Tag:

Wydawnictwo Albatros

„Sekretne życie pisarzy” Guillaume Musso – Powieściowa łamigłówka

przez Katarzyna Denisiuk 7 września 2020

Z Musso za pan brat

Przyznaję, że miałam taki czas w czytelniczym życiu, że czytałam dużo powieści Guillaume Musso. Nie pamiętam od jakiej książki zaczęła się nasza wspólna przygoda, ale po jej przeczytaniu – i zachwycie – nadrabiałam inne tytuły, które zostały już wydane na polskim rynku. Potem czytałam również powieści, które wyszły spod pióra jego brata Valentina Musso – były całkiem niezłe. W końcu nastąpił przesyt i zmiana moich zainteresowań w kierunku literatury pięknej i literatury faktu. Czy przerwa od powieści Guillaume Musso, gwiazdy literatury francuskiej, trwała długo, czy zbyt długo?

Sięgnięcie po „Sekretne życie pisarzy” w formie audiobooka było impulsem i odpowiedzią na podszepty mówiące: „sprawdź jak teraz odbierzesz jego pisarstwo; może spróbujesz niedługiego audiobooka? (czyta jeden ze świetnych lektorów – Marcin Popczyński). Uległam!

Sekretne życie, czyli jakie?

Akcja powieści przenosi nas na dziką wyspę na Morzu Śródziemnym, gdzie w zaciszu własnego domu, i z dala od ciekawskich sąsiadów, zaszył się sławny pisarz Nathan Fawles. W tym momencie, nie wiem dlaczego, przychodzi mi na myśl bardzo znana i ceniona przez wielu czytelników (niestety nie przeze mnie) powieść „Mag” angielskiego pisarza Johna Fowlesa.

Fawles jest mężczyzną bardzo tajemniczym, nad wyraz ekscentrycznym, gdyż u szczytu sławy zniknął z radarów swoich wiernych fanów i zadeklarował koniec swojej pisarskiej kariery. Nie odpowiada na listy, wiadomości e-mail oraz nie udziela wywiadów, a każdego obcego „wita” z bronią palną.

Na wyspie zjawia się szwajcarska dziennikarka, która z wielką determinacją stara się dotrzeć do pisarza i odczarować jego wizerunek. To, co początkowo wyglądało na niewinne spotkanie, wkrótce zmienia się w historię pełną grozy, odkrywającą głęboko zakopaną przeszłość.

Kilka słów o wrażeniach

Audiobooka słucha się bardzo dobrze. W moim odczuciu powieść Guillaume Musso zaspokoi wszystkie pragnienia ukierunkowane na literaturę lekką, z zapętloną zagadką stanowiącą iście kryminalną łamigłówkę. „Sekretne życie pisarzy” jest szybką literacką wycieczką, z której czytelnik może przywieźć garść pozytywnych wrażeń, kilka kolorowych kadrów i historię, z którą podzieli się z przyjaciółmi.

Powieść ta była dla mnie małą przyjemnością, bez przykrych momentów, ale też nie zrodziła pragnienia nadrobienia nieprzeczytanych książek autora. Gdybyśmy byli przed wakacjami, to poleciłabym ją jako niezłe towarzystwo do hamaka, na leżak, czy też do plecaka.

Tytuł: "Sekretne życie pisarzy"
Autor: Guillaume Musso
Wydawnictwo Albatros, Audioteka
Tłumaczył: Joanna Prądzyńska
Forma książki: audiobook, czyta Marcin Popczyński; dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna

7 września 2020 0 komentarz

Bez kategorii Historyczna

„Kolej podziemna. Czarna krew Ameryki” Colson Whitehead – Kajdany czarnej Ameryki

przez Katarzyna Denisiuk 19 grudnia 2019

Nagradzane książki przyciągają, bo mamy świadomość, a przede wszystkim liczymy na to, że grono ekspertów dokonało bardzo dobrego wyboru. Nie zawsze nasze odczucia są zbieżne z oceną gremium. Sięgnęłam po „Kolej podziemną. Czarna krew Ameryki”, za którą Colson Whitehead otrzymał w 2017 roku Nagrodę Pulitzera. Niestety ta książka, ten audiobook mnie nie porwał. Liczyłam na ogromną dawkę emocji, a takiej nie dostałam. Były w niej momenty „żywsze”, ale były i takie, które nużyły.

Sama Ameryka to także złudzenie, największe ze wszystkich. Biała rasa wierzy, wierzy z całego serca, że przywłaszczenie tej ziemi jest jej prawem. Zabijanie Indian. Prowadzenie wojny. Zniewolenie swoich braci. Ten naród nie powinien istnieć, jeżeli istnieje sprawiedliwość na tym świecie, jest bowiem zbudowany na mordzie, kradzieży i okrucieństwie. A jednak tu jesteśmy.

Przenosimy się do Ameryki pierwszej połowy XIX wieku. Bohaterką powieści jest niewolnica Cora, której rodzina od pokoleń jest ciemiężona przez białych właścicieli ziemskich. Mieszka na plantacji bawełny w stanie Georgia i przyjmuje życie takim jakim jest. Nie buntuje się, nie zżyma na otaczającą ją nierówność. Na plantacji pojawia się nowy niewolnik – Ceasar. To on opowiada dziewczynie o kolei podziemnej i kreśli wizje nowego życia i lepszych perspektyw. Namawia Corę, aby wykorzystując skomplikowany system ucieczkowy, na który składały się drogi, tunele, szlaki, bezpieczne kryjówki, przewodnicy, organizacje i społeczności, dostać się na północ i zyskać wolność.

Pomysł na fabułę książki jest naprawdę bardzo interesujący, jednak obraz przedstawiający losy Cory wydaje się być mało barwny. Owszem Colson Whitehead precyzyjnie opisuje sposób funkcjonowania kolei podziemnej, systemu przerzutowego niewolników, ale strona emocjonalna powieści nie jest już taka wyrazista. Gdyby tak autor mocniej pociągnął za sznurki, gdzie po drugiej stronie stoi człowiek, to książka dotykałaby mocniej.

Oczekiwałam silnych wrażeń, że zostanę uwikłana w losy bohaterki i w końcu, że zostanę umorusana historią niewolników, a tego po skończonej lekturze powiedzieć nie mogę. W przypadku powieści Colsona zderzenie mojego festiwalu życzeń z rzeczywistością zakończyło się przegraną. I tutaj następuję „ale” – nie odradzam tej powieści, bo uważam, że oszczędny styl autora, bez podkręcania akcji i podnoszenia temperatury fabuły, znajdzie wielu zwolenników. Na mnie nie zadziałał.

Tytuł: „Kolej podziemna. Czarna krew Ameryki”
Autor: Colson Whitehead
Wydawnictwo Albatros, Audioteka
Tłumaczył: Rafał Lisowski
Forma książki: audiobook, czyta Marcin Popczyński; dostępna również w formie ebooka
Gatunek: powieść historyczna

19 grudnia 2019 2 komentarze

Audiobook Horror

„To” Stephen King – Metafora zła

przez Katarzyna Denisiuk 22 października 2019

A może by tak przeczytać horror? E, przecież nie lubię tego gatunku. No ale ten jest napisany przez Mistrza Grozy Stephena Kinga! Ok, to ja przesłucham. Papierowe wydanie „Tego” ma 1104 strony – „cegła” jakich mało, zaś audiobook, to 54 (sic!) godziny słuchania. Udało się.

Fanom Stephena Kinga reklamować „Tego” nie trzeba. Dla jednych to ulubiona powieść autora, dla innych plasuje się w czołówce tych naj. Dla mnie to było wyzwanie i po lekturze stwierdzam, że mam wielki szacunek dla mistrza, jednak pozostanę fanką innych jego książek, czyli „Dallas ’63” i „Dolores Claiborne”. Może forma tradycyjna w przypadku „Tego” byłaby jednak lepsza?

Małe miasteczko Derry w stanie Maine, a w nim dzieciaki. Jedne pewne siebie, charyzmatyczne, inne zahukane, „łamagi życiowe”, po prostu frajerzy. A pod powierzchnią, w kanałach miasteczka, zalęgło się TO. Coś co przybiera różne postaci, rodem z najstraszniejszych sennych koszmarów i zabija dzieci. Czym TO jest? Tylko one potrafią TO dostrzec i tylko one mogą próbować TO pokonać. Siódemka dzieciaków – sześciu chłopców i jedna dziewczynka jednoczą siły.

Po latach potwór ponownie uderza. Bohaterowie, już dorośli, ponownie wracają do Derry, aby dotrzymać złożonej przed laty przysięgi i ostatecznie pokonać TO.

O tym, że Stephen King potrafi pisać wspaniałe, wciągające historie wiedziałam wcześniej. Lektura „Tego” ugruntowała we mnie przeświadczenie, że autor w mistrzowski sposób odmalowuje każdą z postaci, czy to ważnego bohatera, czy też drugoplanowego. Każdy z nich jest jakiś, wyrazisty i możliwy do scharakteryzowania. Dodatkowo, tak jak to uczynił w „Dallas ’63”, stworzył historię, która poraża rozmachem i fantazją. Ale tym co najcenniejsze jest fakt, że ten gigantyczny twór ma ręce i nogi. Wszystkie nitki, niteczki, wątki i wzmianki mają znaczenie i pięknie łączą się i komponują w jedną całość. Tak potrafią pisać tylko najlepsi!

Poza tym podziwiam Kinga za tworzenie postaci, symboli czy miejsc, które mocno zapadają w pamięć i jednoznacznie się z autorem kojarzą. Klauna, czy na przykład czerwony balon zawsze będę stawiała na równi z „Tym” i z Kingiem. Nazwa Derry również będzie wywoływało we mnie ciarki. Tak, Stephen King jest wyjątkowym pisarzem.

„To” jest horrorem. Nie bałam się, ale i nie oczekiwałam takich emocji. Kiedy miało byś strasznie – było, kiedy mrocznie – mrok spowijał otoczenie. Ponad 1000 stron czytania, ponad 50 godzin słuchania, to jest wyzwanie. Ale jeśli czytelnik książki/audiobooka nie odkłada, ale zatraca się w historii, to znaczy, że książka ma TO COŚ. Szacun Panie King.

Tytuł: „To”
Autor: Stephen King
Wydawnictwo Albatros
Tłumaczył: Robert P. Lipski
Forma książki: audiobook, czyta Leszek Filipowicz; dostępna w formie ebooka
Gatunek: horror

22 października 2019 0 komentarz

Literatura obyczajowa

„Siostra perły. Siedem sióstr” Lucinda Riley – Podróżując do odległej Australii

przez Katarzyna Denisiuk 20 grudnia 2018

Czwarta część cyklu przeniesie czytelników razem z CeCe do Australii i Azji Południowo-Wschodniej. Nie wiem, czy dam się skusić, chociaż lokalizacja mocno intrygująca.

Ostatnie dwa zdania mojej oceny trzeciej części cyklu sugerowały, że niekoniecznie ponownie skrzyżuję ścieżkę literackiej podróży z piórem Lucindy Riley. A jednak! I tak „na gorąco” powiem krótko: Lucinda powróciła! Ale, czy autorka kiedykolwiek pisała inaczej niż zawsze to czyni?

„Siostra perły” jest czwartą częścią cyklu „Siedem sióstr”. I w momencie gdy „Siostra cienia” wydała mi się zbyt ckliwa i romantyczna, tak „Siostra perły” jest w moim mniemaniu taka jak być powinna, czyli pełna przygód, niebywałych rodzinnych kolei losów oraz bardzo interesującego tła historyczno-kulturowo-obyczajowego.

Sposób poznawania biologicznej rodziny oraz dziejów przodków kolejnej z sióstr D’Apliese jest kalką znanego nam schematu z poprzednich części. W mojej ocenie jest to zaletą, swoistego rodzaju pewniakiem, który nie zawodzi. Poza tym wydaje się, że zabieg ten nie potrzebuje odświeżenia, czy też modyfikacji.

Celaeno uzbrojona we wskazówki zostawione przez adopcyjnego ojca wyrusza w kierunku Australii. Na ten kontynent, będący wielką niewiadomą a zarazem destynacją, która jawi się jako miejsce wielu szans i możliwości, w roku 1906 popłynęła również Kitty McBride. Los Kitty został spleciony z losami rodziny, która swój status i majątek zbudowała na handlu perłami. Czy Celaneo odnajdzie swoich przodków oraz miejsce na ziemi i prawdziwy dom?

Historia CeCe porywa. Otacza nas piękny i dziki krajobraz Australii zarówno jeśli chodzi o przyrodę jak i kulturę oraz sztukę. Autorce udało się w bardzo interesujący sposób pokazać oryginalność oraz unikatowość tego kontynentu. Dzięki książce możemy się dowiedzieć na przykład jaki rodzaj malarstwa był domeną aborygeńskich artystów oraz że mitologia aborygeńska ma swój mit o siedmiu siostrach, czyli Plejadach.

A poza tym autorka, jak to zwykle czyni, utkała poruszającą historię dziejów rodziny CeCe z całym spektrum tajemnic, niedopowiedzianych zdań, nieprzewidzianych zdarzeń i decyzji zmieniających koleje losów. Wszystkie wątki idealnie ze sobą współgrają i brzmią tworząc bardzo sympatyczną i miłą lekturę.

Cykl „Siedem sióstr”, to moja guilty pleasure, która w okresie około świątecznym, czy też jako przystanek pomiędzy „cięższymi” lekturami sprawdza się idealnie! To co? Czekam na opowieść o Tiggy, czyli siostrze księżyca i podróż do Szkocji. Książka ukaże się w lutym 2019 roku.

Tytuł: „Siostra perły. Siedem sióstr”
Autor: Lucinda Riley
Wydawnictwo Albatros
Tłumaczył: Marzena Rączkowska, Maria Pstrągowska
Forma książki: papierowa, dostępna również w formie ebooka
Gatunek: powieść obyczajowa
Seria: Siedem sióstr (4)

Ocena: 5/6

20 grudnia 2018 0 komentarz

Literatura piękna

„Kirke” Madeline Miller Podróż w świat mitologicznych herosów

przez Katarzyna Denisiuk 27 sierpnia 2018

Tytuł: „Kirke”

Autor: Madeline Miller

Wydawnictwo: Albatros

Tłumaczył: Paweł Korombel

Forma książki: papierowa, dostępna również w formie ebooka

Gatunek: literatura piękna

fot. Katarzyna Denisiuk

Skusiłam się sięgnąć po „Kirke” Madeline Miller nie z uwagi na okładkę, choć trzeba przyznać, że jest „bosko” wydana, bogato i wytwornie i na pewno pięknie będzie się prezentowała na regale z książkami. Przemówił do mnie opis fabuły i bardzo optymistyczne opinie czytelników.

Moje spotkanie z mitologią grecką w przeszłości było bardzo udane. Lubiłam obcować ze światem bogów, tytanów, bogiń, magicznych stworzeń i dziwolągów. Podziwiałam ich siłę, nadludzkie moce. Godziłam się z ustanowioną hierarchią nie zastanawiając się nad pozycją kobiet wśród nieśmiertelnych. To był bajkowy i magiczny czas.

Madeline Miller za główną bohaterkę swojej opowieści wybrała Kirke, jedną z postaci Odysei, córkę boga Słońca Heliosa i nimfy Perseidy, siostrę Ajatesa i Pazyfae. I przyznaję, że to był strzał w dziesiątkę, gdyż oparcie fabuły na jednej z mniej znanych mitologicznych postaci dał powiew świeżości w przykurzone już historie, przez co zyskały drugie życie.

Poznajemy życie Kirke, naznaczone smutkiem, odrzuceniem, pogardą i ostracyzmem. Nie dość doskonała, nie dość boska, żeby stać w jednym szeregu z idealnymi bratem i siostrą, jednocześnie posiadająca moce, które wyróżniają ją pośród śmiertelników. Z kart powieści dowiadujemy się co sprawiło, że została wygnana przez ojca na wyspę Ajaja, gdzie musi pędzić samotny żywot. Kolorytu marnej egzystencji dodają zjawiający się co jakiś czas nieoczekiwani goście.

Z cała pewnością „Kirke” ma wiele walorów poznawczych. Jest jak pigułka wiedzy, dzięki której można odświeżyć lub usystematyzować sobie wiadomości, jak również wyedukować tych, którzy z mitologią spotykają się po raz pierwszy. Lekkie pióro autorki sprawia, że po boskim drzewie genealogicznym Olimpu poruszamy się swobodnie. Nadanie bogom bardziej „ludzkiego” oblicza oraz ubranie ich w „przyziemne” historie dają poczucie swojskości i twardszego stąpania po ziemi.

Historia Kirke, to historia samotnej dziewczyny, kobiety rozdartej pomiędzy dwoma światami, szukającej swojego miejsca na ziemi. Wydawałoby się, że opowieść nie jest dynamiczna, bo i życie Kirke jest raczej spokojne. Tytanka jest przede wszystkim uważnym obserwatorem otaczającej jej rzeczywistości, w mniejszym stopniu aktywnym uczestnikiem boskich przygód. Mimo tego strony książki uciekają jedna za drugą. Autorka w bardzo sugestywny i obrazowy sposób pokazała przemianę głównej bohaterki spychanej wiecznie na boczny tor, w pewną siebie kobietę.

Pomimo wszystkich zalet powieści, bardzo ciekawego pomysłu jaki doczekał się realizacji, książka mnie nie urzekła i nie sprawiła, że czytałam ją zachłannie. Myślę, że pomimo bajkowej otoczki, ta forma nie jest mi przeznaczona. Ciekawią mnie wymyślone, odrealnione historie, przepadałam w przeszłości za mitologią i dlatego nie wiem co sprawiło, że „Kirke” mnie nie zachwyciła. Potrafię ją docenić, ale daleka jestem od jej wychwalania. Nie żałuję czasu spędzonego z książką, ale też nie polecam dalej.

Ocena: 4,5/6

27 sierpnia 2018 0 komentarz

Audiobook Sensacja

„Nocna runda” Lee Child Przyjemna podróż w towarzystwie Jacka Reachera

przez Katarzyna Denisiuk 11 czerwca 2018

Tytuł: „Nocna runda”

Autor: Lee Child

Wydawnictwo: Albatros

Tłumaczył: Jan Kraśko

Forma książki: audiobook; czyta Tomasz Sobczak

Gatunek: powieść sensacyjna

fot. Katarzyna Denisiuk

Osobom czytającym powieści sensacyjne nazwisko Child z pewnością nie jest obce, a to za sprawą serii książek z Jackiem (czytaj Dżekiem ;-)) Reacherem. „Ponad 100 milionów sprzedanych egzemplarzy książek, dostępnych w 97 krajach i przetłumaczonych na 42 języki”. Jako że autor pisze dużo, to seria liczy dobre kilkadziesiąt części. „Nocna runda” jest dwudziestą drugą!

Jack Reacher to niebywały gość. Nie dość, że powala aparycją – „195 cm wzrostu, 100 kg żywej wagi, 127 cm w klatce piersiowej” – to również sposobem bycia i wewnętrznym poczuciem misji „zbawienia świata”. „Były żandarm wojskowy, bez prawa jazdy, adresu i osób na utrzymaniu. Potężny i inteligentny gość, który z przyjemnością wymierza sprawiedliwość, a potem odchodzi w stronę zachodzącego słońca.”

„Nocna runda” jawi się jako powieść drogi. Jack zauważa w witrynie jednego z lombardów w stanie Wisconsin sygnet. Nie jest to zwyczajny pierścionek, ale bardzo małych rozmiarów sygnet szkolny Akademii Wojskowej West Point, który jest symbolem osiągnięć oraz wartości, jakimi ma się kierować absolwent w dalszej służbie swojemu krajowi. Dlaczego znalazł się w lombardzie? Kto go tam zostawił? A może właścicielka sygnetu jest w niebezpieczeństwie? Jack połyka haczyk i od tej pory za wszelką cenę będzie chciał osobiście oddać odkupiony przedmiot prawowitej właścicielce.

Marka Lee Childa jest znana. Kto sięga po jego książki ten dokładnie wie co dostanie. Oceny jego powieści oscylują zawsze w granicach plus, minus 5. Są dobre, bardzo dobre, jak również świetne. Wiele z jego książek słuchałam i tak też było z „Nocną rundą”. Interpretacja Tomasza Sobczaka, bardzo przyjazna dla tej formy fabuła sprawiły, że audiobooka dobrze się słuchało. Była miłym czasoumilaczem. Jack nie zawodzi, nadal daje się lubić i gdy tylko wybiera się w kolejną podróż aby rozwiązać kolejną zagadkę, pakuję się i jadę z nim. Poza tym z takim gościem naprawdę można czuć się bezpiecznie 😉 Polecam całą, dłuuugą serię, której nie trzeba czytać chronologicznie.

Ocena: 4,5/6

11 czerwca 2018 0 komentarz

Literatura piękna

„Siostra cienia. Siedem sióstr” Lucinda Riley Historia Star

przez Katarzyna Denisiuk 24 marca 2018

Tytuł: „Siostra cienia. Siedem sióstr”

Autor: Lucinda Riley

Wydawnictwo: Albatros

Tłumaczył: Marzena Rączkowska, Maria Pstrągowska

Forma książki: ebook

Gatunek: literatura piękna

Seria: Siedem sióstr (3)

fot. Katarzyna Denisiuk

Krótkim słowem wstępu – „Siostra cienia” jest trzecią z kolei książką w cyklu „Siedem sióstr”. W przypadku serii bardzo często pada pytanie, czy można czytać od danej książki, czy też lepiej zacząć od początku? W przypadku tego cyklu rekomenduję cofnąć się do pierwszej pt.: „Siedem sióstr”. Wprowadza nas ona w całą historię, daje subtelne wskazówki co będzie się działo w kolejnych powieściach i skupia się na przeżyciach pierwszej z sióstr – Mai.

Z „Siostrą cienia” mam ogromny problem. Przez całą powieść zastanawiałam się, czy ta książka jest inna od poprzednich, czy też mój gust tak się zmienił, zaczęłam dostrzegać coś, czego wcześniej nie zauważałam i co mi przeszkadza? O co chodzi?

Ta książka może się bardzo podobać i podoba się, co widać po ocenach, jakie uzyskuje. Autorka tym razem zabiera nas w podróż do Anglii, do Londynu, gdzie po długotrwałych wojażach po całym świecie, szukając stabilizacji, wspólne mieszkanie kupują Star oraz CeCe (trzecia i czwarta z sióstr D’Apliese.) To miasto, to również kierunkowskaz przekazany przez ojca Pa Salta dla Star, który ma jej pomóc odnaleźć swoje korzenie oraz biologiczną rodzinę. Tak jak to było we wcześniejszych tomach, akcja biegnie dwutorowo – współcześnie oraz tym razem w Anglii 1909 roku, w czasach Edwarda VII. Czuć, że Autorka doskonale odnalazła się w takim klimacie, gdzie prym wiodą królewska etykieta, konwenanse, a młode dziewczęta przeżywają swoje debiuty. Nie ma się co dziwić, Lucinda Riley jest brytyjską pisarką. Sama przyznała: „Pisanie o własnym kraju było dla mnie zarówno łatwe, jak i trudne. Łatwe, ponieważ mogłam pracować w wygodnym zaciszu swojego domu; trudne, bo chcąc przekazać czytelnikom magię miejsca, które dobrze się zna, trzeba wypracować sobie świeże spojrzenie na nie.”

Kolejną zaletą powieści jest jej spójność zarówno w historii trzeciej siostry jak i z poprzednimi częściami. Kilkukrotnie obserwujemy daną scenę od strony Star, a we wcześniejszej książce tę samą widzieliśmy oczami na przykład Ally.

We wszystkich powieściach cyklu występują mężczyźni, ba! odgrywają bardzo ważne role i są nieodzownym spoiwem, który sprawia, że wszystko ma swój sens i logikę, jednak książki Riley mają bardzo mocny kobiecy wydźwięk. To książki o kobietach i dla kobiet.

Ogromną zaletą cyklu jest bardzo umiejętne wplecenie autentycznych postaci. Przez to opowiedziane historie nabierają realności.

Bardzo chciałam uczcić osiągnięcia kobiet, zawłaszcza tych, które żyły w przeszłości, kiedy tak często ich wkład w rozwój świata przyćmiewał lepiej udokumentowany dorobek mężczyzn. /Od autorki/

Tyle zalet, tyle plusów, więc pytam sama siebie co się stało, że nie ma z mojej strony zachwytu i wypieków na twarzy (mam większe pisząc tę opinię ;-))? Czy ta część była słabsza, bardziej ckliwa, słodka i moja „romantyczna strona” nie udźwignęła tego ciężaru? A może te poprzednie też takie były, tylko mnie to nie uwierało? Nie potrafię na to odpowiedzieć. Wiem jedno, ten cykl, ta książka jest dla wszystkich kobiet (szczerze, nie wyobrażam sobie mężczyzny przy tego typu literaturze), które lubią czytać o miłosnych historiach, bo o tej stronie ludzkiej wrażliwości Riley naprawdę potrafi interesująco pisać. Do tego dokładamy ciekawe tło historyczne, piękne okoliczności przyrody i wychodzi śliczny, pastelowy, miły dla oka obrazek. A że gusty mamy różne…

PS Czwarta część cyklu przeniesie czytelników razem z CeCe do Australii i Azji Południowo-Wschodniej. Nie wiem, czy dam się skusić, chociaż lokalizacja mocno intrygująca.

Ocena: 4/6

24 marca 2018 0 komentarz

Thriller

„Kozioł ofiarny” Daphne du Maurier Czy warto naprawiać i przeorganizowywać czyjeś życie?

przez Katarzyna Denisiuk 6 marca 2018

Tytuł: „Kozioł ofiarny”

Autor: Daphne du Maurier

Wydawnictwo: Albatros

Tłumaczył: Magdalena Słysz

Forma książki: ebook

Gatunek: thriller

fot. Radek Denisiuk

Myśleliście kiedykolwiek o tym, że gdzieś tam w świecie żyje Wasz sobowtór? Co więcej, spotykacie się i rozmawiacie? Przypadek Johna z „Kozła ofiarnego” Daphne du Maurier pokazuje, że takie spotkanie może uruchomić lawinę problemów i przysporzyć wiele zmartwień, a z drugiej strony tchnąć w czyjeś życie wiarę w lepsze jutro.

John, wykładowca historii jest Anglikiem. Wiedzie nudne, wręcz jałowe życie, pozbawione radości i dalekosiężnego celu. Będąc we Francji, w niewielkiej miejscowości spotyka swojego sobowtóra Jeana. Nie dziwi fakt, że zafascynowani tym niespotykanym zdarzeniem mężczyźni postanawiają spędzić ze sobą więcej czasu i lepiej się poznać. Wszystko pięknie, ładnie, ale … do czasu. John budzi się na drugi dzień, w pokoju hotelowym, ubrany w piżamę Jeana, otoczony przez rzeczy należące do Jeana, a sam Jean zniknął wraz z tożsamością Johna. Pierwszy element domina runął i pociągnął za sobą kolejne elementy układanki. John, wbrew sobie, „wskakuje w buty” Jeana, przyjmując na siebie wszystkie konsekwencje tego czynu. Staje się hrabim de Gué, mieszkającym w zamku, posiadającym żonę, dziecko, matkę, rodzeństwo, służbę i upadający rodzinny interes.

Towarzyszenie Johnowi, adaptującemu kolejne warstwy nowej tożsamości, poznającemu otaczających go ludzi i wchodzącemu z nimi w interakcje, radzącemu sobie z problemami i nieoczekiwanymi wydarzeniami było naprawdę porywające. Podziwiałam go za podejmowane próby rozwiązywania konfliktów oraz inteligentne reagowanie na zastane i pojawiające się nowe, trudne sytuacje. Ten znudzony życiem John, którego poznaliśmy na początku, stał się powiewem świeżości, wiatrem, który przyniósł zmiany w skostniały i tkwiący w marazmie świat rodziny de Gué. Mocno mu kibicowałam, żeby się udało. Tylko co miało się udać? Do czego miała doprowadzić ta zamiana? Kto miał coś zyskać? Kto został wygranym, a kto poniósł porażkę? Czy warto naprawiać to co było i przeorganizowywać czyjeś życie?

„Kozioł ofiarny” zaskoczył mnie , porwał, wręcz zafascynował swą oryginalnością i klimatem. Tutaj nic nie jest powierzchowne, a niemal wszystko ma drugie dno. Pociągnięcie za jeden sznurek wcale nie gwarantuje, że na końcu jest to, czego się spodziewamy. Dajcie się porwać tej historii!

Ocena: 5,5/6

6 marca 2018 0 komentarz

Audiobook Literatura piękna

„Cudowny chłopak” R.J. Palacio Piękna i pouczająca historia

przez Katarzyna Denisiuk 22 lutego 2018

Tytuł: „Cudowny chłopak”

Autor: R.J. Palacio

Wydawnictwo: Albatros

Tłumaczył: Maria Olejniczak-Skarsgard

Forma książki: audiobook; czyta Anna Dereszowska

Gatunek: literatura piękna

fot. Radek Denisiuk

Jedni mogą sięgnąć po książkę – tak jak ja zrobiłam, drudzy pójdą do kina – tak jak dzieciaki z klasy mojego syna i jestem niemal przekonana, że nikt nie będzie zawiedziony i każdy powie – to była bardzo wzruszająca i wartościowa historia.

Wyobraźcie sobie, że macie 10 lat, zaczęliście naukę w nowej szkole, nikogo tam nie znacie i wyglądacie jak … W tym miejscu możecie sobie wyobrazić najgorsze epitety na swój temat, gdzie paskuda, czy brzydal, będzie tym najmniej okrutnym i bolesnym. Oprócz słownych zaczepek i obgadywania dochodzi jeszcze zachowanie. Czujecie się jak trędowaci, bo wszyscy myślą, że swoją aparycją możesz zarazić otoczenie. Witajcie w świecie Augusta!

Medyczny przypadek Augusta jest jak puszka Pandory. Genetyka obeszła się z nim okrutnie, przez co w swoim krótkim życiu przeszedł 27 operacji twarzy. To jest szala zła jego życia. Na drugiej szali – szali dobra – są tony miłości, wsparcia i wiary jego rodziców i siostry. Pierwszy i kolejne dni w szkole niebezpiecznie przechylają szalę w kierunku tej pierwszej… Co wygra? Co przeważy? Jak poradzi sobie August? Czego nauczą się rówieśnicy i starsi koledzy i koleżanki? Ach, zapomniałam napisać – chłopak jest cudowny! Mądry, zabawny, koleżeński. Dzieci będę musiały pokonać niejedną barierę, żeby Go zobaczyć takim jaki jest naprawdę.

Historia Augusta naprawdę jest piękna i mądra. Opowiedziana z perspektywy kilku osób. Uczy tolerancji, poszanowania drugiego człowieka, pokazuje co jest w życiu ważne. Książka Palacio może być doskonałym przyczynkiem do rozmowy dzieci w szkole, czy też w domu. Tak, dorośli też mogą się wiele z niej nauczyć, choć myślę, że właśnie starsze dzieci i nastolatki są tutaj idealną grupą docelową.

Jeszcze parę słów o formie książki. Wysłuchałam audiobooka czytanego przez Annę Dereszowską. Swego czasu nie podobała mi się jej interpretacja „Światła między oceanami”. Niepomna na to złe doświadczenie sięgnęłam po „Cudownego chłopaka”. I … było dokładnie tak samo. Po co narzucać słuchaczowi swoje nadmierne emocje? Od razu z tyłu głowy mam wątpliwości – czy to jest gra aktorska, czy lektorka faktycznie AŻ tak przeżywa słowo czytane? Po raz kolejny nie wejdę do tej samej rzeki. Książka – tak, audiobook – nie.

Ocena: 5/6

22 lutego 2018 0 komentarz

Sensacja

„Ojciec Chrzestny” Mario Puzo Słuchowisko, że palce lizać!

przez Katarzyna Denisiuk 3 lutego 2018

Tytuł: „Ojciec Chrzestny”

Autor: Mario Puzo

Wydawnictwo: Albatros

Tłumaczył: Bronisław Zieliński

Forma książki: słuchowisko; czyta zespół lektorów

Gatunek: sensacja

Seria: Ojciec Chrzestny

fot. Radek Denisiuk

Dzisiaj będę rozpływała się nie tylko nad samą książką, ale również, a może nawet przede wszystkim, nad formą w jakiej ją poznałam.

„Ojca Chrzestnego” większość zna z doskonałej ekranizacji z 1972 roku (o tak, to już taki „wiekowy” film) w reżyserii Francisa Forda Coppoli, z cudownymi kreacjami wspaniałych aktorów, m.in. Marlona Brando, Ala Pacino, Jamesa Ceena, Diane Keaton, czy Roberta Duvalla. Ja również do tych osób należę. Ale! Zobaczyłam opinię mojej koleżanki (Aniu pozdrawiam Cię serdecznie), która dosłownie rozpływała się nad książką, dlatego szybko podjęłam decyzję – muszę to … no właśnie. Nie sięgnęłam po papier, ale zdecydowałam się na coś w moim odczuciu doskonałego – niezwykły audiobook, który tak naprawdę jest słuchowiskiem.

W słuchowisku tekst czytany jest na role. Jest narrator i cała plejada lektorów/aktorów. Do tego dochodzi muzyka lub/i efekty dźwiękowe. Uwierzcie mi, naprawdę można odpłynąć na wiele godzin.

Gdyby nie świetni aktorzy i ich interpretacja, słuchowisko na pewno nie byłoby tak doskonałe. Dlatego muszę napisać, kto użyczył głosu poszczególnym bohaterów.

Krzysztof Banaszyk – Narrator

Janusz Gajos – Don Corleone

Wojciech Mecwaldowski – John Fontaine

Łukasz Simlat – Michael Corleone

Tomasz Kot – Nino Valentii

Borys Szyc – Santino Corleone

Kamilla Baar – Kay Adams

Adam Woronowicz – Tom Hagen

Wiktor Zborowski – Jack Woltz

Mariusz Bonaszewski – Virgilo Solozzo

Olga Bołądź – Virginia Fontaine

Agnieszka Więdłocha – Lucy Mancini

Delfina Wilkońska – Connie Corleone

Zbigniew Konopka – Peter Clemenza

Miłogost Reczek – Tessio

Jacek Knap – Jules

W pozostałych rolach: Andrzej Chudy, Henryk Niebudek, Jakub Konieczny, Katarzyna Pilichowska, Barbara Zielińska, Grzegorz Otrębski, Krzysztof Czeczot, Janusz Wituch, Joanna Jędryka, Jacek Król, Alicja Juszkiewicz, Andrzej Gawroński, Waldemar Barwiński, Wojciech Chorąży, Jan Kulczycki, Grzegorz Kwiecień, Maria Maj, Piotr Bondyra, Marta Herman, Włodzimierz Press, Wacław Szklarski.

Mówi się, że dobry głos potrafi przeczytać książkę telefoniczną, w taki sposób, że słuchamy z zainteresowaniem. Zgadzam się, ale książka musi mieć to coś, żeby słuchać jej przez kilkanaście godzin z zaangażowaniem, a wręcz niechętnie ściągać słuchawki.

Porachunki? Szantaż? Szemrane interesy? Przekupstwo? Łapówkarstwo? Bezkompromisowość? Bezwzględność? Zamachy? Zabójstwa? Morderstwa? O tak, to wszystko określa nowojorską mafię, na której czele stoi Don Vito Corleone. Człowiek bezwzględny, wzbudzający respekt i strach, rządzący twardą ręką. Największą jednak wartością jest dla niego rodzina, ta najbliższa, jak i grono zaufanych osób oraz przyjaciele. Dlatego też można w pewnym momencie złapać się na tym, że tego człowieka zaczynamy szanować i pozytywnie o nim myśleć!

Mario Puzo zaprosił nas do gangsterskiego świata, ale również zabrał nas w piękną podróż na Sycylię. Jest niesamowitym opowiadaczem, bo potrafi wspaniale żonglować emocjami, przenosić w różne obszary i tym samym trzymać stopień zaciekawienia na najwyższym poziomie. Tę książkę chłonie się wszystkimi zmysłami, a jak dodamy do tego niski głos Janusza Gajosa, buńczuczny Borysa Szyca … można się zatracić. Genialna!

W mojej opinii ta produkcja przekona każdego sceptyka do słuchanie książek. No dobrze, może nie każdego, ale jestem przekonana, że wielu tę formę doceni i polubi. Przy okazji polecam Wam inny tytuł, inną serię, która również powstała jako słuchowisko i zrobiła na mnie ogromne wrażenie. To Trylogia husycka Andrzeja Sapkowskiego („Narrenturm”, „Boży bojownicy” oraz „Lux perpetua”). Od niej tak naprawdę zaczęła się moja przygoda z audiobookami.

Ocena: 6/6

3 lutego 2018 0 komentarz