Kategoria:

Kryminał

„Około północy” Mariusz Czubaj – Lubisz jazz?

przez Katarzyna Denisiuk 19 czerwca 2019

Wychowana wśród dźwięków trąbki Louisa Armstronga, bardzo byłam ciekawa najnowszej książki Mariusza Czubaja, która ukazała się w 50. rocznicę śmierci Krzysztof Komedy, polskiego kompozytora i pianisty jazzowego oraz pioniera jazzu nowoczesnego w Polsce. Twórczość Mariusza Czubaja znam z kryminalnej serii, której głównodowodzącym jest profiler Rudolf Heinz. Czytałam, że „Około północy” charakteryzuje się inną stylistyką oraz niesie inny ładunek emocjonalny, niż wymieniona seria, ale nie spodziewałam się, że będzie aż tak różna od tego z czym się do tej pory zetknęłam.

Akcja powieści rozgrywa się w Warszawie w 1969 roku. Po pogrzebie znanego polskiego jazzmana zostaje zamordowana młoda dziewczyna. To już kolejne z morderstw, które wstrząsają miastem. Czy mamy już do czynienia z „seryjniakiem” kopiującym krwawe poczynania Karola Kota, Wampira z Krakowa, który swoimi zbrodniami „wywołał psychozę strachu”? Prywatne śledztwo podejmuje kontrabasista, obracający się w światku warszawskich muzyków skupionych wokół klubu „Hybrydy”.

Na początku powieści autor gra jedną nutę, która samotna nic nadzwyczajnego nie tworzy. Dopiero sukcesywnie dopisywane kolejne dźwięki komponują się w niepowtarzalny utwór muzyczno-literacki w stylu awanturniczego i nieprzewidywalnego jazzu.

Mariusz Czubaj zaproponował czytelnikowi coś nieoczywistego i ciekawego narracyjnie. Zszedł z utartych szlaków, które w jego wykonaniu dobrze się sprawdziły, a powielone mogłyby zagwarantować kolejny sukces. W to miejsce wprowadził szczyptę „szaleństwa”. Dzięki temu powieść odbiega od znanych schematów, jest nieokiełznana i po trosze dzika. Jak jazz.

Czytając „Około północy” mamy nieodparte wrażenie, że jest to powieść-mozaika. Obok wątków kryminalnych, prym wiedzie muzyka i sztuka oraz środowisko z nimi związane. Niebagatelną rolę do odegrania dostała również Warszawa, której panoramę autor pięknie namalował.

Mam nadzieję, że Około północy zostanie potraktowane jako skromne podziękowanie kierowane do wszystkich, którzy wówczas tę znakomitą [jazz] muzykę tworzyli.

Cytowane słowa napisane w ostatnim rozdziale utwierdziły mnie, że jest to intymna powieść, którą „kupuję” w całości.

Tytuł: „Około północy”
Autor: Mariusz Czubaj
Wydawnictwo W.A.B.
Forma książki: papierowa, dostępna w formie ebooka
Gatunek: kryminał

19 czerwca 2019 0 komentarz

Kryminał

„Blask” Marek Stelar – Nie wszystko złoto, co się świeci

przez Katarzyna Denisiuk 12 czerwca 2019

Trzy plany czasowe, trzy wydarzenia i jeden wspólny mianownik: ten sam przez siedemdziesiąt lat. Jego blask przyćmiewa wszystko, nawet zdrowy rozsądek.

Tymi słowami wabi czytelnika najnowszy kryminał Marka Stelara. Chwyciłam się tej werbalnej przynęty i tym sposobem stałam się czytelnikiem, który koniecznie chciał dowiedzieć się co emanowało blaskiem mającym tak wielką siłę oddziaływania na ludzi i otoczenie.

Szczecin 2018 rok. Agata Prażmowska, prawniczka, rozpoznaje w ofierze zabójstwa nieletnią dziewczynę, której sprawę swego czasu prowadziła. Sytuacja zaiste smutna, jednak w momencie, gdy poprzez splot nieprzewidzianych wydarzeń dotyka bezpośrednio Agaty oraz jej trudnych relacji z ojcem, życie prawniczki wywraca się do góry nogami. Wciągnięta w śledztwo, które ewoluuje oraz zatacza coraz szersze kręgi, zaczyna przeszukiwać rodzinną przeszłość. Ta zaś odkrywa przed nią zupełnie nieznane do tej pory oblicze.

Z roku 2018 cofamy się do roku 1978, w którym ofiarą zabójcy pada prostytutka. Sprawca szybko zostaje schwytany i równie szybko zwolniony z aresztu.

Kolejnym skokiem w przeszłość jaki funduje nam autor, to 1946 rok, w którym ginie żydowski chłopiec w chwili śmierci kurczowo ściskający w dłoni cenny brylant.

Tylko tyle, czy aż tyle wątków i retrospekcji? Śmiem twierdzić, że i z większą ilością Marek Stelar doskonale by sobie poradził. Przemyślana zagadka, która została sprytnie pogmatwana, spleciona oraz związana w solidny węzeł daje czytelnikowi ogromną przyjemność z próby jej rozwikłania. Tropy i wątki, które podrzuca nam Stelar, przyjmują nieoczywistą formę, by finalnie ułożyć się w spójną i logiczną całość. Jeśli któryś z nich zostaje niedopowiedziany, to uważam, że jest zabiegiem z korzyścią dla fabuły.

„Blask” się Stelarowi bardzo udał. To powieść wielowątkowa, ciekawa, z wyrazistymi bohaterami, którzy niejedno „mają za koszulą”. Iskrzy od humoru, który celonie trafia w mój gust. To równocześnie bardzo dobry kryminał mocno przykuwający uwagę. Polecam nie tylko fanom gatunku!

Tytuł: „Blask”
Autor: Marek Stelar
Wydawnictwo Videograf
Forma książki: papierowa, dostępna w formie ebooka
Gatunek: kryminał

12 czerwca 2019 0 komentarz

Kryminał

„Boska proporcja” Piotr Borlik – Złota proporcja, czy projekcja chorego umysłu?

przez Katarzyna Denisiuk 16 maja 2019

„Boska proporcja”, to pierwsza część kryminalnej trylogii autorstwa Piotra Borlika. Na okładce książki możemy przeczytać: „napisany z brawurą i mistrzowska precyzją kryminał plastyczny jak serial i dynamiczny jak życie.” Zdanie to przekuwam na obietnicę czegoś wyjątkowego i nietuzinkowego. Sprawia ono, że lecę do książki jak pszczoła do miodu (przykład pszczół jest nieprzypadkowy!). Czy „Boska proporcja” okaże się boskim kryminałem?

W palmiarni Parku Oliwskiego zostają znalezione zwłoki młodej kobiety. Dzieło zabójcy, które w swej formie mogłoby z powodzeniem stać się eksponatem w muzeum sztuki, kreuje go na człowieka szalenie precyzyjnego, cierpliwego i mającego artystyczne zacięcie. Do rozwiązania kryminalnej zagadki zostaje przydzielona Agata Stec. Jest to kobieta bezpardonowa, bezkompromisowa, nadużywająca alkoholu i mężczyzn. Jednym słowem twarda s(zt)uka, która przewodzi gdańskiej grupie śledczej. Agata to typ samotnika, którego jedynym powiernikiem i najbliższą osobą jest znany psycholog, a zarazem starszy brat. Kolejne morderstwa, równie finezyjne, kierują podejrzenia na coraz to nowe osoby. Czy w mieście grasuje jeden, czy dwóch morderców? A może jest to większa grupa szaleńców? Nic nie jest jasne i oczywiste.

Początek powieści mocno mnie sparzył. Nie znajdowałam ani odrobiny sympatii do Agaty, nie rozumiałam jej zachowań, decyzji i wciągania w kryminalne śledztwo osoby z zewnątrz. To wszystko sprawiało, że czułam się poirytowania. Jednak sukcesywnie, w miarę rozkręcania się fabuły, kiedy historia zataczała coraz szersze kręgi i rzucała światło na przyczynki zachowań bohaterów, moje marudzenie wyciszało się. Coraz bardziej ciekawa byłam jak autor wybrnie z intelektualnej zabawy z czytelnikiem i czy rozwiązanie zagadki okaże się zaskakujące.

„Boska proporcja” postawiła mnie na rozdrożu. Jeden drogowskaz sugeruje mi: „nie idź tam, odpuść sobie”. Drugi kusi „nie jesteś ciekawa jak potoczą się losy Agaty i jaką rolę odegra pan psycholog?” Po chwili zastanowienia wybieram drugą opcję, bo pomimo tego, że książka mnie przećwiczyła, to końcowy efekt uważam za zadowalający i warty dalszej uwagi. Autor dostaje ode mnie kredyt zaufania, chociaż po kulinarnych opisach chciałam go zamordować! Nie wiem jakim cudem (pewnie boskim), opisy te czytałam jak byłam głodna. A może były one aż tak apetyczne?

Tytuł: „Boska proporcja”
Autor: Piotr Borlik
Wydawnictwo Prószyński i S-ka
Forma książki: papierowa; dostępna w formie ebooka
Gatunek: kryminał
Seria: Agata Stec i Artur Kamiński (1)

Ocena: 4,5/6

16 maja 2019 0 komentarz

Kryminał

„Wada” – Robert Małecki – Tylko ciała brak

przez Katarzyna Denisiuk 11 maja 2019

Znacie komisarza Bernarda Grossa? Jeśli nie, to szkoda, bo to błyskotliwy policjant, który brawurowo rozwikłał zagadkę dwóch nieboszczyków odnalezionych na skutym lodem jeziorze (o tym śledztwie możecie przeczytać w „Skazie„). Jednak nie ma powodu do zmartwienia, gdyż Gross również aktywnie działa w „Wadzie”, która jest osobną historią i nowym wyzwaniem dla chełmżyńskiej policji.

Bernard Gross nadal jest mężem Agnieszki, która po traumatycznych przeżyciach leży w śpiączce w szpitalu. Ojcem, który praktycznie nie ma kontaktu z synem. Ale przede wszystkim jest komisarzem, któremu przydzielono zadanie rozwikłania tajemniczego znaleziska, jakim jest zakrwawiony namiot pozostawiony na leśnej polanie blisko jeziora. Dodatkowe poszlaki wskazują, iż może być to miejsce zabójstwa kobiety. Jednak nie ma ciała i nie ma również zgłoszenia odnotowanego w rejestrze osób zaginionych. Co się stało na polanie? Jeśli ktoś zginął to dlaczego? Kim była ofiara? W jaki sposób doszło do zabójstwa – jeśli doszło? Gdzie jest ciało? Sprawa po wstępnym rozpoznaniu wydaje się być patowa, ale pojawiają się tropy, które pokierują śledczego do archiwalnej sprawy sprzed trzech dekad.

Przyznaję szczerze, że podczas czytania kilkukrotnie złorzeczyłam autorowi, bo to na jakie miny mnie kierował, jak mocno plątał poszczególne wątki i nitki, które miały pokierować mój tok myślenia prosto do celu, wyzwalało we mnie czytelniczą agresję i … podziw. Niemal do samego końca nie wiedziałam jak potoczy się sprawa i jak ułożą się losy bohaterów.

Czyli co? Czyli mamy rasowy kryminał z sukcesywnie budowaną fabułą, do której dokładane były kolejne fakty nie wyskakujące jak króliki z kapelusza, ale uzyskiwane mozolną pracą śledczą. Kryminał, który nie ocieka krwią – ha! nawet ciała nie było – i ma logiczne zakończenie. Czego chcieć więcej? Kolejnej odsłony Roberta Małeckiego idącego ramię w ramię z Bernardem Grossem. Już się szykuję!

PS Pytanie otwierające, to była taka zaczepka z mojej strony, bo przecież Bernard Gross i „Skaza” zgarnął tegoroczną nagrodę Kryminalnej Piły dla najlepszej polskiej miejskiej powieści kryminalnej i nominację do Nagrody Wielkiego Kalibru!

Tytuł: „Wada”
Autor: Robert Małecki
Wydawnictwo Czwarta Strona
Forma książki: papierowa
Gatunek: kryminał
Seria: Bernard Gross (2)

Ocena: 5/6

11 maja 2019 0 komentarz

Kryminał

„Cisza białego miasta” Eva García Sáenz de Urturi – Z baskijską kulturą i tradycją w tle

przez Katarzyna Denisiuk 30 kwietnia 2019

„Cisza białego miasta” hiszpańskiej pisarki Evy Garcíi Sáenz de Urturi, to pierwsza część „Trylogii Białego Miasta”. To kryminał, którego pojawienie się na polskim rynku wydawniczym odbiło się szerokim echem wśród czytelników gustujących w kryminałach i thrillerach. Ten zauważalny ruch w social mediach również i mnie skłonił do sięgnięcia po tę książkę. Wiele pozytywnych ocen i wielki entuzjazm fanów gatunku zwiastował dobre i mocne wrażenia.

Vitoria, stolica Kraju Basków, to miejscowość z długą i bogatą historią, w którym zachowało się średniowieczne stare miasto, wabiące turystów dziesiątkami malowniczych miejsc. To tutaj znajdują się budynki historyczne oraz place, o których można powiedzieć, że są kwintesencją atmosfery baskijskiej krainy, urzekające tradycyjnym klimatem.

Vitorią wstrząsa wiadomość o podwójnym morderstwie. Sam fakt popełnienia zbrodni jest przerażający, zaś łudzące podobieństwo do zabójstw sprzed dwudziestu lat potęguje przerażenie wśród mieszkańców. Czy człowiek, który został skazany za zbrodnie z przeszłości wznowił swoją morderczą działalność? Rozwikłaniem policyjnej zagadki zajmie się śledczy specjalizujący się w profilowaniu kryminalnym.

Fascynowała mnie dziwna symetria wydarzeń. Podwójne ofiary w wieku kończącym się na zero albo na pięć… Zabójca i policjant o identycznym wyglądzie… To, że morderstwa ustały, kiedy Tasio trafił do więzienia, i że zostały wznowione, kiedy miał z niego wyjść… Fascynowała mnie i – przyznam szczerze – spędzała mi sen z powiek.

„Cisza białego miasta”, to kryminał napisany z rozmachem. To ponad 560 stron, które zabierają czytelnika w głąb hiszpańskiej tradycji i kultury oraz prowadzą go krętymi uliczkami i ciemnymi zaułkami kryminalnej zagadki. Bogato i misternie skonstruowana fabuła, na którą składają się bieżące wydarzenia oraz reminiscencje z przeszłości, dają bardzo niepokojący i intrygujący obraz.

Powieść Evy Garcíi Sáenz de Urturi trafiła w mój gust. Oprócz żelaznych kanonów wciągającego kryminału, które sprawiają, że czytelnik z wielkim entuzjazmem „przerzuca” kolejne kartki książki, żeby poznać rozwiązanie zagadki, zaoferowała o wiele więcej. Tą wartością dodaną jest solidne, gęste i soczyste tło, na które składa się hiszpański klimat miasta. Bez epatowania okrucieństwem, za to z ciekawym i odpowiednio wyważonym wątkiem obyczajowym „Cisza białego miasta” jest bardzo dobrym początkiem trylogii. Z ochotą sięgnę po jej kolejne części. Polecam!

Tytuł: „Cisza białego miasta”
Autor: Eva García Sáenz de Urturi
Wydawnictwo Muza
Tłumaczył: Joanna Ostrowska
Forma książki: audiobook czyta Adam Bauman; papierowa
Gatunek: kryminał 
Seria: Trylogia Białego Miasta (1)

Ocena: 5/6

30 kwietnia 2019 0 komentarz

Kryminał

„Zło” Mariusz Zielke, Artur Nowak – Gdzie czai się zły duch?

przez Katarzyna Denisiuk 14 kwietnia 2019

Duet Zielke-Nowak powinien być gwarantem dobrej lektury, w której nie ma miejsca na opowieści nie mające solidnych fundamentów zbudowanych z wiedzy podpartej faktami i praktyką. Dlaczego? Mariusz Zielke jest byłym dziennikarzem śledczym, a Artur Nowak adwokatem specjalizującym się w sprawach karnych oraz publicystą. Bardzo dobrze, że zdecydowali się na wspólne pisanie. Powstało „Zło”, powieść z wątkami opartymi na faktach, która zaskakuje fabułą i daje naprawdę solidnego, kryminalnego kopa!

„Zło” zaczyna się bardzo niewinnie i spokojnie. Jesteśmy w Mirowie, niewielkiej miejscowości jakich wiele na mapie Polski. Pośród zwyczajnych miasteczek wyróżnia ją postać lokalnego biznesmena Witolda Szymury, który pociąga za niemal wszystkie sznurki mające wpływ na życie jej mieszkańców. Po stronie prawa stoi adwokat Tomasz Mauer, który wraz z rodziną przeprowadził się z Warszawy. Nawet nie wie kiedy, a staje się jednym z tych, którzy tańczą jak im Szymura zagra.

Klimacik coraz intensywniej nas wciąga i oblepia. Jesteśmy szalenie (sic!) ciekawi co będzie się działo dalej, bo Mauer dostaje sprawę pacjenta miejscowego szpitala psychiatrycznego Jana Wiśnika. Od tego momentu akcja powieści nabiera imponującego tempa, by finalnie wybuchnąć spektakularnymi rozstrzygnięciami. Czujemy swąd spalenizny i unoszące się opary siarki.

„Zło” zaskoczyło mnie i porwało. Napisane jest stylem, który lubię, trafiającym w sedno i bez zbędnych ozdobników. Konstrukcja fabuły nie potrzebuje odpalania rac co kilka rozdziałów, ani rozniecania ognia. Żar cały czas się tli, cichutko podgrzewając emocje. W końcu płomień bucha z całą siłą pożerając rzeczywistość i zostawiając czytelnika z uczuciem całkowitego zadziwienia.

Książka duetu autorów, to bardzo dobry kryminał, który wciąga od pierwszych stron pomimo stopniowego podgrzewania emocji. Polecam zaczytującym się w kryminalnych zagadkach, jak i tym, którzy tak jak ja, sięgają po kryminał od czasu do czasu.

Tytuł: „Zło”
Autor: Mariusz Zielke, Artur Nowak
Wydawnictwo Od Deski Do Deski
Forma książki: papierowa, dostępna w formie ebooka
Gatunek: kryminał
Seria: Zbrodnia Nie/Doskonała

Ocena: 5/6

14 kwietnia 2019 0 komentarz

Audiobook Kryminał

„Siostry” Bernard Minier – Przeszłość nie zasypia

przez Katarzyna Denisiuk 4 kwietnia 2019

Z Bernardem Minierem „znamy się” już dobrych kilka lat. Do teraz pamiętam pierwszą powieść serii z Martinem Servazem i elektryzujący głos Piotra Grabowskiego, który wibrował w uszach i znakomicie wpływał na percepcję. Duet Minier-Grabowski, tak mi się spodobał, że wszystkie kolejne kryminały autora wysłuchałam. Nie ukrywam, że po mniej udanej „Nocy”, mój entuzjazm nieco osłabł, jednak licząc na jego odbudowę sięgnęłam po „Siostry”. Kilkanaście pierwszych minut sprawiło, że zostałam omotana fabułą wykreowaną przez francuskiego pisarza.

Początek fabuły rzuca światło na sprawę, która miała miejsce w przeszłości, a dotyczyła zabójstwa dwóch sióstr. Śledztwo to o tyle było ciekawe i ważne, że stanowiło trampolinę dla policyjnej kariery Martina Servaza. W chwili obecnej komendant Servaz jest śledczym z ogromnym bagażem doświadczeń i renomą wyrobioną w policyjnym światku. Wydaje się, że wyjaśnienie tragicznej śmierci żony znanego pisarza kryminałów nie powinno nastręczyć mu wielu trudności. A jak jest w rzeczywistości? Śledztwo nabiera barw i zatacza coraz szersze kręgi, sięgając do sprawy z przeszłości.

Lektura „Sióstr”, to spotkanie z bardzo dobrze skonstruowaną i ciekawą intrygą, w której autor wnika w pokrętny, zwichrowany umysł. To również szansa na lepsze poznanie samego Martina Servaza, jego zainteresowań, muzycznych wyborów oraz relacji z ojcem.

Powtórzę się – Minier pisze przebiegłe, inteligentne i doprawione bardzo pożądaną i dobrze zagraną mroczną nutą powieści, wciągając czytelnika w grę, której celem jest rozwikłanie kryminalnej zagadki.

Tytuł: „Siostry”
Autor: Bernard Minier
Dom Wydawniczy Rebis
Tłumaczył: Monika Szewc-Osiecka
Forma książki: audiobook; czyta Piotr Grabowski
Gatunek: kryminał
Seria: Martin Servaz (5)

Ocena: 5/6

4 kwietnia 2019 0 komentarz

Kryminał

„Serce” Bartosz Szczygielski – Wyrównanie rachunków

przez Katarzyna Denisiuk 28 lutego 2019

Myślę, że każdy pisarz chciałby być wyjątkowy i to co tworzy było na tyle charakterystyczne, że po kilku przymiotnikach opisujących jego twórczość, czytelnik od razu wiedziałby o kogo chodzi. W mojej ocenie Bartosz Szczygielski napisaną przez siebie pruszkowską trylogią wyrobił sobie markę autora bezkompromisowego, z mroczną duszą, który swoje kryminały tworzy w oparach papierosowego dymu. Po przeczytaniu jego powieści mam odczucie, że zostało w nie włożone całe literackie serce. A to sprawia, że czuję, że ktoś o mnie jako czytelnika zadbał i potraktował poważnie. Brawo!

„Serce”, to po „Aorcie” i „Krwi” finał historii komisarza Gabriela Bysia oraz prostytutki Kaśki Sokół. Łączy ich czas przeszły, czyli fakt, że ani Byś nie jest już komisarzem, ani Kaśka prostytutką. Poza tym i w sumie przede wszystkim, bezkresna chęć dotarcia do celu jakim jest wyrównanie rachunków i rozprawienie się z przeszłością. Droga, którą przemierzą w „Sercu” jest bardzo wyboista, poszarpana i pełna zdradliwych dziur i doprowadzi ich do …

Byś się zaszył i zakamuflował. Nikt z jego otoczenia nie wie kim był, co go spotkało oraz jakie ma plany na przyszłość. I pewnie ta marna, ale spokojna egzystencja ciągnęłaby się jeszcze długo, jednak ktoś na jego drodze zostawił zwłoki. To osobliwe znalezisko nie jest czymś koło czego można przejść obojętnie, dlatego Byś podejmuje wyzwanie i mierzy się z demonami przeszłości.

Kaśka, to bardzo twarda sztuka. To kobieta, która jeńców nie bierze. Poturbowana przez złych ludzi ma szczegółowo opracowany plan, który realizuje z aptekarską dokładnością.

Pruszkowska trylogia, to powieści dla koneserów kryminałów noir. To fabuły przemyślane, spójne, unoszące się w oparach bezwzględności, mroku oraz agresji. Mają dwóch głównych bohaterów, którzy w „Sercu” są jak mentalne i psychiczne zombie zesłane na ziemię, żeby dokończyć misji zniszczenia. Każdy z nich prowadzi swoją własną vendettę.

„Serce” jest idealnym zakończeniem trylogii. Wiele wyjaśnia, spaja rozrzucone elementy i tworzy logiczny, a zarazem niewesoły obraz. To kryminał, który wyróżnia się klimatem oraz panującą atmosferą. Bez galopującej akcji, za to w wyziewach szaleństwa i z jednym celem – sfinalizować to, co zostało rozpoczęte.

Tytuł: „Serce”
Autor: Bartosz Szczygielski
Wydawnictwo W.A.B.
Forma książki: ebook
Gatunek: kryminał
Seria: Gabriel Byś (3)

Ocena: 5/6

28 lutego 2019 0 komentarz

Kryminał Thriller

„Zabójcza biel” Robert Galbraith – Gdy rzeczywistość przeplata się z urojeniami

przez Katarzyna Denisiuk 27 grudnia 2018

Kto zna twórczość J.K. Rowling? Widzę las rąk w górze. A kto zna pióro Roberta Galbraitha? Myślę, że odpowiedź na to pytanie jeszcze kilka lat temu mogłaby co poniektórych zaskoczyć. Ale obecnie, kiedy na rynku polskim została wydana już czwarta część przygód Cormorana Strike’a mało kogo dziwi, że Robert i Joanne to jednia i ta sama osoba.

Przyznaję, że polubiliśmy się z trochę szorstkim, momentami gburowatym mrukiem jakim jest Strike. To

… barwna postać, nieślubny syn gwiazdy rocka Jonny’ego Rokeby’ego, bohater wojenny i współczesny Sherlock Holmes …,

który z Robin Ellacott tworzą bardzo ciekawy duet detektywów. Po ostatnim ich wspólnym wielkim sukcesie jakim było wykrycie seryjnego mordercy, ich biuro cieszy się zasłużoną renomą. A skoro stali się popularni, to możliwość wtopienia się w otoczenie staje się coraz trudniejsze.

W „Zabójczej bieli” Cormoranowi i Robin przyjdzie się zmierzyć ze wspomnieniami Billego, który coś pamięta, jednak nie do końca jest pewien swoich reminiscencji. Przebłyski z przeszłości atakują go wizjami jakoby w dzieciństwie był świadkiem zabójstwa dziewczynki. A może to był chłopiec? Całą sprawę komplikuje fakt, że Billy nie zachowuje się normalnie, wydaje się być zachwiany emocjonalnie i finalnie wybiega z biura nie kończąc swojej opowieści.

Tak przedstawia się początek i otwarcie ponad 650 stronicowej powieści Roberta Galbraitha.

Autorka podzieliła powieść na dwie części, będące swoistymi dwoma aktami sztuki. Akcja pierwszej części jest mocno spowolniona. Galbraith skupia się na relacji pomiędzy Robin i Cormoranem oraz bierze pod lupę ich życie prywatne. Śledztwo, którego się podjęli majaczy w oddali i tylko co jakiś czas mamy wgląd w jego przebieg. Aż do przełomowego momentu, kiedy to … zaczyna się druga część i akcja nabiera tempa. W tym momencie autorka zabiera czytelnika w labirynt zagadek oraz nieoczywistych powiązań sięgających wysokich szczebli władzy. Złapani w bardzo rozbudowaną oraz misternie utkaną z wielu wątków sieć, podążamy w kierunku finału powieści.

„Zabójcza biel” punktuje wielopłaszczyznowością, precyzją wymyślonej intrygi oraz samym zakończeniem i wyjaśnieniem zagadki. Zastanawiam się, czy mimo wszystko nie wyszłoby na dobre powieści, gdyby była ona bardziej skondensowana. A równocześnie nie przychodzi mi do głowy, co w powieści jest zbędne i które wątki można odchudzić lub usunąć. Czyli wychodzi na to, że te setki stron tworzą ciekawą i przede wszystkim logiczną całość.

Jeśli czytelnik będzie poszukiwał szybkiej lektury, z akcją oscylującą pomiędzy piątym i szóstym biegiem, to sięgając po „Zabójczą biel” może poczuć dyskomfort i swego rodzaju rozczarowanie. Autorka szybko wprowadza kolejnych bohaterów oraz poszczególne wątki, dodatkowo mocno je ze sobą plącząc. Ten zabieg nie nakręca fabuły, a wymusza na czytelniku spokojne i uważne śledzenie akcji. Jeśli nie przystąpimy do lektury zachłannie licząc na ekspresowy, kryminalny kęs, to książka odwdzięczy się nam swoim ciekawym, wielowymiarowym obliczem.

Czekam na kolejne przygody Cormorana i Robin!

Tytuł: "Zabójcza biel"
Autor: Robert Galbraith Wydawnictwo Dolnośląskie
Tłumaczył: Anna Gralak
Forma książki: papierowa, dostępna również w formie ebooka
Gatunek: kryminał, thriller
Cykl: Cormoran Strike (4)

Ocena: 4,5/6

27 grudnia 2018 1 komentarz

Kryminał

„Pogrzebani” Jeffery Deaver – Z falą uchodźców w tle

przez Katarzyna Denisiuk 10 grudnia 2018

„Pogrzebani” jest już trzynastym spotkaniem z Lincolmem Rhymem i Amelią Sachs. Dwa analityczne umysły, przed którymi nie schowa się żaden przestępca ani zostawiony przez niego na miejscu zbrodni ślad. Mistrzowie stawiania właściwych wniosków wyprowadzonych metodą dedukcji. Polubiłam ich tak mocno, że kiedy na polskim rynku wydawniczym pojawia się kolejna część z ich udziałem, to po nią sięgam.

Kolejne książki z serii są … podobne do poprzednich. To co je łączy, to schemat postępowania głównych ekspertów, który śledzę z wielkim zainteresowaniem. Po co zmieniać coś co jest wypracowane i skuteczne? Amelii i Lincolmowi przyświeca jedna, koronna dewiza – po śladach do celu. Nienaruszone i niezabrudzone miejsce przestępstwa skrywa mnóstwo wskazówek i cennych informacji. Spisane na tablicach oraz wielokrotnie analizowane pod wszystkimi możliwymi kątami odkrywają przed nimi właściwe odpowiedzi.

Kim są tytułowi pogrzebani? Dlaczego ktoś porywa mężczyzn zostawiając na miejscu porwania stryczek uformowany ze struny? Kim jest Kompozytor, który muzyką chce wyreżyserować swoisty danse macabre?

Śledztwo zatacza coraz szersze kręgi, by finalnie przenieść się do Włoch, do niewielkiej miejscowości pod Neapolem. Miejscowe służby proszą o pomoc ekspertów z Ameryki w rozwikłaniu zagadki porwania uchodźcy z Libii. Amelia i Lyncolm działając w dobrej wierze zostają wplątani w rozgrywkę pomiędzy „grupami interesów z różnych stron świata, która toczy się na tle problemu fali uchodźców zalewających Europę.”

Początek książki wydaje się mocno zachowawczy i bardzo spokojny. Jest akcja, jest i reakcja. Przestępca łamie prawo, a Amelia z Lyncolmem szybko rozszyfrowują jego tok postępowania. I z tyłu głowy słyszymy ciszy podszept – tu musi się coś wydarzyć, to nie może przebiegać tak łatwo i czytelnie. I faktycznie. W przełomowym momencie fabuła wyraźnie się plącze, gmatwa i tracimy grunt pod nogami. Drapiemy się po głowie zastanawiając się kto jest kim i jaką rolę odkrywa w tej pokrętnej historii. Amelia i Lyncolm nadal pracują, ale muszą wrzucić mentalny szósty bieg, żeby rozszyfrować architekta całego zamieszania.

A zakończenie? Jest swoistym bonusem wkomponowanym w urocze zakątki jeziora Como.

„Pogrzebani” mnie nie zawiedli. To czego oczekiwałam po tej książce, to dostałam. Po dwunastu częściach doskonale wiem jak pisze Deaver, dlatego ciężko byłoby mnie zaskoczyć. Historie kryminalne, gdzie główny nacisk położony jest na analizę dowodów i wysnuwanie na jej podstawie właściwych wniosków, to wizytówka autora, która jeszcze mi się nie znudziła. Obcowanie od czasu do czasu z mistrzami analitycznego myślenia wykreowanymi przez amerykańskiego pisarza sprawia mi wiele przyjemności. Fani Deavera będą zadowoleni.

Tytuł: „Pogrzebani”
Autor: Jeffery Deaver
Wydawnictwo Prószyński i S-ka
Tłumaczył: Łukasz Praski
Forma książki: papierowa
Gatunek: kryminał
Seria: Lyncolm Rhyme (13)

Ocena: 5/6

10 grudnia 2018 0 komentarz