Bez kategorii

Skąd pomysł na wpis?

Kilka dni temu zapytałam Was na Instastory, na moim instagramowym koncie, czy wolicie czytać książki papierowe, czy elektroniczne? Oczywiście chodziło mi o ich format. Wynik mnie nie zdziwił, ponieważ na 39 głosujących, 27 osób wybrało wersję tradycyjną (69%), a 12 – e-booki (31%). Ale co warto dodać, kilka osób wstrzymało się od głosu pisząc, że trudno jest wybrać, albo ich wybór to pół na pół. Patrząc jednak na to jak wiele osób ściąga nielegalnie książki z Internetu, to te statystyki nie są reprezentatywne. Sorry, taki ponury żart!

⠀

Zachęcam Was do wczytania się i obserwowania profili na Facebooku i Instagramie o legalnym czytaniu. Skala piractwa i złodziejstwa jest przeogromna. Statystyki są naprawdę szokujące. Nie bierzmy w niej udziału i edukujmy innych, że to jest złe!

⠀

Dlaczego uwielbiam mój czytnik? Za co cenię format elektroniczny?

Moja fascynacja e-bookami czytanymi na CZYTNIKU – nie tablecie, nie komputerze, nie komórce, ale właśnie czytniku – trwa już długie lata. Uwielbiam go za pojemność (setki książek w jednym miejscu), wagę, mały rozmiar (mieści się w prawie wszystkich moich torebkach i jednej nerce, a że najczęściej chodzę z plecakiem, to wiadomo, że jest ze mną) i podświetlenie! Ta ostatnia zaleta to jest absolutny sztos! A same e-booki cenię za dostępność, czytaj: szybkość pomiędzy myślą o danym tytule, a momencie rozpoczęcia czytania. Zamarzy mi się jakiś tytuł? Sprawdzam na Legimi, na upolujebooka (bo nie wszystkie wydawnictwa są na Legimi) i po chwili już mam. Tak, wielokrotnie korzystałam tej funkcjonalności elektronicznych książek.

⠀

Ale ten czas leci! Pierwszy wpis na blogu o czytnikach był w 2017 roku, gdzie tłumaczę Dlaczego "naczytniku?"

⠀

Papier czasami wygrywa

Czym moim zdaniem książki papierowe biją na głowę e-booki? Wyglądem, czyli często przepięknymi okładkami, które o wiele lepiej prezentują się na książkowych fotkach i na regale. Poza tym jeśli czytamy książki ilustrowane, z fotografiami, to wiadomo, że format i kolor o wiele lepiej wygląda na papierze. Komiksy jako e-booki? Trudno mi sobie to połączenie wyobrazić, ale wiem, że również w tym formacie są wydawane. W e-bookach można zaznaczać sobie słowa (Kindle pozwala na łączenie się ze słownikiem języka angielskiego), fragmenty, strony i dzięki temu można do nich wrócić, jednak przekartkowanie książki i cofnięcie się do zaznaczonego w tekście fragmentu jest o wiele prostsze.

Na regale mam książki, do których mam sentyment. Nawet jeśli do nich nie wrócę, to cieszą oko. A na Kindle całą resztę.

⠀

Ważne!

E-book to książka, w której są te same słowa i treści co w wydaniu tradycyjnym,  papierowym, będąca odzwierciedleniem pracy tego samego autora i tłumacza. Dlatego namawiam – nie deprecjonujmy e-booków. To nadal ta sama książka, tylko w innym formacie.

⠀

Było o mnie, teraz Wy macie głos!

Bardzo jestem ciekawa co Was urzeka w papierowych wydaniach? Strzelam, że zapach papieru i druku oraz szelest kartek będzie dominującą odpowiedzią, ale może mnie zaskoczycie. Z drugiej strony, za co lubicie e-booki? Dajcie znać w komentarzu!

Świat literatury ma mnóstwo nagród. Od najbardziej prestiżowych jak Nagroda Nobla w dziedzinie literatury, po mniejsze, lokalne. Zdobyć nagrodę, to jest coś! To jest wyróżnienie!

Rzadko sięgam po książki tylko i wyłącznie z uwagi na fakt, że zdobyły nagrodę, ale bardzo często ciekawi mnie jakie książki znalazły się w finale danego konkursu, no i oczywiście kto go wygrał!

A jak jest z Wami? Literacka nagroda jest dla Was gwarantem świetnej lektury, czy niekoniecznie?

O konkursie

W ramach Nagrody Literackiej Nike wyróżniana jest najlepsza książka danego roku – w tym przypadku w gronie nominowanych znalazły się te wydane w 2019 roku. Tradycyjnie nominowanych ogłaszano w maju, podczas Warszawskich Targów Książki. W tym roku z uwagi na odwołanie targów, lista wyróżnionych pojawiła się wyłącznie w mediach. We wrześniu ogłoszona zostanie siódemka finalistów. Zwycięzca, wyłoniony dopiero w dniu przyznania nagrody (od lat uroczystość ma miejsce w pierwszą niedzielę października) otrzymuje 100 tys. zł i statuetkę autorstwa Gustawa Zemły.

Nagrodę Literacką Nike 2019 otrzymał Mariusz Szczygieł za „Nie ma„

Lista nominowanych

Znamy już nominowanych do tegorocznej Nagrody Literackiej Nike. Są to:

1. Jaremianka, Agnieszka Dauksza, Wydawnictwo Znak
2. 27 śmierci Toby’ego Obeda, Joanna Gierak-Onoszko, Dowody na Istnienie
3. W czasach szaleństwa, Magdalena Grochowska, Wydawnictwo Agora
4. Potop, Salcia Hałas, W.A.B.
5. Tancerka i zagłada. Historia Poli Nireńskiej, Weronika Kostyrko, Czerwone i Czarne
6. Feluni, Ewa Kuryluk, Wydawnictwo Literackie
7. Miłość w trybie awaryjnym, Ewa Lipska, Wydawnictwo Literackie
8. Stramer, Mikołaj Łoziński, Wydawnictwo Literackie
9. Kiedy wybuchnie wojna? 1938. Studium kryzysu, Piotr M. Majewski, Krytyka Polityczna
10. Znikanie, Izabela Morska, Wydawnictwo Znak
11. Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli, Radek Rak, Wydawnictwo Powergraph
12. Płuczki, Paweł Piotr Reszka, Wydawnictwo Agora
13. Kafka. Życie w przestrzeni bez rozstrzygnięć, Tadeusz Sławek, Instytut Mikołowski
14. Dziennik, Tadeusz Sobolewski, W.A.B.
15. Pusty las, Monika Sznajderman, Wydawnictwo Czarne
16. Srebro ryb, Krzysztof Środa, Wydawnictwo Czarne
17. Pianie kogutów, płacz psów, Wojciech Tochman, Wydawnictwo Literackie
18. Substancja nieuporządkowana, Adam Zagajewski, Wydawnictwo Znak
19. Rozdeptałem czarnego kota przez przypadek, Filip Zawada, Wydawnictwo Znak
20. Kalendarz majów, Konrad Góra, Biuro Literackie

Moje doświadczenia i powieść, której kibicuję

Z wymienionej listy nominowanych, przeczytałam cztery powieści i wysłuchałam jednej w formie audiobooka. Są to 27 śmierci Toby’ego Obeda, Stramer, Płuczki, Pusty las oraz Pianie kogutów, płacz psów. Każda z nich była niebywale interesująca. Wśród nich są historie wstrząsające, są też nostalgiczne. 

Komu kibicuję? „Stramera” Mikołaja Łozińskiego czytałam sercem, bo większa część powieści dzieje się w rodzinnym Tarnowie. Stawiam jednak na reportaż, który otwiera oczy i burzy wiele wyobrażeń, czyli  „27 śmierci Toby’ego Obeda” Joanny Gierak-Onoszko.

Bardzo jestem ciekawa kto zwycięży. A jakie są Wasze typy? Komu kibicujecie?

Słucham audiobooków od kilku lat i bardzo sobie tę formę chwalę. Dlatego bardzo byłam ciekawa dlaczego audiobooki nie są popularne (a może się mylę?), a jeśli ktoś decyduje się słuchać książki, to jakie są jego preferencje. Aby zaspokoić swoją ciekawość kilka dni temu zapytałam na Instagramie

Słuchasz audiobooków?

Głosy rozłożyły się po połowie (15 „no jasne”/15 „nie, to nie dla mnie”), co mnie bardzo zdziwiło, gdyż byłam przekonana, że większość osób, które udzieliły odpowiedzi kliknie „nie, to nie dla mnie”. 

 

Drążyłam dalej:

Dlaczego forma audio nie jest dla Ciebie?

I tutaj głównym powodem nie korzystania z tej formy „osoby na nie” podały niemożność skupienia się na treści. 

Potrafię to zrozumieć, bo sama czasami mam z tym problem. W mojej ocenie nie każda treść/fabuła nadaje się na audiobooka. Książek, które naszpikowane są częstymi zwrotami akcji, są wielowątkowe, z akcją, która skacze w czasie i przestrzeni słucha się ciężko. Łatwo się wtedy pogubić i „odlecieć myślami”, a wtedy słuchanie staje się frustrujące.

Tylko jedna osoba napisała o interpretacji treści przez lektora, która może wypaczyć jej odbiór książki. Z takim głosem spotkałam się również ze strony dwóch, polskich pisarzy, dla których to co napisali w ich głowach brzmiało inaczej niż przeczytał lektor. Ciekawe!

 

Kolejne moje pytanie brzmiało:

Jaki gatunek literacki w formie audio preferujesz?

Odpowiedzi były bardzo różne, od „wszystko”, przez obyczajówki, romanse, książki po angielsku (zazdroszczę!), powieści non-fiction, science fiction, fantasy, kryminały, biografie, do książki dla dzieci.

Opierając się na moim doświadczeniu uważam, że powieści non fiction, reportaży i biografii słucha się najlepiej. Nikt z udzielających odpowiedzi nie napisał o słuchowiskach, a te uważam za genialne. Jeśli poza wieloma glosami w czasie słuchania towarzyszy ścieżka dźwiękowa, to odbiór jest naprawdę niesamowity. Właśnie od słuchowiska zaczęła się moja przygoda z audiobookiem. Szczerze polecam!

 

Audiobook nie istnieje bez lektora, dlatego kolejne moje pytanie brzmiało:

Masz ulubionego lektora? Kto nim jest? Czy nie ma znaczenia kto czyta?

Padły takie nazwiska: Laura Breszka, Edyta Jungowska, Krzysztof Gosztyła, Tomasz Lis, Roch Siemianowski, Janusz Zadura, Marcin Popczyński, Leszek Filipowicz. Dwie osoby wyraźnie wskazały, że preferują kobiece głosy.

Od siebie dorzucę do wyżej wymienionego grona pięknie brzmiące głosy Krystyny Czubówny (słyszałam na żywo na Warszawskich Targach Książki jak czytała fragmenty powieści Swietłany Aleksijewicz – miałam ciarki!), Danuty Stenki, Pauliny Holtz, Mariusza Bonaszewskiego, Adama Baumana oraz Filipa Kosiora.

Uważam, że lektor jest szalenie ważną częścią składową udanego audiobooka. Zdarzyło mi się kilkukrotne, że interpretacja osoby czytającej „położyła” książkę. Takie sytuacje wytrącają mi argumenty z ręki, że audiobooki są świetne 🙂 Jednak przy dużej ilości słuchanych przeze mnie audio, jest to mimo wszystko niewielki ułamek. Dlatego nadal uważam, że … są świetne 🙂

 

I na koniec byłam ciekawa

z jakiego źródła korzystacie? Gdzie kupujecie audiobooki?

Słuchacie korzystając z Audioteki, Storytel, Nexto, EmpikGO oraz Legimi.

Ja korzystam od lat z Audioteki, ale również zdarzyło mi się pożyczać audiobooki z biblioteki (nie czuję kiedy rymuję!). W przypadku wypożyczenia wadą, a raczej utrudnieniem jest forma, gdyż audiobooki nagrane są na płyty CD. W odtwarzaczu można ich słuchać od razu, ale używając komórki preferuję korzystanie z aplikacji.

 

Podsumowując, cały czas twierdzę, że audiobooki to świetna forma poznawania świata literatury. Znam kilka osób, które były bardzo sceptycznie nastawione do tej formy, a przepadły, nie porzucając papierowych książek i ebooków na rzecz audio (Aniu pozdrawiam Cię serdecznie). Znam i takie, które próbowały i nie zaiskrzyło (Kasiu, ściskam Cię). Najfajniejsze jest to, że mamy wybór, że mamy takie możliwości. A jak już wpadniemy w świat audiobooków, to możemy świadomie wybierać co może nam się spodobać i co w takiej właśnie formie będzie przystępne. A nietrafione wybory zdarzają się również i w tradycyjnej, papierowej wersji.

 

I już kończąc „ciekawostka” zasłyszała w komunikacji miejskiej. Młodzież technikum rozmawiała o czytaniu lektur. Jeden młodzieniec stwierdził, że gdy książka ma ponad 100 stron, to jest to na tyle gruba przesada, że sięga po streszczenie. Inny dodał, że w takim przypadku słucha audiobooków. No ale przecież słuchanie lektur też jest mega nudną czynnością, więc włącza grę na „peesce” (czytaj” konsoli ;-)), a audiobook leci sobie w tle. 

Tę wymianę zdań pozostawiam bez komentarza, zaś wszystkim, którzy wypowiedzieli się w ankiecie serdecznie dziękuję i zachęcam do komentowania tego wpisu. Jeśli macie jakieś pytania, to śmiało piszcie!