Tag:

Wydawnictwo Prószyński i S-ka

„Myszy i ludzie” John Steinbeck – Męska przyjaźń

przez Katarzyna Denisiuk 5 lutego 2019

Lektury dwóch powieści Johna Steinbecka („Grona gniewu” i „Na wschód od Edenu”) przykleiły autorowi, w moim prywatnym rankingu, wizytówkę „ulubiony”. Dlatego też co jakiś czas będę wracała do jego twórczości. Tym razem przeczytałam minipowieść, bo liczącą zaledwie 120 stron, „Myszy i ludzie”. W ocenach czytelników można zauważyć dysonans, dlatego tym bardziej byłam ciekawa mojego odbioru.

W znajomych z powieści „Na wschód od Edenu” okolicach Soledad i rzeki Salinas spotykamy Georga Miltona i Lenniego Smalla. Osobliwa para mężczyzn, w której motorem napędowym i mózgiem jest George, zaś jego cieniem olbrzymi Lennie, przemierza Stany w poszukiwaniu pracy. Ich wymarzonym celem jest zarobienie takiej ilości pieniędzy, żeby stać ich było na kupno własnej ziemi i hodowlę królików. Sytuacja gospodarcza kraju jednak temu marzeniu nie sprzyja (lata 30. XX wieku), dlatego też wędrują od farmy do farmy szukając pracy sezonowej. Zaradność Georga i nieprzeciętna siła Lenniego są znaczącymi zaletami duetu, jednak ograniczenia umysłowe Lenniego permanentnie wpędzają mężczyzn w kłopoty.

Pomimo krótkiej formy, historia Steinbecka poraża emocjami. „Myszy i ludzie”, to historia o męskiej przyjaźni, o uzależnieniu jednej osoby od drugiej, o odpowiedzialności jednego człowieka za drugiego.

– Bo ja mam ciebie, a…
– … a ja ciebie! Mamy siebie (…)

Poza tym w poruszający sposób mówi o samotności, izolacji oraz o niespełnionych marzeniach. Niemal każdy z bohaterów tej powieści ma coś ważnego do powiedzenia, co sprawia, że całość staje się wielowarstwową i złożoną historią.

John Steinbeck czaruje gawędziarskim stylem i tworzonym klimatem. Sposób w jaki zaprasza czytelnika do swojego literackiego świata, a następnie traktuje go z wielkim szacunkiem i atencją niezmiennie robi na mnie wielkie wrażenie.

Po raz kolejny nie zawiodłam się na prozie amerykańskiego pisarza i dołączam do grona entuzjastów tej krótkiej, a jakże emocjonalnie soczystej powieści. Już wiem, którą książkę autora jako kolejną przeczytam. Jeśli nie znacie pióra Johna Steinbecka, to namawiam do sięgnięcia. Jest genialny!

Tytuł: „Myszy i ludzie”
Autor: John Steinbeck
Wydawnictwo Prószyński i S-ka
Tłumaczył: Zbigniew Batko
Forma książki: ebook, Legimi
Gatunek: literatura współczesna

Ocena: 5,5/6

5 lutego 2019 0 komentarz

Audiobook Literatura współczesna

„Wielkie kłamstewka” Liane Moriarty – Żyjemy, żeby kłamać, czy kłamiemy, żeby żyć?

przez Katarzyna Denisiuk 13 grudnia 2018

Ostatnimi czasy wpadają mi w ręce książki, które w nowatorski i bardzo interesujący sposób opisują więzi rodzinne oraz relacje międzyludzkie, czyli to z czym spotykamy się codziennie. Obszar i temat znany, wydawałoby się „oklepany”, a jednak mimo wszystko na tyle obszerny, że pozostawia pole do popisu dla sprytnych i pomysłowych pisarzy.

„Wielkie kłamstewka” Liane Moriarty zaskakują narracją i sposobem przedstawienia historii, która wydarzyła się na przedmieściach Sydney. Od początku wiemy jedno – ktoś nie żyje. Tylko tyle i aż tyle! Z każdą kolejną stroną poznajemy dramatis personae, czy to za sprawą ich autokreacji, czy też poprzez wycinki wypowiedzi osób postronnych.

Głównymi bohaterkami są trzy kobiety – każda „z innej bajki”. Łączy je przedszkole, do którego chodzą ich dzieci oraz społeczność rodziców. Nie trudno domyślić się, że w takich grupach nierzadko dochodzi do niesnasek oraz wychodzą na wierzch głęboko skrywane animozje. Jeśli weźmiemy dodatkowo pod uwagę, że historia rozgrywa się w niewielkiej miejscowości, gdzie zachowanie prywatności jest trudnym zadaniem, to … wybuch jest niemal gwarantowany.

„Wielkie kłamstewka” pokazują i uwypuklają to o czym wszyscy wiemy – że kłamstwo ma krótkie nogi, kłamstwo uwiera, kłamstwo nie daje komfortu psychicznego. Życie w kłamstwie jest smutne, powoduje autodestrukcję a zarazem rani osoby z otoczenia.

W „Wielkich kłamstewkach” autorka porusza również wiele trudnych tematów znanych nam z bliższego lub dalszego otoczenia. Konkluzja płynąca z kart powieści nie jest nowatorska, ale należy o niej przypominać. Warto mieć oczy i uszy otwarte, żeby dostrzec i usłyszeć krzywdę innych. Ale przede wszystkim należy mieć odwagę, aby w odpowiednim momencie zareagować.

„Wielkie kłamstewka”, to zaskakująca kompozycja literatury rozrywkowej i kobiecej z dużą dawką życiowych oraz uniwersalnych prawd. W zestawieniu z kapitalną kreacją głównych bohaterek, nietuzinkową eskalacją napięć i rzadko spotykanym odtworzeniem chronologii wydarzeń tworzą powieść, która dostarcza wielu pozytywnych wrażeń.

Jeśli macie ochotę na naprawdę dobrą, lekką, ale niebanalną książkę z drugim, a nawet trzecim dnem – polecam „Wielkie kłamstewka”. Jeśli szukacie rewelacyjnego audiobooka – „Wielkie kłamstewka” spełnią Wasze oczekiwania. Interpretacja Magdaleny Popławskiej sprawia, że nie mamy ochoty rozstawać się ze słuchawkami i wyłączać odtwarzacza. Zdecydowanie polecam!

Tytuł: „Wielkie kłamstewka”
Autor: Liane Moriarty
Wydawnictwo Prószyński i S-ka
Tłumaczył: Magdalena Moltzan-Małkowska
Forma książki: audiobook, czyta Magdalena Popławska
Gatunek: literatura współczesna

Ocena: 5/6

13 grudnia 2018 0 komentarz

Kryminał

„Pogrzebani” Jeffery Deaver – Z falą uchodźców w tle

przez Katarzyna Denisiuk 10 grudnia 2018

„Pogrzebani” jest już trzynastym spotkaniem z Lincolmem Rhymem i Amelią Sachs. Dwa analityczne umysły, przed którymi nie schowa się żaden przestępca ani zostawiony przez niego na miejscu zbrodni ślad. Mistrzowie stawiania właściwych wniosków wyprowadzonych metodą dedukcji. Polubiłam ich tak mocno, że kiedy na polskim rynku wydawniczym pojawia się kolejna część z ich udziałem, to po nią sięgam.

Kolejne książki z serii są … podobne do poprzednich. To co je łączy, to schemat postępowania głównych ekspertów, który śledzę z wielkim zainteresowaniem. Po co zmieniać coś co jest wypracowane i skuteczne? Amelii i Lincolmowi przyświeca jedna, koronna dewiza – po śladach do celu. Nienaruszone i niezabrudzone miejsce przestępstwa skrywa mnóstwo wskazówek i cennych informacji. Spisane na tablicach oraz wielokrotnie analizowane pod wszystkimi możliwymi kątami odkrywają przed nimi właściwe odpowiedzi.

Kim są tytułowi pogrzebani? Dlaczego ktoś porywa mężczyzn zostawiając na miejscu porwania stryczek uformowany ze struny? Kim jest Kompozytor, który muzyką chce wyreżyserować swoisty danse macabre?

Śledztwo zatacza coraz szersze kręgi, by finalnie przenieść się do Włoch, do niewielkiej miejscowości pod Neapolem. Miejscowe służby proszą o pomoc ekspertów z Ameryki w rozwikłaniu zagadki porwania uchodźcy z Libii. Amelia i Lyncolm działając w dobrej wierze zostają wplątani w rozgrywkę pomiędzy „grupami interesów z różnych stron świata, która toczy się na tle problemu fali uchodźców zalewających Europę.”

Początek książki wydaje się mocno zachowawczy i bardzo spokojny. Jest akcja, jest i reakcja. Przestępca łamie prawo, a Amelia z Lyncolmem szybko rozszyfrowują jego tok postępowania. I z tyłu głowy słyszymy ciszy podszept – tu musi się coś wydarzyć, to nie może przebiegać tak łatwo i czytelnie. I faktycznie. W przełomowym momencie fabuła wyraźnie się plącze, gmatwa i tracimy grunt pod nogami. Drapiemy się po głowie zastanawiając się kto jest kim i jaką rolę odkrywa w tej pokrętnej historii. Amelia i Lyncolm nadal pracują, ale muszą wrzucić mentalny szósty bieg, żeby rozszyfrować architekta całego zamieszania.

A zakończenie? Jest swoistym bonusem wkomponowanym w urocze zakątki jeziora Como.

„Pogrzebani” mnie nie zawiedli. To czego oczekiwałam po tej książce, to dostałam. Po dwunastu częściach doskonale wiem jak pisze Deaver, dlatego ciężko byłoby mnie zaskoczyć. Historie kryminalne, gdzie główny nacisk położony jest na analizę dowodów i wysnuwanie na jej podstawie właściwych wniosków, to wizytówka autora, która jeszcze mi się nie znudziła. Obcowanie od czasu do czasu z mistrzami analitycznego myślenia wykreowanymi przez amerykańskiego pisarza sprawia mi wiele przyjemności. Fani Deavera będą zadowoleni.

Tytuł: „Pogrzebani”
Autor: Jeffery Deaver
Wydawnictwo Prószyński i S-ka
Tłumaczył: Łukasz Praski
Forma książki: papierowa
Gatunek: kryminał
Seria: Lyncolm Rhyme (13)

Ocena: 5/6

10 grudnia 2018 0 komentarz

Thriller

„Tajemnice Mille” Dagmara Andryka – Klątwa Kaśki nie zasypia

przez Katarzyna Denisiuk 12 listopada 2018

Lubię powroty, zwłaszcza w ciekawe miejsca, w których spotkało mnie wiele dobrego i które dostarczyły niezapomnianych, mocnych wrażeń. Oczywiście mam na myśli literackie miejsca, miasta i miasteczka. Jednym z nich jest Mille, osobliwa miejscowość, w której mieszka tysiąc mieszkańców. Ni mniej, ni więcej.

Po opublikowaniu reportażu Marty Witeckiej Mille stało się atrakcją, w kierunku której zmierza coraz więcej turystów. Rosnąca popularność sprawia, że miasteczkiem i ich mieszkańcami interesują się filmowcy, scenarzyści i producenci, którzy w jego tajemniczej historii upatrują szansę na zrobienie dobrego kina. Ale film bez gwiazdy ma mniejsze szanse na stanie się przebojem, dlatego do nowej produkcji zostaje zaangażowana polska aktorka mieszkająca w Stanach Zjednoczonych. Aby wczuć się w rolę i jak najlepiej zagrać filmową bohaterkę, kobieta rozmawia z mieszkańcami. Zyskując sobie ich uwagę i zaufanie w przypływie szczerości zwierzają się jej.

W pewnym momencie o Mille staje się naprawdę głośno, a to za sprawą znalezionych nad rzeką zwłok kobiety … w czerwieni. Zaczyna się przysłowiowe polowanie na czarownicę.

Tytuł książki doskonale oddaje jej klimat. Tutaj aż roi się od tajemnic, czy to ich mieszkańców, czy to samego miejsca nad którym wisi klątwa Kaśki. Autorka w okrutny sposób pogrywa sobie z czytelnikiem. Podrzuca tak wiele mylnych tropów, sugeruje mnogość rozwiązań, że można się poczuć wykiwanym. Jednak, żeby była jasność, na koniec nie zostajemy z niczym. Dostajemy rozwiązanie, które niejednego zaskoczy, a książkę kończymy czytać z poczuciem satysfakcji. Chyba, że … ktoś oczekuje krwawego thrillera. Krwi nie ma, za to jest napięcie, otoczka zagadkowości i kolor czerwony, który jest elementem ubioru wielu osób.

Marta Witecka i Mille pojawiło się w poprzednich książkach Dagmary Andryki, czyli w powieściach „Tysiąc” oraz „Trąf, trąf, misia bela”. Obydwie czytałam, obydwie przypadły mi do gustu, dlatego z przyjemnością wróciłam do historii kreowanych przez autorkę. Jeśli ktoś z Was nie zna tych tytułów, nie będzie to ze szkodą dla „Tajemnice Mille”, ale … polecam nadrobić, bo będziecie mieli pełen obraz kameralności miasteczka i zachowań jego mieszkańców.

Dobry thriller dla entuzjastów dusznego klimatu małych miejscowości. Z przyjemnością dałam się wodzić za nos i wpadać w fabularne pułapki zastawione przez autorkę. Szkoda, że nie udało mi się odgadnąć sprawcy. Ale, ale, to jest właśnie wielka zaleta książki. Polecam.

Tytuł: „Tajemnice Mille”
Autor: Dagmara Andryka
Wydawnictwo Prószyński i S-ka
Forma książki: papierowa, dostępna w formie ebooka
Gatunek: thriller
Seria: Marta Witecka (3)

Ocena: 4,5/6

12 listopada 2018 0 komentarz

Klasyka

„Grona gniewu” John Steinbeck – Ameryka w obliczu wielkiego kryzysu

przez Katarzyna Denisiuk 8 listopada 2018

„Grona gniewu” to powieść za którą John Steinbeck otrzymał w 1940 roku Nagrodą Pulitzera. Jest 2018 rok, a ja sięgam po klasykę, po książkę, po historię, która nigdy się nie zestarzeje. Pytam samą siebie – dlaczego dopiero teraz? Pierwsza myśl – nie wiem. Ale zaraz pojawiają się kolejne – nikt wcześniej mnie do powieści autora nie zachęcił, chociaż miałam świadomość ich powstania. A może właśnie teraz jest ich czas? Dlatego już na wstępie chciałabym przekazać nie jedną, ale wiele komórek „steinbeckowej bakterii”. Niech się rozprzestrzeniają i czynią wiele dobrego, bo kunszt literacki autora jest na najwyższym poziomie, a przede wszystkim jest przystępny.

Tłem powieści jest Ameryka i czasy wielkiego kryzysu pod koniec lat 20. XX wieku. Rodzina Joadów, farmerów z Oklahomy, zmuszona jest opuścić rodzinne strony, wyprzedać niemal cały swój dobytek i ruszyć do Kalifornii. Dlaczego na zachód? Bo mówi się, że tam jest praca, a co za tym idzie pieniądze, jedzenie i szansa normalnego życia. Wyposażeni w rozklekotany samochód, przedmioty codziennego użytku oraz wielką wiarę w lepsze jutro wyjeżdżają w podróż, w „opętany kawał drogi”. Kryzys, to nie chwilowe problemy. To stan utrzymujących się poważnych problemów ekonomicznych. Joadowie, chyba nie do końca mają tego świadomość i jakież będzie ich zaskoczenie kiedy dotrą do upragnionej Kalifornii. Czy rosły gmach marzeń runie z hukiem?

Klęska wyziera z oczu tych ludzi. Z oczu tych zgłodniałych wyziera rosnący gniew. W sercu ich wzbierają i dojrzewają grona gniewu – zapowiedź przyszłego winobrania…

Powieści ta dostarcza kompletnego katalogu emocji. Podczas czytania odczuwamy radość, smutek, trwogę, przerażenie, strach. Są w niej również momenty humorystyczne.

Doradzał, żeby, na miłość boską, nie czytać tylu książek, bo mi się jeszcze bardziej pokręci w głowie i stracę szacunek dla tych, co zasiadają w rządzie.

Teraz klnę, ile chcę i kiedy mi się podoba, a to dobrze robi, jeśli można zakląć, gdy ma się ochotę.

Ta powieść to hołd złożony człowiekowi, jego sile do życia i pokonywania wszelkich trudności. To hołd złożony rodzinie, która trzymając się razem może przetrwać wszystko. To również dowód uznania dla kobiety, matki, która jest sercem pulsującym w rodzinie.

„Grona gniewu” jawią mi się jako powieść drogi. W czasie tej literackiej podróży autor opowiada posługując się gawędziarskim stylem, ale robi to w tak unikatowy sposób, że to co przekazuje ma bardzo mocny ładunek. Tutaj nie słowa są jak pociski, ale właśnie przekaz, który poraża autentycznością i mądrością. Poza tym Steinbeck jest dla mnie mistrzem mówienia o rzeczach normalnych i zwykłych. Opis codzienności, nawet błahych czynności, czy zastanego otoczenia urasta do miana sztuki. I nie potrzebuje do tego wyszukanych słów, czy metafor oraz osobliwego języka. Prostymi słowami potrafi czynić i czyni cuda.

Jestem zauroczona tym co autor robi z czytelnikiem, ze mną. Po powieści „Na wschód od Edenu” wpisałam Steinbecka na listę ulubionych autorów i tak już zostanie. Serdecznie polecam! Wspaniała powieść!

Tytuł: „Grona gniewu”
Autor: John Steinbeck
Wydawnictwo Prószyński i S-ka
Tłumaczył: Alfred Liebfeld
Forma książki: ebook
Gatunek: klasyka

Ocena: 6/6

8 listopada 2018 0 komentarz

Literatura współczesna

„Obietnica poranka” Romain Gary – O rodzicielskiej miłości z dużą dawką dobrego humoru

przez Katarzyna Denisiuk 18 września 2018

Romain Gary, czyli Roman Kacew (1914-1980), jak również Émile Ajar, wybitny pisarz, który jako jedyny dwukrotnie zdobył Nagrodę Goncourtów. Urodzony w Rosji, mieszkający w Wilnie, Warszawie w końcu we Francji, gdzie zmarł. Podczas wojny służył jako lotnik pod francuską flagą, zaś po jej zakończeniu był konsulem francuskim w Kalifornii.

„Obietnica poranka” jest powieścią autobiograficzną napisaną pięknym i barwnym językiem. Dla tych czytelników, którzy przeczytali cudowne „Życie przed sobą” nie będzie to żadnym novum.

Trudno jest być artystą, zachować pełnię natchnienia, wierzyć, że się stworzy arcydzieło. Podbój świata, który co dzień podejmować trzeba na nowo, pogoń za wielkim dziełem, stylem, doskonałością, pragnienie, by dosięgnąć szczytu i pozostać tam na zawsze w poczuciu całkowitego nasycenia…

To co mnie całkowicie zaskoczyło, to poczucie humoru autora, które emanuje ze stron powieści w sposób nienachalny i inteligentny. Te wszystkie zabawne historyjki i wydarzenia z życia pisarza zostały napisane jakby od niechcenia a mają niebywałą siłę rażenia. Wielokrotnie uśmiechałam się, przez co nakręcała się spirala dobrego nastroju.

„Obietnica poranka” jest przede wszystkim cudowną opowieścią o miłości matki i syna. Roman od najmłodszych lat został predestynowany do bycia kimś ważnym, podziwianym i hołubionym. W głowie jego rodzicielki rodziły się coraz to nowe pomysły na to, jaką ścieżką powinien podążać syn, a ten dzielnie próbował sprostać wyzwaniom rzucanym przez matkę. Więzi pomiędzy matką i synem były tak mocne, że tworzyły symbiozę dwóch istot całkowicie od siebie zależnych. Z czasem, jako naturalna konsekwencja dorastania i usamodzielniania się, to zespolenie rozluźniło się, ale nadal stanowiło piękne odzwierciedlenie rodzicielskiej miłości.

Książka Gary’ego odebrałam jako hołd, podziękowanie matce za poświęcenie i wszystkie ciepłe uczucia przelane na syna. Do końca jej dni był powietrzem, którym oddychała.

Nie pomyślcie, że ta autobiografia jest pompatyczna, wzniosła i monumentalna. Jest jak dawka energetyka, która pozytywnie nastraja na resztę dnia. Wkraczamy w niego z uśmiechem na twarzy, ogromem pozytywnych emocji w sobie i przeświadczeniem, że to będzie dobry dzień! Serdecznie polecam!

Tytuł: „Obietnica poranka”
Autor: Romain Gary
Wydawnictwo Prószyński i S-ka
Tłumaczył: Jerzy Pański
Forma książki: papierowa
Gatunek: literatura współczesna, powieść autobiograficzna

Ocena: 5,5/6

18 września 2018 0 komentarz

Literatura współczesna

„Skrzydła dla motyla” Ntailan Lolkoki O ważnych sprawach, bez pisarskiego warsztatu

przez Katarzyna Denisiuk 19 sierpnia 2018

Tytuł: „Skrzydła dla motyla”

Autor: Ntailan Lolkoki

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Tłumaczył: Bartosz Nowacki

Forma książki: papierowa

Gatunek: literatura współczesna

fot. Katarzyna Denisiuk

Książka Ntailan Lolkoki porusza temat, który dla bardzo wielu kobiet jest zupełnie obcy, ale równocześnie dotyka i doświadcza wiele małych dziewczynek w Afryce. FGM – female genital mulilation – zabiegi, które mają na celu, całkowite lub częściowe usunięcie kobiecych narządów zewnętrznych lub ich okaleczenie, czy to z kulturowych, czy też innych nieterapeutycznych powodów.

Masajka, Kenijka Ntailan Lolkoki, która obecnie jest modelką mieszkającą w Niemczech, została obrzezana w wieku 12 lat, aby zgodnie z tradycją plemienia otrzymać prawdziwą tożsamość kobiety i dzięki temu zabiegowi stać się stuprocentową Masajką, prawdziwą kobietą Samburu. Ten gwałt na jej ciele kładzie się cieniem na jej kobiecości, seksualności i pozbawia wiary w siebie. Po latach poddaje się operacji rekonstrukcyjnej, po której odnajduje na nowo swoje ciało, a w rzeczywistości zyskuje drugie, nowe, szczęśliwe życie.

Książka Lolkoki miała być dla mnie podróżą w egzotyczne rejony świata, gdzie poznam życie i kulturę autochtonicznych mieszkańców. Fabuła książki, będąca wspomnieniami autorki i zarazem zaproszeniem do poznania jej przeżyć, miała dostarczyć mi również, a nawet przede wszystkim, niemierzalnych emocji, odczuć i sprawić, że w mikroskali zbliżę się i poczuję to z czym zmagała się przez lata. Miała… Nie jest.

Temat bardzo ciekawy, ważny, który opisany na kartach książki, mógłby sprawić, że byłaby ona ładunkiem emocji i źródłem poznawczym o dużej wartości. Gdyby Lolkoki opowiedziała historię swojego życia pisarzowi, który ma umiejętności ubrania w słowa emocji, a zarazem w interesujący sposób pisania o faktach, byłoby zupełnie inaczej niż jest. A jest bardzo … prosto, momentami infantylnie. Miałam wrażenie, że czytam słowa nastolatki napisane szkolnym językiem. Niestety, w moim odczuciu, właśnie język zrujnował całą książkę i przez to stała się niemal banalna.

Potrafię zrozumieć dlaczego ta książka powstała, co kierowało autorką, co chciała powiedzieć światu, jednak temat jaki został podjęty, przerósł osobę o nim piszącą. Literatura faktu, reportaż, autobiografia wymagają rewelacyjnego warsztatu pisarskiego i niebywałych umiejętności, żeby to co powstanie było ciekawe i wywoływało erupcję emocji. „Skrzydła dla motyla” są linearne i niestety na niewysokim poziomie. Zawiodłam się.

Ocena: 3/6

19 sierpnia 2018 0 komentarz

Thriller

„Będziesz na to patrzył” Magda Rem Kiedy przeszłość upomni się o sprawiedliwość

przez Katarzyna Denisiuk 22 lipca 2018

Tytuł: „Będziesz na to patrzył”

Autor: Magda Rem

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Forma książki: papierowa

Gatunek: thriller, thriller psychologiczny

fot. Katarzyna Denisiuk

Ostatnio kręcę się pomiędzy thrillerami, sensacjami i kryminałami polskich autorów. I dobrze mi z tym, tym bardziej, że te książki są udane i spełniają moje oczekiwania.

Za każdym razem sięgając po powieść z wymienionych gatunków w mojej głowie rodzą się pytania: co jeszcze można wymyślić? Czym czytelnika zaskoczyć? Kreatywność autorów jest godna podziwu. Magdzie Rem udało się mnie zainteresować, dać impuls do czytania kolejnych rozdziałów i sprawić, że na chwilę odłożyłam inną, zaczętą lekturę, bardzo intrygującą, należącą do zupełnie innego gatunku, mającą inne gabaryty historii i wymagającą większej uwagi. Całkowitej.

Rodzina Barczów. 2 + 1. Marek, Elwira i nastoletnia Marta. Żyją zwyczajnie, bez szaleństw, ekscentrycznych zajęć, czy hobby. Praca, dom, szkoła. Mają swoje grzeszki. Może nie takie jak każdy z nas, ale też nie takie, które mogłyby zrujnować komuś zdrowie. Ten stan utrzymuje się do momentu, aż Marek dostaje anonimowy list z bardzo krótkim przekazem „Będziesz na to patrzył!”. Zaczyna się pogoń myśli, dociekania, próby odświeżenia pamięci, powiązania wydarzeń z przeszłości z teraźniejszością. A adresat listu działa. Ma swój od dawna ułożony konkretny plan, który realizuje z zegarmistrzowską precyzją, którego celem jest wymierzenie sprawiedliwości. Rozpoczyna się wyścig z czasem.

Czytając thriller liczę się z dynamiczną akcją, jej nieprzewidywalnymi zwrotami, zabójstwami, grą na emocjach, podkręcaniem napięcia, mieszaniem w głowie czytelnikowi i rozwiązaniem zagadki, które wbija w fotel. Są również takie thrillery, które otulają duszną, mroczną atmosferą, akcja snuje się jak poranna mgła, a wszystko jest w biało-szaro-czarnych barwach z domieszką szkarłatu.

„Będziesz na mnie patrzył”, to powieść, której można przypisać dynamizm, wielobarwność i całe spektrum wymienionych przeze mnie atrybutów. Zostałam zaskoczona niejeden raz, wielokrotnie gratulowałam w myślach autorce, że tak interesująco poprowadziła dany wątek, w tak przemyślany sposób zabawiła się z czytelnikiem. Jedyne co mi zazgrzytało, to wyjaśnienie zagadki, które nie przyprawiło mnie o „opad szczęki”, a wywołało pytanie – naprawdę? Taki był tok rozumowania? Właśnie to zdarzenie było pierwszym kamyczkiem, który wywołał lawinę zdarzeń? Ale po chwili przyszło „otrzeźwienie” – no cóż, wariaci żyją wśród nas i nigdy nie wiemy co, kim kieruje.

„Będziesz na to patrzył” jest kolejnym thrillerem, który bez wahania wrzuciłabym do walizki. Polecam!

Ocena: 5/6

22 lipca 2018 0 komentarz

Thriller

„Kłamstwo doskonałe” Lisa Scottoline Bo w małym miasteczku w Pensylwanii też może być ciekawie…

przez Katarzyna Denisiuk 8 lipca 2018

Tytuł: „Kłamstwo doskonałe”

Autor: Lisa Scottoline

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Tłumaczył: Magdalena Rychlik

Forma książki: papierowa

Gatunek: thriller

fot. Katarzyna Denisiuk

Okładka sugeruje, że będzie to powieść obyczajowa. Opis umieszczony na okładce książki również „idzie” w tym kierunku, ale jednocześnie jest obietnicą ciekawej fabuły. I wiecie co? Od dawna to co zobaczyłam tak bardzo nie skorelowało się z tym co przeczytałam. Jestem pozytywnie zaskoczona. Ta książka to magiczny cylinder sztukmistrza, z którego jego właściciel co chwilę wyciąga a to opis niewielkiego miasta, jego mieszkańców, szkoły z jej uczniami, nauczycielami oraz trenerami, a to tajemniczego przyjezdnego, istnego człowieka-zagadki. Międzyczasie magik, czyli Lisa Scottoline robi coś zupełnie zaskakującego, prawdziwy fabularny twist, po którym akcja bardzo przyśpiesza, a książka swobodnie może wskoczyć na półkę z etykietą: kryminał/thriller/sensacja.

Małe miasteczko w Pensylwanii. W tamtejszym liceum wakat nauczyciela obejmuje Chris Brennan. Mężczyzna niemal doskonały. Nie dość, że bardzo dobrze dogaduje się z uczniami, którzy szybko znajdują z nim wspólny język, darzą go zaufaniem i szacunkiem, to dodatkowo swobodnie przejął funkcję drugiego trenera licealnych baseballistów. Szybko poznajemy drugą twarz „Mr. Perfect” i ta odsłona już nam się tak nie podoba. Co ten człowiek ukrywa? Co kombinuje? Do czego dąży? Doświadczamy gonitwy myśli, umysł pracuje na wysokich obrotach, by nagle … bach, autorka obdarowuje nas zwrotem akcji powodującym, że wszystko staje na głowie.

Warstwa obyczajowa opiera się na życiu trzech rodzin, trzech uczniów. Każda z nich ma własne problemy, z którymi się boryka. Żadna nie jest doskonała. Nie wszyscy są prawdomówni, co poniektórzy skrywają tajemnice. W tarapaty wpadają zarówno dorośli, jak i młodzież i nagle z „obyczajówki” robi nam się rasowy thriller i powieść akcji.

„Kłamstwo doskonałe” to przykład książki, w której zostało splecionych i połączonych wiele gatunków. Wydawałoby się, że ten nadmiar będzie ze szkodą dla odbioru i towarzyszących emocji, jednak autorka wykonała swoją pracę z wielkim wyczuciem i powieść czyta się po prostu świetnie. Dodatkowo Scottoline posługuje się płynnym i wciągającym stylem narracji, co sprawia, że nie wiemy kiedy, a naście kolejnych stron jest już za nami.

„Kłamstwo doskonałe”, to było moje pierwsze spotkanie z prozą Scottoline i przyznaję, że wyjątkowo udane. Moje oczekiwania oscylowały wokół myśli „chciałabym, żeby było ciekawie, żebym po ostatniej kropce stwierdziła, że mogę tę książkę polecić.” I dostałam o wiele więcej! Książka dostarczyła mi bardzo dobrej, niewymuszonej rozrywki. Godna polecenia, lekka lektura, idealna na wakacje.

Ocena: 5/6

8 lipca 2018 0 komentarz

Klasyka

„Na wschód od Edenu” John Steinbeck – Niezapomniana przygoda na przełomie XIX i XX wieku

przez Katarzyna Denisiuk 6 lipca 2018

Nie tak dawno James Clavell, teraz dużo bardziej utytułowany amerykański pisarz zawładnął moją wyobraźnią i literackim światem. John Steinbeck, laureat Nagrody Pulitzera z 1940 roku oraz Nagrody Nobla z 1962 roku dał mi się poznać dzięki powieści „Na wschód od Edenu”. Po tych kilkunastu godzinach spędzonych w jego towarzystwie zdałam sobie sprawę, że był genialnym w tym co robił.

Po raz kolejny przekonuję się ile to czytelniczych perełek i pisarzy mam jeszcze do odkrycia. Po raz kolejny również zauważam, że nie potrzeba przenosić się, podróżować w wiele miejsc, angażować nastu bohaterów, obudowywać fabuły cudami techniki i dostarczać ekstremalnych wrażeń, żeby powieść zyskiwała rangę niezapomnianej, wyjątkowej i jej egzemplarz pysznił się na naszym regale z książkami. Wystarczy człowiek, jego życie, emocje, serce i umysł oraz pisarz, który to wszystko ubierze w słowa szyte na miarę, będące swoistym literackim haute couture.

Kalifornia, to miejsce akcji powieści Steinbecka. To tutaj na przełomie XIX i XX wieku, w dolinie Salinas osiedliła się rodzina Trasków. Poznajemy historię Adama, jego synów Arona i Kaleba zwanego Kalem (imion nieprzypadkowo podobnych do biblijnych Abel i Kain) oraz ich matki, która porzuciła rodzinę i zerwała kontakt z najbliższymi. Jej postępowanie, życie jakie dla siebie wybrała i ścieżki, którymi kroczyła miały znamienny wpływ na losy rodziny. W tej historii są również Hamiltonowie, przyjaciele rodziny oraz chiński służący Li, zakochany w książkach, oddany swojemu chlebodawcy i będący swoistym filarem i ostoją dla każdego domownika.

Tak naprawdę wszyscy bohaterowie są ważni, każdy ma coś do powiedzenia, jego uczynki coś znaczą. Tutaj nie ma zbędnych wątków, wrażenia, że pisarz popłynął za daleko z którąś opowieścią. Każdy najmniejszy element książki – ludzie, miejsce, czas, przyroda – są trybikami genialne skonstruowanego mechanizmu, który nie zawodzi.

Autor w fantastyczny sposób pokazał obraz amerykańskiego społeczeństwa, rozłożył na czynniki pierwsze najważniejszą grupę społeczną jaką jest rodzina, a to wszystko w sposób bardzo ciekawy, niezmiernie przystępny i pozostawiający czytelnika w poczuciu, że czyta wielką literaturę.

Powieść jest pełna pięknych, mądrych cytatów oraz słów. „Na wschód od Edenu” słuchałam prawie miesiąc, ale niemal w każdej godzinie utwierdzałam się w przekonaniu, że tę powieść muszę mieć w formie tradycyjnej, papierowej, bo jest wyjątkowa.

Prawda, której nie dano wiary, może człowieka boleć o wiele bardziej niż kłamstwo.

W jedno wierzę: że wolny, badawczy umysł jednostki jest najcenniejszą rzeczą na świecie. A o to będę walczył: by umysł miał możność podążać, niekierowany, tą drogą, jaką zapragnie. A przeciw temu muszę walczyć: przeciwko każdej idei, religii czy rządowi, które ograniczają lub niszczą jednostkę. Tym jestem i takie są moje dążenia.

Dla mnie nie ma nic smutniejszego niż takie związki między ludźmi, które trzyma jedynie klej znaczków pocztowych. Jeżeli nie można zobaczyć, usłyszeć czy dotknąć drugiego człowieka, najlepiej z nim zerwać.

Lektura powieści Steinbecka pozostawiła mnie w euforycznym nastroju, bo poznałam kolejną literacką perłę i świadomością, że wiele książek Autora jest jeszcze przede mną. Co tu więcej pisać – serdecznie polecam wszystkim, którzy pióra Steinbecka nie znają, a tym, którzy wiedzą co przeżyłam, mówię – tak , mieliście rację, to było doskonałe!

Tytuł: „Na wschód od Edenu”
Autor: John Steinbeck
Wydawnictwo Prószyński i S-ka
Tłumaczył: Bronisław Zieliński
Forma książki: audiobook
Gatunek: klasyka

Ocena: 6/6

6 lipca 2018 0 komentarz