzą. Każdy o czymś innym. Po maturze, przed wkroczeniem w dorosłość, wydarza się coś, co określi każdego z nich na długie lata.
Rozjeżdżają się po świecie. Układają sobie życie. Czy osiągnęli to co chcieli? Czy będą żałowali tego co się stało? Czy wrócą do tego co było? Przeszłość do nich woła.
Byliśmy dorośli, dorośli mają imiona i nie robią już tych niepoważnych rzeczy, które robili jako dzieci.
Podziwiam i doceniam Orbitowskiego za sposób wprowadzenia w historię, nakreślenia tła, przedstawienia postaci. Tu nic nie jest łatwo podane, banalnie oczywiste. Nawet imiona głównych bohaterów nie są początkowo znane. Wkręcamy się w powieść powoli, odsłaniamy kolejne wątki. Z czasem akcja przenosi się z małej mieściny do dużych miast i tam towarzyszymy bohaterom w ich dorosłym życiu. Gdziekolwiek w danej chwili jesteśmy, czy to w Polsce, czy za granicą, w małej miejscowości, czy też w dużym mieście, Autor niezwykle interesująco i realistycznie pokazuje klimat danego miejsca i kreśli losy mieszkających tam ludzi. Na każdym kroku czuć, że wszystko zostało przemyślane, zaplanowane, wszystko ma swoje, właściwe miejsce.
Niesamowity zmysł obserwacji, mocne, bezpardonowe pióro, to niezaprzeczalne zalety „Szczęśliwej ziemi”. To książka, która sprawi, że po jej przeczytaniu będziemy mieli poczucie, że jest ona nad wyraz ambitna i … nie dla każdego.
Jeśli czytaliście „Inną duszę”, to tak jak ja, wiecie jak niezwykle Orbitowski pisze. W tamtej powieści historię napisało życie, a w „Szczęśliwej ziemi” Autor pokazał co mu w duszy gra. Czy zatańczylibyście z Nim do tej muzyki? Musicie przekonać się sami. Na mnie zrobił bardzo duże wrażenie, choć miałam poczucie, że nie do końca zgraliśmy się w tym tańcu.
 
Ocena: 5/6

 

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura piękna

„Rdza” Jakub Małecki Kalejdoskop wrażeń

przez Katarzyna Denisiuk
Tytuł: „Rdza”
Autor: Jakub Małecki
Wydawnictwo: Sine Qua Non
Forma książki: ebook
Na Malinowskiej Skale. Beskid Śląski
fot. Katarzyna Denisiuk
Długo myślałam co napisać o „Rdzy”, co napisać o Autorze, żeby było mądrze, z polotem, ciekawie, zachęcająco, bo na taką opinię (z mojej strony) i recenzje (ze strony recenzentów) twórczość Pana Jakuba Małeckiego zasługuje.
I w takich chwilach może przyda się wykształcenie (ekonomiczne), które z literaturą piękną nie ma nic wspólnego? I będzie „po mojemu” 🙂 O!
Przeprowadziłam analizę SWOT. S jak Strengths – mocne strony, W jak Weaknesses – słabe strony, O jak Opportunities – szanse i T jak Threats – zagrożenia.
S – charakterystyczne snucie opowieści, proste, zwyczaje historie o ludziach, które wydają się być tak realne, rzeczywiste i na długo zapadają w pamięć, niepowtarzalny klimat, niewidzialny, wysublimowany dialog z czytelnikiem, który sprawia, że słowa Autora docierają do samych trzewi i książki czyta się całym sobą;
W – cóż, ja ich nie dostrzegam;
O – ze względu na młody wiek Autora, niesamowite wyczucie, wrażliwość i ogromny talent, które potwierdził w swoich poprzednich książkach (czytałam „Dygot” oraz „Ślady” i przyznaję, że były rewelacyjne) ma szansę zawojować polski rynek wydawniczy i zyskać bardzo duże grono wiernych czytelników;
T – tak wiele pozytywnych opinii może sprawić, że „woda sodowa” uderzy Autorowi do głowy i zacznie „gwiazdorzyć”. Nie, to niemożliwe! Tzn. ja sobie takiej sytuacji kompletnie wyobrazić nie potrafię, gdyż Autor jawi się jako bardzo skromny człowiek nie do końca świadomy swojego talentu i oddziaływania Jego książek na czytelników.
„Rdza” ma wszystkie mocne strony, o których napisałam powyżej. Prosta, ale niebanalna historia o przyjaźni, o rodzinie, o wyborach, które potrafią zmienić całe życie. Jest Szymek, jest Tośka. Życie jednego ma wpływ na życie drugiego. Ich losy się przeplatają, wpływają na siebie. Dwutorowe („kiedyś i dziś”) poprowadzenie opowieści sprawia, że „Rdzę” czyta się z jeszcze większym zainteresowaniem, dodatkowo zmuszając czytelnika do chwili refleksji po każdym rozdziale. Niesamowitym jest jak wyobraźnia Autora potrafi z tak swojskiej historii stworzyć wielobarwny, urzekający kalejdoskop wrażeń.
 
Coś mi się wydaje, że papierowe wydanie „Rdzy”, „Śladów” i „Dygotu” zagości na stałe na moim regale. A jakby tak jeszcze były z autografem… (Jakub Małecki będzie na 21. Międzynarodowych Targach Książki w Krakowie!).
 
Polecam z czystym sumieniem!
 
Ocena: 6/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail