Kategoria:

Literatura obyczajowa

Literatura obyczajowa

„Kilka dni z życia Alice” Liane Moriarty – Zgubna niepamięć

przez Katarzyna Denisiuk

Za każdym razem, gdy trafia mi się książka typu Kilka dni z życia Alice, to orientuje się i utwierdzam, że bardzo lubię od czasu do czasu przeczytać powieść obyczajową, czyli w mojej ocenie historię rozrywkową.

Książka Liane Moriarty (Wielkie kłamstewka bardzo mi przypadły do gustu) dała mi wszystko to, co w danej chwili potrzebowałam — historię ciekawą, przyjemnie zagmatwaną, tajemniczą, której finał bardzo chciałam poznać.

Kilka słów o fabule

Wyobraźcie sobie, że przydarza wam się wypadek (nie)groźny, ale mający niebagatelne skutki w postaci niepamięci. Nie takiej chwilowej, krótkotrwałej, ale takiej, że wydaje wam się, że macie dziesięć lat mniej. Dekada to czasami okres mało burzliwy, kiedy nie doświadczamy wielu życiowych zmian oprócz zmian w naszym ciele.

Alice Love ma prawie 40 lat, a ocknęła się z utraty przytomności jako 29-latka w ciąży z pierwszym z trójki dzieci, w szczęśliwym małżeństwie. Rzeczywistość jest zgoła inna. Tak naprawdę jest w trakcie rozwodu, który wszedł w etap zaciekłej walki o opiekę nad dziećmi oraz wieloma innymi życiowymi zmianami. Nie pamięta nikogo i niczego. Uf, ogarnąć to wszystko rozumem, nie jest łatwo. Nowe-stare relacje, nowe-stare znajomości. Co się stało z wielką miłością? Jakie są jej dzieci? Alice zaczyna życie na nowo.

Kilka słów o wrażeniach

Kilka dni z życia Alice czyta się z niegasnącym uczuciem ciekawości, jak potoczy się życie kobiety. Czy w ogóle, a jeśli już, to kiedy, odzyska pamięć? Czy małżeństwo da się jeszcze naprawić? Czy Alice będzie chciała coś zmienić? Czy napisze nowy scenariusz?

Bawiłam się świetnie, bo historia Liane Moriarty jest rozpisana na wiele bardzo frapujących głosów i punktów widzenia. Gdybyśmy byli u progu wakacji, to rekomendowałabym zebranie tej powieści do urlopowej walizki. Miejcie na nią oko! Jeśli nie teraz jest dla niej czas, to na wakacjach, a może już na majówce, będzie jak znalazł. Polecam.

PS Może wielu z was już tę powieść czytało, bo to wznowienie.

Tytuł: Kilka dni z życia Alice
Autor: Liane Moriarty
Wydawnictwo Znak Literanova 
Przekład: Anna Maria Nowak
Forma książki: papierowa
Gatunek: powieść obyczajowa
Współpraca
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura obyczajowa

„Powierniczka opowieści” Sally Page – Czuły słuchacz

przez Katarzyna Denisiuk

Niespodziewanie kolejna powieść obyczajowa odnalazła drogę do mnie. Widocznie początek jesieni, kiedy słońce pięknie za oknem świeci, sprzyjał wyborom lżejszych lektur.

Każdy ma jakąś historię do opowiedzenia.

Ja się z tym zgadzam, nawet gdy nam samym się wydaje, że nasza codzienność, przeżycia są nieistotne, błahe, wręcz nudne. Dla innych okazują się fascynujące. Jeśli tylko otworzymy się na innych, nastawimy się na słuchanie i odbiór, to możemy stać się świadkami piękny historii.

Jedną z doskonałych słuchaczek jest Janice — sprzątaczkę z Cambridge, która wiele widzi i jeszcze więcej słyszy. Są osoby, które chętnie dzielą się z nią swoim życiem i opowieściami. Są i takie, które potrzebują więcej czasu i zachęty. Pani B to ekscentryczna starsza osoba, szorstka dla większości, ale dająca się polubić Janice. Między kobietami zawiązuje się swego rodzaju przymierze. Stają się powierniczkami swoich opowieści i wsparciem w czasie życiowych perturbacji.

Powierniczka opowieści to kolejna po Lekcjach chemii powieść, gdzie występuje pies. Decjusz jest wyszczekany, zabawny i sprawia, że historia zyskuje pazur. Razem z ludzkimi bohaterami tworzy nietuzinkową grupę osobowości.

Sally Page napisała książkę, którą bardzo dobrze się czyta. Prócz lekkich tematów porusza również te trudniejsze, smutne, sięgając do tajemniczej przeszłości i skrywanych sekretów. Powierniczka opowieści przypomina mi babie lato, które wiruje gdzieś w powietrzu, fragmentaryczne i ulotnie, jak opowieści innych ludzi, które nosi w sobie Janice. Jeśli przysiądziesz i otworzysz się na otoczenie, to wiele będziesz mógł, mogła usłyszeć. Pamiętaj, że najciekawsze są te historie, które znajdą właściwego słuchacza.

Przyjemna lektura, lekka, iście wakacyjna, ale też odpowiednia na długie, klimatyczne wieczory.

Tytuł: Powierniczka opowieści
Autor: Sally Page
Wydawnictwo Insignis
Przekład: Robert Kędzierski
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book
Gatunek: literatura obyczajowa
Współpraca
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura obyczajowa

„Lekcje chemii” Bonnie Garmus – Kobieca siła

przez Katarzyna Denisiuk

Bardzo rzadko sięgam po książkę w jakiejkolwiek formie, nic o niej nie wiedząc. Gdy przyjmuję książkowe propozycje od wydawnictw, to wcześniej czytam opis. To pewne, że dany tytuł musi mnie wstępnie zaciekawić, żebym podjęła się współpracy.

O Lekcjach chemii wiedziałam tyle, że się ukazały i są widoczne w mediach społecznościowych, ale też bez wielkiego szumu. Kiedy zobaczyłam w zasobach audioteki okładkę oraz informację, że czyta Paulina Holtz, to wrzuciłam na tapet. I co się okazało? Wciągnęła mnie bez reszty! Co więcej, mogę stwierdzić, że to jedna z lepszych powieści obyczajowych, jakie czytałam (ale zważ, że nie czytam ich wiele, a wręcz mało). Iskrzy humorem, trafnymi życiowymi maksymami i taką mądrością, która potrafi płynąć z literatury rozrywkowej.

Kilka słów o fabule

Siłą napędową i motorem Lekcji chemii jest główna bohaterka Elizabeth Zott, a niezwykłymi pomocnikami, dzięki którym zmierza w dobrym kierunku, nie osadzając na mieliźnie, są postaci drugoplanowe i … pies. Elizabeth to współczesna kobieta-petarda, która pomimo piętrzących się trudności i kłód rzucanych pod nogi, znajduje sposób na życie, cały czas pozostając sobą i robiąc wszystko na własnych, dla niektórych kontrowersyjnych, warunkach. Awanturnica, uparciuch, ale i czuła matka i przyjaciółka. Wychodzi poza ramy ówczesnych konwenansów (lata 50. w USA) i rozwija się jako naukowczyni, chemiczka. Mądrzejsza od wielu kolegów na każdym kroku musi walczyć o swoje, o karierę i dom. Zyskanie szacunku i poważania jest jak zmierzenie się ze sztormem na otwartym morzu, ale Zott jest zdeterminowana i świadoma swojej wartości. Wbrew sobie staje się osobą publiczną, gwiazdą ekranu i wzorem do naśladowania dla wszystkich kobiet ubranych w ciasny gorset pań domu, bez możliwości samorealizacji.

Kilka słów o wrażeniach

Lekcji chemii słuchało się genialnie. Akcja płynie, co rusz wzbudzając salwy zachwytu i uśmiechu. Napisać, że to powieść na wskroś energetyczna, to jak nic nie napisać. Pod płaszczykiem lekkiej fabuły autorka w doskonały sposób przypomniała rolę kobiety w przeszłości oraz ogrom wysiłku, jaki musiała włożyć, żeby w ogóle zostać zauważoną, a potem docenioną w bardzo zmaskulinizowanym świecie nauki.

Jeśli szukasz w powieściach dobrej zabawy na wysokim poziomie, to bardzo polecam Ci Lekcje chemii.  Gwarantuję, że pokochasz Szóstą Trzydzieści i mocno będziesz kibicować Elizabeth w byciu wysłuchaną i uznaną w naukowym świecie.

Tytuł: Lekcje chemii
Autor: Bonnie Garmus
Wydawnictwo Marginesy, Audioteka
Przekład: Marek Cieślik
Forma książki: audiobook, czyta Paulina Holtz; dostępna jako e-book
Gatunek: literatura obyczajowa
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura obyczajowa

„Moja kuzynka Rachela” Daphne du Maurier – Między słowami

przez Katarzyna Denisiuk

Swego czasu przeczytałam Kozła ofiarnego (powieść znaną również pod tytułem Sobowtór) angielskiej pisarki Daphne du Maurier i stwierdziłam, że to było zaskoczenie. Powieść porwała mnie, wręcz zafascynowała swą oryginalnością i klimatem. Patrząc na wrażenia czytelników, którzy mieli do czynienia z książkami autorki, klaruje się obraz prozy klimatycznej, trochę mrocznej i tajemniczej. Prozy, w której wiele wątków tylko na pozór jest takich, jakie na początku nam się wydają. Nie inaczej jest z Moją kuzynką Rachelą.

Ta powieść to jedna wielka tajemnica, która mogłaby być literackim kalejdoskopem zmieniającym swój obraz w zależności, kto na niego patrzy i z której strony się przygląda.

Kilka słów o fabule

Opowiada losy Filipa, chłopca, którego wychował ukochany kuzyn Ambroży. Obydwoje świetnie się dogadują i tak naprawdę nie potrzebują do szczęścia towarzystwa innych ludzi, zwłaszcza kobiet. Ale jak to w życiu bywa, coś, co wydaje się pewne i niezmienne, zmienia kierunek. Takim wiatrem w żagle życiowych planów Ambrożego staje się jego odległa kuzynka Rachela, która kradnie mu serce. Pobierają się, a Filip traci swojego najlepszego przyjaciela i powiernika. Po jakimś czasie Ambroży umiera, wysyłając wcześniej Filipowi bardzo niepokojące listy. Chłopak nie może mieć pewności, co wydarzyło się u schyłku życia kuzyna i czy ktoś „przypadkiem” nie pomógł mu pożegnać się ze światem. Śmierć przyjaciela staje się wielkim wyłomem w życiu Filipa. Kolejnym będzie pojawienie się Racheli i uczucie, jakim do niej zapała.

Kilka słów o wrażeniach

Moja kuzynka Rachela to w pewnym stopniu studium szaleństwa zrodzonego z miłości i tego, jak emocje rządzą naszym życiem. Autorka pokazuje, w jaki sposób uczucie potrafi być ślepe, wyłączając wszystkie sygnały ostrzegawcze. A może jest tylko fatamorganą, która przy bliższym spojrzeniu nabiera innych kształtów lub po prostu znika?

W Mojej kuzynce Racheli bohater przeżywa burze emocji i szaleństwo osądów. Cały czas prowadzi wewnętrzny monolog, próbując we właściwy sposób poukładać fakty, a wcześniej je odkryć.

Bardzo podobała mi się ta literacka podróż do Kornwalii XIX wieku. Polecam również w formie audiobooka.

Tytuł: Moja kuzynka Rachela
Autor: Daphne du Maurier
Wydawnictwo Albatros, Audioteka
Przekład: Zofia Uhrynowska-Hanasz
Forma książki: audiobook, czyta Maciej Radel; dostępna jako e-book
Gatunek: literatura obyczajowa, romans
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura obyczajowa

„Papierowy Pałac” Miranda Cowley Heller – Między pożądaniem a godnością

przez Katarzyna Denisiuk

Czytelnicza podróż z literaturą środka może być interesująca, intrygująca i angażująca. Poszczególne przystanki, dzięki którym lepiej poznajemy współtowarzyszy, ich tajemnice oraz motywy postępowania, potrafią wzruszyć falę przemyśleń i wywołać wewnętrzny dyskurs.

Kilka słów o fabule

Tytułowy Papierowy Pałac jest miejscem, do którego Elle przyjeżdżała na letnie wakacje. To tutaj odkrywała siebie, kształtowała swoją wrażliwość, jak i doświadczała wielu radości i smutków. Tutaj poznała, czym jest przemoc psychiczna i fizyczna. W końcu Papierowy Pałac naznaczył ją na całe życie, a wydarzenia, których była świadkiem, przez cały czas krążyły w jej arteriach i determinowały podejmowanie kolejnych życiowych decyzji.

Kilka słów o wrażeniach

Proza Mirandy Cowley Heller jest bardzo wciągająca. Czyta się ją w sposób kompulsywny, pragnąc poznać losy jej bohaterów. Wiodą one krętymi ścieżkami, na których piętno odcisnęła przeszłość. Dylematy głównych bohaterów nie są trywialne. Muszą wielokrotnie dokonywać wyborów wierząc, że będą najlepszymi z możliwych. Ale czy to się uda? Zwykle ktoś bywa pokrzywdzony, zraniony, odrzucony.

Przyznaję, że obawiałam się tej historii – „wieloletniej historii miłosnej, która trzyma w napięciu od początku do końca”. Niepotrzebnie, gdyż nie było nadmiaru lukru i banału. Trudno się spierać z postawami i wyborami fikcyjnych bohaterów, dlatego przyjęłam i zaakceptowałam pomysł autorki na tę powieść.

Potrzebowałam takiej prozy – niedojmującej, łatwo przyswajalnej i życiowej. Uważam, że to zgrabnie skrojona i uszyta literatura środka, którą świetnie się czyta. Nie wymaga nadmiernego skupienia i swobodnie można ją czytać z doskoku, a kartki i tak same przewracają się jedna za drugą.

PS Warto zwrócić uwagę na piękne, wyjątkowe wręcz wydanie tej powieści. Trzymany egzemplarz w ręce robi wrażenie.

Tytuł: Papierowy Pałac
Autor: Miranda Cowley Heller
Wydawnictwo Czwarta Strona
Przekład: Katarzyna Makaruk
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book
Gatunek: literatura obyczajowa, romans
Współpraca
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura obyczajowaLiteratura piękna

„Obsesja i inne formy miłości” Sarah Crossan – O emocjach

przez Katarzyna Denisiuk

Nie zawsze literackie eksperymenty i formy inne od czytanych na co dzień spotykają się z moim entuzjazmem. Ale zawsze daję im szansę, nie zamykając się z oswojoną narracją.

Obsesja i inne formy miłości Sarah Crossan jest dla mnie wspomnianym eksperymentem. Po otwarciu książki widzimy wiersz? Poemat? Na pewno nie jest to styl przeciętnej prozy. Miałam obawę, czy ten tekst będzie dla mnie przyswajalny i przede wszystkim, czy do mnie przemówi. Na okładce czytam: „Olśniewająca opowieść o miłości, samotności i najmroczniejszych sekretach”. A ja nie lubuje się w książkach o miłości i romansach. Moje strachy okazały się zdecydowanie na wyrost, bo czas spędzony z tą literaturą podarował mi wiele czytelniczej satysfakcji.

Kilka słów o fabule

Powieść irlandzkiej pisarki to historia współczesnej rodziny, w której żar miłości małżeńskiej dawno wygasł. W pewnym momencie dochodzi ten trzeci, który ma dar – potrafi ożywić, przywrócić radość codzienności, odmłodzić starą duszę. Jednak on umiera i kobieta ponownie grzęźnie na emocjonalnej mieliźnie. Spotykając się z kochankiem, liczyła na przełom, na nowe rozdanie, nową rzeczywistość, radosną przyszłość. Nie doczekała się. Dlaczego nie odszedł od żony? Dlaczego nie dał im szansy? Na dodatek … umarł.

Kilka słów o wrażeniach

Na skrzydełku książki jest napisane: „Jeśli uwielbiasz Sally Roonej lub Ottessę Moshfegh, pochłoniesz tę niecodzienną historię!”. Nie uwielbiam Sally Rooney, lubię Ottessę Moshfegh i pochłonęłam tę historię. Jest prawdziwa, szczera, autentyczna. Meandruje pomiędzy nastrojami żony, kochanki, męża. Uwypukla głębokie zauroczenie, jak i dojmującą samotność. I na dodatek napisana jest językiem i stylem, który idealnie do tych przeżyć pasuje. W końcu poezja to język miłości.

Chciałam, żebyś rozerwał

świat na strzępy,

aby

mnie mieć.

Chciałam, abyś wybrał mnie.

Jeśli miałabym regularnie czytać książki o miłości, to tylko takie, gdyż ta historia jest wielowymiarowa, traktuje o różnych sferach naszego życia i na pewno nie jest cukierkowa. To nowatorska forma, którą polecam!

I zaczyna się

litania moich przewinień,

lista moich nieobecności, gdy powinnam być,

wyliczanka wszystkich obowiązków Paula,

które należały do mnie.

Zła żona.

Jako że to jest powieściowy debiut, liczę na pojawienie się kolejnych książek autorki.

Chciałabym mówić prosto

albo po prostu mówić,

wyrzucić szeptem całe to złomowisko

głęboko skrywane w labiryncie mojego umysłu.

Tytuł: Obsesja i inne formy miłości
Autor: Sarah Crossan
Wydawnictwo Znak
Przekład: Maria Makuch
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book
Gatunek: literatura obyczajowa, literatura piękna, romans
Współpraca
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura obyczajowa

„Czerwony rower” Antonina Kozłowska – Historia dorastania

przez Katarzyna Denisiuk

Czasami wpadają mi w ręce książki, których nie planowałam. Wystarczy jednak jeden wpis, kilka pochlebnych słów od osoby, której wybory czytelnicze grają z moimi i jestem kupiona. W tej właśnie sposób Czerwony rower autorstwa Antoniny Kozłowskiej znalazł się na moim czytniku.

Kilka słów o fabule

Miałam ochotę na literaturę polską, powieść, której akcja przenosi się do przeszłości (nieodległej, znanej mi). To właśnie dostałam. Poza tym kilka bohaterek o różnych charakterach i pochodzących z różnych domów, mających odmienny status społeczny. Połączyła je wspólna przeszłość i wyjątkowy dla każdego czas szkoły i dorastania. Jednak to nie wszystko. Jest jeszcze wydarzenie, które rzuca się cieniem na ich dorosłe życie.

Co jakiś czas wracają do czasów podstawówki, pierwszych miłości, doświadczeń z chłopakami i czwartej koleżanki, której obecność wprowadziła zamęt w ich codzienności. Czy łączyła je przyjaźń, czy też chwilowa zgodność tworząca jedność?

Kilka słów o wrażeniach

Antonina Kozłowska niezwykle interesująco sportretowała swoje bohaterki, wkładając je w małomiasteczkowe środowisko. Jedna chciała być gwiazdą towarzystwa na każdej imprezie. Druga wzdychała do chłopaka, który nie zwracał na nią uwagi. Trzecia była zwyczajna. Nierozerwalna paczka dziewczyn potrafiła namieszać w szkolnym środowisku. Czyż to nie brzmi znajomo?

Czerwony rower rozwija się na kilku płaszczyznach, sukcesywnie pogłębiając poszczególne wątki. Spodobał mi się sposób, w jaki autorka napisała o dziewczyńskości i wszystkich rozterkach związanych z okresem wieku młodzieńczego.

Poza tym lektura tej powieści wprawiła w drżenie nostalgiczną nutę. Z sentymentem zaczęłam wspominać czasy mojej młodości. Warto również dodać, że akcja rozgrywa się u schyłku PRL-u, a każdy rozdział ma tytuł muzycznego hitu.

Bardzo lubię literackie wspominki. Te z Czerwonego roweru były naprawdę udane i emocjonujące. Wplecenie w fabułę wątku tajemnicy, dodał powieści fajnego pazura. Polecam – sympatyczna powieść obyczajowa.

Tytuł: Czerwony rower
Autor: Antonina Kozłowska
Wydawnictwo Otwarte, Wydawnictwo Xtext
Forma książki: e-book, dostępna jako audiobook
Gatunek: literatura obyczajowa
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
KryminałLiteratura obyczajowaSensacja

„Wołyńska gra” Justyna Białowąs – Bolesna reminiscencja

przez Katarzyna Denisiuk

Muszę przyznać, że debiutancka powieść Justyny Białowąs została napisana z rozmachem. 608 stron to potężny zastrzyk polskiej literatury. Na stronie wydawnictwa Wołyńską grę odnajdziemy w kategorii „sensacja, kryminał”, a ja lekką ręką umieściłabym ją również na półce z powieściami obyczajowymi podszytymi kryminalną nutą.

Kilka słów o fabule

Wołyńska gra zaprasza czytelnika w środek konfliktu polsko-ukraińskiego. Jej bohaterami są Jagoda – pracownica warszawskiej korporacji, która na swojej skórze doświadcza wszystkich „korpobolączek” oraz Oleg – chłopak z Ukrainy, szukający swojego miejsca w świecie z dala od swoich korzeni. Śmierć studenta na warszawskiej Ochocie w rocznicę wołyńskiej rzezi staje się początkiem niespodziewanej podróży Jagody do Sanoka. Coś, co już na początku było zagmatwane, zapętla się jeszcze bardziej. Bohaterka stanie przed trudnymi wyborami, które zmienią jej światopogląd i spojrzenie na rodzinną przeszłość. Również dla Olega będzie to czas reorganizacji życia i zmiany myślenia. Obydwoje, wbrew sobie, staną w obliczu konfliktu, w którym zostaną odpytani o historię rodziny, której macki sięgają Wołynia. Czy wyjdą z tej sytuacji obronną ręką? Czy odnajdą siebie? Prawda nierzadko jest bolesna, ale bywa oczyszczająca.

Kilka słów o wrażeniach

Bardzo spodobał mi się przebieg Wołyńskiej gry. Bohaterowie są żywiołowi, pełni myśli i przemyśleń. Akcja toczy się równym rytmem, odkrywając przed czytelnikiem kolejne części układanki. To, co w mojej ocenie jest wartościowe i zasługuje na uwagę, to rozbudowane tło społeczno-historyczne. Justyna Białowąs trzyma rękę na pulsie i precyzyjnie dawkuje historyczne wrzutki ze wspólnej historii Polski i Ukrainy.

Autorka rozpisała Wołyńską grę zamaszyście, na wiele głosów. Co prawda kryminalna warstwa nie gra pierwszych skrzypiec, ale w mojej ocenie nie szkodzi to całości opowieści. Sześćset stron to kawał książki. Z jednej strony nie czułam znużenia podczas lektury, a z drugiej, mam wrażenie, że bardziej skondensowana fabuła byłaby jeszcze bardziej atrakcyjna.

Podsumowując, uważam, że Wołyńska gra to udany debiut, który wart jest uwagi. Polecam tę książkę zwłaszcza entuzjastom powieści z historią w tle.

Tytuł: Wołyńska gra
Autor: Justyna Białowąs
Wydawnictwo Znak Horyzont
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: powieść obyczajowa z elementami sensacji i kryminału
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookLiteratura obyczajowa

„Siostra Księżyca. Siedem Sióstr” Lucinda Riley – W cieniu Alhambry

przez Katarzyna Denisiuk

Nie pamiętam, kiedy rozpoczęła się moja przygoda z cyklem powieści obyczajowych autorstwa Lucindy Riley „Siedem Sióstr”. Za to mam w pamięci początkową fascynację i niemal psychiczne tortury, kiedy musiałam czekać na pojawienie się kolejnych części. Trzeba przyznać, że autorka kapitalnie obmyśliła skrojoną na wiele tomów i setki godzin czytania historię adoptowanych sióstr i ich tajemniczego ojca. Seria zyskała ogromną popularność i rzeszę wiernych czytelników. Niejeden z wielkim smutkiem przyjął wiadomość o śmierci Luciny Riley, która od kilku lat walczyła z chorobą. Pocieszeniem jest fakt, że to, co literacko niedokończone, ujrzy światło dzienne. Syn pisarki, który brał aktywny udział w powstawaniu kolejnych tomów, dokończy to, co zaczęła jego matka, a na co czekają tysiące.

Czy odpowie na wszystkie pytania dotyczące Pa Salta? Czy dowiemy się, co stało się z siódmą siostrą?

Kilka słów o fabule

Siostra Księżyca poświęcona jest Tiggy. Przeprowadza się do Szkocji, by tam opiekować się dzikimi kotami. Jednak to nie jest miejsce, w którym się urodziła. Od odnajdzie tam korzeni, ale wskazówkę, gdzie ich szukać. Wyruszy do Grenady, gdzie w cieniu Alhambry poczuje więź z cygańską społecznością i odnajdzie nić, która doprowadzi ją do przeszłości słynnej tancerki flamenco.

Kilka słów o wrażeniach

Co prawda cykl „Siedem Sióstr” nie wywołuje już we mnie takich emocji jak kiedyś, ale nadal uważam, że są to powieści ciepłe, trochę cukierkowe, otoczone bańką tajemnicy i swoistego romantyzmu. Bardzo mi się podoba pomysł całej serii oraz jej rozmach. Jest światowo, współcześnie, z wyraźną nutą przeszłości i historii. Co więcej – również bardzo kobieco. Czy to seria dla niepoprawnych romantyczek? Być może. Od czasu do czasu lubię wchodzić w tak elegancko napisane powieści. Siostry Księżyca wysłuchałam. Kolejne części również planuję poznać w formie audio.

Tytuł: Siostra Księżyca. Siedem sióstr
Autor: Lucinda Riley
Wydawnictwo Albatros, Audioteka
Przekład: Anna Esden-Tempska
Forma książki: audiobook, czytają Kaja Walden, Anna Rusiecka, Basia Liberek; dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura obyczajowa
Seria: Siedem Sióstr (5)
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura obyczajowa

„Przed końcem zimy” Bernard MacLaverty – Walcząc o szczęście

przez Katarzyna Denisiuk

„Przed końcem zimy” irlandzkiego pisarza, była ostatnią powieścią przeczytaną przeze mnie w 2020 roku. Przyznam, że miałam spore oczekiwania. Niestety historia w niej opisana nie ujęła mnie, ale też nie sprawiła, że czułam się z nią źle. Mogę ją podsumować jako dobrą książkę bez wielkich wzruszeń.

Kilka słów o fabule

Bohaterami powieści jest starsze małżeństwo z Glasgow, które przyjechało do Amsterdamu na kilkudniowe wakacje. Pisarz charakteryzuje bohaterów następującymi słowami: Gerry „przeszedł na emeryturę wiele lat temu, jednak rutynę jego życia nadal przerywały zagraniczne wyprawy, zwodniczo podobne do urlopów. Wygłaszał wykłady, przedstawiał artykuły… był wyrocznią w świecie architektów, odbiorcą wyróżnień, kolekcjonerem gratisów”. Stella „zamierzała poświęcić życie regułom wiary katolickiej. Właśnie z nich czerpała przecież swoją dobroć i poczucie sprawiedliwości”.

Są zgodną parą z wieloletnim stażem, która nie oczekuje życiowych fajerwerków, ani mocnych wrażeń. Swoje w życiu przeżyli, wychowali potomstwo i teraz toczą swoje emeryckie życie. Życie, w które wkradła się nuda i rutyna, a nawet uzależnienie. Czy podróż do stolicy Holandii coś zmieni? Czy nastąpi punkt zwrotny i ogień rozbłyśnie mocniejszym płomieniem? Czy przeciwnie zgaśnie na zawsze?

Kilka słów o wrażeniach

Podobała mi się kreacja bohaterów konsekwentnych w swoich poczytaniach. Przypadł mi do gustu sposób pokazania, że pomimo tego jak wiele ich różni, potrafią pielęgnować to, co ich łączy.

Bernard Maclaverty opowiada ich historię w sposób nostalgiczny, spokojny i czuły. Adekwatnie do tego, jakimi są ludźmi, w jakim wieku i z jakim bagażem doświadczeń.

„Przed końcem zimy” to powieść o codzienności dwóch starszych osób, które nadal wierzą we wspólną przyszłość. Jednak wiara może nie wystarczyć – muszą o tę przyszłość bycia razem zawalczyć.

Refleksyjna historia, dzięki której można się zatrzymać, a nawet podumać. Przyjemna.

Tytuł: Przed końcem zimy
Autor: Bernard MacLaverty
Wydawnictwo Agora
Przekład: Jarek Westermark
Forma książki: e-book; książka dostępna w formie audiobooka
Gatunek: literatura obyczajowa
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail