Kategoria:

Autobiografia

Autobiografia

„Wiem, dlaczego w klatce śpiewa ptak” Maya Angelou – Symbol odwagi

przez Katarzyna Denisiuk

Wiem, dlaczego w klatce śpiewa ptak to pierwsza część autobiograficznego cyklu afroamerykańskiej poetki, pisarki i aktorki. Maya Angelou była jedną z największych poetek, aktywistek na rzecz praw obywatelskich i ludności w Stanach Zjednoczonych.

W książce otwierającej cykl poznajemy Marguerite i jej o rok starszego brata Baileya (jest 1931 rok) na początku ich podróży z Kalifornii do babci do Stamps w Arkansas. Trzylatka i czterolatek podróżowali samotnie pod „opieką” bagażowego i z przypiętymi do wewnętrznej kieszeni płaszcza Baileya biletami. Kolejnym kamieniem milowym w ich dzieciństwie była powrotna podróż do St. Louis do matki, gdzie Marguerite spotkały traumatyczne doświadczenia, po których zamknęła się w sobie i nie komunikowała się z otoczeniem. Życie toczyło się dalej. Rodzeństwo znów musiało zmienić miejsce zamieszkania, przeżywając nowe. Powieść kończy się, gdy Maya ma 17 lat (jest 1945 rok) i przebywa u matki w Kalifornii.

To było straszne, być Murzynem i nie mieć żadnego wpływu na własne życie. To było brutalne, być młodym i już wychowanym tak, aby siedzieć cicho i słuchać oskarżeń pod adresem swego koloru skóry, nie mając szans obrony.

Wiem, dlaczego w klatce śpiewa ptak jest ujmującym za serce początkiem, traktującym o byciu ranionym, krzywdzonym, źle ocenianym, wyrzucanym poza nawias i spychanym za margines. Jest głosem dziecka, nastolatki, która poczuła w sobie wielką wolę walki o równe prawa i traktowanie.

Bardzo jestem ciekawa kolejnej części zatytułowanej Zgromadźcie się w imię moje, która już na mnie czeka na regale. Mam nadzieję, że na tym nie koniec i Wydawnictwo Relacja wyda również kolejne książki biograficzne autorki.

Tytuł: Wiem, dlaczego w klatce śpiewa ptak
Autor: Maya Angelou
Wydawnictwo Relacja
Przekład: Elżbieta Janota
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book
Gatunek: biografia, autobiografia
Seria: Autobiography (1)
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookAutobiografiaBiografia

„Naku*wiam zen” Maria Peszek – Rozmowy o życiu

przez Katarzyna Denisiuk

Powiedzieć, że Maria Peszek i jej ojciec Jan Peszek to nieszablonowi artyści, to jak nic nie powiedzieć. Kolorowe ptaki mające unikalne i bardzo swoje spojrzenie na świat oraz receptę na życie. Takie osobowości budzą ciekawość, chce się je lepiej poznać. Dlatego sięgnęłam po Naku*wiam zen w formie audiobooka. Wybór to wyśmienity, gdyż jesteśmy słuchaczami rozmowy córki z ojcem tak, jakbyśmy siedzieli tuż obok nich.

To, co poruszyło mnie w tej rozmowie, w tym dialogu, to niezwykła szczerość i autentyczność. Ani Maria, a tym bardziej Jan, nie ukrywają swoich, momentami kontrowersyjnych (kwestia subiektywna) opinii, tego, jak żyją, co czują, jak oceniają otoczenie. Dotykają każdej sfery — miłości, śmierci, religii, seksu, seksualności i relacji międzyludzkich oraz rodzinnych. W czasie tej wieloodcinkowej rozmowy nie można przewidzieć, w którym kierunku podąży, jak się rozwinie, dzięki czemu jest wielkim pęczniejącym znakiem zapytania, które chce się poznać.

Nie oceniam tej książki w kategorii, czy jest potrzebna, czy coś wniesie do mojego życia. Potraktowałam ją czysto rozrywkowo i się nie zawiodłam. Bardzo szanuję i podziwiam szczerość, bezpruderyjność rozmówców i tę niezwykłą relację córki i ojca. Bawiłam się świetnie i o to mi chodziło.

Tytuł: Naku*wiam zen
Autor: Maria Peszek
Wydawnictwo Marginesy, Audioteka
Forma książki: audiobook, czyta Maria i Jan Peszek; dostępna jako e-book
Gatunek: autobiografia, biografia
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookAutobiografiaBiografia

„Pokonać mur. Wspomnienia” Marina Abramović, James Kaplan – Sztuka performansu

przez Katarzyna Denisiuk

W 2010 roku zdarzyło się coś niezwykłego – ponad 750 tysięcy ludzi ustawiło się w kolejce do nowojorskiego Muzeum Sztuki Nowoczesnej, by wziąć udział w trwającym w sumie ponad 700 godzin performansie Mariny Abramović – usiąść naprzeciw niej i nawiązać z nią milczące porozumienie.

Performans — sytuacja artystyczna, której przedmiotem i podmiotem jest obecność artysty w określonym kontekście czasu, przestrzeni i własnych ograniczeń. Artysta występujący przed publicznością jest zarówno twórcą, jak i materią sztuki. Elementem performansu może być właściwie każdy przedmiot, pojęcie, obiekt lub temat wskazany, czy zasugerowany przez artystę w trakcie wystąpienia, a nawet ciało artysty.

Performans dąży do zaskoczenia i poruszenia publiczności. Performerzy nierzadko w swoim wyrażaniu sztuki są kontrowersyjni, czy to przez aspekt bólu, czy też czynnik religijny. Nieobca jest im nagość, narażanie ciała na cierpienie i poddawanie się woli uczestników przedstawienia.

Wysłuchałam audiobooka, wspomnień Mariny Abramović, serbskiej performerki urodzonej w Belgradzie. Swoje artystyczne życie zaczęła od malarstwa, ale szybko odkryła, że to prowokacyjny performans jest jej przeznaczeniem.

Początkowo występowała solo. W 1975 roku w Amsterdamie poznała niemieckiego artystę Ulaya i od tego momentu przez 12 lat podążali w duecie drogą artystyczną.

Kilka słów o wrażeniach

Kocham książki między innymi za to, że sprawiają, że dostępny jest mi świat do tej pory obcy. W przypadku tej biografii to świat sztuki performansu i wolności artystycznej. Nigdy nie uczestniczyłam w pokazie, happeningu i dlatego byłam zszokowana, że już same opisy działań artystycznych Mariny Abramović wprawiały mnie w rozedrganie. Jestem przekonana, że dotknięcie i poczucie tej formy na żywo, byłoby niezwykłym doznaniem.

Już sztuka nieożywiona potrafi wzbudzić falę i kotłowaninę myśli, a co dopiero uruchomienie innych zmysłów. Nigdy nie zapomnę wystawy w muzeum sztuki współczesnej w Sztokholmie. Myślałam, że mnie nie poruszy, albo przynajmniej w mniejszym stopniu, a wyszłam zachwycona i jakby otwarta ma nowe. Cudowne doświadczenie. Nie potrafię wyobrazić sobie, co musi czuć performer, kiedy pokazuje publiczności swoją wizję. To musi być ekstatyczne doznanie.

Doświadczyłam wolności absolutnej – czułam, że moje ciało nie zna ograniczeń, że ból nie ma żadnego znaczenia, że nic się nie liczy – i to mnie upoiło.

Świetna autobiografia niezwykle barwnej artystki. Słuchało się wybornie. Polecam!

Tytuł: Pokonać mur. Wspomnienia
Autor: Marina Abramović, James Kaplan
Wydawnictwo Rebis, Audioteka
Przekład: Magdalena Hermanowska, Anna Bernaczyk
Forma książki: audiobook, czyta Dorota Landowska; dostępna jako e-book
Gatunek: autobiografia, biografia
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AutobiografiaBiografia

„After Auschwitz. Przejmujące świadectwo przetrwania przyrodniej siostry Anne Frank” Eva Schloss

przez Katarzyna Denisiuk

Autorką poruszających wspomnień opisanych w After Auschwitz jest Eva Schloss z domu Geiringer. To Żydówka urodzona w Austrii, której losy splotły się z życiem Anne Frank i jej ojca Otto Franka.

Eva wraz z rodzicami i bratem trafiła do obozu w Auschwitz. Dzięki cudownemu zbiegowi okoliczności – spotkaniu na życiowej drodze przychylnych ludzi – i ogromnej woli przetrwania przeżyła uwięzienie. Jej wspomnienia to nie tylko retrospekcja obozowego życia, przepełnionego tragizmem setek ludzi oraz wyraz dojmującej niepewności jutra. To również opis życia i tułaczki przed zsyłką oraz po niej (after).

Te wszystkie wspomnienia z procesu bolesnego budowania życia na nowo sprawiają, że czytelnik dostrzega nie tylko dramatyzm tych, którzy zostali zamordowani, ale i tych, którzy przeżyli.

Z bagażem wszystkich wspomnień sytuacji, które odcisnęły piętno, obrazami twarzy współwięźniów i oprawców, uczuciem beznadziei, Eva musiała konstruować swoją przyszłość. Na szczęście miała przy sobie najlepszą przyjaciółkę, najważniejszą osobę, a zarazem świadka niedoli, swoją mamę. Rzucone w nieznane, w mentalne i psychiczne zgliszcza, próbowały odnajdywać się w nowej rzeczywistości. Kobiety ponownie spotkały na swojej drodze Otto Franka. Traumatyczne przeżycia stały się fundamentem nowego związku, a potem małżeństwa Ottona i mamy Evy.

Eva Schloss w swojej książce opowiada, jak potoczyły się losy jej rodziny. Pisze również o tym, jaką była matką dla swoich dzieci.

To moje dzieci były najważniejsze w moim życiu, bardzo je kochałam i na tyle, na ile mogłam, robiłam wszystko, by je uszczęśliwić, nie zapominając o tym, by stawiać im wysoko poprzeczkę i przygotować je do życia, które nie zawsze bywa łatwe. Wiedziała, że osoby, które ocalały po Holokauście, często nie potrafiły utrzymać swoich pociech w ryzach, robiąc im krzywdę przez nieustanne rozpieszczanie ich lub poświęcanie im wyłącznej uwagi – czasami tacy rodzicie byli po prostu nadopiekuńczy.

Słowem podsumowania

Poruszyła mnie ta książka. Poprzez osobisty ton oraz szczere podzielenie się z czytelnikiem traumą wojny i obozową rzeczywistością, historia życia ocalałej trafia w czułe punkty. Eva Schloss nie pisze pompatycznie, z chęcią wzbudzenia współczucia. Dzięki temu nie mamy poczucia, że gra na emocjach.

Jej książka to przede wszystkim opowieść o tym, w jaki sposób emocjonalnie i psychicznie udźwignęła przeszłość oraz w jaki sposób zbudowała szczęśliwe nowe życie na gruzach poprzedniego.

Bardzo doceniam, że te wspomnienia powstały. Są świadectwem ocalałej o części historii, która na zawsze winna zostać w zbiorowej pamięci.

Tytuł: After Auschwitz. Przejmujące świadectwo przetrwania przyrodniej siostry Anne Frank
Autor: Eva Schloss
Wydawnictwo M
Przekład: Mariusz Szerocki
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book
Gatunek: autobiografia, biografia
Współpraca
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AutobiografiaLiteratura piękna

„Trylogia kopenhaska” Tove Ditlevsen – Awans społeczny

przez Katarzyna Denisiuk

Czy Dania to kraj mlekiem i miodem płynący? Można mieć różne wyobrażenia o Skandynawii, ale przypuszczam, że słowo ubóstwo rzadko w tej narracji będzie się pojawiało. Właśnie taki kontekst wybija na powierzchnię pierwszej części Trylogii kopenhaskiej.

Tove Ditlevsen w przejmujący i prawdziwy sposób pokazuje czytelnikowi, czym jest życie w ubogiej rodzinie, w robotniczej dzielnicy Kopenhagi przed wojną. To nieustająca szermierka z brakiem poczucia własnej wartości, niewiarą w talent pisarski i deficytem bliskości. Te wewnętrzne burze nieustannie kładą się cieniem na szczęściu młodej poetki. Niemożność właściwego poukładania sobie życia doprowadza do podjęcia wielu decyzji, które nieustannie wpychają bohaterkę w koleiny, pozostawiając trwałe i bolesne ślady.

Wielokrotnie podczas lektury zastanawiałam się nad wyborami, których dokonała Tove Ditlevsen. Wiem, że z wieloma nie zgodziłabym się. Los miał własny scenariusz napisany dla Dunki – obszedł się z nią surowo. Dzięki temu książka jest równie fascynująca, co bardzo smutna.

Trylogia kopenhaska to ciągłe dążenie do czegoś. Czegoś nieuchwytnego, uciekającego, co każdy człowiek winien w życiu zaznać – akceptacji, zrozumienia, czułości, miłości, szacunku, czy szczęścia.

To niebywale szczera autobiografia, wyzuta z metaforycznych upiększeń. To opowieść o awansie społecznym, odcięciu się od toksycznych rodzinnych więzi, grzęźnięciu w bagnie uzależnienia przynoszącego złudne poczucie spełnienia i szczęścia.

Słowem podsumowania

Trylogię kopenhaską czytałam z wielką ciekawością. Wiele fragmentów paraliżowało i wywoływało emocjonalny dyskomfort. Zżyłam się z narratorką. Kibicowałam jej. Chciałam, żeby za każdym opadaniem na dno, mogła się od niego odbić, by w końcu wypłynąć na powierzchnię, zaznając nieiluzorycznego szczęścia.

Bardzo dobra proza, która zostanie ze mną na dłużej.

Dopóki tu mieszkam, jestem skazana na samotność a anonimowość. Dla świata pozostaję nikim i za każdym razem, gdy chwytam jego skrawek, zaraz wymyka mi się z rąk.

Tytuł: Trylogia kopenhaska
Autor: Tove Ditlevsen
Wydawnictwo Czarne
Przekład: Iwona Zimnicka
Forma książki: e-book, dostępna również jako audiobook
Gatunek: autobiografia. literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookAutobiografia

„Przywiązania” Vivian Gornick – Relacja

przez Katarzyna Denisiuk

Na wstępie warto wspomnieć, że Vivian Gornick uważana jest za prekursorkę eseju autobiograficznego. Przywiązania w cudowny sposób obrazują niełatwe relacje matki i córki.

Powieść płynie dwoma nurtami. Jeden meandruje w świecie młodej Vivian, jej wspomnień o życiu w kamienicy w żydowskiej dzielnicy Bronksu. Ten obraz mieni się wieloma kolorami, a na jego wyraz składają się sąsiedzi zatopieni we własnych czterech ścianach, ale również chętnie dzielący się życiowymi rozterkami ze wspólnotą. Pierwsze skrzypce grają kobiety opiekujące się ogniskiem domowym — zadziorne baby, mające własne zdanie i niewahające się to zdanie forsować. Intensywności i nasycenia dodaje ich pochodzenie — wszyscy sąsiedzi Vivian są emigrantami. Otaczanie się wielokulturowością sprawia, że życie dziewczyny nabiera energii. Spośród mieszkańców wybija się osobowość matki Vivian. To kobieta pewna siebie, z wysokim mniemaniem o własnej mądrości. Z taką matką życie pod jednym dachem bywa trudne. Staje się jeszcze trudniejsze po śmierci męża i ojca. Vivian wspomina ten ciężki czas, starając się być obiektywną.

Drugi nurt to lata 80., kiedy Vivian jest dorosła. Spacerują z matką ulicami Nowego Jorku albo przesiadują w mieszkaniu tej drugiej. Tutaj rozmowy wielokrotnie schodzą na poważne, życiowe tematy. Dochodzi do sporów i kłótni, również zwierzeń.

Kilka słów o wrażeniach

Książki wysłuchałam w bardzo dobrej interpretacji Ewy Abart. Dzięki temu, że Przywiązania to autobiografia, przez cały czas wyczuwa się prawdę. Autorka doskonale oddała ducha relacji z matką — osobą apodyktyczną i zazdrosną. Te momenty, kiedy ścierały się ich charaktery, były niezwykle żywe i emocjonalne.

Vivian Gornick kapitalnie ubrała w słowa emocje i przywróciła wspomnienia z dzieciństwa. Nie tylko o ludziach i ich interakcjach potrafi ładnie pisać. Wiele dobrego dostało się również Nowemu Jorkowi, gdzie pisarka mieszka do dzisiaj.

Świetna książka! Również mocno rekomenduję formę audio.

Tytuł: Przywiązania
Autor: Vivian Gornick
Wydawnictwo Filtry, Audioteka
Przekład: Łukasz Witczak
Forma książki: audiobook, czyta Ewa Abart; dostępna jako e-book
Gatunek: autobiografia, pamiętnik
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AutobiografiaBiografia

„Nazywam się. Moja historia” Chanel Miller – Wyznanie

przez Katarzyna Denisiuk

Po Nazywam się. Moja historia sięgnęłam jak po pewniaka, po książkę, która mnie poruszy i mocno ze sobą zwiąże. Czytałam dużo pochlebnych opinii i dodatkowo, znalazła się w wielu rocznych podsumowaniach.

Kilka słów o fabule

Czym jest ta historia? To autobiograficzny zapis męki, jaki doświadczyła Chanel Miller na drodze do sprawiedliwości i zadośćuczynienia. Dziewczyna jest ofiarą gwałtu i została zmuszona do walki o rację i prawdę. Pomimo obecności świadków, niezbitych dowodów winy Brocka Turnera, gwałcicielowi została wymierzona kara sześciu miesięcy więzienia.

Chanel Miller odważyła się na szczerość, na gołą prawdę, na zdarcie z siebie warstwy wstydu i opublikowała wyznanie. Dotarło ono do ogromnej liczby odbiorców, w tym na najwyższe szczyty władzy. Dzięki nagłośnieniu sprawy mogła mówić nie tylko swoim głosem, ale również głosem innych kobiet, dziewczyn, które doświadczyły gwałtu, i których traumatyczne przeżycia były bagatelizowane, umniejszane i zamiatane pod dywan ignorancji.

Kilka słów o wrażeniach

W Nazywam się. Moja historia dotknęła mnie ogromna odwaga autorki i determinacja w dochodzeniu do sprawiedliwości. Wzburzyła konieczność udowadniania oczywistych racji i spowiadania się z normalnych, akceptowalnych zachowań. Dlaczego w ogóle takie przestępstwa muszą być przedmiotem społecznej debaty, wieloletnich dociekań i sądowych potyczek? Niesprawiedliwość bardzo boli w każdej sferze życia.

Lektura wzbudza emocje, podnosi ciśnienie, stawia wiele pytań, których tak naprawdę nie powinno być. Warto przeczytać!

Przy okazji tej książki polecam inną, której miejsce „akcji” jest polskie podwórko – Gwałt polski Mai Staśko i Patrycji Wieczorkiewicz. Gwarantuję, że stopień wzburzenia poszybuje w kosmos.

Tytuł: Nazywam się. Moja historia
Autor: Chanel Miller
Wydawnictwo Marginesy
Przekład: Kamila Slawinski
Forma książki: e-book
Gatunek: autobiografia, biografia
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AutobiografiaBiografia

„Dni barbarzyńców. Życie na fali” William Finnegan – Pasja

przez Katarzyna Denisiuk

William Finnegan to reportażysta, autor książek, laureat licznych nagród dziennikarskich za teksty o konfliktach w różnych rejonach świata. Za Dni barbarzyńców. Życie na fali otrzymał Nagrodę Pulitzera w kategorii biografia i autobiografia.

Nagrodzona książka nie jest o życiu zawodowym, ale o totalnym oddaniu się pasji surfowania.

Większość ludzi, patrząc na surferów na morzu, wcale tego nie widzi, ale to podstawowy problem, który próbujemy rozwiązać: co właściwie robią te fale i co najprawdopodobniej zrobią zaraz? Zanim będziemy mogli na nich jeździć, musimy je zinterpretować, a przynajmniej na poważnie się do tego zabrać.

Surfing był ja Williama Finnegana nałogiem. Serce i dusza kierowały go w te rejony świata, gdzie mógł wskoczyć na deskę i oddać się falom. Dni barbarzyńców. Życie na fali to afirmacja wolności, nieskrępowanych relacji międzyludzkich i pokaz dążenia do doskonałości bez spiny. W swoim tempie, w zgodzie z otoczeniem i własnymi możliwościami oraz poszanowaniem żywiołu wody.

Kilka słów o wrażeniach

W mojej ocenie autobiografia Williama Finnegana w obszarze pasji jest kompletna. Z jednej strony jest odczytem emocji, których doświadczał autor, a z drugiej podręcznikiem do nauki o falach i sztuce surfowania.

Czytelnik podczas lektury nie czuje się naciągany, a wręcz odwrotnie – dopieszczony. Tutaj nie ma zdawkowych opisów, bo każdy element życia surfera został szczegółowo zobrazowany.

Obawiałam się, czy świat surferów stanie przede mną otworem i czy go zrozumiem. Mógł okazać się hermetycznym środowiskiem, do którego dostęp mają tylko nieliczni, biegli w tematyce. Dałam radę! Ba! Wskoczyłam na falę słów i przeżywając ekscytujące przygody, szczęśliwie i z otwartą głową dopłynęłam do brzegu.

Bardzo ciekawa lektura, a dla surfujących, nie lada gratka. Na każdej stronie czuć, że została napisana sercem.

Tytuł: Dni barbarzyńców. Życie na fali
Autor: William Finnegan
Wydawnictwo Znak Literanova
Przekład: Agata Ostrowska
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: autobiografia, biografia
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookAutobiografiaBiografia

„Berbeka. W cieniu Broad Peaku” Dariusz Kortko, Jerzy Porębski

przez Katarzyna Denisiuk

Góry i górskie wycieczki to świat, w którym odpoczywam, oczyszczam umysł i nabieram dystansu do trosk codzienności. Nie tylko kocham w górach przebywać, również bardzo lubię o górach czytać. Nie jestem znawcą historii himalaizmu – ani polskiego, ani zagranicznego – ale moje serce zawsze bije mocniej, gdy to właśnie rodzimi wspinacze przekraczają granice, stojące na drodze człowiekowi, aby zdobyć niezdobyte.

Jednym z nich był Maciej Berbeka – zakopiańczyk, mąż Ewy Dyakowskiej-Berbeki, ojciec Jaśka i Franka. Od zawsze był związany ze stolicą polskich Tatr. Zmarł 6 marca 2013 roku zdobywając Broad Peak zimą. Szczyt, z którym miał osobiste „porachunki”.

Kilka słów o fabule

Dariusz Kortko i Jerzy Porębski przybliżają czytelnikowi i słuchaczowi (powieść została nagrana w formie audiobooka) postać Macieja Berbeki. Robią to w bardzo interesujący sposób, niechronologiczny, przeplatając opowieści z górskich wypraw na najwyższe szczyty świata, z faktami z życia himalaisty.

Pasjonaci literatury podróżniczej nie będą zaskoczeni czytając o wspomnieniach z gór, gdyż niejednokrotnie, przy okazji poznawania postaci innych himalaistów, przewijało się nazwisko Berbeka. Himalaizm to pasja jednostki, której spełnienie jest uzależnione od zaangażowania wielu osób, w tym współtowarzyszy wypraw. Jego sukcesy sportowe są powszechnie znane, natomiast dla czytelnika mogą być ciekawe fakty z życia bohatera biografii. Dowiadujemy się jakie miał wykształcenie, czym zajmował się, gdy nie chodził po górach, albo jak poznał swoją żonę.

Kilka słów o wrażeniach

Czytając książkę po raz kolejny pofrunęłam w świat mi niedostępny i fascynujący. Pokora do gór i przyrody, przekraczanie granic ludzkiego ciała, wzbudza mój ogromny szacunek. I jeszcze życie w zgodzie ze sobą i w symbiozie z tym, co się kocha. Bajka!

Polecam – świetny zastrzyk adrenaliny i wspomnienie wielkiego człowieka.

Góry od czasu do czasu pozwalają nam obcować z nimi, wejść, zdobyć, ale to nie jest zdobywanie w sensie »zdobyłem, to góra do mnie należy«”*.

