Kategoria:

Audiobook

„Olive powraca” Elizabeth Strout – Mozaika ludzkich losów

przez Katarzyna Denisiuk 3 grudnia 2019

Elizabeth Strout napisała powieść „Olive Kitteridge” w 2008 roku, a rok później otrzymała za nią Nagrodę Pulitzera. Po jej przeczytaniu napisałam: „Jej cudowna forma oraz styl pozwalają na bardzo subiektywny odbiór oraz interpretację treści. A jest ona gorzka, smutna, ale przede wszystkim prawdziwa, bo takie właśnie są zakamarki ludzkiej duszy”. Jedenaście lat później powstała „Olive powraca”.

Książka ponownie przenosi nas do sennego miasteczka Crosby, które jest źródłem i przyczynkiem do stworzenia subtelnie powiązanych opowiadań. Mają one wielu bohaterów, a najważniejszą z nich jest tytułowa Olive Kitteridge. To kobieta z mocnym charakterem i głośno wyrażająca swoje zdanie, postrzegana przez lokalną społeczność jako hetera i kobieta, która nie pozwala sobie na chwile słabości. Do czasu.

W „Olive powraca” śledzimy dzieje miasteczka i jej mieszkańców na przestrzeni kilkunastu lat. W tym czasie Olive ponownie wychodzi za mąż i nadal nie potrafi ułożyć sobie zdrowych relacji z synem, synową oraz wnukami. Jest bohaterka wielu niespodziewanych wydarzeń w Crosby. Kiedy jest potrzebna, to nigdy nie odmawia, komentując całą sytuację w adekwatny do swojego zołzowatego charakteru sposób. Z jednej strony możemy się zżymać na takie zachowanie i postawę, a z drugiej? Taką Olive pokochaliśmy i taką kochamy nadal – bezkompromisową, z trafnymi życiowymi przemyślanami.

Powieść Elizabeth Strout rozkłada myśli przed czytelnikiem niczym wachlarz. Odnajdujemy w nim mnóstwo emocji, od radości po smutek, przetykanych złością, nostalgią i poczuciem przemijalności. Wydawałoby się, że pierwsza część serii wyczerpała temat i jej kontynuacja nie będzie już tak udana. Nic bardziej mylnego. Nadal z wielką ciekawością obserwujemy życie zwyczajnych mieszkańców małej społeczności, towarzyszymy Olive w jej zmaganiach ze sobą, rodziną i otoczeniem. Każdy z rozdziałów powieści jest ciekawy, każdy coś wnosi, by stworzyć intrygujący i poruszający obraz ludzkich losów.

Świetna! Bardzo polecam, również w formie audiobooka, którego czyta Iza Kuna.

PS Czytelnicy, którzy znają inne książki Elizabeth Strout, znajdą tu dodatkowy smaczek w postaci nawiązania do powieści „Bracia Burgess”, ale przede wszystkim do „Amy i Isabelle”.

PS2 Bardzo jestem ciekawa, czy będzie kontynuacja rewelacyjnego serialu z Frances McDormand w roli Olive.

Tytuł: „Olive powraca”
Autor: Elizabeth Strout
Wydawnictwo Wielka Litera, Audioteka
Tłumaczył: Ewa Horodyska
Forma książki: audiobook, czyta Iza Kuna; dostępna również w formie ebooka
Gatunek: literatura piękna
Seria: Olive Kitteridge (2)

3 grudnia 2019 2 komentarze

„Kwiaty dla Algernona” Daniel Keyes – Natura człowieczeństwa

przez Katarzyna Denisiuk 26 listopada 2019

„Kwiaty dla Algernona” to literatura z gatunku science fiction i fantasy. To powieść, która zdobyła światowe nagrody (Nagroda Hugo – „amerykańska nagroda literacka przyznawana co roku przez uczestników Worldconu za utwory z gatunku science-fiction i fantasy oraz Nebula – „po Hugo druga na świecie pod względem znaczenia nagroda z dziedziny literatury fantastycznej). Co więcej, to powieść, która „doczekała się kilkunastu adaptacji filmowych i teatralnych na całym świecie”.

Nie czytacie fantasy? Nie porywa Was świat science-fiction? Nie przechodźcie koło „Kwiatów dla Algernona” obojętnie. Tu nie znajdziecie uniwersum, za to spotkacie się z Charlie Gordonem, który zabierze Was do unikalnego świata człowieka upośledzonego umysłowo po tym, jak dostał szansę bycia mądrym.

Charlie Gordon ma trzydzieści dwa lata i umysł dziecka. Nie potrafi prawidłowo mówić ani pisać. Cały czas się uczy, jednak ograniczenia są barierą nie do pokonania. Dwóch naukowców prowadzi eksperymenty poddając szczura Algernona zabiegowi chirurgicznemu. Dzięki temu zaskakująco szybko wzrastają jego zdolności umysłowe i coraz lepiej i szybciej radzi sobie ze stawianymi przed nim zadaniami. Sukces w eksperymentowaniu na zwierzęciu skłania ich do wypróbowania zastosowanej metody na mózgu człowieka. Charlie Gordon dostaje drugie życie.

Inteligencja i wykształcenie nie wzbogacone ludzkimi uczuciami nie mają żadnego znaczenia.

Powieść Daniela Keyesa zabiera nas w labirynty ludzkiego umysłu. Umysłu, który początkowo wiele nie rozumie, nie potrafi odnaleźć się wśród ludzi, którego świat jest hermetyczną bańką. Po zabiegu zmienia się wszystko. Otwiera się przed nim świat, wcześniej szczelnie zamknięty. Otoczenia nabiera zupełnie nowych barw i smaków. Ludzie, z którymi dotychczas się spotykał, stają się bardziej przystępni i zrozumiali. Sielanka jednak trwa do czasu. Charlie Gordon, wraz ze wzrostem inteligencji znacznie powyżej przeciętnej, znów zostaje wyalienowany. Bo wszystko co odbiega od normy, jest podejrzane, niewygodne i uwiera.

Powieść amerykańskiego pisarza to niesamowite studium ludzkiego umysłu. Autor w doskonały sposób pokazuje czym kieruje się człowiek w dążeniu do doskonałości i jak otoczenie odbiera jego postępy. Stawia pytanie: czy wiedzieć, to rozumieć? Czy tylko człowiek upośledzony umysłowo jest narażony na ostracyzm? Co z ludźmi, którzy posiadają ponadprzeciętne zdolności i inteligencję?

Książkę wysłuchałam w formie audiobooka. Słuchało się świetnie i myślę, że powieść w tej formie jest bardziej przystępna. Dlaczego? Charlie Gordon początkowo miał problemy z mówieniem i pisaniem. Maciej Kowalik ułatwił sprawę i te skomplikowane „słowotwory” przeczytał za mnie.

P.S. prosze powiedzieć prefusowi Nemur żeby nie był taki ponury kiedy ludzie z niego sie Śmiejo to bęedzie miał wiencej pszyjaciuł. Łatwo jest mieć pszyjaciuł jeśli da sie ludzim z siebie śmiać. Tam gdzie ide bende miał mnustwo pszyjaciuł.

„Kwiaty dla Algernona” to powieść uniwersalna, na której nie odcisną się znaki czasu. To powieść z wnikliwym portretem psychologicznym i prawdami, które można ujawnić w każdym miejscu i czasie. Serdecznie polecam!

Tytuł: „Kwiaty dla Algernona”
Autor: Daniel Keyes
Dom Wydawniczy Rebis, Audioteka
Tłumaczył: Krzysztof Sokołowski
Forma książki: audiobook, czyta Maciej Kowalik; dostępna w formie ebooka
Gatunek: fantasy, science fiction

26 listopada 2019 0 komentarz

Audiobook Literatura podróżnicza

„Finlandia. Sisu, sauna i salmiakki” Aleksandra Michta-Juntunen – To nie tylko Muminki i Rovaniemi

przez Katarzyna Denisiuk 11 listopada 2019

Zapytana z czym kojarzy ci się Finlandia, z pewnością rzuciłabym utartymi frazesami z krążącego worka stereotypów. Dlatego wybierając kolejnego audiobooka do słuchania stwierdziłam, że na poszerzenie wiedzy o tym europejskim kraju „Finlandia. Sisu, sauna i salmiakki” Aleksandry Michty-Juntunen będzie całkiem dobrym pomysłem. Po jego wysłuchaniu uważam, że był kapitalny.

Już na wstępie muszę podkreślić, że Paulina Holtz w roli lektora sprawdziła się znakomicie. Nie znam języka fińskiego, ba! chyba nigdy nie słyszałam go na żywo, i te wszystkie obcobrzmiące słowa brzmiały w słuchawkach jak melodia. Kapitalna robota!

Przypisałam „Finlandii. Sisu, sauna i salmiakki” rolę edukatora oraz furtki do nieznanego świata, który sprawi, że tam, gdzie wkrada się codzienna nuda i rutyna, zagości pasjonująca przygoda. Obie te role książka spełniła w najwyższym stopniu. Co więcej utwierdziła mnie, że byłam ignorantem i o Finlandii wiedziałam wielkie nic.

A o czym opowiada Aleksandra Michta-Juntunen, której domem od ponad dziesięciu lat jest Finlandia? Porusza bardzo wiele tematów, począwszy od przypomnienia, że Finlandia nie jest krajem skandynawskim, a nordyckim. Pisze o języku fińskim, którego liczba słów określających śnieg przyprawia o ból głowy oraz o powszechnie stosowanym języku potocznym, który potrafi sprawić wiele kłopotu. Wspomina również o nordyckim egalitaryzmie (kto z nas, w polskiej szkole, zwróciłby się do nauczyciela po imieniu?). Skoro Finlandia, to nie mogło zabraknąć rozdziału o szkolnictwie i systemie edukacji, które, przyrównując do polskich realiów, wybrzmiewają jak opowieść fantasy.

Wiecie czym dla Fina jest sisu, które nie ma odpowiednika w języku polskim, i co to są salmiakki? Również o tym pisze autorka. Obala również mity o fińskim społeczeństwie i nie idealizuje państwa, które jest krajem kontrastów.

Po wysłuchaniu audiobooka stwierdzam, że dobrze czułabym się w Finlandii (z tłumaczem przy boku, bo ten język jest „kosmiczny”). Piłabym z Finami hektolitry kawy i popijałabym mlekiem wszystkie potrawy. Nie, wróć, to drugie bym odpuściła. Ale relaks w saunie (fińska sauna sucha? teraz wiem, że taki twór nie istnieje), zatracenie się w ciszy pięknego, surowego krajobrazu oraz biblioteki otwarte do bardzo późnych godzin wieczornych, to zdecydowanie przyjemności, które czerpałabym garściami.

Tak, lektura książki Aleksandry Michty-Juntunen jest niesamowicie ciekawa zwłaszcza dla kogoś, komu Finlandia kojarzy się głównie, albo między innymi, z bajkami o Muminkach i Rovaniemi. Ten kraj ma bardzo dużo do zaoferowania. Jako smaczek, który może przerodzić się w ucztę, autorka dorzuca garść przepisów kulinarnych. Brzmią apetycznie!

PS Po kulinarne inspiracje można się również udać na bloga Aleksandry Michty-Juntunen – fińskie smaki.

Tytuł: „Finlandia. Sisu, sauna i salmiakki”
Autor: Aleksandra Micha-Juntunen
Wydawnictwo Poznańskie, Audioteka
Forma książki: audiobook, czyta Paulina Holtz; dostępna również w formie ebooka
Gatunek: literatura podróżnicza

11 listopada 2019 0 komentarz

Audiobook Autobiografia Biografia

„Płotka” Lisa Brennan-Jobs – Jeden człowiek, dwa oblicza

przez Katarzyna Denisiuk 7 listopada 2019

Steve Paul Jobs – kto nie zna tego nazwiska? Pewnie wielu. Ale już firmę Apple oraz jej flagowe produkty niejeden ma i z nich korzysta. Autorką „Płotki” jest Lisa Brennan-Jobs, córka Steve’a Jobsa i Chrisann Brennan, której latami sławny ojciec nie uznawał, za to jej imieniem nazwał pierwszy komputer, prototyp Macintosha.

Podeszłam do tej autobiografii bez żadnych oczekiwań, wiedziona ciekawością jak wyglądała historia rodziny Jobsów z perspektywy córki. A po jej wysłuchaniu, sama sobie gratuluję tak dobrego wyboru, gdyż „Płotka” okazała się szalenie intrygującą podróżą do świata dziewczynki, kobiety, córki jednego z największych wizjonerów przełomu wieków.

