Kategoria:

Thriller

„Królestwo” Jo Nesbø – Echa przeszłości

przez Katarzyna Denisiuk 28 września 2020

Moje początki z twórczością Jo Nesbø

Mam sentyment do powieści norweskiego pisarza Jo Nesbø. Przygoda z jego prozą zaczęła się od „Pierwszego śniegu”, siódmego tomu serii „Harry Hole”, po który sięgnęłam za namową znajomych twierdzących, że to jest świetny kryminał. Tak, uważam go za jeden z lepszych jakie w życiu czytałam. Zafascynowana stylem pisarza i uświadomiona, że to była jedna z wielu części serii, nadrobiłam poprzedniczki (nie aż tak dobre, a niektóre przeciętne) i przeczytałam kolejne. Tak, jest mi po drodze z tym autorem.

Nie planowałam „Królestwa”, ale zobaczyłam go w nowościach Audioteki. Dodatkowo skusiła mnie osoba Krzysztofa Gosztyły jako lektora. Dawno nie słuchałam audiobooka w jego wykonaniu. Do dzisiaj pamiętam czytanie przez niego „Okruchy dnia” Kazuo Ishiguro.

Audiobook jest długi (21 godzin, 46 minut), ale słuchało mi się na tyle dobrze, a wręcz bardzo dobrze, że w ogóle nie przeszkadzały mi dłużyzny w fabule, które mogłabym odczuć czytając powieść.

Kilka słów o fabule

Akcja „Królestwa” rozgrywa się w niewielkiej miejscowości, do której po długiej nieobecności wraca jeden z braci wraz z żoną oraz głową pełną marzeń i realnych pomysłów na wybudowanie pięknego hotelu. Idea tej inwestycji jest o tyle ciekawa, że angażowałaby lokalną społeczność.

Starszy z braci nigdy z miasteczka nie wyjechał i prowadzi w nim stację benzynową. Obu braci bardzo wiele łączy. Oprócz więzów krwi, miłości do samochodów, również wiele tajemnic, o których wiedzą nieliczni. Ujawnienie ich doprowadziłoby do bardzo poważnych konsekwencji, mających znamienny wpływ na ich dalsze życie.

Wydarzenia z przeszłości uruchamiają lawinę zdarzeń, która początkowo toczy się leniwie, z czasem nabierając impetu i zmierzając w kierunku, z którego nie ma już odwrotu.

Kilka słów o wrażeniach

Lubię styl Jo Nesbø, który zaprezentował w najnowszej powieści. Trochę gawędziarski, ale z kryminalno-thrillerowym zadziorem. „Królestwo” jest rozwleczone, ale te przestoje w akcji zupełnie mi nie przeszkadzały. Z powieści emanuje spokój. Tylko od czasu do czasu dochodzi do mocnego tąpnięcia i lawina dostaje przyspieszenia, by po chwili ponownie zwolnić. W powieści wiele się za to dzieje w warstwie obyczajowej, dotykającej spraw rodziny, braterskich relacji oraz spraw damsko-męskich. W „Królestwie” znajdziemy również wątki traktujące o trudnych tematach mających pływ na życie i funkcjonowanie młodego, dorastającego człowieka.

Patrząc z lotu ptaka na fabułę, cała ta otoczka około kryminalna bardzo przypadła mi do gustu. Czy fani Harrego Hole będą zadowoleni? Nie wiem. Warto przekonać się samemu.

Finalna ocena

Audiobooka oceniam bardzo wysoko, bo połączenie fabuły z doskonałą interpretacją Krzysztofa Gosztyły, dało świetny efekt. Mogę tylko domniemywać, że z czytaniem mogłoby być ciut gorzej, ale na pewno ocena nie spadłaby poniżej dobrej.


Tytuł: "Królestwo"
Autor: Jo Nesbø
Wydawnictwo Dolnośląskie, Audioteka
Przekład: Iwona Zimnicka
Forma książki: audiobook, czyta Krzysztof Gosztyła; dostępna w formie e-booka
Gatunek: thriller/kryminał

28 września 2020 0 komentarz

Thriller

„Żałobnica” Robert Małecki – Toksyczna przeszłość

przez Katarzyna Denisiuk 21 sierpnia 2020

Słowem wstępu, czyli co popełnił Robert Małecki?

Bardzo lubię kryminalną twórczość Roberta Małeckiego. Na moim książkowym regale stoją wszystkie napisane przez niego powieści co oznacza, a nawet dowodzi, że po drodze nam. Podobają mi się obydwie serie, czyli ta z Markiem Benerem oraz nowsza, z Bernardem Grossem. Tym razem autor postanowił napisać powieść, która nie jest żadną kontynuacją ani początkiem nowego cyklu. Co więcej, nie jest kryminałem, ale thrillerem psychologicznym napisanym w pierwszej osobie, o tajemniczym tytule „Żałobnica”.

Jeśli jesteście ciekawi co sam autor mówi na temat najnowszej powieści i procesu twórczego, to przeczytajcie interesującą rozmowę Roberta Małeckiego z Anią Sawicką-Banaszkiewicz.

Kim jest tytułowa żałobnica?

W cyklu łomżyńskim zauważyłam nową tendencję u pisarza, a mianowicie przyhamowanie akcji oraz skupienie się na budowaniu klimatu historii. I dokładnie to samo uczynił w „Żałobnicy”. Od pierwszych stron czuć smak tajemnicy, który sukcesywnie się pogłębia i wyostrza. Akcja nie pędzi, a wręcz powoli rozwija się, wprowadzając kolejnych aktorów dramatu. Podejrzewam, że ta osobliwa fabularna ślamazarność może niektórym czytelnikom nie przypaść do gustu. Dla mnie była satysfakcjonująca.

Anna straciła męża i pasierbicę, którzy ulegli śmiertelnemu wypadkowi. Została sama z dobrze prosperującym przedsiębiorstwem i żałobą mającą twarz pięknej i nieszczęśliwej kobiety, za którą podąża mroczny cień przeszłości. Zanim doszło do rodzinnej tragedii, ostatnim co można było powiedzieć o Annie to to, że była spełniona i miała dobre perspektywy. Teraz jest żałobnicą, wzbudzającą niezdrowe zainteresowanie osoby, która dodatkowo zaczyna manipulować jej życiem. Swoim zachowaniem zmusza Annę do stawienia czoła niewygodnej przeszłości.

Kilka słów o konstrukcji narracji

W „Żałobnicy” autor zastosował znany i bardzo przeze mnie lubiany, podział czasu akcji na to co dzieje się teraz oraz to co działo się w przeszłości głównej bohaterki. Nigdy nie przeszkadzała mi pierwszoosobowa narracja i w tej powieści również mi nie wadzi. Śledzenie wydarzeń oczami Anny oraz możliwość odczuwania jej emocji dostarcza dodatkowych wrażeń.

Moje wrażenia po przeczytaniu „Żałobnicy”

To co urzekło mnie w „Żałobnicy”, to spokój autora i konsekwencja w tworzeniu aury tajemnicy. Robert Małecki prowadzi czytelnika w odmęty historii, co jakiś czas stawiając na jego drodze kamienie milowe. Te zwroty akcji są ważne i znaczące, ale nie są fajerwerkami i nie mają na celu wzbudzić fabularny hałas. Ten wystudiowany, wyważony i precyzyjnie dobrany styl bardzo przypadł mi do gustu.

Rozwój jest cenny. Poszerzanie i rozwijanie wachlarza pisarskich umiejętności poprzez wejście w inny niż dotychczas praktykowany gatunek literacki Roberta Małeckiego robi wrażenie. Jestem bardzo ciekawa jaką drogą podąży i jaka będzie jego kolejna powieść. Powrót do kryminalnego sznytu przyjmę z wielką radością, ale poszerzanie thrillerowego dorobku również wzbudzi moje zainteresowanie.

Paranoiczny i oniryczny thriller, w którym powolne odkręcenie pozacieranej taśmy pamięci głównej bohaterki okazuje się fascynujące.

Lepiej bym tego nie napisała. Zgadzam się z każdym słowem Marty Bratkowskiej. Polecam „Żałobnicę”!

Tytuł: „Żałobnica”
Autor: Robert Małecki 
Wydawnictwo Czwarta Strona
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka i audiobooka - czyta Anna Dereszowska
Gatunek: thriller

21 sierpnia 2020 0 komentarz

Audiobook Thriller

„Bliżej, niż myślisz” Ewa Przydryga – Wyboista droga

przez Katarzyna Denisiuk 26 czerwca 2020

Żeby książki się dobrze słuchało, to musi zaistnieć korelacja ciekawej treści i lektora, który przyjemnie dla ucha zinterpretuje czytaną treść. W przypadku audiobooka „Bliżej niż myślisz” Ewy Przydrygi, gdzie w rolę czytającej wcieliła się Wiktoria Wolańska, ten zabieg udał się całkiem dobrze.

Zarys fabuły jest dosyć schematyczny. Jest ona, czyli Nika Wermer, która odcięła się od swojej przeszłości, a jej nowe życie nie jest pasmem sukcesów i szczęścia. Prowadzi niewielki pensjonat w Gdyni. Nie jest to popularne miejsce, ba! wręcz kameralne. Powieść rozpoczyna się mocnym uderzeniem. Nika jest przekonana, że jest świadkiem morderstwa jednego z gości. Wezwany na miejsce zdarzenia policjant nie widzi podstaw, żeby jej wierzyć. Kobieta przekonana o swoich racjach postanawia na własną rękę poznać prawdę.

„Bliżej niż myślisz” ma niezły początek, który poprzez różne perypetie głównej bohaterki doprowadza do zaskakującego zakończenia. Wszystko się tu zgadza, wszystko jest na miejscu, dlatego uważam, że to jest całkiem dobry thriller psychologiczny.

Nikę poznajemy w momencie, kiedy nie do końca wyszła na prostą i nie tak dobrze poradziła sobie z własnymi demonami. Świadczy o tym nadużywanie alkoholu i psychotropów, które nie są świadectwem dobrej kondycji psychicznej. Liczne flashbacki i nawiązanie do przeszłości pozwalają ją lepiej poznać. Autorka opisuje jej życiowe doświadczenia oraz wszystko to, co ukształtowało Nikę jako kobietę. No właśnie, czy wszystko? Myślę, że można by było jeszcze pogłębić wątek osobisty Niki, kładąc większy nacisk na przeszłość.

„Bliżej niż myślisz” słucha się bardzo dobrze. Skupia uwagę, angażuje i zaskakuje. Przewidywalne zakończenie bardzo osłabiłoby ocenę tej powieści. Autorka potrafiła wywieźć mnie w pole, co uważam za duży plus. Nie przypinam tej książce metki thrillera, bo według mnie atmosfery grozy i niesamowitości nie jest tutaj wiele. W mojej ocenie to powieść obyczajowo-psychologiczna z elementami thrillera.

Tytuł: „Bliżej, niż myślisz”
Autor: Ewa Przydryga
Wydawnictwo Muza, Audioteka
Forma książki: audiobook, czyta Wiktoria Wolańska; dostępna w formie e-booka
Gatunek: thriller

26 czerwca 2020 0 komentarz

Audiobook Thriller

„Piętno” Przemysław Piotrowski – Niesprawiedliwość

przez Katarzyna Denisiuk 5 czerwca 2020

„Piętno” Przemysława Borkowskiego było odpowiedzią na audiobookową zachciankę, gdyż dawno nie słuchałam żadnego thrillera. Postawiłam kilka warunków, które winien spełniać. Miał być ekscytujący, porywający i taki, żebym nie mogła się oderwać. Szukałam powieści, która wciągnie mnie bez reszty i będzie pysznym, czytelniczym daniem, po którego konsumpcji powiem: „niczego nie żałuję”. I czym okazała się książka Przemysława Piotrowskiego? Porządnym, odpowiednio doprawionym, przygotowanym ze starannością thrillerem, którego „wciągnęłam” bardzo szybko. Co prawda jego twórca nie szczędził ostrych przypraw, które momentami mocno paliły, ale całość była bardzo smakowita.

Miejscem akcji „Piętna” jest Zielona Góra. Dla mieszkańców oraz znających to miasto, to z pewnością gratka, gdyż autor wiernie opisał różne miejsca i zakątki. Z Zielonej Góry pochodzi główny bohater – komisarz Igor Brudny, na stałe pracujący w Warszawie. To człowiek niezbyt sympatyczny, bezkompromisowy i skrywający swoja mroczną przeszłość. Makabryczne wydarzenia zmuszają go do powrotu do rodzinnego miasta. Okazuje się, iż mężczyzna bliźniaczo do niego podobny poszukiwany jest w sprawie brutalnego morderstwa. Brudny musi oczyścić się z zarzutów i wraz z lokalnymi policjantami, którym przewodzi inspektor Romuald Czarnecki, rozwikłać kryminalną zagadkę.

Zarys fabuły „Piętna” nie jest skomplikowany, jednak bardzo szybko czytelnik odkrywa, że został wciągnięty w makabryczną i zawiłą akcję. To co początkowo wydaje się proste, wręcz oczywiste, przybiera zupełnie inny obrót i stajemy się świadkami walki z demonami przeszłości i ludzkimi traumami.

Powieść Przemysława Piotrowskiego nie jest dla czytelników o słabych nerwach. Jest dla tych, którzy akceptują brutalne sceny i trudne, niewygodne, obciążające psychicznie tematy. Poziom okrucieństwa jest bardzo wysoki, więc myślę, że nie dla wszystkich. Jeżeli ten obszar fabuły nie będzie przerażał, to cała reszta gwarantuje bardzo dobrą rozrywkę.

„Piętno” to ciekawi bohaterowie, świetny poziom dostarczonej adrenaliny i napięcia oraz akcja utrzymana w idealnym tempie. Czego chcieć więcej? Kolejnego tomu opowieści z komisarzem Igorem Brudnym i inspektorem Romualdem Czarneckim.

Tytuł: „Piętno”
Autor: Przemysław Piotrowski
Wydawnictwo Czarna Owca, Audioteka
Forma książki: audiobook, czyta Marcin Hycnar
Gatunek: thriller

5 czerwca 2020 0 komentarz

Thriller

„Wyrwa” Wojciech Chmielarz – Rodzinne tajemnice

przez Katarzyna Denisiuk 6 maja 2020

Zanim napisze kilka słów o najnowszej powieści Wojciecha Chmielarza, wrócę do „Rany„, przedostatniej powieści autora. To była ponura historia, która uwierała i wywoływała dyskomfort. To była również babranina w ludzkich słabościach, z kumulacją zła i negatywnych bohaterów. Nie do końca przekonała mnie otaczająca powieść aura. Dlatego po „Wyrwę” sięgnęłam z lekkim niepokojem i obawą, co tym razem autor zaserwował swoim czytelnikom.

Po lekturze „Wyrwy” uważam, że najnowsza powieść Wojciecha Chmielarza jest kapitalna! Pozwólcie, że użyję trochę sztampowych określeń, ale one doskonale pasują do tej książki. Niesamowicie wciągająca, szalenie intrygująca i realistyczna!

Wydawało mi się, że wolę kryminalną stronę twórczości Wojciecha Chmielarza. Po przeczytaniu „Wyrwy” już się przy tym nie upieram. To jeden z lepszych thrillerów psychologicznych jakie ostatnio czytałam.

Maciej dowiaduje się, że żona Janina zginęła w wypadku samochodowym. Teraz na jego barkach będzie spoczywało wychowanie córek i prowadzenie domu. Teraz to on będzie pełnił rolę ojca, matki i jedynego żywiciela rodziny. Podnieść się z takiego ciosu nie jest łatwo, jest cholernie trudno. Dodatkowo nie pomaga fakt, że Janina zginęła pod Mrągowem a, na stan wiedzy Macieja, w tym czasie powinna była być na delegacji pod Krakowem.

Maciej chce wiedzieć co stało się z Janiną, dlaczego postąpiła tak, a nie inaczej, żeby odzyskać spokój i żyć dalej – jakoś. Prawda, którą odkrywa, ma dwa oblicza. Jedno przewidywalne, chociaż wcale nie takie proste – jakby mogło się wydawać. Drugie dużo bardziej bolesne, wyrywające serce i miażdżące uczucia.

Analizując fabułę najnowszej powieści Wojciecha Chmielarza, zastanawiałam się skąd autor czerpał inspiracje oraz w jaki sposób potrafił wejść w umysły bohaterów i stworzyć tak realistyczne postaci. Postawić się w roli męża, ojca, człowieka zderzonego z nieznanymi faktami, w którym non stop kotłują się myśli, a w głowie formułują równania z wieloma niewiadomymi – to jest sztuka! Scenariusz życia Janiny i Macieja jest bardzo współczesny i znany. Jednak autor dorzucił im jeszcze dodatkowe szarady życiowe, ogromny bagaż wątpliwości, trosk, a nawet szaleństwa, co czyni powieść „soczystą”.

Wojciech Chmielarz rozłożył relacje między małżonkami na czynniki pierwsze i rewelacyjnie ich historię opowiedział. „Wyrwa” elektryzuje realizmem postaci, zachowań i sytuacji – to jest jej największa zaleta. Druga, to sama konstrukcja fabuły, która sprawia, że książki nie sposób odłożyć. Brniemy w tę historię, pogrążamy się w odmętach smutku, wątpliwości i szaleństwa. W tej powieści jest miejsce na każdy rodzaj emocji.

Życiowa, to słowo klucz do najnowszej powieści Wojciecha Chmielarza. Bardzo mi się podobała. Świetna rozrywka z gatunku thriller psychologiczny!

Tytuł: „Wyrwa”
Autor: Wojciech Chmielarz
Wydawnictwo Marginesy
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka i audiobooka
Gatunek: thriller psychologiczny

6 maja 2020 0 komentarz

Sensacja Thriller

„Wotum” Maciej Siembieda – Zamach na świętość

przez Katarzyna Denisiuk 9 kwietnia 2020

Kto czekał na nowe przygody Jakuba Kani, detektywa z Instytutu Pamięci Narodowej? Po przeczytaniu „444„, „Miejsca i imienia” oraz „Gambitu„, autor na stałe wpisał się do grona polskich pisarzy, których twórczość śledzę. Dlatego w momencie kiedy usłyszałam o „Wotum” wiedziałam, że i ta powieść zajmie mój czas. Wybrałam audiobooka, którego czyta doskonały Mariusz Bonaszewski.

Skoro na scenę ponownie wkracza Jakub Kania, to możemy przypuszczać, że będziemy mieli do czynienia ze sztuką, dziedzictwem narodowym, cennymi przedmiotami i historią. I tak też jest! Tym razem detektyw IPN angażuje się się w sprawę zamachu na częstochowski obraz Czarnej Madonny. Tylko odpowiednie zabezpieczenie ikony chroni ją przed oblaniem czarną farbą. Do Jakuba Kani należy odkrycie kto stoi za tym aktem wandalizmu. Trop prowadzi do innego obrazu, w innym kościele na Opolszczyźnie oraz do francuskiego opactwa Saint-Germain-des-Prés.

Detektyw zostaje wciągnięty w grę, w której za sznurki pociągają nie tylko zło próbujące uszczknąć dla siebie jak najwięcej, ale również Kościół. Wiele złych intencji wychodzi na wierzch, a odnalezienie się w tej bezpardonowej walce, będzie nie lada sukcesem.

Maciej Siembieda znany jest z tego, że fabuły swoich powieści opiera na prawdziwych wydarzeniach. Połączenie fikcji literackiej z faktami, to czytelnicza gratka. Również „Wotum” bogate jest w takie smaczki. Co więcej Maciej Siembieda zabiera czytelnika w przeszłość i pełniąc rolę przewodnika, odsłania przykurzone karty historii. To kolejna zaleta jego powieści.

„Wotum” punktuje stylem. Tym razem aż tak dużego wrażenia nie zrobiła na mnie fabuła powieści, a siła wyrazu. Autor bawi się słowem, metaforami, porównaniami. Wprowadza sporo humorystycznych wstawek. Potrafi znaleźć balans pomiędzy poważnymi wątkami, a tymi lekkimi, z przymrużeniem oka. To sprawia, że audiobooka słuchało mi się doskonale. I w przypadku tej powieści to nie tylko lektor jest jej siłą, ale również treść.

To co dodatkowo ujęło mnie w „Wotum”, to był wątek relacji Jakuba Kani ze swoim ojcem. Poprowadzony z wielkim wyczuciem, momentami wzruszająco. Tak. Bardzo mi się spodobał. A żeby nie było smutno i nostalgicznie, to autor jednemu z bohaterów podarował „małą” fobię, której opisy niejednokrotnie wywoływały moje rozbawienie. I tak sobie myślę, że Maciej Siembieda nieźle się bawił przy pisaniu tych scen.

Panie Macieju, kiedy Jakub Kania powróci? Czekam, a „Wotum” polecam.

PS Serię z można czytać niezależnie.

Tytuł: „Wotum”
Autor: Maciej Siembieda
Wydawnictwo Agora SA, Audioteka
Forma książki: audiobook, czyta Mariusz Bonaszewski
Gatunek: thriller, sensacja
Seria: Jakub Kania (3)

9 kwietnia 2020 0 komentarz

Sensacja Thriller

„Intruz” Marek Stelar – Gra o światowy prymat

przez Katarzyna Denisiuk 5 kwietnia 2020

Czytelniczy marzec kręcił się wokół agentów służb specjalnych, otoczonych nimbem gęstego testosteronu. Na szczęście nie są to papierowe postaci typu „zabili go i uciekł”, ale dobrze wykreowani bohaterowie. Najnowsza powieść Marka Stelara „Intruz” również nie zawodzi, zarówno jeśli chodzi o fabułę, jak i uczestników gry.

Bracia Kamil i Adrian od lat nie mają ze sobą kontaktu. Ich drogi tak bardzo się rozeszły, że praktycznie nic o sobie nie wiedzą, a jedyne co im zostało, to przykurzone wspomnienia z dzieciństwa. Czy na pewno? Życie Adriana jest jałowe. Ot, nudna egzystencja urzędnika, w której prawdopodobieństwo, że wydarzy się coś ekscytującego jest równe temu, że spadnie śnieg na Święta Bożego Narodzenia. Jednak pewnego dnia dochodzi do tajemniczego kontaktu i wokół Adriana pojawia się wiele nieoczywistych wskazówek. Podążając za nimi mężczyzna zostaje wplątany w poważną sprawę, której macki sięgają bardzo wysoko, dotykając służb specjalnych oraz nowatorskiego i strategicznego przemysłu mającego dać Polsce światowy prymat.

Twórczość Marka Stelara nie jest mi obca. Przeczytałam kilka powieści jego autorstwa, więc do „Intruza” podchodziłam z przeświadczeniem, że to będzie dobra lektura. Nie rozczarowałam się. Autor świetnie porusza się w światku służb specjalnych oraz tajnych projektów o wielkoformatowym rozmachu. Na oczach czytelnika główny bohater przechodzi dużą metamorfozę, jednak cały czas mieści się ona w ramach pod tytułem „realizm”. Pomimo fabuły rodem z historii Jamesa Bonda czytelnik nie ma poczucia, że autor przestał kontrolować swoją fantazję.

Oprócz ciekawej fabuły, „Intruz” porywa tempem akcji, która niemal przez całą powieść oscyluje w wysokich rejestrach, by w pewnym momencie … wybuchnąć. Potem wszystko nabiera zupełnie innych barw.

Najnowsza powieść Marka Stelara idealnie wpasuje się w gust czytelników, którzy lubią thrillery szpiegowskie. „Intruz” sprostał moich oczekiwaniom i bardzo jestem ciekawa, co nowego nam jeszcze pokaże.

Tytuł: „Intruz”
Autor: Marek Stelar
Wydawnictwo Filia
Forma książki: e-book
Gatunek: thriller, sensacja

5 kwietnia 2020 0 komentarz

Literatura obyczajowa Thriller

„Paradoks kłamcy” Michał Kuzborski – Zawód kłamca

przez Katarzyna Denisiuk 29 marca 2020

Przyznaję otwarcie, że zainteresowałam się powieścią Michała Kuzborskiego dzięki Mecenasowi Żabocie i genialnej promocji książki. Przeczytałam i teraz moja opinia poleci w świat.

Mecenas Żabota miał pieniądze, jaja, wyczucie stylu i duży dystans do jakichkolwiek zasad.

Bohaterem i głównym narratorem powieści jest S. To specjalista od public relations i człowiek, który potrafi zgasić największy, medialny pożar. Działania, które podejmuje, są dalekie od czystych reguł gry. Z wirtuozerią potrafi mataczyć, byleby klient był zadowolony. Do tego w kontaktach z ludźmi jest bezkompromisowy, a kobiety traktuje przedmiotowo. Słodziak, prawda?

S. dostaje zadanie od Mecenasa Żaboty. Musi wyciszyć szantażystę, którego działania mogą mieć zgubny wpływ dla dużego biznesu. Coś co początkowo wydaje się niemal rutynowe, przeistacza się w groźną, bezpardonową rozgrywkę. S. nie jest „miętki” i wie w jaki sposób żonglować opinią publiczną i pojedynczymi osobami, żeby osiągnąć zamierzony cel. Ale musi uważać, bo karta zawsze może się odwrócić i z manipulatora stanie się manipulowanym.

Początek powieści sprawił, że czułam się lekko zdezorientowana. Jednak ten stan nie trwał długo i po chwili odnalazłam właściwy nurt akcji i narracji. A co to była za akcja! Współczesna Polska, biznesy, które kręci się za zamkniętymi drzwiami i pod stołem oraz makaron nawijany na uszy. Wszystkie chwyty dozwolone? A jakże! Jednak nie zapominajmy, że za każdym działaniem stoi człowiek.

„Paradoks Kłamcy” napisany jest z humorem, sarkazmem oraz mocnym językiem. To ostatnie trochę mnie uwierało. Nagromadzenie wulgaryzmów zgrzytało, jednak nie było niespójne z kreacją bohaterów, co działa na korzyść autora. Książka Michała Kuzborskiego jest pierwszą z trzech zaplanowanych. Po jej lekturze ponownie chcę się spotkać z S., chociaż go nie lubię. A to świadczy o tym, że historia jest intrygująca, wciągająca i w osobliwy sposób angażująca.

Panie Mecenasie, dzięki za polecenie! Ja polecam dalej.

Tytuł: „Paradoks kłamcy”
Autor: Michał Kuzborski
Wydawnictwo Black Turtle
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka i audiobooka
Gatunek: thriller, literatura obyczajowa

29 marca 2020 0 komentarz

Thriller

„Krok trzeci” Bartosz Szczygielski – Zagadki ludzkiego umysłu

przez Katarzyna Denisiuk 2 marca 2020

Bartosz Szczygielski to autor, którego czytelnicy znają z kryminalnej serii, notabene bardzo dobrej. Tym razem zrobił krok w bok i napisał thriller psychologiczny. Zapowiadał, że stworzył coś zupełnie innego niż dotychczas i … nie skłamał. Czy fani Gabriela Bysia i trylogii pruszkowskiej mogą czuć niepewność? Zapewniam, że mogą spać spokojnie, ponieważ przez karty najnowszej powieści przebija znany, momentami zjadliwy humor autora, którego ja jestem wielką fanką, bardzo dobry styl oraz świetna, psychologiczna zagadka.

„Krok trzeci” jest specyficzny, ale nie w warstwie warsztatowej, czy narracyjnej, lecz fabularnej. Każda kolejna strona powieści wprowadza zamęt, niepokój i rodzi coraz więcej pytań. Generuje stan, w którym chciałoby się poważnie z autorem porozmawiać rzucając mu w twarz: coś pan najlepszego wymyślił? Na stół zaś konstatację: jakież to jest diabelnie sprytnie wymyślone!

Autor zwodzi czytelnika na każdym kroku wprowadzając go, co rusz, w konsternację. To wszystko powoduje, że zachłannie chcemy wiedzieć jak potoczą się losy bohaterów, dlaczego zachowują się tak, a nie inaczej i w końcu, jakie jest rozwiązanie zagadki.

Kim jest bohaterka? To kobieta, która ma męża, dobrą pracę, piękne mieszkanie. Poznajemy ją w momencie kiedy musi diametralnie zrewidować swoje życie, a zwłaszcza … ostatnie jego godziny. I nic więcej nie napiszę, bo nie ma takiej potrzeby, a przede wszystkim, by nie psuć zabawy czytelnikom. Uwierzcie, że Bartosz Szczygielski serwuje energetyczną, a wręcz zwariowaną podróż wgłąb ludzkiego umysłu.

„Krok trzeci” jest niebanalny, wielowarstwowy, z bardzo dobrym tempem akcji przez co ponadprzeciętnie wciągający. Gorliwie dążymy do poukładania sobie w głowie wszystkich wydarzeń oraz zrozumienia istoty problemu.

Bartosz Szczygielski zrobił kolejny, bardzo dobry krok na ścieżce swojej pisarskiej drogi. Po przeczytaniu powieści utwierdzam się w przekonaniu, że po drodze mi z jego literacką przygodą. Chętnie będę sięgała po kolejne powieści, bo widać, że potrafi zaskoczyć, a przede wszystkim wykreować coś innego. Jestem na duże tak!

Tytuł: „Krok trzeci”
Autor: Bartosz Szczygielski
Wydawnictwo W.A.B.
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: thriller, thriller psychologiczny

2 marca 2020 0 komentarz

Kryminał Thriller

„Szlif” Jeffery Deaver – Zabójcze błyskotki

przez Katarzyna Denisiuk 16 lipca 2019

Były kamienie szlachetne u Macieja Siembiedy w powieści „Miejsce i imię”. Pisał również o nich Marek Stelar w „Blasku”. Okładka „Szlifu” Jeffery’ego Deavera oraz opis fabuły wyraźnie wskazują, że szlachetnie jest również w czternastym (sic!) tomie przygód Lyncolna Rhyme i Amelii Sachs. Ale czy równie interesująco, tak jak w wymienionych powieściach polskich autorów?

W Nowym Yorku dochodzi do serii zabójstw, których ofiarami są narzeczeni w czasie planowania ślubu i wesela. Co ich łączy? Kamienie szlachetne zatopione w zaręczynowych pierścionkach i biżuterii. Co więcej, na Manhattanie zostaje zamordowany szlifierz diamentów. Dziwny jest fakt, że sprawca nie zabrał ze sobą kamieni szlachetnych o bardzo dużej wartości. Sprawę biorą pod lupę Amelia z Lyncolnem, którzy będą toczyli walkę z czasem, aby zdążyć odnaleźć świadka zdarzenia, zanim zrobi to zabójca. Nie dość, że w mieście grasuje psychopata, to dodatkowo co rusz dochodzi do lokalnych wybuchów. Pobieżny ogląd nie wskazuje, żeby cokolwiek te wydarzenia łączyło. Czy aby na pewno?

Po raz czternasty Deaver serwuje nam kryminalną zagadkę, która niestety tym razem spowodowała u mnie uczucie przejedzenia. Zbyt łatwo przychodzi bohaterom dochodzenie do właściwych wniosków i zbyt gładko wpadają na trop poszukiwanego. Nie czuć klimatu niewiadomej i nie słychać trybików uruchomionej machiny śledczej. Jeden fabularny twist, to trochę za mało, żeby fabuła była czymś więcej niż poprawnie skrojonym kryminałem.

Plusa daję autorowi za dodanie szczypty wiedzy, która wygląda na dobrze przeprowadzony research. Styl jest jak zawsze bardzo dobry, co pozwala na gładkie czytanie. Brakowało mi w tej części nuty obyczaju, opisów relacji pomiędzy Amelią i Lyncolnem oraz osoby Toma, który gdzieś tam majaczył w tle, a jest ciekawą postacią.

To co znajduje się w akapicie powyżej wynotowałam sobie pod koniec książki, na gorąco, trochę kręcąc nosem. Kiedy autor postawił ostatnią kropkę, moje spojrzenie na „Szlif” uległo zmianie. Nie diametralnie, ale jednak. Zaskakujące zakończenie sprawiło, że Deaver podniósł sobie notowania. Tak zakręcił fabułą, że czułam się przyjemnie skołowana i nabrałam pewności, że … będzie kolejna część. Nie wiem, czy po nią sięgnę, bo poprawny kryminał, to nie jest to czego oczekuję.

PS W mojej ocenie, przytoczone tytuły polskich autorów są lepsze!

Tytuł: „Szlif”
Autor: Jeffery Deaver
Wydawnictwo Prószyński i S-ka
Tłumaczył: Łukasz Praski
Forma książki: ebook
Gatunek: kryminał
Seria: Lyncoln Rhyme (14)

16 lipca 2019 0 komentarz