Kategoria:

Literatura współczesna

AudiobookLiteratura współczesna

„Powrót z Bambuko” Katarzyna Nosowska – Nasze życie

przez Katarzyna Denisiuk

Imponuje mi

Katarzyna Nosowska imponuje mi ogromnie tym, jak widzi, co widzi i, przede wszystkim, w jaki sposób o tym pisze. W „Powrocie z Bambuko” jest mnóstwo oczywistości, na które wcześniej nie zwracałam uwagi, albo nie potrafiłam ich sobie uzmysłowić. Niektóre prawdy biją mocno, niemal boleśnie i nie tyczą się tylko życiowych doświadczeń autorki. Niejeden z nas może je przyłożyć do swojej sytuacji, swojej rzeczywistości, i będą pasowały jak dwa sąsiadujące ze sobą puzzle.

Uwielbiam

Jak to z Katarzyną Nosowską bywa, w książce jest nie tylko poważnie i mądrze, lecz także „na wesoło”. Uwielbiam jej poczucie humoru i dystans do siebie i świata szeroko pojętego. Dostała? Ktoś jej to sprezentował? A skąd! Człowiek do wszystkiego dochodzi sam, ale przecież nie musi podążać drogą naszpikowaną przeszkodami jak na trasie runmageddonu. Korzystając z doświadczeń innych i poniekąd ucząc się na ich błędach, można je bezboleśnie ominąć. Nie dostaniemy za to karnych minut, a może medal za życiową mądrość?

Audiobook

„Powrót z Bambuko” w formie audiobooka czytała mi autorka. Bardzo polecam! Tobie też przeczyta, jeśli tę formę wybierzesz. Może preferujesz tradycyjną, papierową książkę? Też super! Jest fajnie wydana, ma krótkie rozdziały, ciekawe ilustracje i dobrze leży w dłoniach. Gdzie nie otworzysz, tam zawsze jest coś mądrego, wesołego, czasami odkrywczego, czy podnoszącego na duchu.

Tak to się właśnie odbywa – wygrywasz, gdy pod wspólnym sztandarem zgromadzisz tych, których scala ten sam wstyd, ta sama udręka, bliźniacza codzienność.

Są ludzie, którzy mają umiejętność łagodzenia napięć, wyciszania konfliktów, tacy, którzy jednym zdaniem potrafią pocieszyć w rozpaczy. Są ludzie, którzy umieją słuchać, co wydaje się w tych czasach niezwykłym wyczynem. Czy to nie są bohaterowie?

Uczę się prawdy. To bardzo trudne, ale nie odpuszczam. Za cenę samotności i odrzucenia zyskuję lekkość bycia sobą. Jestem prosta jak interpunkcyjna kropka, szukam amatorów kropek, skończyłam z dorysowywaniem wokół siebie kolorowych płatków i udawaniem, że jestem kwiatkiem. Jakbym poluzowała napięty od lat mięsień. Niespotykana wręcz ulga.

Słowem podsumowania

Mąż powiedział do mnie: „przeczytaj Kaśkę”. Nie lubię, gdy ktoś mi każe coś czytać. Dlatego przewrotnie – bo miałam wielką na tę książkę ochotę – wysłuchałam audiobooka. I przyznaję, że to był doskonały czas. Myślę, że mogłabym to audio słuchać wielokrotnie, jak piosenki w wykonaniu Katarzyny Nosowskiej. Dla mnie bomba! Dziękuję autorce za tyle mądrych i krzepiących słów – te były dla mnie najcenniejsze.

Tytuł: "Powrót z Bambuko"
Autor: Katarzyna Nosowska
Wielka Litera, Audioteka
Forma książki: audiobook, czyta autorka 
Gatunek: publicystyka literacka, esej
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura współczesna

„Współczesna rodzina” Helga Flatland – Karuzela zmian

przez Katarzyna Denisiuk

Niezmiernie podoba mi się wydanie Serii Dzieł Pisarzy Skandynawskich Wydawnictwa Poznańskiego. „Współczesna rodzina”, to po „Niewidzialnych” Roya Jacobsena druga jak na razie powieść, która została wznowiona na polskim rynku wydawniczym, a już niedługo pojawią się kolejne. 

