Kategoria:

Thriller

„Gambit” Maciej Siembieda – Szach i mat
SensacjaThriller

„Gambit” Maciej Siembieda – Szach i mat

przez Katarzyna Denisiuk

Polecam i zacieram ręce na „Gambit”!

Tak brzmiało ostatnie zdanie mojej opinii na temat „Miejsca i imienia”. Pisałam w niej również: „Bardzo polubiliśmy się z prozą Macieja Siembiedy. Po dwóch odsłonach thrillera historycznego z domieszką sensacji wiem, że książki jego autorstwa są rozrywką pełną przemyślanych historii, które są przedstawione bardzo ciekawie i w nieoczywisty sposób.” I pisząc o „Gambicie” mogłabym pójść na łatwiznę i gros z moich poprzednich opinii dotyczących powieści pana Macieja po prostu przekopiować, ale tego się nie godzi!

„Gambit”, to powieść napisana z wielkim rozmachem. Akcja obejmuje lata 1939 – 1990. Z głównymi bohaterami przemierzamy Polskę aktywnie uczestnicząc z działaniach państwa podziemnego. Raz jesteśmy pionkami, które taktycznie należy poświęcić w celu osiągnięcia głównego celu, innym razem figurami, które atakują i rozgrywają partię życia. A nad tymi wszystkimi potyczkami czuwa główny architekt, czyli autor, który tak kieruje grą, że po jej zakończeniu każdy czytelnik poczuje się zwycięzcą.

W „Gambicie” Maciej Siembieda wikła nas w międzynarodowe konflikty, konfrontuje z działalnością służb wywiadowczych, stawia nas naprzeciw wielu niebezpieczeństw i rzuca pod nogi tajemnice, o których nie mieliśmy pojęcia. Czy czytelnik zniesie aż tyle? Oczywiście! Autor wie co robi. Wie jak napisać powieść, która elektryzuje i ciekawi. A najlepsze w niej jest to, że poza całą fikcyjną otoczką, jej jądrem jest prawdziwa historia, na którą autor się natknął podczas swojej reporterskiej pracy i na jej kanwie napisał „Gambit”.

Polecam wszystkim tym, którzy lubią historię w powieściach, a przede wszystkim elegancki i wyważony sposób narracji. Ja pozostaję miłośnikiem powieści Macieja Siembiedy.  Szach i mat!

Tytuł: „Gambit”
Autor: Maciej Siembieda
Wydawnictwo Agora SA
Forma książki: ebook
Gatunek: thriller, sensacja

Ocena: 5,5/6

2 komentarze
0 FacebookTwitterGoogle +Pinterest
„Zamiana” Rebecca Fleet – Przeszłość nie śpi
Thriller

„Zamiana” Rebecca Fleet – Przeszłość nie śpi

przez Katarzyna Denisiuk

Okładkowy blurb autorstwa Lee Childa obiecuje „fantastyczny thriller, pełen napięcia i zwrotów akcji”. Dawno nie czytałam dobrej książki z tego gatunku, dlatego tym mocniej zacierałam ręce na tę lekturę. Zanim zaczęłam czytać zastanawiałam się, czy ostrzeżenie „uważaj, kogo wpuszczasz do domu…” okaże się trafione, czy też będzie li tylko napompowanym marketingowym balonikiem, który po chwili poleci w siną dal.

Wyobraźcie sobie taką sytuację – chcecie odpocząć, wyjechać gdzieś, niekoniecznie daleko, przeznaczając na ten pobyt niewielki budżet. Spodobał wam się domek w malowniczej miejscowości. Tak fantastycznie się składa, że jego właściciel z chęcią zamieni się z wami na tydzień. Wy zamieszkanie u niego, on u was. Deal roku! Wchodzicie w to.

W takich okolicznościach poznajemy małżeństwo Caroline i Francisa wyjeżdżających na przedmieścia Londynu do wynajętego niewielkiego domu. Pragną odmiany, relaksu, nacieszenia się własną obecnością bez zmartwień i codziennej rutyny.  Ich synek zostaje pod opieką babci, a oni mają zamiar korzystać z darowanego im czasu. Wszystko układa się po ich myśli, aż do momentu, kiedy Caroline zaczyna zauważać w wynajętym domu ślady z przeszłości, które dopominają się o jej uwagę i przypominają o tym co się wydarzyło. A to jak wyglądało ich życie niespełna dwa lata wcześniej, kim byli i z czym się zmagali było dalekie od ideału. Każde z nich przeżywało swój własny, swoisty życiowy armagedon.

Zgadzam się z Lee Childem w kwestii napięcia. Oscyluje cały czas na właściwym poziomie, czyli takim, który charakteryzuje dobrą powieść z elementami thrillera. Te pierwiastki niepewności, niewiadomej, pojawiających się co rusz pytań i wątpliwości bardzo przyjemnie podkręcają akcję. Samych zwrotów akcji nie ma wiele, a te które występują w pełni zrekompensowały moje oczekiwania. Czy „Zamiana” jest fantastyczna? Nie do końca. Nie spodobał mi się jeden moment, jedno zachowanie głównej bohaterki, które wydaje mi się niemal niemożliwe w kontekście tego co ją spotkało. To jest ta rysa,  która bruździ i sprawia, że obraz całości nie jest perfekcyjny, ale ze skazą. Żałuję bardzo, że autorka zdecydowała się na taki wariant, bo skutecznie ostudziła mój „hurraoptymizm” z początku książki.

Może niepotrzebnie się czepiam? Może, bo książkę, powieściowy debiut autorki, oceniam wysoko. Ciekawa intryga, wyraziści bohaterowie, niezłe zakończenie i język, który nie uwiera i żwawo popycha akcję do przodu tworzą udany thriller … w „wersji light”. Ale, ale, nie ma nudy! Entuzjaści gatunku powinni być zadowoleni.

PS Balonik nie odleciał, ale troszkę uszło z niego powietrze.

Tytuł: „Zamiana”
Autor: Rebecca Fleet
Wydawnictwo Marginesy
Tłumaczył: Aga Zano
Forma książki: papierowa, za którą dziękuję wydawnictwu
Gatunek: thriller

Ocena: 4,5/6

0 komentarz
0 FacebookTwitterGoogle +Pinterest
„Zabójcza biel” Robert Galbraith – Gdy rzeczywistość przeplata się z urojeniami
KryminałThriller

„Zabójcza biel” Robert Galbraith – Gdy rzeczywistość przeplata się z urojeniami

przez Katarzyna Denisiuk

Kto zna twórczość J.K. Rowling? Widzę las rąk w górze. A kto zna pióro Roberta Galbraitha? Myślę, że odpowiedź na to pytanie jeszcze kilka lat temu mogłaby co poniektórych zaskoczyć. Ale obecnie, kiedy na rynku polskim została wydana już czwarta część przygód Cormorana Strike’a mało kogo dziwi, że Robert i Joanne to jednia i ta sama osoba.

Przyznaję, że polubiliśmy się z trochę szorstkim, momentami gburowatym mrukiem jakim jest Strike. To

… barwna postać, nieślubny syn gwiazdy rocka Jonny’ego Rokeby’ego, bohater wojenny i współczesny Sherlock Holmes …,

który z Robin Ellacott tworzą bardzo ciekawy duet detektywów. Po ostatnim ich wspólnym wielkim sukcesie jakim było wykrycie seryjnego mordercy, ich biuro cieszy się zasłużoną renomą. A skoro stali się popularni, to możliwość wtopienia się w otoczenie staje się coraz trudniejsze.

W „Zabójczej bieli” Cormoranowi i Robin przyjdzie się zmierzyć ze wspomnieniami Billego, który coś pamięta, jednak nie do końca jest pewien swoich reminiscencji. Przebłyski z przeszłości atakują go wizjami jakoby w dzieciństwie był świadkiem zabójstwa dziewczynki. A może to był chłopiec? Całą sprawę komplikuje fakt, że Billy nie zachowuje się normalnie, wydaje się być zachwiany emocjonalnie i finalnie wybiega z biura nie kończąc swojej opowieści.

Tak przedstawia się początek i otwarcie ponad 650 stronicowej powieści Roberta Galbraitha.

Autorka podzieliła powieść na dwie części, będące swoistymi dwoma aktami sztuki. Akcja pierwszej części jest mocno spowolniona. Galbraith skupia się na relacji pomiędzy Robin i Cormoranem oraz bierze pod lupę ich życie prywatne. Śledztwo, którego się podjęli majaczy w oddali i tylko co jakiś czas mamy wgląd w jego przebieg. Aż do przełomowego momentu, kiedy to … zaczyna się druga część i akcja nabiera tempa. W tym momencie autorka zabiera czytelnika w labirynt zagadek oraz nieoczywistych powiązań sięgających wysokich szczebli władzy. Złapani w bardzo rozbudowaną oraz misternie utkaną z wielu wątków sieć, podążamy w kierunku finału powieści.

„Zabójcza biel” punktuje wielopłaszczyznowością, precyzją wymyślonej intrygi oraz samym zakończeniem i wyjaśnieniem zagadki. Zastanawiam się, czy mimo wszystko nie wyszłoby na dobre powieści, gdyby była ona bardziej skondensowana. A równocześnie nie przychodzi mi do głowy, co w powieści jest zbędne i które wątki można odchudzić lub usunąć. Czyli wychodzi na to, że te setki stron tworzą ciekawą i przede wszystkim logiczną całość.

Jeśli czytelnik będzie poszukiwał szybkiej lektury, z akcją oscylującą pomiędzy piątym i szóstym biegiem, to sięgając po „Zabójczą biel” może poczuć dyskomfort i swego rodzaju rozczarowanie. Autorka szybko wprowadza kolejnych bohaterów oraz poszczególne wątki, dodatkowo mocno je ze sobą plącząc. Ten zabieg nie nakręca fabuły, a  wymusza na czytelniku spokojne i uważne śledzenie akcji. Jeśli nie przystąpimy do lektury zachłannie licząc na ekspresowy, kryminalny kęs, to książka odwdzięczy się nam swoim ciekawym, wielowymiarowym obliczem.

Czekam na kolejne przygody Cormorana i Robin!

Tytuł: "Zabójcza biel"
Autor: Robert Galbraith Wydawnictwo Dolnośląskie
Tłumaczył: Anna Gralak
Forma książki: papierowa, dostępna również w formie ebooka
Gatunek: kryminał, thriller
Cykl: Cormoran Strike (4)

Ocena: 4,5/6

1 komentarz
0 FacebookTwitterGoogle +Pinterest
„Miejsce i imię” Maciej Siembieda – Mistrzowski szlif
SensacjaThriller

„Miejsce i imię” Maciej Siembieda – Mistrzowski szlif

przez Katarzyna Denisiuk

W „444” Maciej Siembieda zdradził początek fabuły kolejnej swojej książki mającej tytuł „Miejsce i imię”. Chyba nie wątpicie, że po nią sięgnę?

Tak brzmiało przedostatnie zdanie mojej opinii o pierwszej książce Macieja Siembiedy. Nie rzucam słów na wiatr. Dlatego w chwili kiedy przyszła chęć i odpowiedni moment, sięgnęłam po drugą część serii z Jakubem Kanią pod tytułem „Miejsce i imię”.

Ukryte skarby jakiegoś esesmana i babcie próbujące wskrzesić Hitlera, to dobre dla autorów powieści sensacyjnych, a nie dla poważnej agencji bezpieczeństwa państwa.

Z lekką drwiną, puszczając oko do czytelnika, pisze autor o skrawku fabuły w swojej książce. W „Miejscu i imieniu” nie tylko cofniemy się w przeszłość do czasu wojny, hitlerowców i obozów koncentracyjnych. Poobracamy się również w świecie pięknej biżuterii i kamieni szlachetnych. A skoro w grę wchodzą bardzo duże pieniądze i fortuny to, jak to w życiu bywa, towarzyszyć im będą ciemne interesy i ukryte, niecne zamiary.

Jakub Kania skończył z IPN-em, ale nie z rozwiązywaniem historycznych zagadek. Tym razem zleceniodawca, jakim jest Instytut Pamięci Jad Waszem, zlecił mu odnalezienie miejsca pochówku żydowskich Holendrów. W toku śledztwa okazuje się, że na Górze Świętej Anny, gdzie zginęli mężczyźni i znajdował się niewielki obóz koncentracyjny, założono nielegalną szlifiernię diamentów. Kamienie do obróbki pochodziły od więźniów wyciąganych z transportu do Oświęcimia. Wielu w przeszłości chciało i chce nadal „położyć łapę” na tym jednym z najpiękniejszych i najcenniejszych kamieni szlachetnych.

Zarówno w „444”, jak i w „Miejscu i imieniu” Maciej Siembieda serwuje czytelnikom kapitalną rozrywkę w postaci złożonej i wielowątkowej zagadki. Aby ją rozwiązać trzeba niemałego sprytu i detektywistycznej smykałki – a wiemy, że obie te zalety posiada Jakub Kania. Po raz kolejny również autor wrzuca czytelnika w wir akcji, która szaleje i wciąga coraz głębiej w swoje odmęty. Mnogość postaci oraz wątków przyprawia o zawrót głowy, niedokuczliwy, a wręcz przyjemny i pozytywny. Oczywistym jest, że w momencie kiedy zagadka jest skomplikowana, to owoc w postaci właściwego jej rozwiązania smakuje wybornie!

Bardzo polubiliśmy się z prozą Macieja Siembiedy. Po dwóch odsłonach thrillera historycznego z domieszką sensacji wiem, że książki jego autorstwa są rozrywką pełną przemyślanych historii, które są przedstawione bardzo ciekawie i w nieoczywisty sposób. Co więcej, wplata humor, który doskonale wpasowuje się w mój gust. Co tu więcej pisać – jestem w „czytelniczym siódmym niebie„. Reasumując. „Miejsce i imię” w duecie z „444” (może być również solo, ale po co ograniczać sobie przyjemność) są znakomitą rozrywką z półki pod tytułem „thriller/sensacja z historią w tle”. Polecam i zacieram ręce na „Gambit”!

Tytuł: „Miejsce i imię”
Autor: Maciej Siembieda
Wydawnictwo Wielka Litera
Forma książki: ebook, Legimi
Gatunek: thriller, sensacja
Seria: Jakub Kania (2)

Ocena: 5,5/6

2 komentarze
0 FacebookTwitterGoogle +Pinterest
„Moja Najdroższa” Gabriel Tallent – Toksyczna relacja ojca i córki
AudiobookThriller

„Moja Najdroższa” Gabriel Tallent – Toksyczna relacja ojca i córki

przez Katarzyna Denisiuk

Porywający audiobook, a niesatysfakcjonująca treść? Czy takie zestawienie jest możliwe? „Moja Najdroższa” jest tego przykładem. Fabuła wywołała mnóstwo sprzecznych emocji. Było zaciekawienie, trwoga, smutek, niedowierzanie, jak również obrzydzenie i irytacja. Wachlarz wrażeń upatruję jako zaletę, bo chyba nie ma nic gorszego niż książka, która pozostawia czytelnika całkowicie obojętnym. Dodatkowo jest w niej coś co sprawiło, że powstał kapitalny audiobook. Rewelacyjna interpretacja Pauliny Holtz nie powstała z niczego. Ale do rzeczy.

Początek powieści jest bardzo obiecujący. Mocną kreską autorka maluje głównych bohaterów rodzinnego dramatu. Czternastoletnia Turtle mieszka z ojcem. W wyzwaniach, gdzie głównym celem byłoby przeżycie w lesie przez dłuższy czas, poradziłaby sobie doskonale. Umiejętności posługiwania się bronią palną i nożem oraz wytrzymałość czynią z niej nieprzeciętną nastolatkę. Za to w szkole i w kontaktach z rówieśnikami jest dysfunkcyjna, bo jej rodzina i kontakty z ojcem takie właśnie są. Córka jest pod wielkim wpływem ojca, a ojciec nie potrafi żyć bez swojej najdroższej córki izolując ją od świata i najbliższego otoczenia. 

Wydawałoby się, że patologiczna zażyłość ojca i córki będzie trwała wiecznie, jednak ten stan się zmienia kiedy Turtle odkrywa, że może być inaczej. Ojciec-potwór znęcający się nad nią psychicznie i fizycznie nie musi być jej przeznaczeniem.

Do pewnego momentu powieść pomimo szokującego wydźwięku potrafi skupić na sobie uwagę, zainteresować i zaabsorbować. Jak potoczą się losy Turtle? Zawalczy o siebie? Zdoła przeciąć pępowinę nienormalnych relacji z ojcem? Wyzwoli się spod jego wpływów? 

Rozwiązanie mnie rozczarowało. Wprowadzanie niczego nie wnoszących brutalnych, obrzydliwych scen tylko zniesmaczyło. Od razu przychodzi mi na myśl powieść Lize Spit „Szpadel”, w której zbyt duże nagromadzenie patologii sprawia, że książka potrafi od siebie odrzucić. Jednak Spit buduje wyczuwalny, specyficzny klimat, który trwa przez całą powieść. W „Mojej Najdroższej” duszna aura z początku powieści przeistacza się w sensacyjną powieść ze sztucznie podkręconym napięciem, mającą czytelnika „lać po pysku”. Ja tego nie kupuję. Niestety.

Słowem podsumowania, spodobał mi się pomysł, bardzo dobre otwarcie i początkowy klimat powieści oraz kreacja bohaterów. Zakończenie zupełnie nie przypadło mi do gustu. Audiobook i interpretacja lektorki są kapitalne. Aż nieprawdopodobne…

Tytuł: „Moja Najdroższa”
Autor: Gabriel Tallent
Wydawnictwo Agora SA
Tłumaczył: Dariusz Żukowski
Forma książki: audiobook; czyta Paulina Holtz
Gatunek: thriller

Ocena: 3,5/6

0 komentarz
0 FacebookTwitterGoogle +Pinterest
„Tajemnice Mille” Dagmara Andryka – Klątwa Kaśki nie zasypia
Thriller

„Tajemnice Mille” Dagmara Andryka – Klątwa Kaśki nie zasypia

przez Katarzyna Denisiuk

Lubię powroty, zwłaszcza w ciekawe miejsca, w których spotkało mnie wiele dobrego i które dostarczyły niezapomnianych, mocnych wrażeń. Oczywiście mam na myśli literackie miejsca, miasta i miasteczka. Jednym z nich jest Mille, osobliwa miejscowość, w której mieszka tysiąc mieszkańców. Ni mniej, ni więcej.

Po opublikowaniu reportażu Marty Witeckiej Mille stało się atrakcją, w kierunku której zmierza coraz więcej turystów. Rosnąca popularność sprawia, że miasteczkiem i ich mieszkańcami interesują się filmowcy, scenarzyści i producenci, którzy w jego tajemniczej historii upatrują szansę na zrobienie dobrego kina. Ale film bez gwiazdy ma mniejsze szanse na stanie się przebojem, dlatego do nowej produkcji zostaje zaangażowana polska aktorka mieszkająca w Stanach Zjednoczonych. Aby wczuć się w rolę i jak najlepiej zagrać filmową bohaterkę, kobieta rozmawia z mieszkańcami. Zyskując sobie ich uwagę i zaufanie w przypływie szczerości zwierzają się jej.

W pewnym momencie o Mille staje się naprawdę głośno, a to za sprawą znalezionych nad rzeką zwłok kobiety … w czerwieni. Zaczyna się przysłowiowe polowanie na czarownicę.

Tytuł książki doskonale oddaje jej klimat. Tutaj aż roi się od tajemnic, czy to ich mieszkańców, czy to samego miejsca nad którym wisi klątwa Kaśki. Autorka w okrutny sposób pogrywa sobie z czytelnikiem. Podrzuca tak wiele mylnych tropów, sugeruje mnogość rozwiązań, że można się poczuć wykiwanym. Jednak, żeby była jasność, na koniec nie zostajemy z niczym. Dostajemy rozwiązanie, które niejednego zaskoczy, a książkę kończymy czytać z poczuciem satysfakcji. Chyba, że … ktoś oczekuje krwawego thrillera. Krwi nie ma, za to jest napięcie, otoczka zagadkowości i kolor czerwony, który jest elementem ubioru wielu osób.

Marta Witecka i Mille pojawiło się w poprzednich książkach Dagmary Andryki, czyli w powieściach „Tysiąc” oraz „Trąf, trąf, misia bela”. Obydwie czytałam, obydwie przypadły mi do gustu, dlatego z przyjemnością wróciłam do historii kreowanych przez autorkę. Jeśli ktoś z Was nie zna tych tytułów, nie będzie to ze szkodą dla „Tajemnice Mille”, ale … polecam nadrobić, bo będziecie mieli pełen obraz kameralności miasteczka i zachowań jego mieszkańców.

Dobry thriller dla entuzjastów dusznego klimatu małych miejscowości. Z przyjemnością dałam się wodzić za nos i wpadać w fabularne pułapki zastawione przez autorkę. Szkoda, że nie udało mi się odgadnąć sprawcy. Ale, ale, to jest właśnie wielka zaleta książki. Polecam.

Tytuł: „Tajemnice Mille”
Autor: Dagmara Andryka
Wydawnictwo Prószyński i S-ka
Forma książki: papierowa, dostępna w formie ebooka
Gatunek: thriller
Seria: Marta Witecka (3)

Ocena: 4,5/6

0 komentarz
0 FacebookTwitterGoogle +Pinterest
„Najszczęśliwsza” Max Czornyj – Podróż w świat ułudy
Thriller

„Najszczęśliwsza” Max Czornyj – Podróż w świat ułudy

przez Katarzyna Denisiuk

„Najszczęśliwsza”, to moje kolejne spotkanie z Maxem Czornyjem jako kreatorem kryminalnych zagadek. To książka, którą napisał poza serią z komisarzem Erykiem Deryło.

Od thrillera psychologicznego oczekuję między innymi grzebania w ludzkiej naturze i psychice, elektryzującej fabuły, zaskakujących rozwiązań i klimatu, który sprawi, że po grzbiecie przejdzie mi niejeden dreszcz. I niestety czegoś mi w tej powieści zabrakło, a może nie tyle zabrakło, co zostało ograniczone, przytłumione, a powinno nieskrępowanie wybuchnąć i sprawić, że zanurzę się w historii i  będę chciała jak najszybciej dopłynąć do jej finału.

Dawid Kaster pozbierał się po tragicznej śmierci żony, która została brutalnie zamordowana. Z obecną partnerką wiedzie spokojne życie. Artysta, malarz, ceniony w środowisku. Niestety, jak to w życiu bywa, nikt nam nie zagwarantuje, że sielanka będzie trwała wiecznie. W przypadku Kastera, następuje nie tyle lekkie zburzenie spokoju, ale istny sztorm – dostaje list od zmarłej żony. Niemożliwe staje się możliwym? Bohater już sam nie wie w co ma wierzyć, co jest prawdą, a co wytworem wyobraźni. W obliczu takich okoliczności śledztwo, które zostało zamknięte cztery lata temu, zostaje wznowione.

Czornyj posiada umiejętność swobodnego kreślenia zmyślnych historii. Styl jakim pisze sprawia, że powieści czyta się bardzo płynnie, bez przeszkód podążając za tokiem myślenia autora. A jest ono momentami zwodnicze i pokrętne. Łapiemy się we wszystkie zastawione sidła i korzystamy z pomocnej dłoni, aby dość do zakończenia. Dla jednych nie będzie ono zaskoczeniem, dla drugich – w gronie których się znajduję – wprost przeciwnie. Sposób poprowadzenia fabuły poprzez wprowadzenia dodatkowej narracji, będącą klamrą spinającą całą powieść, dało historii ciekawego sznytu.

W „Najszczęśliwszej” jest wszystko to, co powinno charakteryzować dobry thriller, dlatego takim go oceniam. Spotkałam się z wieloma bardzo optymistycznymi ocenami. Ja zostaję przy swojej, bardziej krytycznej. Entuzjaści thrillera psychologicznego będą zadowoleni. Ci, którzy nie tolerują wtrętów ideologicznych, ciut mniej.

PS Czekam na kolejną część serii, która bardziej przypadła mi do gustu.

Tytuł: „Najszczęśliwsza”
Autor: Max Czornyj
Wydawnictwo Filia
Forma książki: papierowa, dostępna również w formie ebooka
Gatunek: thriller, thriller psychologiczny

Ocena: 4/6

0 komentarz
0 FacebookTwitterGoogle +Pinterest
„Obserwuję cię” Teresa Driscoll Zaskakująca intryga rozpisana na wiele głosów
Thriller

„Obserwuję cię” Teresa Driscoll Zaskakująca intryga rozpisana na wiele głosów

przez Katarzyna Denisiuk

 

Tytuł: „Obserwuję cię”
Autor: Teresa Driscoll
Wydawnictwo: Sine Qua Non
Tłumaczył: Monika Nowak
Forma książki: papierowa
Gatunek: thriller, thriller psychologiczny
Premiera: 19 wrzesień
fot. Katarzyna Denisiuk

 

Wydawałoby się, że w temacie thrillera psychologicznego opowiedziano już niemalże wszystko i za każdym razem, gdy jednak, mimo wszystko coś mnie zaskoczy, to pieję z zachwytu. „Obserwuję cię” przykleiło się do moich rąk i nie chciało odkleić. Dostarczyło mi bardzo przyjemnej rozrywki.
Powieść kilkukrotnie wpuściła mnie w przysłowiowe maliny. Pierwszym zwodem był tytuł, który sugeruje, że osią powieści będzie wątek zaszczutej przez nadawcę anonimowych pogróżek osoby. Jak jest naprawdę i jaką wagę autorka przypisała temu motywowi przekonacie się sami. Kolejnym, był sposób narracji. Driscoll dała głos każdemu z głównych bohaterów, którzy ze swojej perspektywy opisują rozwój wydarzeń wyrażając własne uczucia, przez co stawiają się w określonej perspektywie do głównego wątku. Niemal każdy rozdział kończy się „cliffhangerem”, czyli momentem napięcia, kiedy to dany bohater odkrywa nowe karty, coraz więcej nam mówi, ale z jego ust nie padają ostatnie, kluczowe w danym momencie zdania. Co wtedy robimy? Nie odkładamy książki, tylko czytamy dalej. Zabieg na podkręcenie zainteresowania i podniesienie ciśnienia stary jak świat, ale w „Obserwuję cię” sprawdził się doskonale. Jeśli do tego dorzucimy jeszcze inteligentną i przemyślaną intrygę oraz zaskakujące zakończenie, to otrzymujemy nieodkładalny thriller.
Ale, ale o co tyle szumu? 
Dramatis personæ: 
Anna i jej przyjaciółka Sarah – dziewczyny, które w czasie podróży pociągiem do Londynu spotkały dwóch mężczyzn, byłych więźniów. Anna zaginęła. 
Ella – kobieta, która podróżowała tym samym pociągiem co dziewczyny i była świadkiem ich rozmowy z mężczyznami. Otrzymuje anonimowe listy z pogróżkami, które powodują dyskomfort i potęgują niepokój. 
Prywatny detektyw – pomaga Elli w rozwikłaniu zagadki tajemniczych przesyłek. 
Poza tym aktywny udział w zawiłej zagadce odgrywają rodziny Anny, Sarah i Elli. 
Kto jest nadawcą listów? Gdzie jest Anna? Co jej się stało? To najważniejsze pytania, na które odpowiedzi próbujemy znaleźć na kartach powieści. Droga do finału jest nieoczywista, wielokrotnie zaskakująca, odkrywająca wiele tajemnic skrzętnie ukrywanych przez bohaterów. 
Cieszę się, że nadal są powieści, które pomimo tego, że fabułę budują na temacie wydawałoby się oklepanym i wielokrotnie przerabianym, potrafią czytelnika zaskoczyć i sprawić, że po lekturze nie powie znudzonym tonem „ale to już było”. Ja stwierdzam – świetne to było! 
Ocena: 5,5/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterGoogle +Pinterest
„Będziesz na to patrzył” Magda Rem Kiedy przeszłość upomni się o sprawiedliwość
Thriller

„Będziesz na to patrzył” Magda Rem Kiedy przeszłość upomni się o sprawiedliwość

przez Katarzyna Denisiuk

 

Tytuł: „Będziesz na to patrzył”
Autor: Magda Rem
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Forma książki: papierowa
Gatunek: thriller, thriller psychologiczny
fot. Katarzyna Denisiuk
Ostatnio kręcę się pomiędzy thrillerami, sensacjami i kryminałami polskich autorów. I dobrze mi z tym, tym bardziej, że te książki są udane i spełniają moje oczekiwania.

 

Za każdym razem sięgając po powieść z wymienionych gatunków w mojej głowie rodzą się pytania: co jeszcze można wymyślić? Czym czytelnika zaskoczyć? Kreatywność autorów jest godna podziwu. Magdzie Rem udało się mnie zainteresować, dać impuls do czytania kolejnych rozdziałów i sprawić, że na chwilę odłożyłam inną, zaczętą lekturę, bardzo intrygującą, należącą do zupełnie innego gatunku, mającą inne gabaryty historii i wymagającą większej uwagi. Całkowitej.
Rodzina Barczów. 2 + 1. Marek, Elwira i nastoletnia Marta. Żyją zwyczajnie, bez szaleństw, ekscentrycznych zajęć, czy hobby. Praca, dom, szkoła. Mają swoje grzeszki. Może nie takie jak każdy z nas, ale też nie takie, które mogłyby zrujnować komuś zdrowie. Ten stan utrzymuje się do momentu, aż Marek dostaje anonimowy list z bardzo krótkim przekazem „Będziesz na to patrzył!”. Zaczyna się pogoń myśli, dociekania, próby odświeżenia pamięci, powiązania wydarzeń z przeszłości z teraźniejszością. A adresat listu działa. Ma swój od dawna ułożony konkretny plan, który realizuje z zegarmistrzowską precyzją, którego celem jest wymierzenie sprawiedliwości. Rozpoczyna się wyścig z czasem.
Czytając thriller liczę się z dynamiczną akcją, jej nieprzewidywalnymi zwrotami, zabójstwami, grą na emocjach, podkręcaniem napięcia, mieszaniem w głowie czytelnikowi i rozwiązaniem zagadki, które wbija w fotel. Są również takie thrillery, które otulają duszną, mroczną atmosferą, akcja snuje się jak poranna mgła, a wszystko jest w biało-szaro-czarnych barwach z domieszką szkarłatu.
„Będziesz na mnie patrzył”, to powieść, której można przypisać dynamizm, wielobarwność i całe spektrum wymienionych przeze mnie atrybutów. Zostałam zaskoczona niejeden raz, wielokrotnie gratulowałam w myślach autorce, że tak interesująco poprowadziła dany wątek, w tak przemyślany sposób zabawiła się z czytelnikiem. Jedyne co mi zazgrzytało, to wyjaśnienie zagadki, które nie przyprawiło mnie o „opad szczęki”, a wywołało pytanie – naprawdę? Taki był tok rozumowania? Właśnie to zdarzenie było pierwszym kamyczkiem, który wywołał lawinę zdarzeń? Ale po chwili przyszło „otrzeźwienie” – no cóż, wariaci żyją wśród nas i nigdy nie wiemy co, kim kieruje.
„Będziesz na to patrzył” jest kolejnym thrillerem, który bez wahania wrzuciłabym do walizki. Polecam!
Ocena: 5/6

 

0 komentarz
0 FacebookTwitterGoogle +Pinterest
„W pułapce” Magda Stachula Gdy w głowie masz dziurę wielkości tej czarnej…
Thriller

„W pułapce” Magda Stachula Gdy w głowie masz dziurę wielkości tej czarnej…

przez Katarzyna Denisiuk

 

Tytuł: „W pułapce”
Autor: Magda Stachula
Wydawnictwo: Znak Literanova
Forma książki: ebook
Gatunek: thriller, thriller psychologiczny
fot. Katarzyna Denisiuk
Autorka i wydawnictwo miały nosa kiedy napisać i wydać thriller psychologiczny „W pułapce”. Dlaczego? Ano dlatego, że świetnie wpisuje się w konwencję wakacyjnej lektury i ten kto zdecyduje się sięgnąć po książkę Stachuli podczas tego czasu relaksu, nie będzie rozczarowany, a większość będzie bardzo zadowolona. Chociaż, nie. Ma wadę. Bardzo szybko się czyta, a raczej, jest na tyle intrygująca, że nie ma woli na jej odłożenie, dopóki nie poznamy rozwiązania zagadki. Czyli do walizki pakujemy Stachulę plus kilka innych książek.
O co tyle hałasu? Co jest tak ciekawe, że „nieodkładalne”? Klara budzi się na klatce schodowej w dziurą w głowie, a raczej dziurą w pamięci wielkości tej czarnej. Nie pamięta co się z nią działo przez dwa dni. Żmudne próby odtworzenia ostatnich godzin i dni doprowadzają ją do konstatacji, że … nie ma pojęcia, gdzie była i co robiła. Mgliste wspomnienie sobotniej imprezy, to jedyny punkt zaczepienia, od którego Klara zaczyna na nowo wypełniać godziny, które pochłonęła czasoprzestrzeń. Na pomoc przychodzi jej koleżanka oraz odkryta przez nią wzmianka o równie traumatycznym zdarzeniu, które dotknęło inną młodą kobietę. W tym momencie otwierają się drzwi do labiryntu, na którego końcu znajdują się odwiedzi na wszystkie niewiadome i znaki zapytania.
Nikt z nas nie chciałby się znaleźć w skórze Klary. Stachula kapitalnie opisała emocje targające bohaterkami. Stworzyła klimat niepewności, grozy, niedowierzania, strachu, który czytelnik pochłania jak gąbka wodę i który absorbuje całą jego uwagę. I ta niesamowicie realistycznie oddana atmosfera zagrożenia jest największą zaletą powieści. Sprawia, że już, natychmiast, chcemy poznać sprawcę całego zamieszania, jego pobudki i intencje.
Thriller psychologiczny? Jak najbardziej! Niejednokrotnie zagłębiamy się w zawiłościach ludzkiego umysłu i ferujemy o zdrowiu psychicznym bohaterów. Przyznacie, że taka zabawa bez konsekwencji może sprawiać przyjemność. A właściwe wytypowanie spiritus movens, to już mistrzostwo świata. Mi się nie udało, ale bawiłam się przednio. Przyznam, że rozwiązanie zagadki nie do końca mnie zachwyciło, ale mimo to nie popsuło ogólnego wrażenia z lektury.
Co zapakować do walizki? Bierz Stachulę!
Ocena: 5/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterGoogle +Pinterest