Kategoria:

Kryminał

„Niespokojna krew” Robert Galbraith – Zaginięcie sprzed lat

przez Katarzyna Denisiuk 16 lutego 2021

Piąty tom przygód Cormorana Strike’a to 944 strony. Z uwagi na rozmach Roberta Galbraitha, audiobook został podzielony na dwie części. Łącznie stanowią 38 godzin i 53 minuty słuchania w interpretacji Macieja Stuhra – to musiało się udać.

Trzeba przyznać, że autorka (toż to nikt inny jak J. K. Rowling) potrafi pisać powieści, które mają rozbudowaną i naszpikowaną szczegółami fabułę. W Niespokojnej krwi nie ma nic na skróty. Każda postać jest kompletna, a każdy wątek dopracowany. Z czym tym razem mierzy się Cormoran Strike wraz ze wspólniczką Robin Ellacott?

Kilka słów o fabule

Zleceniem, a co za tym idzie sprawą, które pochłania partnerów na cały rok, jest próba odnalezienia kobiety, która zaginęła w niewyjaśnionych okolicznościach. Minęło kilkadziesiąt lat, a córka nadal nie może pochować swojej matki. Nikt nie wierzy, że kobieta żyje. Każdy stawia sobie pytanie – co się z nią stało?

Osobliwy duet wkracza do akcji z całym wachlarzem swoich umiejętności i analitycznego myślenia. Czyżby ten niezawodny arsenał okazał się niewystarczający?

Autorka prowadzi czytelnika przez drobiazgowe śledztwo, które często osiada na mieliźnie. Jaki będzie finał? Interesujący, jak zawsze.

Kilka słów o wrażeniach

Ponad 900 stron to potężna historia. Podejrzewam, że niektórzy czytelnicy mogą popaść w chwilowe znudzenie. Autorka dba o każdy szczegół momentami rozwlekając akcję. Skupia się nie tylko na śledztwie. Poza nim zostaje jeszcze normalne życie. Dlatego poznajemy rodzinne problemy Cormorana oraz rozterki Robin. Te „dygresyjne” wątki są równie interesujące jak samo śledztwo. Co więcej, jeśli to wszystko przekazywane jest głosem Macieja Stuhra, to historia bardzo płynnie się toczy i przykuwa uwagę słuchacza.

Entuzjaści detektywa Strike’a, jego szorstkiego charakteru i nietuzinkowej osobowości, nie będą zawiedzeni. Jest w formie! Potrafi zirytować, zdenerwować i zaleźć za skórę – nie tylko swoim przeciwnikom, lecz także współpracownikom. Cały on. Na szczęście nic nie traci na błyskotliwości, a jego detektywistyczny nos tropi wszystkie pojawiające się poszlaki. Obecność Robin dopełnia całości i wraz z partnerem doprowadza do szczęśliwego zakończenia.

Tytuł: Niespokojna krew
Autor: Robert Galbraith
Wydawnictwo Dolnośląskie, Audioteka
Przekład: Anna Gralak
Forma książki: audiobook cz. 1, cz. 2, czyta Maciej Stuhr; dostępna w formie e-booka
Gatunek: kryminał
Seria: Cormoran Strike (5)

16 lutego 2021 0 komentarz

Audiobook Kryminał

„Cherub” Przemysław Piotrowski – Mroki darknetu

przez Katarzyna Denisiuk 8 grudnia 2020

Przemysław Piotrowski miał w planach napisać trylogię. Dlatego po „Piętnie” i „Sforze” przyszedł czas na trzecią część zielonogórskiej historii. Całość jest w taki sposób skonstruowana, że warto czytać ją (lub słuchać, jak ja) w kolejności chronologicznej. Tutaj wszystko jest ważne, gdyż przeszłość bohaterów kładzie się głębokim cieniem na ich życiu i przyszłości.

Nawiązując do poprzedniczek „Cheruba” – Przemysław Piotrowski nie patyczkuje się z czytelnikiem, nie niańczy go, ani nie podciera nosa. Serwuje bardzo mocne wrażenia oraz kreśli drastyczne sceny. Mimo wszystko, cały czas podskórnie czujemy, że część tych historii (zwłaszcza wątki z „Cheruba) – chociaż okrutnych – mogłoby mieć miejsce w rzeczywistości.

Kilka słów o fabule

Gdzie tym razem autor zabiera czytelnika i jakie wyzwania stawia przed Igorem Brudnym, Julią Zawadzką i grupą zielonogórskich policjantów?

W upalne lato brutalnie zamordowany zostaje prokurator Brunon Kotelski. Jego oprawca działa bardzo wyrafinowanie. Włącza do gry Igora Brudnego, któremu bolesna przeszłość dyszy w kark. Aby złapać mordercę ponownie łączą się siły lokalnych policjantów i warszawskiego komisarza. Co więcej, z uwagi na fakt, że sprawa bardzo szybko nabiera rozpędu i zło eskaluje, ze szczęśliwej emerytury powraca Romuald Czarnecki. Czy zdoła wspomóc kolegów swoim nieocenionym doświadczeniem?

Morderca działa precyzyjnie i bezwzględnie. Najgorsze jest to, że bierze na celownik członków ekipy śledczej, którzy od tej chwili nie mogą czuć się bezpiecznie.

Kilka słów o wrażeniach

Po wysłuchaniu „Piętna” i „Sfory” byłam bardzo ciekawa finału trylogii. Nie zawiodłam się. Poza tym uważam, że „Cherub” to najlepsza część. Autor za każdym razem wprowadza coś nowego, powiew „przerażającej świeżości” i mocnych doznań. Tym razem wchodzimy w głąb darknetu. Aż mnie ciarki przechodzą, gdy pomyślę o tym obszarze życia jako o równoległej rzeczywistości.

Czekałam na odpowiedź, jak potoczą się losy Igora Brudnego, co stanie się z Julką Zawadzką i Romualdem Czarneckim. Zakończenie jest zaskakujące, napisane z rozmachem. Po chwili zastanowienia stwierdzam, że lepszego ciężko byłoby wymyślić. Chociaż? Przekonajcie się sami.

Czytelnikom żądnych mocnych wrażeń, bardzo polecam.

Tytuł: „Cherub”
Autor: Przemysław Piotrowski
Wydawnictwo Czarna Owca, Audioteka
Forma książki: audiobook, czyta Wojciech Żołądkowicz; dostępna w formie e-booka
Gatunek: kryminał
Seria: Igor Brudny (3)

8 grudnia 2020 0 komentarz

Kryminał

„Zasłona dymna” Jorn Lier Horst, Thomas Enger – Wybory

przez Katarzyna Denisiuk 4 grudnia 2020

„Zasłona dymna” to kolejna książka, kryminalna historia, która wyszła spod piór dwóch norweskich pisarzy. Panowie chyba świetnie się się dogadują i nadają na podobnych falach, bo czytając ich wspólne dzieło nie mamy ani przez chwilę odczucia, że jest efektem pracy i literackiej wyobraźni dwóch osób. I już na wstępie warto napisać, że „Zasłonę dymną” bardzo dobrze się czyta, podobnie jak Punkt zero. Fabuła mocno przykuwa uwagę, a kryminalna zagadka, która jest kwintesencją powieści, jest przemyślana i frapująca.

Kilka słów o fabule

Jeśli czytaliście wspomniany „Punkt zero”, to wiecie, że głównymi bohaterami powieści Jorna Liera Horsta i Thomasa Engera są inspektor Aleksander Blix i dziennikarka Emma Ramm. Ale nie są to osoby, które na co dzień ze sobą współpracują. Pokrętny los stawia tę dwójkę na jednej drodze, która ma na celu doprowadzenie do rozwiązania kryminalnej łamigłówki.

Tym razem będą musieli zmierzyć się konsekwencjami zamachu bombowego, który paraliżuje miasto w sylwestrową noc i w czasie którego giną ludzie. Blix staje się bezpośrednim świadkiem wybuchu, zaś Ramm dostaje emocjonalnym rykoszetem – wśród ofiar jest jej narzeczony.

Tragiczne wydarzenia w mieście swobodnie wystarczyłyby na materiał do pracy dla wielu specjalistów, ale jest początkiem zakrojonego na szeroką skalę śledztwa, które bez pardonu sięga w przeszłość. Czy Blix doprowadzi do rozwiązania sprawy, która od dawna spędzała mu sen z powiek? Czy Ramm upora się z traumą straty bliskiej osoby?

Kilka słów o wrażeniach

Nie często sięgam po kryminały, bo zaspokoiłam swój głód fikcji z dreszczykiem. Ale od czasu do czasu podążam tropem przestępców, próbując odgadnąć ich motywy, a przede wszystkim odkryć, kto jest tym złym. O skuteczności moich dociekań lepiej nie mówmy.

Horst i Enger zafundowali nam kryminał obyczajowy, gdzie życie pisze pokrętne scenariusze, a nie chory umysł zwyrodnialca. Wartością dodaną takich historii jest ich niebezpieczne prawdopodobieństwo wystąpienia.

Podsumowując – lubię powieści, które tworzy duet norweskich specjalistów od kryminałów. Abstrahując od treści, ładunku i skali przestępstw – fajna lektura. Polecam.

Tytuł: „Zasłona dymna”
Autor: Jorn Lier Horst, Thomas Enger
Wydawnictwo Smak Słowa
Przekład: Milena Skoczko
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: kryminał
Seria: Blix i Ramm na tropie zbrodni (2)

4 grudnia 2020 0 komentarz

Kryminał

„Tajemnica odnalezionego płótna Cézanne’a” M.L. Longworth – Ze sztuką w tle

przez Katarzyna Denisiuk 2 listopada 2020

Dotychczas nie czytałam żadnej książki autorstwa francuskiej pisarki Mary Lou Longworth. „Tajemnica odnalezionego płótna Cézanne’a” jest piątą powieścią kryminalnego cyklu „Verlaque i Bonnet na tropie”. Opis fabuły wskazuje na lekki kryminał i tym właśnie ta powieść jest.

Kilka słów o fabule

W Aix-en-Provence, miasteczku, w którym żył i tworzył Paul Cézanne, zostaje zamordowany emerytowany listonosz. Przed śmiercią trafił na drogocenne znalezisko – płótno znanego, francuskiego malarza, przyjaciela Émila Zoli. Na miejscu zdarzenia, główny sędzia Antoine Verlaque zastaje tajemniczą profesorkę historii sztuki, która przyjechała do Aix w celach badawczych i pogłębienia wiedzy na temat życia malarza. A płótno zniknęło.

Pytania bez odpowiedzi wyskakują jak króliki z kapelusza. Verlaque i Bonnet okażą się magikami, którzy rozwiążą kryminalną zagadkę.

Kilka słów o wrażeniach

Jak wcześniej wspomniałam, nie znam poprzednich części serii. Bohaterowie jak i sposób kreowania historii przez autorkę było dla mnie czymś nowym. To co najmocniej zwróciło moją uwagę i … poruszyło soki żołądkowe, to tło powieści. Tej książki nie można czytać będąc głodnym, gdyż główne postaci celebrują każdy posiłek, jedzą wysublimowane potrawy, popijając je wysokoprocentowymi trunkami. Wszystko to czynią z wielką klasą i niemal w białych rękawiczkach. Przez to cały czas miałam wrażenie, że kryminalna zagadka, była tylko dodatkiem do fabuły.

Podobały mi się wstawki, kiedy akcja cofała się i obserwowaliśmy życie artystów w XIX wieku. Przebywanie w towarzystwie znanych malarzy światowego formatu sprawiło, że kilkukrotnie sprawdzałam jak wyglądały obrazy, o których była mowa na kartach powieści.

Słowem podsumowania

„Tajemnica odnalezionego płótna Cézanne’a” to wykwintna (ach, te potrawy), lekka jak przystawka, lektura. Jeśli dodatkowo czytelnik lubi świat sztuki, to może być to interesująca przygoda literacka.


Tytuł: "Tajemnica odnalezionego płótna Cézanne'a"
Autor: M.L. Longworth
Wydawnictwo Smak Słowa
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Przekład: Małgorzata Trzebiatowska
Gatunek: kryminał
Seria: Verlaque i Bonnet (5)

2 listopada 2020 0 komentarz

Audiobook Kryminał Thriller

„Królestwo” Jo Nesbø – Echa przeszłości

przez Katarzyna Denisiuk 28 września 2020

Moje początki z twórczością Jo Nesbø

Mam sentyment do powieści norweskiego pisarza Jo Nesbø. Przygoda z jego prozą zaczęła się od „Pierwszego śniegu”, siódmego tomu serii „Harry Hole”, po który sięgnęłam za namową znajomych twierdzących, że to jest świetny kryminał. Tak, uważam go za jeden z lepszych jakie w życiu czytałam. Zafascynowana stylem pisarza i uświadomiona, że to była jedna z wielu części serii, nadrobiłam poprzedniczki (nie aż tak dobre, a niektóre przeciętne) i przeczytałam kolejne. Tak, jest mi po drodze z tym autorem.

Nie planowałam „Królestwa”, ale zobaczyłam go w nowościach Audioteki. Dodatkowo skusiła mnie osoba Krzysztofa Gosztyły jako lektora. Dawno nie słuchałam audiobooka w jego wykonaniu. Do dzisiaj pamiętam czytanie przez niego „Okruchy dnia” Kazuo Ishiguro.

Audiobook jest długi (21 godzin, 46 minut), ale słuchało mi się na tyle dobrze, a wręcz bardzo dobrze, że w ogóle nie przeszkadzały mi dłużyzny w fabule, które mogłabym odczuć czytając powieść.

Kilka słów o fabule

Akcja „Królestwa” rozgrywa się w niewielkiej miejscowości, do której po długiej nieobecności wraca jeden z braci wraz z żoną oraz głową pełną marzeń i realnych pomysłów na wybudowanie pięknego hotelu. Idea tej inwestycji jest o tyle ciekawa, że angażowałaby lokalną społeczność.

Starszy z braci nigdy z miasteczka nie wyjechał i prowadzi w nim stację benzynową. Obu braci bardzo wiele łączy. Oprócz więzów krwi, miłości do samochodów, również wiele tajemnic, o których wiedzą nieliczni. Ujawnienie ich doprowadziłoby do bardzo poważnych konsekwencji, mających znamienny wpływ na ich dalsze życie.

Wydarzenia z przeszłości uruchamiają lawinę zdarzeń, która początkowo toczy się leniwie, z czasem nabierając impetu i zmierzając w kierunku, z którego nie ma już odwrotu.

Kilka słów o wrażeniach

Lubię styl Jo Nesbø, który zaprezentował w najnowszej powieści. Trochę gawędziarski, ale z kryminalno-thrillerowym zadziorem. „Królestwo” jest rozwleczone, ale te przestoje w akcji zupełnie mi nie przeszkadzały. Z powieści emanuje spokój. Tylko od czasu do czasu dochodzi do mocnego tąpnięcia i lawina dostaje przyspieszenia, by po chwili ponownie zwolnić. W powieści wiele się za to dzieje w warstwie obyczajowej, dotykającej spraw rodziny, braterskich relacji oraz spraw damsko-męskich. W „Królestwie” znajdziemy również wątki traktujące o trudnych tematach mających pływ na życie i funkcjonowanie młodego, dorastającego człowieka.

Patrząc z lotu ptaka na fabułę, cała ta otoczka około kryminalna bardzo przypadła mi do gustu. Czy fani Harrego Hole będą zadowoleni? Nie wiem. Warto przekonać się samemu.

Finalna ocena

Audiobooka oceniam bardzo wysoko, bo połączenie fabuły z doskonałą interpretacją Krzysztofa Gosztyły, dało świetny efekt. Mogę tylko domniemywać, że z czytaniem mogłoby być ciut gorzej, ale na pewno ocena nie spadłaby poniżej dobrej.


Tytuł: "Królestwo"
Autor: Jo Nesbø
Wydawnictwo Dolnośląskie, Audioteka
Przekład: Iwona Zimnicka
Forma książki: audiobook, czyta Krzysztof Gosztyła; dostępna w formie e-booka
Gatunek: thriller/kryminał

28 września 2020 0 komentarz

Kryminał

„Blizny” Marek Stelar – Cierpki smak zemsty

przez Katarzyna Denisiuk 23 września 2020

Rytmicznie, czyli jak?

Czy powieść kryminalna może mieć dobry rytm? Może. Najlepszym przykładem takiego kryminału, jest najnowsza książka autorstwa Marka Stelara – „Blizny”. Dobry rytm sprawia, że powieść dobrze siedzi w głowie i każde zdarzenie w niej występujące, pcha akcję do przodu. Jeśli do dobrego tempa dołożymy styl jakim pisze Marek Stelar, to dostajemy książkę, od której ciężko się oderwać. Po przeczytaniu „Blizn” zastanawiałam się, czy czegoś temu kryminałowi brakuje i doszłam do bardzo pozytywnego wniosku – niczego.

Kilka słów o wrażeniach

W „Bliznach” znajdziemy świetnie skonstruowaną zagadkę, której twórca zwodzi czytelnika i sprawia, że czuje się on miło skołowany. Poza tym dobrze rozpisanych bohaterów, czyli między innymi znanego z innej powieści autora, nadkomisarza Tomasza Rędzię oraz stojącą w pierwszej linii, na straży prawa i sprawiedliwości, panią prokurator.

Co takiego wydarzyło się w Szczecinie, że odpala się machina śledcza?

Kilka słów o fabule

Na placu budowy znaleziono zwłoki mężczyzny, które przeleżały zakopane w ziemi wiele lat. Wstępne oględziny wskazują, że mężczyzna został zamordowany. Kolejne czynności śledcze ujawniają jego tożsamość – to zwłoki klasowego kolegi nadkomisarza Rędzi, z którym to mężczyzną nikt nie miał od dawna kontaktu. Zaczyna się śledztwo rozciągające swe wpływy na miejscowych oficjeli, ale przede wszystkim sięgające do przeszłości, do wydarzeń, które rozegrały się na szkolnej wycieczce. Wyniki dochodzenia są naprawdę zaskakujące.

Ponownie o wrażeniach

Mam wrażenie, że Marek Stelar czerpał wiele satysfakcji z mylenia tropów, a co za tym idzie, wpuszczania czytelnika w maliny. Robił to bardzo umiejętnie i logicznie, doprowadzając wszystkie nitki kryminalnej zagadki do ciekawego rozwiązania.

Również około kryminalne tło i wątki obyczajowe zostały podane w bardzo wyważonej proporcji. Im również nie można odmówić realizmu.

Z uwagi na to, że śledztwo sięga do przeszłości, narracja jest dwutorowa. Bardzo ciekawe połączenie dwóch czasów akcji nadało powieści dynamizmu.

Co tu wiele pisać – „Blizny” kapitalnie się czyta. Dla fanów kryminałów będzie to nie lada gratka. Tym, którzy tak jak ja, czytają je od czasu do czasu, jest to duża przyjemność z powrotu do gatunku, który kiedyś dominował w czytelniczej biblioteczce.

„Blizny” to historia winy i kary oraz ogromnej rodzicielskiej miłości. Polecam!


Tytuł: "Blizny"
Autor: Marek Stelar
Wydawnictwo Filia
Forma książki: e-book; dostępna w formie audiobooka, czyta Adam Bauman
Gatunek: kryminał

23 września 2020 0 komentarz

Audiobook Kryminał

„Sfora” Przemysław Piotrowski – Przeszłość powraca

przez Katarzyna Denisiuk 31 sierpnia 2020

O tym, jak ponownie trafiłam do Zielonej Góry

„Sfora” Przemysława Piotrowskiego to kolejna powieść cyklu zatytułowanego „Igor Brudny”. Na jej temat możemy przeczytać liczne, bardzo entuzjastyczne opinie wyrażane przez koneserów kryminalnych powieści. Co więcej, niektórzy czytelnicy okrzyknęli tę powieść kryminałem roku. Swego czasu przesłuchałam Piętna (pierwszej powieści wymienionego cyklu) i pozostawiona z dobrymi wrażeniami, postanowiłam poznać dalsze losy bohaterów. Po jej wysłuchaniu wiem na pewno, że Przemysław Piotrowski nie stroni od mocnych scen oraz przeraźliwych bohaterów, będących równocześnie nietuzinkowymi i rzadko spotykanymi w polskiej literaturze.

Wilki

Jednymi z drugoplanowych bohaterów powieści są wilki (stąd tytuł). Kiedyś wysłuchałam „Wilków„ Adama Wajraka i czytając „Sforę” bardzo ciążył mi obraz tych zwierząt przedstawiony na kartach książki. Na szczęście autor, na końcu powieści poprawił ich wizerunek i uspokoił czytelnika, czyli mnie 🙂

Kilka słów o fabule i tempie akcji

Powieści Przemysława Piotrowskiego nie można odmówić odpowiedniego, przez to wzbudzającego ciekawość, stopnia złożoności i skomplikowania kryminalnej zagadki oraz tempa akcji. Na kartach „Sfory” cały czas coś się dzieje, ale jest to podyktowane naturalnemu postępowi prowadzonego śledztwa, nie zaś sztucznym zabiegom mającym na celu podkręcenie zainteresowania. Dzięki temu czytelnik nie czuje się wodzony za nos, ani stawiany w sytuacji „a ja coś wiem, ale nie powiem”.

O czym jest „Sfora”?

Już wiecie, że jest ciekawie, płynnie i z odpowiednią dawką tajemnicy. Ale z czym i kim tym razem mierzą się inspektor Romuald Czarnecki i komisarz Igor Brudny? Z czymś co jeży włosy na karku i wzbudza bardzo silne emocje.

W lasach w okolicach Zielonej Góry grasuje sfora wilków. Jest to niewątpliwie duży problem, jednak tym, co aktywuje miejscową policję jest odnalezienie ludzkiej ręki ze śladami ludzkich ugryzień. Zostaje powołana grupa dochodzeniowo-śledcza, w skład której wchodzą między innymi warszawscy funkcjonariusze – Igor Brudny i Julia Zawadzka. Intuicja Budnego podpowiada mu, że obecne wydarzenia mają coś wspólnego z niedawno zakończoną sprawą (o niej przeczytacie w „Piętnie”). Giną kolejne osoby, a sfora coraz śmielej sobie poczyna.

Czy warto przed „Sforą” przeczytać „Piętno”?

Tak! Sporo wątków, które miały początek w „Piętnie”, w „Sforze” się rozwija. Poza tym obecność niektórych bohaterów i ich rola w bieżącej sprawie, ma swoje źródło w przeszłości. Czytanie powieści jedna po drugiej, w mojej ocenie, jest bardzo dobrym pomysłem.

Kilka słów o wrażeniach

Czy „Sfora” to kryminał toku? Nie mnie oceniać. Na pewno tak kategorycznie mogą się wypowiadać czytelnicy będący znawcami kryminałów i … na koniec roku. A tak na serio. Kolejnej powieści Przemysława Piotrowskiego słuchało mi się bardzo dobrze. Myślę, że entuzjaści kryminalnych zagadek znajdą w niej wszystko, czego po mocnych kryminałach oczekują. Mnie osobiście bardzo podoba się kreacja głównych bohaterów, którzy wydają się bardzo realni. Sama kryminalna zagadka jest dosyć niezwykła, ale w końcu to fikcja literacka, a nie literatura faktu. Cykl autorstwa Przemysława Piotrowskiego traktuję jako dużą przyjemność z dreszczykiem i czekam na kolejną powieść.

Tytuł: "Sfora"
Autor: Przemysław Piotrowski
Wydawnictwo Czarna Owca, Audioteka
Forma książki: audiobook, czyta Wojciech Żołądkowicz 
Gatunek: kryminał
Seria: Igor Brudny (2)

31 sierpnia 2020 0 komentarz

Kryminał

„Warszawianka” Ida Żmiejewska – Morderstwo w burdelu

przez Katarzyna Denisiuk 12 sierpnia 2020

Kryminał retro – a cóż to takiego?

Jeśli poprosicie mnie o polecenie retro kryminału, to od razu odpowiem – cykl „Christian Abell” Krzysztofa Bochusa (Czarny manuskrypt, Martwy błękit, Szkarłatna głębia, Miasto duchów). Jednocześnie dodam, że moja lista przeczytanych książek z tego gatunku nie jest długa, więc nie mam dużego czytelniczego doświadczenia. Po wysłuchaniu „Warszawianki” Idy Żmiejewskiej, w rewelacyjnej interpretacji Miłogosta Reczka, tę powieść będę wymieniała na jednym wydechu z kryminałami pana Krzysztofa.

Dodanie słowa retro do kryminału daje gwarancję nawiązania do przeszłości. Źródeł, do których można sięgnąć, aby w czarujący sposób odmalować klimat epoki i sprawić, że czytelnik w sposób naturalny odnajdzie się w dawnych czasach, jest wiele. Stworzenie wiarygodnego tła dla historii, to jeden z niezbędnych elementów do stworzenia ciekawej opowieści. Drugi to umiejętności pisarza, który jak sprawny artysta w taki sposób połączy fakty z wyimaginowaną fabułą, że powstanie kompletna historia, z której unosi się kurz przeszłości i świeżość kryminalnej intrygi.

Warszawa XIX wiek

Ida Żmiejewska zabiera czytelnika do XIX wiecznej Warszawy, a konkretniej do roku 1885. Do miasta przyjeżdża młody rosyjski policjant, zostawiając za sobą tajemniczą petersburską przeszłość. Zostaje mu powierzona sprawa morderstwa znanego miejscowego adwokata. Radca tytularny Aleksander Woronin poznaje córkę zabitego Leontynę, która pomimo początkowej niechęci do Moskala, zaczyna darzyć go coraz bardziej przyjaznym uczuciem. Sam Woronin zaś, zakochuje się w młodej kobiecie. Oprócz komplikacji wynikających z politycznych animozji oraz popełnienia społecznego faux pas, istnieje jeszcze jedna przeszkoda stojąca na drodze rodzącej się miłości. Leontyna ma narzeczonego-socjalistę, który czeka na proces i wyrok w miejscowej Cytadeli. Aleksander Woronin usilnie stara się o względy kobiety, ale przede wszystkim rzetelnie wykonywać swoje służbowe obowiązki. A znalezienie mordercy adwokata wcale nie jest łatwą sprawą.

Lekkość i koronkowa robota

Czyż lekki styl, plastyczne i oddające klimat epoki opisy, stara Warszawa, miłość w tle zabójstwa oraz zwaśnione narody, nie brzmią jak bardzo dobra wakacyjna lektura? Dokładnie tak ją odbieram i czuję. Wysłuchanie audiobooka sprawiło mi dużo przyjemności oraz zaostrzyło apetyt na kolejną część. Kontynuacja „Warszawianki” zatytułowana „Gdy zgasną światła” ukaże się we wrześniu. Liczę na to, że zostanie nagrany audiobook i ponownie w rolę lektora wcieli się doskonały Miłogost Reczek.

„Warszawianka” to powieść dla tych, którzy lubią kryminalne zagadki i nie stronią w powieściach od historii miłosnych. Największym atutem powieści jest świetny klimat, który bardzo wdzięcznie i przede wszystkim ciekawie spina wszystkie wątki. Polecam.

PS Powieść Idy Żmiejewskiej nominowana jest do Nagrody Wielkiego Kalibru, czyli nagrody literackiej, przyznawanej przez Stowarzyszenie Miłośników Kryminału i Sensacji „Trup w szafie” oraz Instytut Książki za najlepszą polskojęzyczną powieść kryminalną lub sensacyjną.

Tytuł: „Warszawianka”
Autor: Ida Żmiejewska
Wydawnictwo Skarpa Warszawska, Audioteka
Forma książki: audiobook, czyta Miłogost Reczek; dostępna w formie e-booka
Gatunek: kryminał, kryminał retro
Seria: Warszawianka (1)

12 sierpnia 2020 0 komentarz

Kryminał

„Punkt zero” Thomas Enger, Jørn Lier Horst – Śmiertelne odliczanie

przez Katarzyna Denisiuk 29 czerwca 2020

Twórczość Jørna Lier Horsta poznałam dzięki serii powieści kryminalnych, w której głównym bohaterem jest komisarz William Wisting. Norweski pisarz jest również autorem bardzo fajnej serii dla dzieci zatytułowanej „Biuro Detektywistyczne nr 2″, którą polecają moje dzieci. „Punkt zero” Jørn Lier Horst napisał z Thomasem Engerem, z którym nie miałam do tej pory styczności. Z pisarskimi duetami bywa różnie, ale nie przypominam sobie, żeby kończyły się klapą. Jak jest w przypadku pierwszej części nowej, kryminalnej serii z Blixem i Ramm? Jest bardzo dobrze!

„Punkt zero” to rasowy kryminał (to określenie trochę się zużyło, ale naprawdę dobrze pasuje), w którym mamy głównego śledczego, inspektora Alexandra Blixa oraz pomocniczkę niezwiązaną z policją, czyli Emmę Ramm. Skoro ta powieść jest kryminałem, to musi być niewyjaśniona zbrodnia. Pierwszą przesłanką i punktem zapalnym, który uruchamia lawinę morderstw jest tajemnicze zaginięcie gwiazdy sportu, królowej biegów długodystansowych, Sonji Nordstrøm. To właśnie Emma Ramm – blogerka, pisząca teksty o celebrytach – jest osobą, która pierwsza odkrywa puste mieszkanie biegaczki z widocznymi w nim śladami walki. Blix i Ramm łączą siły, aby odnaleźć byłą lekkoatletkę i przerwać łańcuch zbrodni.

Powieść duetu norweskich pisarzy czyta się bardzo dobrze. Krótkie rozdziały nadają książce pożądanego rytmu, a umiejętne przeskakiwanie pomiędzy wątkami kryminalnymi i związanymi z przeszłością i życiem osobistym Blixa i Ramm nadają akcji dynamiki. Co więcej, wykreowane postaci są wiarygodne, a zabójca nie jest papierową postacią, której postępowanie nijak ma się do rzeczywistości. Warto też dodać, że jest to powieść, z której kart nie wylewa się okrucieństwo.

Gdybym nie wiedziała, że powstaną kolejne części serii, to chciałabym, żeby dogłębniej szczegółowo były opisane i wyjaśnione osobliwe relacje Blixa i jego córki oraz przeszłość Ramm. Myślę i mam nadzieję, że w kolejnych odsłonach serii jeszcze więcej dowiemy się o życiu osobistym bohaterów i w tym obszarze autorzy będą mieli sporo do powiedzenia. Co do kolejnych kryminalnych zagadek nie mam wątpliwości, że będą ciekawe. Polecam!

Tytuł: „Punkt zero”
Autor: Thomas Enger, Jørn Lier Horst
Wydawnictwo Smak Słowa
Tłumaczył: Milena Skoczko
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: kryminał
Seria: Blix i Ramm na tropie zbrodni (1)

29 czerwca 2020 0 komentarz

"Kobieta z blizną" Jussi Adler-Olsen - Mi się należy

Kryminał

„Kobieta z blizną” Jussi Adler-Olsen – Mnie się należy

przez Katarzyna Denisiuk 8 czerwca 2020

Stęskniłam się za członkami kopenhaskiego Departamentu Q, czyli jednostki policji zajmującej się dawno zamkniętymi i nierozwiązanymi sprawami. Obcowanie z nimi na kartach powieści, przyglądanie się ich technikom pracy, ale przede wszystkim wzajemnym relacjom, to czysta przyjemność.

Konstrukcja poprzednich odsłoń cyklu była dosyć schematyczna. Departament Q odkurzał stare sprawy, dając im drugie życie i doprowadzając do ich rozwiązania. Ta forma sprawdzała się doskonale, dostarczając kapitalnej rozrywki.

„Kobieta z blizną” jest siódmym tomem cyklu, gdzie Carl Mørck, Assad, Gordon i Rose będą musieli stawić czoła zupełnie innemu wrogowi i sprostać niespotykanym dotychczas wyzwaniom. Nawet Assad popełnia tutaj dużo mniej językowych błędów. Tym razem powrót do przeszłości nie jest główną osią fabuły i nie jest mocno wyeksponowany. Na czoło wybijają się bieżące wydarzenia, które wstrząsają miastem.

Akcja powieści rozwija się powoli. Autor z ogromną rozwagą i bez szarżowania podsuwa kolejne, nowe wątki opowieści. Robi to na tyle konsekwentnie, że po skończonej lekturze mamy wrażenie mnogości poruszonych tematów i ugryzionych spraw. Oprócz oczywistego wątku kryminalnego sporo miejsca zajmuje historia Rose, która musi poradzić sobie z trudną przeszłością. To sprawia, że w sposób naturalny zostaje odsunięta od śledztwa i nie jest jej czynnym uczestnikiem. Na szczęście jej koledzy z pracy nie próżnują i z charakterystycznym dla siebie uporem odkrywają kolejne nitki powiązań i zależności.

Czytelnicy znający poprzednie części serii wiedzą, że Jussi Adler-Olsen w swoje powieści zawsze wplata wątki obyczajowe oparte na bolączkach duńskiego społeczeństwa. W „Kobiecie z blizną” nie jest inaczej. To sprawia, że historia zyskuje na atrakcyjności, oprócz pełnienia podstawowej funkcji, czyli dostarczania rozrywki.

Pomimo tego, że najnowsza powieść cyklu nie jest bardzo dynamiczna, zwłaszcza na początku, to całość ponownie jest bardzo dobrym powrotem do ulubionych bohaterów. Na pewno nikogo nie zdziwi, że czekam na kolejną powieść autora. Może tym razem Assad zostanie wzięty pod lupę? Chciałabym.

PS Do wpisów o poprzednich częściach cyklu przeniesiecie się klikając na tytuły: Kobieta w klatce, Zabójcy bażantów, Wybawienie, Kartoteka 64, Pogrzebany, Wisząca dziewczyna.

Tytuł: „Kobieta z blizną”
Autor: Jussi Adler-Olsen
Wydawnictwo Sonia Draga
Tłumaczył: Joanna Cymbrykiewicz
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: kryminał
Seria: Departament Q (7)

8 czerwca 2020 0 komentarz