 

Tytuł powieści norweskiej pisarki mówi bardzo wiele. Jest szyldem, który możemy powiesić nad drzwiami niejednej współczesnej rodziny i będzie on skorelowany z tym, co się za nimi codziennie rozgrywa.

W rodzinie, opisanej na kartach książki, dochodzi do niecodziennego i niespodziewanego wydarzenia. Podczas wakacyjnego wyjazdu do Włoch seniorzy rodu – Torill i Sverre – oznajmiają trójce dorosłych dzieci, że zdecydowali się rozwieść. Sytuacja jest o tyle osobliwa, że obydwoje mają po 70 lat i wydaje się, że w tym wieku dwoje ludzi, którzy przeżyli ze sobą kilkadziesiąt lat, spokojnie podryfuje razem przez kolejnych kilka, kilkanaście. Wydarzenie to staje się katalizatorem przemian w życiu Liv, Ellen i Håkona, którzy nie potrafią sobie z nową rzeczywistością poradzić.

 

Helga Flatland w bardzo drobiazgowy sposób portretuje rodzinę. Wchodzi pomiędzy jej członków i staje się uważnym obserwatorem ich zachowań i wzajemnych relacji. Oddaje głos dzieciom. Słucha o filozofii życia oraz partnerskim hedonizmie Håkona. Przygląda się codziennym zmaganiom Ann w realizacji życiowego marzenia. I w końcu przebywa w towarzystwie Liv, jej męża i dwójki dzieci. Spotkania te nie zawsze są miłe, spokojne i przyjazne.

 

„Współczesna rodzina” jest książką, w którą wchodzi się bardzo swobodnie i bez żadnego oporu. Nie zaglądamy przez dziurkę od klucza, nie podglądamy co się dzieje w rodzinie, ale jesteśmy cichym obserwatorem jej życia stojąc tuż obok. Dlatego też problemy, które zostają uwypuklone, nie dają czytelnikowi komfortu.

Wydawałoby się, że proza zaoferowana przez Helgę Flatland ma wszystko co powinna. Nie jest przegadana, napisana jest bardzo dobrym stylem oraz nie traktuje życiowych problemów powierzchownie. Jednak czytając powieść, cały czas miałam z tyłu głowy prozę czeskiej pisarki Petry Soukupowej, która jest moim papierkiem lakmusowym powieści traktujących o rodzinie. We „Współczesnej rodzinie” czegoś mi zabrakło. Myślę, że emocji podkręconych do maksimum, charakterystycznego skandynawskiego chłodu (choć niektórzy go dostrzegli) oraz dokończenia niektórych wątków, które odlatują jak wypuszczony balonik z helem. 

Książka jest dobra. Broni się stylem oraz sposobem poprowadzenia narracji, przez co bardzo dobrze się ją czyta. Jednak mam wrażenie, że szybko o fabule zapomnę, ponieważ nie dała mi emocjonalnego kopa. Egzemplarz będzie stał na regale w towarzystwie innych książek z serii, bo są po prostu piękne. Mam nadzieję, że kolejne dostarczą mi wielu dobrych wrażeń.

 
Tytuł: „Współczesna rodzina”
Autor: Helga Flatland
Wydawnictwo Poznańskie
Tłumaczył: Karolina Drozdowska
Forma książki: papierowa, dostępna w formie ebooka
Gatunek: literatura współczesna
Seria Dzieł Pisarzy Skandynawskich
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura współczesna

„Moja mama nieznajoma” Philippe Labro – W hołdzie matce

przez Katarzyna Denisiuk

Są takie książki, które pomimo ogromu czułości i miłości z nich płynących, nie są ulepkiem trudnym do przełknięcia. Emanuje z nich głębokie, pierwotne uczucie do drugiego człowieka, wyrażone w taki sposób, że chce się wynotowywać całe akapity. 

Nos prosty, doskonale zarysowane usta, równe, choć nie cukierkowe. Dolna warga zapowiada to, czego my, jej dzieci, będziemy później doświadczać z jej strony, mianowicie dar kochania i uśmiechu. (…) 

-Z tego, co mówisz, wygląda wprost wspaniale.

-Bo tak jest.

 

„Moja mama nieznajoma” jest hołdem Philippe Labro złożonym matce. Autor wspomina najważniejszą kobietę swojego życia, jak również, razem z czytelnikiem, odkrywa te wszystkie fakty, którymi nie dzieliła się z bliskimi i otoczeniem, a które były pogrzebane w zakątkach pamięci i zapomniane. Ma o czym pisać, bo Netka, córka polskiego hrabiego i guwernantki, była kobietą niezwykłą. Udzielała się w Ruchu Oporu, a za swoje bohaterskie czyny otrzymała tytuł Sprawiedliwej wśród Narodów Świata. Była całkowicie oddana rodzinie, mężowi, dzieciom, wnukom i prawnukom.

 

To co podarował nam Philippe Labro, czyli odtworzenie dziejów życia matki jest niebywale ciepłym, czułym i ujmującym świadectwem jego miłości. Jest wyrazem pamięci i chęci trwałego zapisania wspomnień, które będą żyły na kartach powieści. 

 

To określenie (wspaniały) tak się zdewaluowało, że zawsze się waham przed jego użyciem. W dzisiejszych czasach wszystko jest wspaniałe: byle film, byle książka, byle przedstawienie teatralne, byle wyczyn sportowy, byle piosenka, byle ciasteczko, byle kurtka puchówka, o ile jest wystarczająco lekka… Wszystko jest arcydziełem, wszystko jest wspaniałe, genialne fantastyczne. (…) Ludzie zapomnieli co znaczy „wspaniały”, a to powinno być coś pięknego, przepysznego, zadziwiającego swoją wyjątkowością.

Powieść Labro, napisana pięknym stylem oraz przepełniona eterycznym klimatem, jest po prostu wspaniała, jak piękna i wyjątkowa może być miłość syna do matki.

 
Tytuł: „Moja mama nieznajoma”
Autor: Philippe Labro
Wydawnictwo Sonia Draga
Tłumaczył: Stanisław Kroszczyński
Forma książki: papierowa, dostępna w formie ebooka
Gatunek: literatura współczesna
0 komentarz
1 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura współczesna

„Kotka i Generał” Nino Haratischwili – Odkupienie win

przez Katarzyna Denisiuk

Czytelnik, który nie zna prozy gruzińskiej powieściopisarki, wejdzie w historię Kotki i Generała bez żadnych oczekiwań i z otwartą głową. Ten, który przeczytał „Ósme życie (dla Brilki)” tej samej autorki, w najnowszej powieści będzie pokładał wielkie nadzieje na równie wspaniałe emocje. A jak to bywa z zaostrzonym apetytem i co z tego wynika niejeden z nas doświadczył.

 

„Kotka i Generał” to doskonale odmalowany obraz społeczeństwa i państwa okresu wojny w Czeczenii. Autorka z niebywałą precyzją charakteryzuje głównych bohaterów poświęcając im wiele kart powieści. Poznajemy młodą Czeczenkę Nurię, która w 1995 roku, po wkroczeniu wojsk rosyjskich doświadczyła najokrutniejszego piętna wojny. Aleksandra Orłowa, bogatego rosyjskiego oligarchę, pragnącego wyrównania rachunków poprzez wymierzenie sprawiedliwości oraz odkupienia win. Oraz Kotkę, gruzińską aktorkę, która zostaje wciągnięta w mroczną grę z zaskakującym finałem.

Akcja przebiega dwutorowo, w Czeczenii i Moskwie w 1995 roku oraz współcześnie w Berlinie 2016 roku. Aby zrozumieć postępowanie oraz skrupulatnie skonstruowany plan Generała, cofamy się w przeszłość, której wydarzenia odcisnęły stygmat na wielu żywotach. Coraz głębiej i mocnej wkraczamy w okrutny świat naznaczony wojennymi działaniami determinującymi nieludzkie zachowania. Aż do finału, który jest bardzo mocnym uderzeniem.

 

Powieść Nino Haratischwili napisana jest bardzo dobrym stylem, który sprawia, że w historię wchodzi się z ogromnym zainteresowaniem. Jednak ciekawy początek szybko traci impet i sprawia, że myśli uciekają w rożnych kierunkach. Powoli, spokojnie dajemy się nieść nurtowi powieści, by po połowie książki zostać porwanym przez bardzo mocne wiry.

Wydarzenia nakreślone na kartach powieści, to konfrontacja okrucieństwa wojny z sumieniem, to czyny przeszłości, które kształtują człowieka na przyszłość, wtłaczając go w określone ramy postępowania. Czy grzechy zostaną wybaczone? Kto potrzebuje rozgrzeszenia? Czy winowajca odkupi swoje winy? Jaki koniec czeka uczestników gry?

 

„Kotka i Generał” zachwyciła mnie od połowy (książka ma 612 stron), kiedy akcja nabrała rewelacyjnego i pożądanego tempa. Zaawansowana fabuła sprawiała, że nie mogłam się od książki oderwać i ogromnie byłam ciekawa jak potoczą się losy bohaterów, a przede wszystkim jakie będzie rozstrzygnięcie historii. 

Powieść gruzińskiej pisarki potrafi zaangażować czytelnika i myślę, że niejednego zachwycić od pierwszej do ostatniej strony. To historia, która wabi bardzo dobrym stylem, wspaniale opisanym tłem społeczno-politycznym oraz doskonałą kreacją bohaterów. 

 
Tytuł: „Kotka i Generał”
Autor: Nino Haratischwili
Wydawnictwo Otwarte
Tłumaczył: Urszula Poprawska
Forma książki: papierowa; dostępna w formie ebooka i audiobooka
Gatunek: literatura współczesna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura współczesna

„Zagubiony autobus” John Steinbeck – Karuzela osobowości

przez Katarzyna Denisiuk

Kiedy mam ochotę przeczytać dobrą prozę, to bez eksperymentowania sięgam po książki amerykańskiego pisarza Johna Steinbecka, ponieważ jak dotąd mnie nie zawiódł. Po lekturze powieści „Na wschód od Edenu”, „Grona gniewu” oraz „Myszy i ludzie” jako kolejną wybrałam „Zagubiony autobus”. Polecana, doceniana, wzbudziła moją ciekawość.

 

Miejsce akcji jest niezwykłe w swej prostocie. Momentalnie rodzi pytanie, co tam może wydarzyć się interesującego? W jaki sposób autor będzie żonglował swoim konceptem, aby zaciekawić czytelnika?

Główną osią powieści i zarazem wspomnianym miejscem akcji jest autobus, którym podróżuje zbieranina ludzi, którzy poznali się tuż przed. Ot przypadkowi pasażerowie jadący w jednym kierunku.  I to właśnie oni są motorem napędowym fabuły. Każdy z osobna, jak i w interakcji z pozostałymi. To kobiety i mężczyźni, którzy założyli maski i zbudowali wokół siebie fasadę złudzeń. Z uwagi na awarię autobusu zmuszeni są spędzić w swoim towarzystwie całą dobę. Kto i na ile pokaże swoją prawdziwą twarz? Kto opuści gardę i wyzwoli długo skrywane emocje?

 

John Steinbeck niejednokrotnie udowodnił, że jest mistrzem pisania o wszystkim tym co niesie życie. O zwyczajnych czynnościach, codziennych rytuałach oraz o tym co każdy może zaobserwować w swoim otoczeniu. Opisać to wszystko w elektryzujący sposób jest niebywałą umiejętnością. Autor nie stawia się w roli mentora, ale jest jak doskonały radar, który wychwytuje każdą fałszywą nutę ludzkich zachowań. 

W zagubionym autobusie jedzie cała plejada osobowości. Ludzie, którzy marzą, szukają uznania, swojej życiowej drogi, czy też miłości. Ludzie zagubieni, zgorzkniali oraz smutni. Nikt nie jest idealny. 

 

Powieść Johna Steinbecka po raz kolejny dostarczyła mi niesamowitych wrażeń. To autor, który się nie powtarza i nie stosuje formy, w którą wlewa słowa tworzące nową powieść. Za każdym razem potrafi zadziwić nową historią.  Jego niebywały zmysł obserwacji i pisarski kunszt kreują rewelacyjną prozę. Ponownie jestem pod wielkim wrażeniem i już zacieram ręce na kolejną jego książkę. I bardzo zachęcam – czytajcie Steinbecka!

 

Po lekturze powieści, wsiadłam rano do autobusu, rozejrzałam się i pomyślałam – kim są moi współpasażerowie?

 
Tytuł: „Zagubiony autobus”
Autor: John Steinbeck
Wydawnictwo Prószyński i S-ka
Tłumaczył: Andrzej Nowicki
Forma książki: ebook
Gatunek: literatura współczesna
 

Ocena: 5,5/6

0 komentarz
1 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura współczesna

„Zniknąć” Petra Soukupová – O rodzinach, jakich wiele

przez Katarzyna Denisiuk

Po przeczytaniu „Pod śniegiem” czeskiej pisarki Petry Soukupowej wiedziałam, że sięgnę po inną jej książkę, która ukazała się na polskim rynku wydawniczym, zatytułowaną „Zniknąć”. A po ich lekturach z jeszcze większą niecierpliwością czekam na kolejną powieść, która będzie miała premierę we wrześniu. Dlaczego? To w jaki sposób Petra Soukupová potrafi wniknąć pomiędzy trybiki rodzinnej machiny, pokroić, oddzielić i przeanalizować jej poszczególne elementy, zasługuje na wielkie uznanie. Jest doskonałym obserwatorem i błyskotliwym kreatorem czytelniczych emocji.

„Zniknąć”, to trzy nowele, trzy historie rodzinne ze sobą nie powiązane, które porażają swoja autentycznością.

W pierwszej mamy model rodzinny dwa plus dwa. Rodzice i dwóch synów, którzy za sobą, oględnie pisząc, nie przepadają. Martin przyciąga uwagę taty, który napompowany sportowymi ambicjami, pokłada w nim wielkie nadzieje. Kuba jest wątły, niezdrowy, ten słabszy i to nad nim mama rozkłada ochronny parasol. Dlaczego chłopcy nie mogą się cieszyć równą atencją obojga rodziców?

Bohaterami drugiej nowelki są matka, jej starsza córka i młodszy syn. Ojcowie są, a jakoby ich nie było. Rodzeństwo kompletnie się nie dogaduje i szukają tylko okazji, żeby sobie dokuczyć.

Trzecia opowieść rodzinna jest warkoczem uplecionym z historii dwóch sióstr, które od lat kroczą różnymi drogami. Każda ma swoją rodzinę, swoje życie i brak chęci do kontaktu. Śmierć w rodzinie jednej z nich staje się katalizatorem do ocieplenia wzajemnych relacji. Czy te więzy da się jeszcze odbudować i zacieśnić?

W „Zniknąć” wchodzi się bez wahania, od pierwszego zdania, bo autorka otwiera nam szeroko drzwi do swojego literackiego świata. Mówi, zobacz co tam się dzieje, jak oni się nie szanują, jak na siebie warczą, jak nie słuchają siebie nawzajem. Wytyka palcem brak możliwości bycia sobą, rozwijania swoich pasji i zainteresowań poprzez konieczność podporządkowywania się innym. W tych opowieściach nic nie jest doskonałe, łatwe i przyjemne. Bo życie bardzo często takie nie jest. Aby było szczęście, radość i spełnienie, musi być wzajemne zrozumienie, wsparcie, ale też praca nad sobą.

Petra Soukupowá ma wielki dar – potrafi zmusić czytelnika do refleksji, poprzez skierowanie ostrego światła na pojedynczy element, trybik rodzinnej machiny. Zawsze znajdzie się w jej historiach taki moment, kiedy przystaniemy na chwilę i pomyślimy. A może coś zmienimy w swoim życiu lub najbliższym otoczeniu? Jest mistrzynią wiwisekcji rodzinnych relacji. Rewelacja!

PS Na uwagę i docenienie zasługuje również okładka książki, która idealnie koreluje się z jej treścią.

Tytuł: „Zniknąć”
Autor: Petra Soukupová
Wydawnictwo Afera
Tłumaczył: Julia Różewicz
Forma książki: ebook
Gatunek: literatura współczesna

Ocena: 5,5/6

0 komentarz
1 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura współczesna

„Olive Kitteridge” Elizabeth Strout – Patchwork ludzkich losów

przez Katarzyna Denisiuk

Przyznanie Elizabeth Strout Nagrodą Pulitzera w 2009 roku za powieść „Olive Kitteridge”, powinno gwarantować doskonałą lekturę. Jednak z nagrodami bywa różnie. Czasami przyklaskujemy decyzjom jurorów, a innym razem kręcimy nosem. Nie wiem jaką Olive miała w 2009 roku konkurencję i czy wybór był słuszny oraz sprawiedliwy. Za to wiem, że książkę Strout czyta się rewelacyjnie i jest naprawdę godna polecenia.

 

Fabułę powieści  tworzy zbiór mini historii mieszkańców niewielkiego miasteczka. Oprócz miejsca zamieszkania opowiadania łączy je postać Olive Kitteridge, emerytowanej, surowej oraz charyzmatycznej nauczycielki matematyki. Przez męża postrzegana jest jako osoba ostro wyrażająca swoje opinie, mająca bujny biust, burzliwe nastroje i nieoczekiwane wybuchy gardłowego śmiechu. Ona zaś ich związek wyobraża sobie jako „dwa przyciśnięte do siebie plasterki szwajcarskiego sera; takie dziury wnosili obydwoje do swojego związku – dziury, które wydłubywało z nich życie.”

Poznajemy Olive nie tylko jako kobietę bezkompromisową oraz heterę, ale również matkę, która dałaby wszystko, żeby być bliżej syna i mieć z nim lepszy kontakt.

Gotowa była tkwić na spłachetku betonu gdziekolwiek, byle był tam jej syn, jaśniejąca boja, którą kołyszą fale jej własnego milczącego lęku.

 

Książka Elizabeth Strout jest pięknym patchworkiem ludzkich losów, utkanych z ich lęków, wątpliwości, ukrytych pragnień i marzeń. Czyli tego wszystkiego co składa się na nasze jestestwo, z czym się mierzymy i czego doświadczamy. Poprzez nieoczywistą formę narracji w bardzo subtelny sposób poznajemy Olive, jej rodzinę oraz pozostałych, cichych bohaterów miasteczka, którzy wpuszczają nas do swojego życia.

 

Książka Elizabeth Strout mnie urzekła. Cudowna forma oraz styl pozwalają na bardzo subiektywny odbiór oraz interpretację treści. A jest ona gorzka, smutna, ale przede wszystkim prawdziwa, bo takie właśnie są zakamarki ludzkiej duszy. Bardzo polecam!

 

PS Wspaniałym dopełnieniem powieści jest serial z Frances McDormand w roli głównej. Genialna gra aktorska!

 
Tytuł: „Olive Kitteridge”
Autor: Elizabeth Strout
Wydawnictwo Wielka Litera
Tłumaczył: Ewa Horodyska
Forma książki: ebook
Gatunek: literatura współczesna
 

Ocena: 5,5/6

 

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura współczesna

„Świat w płomieniach” Siri Hustvedt – Zostać dostrzeżoną

przez Katarzyna Denisiuk

Potrzeby zrozumienia i akceptacji są jednymi z najważniejszych z życiu każdego człowieka. Kiedy tego zabraknie, ogarnia nas pustka, czujemy niemoc i bezbrzeżny smutek.

Książka Siri Hustvedt jest zbiorem wypowiedzi oraz wspomnień członków rodziny i ludzi z otoczenia artystki Harriet Burden. To również mozaika wycinków pochodzących z jej osobistych dzienników. Harriet była nie tylko artystką, która tworzyła różnorakie instalacje, ale również wdową po bardzo znanym i cenionym marszandzie sztuki. Cały czas w cieniu, niedostrzegana, niedoceniana i zapomniana.

Chcąc zmienić tę bolesną prawdę, stawia na eksperyment i organizuje trzy wystawy, każdą pod szyldem innego artysty płci męskiej. Czy fakt, że autor nie jest kobietą da mu na stracie większy prestiż i uznanie? Czy sztuka zaprezentowana jako dzieło mężczyzny zyska nagle entuzjastyczną publiczność? Czy tożsamość artysty ma znaczenie, czy też patrzymy na efekt jego pracy tylko przez pryzmat efektu finalnego? Co się stanie, kiedy prawda o tym kto jest prawdziwym twórcą zostanie wyjawiona?

„Świat w płomieniach” jest bardzo ciekawym eksperymentem, niemal naukowym doświadczeniem, w którym „intymna, pełna sprzeczności (…) i dosyć osobliwa” antologia głosów daje obraz życia człowieka wrażliwego, inteligentnego i uzdolnionego. Kobiety, która „potrafiła godzinami milczeć ponuro” i była „wszystkożerną istotą z olbrzymim apetytem na możliwie jak największą ilość wiedzy”. Lektura książki przewietrza głowę i daje mnóstwo do myślenia. Napisana rewelacyjnym stylem, naszpikowana świetnymi myślami, urywkami zdań, całymi akapitami.

Tęsknię za światem, który opuszczam, ale mu nie wybaczyłam. Jego gorzki posmak pozostaje, twarda skórka w ustach, której nie mogę wypluć.

Fascynująca lektura, która chociaż nie podana prosto i w sposób oczywisty, zmuszając czytelnika do umysłowej akrobatyki, daje w zamian nietuzinkowe i rozkoszne doznania. To książka wielobarwna, inteligentna i wielopłaszczyznowa. Jest jak instalacja w muzeum sztuki nowoczesnej, gdzie kilka osób patrzących na jedno dzieło, postrzega je w odmienny sposób. Magia!

Nie dajcie sobie wmówić, że czarodziejskie słowa nie istnieją.

Tytuł: „Świat w płomieniach”
Autor: Siri Hustvedt
Wydawnictwo W.A.B.
Tłumaczył: Jerzy Kozłowski
Forma książki: ebook 
Gatunek: literatura współczesna

Ocena: 5,5/6

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura współczesna

„Oczyszczenie” Sofi Oksanen – Zmory przeszłości

przez Katarzyna Denisiuk

Przyglądam się okładce, czytam krótką notkę o autorce na skrzydełku książki, otwieram, zaczynam i … przepadam. Takie książki uwielbiam! Dzięki takim powieściom cały czas poszukuję i odkrywam nowe miejsca na mapie literackiego świata z ich pisarzami, którzy mają mnóstwo pięknych historii do zaoferowania. Tym razem zawędrowałam do Finlandii – skąd pochodzi Sofi Oksanen – a tak naprawdę do Estonii, gdzie zaczyna się powieść.

Jesienią 1992 roku w zachodniej Estonii stara Aliide Truu znajduje na swoim podwórku „umorusaną i upaćkaną, w podartym ubraniu” dziewczynę. „W jej mowie wyczuwało się inną osobliwość. Bo choć młode brudne ciało dziewczyny należało do teraźniejszości, dziwnie sztywne zdania pochodziły ze świata zmurszałych dokumentów i zbutwiałych, świecących pustkami rodzinnych albumów”. Spotkanie to będzie początkiem historii, która odpowie na wiele pytań zawieszonych w próżni przeszłości. Ale czy przyniesie oczyszczenie?

„Oczyszczenie”, to powieść mająca kilku bohaterów. Pierwszym są kobiety – silne, zdeterminowane, poszukujące najwłaściwszego wyjścia z trudnej, życiowej zawieruchy. Rodzina, która pod naporem sytuacji politycznej kraju i jego przemian, pęka i roztrzaskuje się na wiele kawałków. W końcu państwo, pogrążone w chaosie przemian, wyzwalające w swoich obywatelach najgorsze instynkty.

Powieść Sofii Oksanen, to powieść o rodzinie osadzonej na kruchych fundamentach bombardowanych decyzjami zdeterminowanymi sytuacją polityczną i gospodarczą kraju. To historia, która pięknie rozkwita, powoli oplatając czytelnika, wywołująca wiele przemyśleń, ale i nie szczędząc bolesnych doznań. To książka napisana pięknym językiem, z bardzo ciekawym rytmem i kreacją bohaterów.

„Oczyszczenie”to piękna literatura, która głęboko wnika w istotę ludzkich zachowań i decyzji podejmowanych pod wpływem najgłębiej skrywanych uczuć i emocji. Piękna historia! Jestem oczarowana!

Babka obróciła głowę i po raz pierwszy w życiu spojrzała jej prosto w oczy – a ona poczuła, jak to spojrzenie wnika jej przez oczy do środka, do ust i gardła, w którym poczuła ucisk, jak spływa z gardła do serca, które zakłuło, jak z serca schodzi do brzucha, który zaczął boleć, jak z brzucha spływa do nóg, które zaczęły drżeć, jak z nóg spływa do pięt, które zaczęły mrowić, i zrobiło się jej bardzo gorąco – a babka się uśmiechnęła.

Tytuł: „Oczyszczenie”
Autor: Sofi Oksanen
Wydawnictwo Świat Książki
Tłumaczył: Sebastian Musielak
Forma książki: papierowa; niedostępna w formie ebooka
Gatunek: literatura współczesna

Ocena: 5,5/6

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura współczesna

„Sto żywotów Nemesia Vitiego” Marco Rossari – Surrealistyczna reinkarnacja

przez Katarzyna Denisiuk

Książka, która bawi, a nie jest komedią? „Sto żywotów Nemesia Vitiego”. Powieść napisana z rozmachem? Ta napisana przez Marco Rossariego. Historia, która porywa czytelnika w stuletnią podróż ramię w ramię z żądnym życia Nemesiem Starszym, aktywistą, agitatorem i prowodyrem? Odpowiedź już znacie.

Nemesio Młodszy jest „zmyśleniem, człowiekiem duchem, cieniem ojca, pustą maską, którego życie charakteryzuje monotonia zdolna zanudzić nawet jego samego.” Za to jego ojciec, Nemesio Starszy urodzony w 1899 roku, jest bardzo żywotnym artystą, który z wielką pompą będzie celebrował swoje setne urodziny. Coś jednak poszło nie tak i staruszka dopada udar mózgu. Zamiast bawić się w towarzystwie mediolańskich oficjeli i sympatyków, leży w śpiączce w szpitalu. Wizyta syna u ojca, z którym od lat nie miał żadnego kontaktu, staje się początkiem nieprawdopodobnych i niewytłumaczalnych wydarzeń. Przeżyje na nowo życie swojego rodziciela „w porządku chronologicznym.”

Nemesio Młodszy nie był gotowy na surrealistyczną reinkarnację i intensywne życie oniryczne. Ja nie byłam przygotowana na taką dawkę humoru. Bombardowana celnymi oraz inteligentnymi, podszytymi sarkazmem komentarzami, wybuchałam niekontrolowanym śmiechem.

Ta zabawna strona powieści Marco Rossariego nie jest jej jedynym atutem. Sto lat historii Europy w towarzystwie człowieka, który chłonie życie każdym porem skóry, jest niebywale ciekawym i osobliwym doświadczeniem. W oparach surrealizmu przebywamy w okopach pierwszej i drugiej wojny światowej, chodzimy włoskimi i niemieckimi ulicami oraz spotykamy się z paryską bohemą. Dzieję się naprawdę sporo i pomimo tego, że w pewnym momencie ten rozpędzony wehikuł czasu wytracił impet i zjechał na boczny tor, to finalnie dotarł do celu w bardzo dobrej kondycji.

„Sto żywotów Nemesia Vitiego” jest bardzo dobrą rozrywką dopełnioną gorzką pigułką rodzinnych relacji. To powieść napisana lekko, ale z rozmachem, w której bohaterowie przeglądają się w krzywym zwierciadle historycznych wydarzeń. Porwała mnie. Polecam!

Tytuł: „Sto żywotów Nemesia Vitiego”
Autor: Marco Rossari
Wydawnictwo Sonia Draga
Tłumaczył: Tomasz Kwiecień
Forma książki: papierowa; dostępna w formie ebooka
Gatunek: literatura współczesna

Ocena: 5/6

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail