Kategoria:

Literatura piękna

Literatura piękna

„Dziewczyna, kobieta, inna” Bernardine Evaristo – Podróż przez życie

przez Katarzyna Denisiuk

Zanim przejdę do opisywania wrażeń po przeczytaniu Dziewczyny, kobiety, innej, kilka faktów.

Fakt nr 1 – powieść brytyjskiej autorki została nagrodzona Nagrodą Bookera i stało się to w 2019 roku.

Fakt nr 2 – książka posiada nietypową narrację, styl oraz jest smakowitym koktajlem języka używanego przez bohaterów.

Fakt nr 3 – nawiązując do faktu nr 2 – tłumaczka Aga Zano wykonała niesamowitą pracę, oddając charakter wypowiedzi, dzięki czemu czytelnik czuje tę różnorodność. Tkanka powieści nie jest płaska i jednowarstwowa. Mieni się feerią przekazu.

Fakt nr 4 – nie czytałam dotychczas powieści tak bardzo kobiecej, odważnej i będącej fikcją literacką.

Fakt nr 5 – długo zbierałam myśli, aby stworzyć ten wpis. Czuję, że nie mam umiejętności pisania o książkach, które są zaangażowane i niosą ważny przekaz. Nie potrafię w pełni oddać charakteru tej powieści określaną przez „Sunday Times” i „Guardiana” książką dekady.

Kilka słów o fabule

Czym jest Dziewczyna, kobieta, inna? To dwanaście historii, które wiodą nas przez życie w Wielkiej Brytanii. Każda jest inna, bo każdy z nas jest inny. Mamy różne potrzeby, inny cel, do którego dążymy i przede wszystkim bagaż doświadczeń. Szukamy szczęścia, zrozumienia, miłości, akceptacji, wsparcia. Laboratorium życia obfituje w składniki, z których będziemy umieć stworzyć zadowalający eliksir, ale czasami, czegoś nam brakuje, czegoś jest za mało.

Bernardine Evaristo kreśli portrety kobiet. Im poświęca uwagę i daje przestrzeń do wyrażania siebie. Co równie ważne nie omija, a wręcz faworyzuje kwestie związane z równouprawnieniem, tolerancją, uprzedzeniami, czy tożsamością płciową.

Kilka słów o wrażeniach

Oprócz tego, że Dziewczyna, kobieta, inna jest świetnie napisana, z interesującymi postaciami i ich przeżyciami wyreżyserowanymi przez życie, to również jest ważna ze społecznego i obyczajowego punktu widzenia.

Bernardine Evaristo potrafiła napisać powieść, która jest odbiciem bardzo wielu problemów kobiet, osób nieheteronormatywnych oraz osób czarnoskórych. Literacki dialog jest potrzebny. Autorka doskonale wyraziła swoje zdanie. Możemy włączyć się do rozmowy poprzez sięgnięcie po powieść. Zachęcam!

PS Polecam eksplorację Internetu i mediów społecznościowych, w celu znalezienia i przeczytania bardzo ciekawych opinii i recenzji powieści.

Tytuł: Dziewczyna, kobieta, inna
Autor: Bernardine Evaristo
Wydawnictwo Poznańskie
Przekład: Aga Zano
Forma książki: papierowa; dostępna w formie e-booka i audiobooka
Gatunek: literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookLiteratura piękna

„Gambit królowej” Walter Tavis – Mroczne szachy

przez Katarzyna Denisiuk

Nie potrafię grać w szachy. (Po napisaniu tego zdania zastanawiam się, u ilu osób mogłoby być ono zdaniem otwarcia przy opisywaniu wrażeń o Gambicie królowej). Jednak wiem, że książka, gdzie szachy są głównym motywem, może być świetna. Jako przykład mogę podać Zapach miasta po burzy Olgierda Świerzewskiego. Natomiast powieść Waltera Tavisa udowadnia, że gra w szachy może być bardzo wdzięcznym tematem na fabułę książki i … serialu.

Minęła mnie fala zachwytów nad ekranizacją. Czytałam wiele pochlebnych opinii o dziele amerykańskiego pisarza. Dopiero realizacja audiobooka zachęciła mnie do zagrania w czytelnicze szachy. Przegrałam! Historia mistrzyni szachowej całkowicie mną zawładnęła.