Chrisann Brennan nigdy nie była żoną Steve’a i sama musiała sobie radzić z wychowywaniem córki i wieloma przeciwnościami losu. Lisa Brennan-Jobs w swojej biografii kreśli obraz przeciętnej rodziny, która nie opływa w luksusy, a wręcz przeciwnie – boksuje się z życiem. Mówi między innymi o relacji z matką, poznaniu ojca i spotkaniach z nim oraz o ogromnej potrzebie akceptacji ojca i jego rodziny.

A droga do łask Steve’a, poprzez wielokrotne próby zaimponowania mu, nie była łatwa, a wręcz wyboista, bo Jobs był człowiekiem osobliwym i nieprzewidywalnym. Ich wspólne docieranie się trwało latami.

„Płotka” jest historią dziecka i matki, dziecka i ojca. Naszpikowana myślami i emocjami sprawia, że słucha się jej z ogromnym zainteresowaniem. Lisa Brennan-Jobs napisała tę autobiografię bezpretensjonalnie, szczerze i z wielkim wyczuciem. Nie gra na emocjach czytelnika, ale opowiada jak było, bez przekraczania granic intymności i zdradzania rodzinnych sekretów. Tutaj czytelnik nie znajdzie tanich chwytów, wątków i „smaczków” rodem z prasy bulwarowej.

Historia Steve’a Jobsa i jego córki Lisy Brennan-Jobs jest dowodem na to, że nie warto marnować czasu na spory, ukrywanie prawdziwych uczuć i chowanie się za sztuczną fasadą. Poza tym pokazuje, że „na pojednanie nigdy nie jest za późno”.

Bardzo przyjemna i ciekawa lektura, którą świetnie się słucha. Dlatego polecam tę książkę zarówno w formie tradycyjnej, jak i audiobooka. Swego czasu słuchałam również biografii Steve’a Jobsa autorstwa Waltera Isaacsona „Steve Jobs„, którą również polecam.

Tytuł: „Płotka”
Autor: Lisa Brennan-Jobs
Wydawnictwo Literackie, Audioteka
Tłumaczył: Agnieszka Sobolewska
Forma książki: audiobook, czyta Marta Król; dostępna również w formie ebooka
Gatunek: autobiografia, biografia

7 listopada 2019 0 komentarz

Audiobook Reportaż

„Z miłości? To współczuję. Opowieści z Omanu” Agata Romaniuk – Kraj kontrastów

przez Katarzyna Denisiuk 27 października 2019

Agata Romaniuk w posłowie „Z miłości? To współczuję. Opowieści z Omanu” pisze: „książka jest zbiorem historii, a nie kompletnym, socjologicznym obrazem życia kobiet w Omanie. Nie jest też pracą antropologiczną ani historyczną. (…) Interesowało mnie przede wszystkim to, co odmienne z europejskiego punktu widzenia. Na poziomie kostiumu kulturowego, praktyk codzienności, rytuałów, obyczaju, bo przecież rodzi się, kocha i zdradza zawsze tak samo”. Co warto jeszcze podkreślić, autorka skupiła się na historiach kobiet z klasy średniej i wyższej, gdyż to właśnie one, mając dostęp do nowych technologii i tego co na zachodzie jest powszechne, są najbardziej rozdarte pomiędzy tradycją, a nowoczesnością.

Oman to państwo w Azji, leżące na Półwyspie Arabskim ze stolicą w Maskacie, w którym władzę od lat pełni sułtan Kabus ibn Sa’id, zarówno jako głowa państwa, premier, minister spraw zagranicznych, obrony i finansów oraz szef banku centralnego. Oman do tej pory kojarzył mi się z ropą naftową, pięknymi, kolorowymi ubraniami na kobietach egzotycznej urody oraz afrykańskimi temperaturami. Autorka w swoim reportażu pokazuje inną, nie znaną mi twarz Omanu.

„Z miłości? To współczuję” wielokrotnie mnie zaskoczył. Każdy z nas zdaje sobie sprawę w jakim stopniu nasze kultury różnią się między sobą. Autorka poruszyła wiele z kwestii, napisała o wielu odmiennościach, zaś mi najbardziej utkwiło w głowie kilka. Na przykład rola niań w życiu niektórych dzieci – niekiedy mocno kontrowersyjna, aranżowane małżeństwa i kontrakty małżeńskie, wielożeństwo, potrzeba kobiet zszywania błon dziewiczych, czy plan i cele omanizacyjne. A to tylko wycinek tego, o czym można przeczytać w reportażu Agaty Romaniuk.

Sięgając po „Z miłości? To współczuję. Opowieści z Omanu” nie liczyłam na rozprawę naukową i takiej nie dostałam. Chciałam obiektywnego spojrzenia na kulturę i obyczajowość i takie autorka mi przedstawiła. Oman w chwili obecnej poukładał mi się w głowie jako kraj mocnych kontrastów i bardzo ciekawe miejsce na ziemi. Polecam ten reportaż każdemu ciekawemu świata.

I jeszcze słowo dygresji. Lubię sięgać po reportaż, bo uważam, że sporo jeszcze nie wiem, a ten rodzaj literatury wiele może mnie nauczyć. Dodatkowo, jeśli jest napisany ciekawie, przystępnie, nie w sposób encyklopedyczny, to zyskuje podwójnie. Ten gatunek literacki, w mojej ocenie, idealnie sprawdza się w formie audiobooka, bo łatwiej jest się skupić na treści, o wiele trudniej pogubić się w wątkach, czy akcji, a sposób interpretacji lektora nie ma większego wpływu na nasz odbiór. Jedynie co, to tembr głosu może odbiorcę drażnić, bo już z szybkością czytania spokojnie można sobie poradzić.

Tytuł: „Z miłości? To współczuję. Opowieści z Omanu”
Autor: Agata Romaniuk
Wydawnictwo Poznańskie, Audioteka
Forma książki: audiobook, czyta Agnieszka Czekańska, dostępna w formie ebooka
Gatunek: reportaż

27 października 2019 1 komentarz

Audiobook Horror

„To” Stephen King – Metafora zła

przez Katarzyna Denisiuk 22 października 2019

A może by tak przeczytać horror? E, przecież nie lubię tego gatunku. No ale ten jest napisany przez Mistrza Grozy Stephena Kinga! Ok, to ja przesłucham. Papierowe wydanie „Tego” ma 1104 strony – „cegła” jakich mało, zaś audiobook, to 54 (sic!) godziny słuchania. Udało się.

Fanom Stephena Kinga reklamować „Tego” nie trzeba. Dla jednych to ulubiona powieść autora, dla innych plasuje się w czołówce tych naj. Dla mnie to było wyzwanie i po lekturze stwierdzam, że mam wielki szacunek dla mistrza, jednak pozostanę fanką innych jego książek, czyli „Dallas ’63” i „Dolores Claiborne”. Może forma tradycyjna w przypadku „Tego” byłaby jednak lepsza?

Małe miasteczko Derry w stanie Maine, a w nim dzieciaki. Jedne pewne siebie, charyzmatyczne, inne zahukane, „łamagi życiowe”, po prostu frajerzy. A pod powierzchnią, w kanałach miasteczka, zalęgło się TO. Coś co przybiera różne postaci, rodem z najstraszniejszych sennych koszmarów i zabija dzieci. Czym TO jest? Tylko one potrafią TO dostrzec i tylko one mogą próbować TO pokonać. Siódemka dzieciaków – sześciu chłopców i jedna dziewczynka jednoczą siły.

Po latach potwór ponownie uderza. Bohaterowie, już dorośli, ponownie wracają do Derry, aby dotrzymać złożonej przed laty przysięgi i ostatecznie pokonać TO.

O tym, że Stephen King potrafi pisać wspaniałe, wciągające historie wiedziałam wcześniej. Lektura „Tego” ugruntowała we mnie przeświadczenie, że autor w mistrzowski sposób odmalowuje każdą z postaci, czy to ważnego bohatera, czy też drugoplanowego. Każdy z nich jest jakiś, wyrazisty i możliwy do scharakteryzowania. Dodatkowo, tak jak to uczynił w „Dallas ’63”, stworzył historię, która poraża rozmachem i fantazją. Ale tym co najcenniejsze jest fakt, że ten gigantyczny twór ma ręce i nogi. Wszystkie nitki, niteczki, wątki i wzmianki mają znaczenie i pięknie łączą się i komponują w jedną całość. Tak potrafią pisać tylko najlepsi!

Poza tym podziwiam Kinga za tworzenie postaci, symboli czy miejsc, które mocno zapadają w pamięć i jednoznacznie się z autorem kojarzą. Klauna, czy na przykład czerwony balon zawsze będę stawiała na równi z „Tym” i z Kingiem. Nazwa Derry również będzie wywoływało we mnie ciarki. Tak, Stephen King jest wyjątkowym pisarzem.

„To” jest horrorem. Nie bałam się, ale i nie oczekiwałam takich emocji. Kiedy miało byś strasznie – było, kiedy mrocznie – mrok spowijał otoczenie. Ponad 1000 stron czytania, ponad 50 godzin słuchania, to jest wyzwanie. Ale jeśli czytelnik książki/audiobooka nie odkłada, ale zatraca się w historii, to znaczy, że książka ma TO COŚ. Szacun Panie King.

Tytuł: „To”
Autor: Stephen King
Wydawnictwo Albatros
Tłumaczył: Robert P. Lipski
Forma książki: audiobook, czyta Leszek Filipowicz; dostępna w formie ebooka
Gatunek: horror

22 października 2019 0 komentarz

Audiobook Kryminał

„Wisząca dziewczyna” Jussi Adler-Olsen – Na odległym Bornholmie

przez Katarzyna Denisiuk 26 września 2019

Piąta część cyklu „Departament Q” zatytułowana „Pogrzebany” była łyżką dziegciu w pysznym wielodaniowym posiłku serwowanym przez norweskiego pisarza. Zbyt dużo składników, trochę nieprzemyślanych, nie skomponowało porywającego kryminału. Czułam jednak, że autor nie powiedział ostatniego słowa i wróci na właściwe tory. Miałam nosa! „Wisząca dziewczyna” okazała się świetną, trzymającą w napięciu powieścią, z licznymi i nieoczekiwanymi zwrotami akcji.

Telefon do Carla Mørcka od jego dawnego kolegi pracującego na Barnholmie nie jest zaczynem wzmożonej aktywności Departamentu Q, gdyż Mørckowi w zupełności wystarczają piętrzące się na biurku nierozwiązane do tej pory kryminalne sprawy. Ale tylko początkowo, bo jednak pewne okoliczności zmuszają ekipę do wyjazdu oraz zmierzenia się z tragiczną śmiercią młodej dziewczyny. Siedemnastolatka została znaleziona wisząca na drzewie i nie istnieją żadne wskazówki mające pomóc w rozwikłaniu zagadki.

Tym razem tropy zaprowadzą Mørcka, Assada, Rose i Gordona do ośrodka, w którym aktywnie działają głosiciele kultu słońca i członkowie Akademii Absorpcji Natury.

Wydawałoby się, że Assad winien coraz lepiej posługiwać się norweskim, a ten gagatek co rusz popełnia lapsusy językowe. I niezmiennie mnie one śmieszą! A wstawki i historyjki o wielbłądach przyprawiają o wybuch śmiechu. Tak, postać Assada, to atut serii i as w rękawie Jussi Adler-Olsena. Jeśli do tego dorzucamy charyzmatyczną, pewną siebie i swoich racji Rose, to bohaterowie wskakują na najwyższe podium kryminalnych ulubieńców.

„Wisząca dziewczyna” zaskakuje fabularnymi twistami. To co serwuje nam autor, to co odkrywają śledczy w pewnych momentach odwraca myślenie powodując miłe zaskoczenie. Bo kto z nas nie chce i nie lubi być wkręconym? Stawiamy się w pozycji speców kryminalistyki, stare wygi – w końcu to już szósta część cyklu – a tu autor gra nam na nosie tańcząc żywiołową polkę. Nie obraziłabym się, gdyby autor kontynuował serię, bo jej bohaterowie mają jeszcze wiele do odkrycia. Panie pisarzu, czekam!

Tytuł: „Wisząca dziewczyna”
Autor: Jussi Adler-Olsen
Wydawnictwo Sonia Draga
Tłumaczył: Joanna Cymbrykiewicz
Forma książki: ebook; czyta Janusz Zadura
Gatunek: kryminał
Seria: Departament Q (6)

26 września 2019 0 komentarz

Audiobook Kryminał

„Pogrzebany” Jussi Adler-Olsen – Brudne łapy korupcji

przez Katarzyna Denisiuk 17 września 2019

Kolejna część serii „Departament Q” Jussi Adler-Olsena już za mną. I nastał ten moment, kiedy stwierdzam, że ekscytacja cyklem nieznacznie, ale jednak, wyhamowała. Porównując do poprzednich powieści, „Pogrzebany” nie zaintrygował głównym wątkiem wokół którego rozgrywały się najważniejsze wydarzenia i które było zarzewiem zbrodni. Dodatkowo wkradły się dłużyzny, które pomimo tego, że miały formę jako żywo wyjętą z kina akcji, to nie do końca umilały słuchanie.

Jednak minęłabym się z prawdę, gdybym stwierdziła, że to jest kiepski kryminał. Absolutnie nie! Zespół Carl, Assad i Rose mają się świetnie. Każdy z nich jest indywidualnością, która za każdym razem, w każdej części cyklu wnosi coś nowego i odżywczego. Ich wzajemne słowne utarczki wprawiają w dobry nastrój, zaś „wielbłądzie” historyjki Assada potrafią przyprawić o wybuch niekontrolowanego śmiechu. Co więcej w „Pogrzebanym” pojawia się nowy członek zespołu. Czy zostanie zaakceptowany i stanie się wartościowym ogniwem Departamentu Q? Myślę, że jego postawa niejednego czytelnika zaskoczy.

W „Pogrzebanym” nie mamy dwóch planów czasowych – teraźniejszości i odległej przeszłości. Nie podróżujemy w czasie, za to przemieszczamy się między kontynentami. A jeśli chodzi o fabułę, to trzeba przyznać, że Jussi Adler-Olsen stworzył mieszankę wybuchową. Do jednego kotła wrzucił Duńczyków, Cyganów, Pigmejów, przyprawił polityką, zaostrzył ulicznym bandytyzmem i przestępczymi klanami. Potrawę nakazał konsumować za pomocą sztućców będących własnością krezusów z bankowego i ministerialnego świata. Całe szczęście, że do stołu zasiedli również członkowie departamentu kopenhaskiej policji, ponieważ są całkiem dobrzy w tym co robią i sprawiają, że potrawa na pierwszy rzut oka niezjadliwa, w ostatecznym rozliczeniu nie staje nam ością w gardle.

Czy Jussi Adler-Olsen piątą częścią serii pogrzebał szansę na sięgnięcie przeze mnie po kolejną powieść? Nie! Autor pisze świetnie i wierzę w to, że dostarczy mi jeszcze wielu pozytywnych wrażeń. Dodatkowo wielka sympatia jaką darzę głównych bohaterów, nie pozwala odstawić ich na boczny tor. W związku z powyższym „Wisząca dziewczyna” już w natarciu, a raczej na słuchawkach i zdradzę Wam, że euforia wróciła!

Tytuł: „Pogrzebany”
Autor: Jussi Adler-Olsen
Wydawnictwo Sonia Draga
Tłumaczył: Joanna Cymbrykiewicz
Forma książki: audiobook; czyta Janusz Zadura
Gatunek: kryminał
Seria: Departament Q (5)

17 września 2019 0 komentarz

Audiobook Kryminał

„Wybawienie” Jussi Adler-Olsen – List w butelce

przez Katarzyna Denisiuk 18 sierpnia 2019

Po raz trzeci zeszłam do piwnicy, gdzie mieści się Departament Q kopenhaskiej policji i wcale nie chciałam go opuszczać. Postaci Carla Mørcka, Assada i kobiety o wielu twarzach, czyli Rose, wzbudzają ogromną sympatię. W ich towarzystwie czuję się świetnie i z wielką przyjemnością śledzę kryminalne sprawy, z którymi przychodzi im się mierzyć.

Tym razem w ręce detektywa Mørcka trafia list w butelce, która została wyłowiona po latach. Czy to żart, czy ktoś się po prostu zabawił? List jest mało czytelny, jednak słowo „pomoc” jak i cały tekst napisany krwią wzbudza zainteresowanie i trafia w trybiki maszyny jaką jest praca Departamentu Q. Pierwszą istotną informacją jaką udaje się rozszyfrować jest nadawca listu, czyli chłopiec, który został uprowadzony wraz z bratem. Od momentu porwania minęły już dwa lata, a w policyjnych archiwach nie ma żadnej wzmianki o zaginięciu dwóch chłopców. Sprawa nabiera zupełnie innego wymiaru i angażuje całą ekipę departamentu doprowadzając ją do drzwi zwyrodnialca.

Co tu wiele pisać, kryminalna seria Jussi Adler-Olsena jest jedną z niewielu, która tak mocno mnie zaangażowała. Po wysłuchaniu jednej od razu sięgam po kolejną. Barwne postaci (Rose jest moją idolką!), świetne poczucie humoru, ale przede wszystkim bardzo ciekawe i świetnie skrojone kryminalne zagadki, sprawiają, że od powieści nie można się oderwać.

W „Wybawieniu” autor dał popis dając czytelnikowi możliwość wejścia do umysłu psychopaty i spojrzenia na wydarzenia z jego punktu widzenia. Mając tę przewagę nad kopenhaskimi policjantami, wcale nie dostajemy rozwiązania zagadki podanej na tacy. Liczne zwroty akcji i stopniowanie napięcia sprawiają, że z wielkim zainteresowaniem i zaangażowaniem śledzimy rozwój wypadków, aż do mocnego zakończenia.

Świetna cześć! Pozostaję w zachwycie!

Tytuł: „Wybawienie”
Autor: Jussi Adler-Olsen
Wydawnictwo Sonia Draga
Tłumaczył: Joanna Cymbrykiewicz
Forma książki: audiobook, czyta Janusz Zadura
Gatunek: kryminał
Seria: Departament Q (3)

18 sierpnia 2019 0 komentarz

Audiobook Kryminał

„Zabójcy bażantów” Jussi Adler-Olsen – Ręka, rękę myje

przez Katarzyna Denisiuk 11 sierpnia 2019

Zastanawiałam się, czy pisać pojedyncze notki na temat serii „Departament Q” Jussi Adler-Olsena, bo tak naprawdę mogę zrobić kopiuj-wklej opinii na temat „Kobiety w klatce”. Ale może ktoś trafi akurat na ten wpis i dzięki niemu wróci do początku serii i zechce wziąć udział w „piwnicznym show”?

Ponownie sięgnęłam po audiobooka w interpretacji Janusza Zadury. Nie muszę pisać, ale napiszę – kapitalnie słucha się tego lektora. Z wielką przyjemnością zakładałam słuchawki i razem z Carlem Mørckiem i Assadem starałam się rozwiązać kryminalną zagadkę. Ach, nie zapominajmy o cudownie kąśliwej Rose, która dołączyła do Departamentu Q, by bez ogródek wyrażać swoje opinie, ale przede wszystkim służyć pomocą w zdobywaniu informacji.

Tym razem na biurko departamentu spraw zaszłych w tajemniczy sposób trafia teczka z aktami dotyczącymi zabójstwa rodzeństwa, uczniów elitarnej szkoły z internatem. Teoretycznie nie ma nad czym się głowić, gdyż osoba, która przyznała się do przestępstwa kończy odsiadkę i lada moment ma wyjść na wolność. Jednak czujne oko Assada i Mørcka sprawia, że sprawa nabiera zupełnie innego wymiaru.

W „Zabójcach bażantów” mamy podobny schemat jak w poprzedniej powieści, czyli Departament Q dostaje sprawę sprzed lat, którą się zajmuje. I robi to w brawurowy sposób. I na tym bliźniacze podobieństwo się kończy. Na to czym te dwie części się różnią spuszczam zasłonę milczenia i mocno zachęcam entuzjastów dobrych kryminałów do sięgnięcia po serię. Zdradzę Wam, że już jestem w trakcie czwartej (sic!) części zatytułowanej „Kartoteka 64”, po drodze wysłuchując „Wybawienia”, i nadaj pozostaję w zachwycie. Drużyna Mørck-Assad-Rose skradła moje serce. Świetna rozrywka!

Tytuł: „Zabójcy bażantów”
Autor: Jussi Adler-Olsen
Wydawnictwo Sonia Draga
Tłumaczył: Joanna Cymbrykiewicz
Forma książki: audiobook, czyta Janusz Zadura
Gatunek: kryminał
Seria: Departament Q (2)

11 sierpnia 2019 0 komentarz