Kryminał

Piąta część cyklu „Departament Q” zatytułowana „Pogrzebany” była łyżką dziegciu w pysznym wielodaniowym posiłku serwowanym przez norweskiego pisarza. Zbyt dużo składników, trochę nieprzemyślanych, nie skomponowało porywającego kryminału. Czułam jednak, że autor nie powiedział ostatniego słowa i wróci na właściwe tory. Miałam nosa! „Wisząca dziewczyna” okazała się świetną, trzymającą w napięciu powieścią, z licznymi i nieoczekiwanymi zwrotami akcji.

Telefon do Carla Mørcka od jego dawnego kolegi pracującego na Barnholmie nie jest zaczynem wzmożonej aktywności Departamentu Q, gdyż Mørckowi w zupełności wystarczają piętrzące się na biurku nierozwiązane do tej pory kryminalne sprawy. Ale tylko początkowo, bo jednak pewne okoliczności zmuszają ekipę do wyjazdu oraz zmierzenia się z tragiczną śmiercią młodej dziewczyny. Siedemnastolatka została znaleziona wisząca na drzewie i nie istnieją żadne wskazówki mające pomóc w rozwikłaniu zagadki.

Tym razem tropy zaprowadzą Mørcka, Assada, Rose i Gordona do ośrodka, w którym aktywnie działają głosiciele kultu słońca i członkowie Akademii Absorpcji Natury.

Wydawałoby się, że Assad winien coraz lepiej posługiwać się norweskim, a ten gagatek co rusz popełnia lapsusy językowe. I niezmiennie mnie one śmieszą! A wstawki i historyjki o wielbłądach przyprawiają o wybuch śmiechu. Tak, postać Assada, to atut serii i as w rękawie Jussi Adler-Olsena. Jeśli do tego dorzucamy charyzmatyczną, pewną siebie i swoich racji Rose, to bohaterowie wskakują na najwyższe podium kryminalnych ulubieńców.

„Wisząca dziewczyna” zaskakuje fabularnymi twistami. To co serwuje nam autor, to co odkrywają śledczy w pewnych momentach odwraca myślenie powodując miłe zaskoczenie. Bo kto z nas nie chce i nie lubi być wkręconym? Stawiamy się w pozycji speców kryminalistyki, stare wygi  – w końcu to już szósta część cyklu – a tu autor gra nam na nosie tańcząc żywiołową polkę. Nie obraziłabym się, gdyby autor kontynuował serię, bo jej bohaterowie mają jeszcze wiele do odkrycia. Panie pisarzu, czekam!

Tytuł: „Wisząca dziewczyna”
Autor: Jussi Adler-Olsen
Wydawnictwo Sonia Draga
Tłumaczył: Joanna Cymbrykiewicz
Forma książki: ebook; czyta Janusz Zadura
Gatunek: kryminał
Seria: Departament Q (6)

Kolejna część serii „Departament Q” Jussi Adler-Olsena już za mną. I nastał ten moment, kiedy stwierdzam, że ekscytacja cyklem nieznacznie, ale jednak, wyhamowała. Porównując do poprzednich powieści, „Pogrzebany” nie zaintrygował  głównym wątkiem wokół którego rozgrywały się najważniejsze wydarzenia i które było zarzewiem zbrodni. Dodatkowo wkradły się dłużyzny, które pomimo tego, że miały formę jako żywo wyjętą z kina akcji, to nie do końca umilały słuchanie.

Jednak minęłabym się z prawdę, gdybym stwierdziła, że to jest kiepski kryminał. Absolutnie nie! Zespół Carl, Assad i Rose mają się świetnie. Każdy z nich jest indywidualnością, która za każdym razem, w każdej części cyklu wnosi coś nowego i odżywczego. Ich wzajemne słowne utarczki wprawiają w dobry nastrój, zaś „wielbłądzie” historyjki Assada potrafią przyprawić o wybuch niekontrolowanego śmiechu. Co więcej w „Pogrzebanym” pojawia się nowy członek zespołu. Czy zostanie zaakceptowany i stanie się wartościowym ogniwem Departamentu Q? Myślę, że jego postawa niejednego czytelnika zaskoczy.

W „Pogrzebanym” nie mamy dwóch planów czasowych – teraźniejszości i odległej przeszłości. Nie podróżujemy w czasie, za to przemieszczamy się między kontynentami. A jeśli chodzi o fabułę, to trzeba przyznać, że Jussi Adler-Olsen stworzył mieszankę wybuchową. Do jednego kotła wrzucił Duńczyków, Cyganów, Pigmejów, przyprawił polityką, zaostrzył ulicznym bandytyzmem i przestępczymi klanami. Potrawę nakazał konsumować za pomocą sztućców będących własnością krezusów z bankowego i ministerialnego świata. Całe szczęście, że do stołu zasiedli również członkowie departamentu kopenhaskiej policji, ponieważ są całkiem dobrzy w tym co robią i sprawiają, że potrawa na pierwszy rzut oka niezjadliwa, w ostatecznym rozliczeniu nie staje nam ością w gardle. 

Czy Jussi Adler-Olsen piątą częścią serii pogrzebał szansę na sięgnięcie przeze mnie po kolejną powieść? Nie! Autor pisze świetnie i wierzę w to, że dostarczy mi jeszcze wielu pozytywnych wrażeń. Dodatkowo wielka sympatia jaką darzę  głównych bohaterów, nie pozwala odstawić ich na boczny tor. W związku z powyższym „Wisząca dziewczyna” już w natarciu, a raczej na słuchawkach i zdradzę Wam, że euforia wróciła!

Tytuł: „Pogrzebany”
Autor: Jussi Adler-Olsen
Wydawnictwo Sonia Draga
Tłumaczył: Joanna Cymbrykiewicz
Forma książki: audiobook; czyta Janusz Zadura
Gatunek: kryminał
Seria: Departament Q (5)

Po raz trzeci zeszłam do piwnicy, gdzie mieści się Departament Q kopenhaskiej policji i wcale nie chciałam go opuszczać. Postaci Carla Mørcka, Assada i kobiety o wielu twarzach, czyli Rose, wzbudzają ogromną sympatię. W ich towarzystwie czuję się świetnie i z wielką przyjemnością śledzę kryminalne sprawy, z którymi przychodzi im się mierzyć.

Tym razem w ręce detektywa Mørcka trafia list w butelce, która została wyłowiona po latach. Czy to żart, czy ktoś się po prostu zabawił? List jest mało czytelny, jednak słowo „pomoc” jak i cały tekst napisany krwią wzbudza zainteresowanie i trafia w trybiki maszyny jaką jest praca Departamentu Q. Pierwszą istotną informacją jaką udaje się rozszyfrować jest nadawca listu, czyli chłopiec, który został uprowadzony wraz z bratem. Od momentu porwania minęły już dwa lata, a w policyjnych archiwach nie ma żadnej wzmianki o zaginięciu dwóch chłopców. Sprawa nabiera zupełnie innego wymiaru i angażuje całą ekipę departamentu doprowadzając ją do drzwi zwyrodnialca.

Co tu wiele pisać, kryminalna seria Jussi Adler-Olsena jest jedną z niewielu, która tak mocno mnie zaangażowała. Po wysłuchaniu jednej od razu sięgam po kolejną. Barwne postaci (Rose jest moją idolką!), świetne poczucie humoru, ale przede wszystkim bardzo ciekawe i świetnie skrojone kryminalne zagadki, sprawiają, że od powieści nie można się oderwać.

W „Wybawieniu” autor dał popis dając czytelnikowi możliwość wejścia do umysłu psychopaty i spojrzenia na wydarzenia z jego punktu widzenia. Mając tę przewagę nad kopenhaskimi policjantami, wcale nie dostajemy rozwiązania zagadki podanej na tacy. Liczne zwroty akcji i stopniowanie napięcia sprawiają, że z wielkim zainteresowaniem i zaangażowaniem śledzimy rozwój wypadków, aż do mocnego zakończenia.

Świetna cześć! Pozostaję w zachwycie!

Tytuł: „Wybawienie”
Autor: Jussi Adler-Olsen
Wydawnictwo Sonia Draga
Tłumaczył: Joanna Cymbrykiewicz
Forma książki: audiobook, czyta Janusz Zadura
Gatunek: kryminał
Seria: Departament Q (3)

Zastanawiałam się, czy pisać pojedyncze notki na temat serii „Departament Q” Jussi Adler-Olsena, bo tak naprawdę mogę zrobić kopiuj-wklej opinii na temat „Kobiety w klatce”. Ale może ktoś trafi akurat na ten wpis i dzięki niemu wróci do początku serii i zechce wziąć udział w „piwnicznym show”?

Ponownie sięgnęłam po audiobooka w interpretacji Janusza Zadury. Nie muszę pisać, ale napiszę – kapitalnie słucha się tego lektora. Z wielką przyjemnością zakładałam słuchawki i razem z Carlem Mørckiem i Assadem starałam się rozwiązać kryminalną zagadkę. Ach, nie zapominajmy o cudownie kąśliwej Rose, która dołączyła do Departamentu Q, by bez ogródek wyrażać swoje opinie, ale przede wszystkim służyć pomocą w zdobywaniu informacji.

Tym razem na biurko departamentu spraw zaszłych w tajemniczy sposób trafia teczka z aktami dotyczącymi zabójstwa rodzeństwa, uczniów elitarnej szkoły z internatem. Teoretycznie nie ma nad czym się głowić, gdyż osoba, która przyznała się do przestępstwa kończy odsiadkę i lada moment ma wyjść na wolność. Jednak czujne oko Assada i Mørcka sprawia, że sprawa nabiera zupełnie innego wymiaru. 

W „Zabójcach bażantów” mamy podobny schemat jak w poprzedniej powieści, czyli Departament Q dostaje sprawę sprzed lat, którą się zajmuje. I robi to w brawurowy sposób. I na tym bliźniacze podobieństwo się kończy. Na to czym te dwie części się różnią spuszczam zasłonę milczenia i mocno zachęcam entuzjastów dobrych kryminałów do sięgnięcia po serię. Zdradzę Wam, że już jestem w trakcie czwartej (sic!) części zatytułowanej „Kartoteka 64”, po drodze wysłuchując „Wybawienia”, i nadaj pozostaję w zachwycie. Drużyna Mørck-Assad-Rose skradła moje serce. Świetna rozrywka!

Tytuł: „Zabójcy bażantów”
Autor: Jussi Adler-Olsen
Wydawnictwo Sonia Draga
Tłumaczył: Joanna Cymbrykiewicz
Forma książki: audiobook, czyta Janusz Zadura
Gatunek: kryminał
Seria: Departament Q (2)