Kilka słów o fabule

W Gambicie królowej poznajemy niebywale barwną sylwetkę Beth Harmon. Po stracie matki dorastała w sierocińcu, gdzie odkryła pasjonującą grę w szachy. Szybko okazało się, że ma ponadprzeciętne zdolności i z łatwością ogrywa swoich przeciwników. Nie tylko szachy stają się jej nałogiem, który będzie nadawał rytm i kształtował jej dalsze poczynania. Determinacja w dążeniu do bycia najlepszą sprawi, że Beth przebojem wkroczy w świat zdominowany przez mężczyzn i będzie zdobywała kolejne mistrzowskie tytuły. Droga, którą będzie musiała pokonać, nie będzie łatwa. Stanie na niej najtrudniejszy przeciwnik – ona sama i jej demony.

Kilka słów o wrażeniach

Audiobooka słuchało mi się wspaniale. Wydawałoby się, że partie szachowe, ich opisy, będą nużyły, a tak naprawdę one właśnie sprawiały mi najwięcej przyjemności i frajdy, chociaż – jak wspomniałam – nie potrafię grać w szachy. Skoro tak było, to oznacza, że Walter Tavis potrafił rewelacyjnie oddać magię tej popularnej gry.

Czy po wysłuchaniu audiobooka oglądnęłam serial? Oczywiście! Nie mogłam odmówić sobie tej przyjemności. Przyznaję, że jest porywający, a kreacja bohaterów jest równie doskonała, jak w książkowym pierwowzorze. Polecam!

Tytuł: Gambit królowej
Autor: Walter Tevis
Wydawnictwo Czarne, Audioteka
Przekład: Hanna Pustuła-Lewicka
Forma książki: audiobook, czyta Aleksandra Popławska; dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura piękna

„Mój tata panda” James Gould-Bourn – Ojcowska miłość

przez Katarzyna Denisiuk

Siedzę i myślę jak zacząć pisać o książce, która mnie szalenie zaskoczyła i dała mi mnóstwo dobroci.

Mój tata panda nie jest powieścią, która sprawi, że poczujemy się nobilitowani oraz dołączymy do grona osób czytających lektury wzniosłe, ambitne i trudne. Zamiast tego utuli i sprawi, że ponownie będziemy dziećmi w najszczęśliwszych latach dzieciństwa.

Kilka słów o fabule

Fabuła debiutanckiej powieści brytyjskiego autora jest nieskomplikowana. Opowiada o ojcu, który po śmierci żony zostaje sam z nastoletnim synem. Chłopiec po traumatycznym wydarzeniu przestał mówić. Obowiązki Danny’ego przerastają go, a życie na każdym kroku daje w kość. Pewnie, gdyby nie musiał być silny, gdyby na jego barkach nie spoczywała odpowiedzialność za syna, to linia życia pikowałaby ku porażce. Jednak nie poddaje się i walczy o dobro rodziny, o jej szczęście i radość.

Kilka słów o wrażeniach

Historia rozgrywająca się w Mój tata panda jest przewidywalna i łatwa do rozszyfrowania. W końcu to nie kryminał, który powinien czytelnika zaskakiwać. Jej prostota i bezpretensjonalność jest przeurocza! Przypomniała mi najlepsze kino familijne i uczucie radości, jakie mi towarzyszyło podczas oglądania. Co więcej, jest to powieść bardzo zabawna. Nie przepadam za komediami w literaturze, bo często mnie nie śmieszą, a podczas czytania tej książki wielokrotnie śmiałam się na głos.

Słowem podsumowania

Mój tata panda to książka o przeżywaniu straty, radzeniu sobie ze smutkiem, odbudowywaniu zaufania oraz sile przyjaźni podana w bardzo przyjemnej, lekkiej formule. To prawdziwa apteczka z lekami i plastrami na wiele smutków i ran. Chwyta za serce, bawiąc. Przewidywalna, ale czuła. Idealna na duży ekran!

Bardzo polecam na gorszy nastrój lub zaspokojenie potrzeby przeczytania powieści, która utuli i wywoła uśmiech. Przecież tańcząca panda to wyjątkowe zjawisko!

Tytuł: Mój tata panda
Autor: James Gould-Bourn
Wydawnictwo Marginesy
Przekład: Ewa Penksyk-Kluczkowska
Forma książki: e-book
Gatunek: literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookLiteratura pięknaOpowiadania

„Historie podniebne” Jakub Małecki – Kameralne opowieści

przez Katarzyna Denisiuk

Zbiór opowiadań autorstwa polskiego pisarza, którego cenię za wrażliwość i wyjątkową czułość w opisywaniu zwyczajnego życia zwrócił moją uwagę w formie audiobooka. Nie wiedziałam, że jest tak krótki. Zbyt krótki! Osiem historii (o jedną więcej, niż w tradycyjnym wydaniu) przykuło moją uwagę nie na 3 godziny i 42 minuty, ale na dużo dłużej.

Kilka wypowiedzianych zdań wywołało potok myśli, wspomnień, radości, smutków i wzruszeń. Niektóre historie wywołały kaskady emocji, inne odbierałam spokojniej, stając obok, bez angażowania się. Ostatnie z opowiadań wyrwało mi serce.

Uwielbiam książki, które oddziałują na czytelnika, na mnie. To może być śmiech, to może być smutek, albo złość. Są po coś. Żeby pozostawić po sobie ślad. Jeśli nawet za niedługo zapomnę o historii ojca, zapracowanego i sławnego, którego syn znał jako człowieka „rozciągniętego pomiędzy kawiarniami i fleszami aparatów, wywleczonego z domu na łamy gazet i telewizyjne ekrany”. O mężczyźnie, który latami słyszał dochodzące zza ściany wycie brata. Samotniku, desperacko szukającym towarzystwa. Kobiecie, której zostały tylko wspomnienia. I innych ludziach, którzy odeszli oraz tych, co zostali. To obcowanie z Historiami podniebnymi było wyjątkowym doznaniem.

Słowem podsumowania

Proza Jakuba Małeckiego jest jak doskonale dobrany plaster na zaspokojenie potrzeby słów czułych, delikatnych, wywołujących uczucie melancholii i nostalgii. Można się w nich zasłuchać, można je również poczuć. Trafiają prosto w serce. Moje autor zdobył już dawno. Bardzo się cieszę, że trafiłam na ten zbiór.

Opowiadania czytają: Krystyna Czubówna oraz Jakub Małecki. Pani Krystyna jest doskonała. To mistrzyni w swoich fachu. Jej głos perfekcyjnie oddaje charakter historii. Rezonuje w każdym przeczytanym słowie i roztacza aurę spokoju. Nie ukrywam, że męski głos podobał mi się dużo mniej. Widziałabym w tej roli innych, profesjonalnych lektorów. Myślę, że przeczytaliby opowiadania bez uszczerbku na ich autentyczności. Na szczęście słowo się obroniło. Bardzo polecam!

Tytuł: Historie podniebne
Autor: Jakub Małecki
Wydawnictwo SQN, Audioteka
Forma książki: audiobook; czyta Krystyna Czubówna i Jakub Małecki; dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna, opowiadania
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura piękna

„Andreowia” Beata Chomątowska – Szopka krakowska

przez Katarzyna Denisiuk

Z twórczością Beaty Chomątowskiej zetknęłam się czytając Betonię. Dom dla każdego. Napisałam o niej: „Ta książka, to nie tylko nostalgiczna nuta, to również kopalnia wiedzy na temat gospodarki przestrzennej, planowania, sztuki budowlanej włącznie z tajnikami dotyczącymi materiałów budowlanych, z których powstały blokowiska i mrówkowce, będące swoistymi małymi ojczyznami dla milionów ludzi. […] Betonia poruszyła we mnie wiele strun i bardzo miło będę wspominała czas z nią spędzony”.

Z ciekawością sięgnęłam po najnowszą powieść zatytułowaną dosyć tajemniczo Andreowia. Miejscem akcji jest Kraków. Bohaterem – Andrzej. Mężczyzna przed pięćdziesiątką, który na oczach czytelnika staje się kronikarzem rodzinnych dziejów. Opowieść, jaką przed nami kreśli, jest nietuzinkowa, bo taka była jego rodzina.

Na krakowskiej scenie pojawiają się barwne postaci. Babka – Pierwsza Krakowska Tramwajarka, dziadek – słynny Redaktor, który kochał wiele kobiet, matka – medium o światowej sławie oraz ojciec – człowiek-zagadka. Główny bohater jest ciekawą postacią, która dokonywała wielu życiowych wyborów, żyjąc w cieniu i będąc pod wpływem kobiet z rodziny.

Kilka słów o wrażeniach

Beata Chomątowska zabiera czytelnika w podróż po ulicach Krakowa, w progi krakowskich redakcji, znanych budynków, za kulisy lokalnych skandali.

Powieść przez nią napisana jest ironiczna. Autorka wielokrotnie puszcza do czytelnika oko, wrzucając Andrzeja w koleiny, z których trudno mu się wydostać. To powieść wielowarstwowa i wielowymiarowa. Można ją odczytywać pod kątem sagi, pozycji i roli kobiety, kryzysu męskości, wielobarwności i wyjątkowości Krakowa, jak również nietuzinkowego środowiska redakcji „Kuriera” (Krakowski Pałac Prasy u zbiegu ulic Wielopole oraz Starowiślnej). Bardzo ciekawy mariaż. Polecam!

PS Beata Chomątowska w tak wierny i sugestywny sposób odmalowała jedno z miejsc akcji, że pomimo tego, że nie jestem mieszkanką Krakowa, domyśliłam się, o który budynek chodzi.

Tytuł: Andreowia
Autor: Beata Chomątowska
Wydawnictwo Wielka Litera
Forma książki: e-book
Gatunek: literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookLiteratura piękna

„Dom duchów” Isabel Allende – Pokolenia

przez Katarzyna Denisiuk

Jeśli zamarzy Wam się wyjątkowa historia rodzinna będąca odbiciem burzliwych losów jej członków, poprzetykana miłością, uniesieniem, magią i duchem iberoamerykańskiego temperamentu, to polecam Dom duchów chilijskiej pisarki Isabel Allende. To debiut, który wpisał się w kanon latynoamerykańskiej literatury i klasyk mający ponad czterdzieści lat.

Oprócz możliwości przeczytania powieści w tradycyjnej formie, istnieje również inna – audiobook. Aktorką, która przeczytała i zinterpretowała książkę jest Magdalena Zawadzka. Jeśli nie przepadacie za znaczną ingerencją w treść i przerzucaniem emocji lektora na słuchacza, to tę formę odradzam. Dla mnie była w porządku, ale zdaję sobie sprawę, że nie dla wszystkich będzie akceptowalna.

Kilka słów o fabule

Powieść Isabel Allende to kronika rodzinna, w której pierwsze skrzypce gra despotyczny Esteban Trueba. Jednak jego jestestwo, jego koncert na arenie społecznych i politycznych przemian nie byłby możliwy bez najważniejszych kobiet z jego otoczenia – siostry Feruli, żony Clary, córki Blanki oraz wnuczki Alby.

Z latynoskim temperamentem wkraczamy na teren posiadłości Estebana, który twardą ręką zarządzał swoimi włościami. Z czułością obserwujemy rodzące się uczucie Blanki. Z radością chłoniemy wszystko to, czym dzieli się z nami Alba, która odtwarza burzliwe dzieje rodziny.

Kilka słów o wrażeniach

Dom duchów jest skarbem dla poszukiwaczy realizmu magicznego w literaturze. Jest również mekką dla czytelników lubujących się w wielopokoleniowych sagach. W końcu to historia, która kipi dynamizmem, żywotnością i temperamentem, dając równocześnie przestrzeń dla odpoczynku i wyciszenia.

Powieść Isabel Allende to doskonały portret chilijskiego społeczeństwa oraz nasycony barwami obraz przemian ustrojowych kraju. W połączeniu z elementami magicznymi tworzy wysmakowaną czytelniczą ucztę, której nie chce się kończyć. Polecam!

Tytuł: Dom duchów
Autor: Isabel Allende
Wydawnictwo Marginesy, Audioteka
Przekład: Zbigniew Marcin Kowalewski
Forma książki: audiobook, czyta Magdalena Zawadzka; dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura piękna

„Bękart ze Stambułu” Elif Shafak – Zrozumieć

przez Katarzyna Denisiuk

Bękart ze Stambułu to najgłośniejsza powieść brytyjsko-tureckiej pisarki, a zarazem bestseller, za który wytoczono Elif Shafak „proces o <szkalowaniu tureckości> z artykułu trzysta pierwszego tureckiego Kodeksu Karnego”. Groziło jej do trzech lat więzienia. Finalnie oskarżenie zostało wycofane.

Moja trzynastoletnia córka przeczytała opis fabuły znajdujący się na okładce i stwierdziła pytając: „to chyba jest ciekawa książka?”. Tak córciu – bardzo ciekawa.

Kilka słów o fabule

Bękart ze Stambułu jest opowieścią o rodzinie, przeżyciach jej członków oraz odkrywaniu bolesnych kart historii Turcji i jej mieszkańców. Bohaterkami powieści są kobiety. To one grają główne role i nadają ton oraz rytm historii.

Poznajemy Asyę, która wraz z matką i ciotkami mieszka w Stambule.

– Moja rodzina to banda totalnych oszołomek. Cały kurz i brud wspomnień zmiatają pod dywan! Ciągle gadają o przeszłości, ale ją cenzurują. […] Codziennie łykamy kolejną dawkę fałszu.

Poznajemy również jej kuzynkę z Ameryki, która przylatuje do Turcji, by poznać korzenie swojej ormiańsko-tureckiej rodziny. Dziewczyny zaprzyjaźniają się, a odkrywane przez nie skrzętnie ukryte tajemnice, rzucają nowe światło na ich przeszłość i jestestwo.

Historie rodzinnie tak się wzajemnie przeplatają, że zdarzenie sprzed kilku pokoleń może wpłynąć na pozornie niezwiązane z nim obecne sytuacje. Przeszłość wcale nie przeminęła.

Przerzucony w przeszłości most pomiędzy Turcją, a Ameryką okaże się chwiejną konstrukcją mogącą zagrozić zdrowiu i życiu kobiet.

Kilka słów o wrażeniach

Elif Shafak ma dar plastycznego pisania. Ostrzegam czytelników – czytane powieści będąc głodnym, grozi chęcią plądrowania kuchennych szafek i lodówki. Ta książka pachnie Turcją. Mamy ją na języku, na podniebieniu, wchłaniamy ją porami skóry.

Oprócz walorów organicznych, historia Elif Shafak przyciąga realizmem, jak i odbiciem historii i społecznych konfliktów na kartach powieści. Autorka wplata również wątki realizmu magicznego, które świetnie dopełniają całości tworząc bardzo interesujący obraz.

Warto wspomnieć, że Elif Shafak jest z wykształcenia politolożką. Ukończyła stosunki międzynarodowe oraz studia genderowe. Jest feministką, obrończynią praw kobiet, praw LGBT i wolności słowa. Swoje przekonania i wartości przemyca w Bękarcie ze Stambułu kreśląc postaci kobiet świadomych swojej wartości.

„Rozwódka”, „słomiana wdowa” ani żaden lepki epitet z twojego leksykonu nieszczęśnic nie odnosi się do mnie. Twoja córka jest grzesznicą, nosi minispódniczki, kocha swoje kółko w nosie i nieślubne dziecko. Czy ci się to podoba, czy nie!

Bękart ze Stambułu jest niespieszną powieścią, w której akcja często spowalnia. Zupełnie mi ten brak dynamizmu nie przeszkadzał. Z przyjemnością zagłębiałam się w historie barwnych bohaterek powieści. Polecam i przypominam – warto mieć coś do chrupania w czasie lektury.

PS Polecam również uwadze inną powieść Elif Shafak zatytułowaną 10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie, która znalazła się na krótkiej liście tytułów nominowanych do Nagrody Bookera.

Tytuł: Bękart ze Stambułu
Autor: Elif Shafak
Wydawnictwo Poznańskie
Przekład: Michał Kłobukowski
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura piękna

„Bezmatek” Mira Marcinów – Wielka miłość

przez Katarzyna Denisiuk

Za powieść Bezmatek polska pisarka otrzymała w 2020 roku Paszport Polityki. I jak w przypadku nagradzanych tytułów, po werdykcie zrobił się większy szum wokół tej książki. Widziałam wpisy w mediach społecznościowych, czytałam wiele opinii zachwalających tę prozę, ale bałam się po nią sięgnąć. Tak samo było w przypadku Rzeczy, których nie wyrzuciłem Marcina Wichy.

Choroba, śmierć bliskiej osoby, to niebywale trudne tematy, z którymi nikt nie chce się mierzyć ani ich doświadczać. Jeśli dotyczy człowieka nam bliskiego, związanego z nami wydawałoby się nierozerwalną więzią, to wybucha armageddon uczyć i emocji.

Poruszanie wątku śmierci i umierania w literaturze jest w mojej ocenie niebywale trudne. Żeby powstał utwór, który jest szczery, subtelny, a zarazem prawdziwy i z wyważonymi emocjami, pisarka/pisarz musi dysponować ogromnym kunsztem i wyczuciem.

Mira Macinów napisała powieść, która jeśli trafi na podatny grunt, może emocjonalnie przeczołgać czytelnika. Bezmatek to literatura będąca lustrem naszych osobistych doświadczeń i jestestwa. Jedni przyjmą ją czysto „przedmiotowo” doceniając literackie walory. Drudzy tę powieść przeżyją.

Wysłuchałam audiobooka ze ściśniętym gardłem. Nie potrafię napisać, czy ta powieść mi się podobała, czy nie. W mojej ocenie to nie są słowa, których mogę użyć do wyrażenia moich odczuć. Bardzo doceniam kunszt pisarski Miry Marcinów oraz jej podejście do tematu. Bardzo intymna lektura.

Gdy umiera ci matka, to jest takie uczucie, jakby wyrwano ci wnętrzności – te z klatki piersiowej – gołymi rękami, a trochę jednak gorzej.

Tytuł: Bezmatek
Autor: Mira Marcinów
Wydawnictwo Czarne, Audioteka
Forma książki: audiobook, czyta Ewa Abart; dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
HistorycznaLiteratura piękna

„Boginie z Žítkovej” Kateřina Tučková – Wyjątkowe kobiety

przez Katarzyna Denisiuk

Kolejna powieść czeskiego pisarza/pisarki? Czemu nie?! Sięgnęłam po Boginie z Žítkovej, bo miałam już do czynienia z twórczością Kateřiny Tučkovej. Wypędzenie Gerty Schnirch jej autorstwa wywarło na mnie bardzo duże wrażenie. Po lekturze tej powieści wiedziałam, że sięgnę kiedyś po powieść obsypaną nagrodami i zdobywcę miana czeskiego bestsellera 2012 roku – Boginie z Žítkovej.

Kilka słów o fabule

Bohaterkami powieści są boginie, kobiety posiadające dar leczenia ziołami, przepowiadania przyszłości oraz poskramiania żywiołów. Zamieszkiwały Białe Karpaty, pasmo górskie na pograniczu Moraw i Słowacji. Z jednej z rodzin z tradycjami bogowania wywodzi się Dora Idesová. Nie para się tą sztuką, ponieważ ma inny cel w życiu – poznać i opisać fenomen bogiń. Mając odpowiednie wykształcenie spędza setki godzin nad analizą dokumentów, akt oraz świadectw obecności i działania kobiet. Przeczesuje rodzinne archiwa, rozmawia z tymi, które żyją oraz tymi, które pamiętają. To co odkrywa okazuje się furtką do niebywale ciekawego, wręcz pasjonującego świata, w którym żyły boginie. Odkrywa cienie i blaski ich umiejętności będące często kajdanami, a nie wieńcem laurowym.

Kilka słów o wrażeniach

Boginie z Žítkovej to połączenie historii z fabularyzowanymi wątkami, które daje wynik w postaci tajemniczej i onirycznej podróży w świat magiczny, a zarazem twardo stąpający po ziemi. Kateřina Tučková pokazała nam środowisko barwne i niezwykłe, równocześnie mocno związane z tym, co wytłumaczalne i przyziemne.

Poprzez ogromną chęć poznania przeszłości rodziny oraz jej członkiń Dora odkrywa coraz to nowe i nieznane jej dotychczas fakty. Poza tym poznaje sposób działania służb bezpieczeństwa oraz potrzebę ingerencji i kontroli państwa w życie zwyczajnych ludzi.

Szeptuchy, boginie, wiedźmy, czarownice, wieszczki, znachorki to kobiety obecne w historii i wielokrotnie odgrywające ważne społeczne role. Kateřina Tučková wkroczyła do ich świata, a ja z przyjemnością jej towarzyszyłam. Powieść godna polecenia!

Tytuł: Boginie z Žítkovej
Autor: Kateřina Tučková
Wydawnictwo Afera
Przekład: Julia Różewicz
Forma książki: e-book
Gatunek: literatura piękna, powieść historyczna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura piękna

„Silva Rerum III” Kristina Sabaliauskaitė – Żywot człowieka majętnego

przez Katarzyna Denisiuk

To nie jest hurraoptymistyczny wpis. To jest wpis, którego nie chciałabym w takiej formie i z takim wydźwiękiem zamieszczać. Ale muszę, bo chcę żyć w zgodzie z własnymi odczuciami oraz być szczera w stosunku do czytelników bloga.

Te osoby, które poznały dwie poprzednie części litewskiej tetralogii (Silva Rerum, Silva Rerum II) i były zachwycone stylem oraz historią opisaną przez Kristinę Sabaliauskaitė, czekały na jej kolejną odsłonę z ogromną niecierpliwością. Tak jak ja. Rozpoczęłam lekturę z wielką ekscytacją i wręcz pewnością, że czekają mnie niesamowite chwile z rodziną Piotra Antoniego Narwojsza. Niestety wydarzenia opisane w Silva Rerum III nie okazały się pasjonujące i angażujące moją uwagę.

Warto podkreślić grubą kreską – nie zawiódł mnie styl autorki – długie zdania, które potrafią zachwycać oraz bardzo ciekawe tło historyczne powieści.

Kilka słów o fabule

Przenosimy się do Wielkiego Księstwa Litewskiego drugiej połowy XVIII wieku. Głównymi bohaterami tej części serii jest 37-letni Piotr Antoni Narwojsz, stolnik czernihowski, zarządca dóbr księcia Michała Kazimierza Radziwiłła, zwanego Rybeńką, syn Jana Izydora, wnuk Kazimierza. Mąż pobożnej Placydy Amelii, ojciec trójki dzieci, żyje spokojnie we dworku w Wilnie służąc swojemu zwierzchnikowi. Jedno z zadań, które musi wykonać spowite jest nimbem tajemnicy. Sekretna misja zmieni dotychczasowe życie Piotra Antoniego oraz jego rodziny. Zostanie poddany pokusom, zmierzy się z mrokami alchemii i zostanie rzucony w wir społecznego dialogu z Żydami.

Słowem podsumowania

Powieść litewskiej pisarki to wspaniałe źródło wiedzy historycznej ubranej w fikcyjne wydarzenia. Gdyby tylko koleiny życia w jakie wrzuciła autorka swoich bohaterów były ciekawiej, inaczej skrojone, to Silva Rerum III byłaby kolejną pasjonującą podróżą po państwie litewskim. Postać Piotra Antoniego Narwojsza nie wzbudziła mojej sympatii, nie potrafiłam skupić całej uwagi na toczących się wydarzeniach, a myśli uciekały i wirowały gdzieś obok.

Jeśli obawiacie się, że premiera poprzedniej części była tak dawno (2018 rok), że nie będziecie mogli płynnie wejść w jej narrację, to nie martwcie się. W tę historię wnika się gładko.

Czy sięgnę po Silva Rerum IV? O tak! Silva Rerum III nie jest zła, bez dwóch zdań, ale nie jest w mojej opinii porywająca. Miałam wielki apetyt i liczę na to, że czwarta część wynagrodzi mi ten powstały niedosyt.

Tytuł: Silva Rerum III 
Autor: Kristina Sabaliauskaitė
Wydawnictwo Literackie
Przekład: Kamil Pecela
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna
Seria: Silva Rerum (3)
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail