Bez kategorii

Chudzinka, czy to się w ogóle opłaca?

W codziennym życiu lubimy proste, szybkie rozwiązania. Najczęściej są widoczne w kuchni i obszarze kulinarnym. Zupkę instant albo fastfood mamy niemal na zawołanie. Był głód, nie ma głodu. Ale umówmy się, takie rozwiązania nie są zdrowe, czasami wręcz szkodliwe i powinny się sprawdzać w wyjątkowych sytuacjach i naprawdę rzadko. Kiedy pomyślimy o karmieniu duszy, nie ciała, to taka chudzinka¹, książka do chapsnięcia na raz, może być idealna! Zawsze! Wcale nie musimy się ograniczać! A jak dodatkowo robimy sobie jakiś osobisty wyścig w ilości przeczytanych książek, to takie powieści nieźle podbiją nam statystyki. Żarty na bok, bo nie o cyferki chodzi, ale o jakość.

Co polecam?

Chudzinkę można przeczytać na raz. Osoby po kursie szybkiego czytania, albo po prostu, mające zdolność szybkiego czytania, rozprawią się z nią raz, dwa. Ale tu nie o tempo chodzi. Jak nie o czas, to o co? Dla mnie zawsze o emocje. Krótka powieść, rewelacyjnie napisana, potrafi dać nawet więcej niż grubas, którego akcja rozwleczona jest na setki stron. To od kunsztu pisarza zależy, czy nas oczaruje, czy nie. Na swoim regale i w pamięci mam kilka tytułów, które polecam. Zaczynamy!

Mauritius/Francja

W ubiegłym roku, na Warszawskich Targach Książki, przysłuchiwałam się rozmowie Anandy Devi, maurytyjskiej pisarki, z tłumaczem jej powieści (wtedy pierwszej) Krzysztofem Jaroszem. Wtedy byłam już po lekturze jej pierwszej na polskim rynku powieści Zielone Sari (wydanej przez Wydawnictwo W podwórku) i z ogromną ciekawością słuchałam co ma do powiedzenia o tej książce oraz kolejnej, która miała się dopiero ukazać – Ewa ze swych zgliszcz. Polecam obydwie, a fanom pióra Anandy Devi przypominam, że jest już do kupienia trzecia książka – tym razem jest to zbiór krótkich form zatytułowany „Smutny ambasador”.

Zostajemy we Francji, gdzie mieszka Ananda Devi, i gdzie pisał Pascal Garnier. Jego Jak się ma twój ból? oraz Teoria pandy (Wydawnictwo Claroscuro) są rewelacyjne i mają świetne okładki!

Włochy

Z Francji lecimy do Włoch, gdzie tworzy Alessandro Baricco. Po przeczytaniu kilku jego powieści, znalazł się w gronie moich ulubionych pisarzy. Ten zachwyt zapoczątkowało Novecento (Wydawnictwo Czytelnik) – moja najmniejsza chudzinka. Ciut grubsze, ale równie świetne są Jedwab oraz Trzy razy o świcie. Przeczytałam jeszcze „Mr. Gwyn” tego autora, ale to jest tytuł nie na ten wpis.

Polska

Skoro jesteśmy w Europie, to coś z rodzimego rynku. Chudzinkami, które wywarły na mnie duże wrażenie, i które szczerze polecam są: Mapa Barbary Sadurskiej (Wydawnictwo Nisza), Po trochu Weroniki Gogoli (Wydawnictwo Książkowe Klimaty) oraz Czereśnie będą dziczeć Marioli Kruszewskiej (Wydawnictwo W Podwórku).

Japonia

To teraz wyruszamy w daleką podróż do Japonii, gdzie tworzy Yōko Ogawa, autorka Ukochanego równania profesora (Wydawnictwo Tajfuny) oraz Durian Sukegawa, autor Kwiatu wiśni i czerwonej fasoli (Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego). Obydwie powieści są bardzo ciepłe i … do przytulenia.

Stany Zjednoczone

I na koniec nie zapominam o jednym z ulubionych pisarzy. Lecimy do Ameryki, gdzie żył i tworzył John Steinbeck. W poprzednim wpisie polecałam jego grubasy, a potrafił napisać emocjonującą chudzinkę. Ladies and Gentelmen, let me introduce – Myszy i ludzie (Wydawnictwo Prószyński i S-ka).

Uff, z mojej strony tyle. Zobaczmy co polecają inni. Ja już wiem, że są tutaj tytuły, które też bardzo lubię (zostanie to zaznaczone) i takie, które mnie zaintrygowały.

Co polecają moi obserwatorzy z Instagrama i Facebooka?

W ostatnim książkowym wpisie było o grubasach. Podaliście tyle tytułów, że spędziłam godziny na spisywaniu wszystkiego, ale powstała zacna lista poleceń. Jeśli nie czytaliście i chcecie się zainspirować, to zapraszam – Grubas, czyli literacka przygoda na długie godziny. Chudzinek jest mniej, ale zobaczycie, że jest z czego wybierać. To co? Lecimy!

Wśród chudzinek nie ma faworyta, chociaż są tytuły, które się powtarzają. Ale zauważyłam, że kilka wydawnictw wysuwa się na czoło.

• „Przyjaciel” Sigrid Nunez, Wydawnictwo Pauza – świetna powieść polecana przez Marikę. Również polecam! Dla odświeżenia – mój blogowy wpis. Dla fanów pióra amerykańskiej pisarki jest dobra wiadomość – wkrótce w Wydawnictwie Pauza ukaże się jej nowa powieść zatytułowana „Pełnia miłości„. Marika poleca również
• „Dorośli” Marie Aubert, Wydawnictwo Pauza – polecana również przez Patrycję i Magdę. Zachęcam do śledzenia bloga, ponieważ wkrótce będzie wpis o tej chudzince; oraz
• „Koniec z Eddym” Edouard Louis, Wydawnictwo Pauza – ta „pauzowa” powieść jeszcze przede mną, ale na blogu znajdziecie wpis o innej powieści autora zatytułowanej „Historia przemocy” (to również chudzinka);
• „Sceny miłosne, sceny miłosne” Krystyna Sakowicz, Wydawnictwo Iskry oraz „Zdeptany kwiatuszek” Ronald Firbank, Państwowy Instytut Wydawniczy – poleca niezawodny w wyszukiwaniu mało znanych i zapomnianych tytułów, Za dużo czytam;
• „Prawdziwe życie” Adeline Dieudonné, Wydawnictwo Znak Literanova oraz „Siedem minut po północy” Patrick Ness, Siobhan Dowd, Wydawnictwo Papierowy Księżyc – poleca Karola, która – co warto wspomnieć – zorganizowała na Instagramie czytelniczą akcję #półrokupopolsku, mającą na celu wspieranie polskich twórców i promowanie polskiej literatury. Ja już swoją cegiełkę dołożyłam i dalej „kolekcjonuję” powieści rodzimych autorów;
• „Lalka i Marks” Maryam Madjidi, Państwowy Instytut Wydawniczy – to powieść, która młodej, urodzonej w Teheranie francuskiej pisarce pochodzenia irańskiego, przyniosła w 2017 roku prestiżową nagrodę Goncourtów w kategorii „Pierwsza powieść”. Ten tytuł poleca Marta oraz Patrycja;
• „Myszy i ludzie” John Steinbeck, Wydawnictwo Prószyński i S-ka – jest chudzinką polecaną również przez to.the.wordshouse;
• „Mur duchów” Sarah Moss, Wydawnictwo Poznańskie – została dostrzeżona przez Magdę oraz Anię; to jedna z najnowszych powieści angielskiej pisarki, którą miałam przyjemność przeczytać, a moją opinię znajdziecie na blogu;
• „Rzeczy, których nie wyrzuciłem” Marcin Wicha, Wydawnictwo Karakter – to wielokrotnie nagradzana powieść polskiego autora, o której przypomina i poleca Urszula. Ja również polecam Wam tę powieść, a co o niej myślę, możecie przeczytać na blogu;
• „Turbulencje” David Szalay, Wydawnictwo Pauza – tę chudzinkę polecają Ola i Kasia; widać, że dziewczyny mają podobny gust, gdyż – tak jak to było przy poleceniach grubasów – polecają te same książki 🙂 Ta powieść już za mną, a opinia o niej wkrótce pojawi się na blogu;
• „Żar” Sándor Márai, Wydawnictwo Czytelnik – dziękuję Aniu, że o tej powieści przypomniałaś – mi również się bardzo podobała (spójrzcie na bloga co o niej napisałam) i będę chciała kiedyś wrócić do twórczości węgierskiego pisarza. Anna poleca również:
• „Poczucie kresu” Julian Barnes, Wydawnictwo Świat Książki; czytałam inną, kapitalną powieść tego autora – „Jedyna historia„,
• „Widziałem ją tej nocy” Drago Jančar, Wydawnictwo Czarne – to powieść, za którą słoweński pisarz otrzymał w 2015 roku Nagrodę Literacką Europy Środkowej „Angelus”. Zapisuję! Przy najbliższych książkowych zakupach wpadnie do koszyka!
• „Hipnoza” Hanna Krall, Wydawnictwo a5 – chudzinka niedostępna w żadnej księgarni, czyli trzeba szukać w bibliotekach lub na rynku wtórnym, a poleca ją Ania;
• „Niebo, ptaki i robaki” Anna Maria Wybraniec, Wydawnictwo Phantom Books – miłośnikom horrorów poleca Krzysztof Matkowski autor „Trzeciej części człowieka„;
• „Warkocz” Laetitia Colombani, Wydawnictwo Literackie – wspaniale, że Aśka przypomniała o tym tytule! Wspaniała powieść, którą również polecam (na blogu możecie przeczytać co o niej napisałam);
• „Oskar i Pani Róża” Éric-Emmanuel Schmitt, Wydawnictwo Znak Literanova – tę chudzinkę, która jest szkolną lekturą, poleca Ania i dorzuca jeszcze jedną powieść dla młodszego czytelnika
• „Wróżka z gwiezdnego pyłu” Lena Wolska, Wydawnictwo Novae Res;
• „Mała apokalipsa„ Tadeusz Konwicki, Niezależna Oficyna Wydawnicza NOWA – polecana jest przez Ulę;
• „Śniadanie u Tiffany’ego” Truman Capote, Wydawnictwo Albatros – poleca Agnieszka.

To jeszcze nie wszystko!

Wkurza Mnie Kurz odkurza i poleca opowiadania Sławomira Mrożka. Miałam dużo przyjemności i śmiechu podczas czytania „Czekoladek dla Prezesa” jego autorstwa. To również chudzinka, więc się do tego zestawienia załapuje!

Kasia nie rozdrabnia się, tylko poleca wszystkie chudzinki wydane przez Wydawnictwo Tajfuny, czyli między innymi „Ukochane równanie profesora”, które już poleciłam, a zwraca na nią uwagę również Ania.

Ha! To nadal nie jest koniec, bo … wchodzi Marta (Między sklejonymi kartkami) i wrzuca dziesięć (sic!) poleceń. Jest tutaj wiele dobra! Jedziemy z tym!

• „Niedźwiedzi bóg” Hiromi Kawakami, Wydawnictwo Tajfuny
• „Zapiski z domu wariatów” Christine Lavant, Wydawnictwo Ossolineum
• „Psy ras drobnych” Olga Hund, Korporacja Ha!Art
• „Zatracenie” Osamu Dazai, Wydawnictwo Czytelnik
• „Świństwo (truizmy)” Marie Darrieussecq, Wydawnictwo Karakter
• „Niewidzialne miasta” Italo Calvino, Wydawnictwo W.A.B.
• „Dziewczyna z Konbini” Sayaka Murata, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
• „Wśród swoich” Amoz Oz, Wydawnictwo Rebis
• „Jutro przypłynie królowa” Maciej Wasielewski, Wydawnictwo Czarne
• „Mięcho” Aneta Żukowska, Wydawnictwo Karakter

Podsumowanie

Ponownie stworzyła nam się imponująca lista książek, niewielkich objętościowo, którą polecamy my – czytelnicy. Małe, potrafiące się wpasować w niejedną torebkę chudzinki, mogą mieć ogromną siłę rażenia.

Jeszcze raz bardzo dziękuję wszystkim, którzy podzielili się poleceniami. Mam nadzieję, że gdy tylko będziecie szukali inspiracji, sięgniecie do wpisu!

¹Ile stron ma chudzinka? Odpowiedź może być niejednoznaczna. Dla jednego będzie to 100 stron, a inny stwierdzi, że do 300, to nadal krótka powieść. W zestawieniu uwzględniłam tytuły które mają do 200 stron i kilka, które tę granicę nieznacznie przekraczają. Dlatego nie ujęłam „Przekleństw niewinności” Jeffrey’a Eugenidesa (poleca Marika) oraz „Horyzontu” Jakuba Małeckiego (poleca Aśka).

Grubas – jak to z nim bywa?

Nie każdy lubi obszerne powieści. Z jednej strony wadzi fabuła ciągnąca się setkami stron, z drugiej gabaryty książki. Grubasa ciężko włożyć do torebki (duża torba albo plecak muszą przejąć inicjatywę), zabrać do komunikacji miejskiej, rozłożyć się w kolejce do lekarza. Owszem, to świetne narzędzie obronne. Ale, żarty na bok! W końcu grubasa można mieć w e-booku, a wtedy jest wielkości notatnika. Jeśli autor odrobił lekcję, to ma ogromne pole do popisu, a co za tym idzie, może wykreować przepiękną opowieść i przyciągnąć czytelnika na długie godziny.

Które grubasy polecam?

Należę do tego grona czytelników, którzy nie często sięgają po bardzo rozbudowane powieści, chociaż je lubię. Dlaczego? Po prostu obawiam się, że autorowi nie wystarczy pary, żeby napisać równą, pasjonującą historię. Że w pewnym momencie wytraci impet i, zamiast cieszyć się, że jeszcze tyle stron przede mną, będę modliła się o szybki koniec.

Jednak jest kilka perełek, które szczerze polecam, i z którymi nie chciałam się rozstawać.

Pierwsza myśl, to klasyka, czyli Aleksander Dumas i Hrabia Monte Christo. Bardzo ładne wydanie tej powieści pyszni się na moim regale z książkami. Kolejny klasyk to Viktor Hugo i Nędznicy. Nie mam swojego egzemplarza, a czytałam wydanie z biblioteczki moich Rodziców. Oj ma ono w sobie magię starych woluminów. Przechodząc do bardziej współczesnych tytułów, to ogromnie polecam dwa grubasy Johna Steinbecka, czyli Na wschód od Edenu i Grona gniewu. Od tych powieści zaczęłam przygodę z tym pisarzem i niezmiennie znajduje się w czołówce moich ulubionych. Co lepsze, pierwszą z nich słuchałam w formie audiobooka, a drugą czytałam jako e-book. Jednak tak mnie oczarowały, że musiałam mieć swoje egzemplarze i grubasy stoją na regale.

Były czasy, kiedy namiętnie czytałam kryminały i thrillery. I również mnie dopadła fascynacja trylogią „Millenium” Stiega Larssona (Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet, Dziewczyna, która igrała z ogniem, Zamek z piasku, który runął). Każdy z tomów liczy ponad 500 stron. Prawdziwe grubasy, ale jakże elektryzujące. Tak, te również mam na regale.

A wiecie co skłoniło mnie do napisana tego wpisu? Powieść, którą niedawno skończyłam, a która przypomniała mi jak obszerna powieść może nie być nudna i być doskonałą zabawą. To Dziki autorstwa Giullermo Arriaga – meksykańskiego pisarza, scenarzysty i reżysera. Zdarzyło się Wam czytać powieść równocześnie ją widzieć, jak na szklanym ekranie? Tak działa „Dziki” na czytelnika. Opinia o tej powieści wkrótce pojawi się na blogu.

Co polecają moi obserwatorzy z Instagrama i Facebooka?

Powiem szczerze, że myślałam, że będzie tylko kilka odpowiedzi, a zebrało się całkiem obszerna lista polecanych grubasów. Kilka tytułów wielokrotnie powtarzało się, są również takie, o których przypomnieliście mi. Są też zupełnie mi nieznane i z przyjemnością przyglądnę się im bliżej.

To co? Zaczynamy!

Niezaprzeczalnym numerem 1 jest „Szczygieł” Donny Tartt, Wydawnictwo Znak (aż 6 osób poleciło tę powieść liczącą 848 strony!). Zerknęłam w swoje notatki i sprawdziłam, że czytałam tę książkę 5 lat temu, a pamięć o tym tytule jest nadal żywa. Kolejno pojawiały się następujące grubasy:

• „Nocny film„Marisha Pessl, Wydawnictwo Albatros – bardzo dobry thriller polecany przez Paulę, którego również Wam polecam. Dla odświeżenia – mój blogowy wpis;
• „Amerykaana” Chimamanda Ngozi Adichie, Wydawnictwo Zysk i S-ka – czytałam entuzjastyczny wpis Mariki na Instagramie o tej powieści. Sami zobaczcie wydawniczą notkę. Ja zapisuję, nie wiem jak Wy. Marika poleciła również wymienionego „Szczygła” oraz
• „4321„ Paul Auster, Wydawnictwo Znak – na ten tytuł zwróciła również uwagę Magda, czyli coś musi być na rzeczy,
• „Shantaram” Gregory David Roberts, Wydawnictwo Marginesy – dostrzeżone również przez Jolkę i Bartka oraz Kasię; ja tę powieść czytałam w 2016 i z tego, co pamiętam, to liczyłam na więcej emocji;
• „Pamięć” Péter Nádas, Wydawnictwo Biuro Literackie oraz „Szkarłatny płatek i biały” Michel Faber, Wydawnictwo W.A.B. to grubasy polecane przez Za dużo czytam, który ma bardzo wysmakowany gust, więc warto przyjrzeć się tym tytułom;
• „Terror” Dan Simmons, Wydawnictwo Vesper poleca Karola – wiele dobrego słyszałam o tej powieści – szkoda, że nie ma jej w e-booku; Karola poleca również
• „Małe życie” Hanya Yanagihara, Wydawnictwo W.A.B. – ten tytuł znalazł się również na liście Marcina, Ani oraz chris2you1; ja również czytałam tę powieść w lutym 2017 – swego czasu było o niej bardzo głośno;
• „Zimowla” Dominika Słowik, Wydawnictwo Znak – polecana przez wyżej wymienionego Marcina (od dawna mam tę powieść na oku), który dorzuca jeszcze poniższe dwa grubasy:
• „Tajemna historia” Donna Tartt, Wydawnictwo Znak Literanova (autorka „Szczygła”) – polecana również przez Kasię; czytana przeze mnie w 2015,
•  „Niksy” Nathan Hill, Wydawnictwo Znak – „chodziłam” wokół tego tytułu i jak dotąd nie sięgnęłam;
• „Grona gniewu” John Steinbeck, Wydawnictwo Prószyński i S-ka – poleca również to.the.wordshouse;
• „Przeminęło z wiatrem” Margaret Mitchell, Wydawnictwo Albatros w listopadzie będzie miało w ofercie wydanie ilustrowane – zacieram ręce, a tę klasykę poleca Magda;
• Cykl „Stulecie” Ken Follett („Upadek gigantów„, „Zima świata„, „Krawędź wieczności„), Wydawnictwo Albatros – poleca Piotr – pierwszego tomu możecie posłuchać jako słuchowisko w Audiotece;
• „Paryż” Edward Rutherfurd, Wydawnictwo Czarna Owca – poleca Patrycja, Aśka oraz Ula; czuję, że mam ochotę na tego grubasa – 944 strony o Paryżu! – czyż to nie brzmi pięknie?
• „Wyznaję” Jaume Cabré, Wydawnictwo Marginesy – poleca Magdalena oraz Anna; ja również bardzo polecam tę książkę, bo od niej zaczęła się moja miłość do najwybitniejszego pisarza katalońskiego;
• „Inkub” Piotr Urbanowicz, Wydawnictwo Vesper – polecają wspomniani Jolka i Bartek – jeśli ktoś z Was lubi horrory, to myślę, że powinien się przyjrzeć temu grubasowi;
• „Wszystko, co lśni” Eleanor Catton, Wydawnictwo Literackie – poleca Anna oraz wkurza_mnie_kurz; powieść zdobyła Nagrodę Bookera w 2013 roku;
• „Zimowy monarcha” Bernard Cornwell, Wydawnictwo Otwarte – to pierwszy tom „Tylogii arturiańskiej” – poleca Agata; 
• „Filary ziemi” Ken Follett, Wydawnictwo Albatros – polecają Monika i Aśka – kilkukrotnie zastanawiałam się, czy nie posłuchać audiobooka; Audioteka zrobiła superprodukcję z zespołem lektorów;
• „Syn” Philipp Meyer, Wydawnictwo Czwarta Strona – poleca Ania – również ją czytałam, ale niestety nie zrobiła na mnie ogromnego wrażenia;
• „Tai-pan” James Clavell, Wydawnictwo Vis-á-Vis Etiuda – poleca Aśka; tej powieści Clavella nie czytałam, za to serdecznie mogę Wam polecić „Króla szczurów„;
• „Ręka Fatimy” Ildefonso Falcones, Wydawnictwo Albatros – kolejna polecajka Aśki – chyba lubi grube powieści;
• „Ósme życie (dla Brilki)” Nino Haratischwili, Wydawnictwo Otwarte – to dwutomowe wydanie polecają chris2you1 oraz anne_glod – byłam pod dużym wrażeniem tej powieści; co tu wiele pisać – polecam!
• „Na południe od Brazos” Larry McMurtry, Wydawnictwo Vesper – polecają wielkie fanki tej powieści, czyli Ola, Kasia i Ania – ja również się do nich zaliczam i przypominam moją opinię; 
• „Głosy Pamano” Jaume Cabré, Wydawnictwo Marginesy – poleca również Ola (jak na fankę Cabré przystało, również czytałąm i polecam!), a Kasia dodaje „Nie wiedzą, co czynią” Jussi Valtonen, Wydawnictwo W.A.B. (mam ją na oku!) oraz „Middlesex” Jeffrey Eugenides, Wydawnictwo Sonia Draga – wspaniała książka – zobaczcie co o niej napisałam na blogu;
• „Wojna i Miłość” Jolanta Maria Kaleta, Wydawnictwo Otwarte – ten trzytomowy cykl poleca Agnieszka – każdy z tomów jest grubasem!
• „Beksińscy. Portret podwójny” Magdalena Grzebałkowska, Wydawnictwo Znak – poleca Ula; może to nie jest prawdziwy grubas (chyba, że po liftingu; 480 stron), ale warto wrzucić ten tytuł, bo to bardzo dobra książka.

To jeszcze nie wszystko! Marta wrzuciła garść grubasów, które się nie powtórzyły. To lecimy:

• „My, topielcy” Carsten Jensen, Wydawnictwo W.A.B.
• „Opowieść o miłości i mroku” Amos Oz, Wydawnictwo Rebis
• „Złoty notes” Doris Lessing, Wydawnictwo Wielka Litera
• „Czasomierze” David Mitchell, Wydawnictwo MAG
• „Obfite piersi, pełne biodra” Mo Yan, Wydawnictwo W.A.B.

Wnioski

Patrząc na ten wpis, to wspaniałych grubasów jest bez liku. Jakby tak wypełnić regały lub czytniki tymi wszystkimi tytułami, to mielibyśmy czytania na miesiące i lata. Chyba, że jesteśmy statystyczni, to do końca życia nam wystarczy. Jednak myślę, że jeśli dobrnąłeś czytelniku bloga do końca, to po pierwsze jesteś wytrwały, a po drugie kochasz czytać tak jak ja!

Jeszcze raz bardzo dziękuję wszystkim, którzy podzielili się poleceniami. Mam nadzieję, że gdy tylko będziecie szukali inspiracji, sięgniecie do wpisu!

Skąd pomysł na wpis?

Kilka dni temu zapytałam Was na Instastory, na moim instagramowym koncie, czy wolicie czytać książki papierowe, czy elektroniczne? Oczywiście chodziło mi o ich format. Wynik mnie nie zdziwił, ponieważ na 39 głosujących, 27 osób wybrało wersję tradycyjną (69%), a 12 – e-booki (31%). Ale co warto dodać, kilka osób wstrzymało się od głosu pisząc, że trudno jest wybrać, albo ich wybór to pół na pół. Patrząc jednak na to jak wiele osób ściąga nielegalnie książki z Internetu, to te statystyki nie są reprezentatywne. Sorry, taki ponury żart!

⠀

Zachęcam Was do wczytania się i obserwowania profili na Facebooku i Instagramie o legalnym czytaniu. Skala piractwa i złodziejstwa jest przeogromna. Statystyki są naprawdę szokujące. Nie bierzmy w niej udziału i edukujmy innych, że to jest złe!

⠀

Dlaczego uwielbiam mój czytnik? Za co cenię format elektroniczny?

Moja fascynacja e-bookami czytanymi na CZYTNIKU – nie tablecie, nie komputerze, nie komórce, ale właśnie czytniku – trwa już długie lata. Uwielbiam go za pojemność (setki książek w jednym miejscu), wagę, mały rozmiar (mieści się w prawie wszystkich moich torebkach i jednej nerce, a że najczęściej chodzę z plecakiem, to wiadomo, że jest ze mną) i podświetlenie! Ta ostatnia zaleta to jest absolutny sztos! A same e-booki cenię za dostępność, czytaj: szybkość pomiędzy myślą o danym tytule, a momencie rozpoczęcia czytania. Zamarzy mi się jakiś tytuł? Sprawdzam na Legimi, na upolujebooka (bo nie wszystkie wydawnictwa są na Legimi) i po chwili już mam. Tak, wielokrotnie korzystałam tej funkcjonalności elektronicznych książek.

⠀

Ale ten czas leci! Pierwszy wpis na blogu o czytnikach był w 2017 roku, gdzie tłumaczę Dlaczego "naczytniku?"

⠀

Papier czasami wygrywa

Czym moim zdaniem książki papierowe biją na głowę e-booki? Wyglądem, czyli często przepięknymi okładkami, które o wiele lepiej prezentują się na książkowych fotkach i na regale. Poza tym jeśli czytamy książki ilustrowane, z fotografiami, to wiadomo, że format i kolor o wiele lepiej wygląda na papierze. Komiksy jako e-booki? Trudno mi sobie to połączenie wyobrazić, ale wiem, że również w tym formacie są wydawane. W e-bookach można zaznaczać sobie słowa (Kindle pozwala na łączenie się ze słownikiem języka angielskiego), fragmenty, strony i dzięki temu można do nich wrócić, jednak przekartkowanie książki i cofnięcie się do zaznaczonego w tekście fragmentu jest o wiele prostsze.

Na regale mam książki, do których mam sentyment. Nawet jeśli do nich nie wrócę, to cieszą oko. A na Kindle całą resztę.

⠀

Ważne!

E-book to książka, w której są te same słowa i treści co w wydaniu tradycyjnym,  papierowym, będąca odzwierciedleniem pracy tego samego autora i tłumacza. Dlatego namawiam – nie deprecjonujmy e-booków. To nadal ta sama książka, tylko w innym formacie.

⠀

Było o mnie, teraz Wy macie głos!

Bardzo jestem ciekawa co Was urzeka w papierowych wydaniach? Strzelam, że zapach papieru i druku oraz szelest kartek będzie dominującą odpowiedzią, ale może mnie zaskoczycie. Z drugiej strony, za co lubicie e-booki? Dajcie znać w komentarzu!

Świat literatury ma mnóstwo nagród. Od najbardziej prestiżowych jak Nagroda Nobla w dziedzinie literatury, po mniejsze, lokalne. Zdobyć nagrodę, to jest coś! To jest wyróżnienie!

Rzadko sięgam po książki tylko i wyłącznie z uwagi na fakt, że zdobyły nagrodę, ale bardzo często ciekawi mnie jakie książki znalazły się w finale danego konkursu, no i oczywiście kto go wygrał!

A jak jest z Wami? Literacka nagroda jest dla Was gwarantem świetnej lektury, czy niekoniecznie?

O konkursie

W ramach Nagrody Literackiej Nike wyróżniana jest najlepsza książka danego roku – w tym przypadku w gronie nominowanych znalazły się te wydane w 2019 roku. Tradycyjnie nominowanych ogłaszano w maju, podczas Warszawskich Targów Książki. W tym roku z uwagi na odwołanie targów, lista wyróżnionych pojawiła się wyłącznie w mediach. We wrześniu ogłoszona zostanie siódemka finalistów. Zwycięzca, wyłoniony dopiero w dniu przyznania nagrody (od lat uroczystość ma miejsce w pierwszą niedzielę października) otrzymuje 100 tys. zł i statuetkę autorstwa Gustawa Zemły.

Nagrodę Literacką Nike 2019 otrzymał Mariusz Szczygieł za „Nie ma„

Lista nominowanych

Znamy już nominowanych do tegorocznej Nagrody Literackiej Nike. Są to:

1. Jaremianka, Agnieszka Dauksza, Wydawnictwo Znak
2. 27 śmierci Toby’ego Obeda, Joanna Gierak-Onoszko, Dowody na Istnienie
3. W czasach szaleństwa, Magdalena Grochowska, Wydawnictwo Agora
4. Potop, Salcia Hałas, W.A.B.
5. Tancerka i zagłada. Historia Poli Nireńskiej, Weronika Kostyrko, Czerwone i Czarne
6. Feluni, Ewa Kuryluk, Wydawnictwo Literackie
7. Miłość w trybie awaryjnym, Ewa Lipska, Wydawnictwo Literackie
8. Stramer, Mikołaj Łoziński, Wydawnictwo Literackie
9. Kiedy wybuchnie wojna? 1938. Studium kryzysu, Piotr M. Majewski, Krytyka Polityczna
10. Znikanie, Izabela Morska, Wydawnictwo Znak
11. Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli, Radek Rak, Wydawnictwo Powergraph
12. Płuczki, Paweł Piotr Reszka, Wydawnictwo Agora
13. Kafka. Życie w przestrzeni bez rozstrzygnięć, Tadeusz Sławek, Instytut Mikołowski
14. Dziennik, Tadeusz Sobolewski, W.A.B.
15. Pusty las, Monika Sznajderman, Wydawnictwo Czarne
16. Srebro ryb, Krzysztof Środa, Wydawnictwo Czarne
17. Pianie kogutów, płacz psów, Wojciech Tochman, Wydawnictwo Literackie
18. Substancja nieuporządkowana, Adam Zagajewski, Wydawnictwo Znak
19. Rozdeptałem czarnego kota przez przypadek, Filip Zawada, Wydawnictwo Znak
20. Kalendarz majów, Konrad Góra, Biuro Literackie

Moje doświadczenia i powieść, której kibicuję

Z wymienionej listy nominowanych, przeczytałam cztery powieści i wysłuchałam jednej w formie audiobooka. Są to 27 śmierci Toby’ego Obeda, Stramer, Płuczki, Pusty las oraz Pianie kogutów, płacz psów. Każda z nich była niebywale interesująca. Wśród nich są historie wstrząsające, są też nostalgiczne. 

Komu kibicuję? „Stramera” Mikołaja Łozińskiego czytałam sercem, bo większa część powieści dzieje się w rodzinnym Tarnowie. Stawiam jednak na reportaż, który otwiera oczy i burzy wiele wyobrażeń, czyli  „27 śmierci Toby’ego Obeda” Joanny Gierak-Onoszko.

Bardzo jestem ciekawa kto zwycięży. A jakie są Wasze typy? Komu kibicujecie?

Słucham audiobooków od kilku lat i bardzo sobie tę formę chwalę. Dlatego bardzo byłam ciekawa dlaczego audiobooki nie są popularne (a może się mylę?), a jeśli ktoś decyduje się słuchać książki, to jakie są jego preferencje. Aby zaspokoić swoją ciekawość kilka dni temu zapytałam na Instagramie

Słuchasz audiobooków?

Głosy rozłożyły się po połowie (15 „no jasne”/15 „nie, to nie dla mnie”), co mnie bardzo zdziwiło, gdyż byłam przekonana, że większość osób, które udzieliły odpowiedzi kliknie „nie, to nie dla mnie”. 

Drążyłam dalej:

Dlaczego forma audio nie jest dla Ciebie?

I tutaj głównym powodem nie korzystania z tej formy „osoby na nie” podały niemożność skupienia się na treści. 

Potrafię to zrozumieć, bo sama czasami mam z tym problem. W mojej ocenie nie każda treść/fabuła nadaje się na audiobooka. Książek, które naszpikowane są częstymi zwrotami akcji, są wielowątkowe, z akcją, która skacze w czasie i przestrzeni słucha się ciężko. Łatwo się wtedy pogubić i „odlecieć myślami”, a wtedy słuchanie staje się frustrujące.

Tylko jedna osoba napisała o interpretacji treści przez lektora, która może wypaczyć jej odbiór książki. Z takim głosem spotkałam się również ze strony dwóch, polskich pisarzy, dla których to co napisali w ich głowach brzmiało inaczej niż przeczytał lektor. Ciekawe!

Kolejne moje pytanie brzmiało:

Jaki gatunek literacki w formie audio preferujesz?

Odpowiedzi były bardzo różne, od „wszystko”, przez obyczajówki, romanse, książki po angielsku (zazdroszczę!), powieści non-fiction, science fiction, fantasy, kryminały, biografie, do książki dla dzieci.

Opierając się na moim doświadczeniu uważam, że powieści non fiction, reportaży i biografii słucha się najlepiej. Nikt z udzielających odpowiedzi nie napisał o słuchowiskach, a te uważam za genialne. Jeśli poza wieloma glosami w czasie słuchania towarzyszy ścieżka dźwiękowa, to odbiór jest naprawdę niesamowity. Właśnie od słuchowiska zaczęła się moja przygoda z audiobookiem. Szczerze polecam!

Audiobook nie istnieje bez lektora, dlatego kolejne moje pytanie brzmiało:

Masz ulubionego lektora? Kto nim jest? Czy nie ma znaczenia kto czyta?

Padły takie nazwiska: Laura Breszka, Edyta Jungowska, Krzysztof Gosztyła, Tomasz Lis, Roch Siemianowski, Janusz Zadura, Marcin Popczyński, Leszek Filipowicz. Dwie osoby wyraźnie wskazały, że preferują kobiece głosy.

Od siebie dorzucę do wyżej wymienionego grona pięknie brzmiące głosy Krystyny Czubówny (słyszałam na żywo na Warszawskich Targach Książki jak czytała fragmenty powieści Swietłany Aleksijewicz – miałam ciarki!), Danuty Stenki, Pauliny Holtz, Mariusza Bonaszewskiego, Adama Baumana oraz Filipa Kosiora.

Uważam, że lektor jest szalenie ważną częścią składową udanego audiobooka. Zdarzyło mi się kilkukrotne, że interpretacja osoby czytającej „położyła” książkę. Takie sytuacje wytrącają mi argumenty z ręki, że audiobooki są świetne 🙂 Jednak przy dużej ilości słuchanych przeze mnie audio, jest to mimo wszystko niewielki ułamek. Dlatego nadal uważam, że … są świetne 🙂

I na koniec byłam ciekawa

z jakiego źródła korzystacie? Gdzie kupujecie audiobooki?

Słuchacie korzystając z Audioteki, Storytel, Nexto, EmpikGO oraz Legimi.

Ja korzystam od lat z Audioteki, ale również zdarzyło mi się pożyczać audiobooki z biblioteki (nie czuję kiedy rymuję!). W przypadku wypożyczenia wadą, a raczej utrudnieniem jest forma, gdyż audiobooki nagrane są na płyty CD. W odtwarzaczu można ich słuchać od razu, ale używając komórki preferuję korzystanie z aplikacji.

Podsumowując, cały czas twierdzę, że audiobooki to świetna forma poznawania świata literatury. Znam kilka osób, które były bardzo sceptycznie nastawione do tej formy, a przepadły, nie porzucając papierowych książek i ebooków na rzecz audio (Aniu pozdrawiam Cię serdecznie). Znam i takie, które próbowały i nie zaiskrzyło (Kasiu, ściskam Cię). Najfajniejsze jest to, że mamy wybór, że mamy takie możliwości. A jak już wpadniemy w świat audiobooków, to możemy świadomie wybierać co może nam się spodobać i co w takiej właśnie formie będzie przystępne. A nietrafione wybory zdarzają się również i w tradycyjnej, papierowej wersji.

I już kończąc „ciekawostka” zasłyszała w komunikacji miejskiej. Młodzież technikum rozmawiała o czytaniu lektur. Jeden młodzieniec stwierdził, że gdy książka ma ponad 100 stron, to jest to na tyle gruba przesada, że sięga po streszczenie. Inny dodał, że w takim przypadku słucha audiobooków. No ale przecież słuchanie lektur też jest mega nudną czynnością, więc włącza grę na „peesce” (czytaj” konsoli ;-)), a audiobook leci sobie w tle. 

Tę wymianę zdań pozostawiam bez komentarza, zaś wszystkim, którzy wypowiedzieli się w ankiecie serdecznie dziękuję i zachęcam do komentowania tego wpisu. Jeśli macie jakieś pytania, to śmiało piszcie!