*Maciej Berbeka: Alpinizm to piękny sport, ale niesienie w górach pomocy jest dla mnie najważniejsze, goryksiazek.pl, 2012.

Tytuł: Berbeka. Życie w cieniu Broad Peaku
Autor: Dariusz Kortko, Jerzy Porębski
Wydawnictwo Agora, Audioteka
Forma książki: audiobook, czyta Filip Kosior; dostępna w formie e-booka
Gatunek: biografia, literatura podróżnicza
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Autobiografia

„Uwolniona. Jak wykształcenie odmieniło moje życie” Tara Westover – Znaczenie edukacji

przez Katarzyna Denisiuk

Ominęła mnie fala popularności autobiografii Tary Westover. Na szczęście wpisałam sobie tę powieść na listę „chcę przeczytać” i kiedy nadarzyła się okazja otrzymania e-booka, z chęcią z niej skorzystałam. Jak bardzo nie żałuję, że trafiłam na tę książkę, będą wiedzieli czytelnicy, którzy poznali historię dziewczyny z mormońskiej rodziny.

Przyznaję, miałam obawy, że droga jaką przeszła Tara, będzie w stylu „american dream”, czyli „”dorobienia się”, doznania szczęścia poprzez ułożenia sobie życia, założenia rodziny, stworzenia domu marzeń, spełnienia w życiu osobistym według ogólnie przyjętych i propagowanych w bogatych społeczeństwach norm”. Dodatkowo w blasku mieniącego się confetti. Nic bardziej mylnego!

Historia Tary poraża. Dosłownie! Były momenty, w których ściskało mnie za gardło i paraliżował emocjonalny strach. Ogromnie kibicowałam tej dziewczynie, mocno wspierałam w myślach, żeby zdecydowanie, nie oglądając się za siebie, odcięła wszystkie liny krępujące jej wolność i swobodę myślenia.

Zwykle, kiedy słyszę lub czytam o opresyjnych rodzicach, rodzinach, czy stosunkach międzyludzkich, włącza mi się podstępna „ciotka dobra rada” z myśleniem – ale jak to? Dlaczego sobie na to pozwala? Niech skończy z tym! Ucieknie!

Stop! To nie jest nasze życie, to nie jest nasz kontekst, my nie wiemy jak to jest i nie mamy prawa oceniać.

W „Uwolnionej” nauka, głód wiedzy i edukacji pokazały piękne oblicze. Okazały się ratunkową boją, tratwą, których można się uczepić, żeby przetrwać i nie zginąć w rodzinnym szambie. Tara dopłynęła do brzegu, zwyciężyła i tak naprawdę zdobyła szczyt. Droga jaką musiała przejść była ogromnie wyboista, z licznymi pułapkami i bez wyraźnych drogowskazów.

Tara skorzystała z pomocnej dłoni przychylnych jej ludzi, zrzuciła kajdany i osiągnęła cel.

Kilka słów o wrażeniach

„Uwolniona” jest wspaniale napisana. Bardzo szczerze, spokojnie, ale też emocjonalnie. Autorka idealnie oddała tę permanentną walkę z samą sobą, gdy na szali stawiana była rodzina i wolność. Szczerze podziwiam i cieszę się, że odnalazła swoje miejsce na ziemi, bez toksycznych ludzi wokół.

PS Tara Westover jest amerykańską pisarką mieszkającą w Wielkiej Brytanii. W 2008 roku ukończyła z wyróżnieniem Birgham Young University, a następnie otrzymała stypendium Gates Cambridge. W 2009 roku w Trinity College w Cambridge zdobyła stopień magistra, a w 2010 studiowała na Uniwersytecie Harvarda. Następnie wróciła do Cambridge, gdzie w 2014 roku obroniła doktorat z historii. W swoim debiucie literackim opisała wychowanie w tradycyjnej mormońskiej rodzinie i karierę akademicką.

Tytuł: „Uwolniona. Jak wykształcenie odmieniło moje życie”
Autor: Tara Westover
Wydawnictwo Czarna Owca, Publio
Przekład: Barbara Szelewa-Kropiwnicka
Forma książki: e-book
Gatunek: autobiografia, biografia, pamiętnik
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
  • 1
  • 2