Kategoria:

Opowiadania

Literatura pięknaOpowiadania

„Chochma” Svens Kuzmins

przez Katarzyna Denisiuk

Chochma to nazwa miasteczka u wybrzeży Bałtyku w zachodniej Łotwie. Ale nie pędź do mapy, żeby go odnaleźć, bo skończy się to fiaskiem. Łotewski pisarz stworzył fikcyjne miejsce, gdzie pośrodku placu Akacjowego stał kamienny Lenin.

… pętla na szyi Lenina zacisnęła się tak mocno, że z imponującym chrzęstem zerwała kamienną głowę z jego ramion. […] Tymczasem korpus Lenina uderzył w kabinę ciężarówki zgniatając ją jak metalową puszkę, a uniesiona w pozdrowieniu ręka odpadła od barku i poszybowała wprost nad nami.

Chochma to zbiór opowiadań poprzetykanych jedną, wspólną nicią. Razem tworzą obraz, który z powodzeniem mógłby być odbiciem wielu mniejszych i większych miast, które wyzwoliły się z komunistycznego jarzma. Miast, w które wkroczył Zachód, wolny rynek i towary, będące owocem pożądania reglamentowane go społeczeństwa.

Autor pozwala sobie na oderwanie się od realizmu i wejście w strefę abstrakcji, by po chwili ponownie zejść na ziemię i wejść w znane nam obszary.

Książkę Svensa Kuzminsa czyta się bardzo przyjemnie. Przemyślana konstrukcja sprawia, że czytelnik sam buduje sobie obraz miasteczka i jego mieszkańców. Odpowiednia dawka absurdu dodaje całości sznytu. Świetnie bawiłam się zwłaszcza przy „GLERTP” oraz „Krótkim wprowadzeniu do lifeswappingu”. Entuzjastom opowiadań i niesztampowy historii bardzo polecam.

Tytuł: Chochma
Autor: Svens Kuzmins
Wydawnictwo Marpress
Przekład: Agnieszka Smarzewska
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book i audiobook
Gatunek: literatura piękna
Współpraca
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura pięknaOpowiadania

„Floryda” Lauren Groff – Mroczne zakątki duszy

przez Katarzyna Denisiuk

Zobaczyłam piękną okładkę najnowszej powieści Lauren Groff zatytułowanej Wyspa kobiet i … sięgnęłam po zbiór opowiadań amerykańskiej pisarki. Po lekturze stwierdzam, że im dłuższe było opowiadanie, tym bardziej mi się podobało. Idąc tym tokiem myślenia, dłuższa forma prawdopodobnie przypadnie mi do gustu.

Krótkie formy ze zbioru Floryda są różne. W mojej ocenie, jako całość, nierówne. Łączy je jeden (na pewno niejedyny) spinacz – nieokiełznana, dzika, niebezpieczna, bezpardonowa przyroda. Fauna i flora wdzierają się pod skórę bohaterów, rządząc ich życiem i determinując kolejne działania. Opowiadania syczą, kąsają, huczą siłą huraganu. Są niepokojące, brudne, duszne, epatujące uczuciem osamotnienia, niezrozumienia. Ale to nie jest mrok nie do przebicia. Zostawiają światło nadziei, że miłość i bliskość drugiego człowieka potrafi nadać życiu sens.

Samotność to zagrożenie dla działającego umysłu. Musimy mieć wokół siebie osoby, które myślą i mówią. Kiedy przez długi czas jesteśmy samotni, zaludniamy tę pustkę upiorami.

W czasie czytania Florydy robiłam sobie krótkie notatki dotyczące treści. Czułam, że szybko ulecą mi z pamięci. Nie świadczy to o ich słabości, bo często zapominam, o czym dane opowiadanie było. Cenniejsze jest dla mnie wrażenie o zbiorze jako całości. Przyznaję, że nie wprawił mnie w zachwyt. Nie mam nic do zarzucenia stylowi autorki, który pozwolił na płynną i swobodną podróż przez teksty. Po prostu nie wzbudził zbyt wielu emocji. Momentów mocniejszego bicia czytelniczego serca było dla mnie za mało. Najbardziej spodobały mi się dwa ostatnie opowiadania: Wężowe historie i Yport.

Tytuł: Floryda
Autor: Lauren Groff
Wydawnictwo Pauza
Przekład: Dobromiła Jankowska
Forma książki: e-book
Gatunek: opowiadania, literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura pięknaOpowiadania

„Halny” Igor Jarek – Portret miasta

przez Katarzyna Denisiuk

Nie mam pojęcia, dlaczego sięgając po książkę Igora Jarka pomyślałam, że trzymam w ręce kryminał. Jakież było moje zaskoczenie, gdy zorientowałam się, że to zbiór opowiadań i to nie byle jakich – napisanych takim językiem, że momentami wnętrzności podchodziły mi do gardła.

Igor Jarek swoimi bohaterami uczynił kolesi, cwaniaków, patologię okupującą nowohuckie, krakowskie podwórko. To mendy, z którymi nie chcemy się zadawać i mijamy ich szerokim łukiem, zwłaszcza po zmroku. Gangsterka, dilerzy, przestępcy. Jednym słowem cały wachlarz antybohaterów współczesnego świata. To ludzie, którzy mieszkają w stolicy Małopolski. Wpasowani w obraz miasta tworzą mieszankę iście wybuchową. Nie da się ich wygumkować. Mówią tak, jak wyglądają i czym na co dzień się zajmują. Język rynsztokowy, wulgarny sączy się z niemal każdej strony opowiadań.

Teoretycznie ta książka nie powinna mi się podobać, a niesamowicie przykuła moją uwagę. Autentyczność postaci bije po oczach i emocjach, co sprawia, że stykamy się z prawdą, a nie sztucznymi marionetkami. Co więcej, paradoksalnie żonglerka słowem uskuteczniona przez autora, wielokrotnie mnie rozbawiła.

Nie lubię porównywać książek, ale w tym wypadku zrobię wyjątek. Swego czasu przeczytałam Świeżego Nico Walkera. To powieść również nasączona wulgaryzmami, która kompletnie do mnie nie trafiła. W Halnym duże znaczenie odgrywa fabuła, miejsce akcji i wzięcie pod lupę środowiska degeneratów. To oni mówią pierwszoosobową narracją, dzięki czemu wchodzimy w ich buty, mierzymy się z ich emocjami i próbujemy zadziałać, żeby krótki lont gniewu nie zajął się żywym ogniem.

Słowem podsumowania

Mam świadomość, że ta książka zniesmaczy wielu czytelników, że będą tacy, którzy ją odłożą, nie znajdując przyjemności z obcowania z ludźmi z marginesu. Znajdą się i tacy, którzy po początkowych pozytywnych wrażeniach, przebiją balonik entuzjazmu (uważam, że początek jest najlepszy). I ja to rozumiem.

Mnie się podobało. Zostałam odurzona i zaskoczona (nie tylko tym, że to nie jest kryminał :-)) tym, że półświatek może zaintrygować. Na szczęście tylko na papierze.

Halny to zbiór dla otwartych umysłów i … na własną odpowiedzialność.

Tytuł: Halny
enAutor: Igor Jarek
Wydawnictwo Nisza
Forma książki: e-book; dostępna jako audiobook
Gatunek: literatura piękna, opowiadania
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Opowiadania

„Sezon na truskawki” Marta Dzido – Wyzwalająca kobiecość

przez Katarzyna Denisiuk

Zbiór opowiadań Mart Dzido jest afirmacją seksualności i kobiecości. To niebywale szczery, prostolinijny zapis dziewczyńskich doświadczeń z poznawania swojego ciała. Bez wstydu, chowania się za zasłoną pruderii, bohaterki Sezonu na truskawki zwierzają się z czerpania radości z seksu i odkrywania swoich seksualnych potrzeb. Ich działania wielokrotnie nie mają zgody otoczenia, a wręcz są potępiane. Czy kobiety potrzebują społecznej aprobaty, by cieszyć się z życia w tych obszarach, które im tę radość dają?

Marta Dzido z niebywałą prostotą, bez wulgaryzmów napisała o jednej z ważnych, a pomijanych sfer życia. Bardzo to doceniam. Jednak to, co wywarło na mnie piorunujące wrażenie i skradło moje serce, to opowiadanie zatytułowane Pępowina. Jest ono kwintesencją macierzyństwa i wzorem do naśladowania dla każdej matki.

Cieszę się, że powstają takie książki, które odczarowują rejony zakopane pod grubą warstwą wstydu. Marta Dzido napisała o tym, co powinno być normalne, zaopiekowane, przytulane, a takim nie jest. Podziwiam autorkę za odwagę i dziękuję.

Tytuł: Sezon na truskawki
Autor: Marta Dzido
Grupa Wydawnicza Relacja
Forma książki: e-book
Gatunek: opowiadania
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura pięknaOpowiadania

„Małe historie z dużych miast” Aga Sarzyńska – Okruchy życia

przez Katarzyna Denisiuk

Historie wplecione w tętniące życiem światowe metropolie potrafią elektryzować i z dużą siłą przyciągać uwagę. Aga Sarzyńska, która w dużych miastach, ich zaułkach i ciemnych uliczkach szuka inspiracji, zabiera czytelnika w różnobarwny świat. Podróżujemy z nią po Europie, Azji i Ameryce Południowej, wstępując do Paryża, Warszawy, Barcelony, Moskwy, Kolkaty, Teheranu, Hanoi i Rio de Janeiro. W każdym z tych miejsc wydarza się jakiś epizod, w którym uczestniczy trzech bohaterów. To, co dla jednego jest na pozór zwyczajnym życiowym potknięciem, dla drugiego ma znamienne znaczenie.

Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. To prawda, którą każdy z nas wielokrotnie doświadczył i poczuł na własnej skórze. Autorka odciska tę samą formę na swoich bohaterach. To co ich spotyka, to co im funduje, jest niezwykle ciekawe, wręcz ekscytujące. Po każdej przeczytanej historii wyczekiwałam kolejnej ciekawa, co tym razem wydarzy się w życiu zwyczajnych ludzi w zwyczajnych dużych miastach.

Bohaterowie Małych historii z dużych miast borykają się z różnymi problemami. Niektórzy utknęli w życiowym impasie, każdy szuka najlepszych rozwiązań, próbując wygrać życiową partię. Smutni, pokiereszowani, ale pełni nadziei i walczący. Ludzie z krwi i kości, tacy jak ja i ty.

Słowem podsumowania

Małe historie z dużych miast czytało się niebywale przyjemnie, bo styl Agi Sarzyńskiej jest niezwykle lekki i przyjazny. Przyznaję, że cały czas w mojej głowie kiełkowała myśl, czy zbiór opowiadań zmieni bieg lub zrobi niespodziewany zwrot. Osiem historii, osiem miast, dwudziestu czterech bohaterów. Jak dla mnie ta książka mogłaby się nie kończyć. Powielany schemat idealnie wpisał się w moją potrzebę. Spędziłam z opowiadaniami bardzo fajne chwile. Każda z historii jest jakaś. Nad każdą można się pochylić. W mojej ocenie to czytelnicza podróż w bardzo dobrym wydaniu. Aga Sarzyńska jest doskonałą przewodniczką. Polecam!

Tytuł: Małe historie z dużych miast
Autor: Aga Sarzyńska
Wydawnictwo Wyszukane
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book
Gatunek: opowiadania, literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura pięknaOpowiadania

„Śmierć pięknych saren” Ota Pavel – Przemijający świat

przez Katarzyna Denisiuk

Lubię krótkie formy literackie. Nie przeszkadza mi, że autor ma z czytelnikiem niedługi kontakt. Dopóki nakreślony przez niego obraz jest wielowymiarowy i głęboki, to opowiadanie do mnie przemawia. Faktem również jest, że ta forma wyrazu jest dla mnie bardzo ulotna. To są doznania typu „tu i teraz”. Bardzo szybko zapominam treści. Jedyne co pozostaje to wrażenia – dobre lub złe.

Śmierć pięknych saren czeskiego pisarza będę dobrze wspominała. Zagłębiając się w ich nurt, czuć osobistą nutę oraz zamiłowanie autora do przyrody i natury. Opowiadania portretują sylwetkę ojca, pasjonata łowienia ryb. Afirmują życie i więzi rodzinne. Ota Pavel pisze również o wojnie. Wplata informacje o swoim żydowskim pochodzeniu. Robi to na tyle lekko, że mając świadomość wago tych informacji, nie czujemy się nimi przytłoczeni i ubrani w smutek.

My, trzej chłopcy, uwielbialiśmy jeździć w okolice zamku Krzywoklat. Wówczas nie rozumiałem dlaczego, ale dziś rozumiem. Mój tata już wtedy wiedział, że w przyszłości zobaczę bulwary Paryża i nowojorskie wieżowce, ale już nigdy nie będę mieszkać w chatce, w której pachnie chleb w piecu, a w maselnicy ubija się masło, ponieważ przy takich chatkach będą w przyszłości parkować škody MB, w pokojach będą migać telewizory, będzie się w nich podawać lurowatą czarną kawę i blady chleb.

Niespieszne, nostalgiczne, z gawędziarskim sznytem. O relacjach międzyludzkich i pięknie przyrody. Bardzo przyjemna lektura.

Ludzie często gadają na łonie natury o bzdurach i durnotach, natomiast przyroda mówiła prostym i jasnym językiem tylko o pięknie, miłości, nienawiści, pożywieniu i śmierci. Tak jakby ktoś wykreślił z niej wszystko, co nieistotne.

PS Warto zwrócić uwagę na okładkę autorstwa Radosława Bączkowskiego. Świetna!

Tytuł: Śmierć pięknych saren
Autor: Ota Pavel
Wydawnictwo Stara Szkoła
Przekład: Mirosław Śmigielski
Forma książki: e-book
Gatunek: literatura piękna, opowiadania
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookLiteratura faktuOpowiadania

„Białe płatki, złoty środek. Historie rodzinne” Paweł Piotr Reszka – Otchłań piekła

przez Katarzyna Denisiuk

Słowem wstępu

Lektura Płuczek. Poszukiwacze żydowskiego złota Pawła Piotra Reszki odcisnęła na mnie wyraźny ślad. Mając w głowie to wspomnienie czułam, że najnowszy zbiór opowiadań będzie równie mocny i bezkompromisowy. Przyznaję, że obawiałam się tej książki, ponieważ wzięcie pod lupę rodziny i wyciągnięcie na światło dzienne tego, co dzieje się za drzwiami polskich domostw, może wstrząsnąć. Takie wrażenia miałam również po lekturze reportaży Justyny Kopińskiej (Polska odwraca oczy, Z nienawiści do kobiet) oraz Mai Staśko i Justyny Wieczorkiewicz (Gwałt polski).

Nie pomyliłam się. Historie opisane przez polskiego reportera są porażające. Grozę budzi fakt, że one cały czas pojawiają się w naszej rzeczywistości i otoczeniu. Co więcej, udowadniają, że ludzka tragedia i rodzinny horror mają się dobrze, a zło często znajduje podatny grunt i rośnie w siłę.

Z jednej strony dramatyczne jest to, że ta książka powstała. Gdyby nie działo się źle, to Paweł Piotr Reszka nie miałby o czym pisać. Z drugiej, nie możemy przechodzić obojętnie obok tragicznych historii. Dlatego dobrze się stało, że reporter opisał krzywdy drugiego człowieka. To pozwala wyjść z bańki przeświadczenia, że zło jest w odwrocie i budzi się sporadycznie. Każdy z nas ma swoje troski i zmartwienia, ale warto i trzeba być empatycznym oraz szeroko otwierać oczy na otoczenie.

Kilka słów o fabule

Historie opisane przez Pawła Piotra Reszkę to nie tylko wydarzenia i znaki, na które winniśmy być uwrażliwieni. To również działania osób, na które kompletnie nie mamy wpływu. W książce zostały przedstawione losy między innymi dzieciobójczyń, morderców, rodziców, którzy zagłodzili swoją córkę, rodziny usiłującej wypędzić za pomocą egzorcyzmów złego ducha z ciała córki i wiele innych. Każdy reportaż zostawia ślad. Każdy sprawia, że w głowie się kotłuje.

Słowem podsumowania

To, co wstydliwe, żenujące, osobiste zostawiamy dla siebie. Dzielenie się osobistymi przeżyciami z drugą, obcą osobą nie jest łatwe, a czasami niemożliwe. Pawłowi Piotrowi Reszce udało się zdobyć zaufanie i został powiernikiem wielu historii. Poza tym oddał głos policji, pracownikom społecznym, sąsiadom.

Całość ułożyła się w oszczędny i bez zbędnej językowej wirtuozerii obraz ludzkiej tragedii. Poraża!

Białe płatki, złoty środek. Historie rodzinne czytałam i słuchałam. Obie formy bardzo polecam. Na czytanie książki trzeba być gotowym. Pomimo ogromnego ładunku emocjonalnego jaki niesie, gorąco polecam.

Tytuł: Białe płatki, złoty środek. Historie rodzinne
Autor: Paweł Piotr Reszka
Wydawnictwo Agora, Audioteka
Forma książki: papierowa oraz audiobook czytany przez Tomasza Ignaczaka; dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura faktu
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura pięknaOpowiadania

„Ogród” Hiroko Oyamada – Pulsująca przyroda

przez Katarzyna Denisiuk

Po przeczytaniu zbioru opowiadań japońskiej pisarki, mam dwa przemyślenia. Po pierwsze, niebywale lubię i cenię książki wydawane w Wydawnictwie Tajfuny. Dzieje się tak za sprawą wstępów, tudzież „słów od tłumaczki”. Rzucają piękne, miękkie światło na twórczość danej autorki, czy autora oraz tłumaczą osobliwą, klimatyczną aurę literatury Dalekiego Wschodu. Druga refleksja – pisarki i pisarze japońscy nadal są dla mnie frapującym odkryciem, które warto poszerzać i eksplorować.

Kilka słów o fabule

Ogród to zbiór piętnastu opowiadań, które Hiroko Oyamada napisała na przestrzeni lat. Były publikowane od 2013 do 2018 roku (chronologia została zachowana). Autorka porusza w nich różne tematy, skupiając się na rodzinnych relacjach, starości, macierzyństwie. Ich przekaz nie jest oczywisty i łatwy do interpretacji. Trzeba chwili skupienia, zastanowienia się, żeby dotknąć sedna. Dzięki temu każdy czytelnik może zaczerpnąć inne wartości i dokonać swoich indywidualnych spostrzeżeń.

Kilka słów o wrażeniach

Opowiadania charakteryzuje „muzyczność i wielogłosowość narracji”. Trzeba nadstawić ucha, żeby usłyszeć wszystkie głosy i dobrze je sobie w głowie poukładać.

Każda historia ma swój centralny, najważniejszy element ze świata przyrody (gekon, żołędzie, piskorze), wokół którego oplątana jest opowieść. Poprzez nieożywione i ożywione fragmenty krajobrazu, autorka tłumaczy nasze ludzkie zachowania i reakcje. Osobliwy i bardzo ciekawy jest to dialog. Nie wiem, czy zawsze do mnie trafiał, ale wart jest poznania.

I jeszcze słówko na temat przekładu. Przytaczając słowa tłumaczki Anny Wołcyrz: „Hiroko Oyamada tworzy własne dialekty, jednak mocno oparte na tych z wyspy Sikoku”. Mogę tylko przypuszczać, że praca z tekstami japońskiej pisarki była dużym wyzwaniem i przyniosła wielką satysfakcję.

Tytuł: Ogród
Autor: Hiroko Oyamada
Wydawnictwo Tajfuny
Przekład: Anna Wołcyrz
Forma książki: e-book
Gatunek: literatura piękna, opowiadania
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura pięknaOpowiadania

„Ulotne” Joanna Olczak – Meandry pamięci

przez Katarzyna Denisiuk

Prozatorski debiut Joanny Olczak bardzo przypadł mi do gustu. Zbiór opowiadań Ulotne tak dobrze wpisał się w moją wrażliwość, że wymieniłam go we wpisie o polecanych krótkich formach (Opowiadania, które zostawiają ślad).

Zastanawiałam się jakie elementy muszą posiadać opowiadania, żeby zapadły mi w pamięć. Jednym z najważniejszych są emocje. Bez nich pozytywny odbiór nie istnieje. Ale emocje to nie wszystko. Przecież na przykład złość, zniesmaczenie, odrzucenie to też informacja zwrotna, jaką generuje nasz umysł i dusza. Emocje muszą być zespolone z odpowiedzią na potrzebę, którą mam tu i teraz. Najmocniej i najcelniej trafiają do mnie te z szerokiego wachlarza, które przekładają się na umiejętność wczucia się w daną historię.

Joanna Olczak i jej Ulotne znalazły drogę do mojego czytelniczego serca.

Autorka namalowała słowem fabularne historie, których głównym bohaterem jest życie oraz odczuwanie i przeżywanie codzienności. Starość, strata, miłość, to elementy pewne, nieuchronne, z którymi każdy z nas w mniejszym, bądź większym stopniu spotyka się i mierzy. Joanna Olczak nie podała czytelnikowi swoich opowieści wprost, ale osłoniła otoczką domysłów. Wabi czytelnika i zachęca do odkrywania ich ulotności. Mnie ten zabieg przekonał i do mnie trafił.

Ulotne to zbiór bardzo refleksyjny z ponadczasową tematyką. Nie szokuje i nie wywołuje ekstremalnych emocji. Autorka pokazuje, że przeszłości nie da się zamknąć w szufladzie zapomnienia. Ona wraca w pojedynczych wspomnieniach, przedmiotach, efemerycznych obrazach, wywołując lawinę silnych przeżyć.

Może nie będę długo pamiętała szczegółów mikro historii (przyznacie, że cechą opowiadań jest ich ulotność), ale wiem, że czas spędzony na lekturze był bardzo przyjemny. Tylko tyle i aż tyle! Polecam i czekam na kolejną książkę autorki. Bardzo jestem ciekawa, czy Joanna Olczak pokusi się o napisanie powieści. Czytałabym!

PS Polecam wpis Dominiki, która matronowała Ulotnym – „Posłańcy wspomnień”.

Tytuł: Ulotne
Autor: Joanna Olczak
Wydawnictwo Seqoja
Forma książki: e-book
Gatunek: literatura piękna, opowiadania
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura pięknaOpowiadaniapolecajki

Opowiadania, które zostawiają ślad

przez Katarzyna Denisiuk

Opowiadanie – krótki utwór literacki o prostej akcji, niewielkich rozmiarach, najczęściej jednowątkowej fabule, pisany prozą. Opowiadanie nie ma tak zwartej budowy jak nowela, o czym decydują postacie drugoplanowe, opisy i refleksje. Od noweli różni się luźną konstrukcją i brakiem obowiązujących w niej rygorów.

Według innej definicji jest to podstawowa forma wypowiedzi narracyjnej, prezentująca narastanie w czasie toku zdarzeń, opozycyjna wobec opisu. Gatunek ten może zawierać w sobie inne gatunki oraz dialogi. (Źródło: Wikipedia).

Słowem wstępu

Do napisania tego tekstu zainspirowały mnie zbiory opowiadań, które zrobiły na mnie wrażenie, wywołały mnóstwo pozytywnych emocji, jak i sprawiły, że włączała mi się „życiowa stopklatka”. Na wierzch wypływało kłębowisko myśli. Przeróżnych. Na przykład wybrzmiewała nostalgiczna nuta. Rodził się również podziw dla autorów, że potrafią w tak niewielkim utworze, tak wiele wyrazić i tak wiele spowodować dobrego.

Wiem, że są czytelnicy, którzy opowiadań nie lubią. Nie przekonuje ich długość, a raczej krótkość dzieła. Jednak warto wziąć pod uwagę, że opowiadania są bardzo różne. Są takie, które mają wyraźnie zaznaczony początek i koniec. Są i takie, których zakończenie pozostawia czytelnika w niemym zaskoczeniu, zawieszone gdzieś w wykreowanym świecie. Myślę, że każdy trafi na takie, które nie pozostawią go obojętnym.

Katarzyno, do brzegu!

Dzisiaj polecam kilka zbiorów opowiadań przeczytanych przeze mnie oraz tytuły, które polecają moi obserwatorzy z Instagrama. Mam nadzieję, że będzie to dla Was cenna wskazówka na drodze poszukiwań tych ulubionych.

Historie podniebne Jakub Małecki, Wydawnictwo SQN i Audioteka – są jak doskonale dobrany plaster na zaspokojenie potrzeby słów czułych, delikatnych, wywołujących uczucie melancholii i nostalgii.

Ballada o pewnej panience Szczepan Twardoch, Wydawnictwo Literackie i Audioteka – to dobre i bardzo dobre opowiadania. W sam raz, żeby poznać warsztat pisarski autora. W wielu z nich dominuje przewrotna fabuła, która w jednym momencie burzy ułożony w głowie obraz.

Smutny ambasador Ananda Devi, Wydawnictwo w Podwórku – autorka w swej twórczości stawia na człowieka. Przygląda mu się i poświęca całą swoją uwagę. Pokazuje człowieka ze wszystkimi emocjami – często kładąc nacisk na te negatywne – i całym wachlarzem zachowań.

Usterka na skraju galaktyki Edgar Keret, Wydawnictwo Literackie i Audioteka – autor stworzył mieszankę ludzkich historii w momentami niecodziennych sytuacjach, przy akompaniamencie szczypty, a czasami garści, absurdu. Brzmi dziko? Jest dziko, nieokiełznanie i ciekawie.

Anatomia pęknięcia Michał Protasiuk, Wydawnictwo Powergraph – autor zderza czytelnika ze znanym nam otoczeniem, środowiskiem i scenariuszem społeczno-kulturowym. Ale szyje nowoczesne, futurystyczne wdzianko, które kiedyś może być jak druga skóra – stać się faktem.

I ostatnia propozycja to Ulotne, debiutancka książka Joanny Olczak, Wydawnictwo Seqoja. Wkrótce na blogu pojawi się opinia o tym zbiorze. Zdradzę, że bardzo mi się podobał i był kropką nad „i” przy podejmowaniu decyzji o stworzeniu tego wpisu. Mam nadzieję, że Was zaintrygowałam.

Oddaję głos innym

Marta @cuddleupwithgoodbook poleca O perspektywach rozwoju małych miasteczek Małgorzata Boryczka, Wydawnictwo Nisza.

O tych opowiadaniach również głośno mówi Marlena @pani_bookowska oraz poleca Gorzki świat Josef Škvorecký, Wydawnictwo Czarne i RuRu Joanna Rudniańska, Wydawnictwo Nisza. Poza tym krótkie formy pisane przez Sławomira Mrożka (od siebie dodam, że świetne były Czekoladki dla Prezesa), Antona Czechowa i Alistaira MacLeoda.

Edyta @edyta_z_oliwy stawia na Thomasa Manna i Franza Kafkę.

Anika @start_your_day_with_books poleca Śmierć pięknych saren. Jak spotkałem się z rybami Ota Pavel, Wydawnictwo Czuły Barbarzyńca (co za świetna nazwa!), Zabierz mnie do domu Marie Aubert, Wydawnictwo Pauza (czytałam Dorosłych tej autorki i bardzo mi się podobała), Ukojenie dla drzewa Adama Inga Žolude, Wydawnictwo KEW oraz Sezon na truskawki Marta Dzido, Grupa Wydawnicza Relacja (zauważyłam że ten zbiór zbiera bardzo pozytywne opinie w mediach społecznościowych).

Ola @ola_ruu jest wierna Pierrowi J. Mejlakowi i jego opowiadaniom ze zbioru Co pozwala powiedzieć noc, Wydawnictwo Książkowe Klimaty. Ja również jestem na tak! Opinię przeczytacie tutaj.

Natalia @nabo.books poleca to co ja, czyli Historie podniebne Jakuba Małeckiego.

@hop.sa.sa poleca Histeryczki Roxane Gay, Wydawnictwo Poradnia K.

Magda @magda.miedzy.ksiazkami poleca W kinie panoramicznym Juraj Kováčik, Wydawnictwo Biblioteka Słów.

Kasia @szczypta_kasi lubi czytać opowiadania Julio Cortázara.

Ponownie pojawia się RuRu Joanny Rudniańskiej. Tym razem z polecenia Pauli @zakladka.angielski.

I na koniec jak zawsze długa lista od Marty @miedzysklejonymikartkami (Marta nigdy nie zawodzi i sypie polecajkami jak z rękawa!). Oto ona:

  • Instrukcja dla pań sprzątających Lucia Berlin, Wydawnictwo W.A.B.,
  • Jestem, tęsknię, mówię Yūko Tsushima, Państwowy Instytut Wydawniczy,
  • Fauna Północy Andrea Lundgren, Wydwnictwo Pauza,
  • Wszystkie strony świata Ursula K. le Guin, Wydawnictwo Prószyński i Ska,
  • Krótka historia Stowarzyszenia Nieurodziwych Dziewuch i inne opowiadania Helen Oyeyemi, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego,
  • Historia twojego życia Ted Chiang, Wydawnictwo Zysk i S-ka,
  • Najlepsze opowiadania Raphael A. Lafferty, Wydawnictwo Mag,
  • Złoty chłopak, szmaragdowa dziewczyna Yiyun Li, Wydawnictwo Czarne.
Bardzo dziękuję wszystkim, którzy chcieli podzielić się tytułami swoich ulubionymi zbiorów opowiadań oraz nazwiskami autorów piszących świetne krótkie formy literackie.

Do następnego polecajkowego wpisu!

2 komentarze
0 FacebookTwitterPinterestEmail