Tag:

Wydawnictwo Albatros

Literatura obyczajowa

„Moja kuzynka Rachela” Daphne du Maurier – Między słowami

przez Katarzyna Denisiuk

Swego czasu przeczytałam Kozła ofiarnego (powieść znaną również pod tytułem Sobowtór) angielskiej pisarki Daphne du Maurier i stwierdziłam, że to było zaskoczenie. Powieść porwała mnie, wręcz zafascynowała swą oryginalnością i klimatem. Patrząc na wrażenia czytelników, którzy mieli do czynienia z książkami autorki, klaruje się obraz prozy klimatycznej, trochę mrocznej i tajemniczej. Prozy, w której wiele wątków tylko na pozór jest takich, jakie na początku nam się wydają. Nie inaczej jest z Moją kuzynką Rachelą.

Ta powieść to jedna wielka tajemnica, która mogłaby być literackim kalejdoskopem zmieniającym swój obraz w zależności, kto na niego patrzy i z której strony się przygląda.

Kilka słów o fabule

Opowiada losy Filipa, chłopca, którego wychował ukochany kuzyn Ambroży. Obydwoje świetnie się dogadują i tak naprawdę nie potrzebują do szczęścia towarzystwa innych ludzi, zwłaszcza kobiet. Ale jak to w życiu bywa, coś, co wydaje się pewne i niezmienne, zmienia kierunek. Takim wiatrem w żagle życiowych planów Ambrożego staje się jego odległa kuzynka Rachela, która kradnie mu serce. Pobierają się, a Filip traci swojego najlepszego przyjaciela i powiernika. Po jakimś czasie Ambroży umiera, wysyłając wcześniej Filipowi bardzo niepokojące listy. Chłopak nie może mieć pewności, co wydarzyło się u schyłku życia kuzyna i czy ktoś „przypadkiem” nie pomógł mu pożegnać się ze światem. Śmierć przyjaciela staje się wielkim wyłomem w życiu Filipa. Kolejnym będzie pojawienie się Racheli i uczucie, jakim do niej zapała.

Kilka słów o wrażeniach

Moja kuzynka Rachela to w pewnym stopniu studium szaleństwa zrodzonego z miłości i tego, jak emocje rządzą naszym życiem. Autorka pokazuje, w jaki sposób uczucie potrafi być ślepe, wyłączając wszystkie sygnały ostrzegawcze. A może jest tylko fatamorganą, która przy bliższym spojrzeniu nabiera innych kształtów lub po prostu znika?

W Mojej kuzynce Racheli bohater przeżywa burze emocji i szaleństwo osądów. Cały czas prowadzi wewnętrzny monolog, próbując we właściwy sposób poukładać fakty, a wcześniej je odkryć.

Bardzo podobała mi się ta literacka podróż do Kornwalii XIX wieku. Polecam również w formie audiobooka.

Tytuł: Moja kuzynka Rachela
Autor: Daphne du Maurier
Wydawnictwo Albatros, Audioteka
Przekład: Zofia Uhrynowska-Hanasz
Forma książki: audiobook, czyta Maciej Radel; dostępna jako e-book
Gatunek: literatura obyczajowa, romans
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookLiteratura obyczajowa

„Siostra Księżyca. Siedem Sióstr” Lucinda Riley – W cieniu Alhambry

przez Katarzyna Denisiuk

Nie pamiętam, kiedy rozpoczęła się moja przygoda z cyklem powieści obyczajowych autorstwa Lucindy Riley „Siedem Sióstr”. Za to mam w pamięci początkową fascynację i niemal psychiczne tortury, kiedy musiałam czekać na pojawienie się kolejnych części. Trzeba przyznać, że autorka kapitalnie obmyśliła skrojoną na wiele tomów i setki godzin czytania historię adoptowanych sióstr i ich tajemniczego ojca. Seria zyskała ogromną popularność i rzeszę wiernych czytelników. Niejeden z wielkim smutkiem przyjął wiadomość o śmierci Luciny Riley, która od kilku lat walczyła z chorobą. Pocieszeniem jest fakt, że to, co literacko niedokończone, ujrzy światło dzienne. Syn pisarki, który brał aktywny udział w powstawaniu kolejnych tomów, dokończy to, co zaczęła jego matka, a na co czekają tysiące.

Czy odpowie na wszystkie pytania dotyczące Pa Salta? Czy dowiemy się, co stało się z siódmą siostrą?

Kilka słów o fabule

Siostra Księżyca poświęcona jest Tiggy. Przeprowadza się do Szkocji, by tam opiekować się dzikimi kotami. Jednak to nie jest miejsce, w którym się urodziła. Od odnajdzie tam korzeni, ale wskazówkę, gdzie ich szukać. Wyruszy do Grenady, gdzie w cieniu Alhambry poczuje więź z cygańską społecznością i odnajdzie nić, która doprowadzi ją do przeszłości słynnej tancerki flamenco.

Kilka słów o wrażeniach

Co prawda cykl „Siedem Sióstr” nie wywołuje już we mnie takich emocji jak kiedyś, ale nadal uważam, że są to powieści ciepłe, trochę cukierkowe, otoczone bańką tajemnicy i swoistego romantyzmu. Bardzo mi się podoba pomysł całej serii oraz jej rozmach. Jest światowo, współcześnie, z wyraźną nutą przeszłości i historii. Co więcej – również bardzo kobieco. Czy to seria dla niepoprawnych romantyczek? Być może. Od czasu do czasu lubię wchodzić w tak elegancko napisane powieści. Siostry Księżyca wysłuchałam. Kolejne części również planuję poznać w formie audio.

Tytuł: Siostra Księżyca. Siedem sióstr
Autor: Lucinda Riley
Wydawnictwo Albatros, Audioteka
Przekład: Anna Esden-Tempska
Forma książki: audiobook, czytają Kaja Walden, Anna Rusiecka, Basia Liberek; dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura obyczajowa
Seria: Siedem Sióstr (5)
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookLiteratura piękna

„Była sobie rzeka” Diane Satterfield – Folklor, nauka, magia i mit

przez Katarzyna Denisiuk

Czy widziałam powieść Diane Satterfield w mediach społecznościowych? Oczywiście! Okładka rzuca się w oczy, a poza tym Była sobie rzeka zebrała już sporo pozytywnych opinii. Czy miałam w planie ją przeczytać? Nie, ale tylko z uwagi na fakt, że dużo książek czeka na regale, a jeszcze więcej na czytniku. Więc co robi tutaj ten wpis? Szybko tłumaczę.

Przeszukiwałam zasoby Audioteki, żeby wybrać kolejny audiobook do słuchania. Zobaczyłam powieść brytyjskiej pisarki. Przeczytałam kto jest lektorem – Maria Seweryn – i to był impuls do rozpoczęcia nowej przygody. Słowa „przygoda” używam celowo – Była sobie rzeka okazała się świetną odskocznią od obecnie czytanych powieści, podróżą w bajkowe, baśniowe i tajemnicze rejony Tamizy.

Kilka słów o fabule

W starej gospodzie, w której goszczą stali bywalcy umilający sobie czas gawędą i popitką, dochodzi do osobliwego wydarzenia. W progu staje pokiereszowany, nieznany mieszkańcom mężczyzna trzymający martwą dziewczynkę. Jednak po jakimś czasie dziewczynka ożywa. Wszyscy zachodzą w głowę jak wytłumaczyć ten cud oraz kim jest nieznane dziecko. Nie pomoże ono dorosłym znaleźć odpowiedzi, gdyż nie mówi – na skutek wypadku, czy jest nieme? Trzy rodziny będą chciały przygarnąć sierotę. Jedna z nich nawet twierdzi, że to ich zaginiona kilka lat temu córka. Każda z zainteresowanych osób ma swoją historię, opowieść i bajanie. A my czytelnicy (słuchacze) wsiąkamy w tajemniczy świat osnuty folklorem i podążamy labiryntem ludzkich losów i skrywanej przeszłości.

Kilka słów o wrażeniach

Powieść Diane Satterfield zaskoczyła mnie. Z ogromną przyjemnością zostałam przeniesiona w czasie do świata pełnego magii, przygód, jak również spokojnej egzystencji. Nie wiem dlaczego, ale przypomniała mi przygody Robin Hooda i jego kamratów. Może ze względu na klimat i obecność małych wiosek i gospód? Niesamowicie spodobała mi się oniryczna atmosfera oraz ogromna dbałość o szczegóły splecionych wątków.

Baśń dla dorosłych? Tak! Tym właśnie była dla mnie Była sobie rzeka. Czytana przez Marię Seweryn robi duże wrażenie.

Tytuł: Była sobie rzeka
Autor: Diane Satterfield
Wydawnictwo Albatros, Audioteka
Przekład: Izabela Matuszewska
Forma książki: audiobook, czyta Maria Seweryn; dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookLiteratura piękna

„Sekretne życie pisarzy” Guillaume Musso – Powieściowa łamigłówka

przez Katarzyna Denisiuk

Z Musso za pan brat

Przyznaję, że miałam taki czas w czytelniczym życiu, że czytałam dużo powieści Guillaume Musso. Nie pamiętam od jakiej książki zaczęła się nasza wspólna przygoda, ale po jej przeczytaniu – i zachwycie – nadrabiałam inne tytuły, które zostały już wydane na polskim rynku. Potem czytałam również powieści, które wyszły spod pióra jego brata Valentina Musso – były całkiem niezłe. W końcu nastąpił przesyt i zmiana moich zainteresowań w kierunku literatury pięknej i literatury faktu. Czy przerwa od powieści Guillaume Musso, gwiazdy literatury francuskiej, trwała długo, czy zbyt długo?

Sięgnięcie po „Sekretne życie pisarzy” w formie audiobooka było impulsem i odpowiedzią na podszepty mówiące: „sprawdź jak teraz odbierzesz jego pisarstwo; może spróbujesz niedługiego audiobooka? (czyta jeden ze świetnych lektorów – Marcin Popczyński). Uległam!

Sekretne życie, czyli jakie?

Akcja powieści przenosi nas na dziką wyspę na Morzu Śródziemnym, gdzie w zaciszu własnego domu, i z dala od ciekawskich sąsiadów, zaszył się sławny pisarz Nathan Fawles. W tym momencie, nie wiem dlaczego, przychodzi mi na myśl bardzo znana i ceniona przez wielu czytelników (niestety nie przeze mnie) powieść „Mag” angielskiego pisarza Johna Fowlesa.

Fawles jest mężczyzną bardzo tajemniczym, nad wyraz ekscentrycznym, gdyż u szczytu sławy zniknął z radarów swoich wiernych fanów i zadeklarował koniec swojej pisarskiej kariery. Nie odpowiada na listy, wiadomości e-mail oraz nie udziela wywiadów, a każdego obcego „wita” z bronią palną.

Na wyspie zjawia się szwajcarska dziennikarka, która z wielką determinacją stara się dotrzeć do pisarza i odczarować jego wizerunek. To, co początkowo wyglądało na niewinne spotkanie, wkrótce zmienia się w historię pełną grozy, odkrywającą głęboko zakopaną przeszłość.

Kilka słów o wrażeniach

Audiobooka słucha się bardzo dobrze. W moim odczuciu powieść Guillaume Musso zaspokoi wszystkie pragnienia ukierunkowane na literaturę lekką, z zapętloną zagadką stanowiącą iście kryminalną łamigłówkę. „Sekretne życie pisarzy” jest szybką literacką wycieczką, z której czytelnik może przywieźć garść pozytywnych wrażeń, kilka kolorowych kadrów i historię, z którą podzieli się z przyjaciółmi.

Powieść ta była dla mnie małą przyjemnością, bez przykrych momentów, ale też nie zrodziła pragnienia nadrobienia nieprzeczytanych książek autora. Gdybyśmy byli przed wakacjami, to poleciłabym ją jako niezłe towarzystwo do hamaka, na leżak, czy też do plecaka.

Tytuł: "Sekretne życie pisarzy"
Autor: Guillaume Musso
Wydawnictwo Albatros, Audioteka
Tłumaczył: Joanna Prądzyńska
Forma książki: audiobook, czyta Marcin Popczyński; dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Historyczna

„Kolej podziemna. Czarna krew Ameryki” Colson Whitehead – Kajdany czarnej Ameryki

przez Katarzyna Denisiuk

Nagradzane książki przyciągają, bo mamy świadomość, a przede wszystkim liczymy na to, że grono ekspertów dokonało bardzo dobrego wyboru. Nie zawsze nasze odczucia są zbieżne z oceną gremium. Sięgnęłam po „Kolej podziemną. Czarna krew Ameryki”, za którą Colson Whitehead otrzymał w 2017 roku Nagrodę Pulitzera. Niestety ta książka, ten audiobook mnie nie porwał. Liczyłam na ogromną dawkę emocji, a takiej nie dostałam. Były w niej momenty „żywsze”, ale były i takie, które nużyły. 

 

Sama Ameryka to także złudzenie, największe ze wszystkich. Biała rasa wierzy, wierzy z całego serca, że przywłaszczenie tej ziemi jest jej prawem. Zabijanie Indian. Prowadzenie wojny. Zniewolenie swoich braci. Ten naród nie powinien istnieć, jeżeli istnieje sprawiedliwość na tym świecie, jest bowiem zbudowany na mordzie, kradzieży i okrucieństwie. A jednak tu jesteśmy.

Przenosimy się do Ameryki pierwszej połowy XIX wieku. Bohaterką powieści jest niewolnica Cora, której rodzina od pokoleń jest ciemiężona przez białych właścicieli ziemskich. Mieszka na plantacji bawełny w stanie Georgia i przyjmuje życie takim jakim jest. Nie buntuje się, nie zżyma na otaczającą ją nierówność. Na plantacji pojawia się nowy niewolnik – Ceasar. To on opowiada dziewczynie o kolei podziemnej i kreśli wizje nowego życia i lepszych perspektyw. Namawia Corę, aby wykorzystując skomplikowany system ucieczkowy, na który składały się drogi, tunele, szlaki, bezpieczne kryjówki, przewodnicy, organizacje i społeczności, dostać się na północ i zyskać wolność.

 

Pomysł na fabułę książki jest naprawdę bardzo interesujący, jednak obraz przedstawiający losy Cory wydaje się być mało barwny. Owszem Colson Whitehead precyzyjnie opisuje sposób funkcjonowania kolei podziemnej, systemu przerzutowego niewolników, ale strona emocjonalna powieści nie jest już taka wyrazista. Gdyby tak autor mocniej pociągnął za sznurki, gdzie po drugiej stronie stoi człowiek, to książka dotykałaby mocniej.

Oczekiwałam silnych wrażeń, że zostanę uwikłana w losy bohaterki i w końcu, że zostanę umorusana historią niewolników, a tego po skończonej lekturze powiedzieć nie mogę. W przypadku powieści Colsona zderzenie mojego festiwalu życzeń z rzeczywistością zakończyło się przegraną. I tutaj następuję „ale” – nie odradzam tej powieści, bo uważam, że oszczędny styl autora, bez podkręcania akcji i podnoszenia temperatury fabuły, znajdzie wielu zwolenników. Na mnie nie zadziałał.

 
Tytuł: „Kolej podziemna. Czarna krew Ameryki”
Autor: Colson Whitehead
Wydawnictwo Albatros, Audioteka
Tłumaczył: Rafał Lisowski
Forma książki: audiobook, czyta Marcin Popczyński; dostępna również w formie ebooka
Gatunek: powieść historyczna

 

2 komentarze
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookHorror

„To” Stephen King – Metafora zła

przez Katarzyna Denisiuk

A może by tak przeczytać horror? E, przecież nie lubię tego gatunku. No ale ten jest napisany przez Mistrza Grozy Stephena Kinga! Ok, to ja przesłucham. Papierowe wydanie „Tego” ma 1104 strony – „cegła” jakich mało, zaś audiobook, to 54 (sic!) godziny słuchania. Udało się.

 

Fanom Stephena Kinga reklamować „Tego” nie trzeba. Dla jednych to ulubiona powieść autora, dla innych plasuje się w czołówce tych naj. Dla mnie to było wyzwanie i po lekturze stwierdzam, że mam wielki szacunek dla mistrza, jednak pozostanę fanką innych jego książek, czyli „Dallas ’63” i „Dolores Claiborne”. Może forma tradycyjna w przypadku „Tego” byłaby jednak lepsza?

 

Małe miasteczko Derry w stanie Maine, a w nim dzieciaki. Jedne pewne siebie, charyzmatyczne, inne zahukane, „łamagi życiowe”, po prostu frajerzy. A pod powierzchnią, w kanałach miasteczka, zalęgło się TO. Coś co przybiera różne postaci, rodem z najstraszniejszych sennych koszmarów i zabija dzieci. Czym TO jest? Tylko one potrafią TO dostrzec i tylko one mogą próbować TO pokonać. Siódemka dzieciaków – sześciu chłopców i jedna dziewczynka jednoczą siły.

Po latach potwór ponownie uderza. Bohaterowie, już dorośli, ponownie wracają do Derry, aby dotrzymać złożonej przed laty przysięgi i ostatecznie pokonać TO.

 

O tym, że Stephen King potrafi pisać wspaniałe, wciągające historie wiedziałam wcześniej. Lektura „Tego” ugruntowała we mnie przeświadczenie, że autor w mistrzowski sposób odmalowuje każdą z postaci, czy to ważnego bohatera, czy też drugoplanowego. Każdy z nich jest jakiś, wyrazisty i możliwy do scharakteryzowania. Dodatkowo, tak jak to uczynił w „Dallas ’63”, stworzył historię, która poraża rozmachem i fantazją. Ale tym co najcenniejsze jest fakt, że ten gigantyczny twór ma ręce i nogi. Wszystkie nitki, niteczki, wątki i wzmianki mają znaczenie i pięknie łączą się i komponują w jedną całość. Tak potrafią pisać tylko najlepsi!

Poza tym podziwiam Kinga za tworzenie postaci, symboli czy miejsc, które mocno zapadają w pamięć i jednoznacznie się z autorem kojarzą. Klauna, czy na przykład czerwony balon zawsze będę stawiała na równi z „Tym” i z Kingiem. Nazwa Derry również będzie wywoływało we mnie ciarki. Tak, Stephen King jest wyjątkowym pisarzem.

 

 „To” jest horrorem. Nie bałam się, ale i nie oczekiwałam takich emocji. Kiedy miało byś strasznie – było, kiedy mrocznie – mrok spowijał otoczenie. Ponad 1000 stron czytania, ponad 50 godzin słuchania, to jest wyzwanie. Ale jeśli czytelnik książki/audiobooka nie odkłada, ale zatraca się w historii, to znaczy, że książka ma TO COŚ. Szacun Panie King.

 
Tytuł: „To”
Autor: Stephen King
Wydawnictwo Albatros
Tłumaczył: Robert P. Lipski
Forma książki: audiobook, czyta Leszek Filipowicz; dostępna w formie ebooka
Gatunek: horror
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura obyczajowa

„Siostra perły. Siedem sióstr” Lucinda Riley – Podróżując do odległej Australii

przez Katarzyna Denisiuk

Czwarta część cyklu przeniesie czytelników razem z CeCe do Australii i Azji Południowo-Wschodniej. Nie wiem, czy dam się skusić, chociaż lokalizacja mocno intrygująca.

Ostatnie dwa zdania mojej oceny trzeciej części cyklu sugerowały, że niekoniecznie ponownie skrzyżuję ścieżkę literackiej podróży z piórem Lucindy Riley. A jednak! I tak „na gorąco” powiem krótko: Lucinda powróciła! Ale, czy autorka kiedykolwiek pisała inaczej niż zawsze to czyni?

„Siostra perły” jest czwartą częścią cyklu „Siedem sióstr”. I w momencie gdy „Siostra cienia” wydała mi się zbyt ckliwa i romantyczna, tak „Siostra perły” jest w moim mniemaniu taka jak być powinna, czyli pełna przygód, niebywałych rodzinnych kolei losów oraz bardzo interesującego tła historyczno-kulturowo-obyczajowego.

Sposób poznawania biologicznej rodziny oraz dziejów przodków kolejnej z sióstr D’Apliese jest kalką znanego nam schematu z poprzednich części. W mojej ocenie jest to zaletą, swoistego rodzaju pewniakiem, który nie zawodzi. Poza tym wydaje się, że zabieg ten nie potrzebuje odświeżenia, czy też modyfikacji.

Celaeno uzbrojona we wskazówki zostawione przez adopcyjnego ojca wyrusza w kierunku Australii. Na ten kontynent, będący wielką niewiadomą a zarazem destynacją, która jawi się jako miejsce wielu szans i możliwości, w roku 1906 popłynęła również Kitty McBride. Los Kitty został spleciony z losami rodziny, która swój status i majątek zbudowała na handlu perłami. Czy Celaneo odnajdzie swoich przodków oraz miejsce na ziemi i prawdziwy dom?

Historia CeCe porywa. Otacza nas piękny i dziki krajobraz Australii zarówno jeśli chodzi o przyrodę jak i kulturę oraz sztukę. Autorce udało się w bardzo interesujący sposób pokazać oryginalność oraz unikatowość tego kontynentu. Dzięki książce możemy się dowiedzieć na przykład jaki rodzaj malarstwa był domeną aborygeńskich artystów oraz że mitologia aborygeńska ma swój mit o siedmiu siostrach, czyli Plejadach.

A poza tym autorka, jak to zwykle czyni, utkała poruszającą historię dziejów rodziny CeCe z całym spektrum tajemnic, niedopowiedzianych zdań, nieprzewidzianych zdarzeń i decyzji zmieniających koleje losów. Wszystkie wątki idealnie ze sobą współgrają i brzmią tworząc bardzo sympatyczną i miłą lekturę.

Cykl „Siedem sióstr”, to moja guilty pleasure, która w okresie około świątecznym, czy też jako przystanek pomiędzy „cięższymi” lekturami  sprawdza się idealnie! To co? Czekam na opowieść o Tiggy, czyli siostrze księżyca i podróż do Szkocji. Książka ukaże się w lutym 2019 roku.

 

Tytuł: „Siostra perły. Siedem sióstr”
Autor: Lucinda Riley
Wydawnictwo Albatros
Tłumaczył: Marzena Rączkowska, Maria Pstrągowska
Forma książki: papierowa, dostępna również w formie ebooka
Gatunek: powieść obyczajowa
Seria: Siedem sióstr (4)

Ocena: 5/6

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura piękna

„Kirke” Madeline Miller Podróż w świat mitologicznych herosów

przez Katarzyna Denisiuk

 

Tytuł: „Kirke”
Autor: Madeline Miller
Wydawnictwo: Albatros
Tłumaczył: Paweł Korombel
Forma książki: papierowa, dostępna również w formie ebooka
Gatunek: literatura piękna
fot. Katarzyna Denisiuk
Skusiłam się sięgnąć po „Kirke” Madeline Miller nie z uwagi na okładkę, choć trzeba przyznać, że jest „bosko” wydana, bogato i wytwornie i na pewno pięknie będzie się prezentowała na regale z książkami. Przemówił do mnie opis fabuły i bardzo optymistyczne opinie czytelników. 
Moje spotkanie z mitologią grecką w przeszłości było bardzo udane. Lubiłam obcować ze światem bogów, tytanów, bogiń, magicznych stworzeń i dziwolągów. Podziwiałam ich siłę, nadludzkie moce. Godziłam się z ustanowioną hierarchią nie zastanawiając się nad pozycją kobiet wśród nieśmiertelnych. To był bajkowy i magiczny czas. 
Madeline Miller za główną bohaterkę swojej opowieści wybrała Kirke, jedną z postaci Odysei, córkę boga Słońca Heliosa i nimfy Perseidy, siostrę Ajatesa i Pazyfae. I przyznaję, że to był strzał w dziesiątkę, gdyż oparcie fabuły na jednej z mniej znanych mitologicznych postaci dał powiew świeżości w przykurzone już historie, przez co zyskały drugie życie. 
Poznajemy życie Kirke, naznaczone smutkiem, odrzuceniem, pogardą i ostracyzmem. Nie dość doskonała, nie dość boska, żeby stać w jednym szeregu z idealnymi bratem i siostrą, jednocześnie posiadająca moce, które wyróżniają ją pośród śmiertelników. Z kart powieści dowiadujemy się co sprawiło, że została wygnana przez ojca na wyspę Ajaja, gdzie musi pędzić samotny żywot. Kolorytu marnej egzystencji dodają zjawiający się co jakiś czas nieoczekiwani goście. 
Z cała pewnością „Kirke” ma wiele walorów poznawczych. Jest jak pigułka wiedzy, dzięki której można odświeżyć lub usystematyzować sobie wiadomości, jak również wyedukować tych, którzy z mitologią spotykają się po raz pierwszy. Lekkie pióro autorki sprawia, że po boskim drzewie genealogicznym Olimpu poruszamy się swobodnie. Nadanie bogom bardziej „ludzkiego” oblicza oraz ubranie ich w „przyziemne” historie dają poczucie swojskości i twardszego stąpania po ziemi. 
Historia Kirke, to historia samotnej dziewczyny, kobiety rozdartej pomiędzy dwoma światami, szukającej swojego miejsca na ziemi. Wydawałoby się, że opowieść nie jest dynamiczna, bo i życie Kirke jest raczej spokojne. Tytanka jest przede wszystkim uważnym obserwatorem otaczającej jej rzeczywistości, w mniejszym stopniu aktywnym uczestnikiem boskich przygód. Mimo tego strony książki uciekają jedna za drugą. Autorka w bardzo sugestywny i obrazowy sposób pokazała przemianę głównej bohaterki spychanej wiecznie na boczny tor, w pewną siebie kobietę. 
Pomimo wszystkich zalet powieści, bardzo ciekawego pomysłu jaki doczekał się realizacji, książka mnie nie urzekła i nie sprawiła, że czytałam ją zachłannie. Myślę, że pomimo bajkowej otoczki, ta forma nie jest mi przeznaczona. Ciekawią mnie wymyślone, odrealnione historie, przepadałam w przeszłości za mitologią i dlatego nie wiem co sprawiło, że „Kirke” mnie nie zachwyciła. Potrafię ją docenić, ale daleka jestem od jej wychwalania. Nie żałuję czasu spędzonego z książką, ale też nie polecam dalej. 
Ocena: 4,5/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookSensacja

„Nocna runda” Lee Child Przyjemna podróż w towarzystwie Jacka Reachera

przez Katarzyna Denisiuk

 

Tytuł: „Nocna runda”
Autor: Lee Child
Wydawnictwo: Albatros
Tłumaczył: Jan Kraśko
Forma książki: audiobook; czyta Tomasz Sobczak
Gatunek: powieść sensacyjna
fot. Katarzyna Denisiuk
Osobom czytającym powieści sensacyjne nazwisko Child z pewnością nie jest obce, a to za sprawą serii książek z Jackiem (czytaj Dżekiem ;-)) Reacherem. „Ponad 100 milionów sprzedanych egzemplarzy książek, dostępnych w 97 krajach i przetłumaczonych na 42 języki”. Jako że autor pisze dużo, to seria liczy dobre kilkadziesiąt części. „Nocna runda” jest dwudziestą drugą!

 

Jack Reacher to niebywały gość. Nie dość, że powala aparycją – „195 cm wzrostu, 100 kg żywej wagi, 127 cm w klatce piersiowej” – to również sposobem bycia i wewnętrznym poczuciem misji „zbawienia świata”. „Były żandarm wojskowy, bez prawa jazdy, adresu i osób na utrzymaniu. Potężny i inteligentny gość, który z przyjemnością wymierza sprawiedliwość, a potem odchodzi w stronę zachodzącego słońca.”
„Nocna runda” jawi się jako powieść drogi. Jack zauważa w witrynie jednego z lombardów w stanie Wisconsin sygnet. Nie jest to zwyczajny pierścionek, ale bardzo małych rozmiarów sygnet szkolny Akademii Wojskowej West Point, który jest symbolem osiągnięć oraz wartości, jakimi ma się kierować absolwent w dalszej służbie swojemu krajowi. Dlaczego znalazł się w lombardzie? Kto go tam zostawił? A może właścicielka sygnetu jest w niebezpieczeństwie? Jack połyka haczyk i od tej pory za wszelką cenę będzie chciał osobiście oddać odkupiony przedmiot prawowitej właścicielce.
Marka Lee Childa jest znana. Kto sięga po jego książki ten dokładnie wie co dostanie. Oceny jego powieści oscylują zawsze w granicach plus, minus 5. Są dobre, bardzo dobre, jak również świetne. Wiele z jego książek słuchałam i tak też było z „Nocną rundą”. Interpretacja Tomasza Sobczaka, bardzo przyjazna dla tej formy fabuła sprawiły, że audiobooka dobrze się słuchało. Była miłym czasoumilaczem. Jack nie zawodzi, nadal daje się lubić i gdy tylko wybiera się w kolejną podróż aby rozwiązać kolejną zagadkę, pakuję się i jadę z nim. Poza tym z takim gościem naprawdę można czuć się bezpiecznie 😉 Polecam całą, dłuuugą serię, której nie trzeba czytać chronologicznie.
 
Ocena: 4,5/6

 

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura piękna

„Siostra cienia. Siedem sióstr” Lucinda Riley Historia Star

przez Katarzyna Denisiuk

 

Tytuł: „Siostra cienia. Siedem sióstr”
Autor: Lucinda Riley
Wydawnictwo: Albatros
Tłumaczył: Marzena Rączkowska, Maria Pstrągowska
Forma książki: ebook
Gatunek: literatura piękna
Seria: Siedem sióstr (3)
fot. Katarzyna Denisiuk
Krótkim słowem wstępu – „Siostra cienia” jest trzecią z kolei książką w cyklu „Siedem sióstr”. W przypadku serii bardzo często pada pytanie, czy można czytać od danej książki, czy też lepiej zacząć od początku? W przypadku tego cyklu rekomenduję cofnąć się do pierwszej pt.: „Siedem sióstr”. Wprowadza nas ona w całą historię, daje subtelne wskazówki co będzie się działo w kolejnych powieściach i skupia się na przeżyciach pierwszej z sióstr – Mai.
Z „Siostrą cienia” mam ogromny problem. Przez całą powieść zastanawiałam się, czy ta książka jest inna od poprzednich, czy też mój gust tak się zmienił, zaczęłam dostrzegać coś, czego wcześniej nie zauważałam i co mi przeszkadza? O co chodzi?
Ta książka może się bardzo podobać i podoba się, co widać po ocenach, jakie uzyskuje. Autorka tym razem zabiera nas w podróż do Anglii, do Londynu, gdzie po długotrwałych wojażach po całym świecie, szukając stabilizacji, wspólne mieszkanie kupują Star oraz CeCe (trzecia i czwarta z sióstr D’Apliese.) To miasto, to również kierunkowskaz przekazany przez ojca Pa Salta dla Star, który ma jej pomóc odnaleźć swoje korzenie oraz biologiczną rodzinę. Tak jak to było we wcześniejszych tomach, akcja biegnie dwutorowo – współcześnie oraz tym razem w Anglii 1909 roku, w czasach Edwarda VII. Czuć, że Autorka doskonale odnalazła się w takim klimacie, gdzie prym wiodą królewska etykieta, konwenanse, a młode dziewczęta przeżywają swoje debiuty. Nie ma się co dziwić, Lucinda Riley jest brytyjską pisarką. Sama przyznała: „Pisanie o własnym kraju było dla mnie zarówno łatwe, jak i trudne. Łatwe, ponieważ mogłam pracować w wygodnym zaciszu swojego domu; trudne, bo chcąc przekazać czytelnikom magię miejsca, które dobrze się zna, trzeba wypracować sobie świeże spojrzenie na nie.”
Kolejną zaletą powieści jest jej spójność zarówno w historii trzeciej siostry jak i z poprzednimi częściami. Kilkukrotnie obserwujemy daną scenę od strony Star, a we wcześniejszej książce tę samą widzieliśmy oczami na przykład Ally.
We wszystkich powieściach cyklu występują mężczyźni, ba! odgrywają bardzo ważne role i są nieodzownym spoiwem, który sprawia, że wszystko ma swój sens i logikę, jednak książki Riley mają bardzo mocny kobiecy wydźwięk. To książki o kobietach i dla kobiet.
Ogromną zaletą cyklu jest bardzo umiejętne wplecenie autentycznych postaci. Przez to opowiedziane historie nabierają realności.
Bardzo chciałam uczcić osiągnięcia kobiet, zawłaszcza tych, które żyły w przeszłości, kiedy tak często ich wkład w rozwój świata przyćmiewał lepiej udokumentowany dorobek mężczyzn. /Od autorki/
Tyle zalet, tyle plusów, więc pytam sama siebie co się stało, że nie ma z mojej strony zachwytu i wypieków na twarzy (mam większe pisząc tę opinię ;-))? Czy ta część była słabsza, bardziej ckliwa, słodka i moja „romantyczna strona” nie udźwignęła tego ciężaru? A może te poprzednie też takie były, tylko mnie to nie uwierało? Nie potrafię na to odpowiedzieć. Wiem jedno, ten cykl, ta książka jest dla wszystkich kobiet (szczerze, nie wyobrażam sobie mężczyzny przy tego typu literaturze), które lubią czytać o miłosnych historiach, bo o tej stronie ludzkiej wrażliwości Riley naprawdę potrafi interesująco pisać. Do tego dokładamy ciekawe tło historyczne, piękne okoliczności przyrody i wychodzi śliczny, pastelowy, miły dla oka obrazek. A że gusty mamy różne…
PS Czwarta część cyklu przeniesie czytelników razem z CeCe do Australii i Azji Południowo-Wschodniej. Nie wiem, czy dam się skusić, chociaż lokalizacja mocno intrygująca.
Ocena: 4/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail