Tag:

Wydawnictwo Agora SA

Literatura faktu

„Płuczki. Poszukiwacze żydowskiego złota” Paweł Piotr Reszka – Próbując zrozumieć

przez Katarzyna Denisiuk

Książki czytamy żeby zaspokoić jakąś zachciankę. Gdy chcemy się pośmiać sięgamy po komedie, gdy poczuć dreszcz strachu, po horror i literaturę grozy. Hedonistyczna natura człowieka czuje się wtedy zaspokojona. Ale są jeszcze takie książki, dzięki którym dowiadujemy się nowych rzeczy, czy też odświeżamy wiadomości, które kiedyś posiedliśmy. Taką rolę odgrywają w głównej mierze reportaże oraz literatura faktu. Ich esencją jest (winna być) prawda oparta na rzetelnie zebranych danych, wynikach badań, literaturze fachowej, źródłach naukowych, czy też informacjach uzyskanych z „pierwszej ręki”, czyli od świadków zdarzenia.

Po „Płuczki. Poszukiwacze żydowskiego złota” sięgnęłam na fali powieści o Żydach („Stramer” Mikołaja Łozińskiego oraz „Fałszerze pieprzu. Historia rodzinna” Moniki Sznajderman), które rozbudziły we mnie chęć dalszego obcowania z żydowskim światem. Przeczytałam, a moja głowa „eksplodowała”.

Wiecie czym są płuczki? „To doły wykopywane w okolicy byłego obozu zagłady w Sobiborze, na bagnach. W tych dołach okoliczni mieszkańcy i przejezdni przepłukiwali ludzkie kości”. I o tym jest właśnie reportaż Pawła Piotra Reszki. O ludziach, którzy przeszukiwali ziemie dawnych obozów zagłady, aby znaleźć złoto, pieniądze i inne kosztowności, które zostały po wymordowanych Żydach.

To kopanie, to i tak nie pomogło ani nie zaszkodziło temu umarłemu. Nic złego nikt nie robił. To, com tam znalazł, to by i tak przepadło. Chociaż Żydzi też byli ludźmi.

 

Nie, w niedzielę raczej nie kopali, ot tak ktoś może poszedł sobie spacerkiem i jeszcze nogą gdzieś tam coś ruszył. Każdy był bogobojny, wierzący i uważał, że w niedzielę nie należy pracować.

 

Żona: – Czy chodzenie tam to był grzech? Jak one już były martwe, a tu bida była, to nie jest grzech. Tak se myślę. A pan myśli, że to był grzech rąbać te ciała, szukać tam grosza jakiegoś?

Ja: – To ludzie byli.

Ona: – Ale nieżywe.

 

Reportaż Pawła Piotra Reszki to bardzo mocna lektura, żadne fikcyjne bajdurzenie, które nie pobije emocjonalnie książek opartych na faktach. Ten reportaż jest kluczem do zamkniętej świadomości, który po raz kolejny uzmysławia do czego zdolny jest człowiek. O okrucieństwie można przeczytać wiele książek, ale w reportażu Pawła Piotra Reszki mamy namacalny dowód, że ludzkie pojmowanie człowieczeństwa ma niejedną twarz.

Wstrząsająca i bardzo dobra książka!

 
Tytuł: „Płuczki. Poszukiwacze żydowskiego złota”
Autor: Paweł Piotr Reszka
Wydawnictwo Agora
Forma książki: ebook
Gatunek: literatura faktu, reportaż
3 komentarze
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookReportaż

„Raban! O kościele nie z tej ziemi” Mirosław Wlekły – Rewolucja w myśleniu

przez Katarzyna Denisiuk

Chcę byście poszli na ulicę robić raban. Chcę rabanu w waszych diecezjach, Chcę, żeby Kościół wyszedł na ulice. Żeby odrzucił ziemską powłokę, wygodę i klerykalizm, żebyśmy przestali zasklepiać się w sobie. (…) Parafie muszą wychodzić na ulice; w przeciwnym razie staną się organizacjami pozarządowymi. A Kościół nie może być organizacją pozarządową! /Jorge Bergoglio, 25 lipca 2013 roku, podczas Światowych Dni Młodzieży w Rio de Janeiro./

Nie miałam zamiaru czytać „Rabanu”, bo bałam się, że mnie przygnębi, zdenerwuje oraz wywoła bardzo skrajne emocje. Że to będzie kolejna z historii płynących z falą bieżących smutnych wydarzeń w polskim kościele. W sumie przypadek zdecydował o tym, że jednak po nią sięgnęłam i po wysłuchaniu audiobooka cieszę się, że wpadł w moje ręce. Książka Mirosława Wlekłego okazała się niezmiernie interesującym spojrzeniem na instytucję kościoła, religii i wiary w szerokim, iście światowym spektrum.

 

Razem z autorem podróżujemy do różnych krajów Europy, Ameryki, Azji oraz Afryki. Przyglądamy się istocie wiary towarzyszącej mieszkańcom Argentyny, Czech, Brazylii, Stanów Zjednoczonych, Anglii, Haiti, Dominikany, Libanu, Belgii, Kamerunu oraz Birmy. Poznajemy jak wygląda katolicyzm w niepolskim wydaniu, co niejednokrotnie wywołuje uczucie tęsknoty za tym, co na naszym podwórku jest niedostępne, a wręcz niemożliwe.

 

„Raban”, to książka nie tylko o religii i wierze. Kiedy cichną słowa papieża i rozważania na temat katolicyzmu, Wlekły mówi o problemach świata. Nie jest to przerywnik, który miałyby służyć jako wypełniacz treści, ale jest bardzo ciekawym dopełnieniem całości.

Jeśli jesteście ciekawi jak postrzegana jest sfera religijności na świecie, jak poza Polską wygląda posługa duszpasterska, jaka jest potrzeba wiary oraz gdzie tak naprawdę bije serce Kościoła, to serdecznie polecam Wam lekturę najnowszej książki Mirosława Wlekłego. Zaskakująco ciekawa!

Róbmy raban, bo Kościół, to każdy z nas, niezależnie od orientacji seksualnej oraz statusu społecznego. 

Są różne religie, ale jedna rzecz jest pewna: wszyscy jesteśmy dziećmi Boga  /Papież Franciszek/

 
Tytuł: „Raban! O kościele nie z tej ziemi”
Autor: Mirosław Wlekły
Wydawnictwo Agora SA
Forma książki: audiobook, czyta Albert Osik
Gatunek: reportaż, dokument
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
SensacjaThriller

„Gambit” Maciej Siembieda – Szach i mat

przez Katarzyna Denisiuk

Polecam i zacieram ręce na „Gambit”!

Tak brzmiało ostatnie zdanie mojej opinii na temat „Miejsca i imienia”. Pisałam w niej również: „Bardzo polubiliśmy się z prozą Macieja Siembiedy. Po dwóch odsłonach thrillera historycznego z domieszką sensacji wiem, że książki jego autorstwa są rozrywką pełną przemyślanych historii, które są przedstawione bardzo ciekawie i w nieoczywisty sposób.” I pisząc o „Gambicie” mogłabym pójść na łatwiznę i gros z moich poprzednich opinii dotyczących powieści pana Macieja po prostu przekopiować, ale tego się nie godzi!

„Gambit”, to powieść napisana z wielkim rozmachem. Akcja obejmuje lata 1939 – 1990. Z głównymi bohaterami przemierzamy Polskę aktywnie uczestnicząc z działaniach państwa podziemnego. Raz jesteśmy pionkami, które taktycznie należy poświęcić w celu osiągnięcia głównego celu, innym razem figurami, które atakują i rozgrywają partię życia. A nad tymi wszystkimi potyczkami czuwa główny architekt, czyli autor, który tak kieruje grą, że po jej zakończeniu każdy czytelnik poczuje się zwycięzcą.

W „Gambicie” Maciej Siembieda wikła nas w międzynarodowe konflikty, konfrontuje z działalnością służb wywiadowczych, stawia nas naprzeciw wielu niebezpieczeństw i rzuca pod nogi tajemnice, o których nie mieliśmy pojęcia. Czy czytelnik zniesie aż tyle? Oczywiście! Autor wie co robi. Wie jak napisać powieść, która elektryzuje i ciekawi. A najlepsze w niej jest to, że poza całą fikcyjną otoczką, jej jądrem jest prawdziwa historia, na którą autor się natknął podczas swojej reporterskiej pracy i na jej kanwie napisał „Gambit”.

Polecam wszystkim tym, którzy lubią historię w powieściach, a przede wszystkim elegancki i wyważony sposób narracji. Ja pozostaję miłośnikiem powieści Macieja Siembiedy.  Szach i mat!

Tytuł: „Gambit”
Autor: Maciej Siembieda
Wydawnictwo Agora SA
Forma książki: ebook
Gatunek: thriller, sensacja

Ocena: 5,5/6

2 komentarze
0 FacebookTwitterPinterestEmail
BiografiaReportaż

„Czapkins. Historia Tomka Mackiewicza” Dominik Szczepański – Człowiek i …

przez Katarzyna Denisiuk

Tomek Mackiewicz (urodzony 13 stycznia 1975 roku, zmarł 30 stycznia 2018 roku) żył dążąc do spełnienia swojego marzenia – zdobycia zimą Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) Próbowało wielu, a jemu się udało. Został w górach, które go wabiły, kusiły i wołały.

Książka napisana przez Dominika Szczepańskiego jest historią człowieka z pasją. Nie będę się rozpisywała o treści, bo sięgając po egzemplarz albo czytając notkę wydawniczą wiemy w jaką podróż zabierze nas autor. Dzięki książce dowiedziałam się kim był Tomek Mackiewicz, jakie było jego życie, jego zmory i radości. Kogo i co kochał najbardziej. Co go pchało do podejmowania kolejnej próby zdobycia szczytu. Niezłomny!

Zimą 2018 roku żyliśmy akcją ratunkową na Nandze. Nie znam osoby, której obcy byłby los polsko-francuskiej wyprawy na ośmiotysięcznik. W obliczu tragedii potrafimy się jednoczyć. Wierzyłam, że się uda, że będziemy świętowali sukces Polaka. Tragiczny finał wyprawy wpisał się w karty historii.

„Czapkinsa” wysłuchałam w interpretacji Filipa Kosiora. Porwał mnie ten audiobook, który był emocjonalną petardą. Mam to szczęście, że posiadam również wydanie papierowe, w którym jest sporo zdjęć z górskich wypraw Tomka Mackiewicza.

Świetna książka o człowieku z pasją, własnym stylem i filozofią życia, który zapisał się w historii światowego himalaizmu. To również idealna książka dla tych, którzy lubią szafować swoimi osądami i mądrościami z pozycji kanapy. Daje do myślenia.

Tytuł: „Czapkins. Historia Tomka Mackiewicza”
Autor: Dominik Szczepański
Wydawnictwo Agora SA
Forma książki: audiobook; czyta Filip Kosior
Gatunek: biografia

Ocena: 5,5/6

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookLiteratura podróżniczaReportaż

„Zaginione Miasto Boga Małp” Douglas Preston Podróż w dziką, honduraską dżunglę

przez Katarzyna Denisiuk

 

Tytuł: „Zaginione Miasto Boga Małp”
Autor: Douglas Preston
Wydawnictwo: Agora SA 
Tłumaczył: Dariusz Żukowski
Forma książki: audiobook; czyta Aleksander Pawlikowski
Gatunek: literatura podróżnicza, reportaż
fot. Katarzyna Denisiuk
Sięgając po „Zaginione Miasto Boga Małp” Douglasa Prestona – dziennikarza, powieściopisarza oraz autora książek z gatunku literatura faktu – miałam wyobrażenie, że będzie to po trosze przygoda rodem z filmów z Indianą Jonesem. Jakież było moje zdziwienie kiedy przebrzmiało ostatnie słowo Aleksandra Pawlikowskiego – lektora czytającego audiobooka. „Zaginione Miasto Boga Małp” to pełnokrwisty, rzetelny, naszpikowany teorią reportaż. Reportaż o wyprawie w głąb honduraskiej dżungli, w rejon Mosquitii, w poszukiwaniu starożytnego, legendarnego La Ciudad Blanca, czyli Białego Miasta.
Po lekturze książki jesteśmy bogatsi o wiedzę o honduraskiej dżungli, jakie niebezpieczeństwa czyhają na eksploratorów, zarówno w bezpośrednim kontakcie, jak i długo po nim, gdy wyprawa jest tylko wspomnieniem. Dla interesujących się chorobami zakaźnymi i epidemiologią, będzie czekała nie lada gratka. W tym miejscu czułam się bardzo komfortowo przebywając z dala od całej plejady śmiercionośnych zwierząt. Poza tym dowiadujemy się, w jaki sposób przy użyciu lidaru (LiDAR) – urządzenia łączącego funkcjonalność lasera i teleskopu – udało się zlokalizować miasto.
Ten reportaż, to również całkiem spora dawka wiedzy archeologicznej, o historii regionu oraz rozważań o kondycji zachodniej cywilizacji. Czy ta ostatnia część była konieczna? Mam wątpliwości i myślę, że nie każdemu może przypaść do gustu.
Ostatnio podróżowałam po świecie z Tomkiem Michniewiczem (oczywiście w towarzystwie książek, które napisał) i przyznam, że bliżej mi do formy opowieści, którą on wypracował. „Zaginione Miasto Boga Małp” w moim odczuciu było momentami zbyt encyklopedyczne i drobiazgowe. Miałam poczucie jakbym siedziała na wykładzie, gdzie prelegent posługuje się dziesiątkami slajdów, zapisanych drobnym maczkiem, bez rysunków, obrazków, czy fotografii.
Książkę Douglasa Prestona uważam za ciekawą, wartościową, po prostu dobrą, jednak gdyby tak dorzucić do niej choć trochę szaleństwa i nieprzewidywalności Indiany Jonesa, byłaby – w mojej ocenie – jeszcze lepsza.
Ocena: 4/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura współczesna

„Dom tęsknot” Piotr Adamczyk Tęsknota, to piękne uczucie…

przez Katarzyna Denisiuk

 

Tytuł: „Dom tęsknot”
Autor: Piotr Adamczyk
Wydawnictwo: Agora SA
Forma książki: papierowa, dostępna również w formie ebooka
Gatunek: literatura współczesna
fot. Katarzyna Denisiuk
Tęsknota to piękne uczucie. Podobne do miłości, ale smutniejsze. Tęsknota to takie uczucie jak smutna miłość. Uczucie rozpamiętywania tego, co było złe. Przypominania sobie rzeczy, które w ogóle się nie zdarzyły, i życia z nadzieją, że jeszcze się kiedyś powtórzą.
Co to była za podróż! Co to jest za historia! „Dom tęsknot”, to opowieść o rodzinie, o sąsiedzkich relacjach, o życiu w starej wrocławskiej kamienicy, w której poprzedni, niemiecki właściciel zgromadził mnóstwo książek i map. Po wojnie w domu zostali zakwaterowani Polacy. Każdy z mieszkańców jest inny, ma swoją historię, niejednokrotnie tajemnice i taki bagaż doświadczeń i przeżyć, że mógłby o nich opowiadać przez wiele długich wieczorów.
Narratorem powieści jest Piotr, syn niemiecko-polskiej rodziny z matki Niemki i ojca polskiego repatrianta. W swoich rozważaniach i wspominkach cofa się do czasów dzieciństwa. Poznajemy nie tylko osoby z jego otoczenia, kiedy to był Piotrusiem i wiele z tego co się wokół niego działo nie do końca rozumiał, ale zgłębiamy i smakujemy historię miasta i regionu.
Czytając „Dom tęsknot” miałam nieodparte wrażenie, że kamienica i jej mieszkańcy byli trochę jak lokatorzy z bloku nr 4 przy ulicy Alternatywy. To skojarzenie dodatkowo wzmacniał kapitalny humor, ironia, gra słów, których autor nie szczędzi.
 
Kobiety po to mają nogi, by chodzić mężczyznom po głowach.
Babcia wiedziała i mawiała tak: mężczyźni zawsze czegoś szukają: jak są chłopcami, to szukają skarbów, jak są więksi, to grzebią sobie w majtkach i całe życie się łudzą, że coś ciekawego znajdą.
„Dom tęsknot”, to przede wszystkim obraz powojennego Wrocławia, przenikania się kultury niemieckiej z polską i przemian społeczno-politycznych w regionie i kraju. Poprzez trafione i dobrze wyważone dawki liryzmu, komizmu, realizmu, historii i współczesności otrzymujemy idealną powieść o miłości, przyjaźni, odnajdywaniu się w burzliwych latach przemian i dążeniu do określenia własnej tożsamości.
Książkę czyta się z ogromną przyjemnością, niespiesznie zaprzyjaźniając się z bohaterami i wracając do czasów, które minęły. Jest czas na uśmiech, wzdychnięcie, zadumę, a na końcu poczucie, że to jest doskonała powieść!
Ocena: 5,5/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail