Wydawnictwo Afera

Niejeden czeski kryminał czytałam i mam wrażenie, że czescy „kryminaliści” bardzo lubią słowa, przez to rozbudowane fabuły i wielowątkowe historie. Te powieści nie są schematyczne (chociaż oczywiste jest, że zawsze dążymy do odnalezienia sprawcy zabójstwa i rozwikłania kryminalnej zagadki), a obudowane wieloma innymi pobocznymi wątkami, które w końcu zlepiają wszystko w jedną, spójną formę. Śmiem twierdzić, że czeskie kryminały mają swoją szufladkę gatunkową, tak, jak te skandynawskie.

Źródła Wełtawy Petry Klabouchovej wpisują się w ten czeski styl. Akcja powieści rozgrywa się w prowincjonalnym miasteczku, w regionie położonym u źródeł Wełtawy. Okoliczni mieszkańcy (nie)świadomie wyrugowali z pamięci bolesną przeszłość regionu oraz historie, w których ich rodziny i przodkowie byli uczestnikami.

Kilka słów o fabule

W tym surowym, górzystym obszarze zostaje znalezione ciało trzynastolatki. Nic nie wskazuje na zabójstwo, jednak strój, w jaki była ubrana (obozowy pasiak), budzi niepokój i falę spekulacji. Nikt nie potrafi wymyślić, dlaczego dziewczynka zginęła. Sprawę poprowadzi prowincjonalny komisarz, któremu bardzo zależy na podreperowaniu swojej reputacji i wyjście z dołka, w którym ugrzęzła jego policyjna kariera. Sprawa jest o tyle medialna, że przyciąga prasę, na czele z żądną rozgłosu i sławy dziennikarką. Rozpoczyna się kotłowanina, z której każdy chce zyskać jak najwięcej dla siebie i przy okazji rozwiązać sprawę tajemniczej śmierci dziewczynki.

Kilka słów o wrażeniach

Petra Klabouchová stworzyła bardzo ciekawe tło opowieści, osadzając go w przeszłości oraz w tajemniczym i klimatycznym miejscu akcji. Oprócz typowego dla gatunku wątku śledztwa, czyli odkrywaniu nowych tropów i dążeniu do rozwiązania zagadki, autorka skupiła się na przeżyciach kluczowych postaci. Jej bohaterowie mają wiele do powiedzenia, ale też wiele do odkrycia. Przeszłość zasznurowała wiele ust i teraz przyszedł czas na wydobycie głosu i rozprawieniu się z przeszłością. Jedni będą wygranymi, inni poniosą sromotną porażkę.

Przyznaję, że gdy czytałam Źródła Wełtawy, krążyły wokół mnie powidoki polskich powieści, głównie Macieja Siembiedy, który potrafi doskonale łączyć przeszłość ze współczesnością. Petra Klabouchová również bardzo sprawnie operuje kilkoma osiami czasu, żonglując tym, co tu i teraz oraz przeszłością, która odcisnęła swoje piętno na wielu ludzkich istnieniach.

Słowem podsumowania

Powieść czytało mi się bardzo dobrze. Spodobał mi się surowy klimat powieści (tu znów moje myśli wędrowały do Beskidu Niskiego z powieści Jędrzeja Pasierskiego) oraz wielowymiarowość fabuły. Autorka dołożyła starań, żeby każdy z bohaterów był wyrazisty, miał coś do powiedzenia i nie dało się go szybko rozszyfrować. Ciekawa propozycja dla entuzjastów kryminałów bez rozlewu krwi i akcji pędzącej na łeb na szyję. Polecam!

Tytuł: Źródła Wełtawy
Autor: Petra Klabouchová
Wydawnictwo Afera
Przekład: Agata Wróbel
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book
Gatunek: kryminał
Współpraca

Podinspektor Marię Výrovą zwaną Wielką Sową miałam okazję poznać w kryminale autorstwa Michala Sýkory zatytułowanym Człowiek pana ministra. Spodobała mi się dbałość o szczegóły, ciekawe miejsce akcji oraz tło obyczajowe.

Książkowe serie zawsze mają punkt styczny. Zastanawiałam się, czym będzie wspólny mianownik powieści czeskiego pisarza. Czy ponownie zahaczymy o uczelniane mury? Nie tym razem.

Kilka słów o fabule

Zagłębiamy się w historię i sięgamy w przeszłość, ale na celowniku jest przedawnione i dawno zamknięte śledztwo. Co naprawdę wydarzyło się 25 lat temu w rodzinie Třebovickich? Czy śledczy zdemaskowali właściwego człowieka? Wydarzenia z przeszłości stają się początkiem lawiny tragicznych rodzinnych zmian. Coś, co nie miało stabilnych fundamentów, rozpada się jak domek z kart. Wielka Sowa wkracza do akcji i konsekwentnie pokazuje uszczerbki w śledztwie z przeszłości, równocześnie odkrywając fakty.

Kilka słów o wrażeniach

Michal Sýkora napisał bardzo przyjemny kryminał. Może słowo przyjemny nie jest fortunne, zderzając go z obrazem zabójstwa (brr), ale odnosi się do fabuły jako całości. W ciekawy sposób powiązał dwa wątki czasowe z 1987 roku i 2012 roku, meandrując pomiędzy rodzinnymi tajemnicami. Wplecione wątki polityczne, społeczne oraz „nastolatkowe” stały się świetnym dopełnieniem całej historii.

Nie przepadam za nadużywaniem słowa fajny, ale w mojej ocenie bardzo mi do To jeszcze nie koniec pasuje. To lektura przyjemna z dobrym gatunkowym szlifem. Bardzo jestem ciekawa, czym zaskoczy nas autor w kolejnej odsłonie przygód Wielkiej Sowy, bo już teraz wyraźnie widać, że nie zastosował kalki swojej poprzedniej powieści. Według mnie czytelnik może się czuć komfortowo, myśląc o kolejnych kryminałach pisarza. Polecam entuzjastom czeskiej literatury w kryminalnej odsłonie.

Tytuł: To jeszcze nie koniec
Autor: Michal Sýkora
Wydawnictwo Afera
Przekład: Krzysztof Wołosiuk
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book
Gatunek: kryminał
Seria: Detektywi z Trójcy Świętej (2)
Współpraca

Lubię powieściowe serie, których pojedyncze książki nie są ściśle ze sobą powiązane. Wskakuję w nie, kiedy chcę i w kolejności, jaka mi się zamarzy, bez straty dla zrozumienia tła i fabuły. Te serie, w których wydarzenia wynikają z poprzednich odsłon, również są fajne. Wiążą czytelnika na dłużej i sprawiają, że rodzi się silniejsza więź czytelnika z jej bohaterami. Ale mają jeden minus – bywa, że z utęsknieniem czekamy na kolejne części.

Zagraj mi na drogę czeskiej pisarki Ivy Procházkovej jest trzecią powieścią serii ze śledczym Mariánem Holiną. Nie czytałam dwóch poprzedniczek, ale zapewniona, że nie będzie to miało znaczenia dla odbioru powieści, zaczęłam czytać. Szybko, po raz kolejny, przekonałam się, że czescy autorzy kryminałów lubią snuć swoje historie wokół konkretnego środowiska. Był Człowiek pana ministra Michala Sýkory i intryga w uczelnianych murach. Teraz przyszedł czas filharmonię i wielkie muzyczne wydarzenie – festiwal Praska Wiosna.

Kilka słów o fabule

W budynku wspomnianej filharmonii znaleziono ciało zamordowanej znanej klarnecistki. Sprawa jest o tyle ciekawa, że Olga Brandejsová zagrała koncert nieplanowo. Czyżby sam udział sprawił, że ślepy los trafił właśnie na nią? Marián Holina wierzy swojej intuicji, jednak w tym przypadku nic nie układa się tak, jak powinno. Postępujące śledztwo ujawnia coraz to nowe powiązania Olgi z innymi muzykami. Skupienie się na jej osobie i wzięcie pod lupę jej życia pokazuje, że niejednej osobie zalazła na skórę. Krąg podejrzanych poszerza się. Na dodatek giną kolejne osoby. Holina ma ręce pełne roboty.

Kilka słów o wrażeniach

Czeskie kryminały mają swój specyficzny klimat. Te, które czytałam, mają rozbudowaną, wielowątkową fabułę meandrującą w różnych kierunkach. W Zagraj mi na drogę autorka nie daje łatwych rozwiązań, przez co zmusza czytelnika do główkowania. To też sprawia, że książkę czyta się z ciekawością i chęcią odgadnięcia zamysłu autorki.

Rozwiązanie kryminalnej zagadki było zaskakujące i nieoczywiste. Całość została bardzo zgrabnie napisana, co dało efekt w postaci fajnie spędzonego czasu z czeskim krymi. Czysta przyjemność.

Tytuł: Zagraj mi na drogę
Autor: Iva Procházková
Wydawnictwo Afera
Przekład: Julia Różewicz
Forma książki: papierowa; dostępna w formie e-booka
Gatunek: kryminał
Seria:  Marián Holina (3)

Jeśli czytaliście pierwszą część serii z Tomášem Volfem, czyli Przedawnienie, to wiecie, że policjant został ukarany, zdegradowany i finalnie został przydzielony do pracy w archiwum. Druga część serii – Południca – odkrywa karty i ujawnia, co złego wydarzyło się podczas śledztwa i co poszło nie tak. Nie czytaliście Przedawnienia, a wpadła Wam w ręce Południca? Bez obawy możecie zacząć od tej części.

Kilka słów o fabule

Czeskie blokowisko, środek lata, żar lejący się z nieba i zabójstwo. Ginie dziewczyna. Do sprawy zostaje przydzielona dwójka niedoświadczonych policjantów: Tomáš Volf i Eva Černa. Z entuzjazmem osób chcących się wykazać przystępują do pracy i szybko łapią ślad. Wydaje się, że zatrzymanie winnego będzie nieskomplikowanym działaniem, a śledczy będą mogli odtrąbić pierwszy sukces. Nic bardziej mylnego! Giną kolejne kobiety, a Południca nic sobie nie robi z szeroko zakrojonego śledztwa i policjantów, którzy depczą mu po piętach. Czy zabójca jest aż tak cyniczny i sprytny? Może policja kiepsko sobie radzi?

Kilka słów o wrażeniach

Polubiłam się z kryminalnym stylem czeskiego pisarza. Również Południca mnie nie zawiodła. Spodobał mi się pomysł na fabułę, w której główną rolę grają bohaterowie niemający mistrzowskich umiejętności porucznika Columbo, czy innych super detektywów. Uczą się, popełniają błędy, rozwijają się. Niestety płacą za te potknięcia cenę – niejednokrotnie wysoką.

Jiří Březina pisze lekko, a jego pomysły na kryminalną zagadkę nie są wybitnie skomplikowane. Co nie oznacza, że są nudne. Nawet jeśli sprytny czytelnik szybko połapie się kto jest sprawcą i dlaczego pozbawia życia kobiety, to autor na tyle ciekawie układa fabularne elementy, że nadal możemy czerpać przyjemność z czytania.

Z zainteresowaniem będę śledziła dalsze losy Tomáša Volfa. Mam nadzieję, że Jiří Březina przydzieli mu niejedną kryminalną sprawę i policjant będzie mógł rozwinąć skrzydła. Południca i Przedawnienie to dobre, czeskie krymi, świetne do czytania w plenerze, czy w miejscach, w których nie panuje idealna cisza.

Tytuł: Południca
Autor: Jiří Březina
Wydawnictwo Afera
Przekład: Agata Wróbel
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: kryminał
Seria: Tomáš Volf (2)

Zdecydowanym krokiem weszłam w „czeski rok” i sięgnęłam po kolejną powieść napisaną przez naszych sąsiadów. Tym razem padło na czeski kryminał autorstwa Jiří Březiny. Przedawnienie jest pierwszą powieścią serii, gdzie głównym bohaterem jest młody policjant przeniesiony dyscyplinarnie z wydziału dochodzeniowego do archiwum – Tomáš Volf.

Kilka słów o fabule

Zepchnięty na boczny tor policyjnej aktywności, przetrząsając stare, nierozwiązane sprawy, trafia na akta dotyczące wydarzeń z 1991 roku. Jedną z osób, która może mu pomóc w odtworzeniu pracy śledczych i lepszego naświetlenia wyłaniającego się obrazu jest Ondřej Novotný – znany polityk i kandydat na ministra spraw zagranicznych. Dlaczego on? Okazuje się, że mężczyzna brał czynny udział w dochodzeniu, dlatego powinien być idealnym źródłem informacji. Czy Tomáš Volf zdoła odkurzyć zarchiwizowane sprawy i dać im drugie życie? Na ile Ondřej Novotný okaże się pomocny? Ile będzie w stanie zdradzić i co wyniknie z tego połączenia sił?

Kilka słów i wrażeniach

Kryminał Jiří Březiny to zmyślnie skonstruowana historia. To również sprawne żonglowanie pomiędzy teraźniejszością, a przeszłością serwującą wycieczki do wioski przy granicy czesko-austriackiej. Ciekawe tło historyczne i społeczne dodaje fabule pikanterii i sprawia, że książkę czyta się z dużą przyjemnością.

Przedawnienie to dopiero drugi czeski kryminał jaki przeczytałam, ale pomału wyłania mi się obraz kryminalnych historii dalekich od epatowania okrucieństwem oraz rozlewu krwi.

Podoba mi się styl autora, który jest bardzo swobodny. Sprawia, że przez tę historię płynęłam bez przeszkód i przystanków. Dodatkowo wplecenie historii i wydarzeń, które miały miejsce w przeszłości i odbywały się w miejscu akcji, stawia Przedawnienie na wyższym poziomie.

Z przyjemnością i dużą dawką zainteresowania sięgnę po kolejną powieść z serii – Południca czeka już na regale. Jestem przekonana, że odpowie na wiele pytań związanych z przeszłością Tomáša Volfa, którą do tej pory owiewała bryza tajemnicy.

Tytuł: Przedawnienie
Autor: Jiří Březina
Wydawnictwo Afera
Przekład: Agata Wróbel
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: kryminał
Seria: Tomáš Volf (1)

Czeskie krymi? Czemu nie?! Czeska literatura piękna bardzo przypadła mi do gustu. Przyczyniły się do tego powieści między innymi Petry Soukupovej, Kateriny Tuckovej, czy Aleny Mornstajnovej (wpisy o powieściach wymienionych autorek możecie odnaleźć na blogu). Dlaczego nie spróbować innego gatunku literackiego? Dzięki uprzejmości Wydawnictwa Afera trafił do mnie papierowy egzemplarz Człowieka pana ministra Michala Sýkory. Autor oprócz tego, że pisze i publikuje swoje dzieła, to jest również wykładowcą Uniwersytetu Palackiego w Ołomuńcu. Zafascynowany kryminałem brytyjskim, napisał własną powieść detektywistyczną, a nawet całą serię!

Kilka słów o fabule

Bohaterką stojącą po stronie prawa jest podinspektorka Marie Výrova, zwana przez koleżanki i kolegów z pracy Wielką Sową. W Człowieku pana ministra zespół śledczy musi zmierzyć się z zabójstwem docenta Ondreja Chalupy. Chociaż powszechnie lubiany i ceniony w murach uczelni, miał w swoim otoczeniu kilka osób, którym zalazł za skórę. Czy wewnętrzne konflikty i rozbieżności zdań przyczyniły się do jego śmierci? A może motywu należy szukać poza uniwersytetem? Śledztwo okazuje się niebywale trudne. Wielka Sowa wraz z zespołem co rusz odbija się od kolejnych ścian niemocy.

Kilka słów o wrażeniach

Kryminał Michala Sýkory jest nasycony. Widać, że autor doskonale zna uczelniane realia. Ta wiedza i doświadczenia przekładają się na bogactwo szczegółów i bardzo realistyczne tło powieści. Zagadka kryminalna jest na tyle zagmatwana, że nawet śledczy cały czas kręcą się w kółko. Drobiazgowość autora jednak nie idzie na marne i finalnie doprowadza do szczęśliwego zakończenia.

Przyznaję, że styl Michala Sýkory przypomina mi sposób pisania Reberta Galbraitha alias J.K. Rowling. Dbałość o detal jest w powieści mocno widoczna. Główna bohaterka czeskiego pisarza nie dała się dobrze poznać, co oznacza, że w kolejnych częściach serii autor więcej nam o niej opowie. Mam taką nadzieję!

Słowem podsumowania

Bardzo dobrze czytało mi się Człowieka pana ministra. Myślę, że nie tylko za sprawą samej fabuły, ale również miejsca akcji. Polecam czytelnikom lubiącym opowieści o wnikliwej pracy policji z bardzo ciekawym tłem obyczajowym.

Tytuł: Człowiek pana ministra
Autor: Michal Sýkora
Wydawnictwo Afera
Przekład: Martyna M. Lemańczyk
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: kryminał