Wydawnictwo Znak Literanova

Nie mając doświadczenia z literaturą koreańską, można zanurzyć się w powieść Cheon Myeong-kwana z otwartą głową, wielką ciekawością i pragnieniem poznania nowych czytelniczych obszarów.

„Koreańscy krytycy zwrócili uwagę na oryginalność stylu autora, w którym można odnaleźć motywy zaczerpnięte z koreańskich mitów, filmów, melodramatu, ludowych opowieści, legend, dziwacznych historii, czarnego humoru, elementów fantastycznych oraz wszelkiego rodzaju literatury”.

Wieloryb to z jednej strony bajkowa historia, w której złocą się elementy fantasy, nadające jej lekkości i niefrasobliwości. Jednak ta opowieść równocześnie mocno zakorzenia się w świecie realnym, poprzez naturalistyczne opisy wydarzeń i uwypuklenie tego, co było znamienne dla zmian zachodzących w społeczeństwie południowokoreańskim.

Kilka słów o fabule

To historia o kobietach, o strachu przed śmiercią, o wytyczaniu sobie celów i dążeniu, do ich realizacji. Jedna z bohaterek pomimo trudności wynikających z ubóstwa i niskiego statusu społecznego, bierze sprawy w swoje ręce i krok po kroku, ufając swojej intuicji i mądrości, buduje dobrostan oraz realizuje marzenia. Ta jej nieokiełznana tęsknota za nieosiągalnym i kreowanie osobistego imperium, powoduje deficyt empatii w stosunku do najbliższych. Obsesja staje się jej zgubą.

O wrażeniach

Niezwykłość Wieloryba można odczuć na każdym kroku. Między innymi w kreacji bohaterów, ich nieprzeciętności, we wplataniu w ich życie nietuzinkowych zwierząt i ludzi, mających magiczne właściwości. Również styl autora potrafi unieść tę historię nad ziemię, by zaraz zrzucić z wysokości, boleśnie raniąc swoich bohaterów.

Cheon Myeong-kwan stworzył powieść niezwykle przyjemną, a równocześnie drapiącą. Pod powierzchnią rodzinnych przeżyć głównych bohaterek punktuje patriarchat, przywiązanie do tradycyjnego podziału ról płciowych. Pisze o przemianach społecznych, rozwoju kapitalizmu, fascynacji amerykańską kulturą, pragnieniu modernizacji kraju. W Wielorybie ważnym elementem jest przyjaźń, która bywa lekarstwem i ostoją.

Wieloryb jest obszerny, jednak płynie się przez tę historię niezwykle swobodnie, dzięki bogatemu, barwnemu językowi, pełnego metafor, które przenikają się z rzeczywistością, tworząc fascynującą i wielowymiarową opowieść o Korei i jej ludziach. Bardzo mi się spodobała.

Tytuł: Wieloryb
Autor: Cheon Myeong-kwan
Wydawnictwo Znak Literanova
Przekład: Anna Diniejko
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book i audiobook
Gatunek: literatura piękna
Współpraca barterowa

Nie dziwię się wydawnictwu Znak Literanova, że na okładce pokazuje zdjęcie autora i wskazuje rok jego urodzin. 1998 rocznik – młody człowiek, młody pisarz! Dlaczego tak myślę? Nikt, kto sięgnie po Suplementy siostry Flory nie będzie obojętny na język powieści. Dziwaczność, inność stylu bije po oczach i albo popłynie się z nurtem, albo osiądzie na mieliźnie. Bogiem a prawdą jest jeszcze trzecia możliwość – podróż z licznymi przystankami, dla złapania oddechu, nabrania sił i próby poukładania sobie zaproponowanej treści. A również i ona, oprócz języka, jest osobliwa.

Kilka słów o fabule

Nieożywionym bohaterem książki jest klasztor, w którym rządzi przeorysza, a rzecz dzieje się w lipcu. Żywymi bohaterkami są mieszkanki klasztoru, karmelitanki bose oddane czci Matki Bożej. Na podorędziu mają krowę Gwiazdulę, której obecność namiesza w lokalnej społeczności oraz za klasztornym murem. Nie tylko krowa dostąpi zmiany. Klasztor zostanie poddany transformacji, która zburzy wewnętrzną harmonię i wzburzy nastroje. Co zastaniemy u celu podróży, tego nikt nie przewidzi.

Kilka słów o wrażeniach

Bardzo chciałam poczuć ten język, przyzwyczaić się do tej formy i płynąć z nurtem historii. Niestety nie udało mi się. Zawadzał mi, stawał na mojej drodze, potykałam się o słowa, sformułowania, rytm tej prozy. Cały czas myślałam o narracji, nie mogąc w pełni skupić się na fabule i tym, co chciał autor przekazać, wyśmiać, wyszydzić, podkreślić. W momentach, kiedy fabuła układała się w mojej głowie, czułam się z tą historią naprawdę świetnie.

Jestem przekonana, że gdyby Stanisław Syc napisał ją w (bardziej) konwencjonalny sposób, to byłabym zachwycona. Sam pomysł na tę historię (tak, udało mi się ją wyłuskać) jest smakowity, doprawiony, przyjemnie ostry. Z drugiej strony rozumiem pomysł na stworzenie czegoś innego, do tej pory niespotykanego. A może już ktoś współcześnie tak napisał powieść? Poprawcie mnie, jeśli się mylę.

Ta proza na pewno zyska swoich entuzjastów. Już same okładkowe polecenia to potwierdzają. Mnie nie kupiła, chociaż absolutnie nie mieści mi się w głowie, że tak młody człowiek potrafi w ten sposób pisać. Ba! Że ktokolwiek potrafi wskrzesić język pełen archaizmów. Niezwykła to forma! Chylę czoła.

Tytuł: Suplementy siostry Flory
Autor: Stanisław Syc
Wydawnictwo Znak Literanova
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book
Gatunek: literatura piękna
Współpraca barterowa

Z prozą Ann Patchett miałam do czynienia czytając Stan zdumienia. To było na tyle ciekawe doświadczenie, że zdecydowałam się wziąć do recenzji jej najnowszą powieść Tom Lake, którą zachwyciła się Meryl Streep. Aktorka przeczytała powieść dla amerykańskich czytelników. Poza tym trzeba przyznać, że Wydawnictwo Znak Literanova pięknie te powieści wydało. Na pewno mogą być ozdobą niejednego regału z książkami.

Kilka słów o fabule

Ze Stanem zdumienia odbyłam podróż do amazońskiej dżungli, natomiast Tom Lake zaprosił mnie do czereśniowego sadu, gdzie unosi się czar rodzinnych wspomnień. Z bliskości, wzajemnego zaufania i czułości rodzi się obraz przeszłości Lary, którym syci się trójka jej córek. Mogłoby się wydawać, że zapach drzew, ciepłe i długie letnie wieczory zamkną czytelnika w bezpiecznej i sielskiej opowieści. Tak się nie dzieje. Przeszłość Lary, jej romans ze znanym aktorem, kładzie się cieniem na całej historii. Teatr Tom Lake mógł być dla młodej kobiety początkiem pięknej aktorskiej kariery, jednak kilka życiowych zakrętów prowadzi ją w nieoczekiwane ścieżki życia.

Kilka słów o wrażeniach

Proza Ann Patchett jest niezwykle spokojna, momentami wręcz kojąca. Jednak, jak to w życiu bywa, sielanka nie trwa wiecznie i wszystko jest zmienną. Jedni mają nieocenioną zdolność do adaptacji, inni poddają się cieniowi i pogrążają się w mroku, z którego znaleźć drogę jest niezwykle ciężko. Ann Patchett stawia nas w roli widzów w teatrze życia, na tyle sugestywnie tkając swoją historię, że wydaje się nie tyle sztuką, ile rzeczywistością.

Dużo jest w Tom Lake miłości, namiętności, wzajemnej fascynacji, poszukiwania bliskości z drugą osobą, jak i zaskakujących niepowodzeń, zawodów, czy rozczarowań. Ta proza udowadnia, że życie pisze różne scenariusze i warto podążać nad podszeptami namiętności, równocześnie nie tracąc gruntu pod nogami. W końcu życie mamy jedno i warto je przeżyć jak najlepiej.

Proza Ann Patchett nadal jest dla mnie zagadką. Nie potrafię odkryć jej znaków szczególnych (a może ich nie ma?). Na pewno nie zostawia swoich bohaterów w stagnacji, ale buduje mosty do przeszłości, innych miejsc, które odcisnęły swój trwały ślad.

Piękne wydanie, spokojna narracja doprawiona pikantnymi wątkami, nadającymi fabule wyrazistości, może być świetnym towarzyszem podczas długich wieczorów. Pomimo sielskości czereśniowego sadu lektura dobrze skomponuje się z zimową aurą.

Spędziłam z tą powieścią bardzo miły czas. Polecam!

Tytuł: Tom Lake
Autor: Ann Patchett
Wydawnictwo Znak Literanova
Przekład: Anna Gralak
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book
Gatunek: literatura piękna
Współpraca

To nie pierwsza, nie druga, a nawet nie trzecia powieść Katarzyny Zyskowskiej, którą przeczytałam, a wręcz pochłonęłam. Tak, przyznaję – książki polskiej autorki wciągam zachłannie niczym zapach lasu. Zanurzam się w nich, otaczam historiami, które mnie oplatają. I tak sobie trwamy w miłej symbiozie. Tylko na koniec jest żal, że ta czytelnicza podróż tak szybko się skończyła.

Pierwsze wrażenie, kiedy zobaczyłam papierowy egzemplarz najnowszej powieści Nocami krzyczą sarny, było mocne. Uderzyła mnie świetna kompozycja okładki, chociaż za elementami twarzy nie przepadam. Całość kusi tajemnicą, mrokiem i niedopowiedzeniami. Czyż to nie wspaniała zachęta?

Kilka słów o fabule

Nocami krzyczą sarny jest wielogłosem bohaterek. Poznajemy Mareike, Marię i Mariannę. Każda z nich jest inna, ale wszystkie łączy jedno – tajemnica, która zalega w najgłębszych i najlepiej strzeżonych pokładach pamięci. Dopuszczenie do niej osoby postronne, może spowodować burzę w życiu ich samych oraz bliskich.

Fabuła powieści jest utkana jako sztafeta pokoleń. Na każdej zmianie czai się niebezpieczeństwo, ból, gorycz niesprawiedliwości i krzywdy. A przecież każda z bohaterek chce po prostu spokojnie żyć i dowieźć to swoje życie do szczęśliwego końca. Otoczenie i historia mają jednak inne zdanie na ten temat i bez pardonu rzucają im w twarz nowe przeciwności. Podnieść się z kolan, kiedy wcześniej barki przygniótł kolejny cios, nie jest łatwo. Walczą, bo muszą, bo czują, że tak trzeba.

Kilka słów o wrażeniach

Katarzyna Zyskowska odsłania przed czytelnikiem tajemnice Dolnego Śląska, dzikie i pachnące lasem Góry Sowie. Niczym wytrawny i bogaty w opowieści z przeszłości przewodnik prowadzi ścieżkami tajemnic, mrocznych i trudnych czasów, kiedy mieszkańcy tych rejonów byli marionetkami w rękach polityki i władzy. W czasie lektury wracamy do bolesnego czasu przesiedleń, kiedy rodziny polskie przybywały na Dolny Śląsk, a rodziny niemieckie musiały go opuścić przy akompaniamencie bestialskich poczynań sowieckiej armii.

Jednak Nocami krzyczą sarny to nie tylko echo przeszłości. To również współczesna historia Marii, która ma swoje traumy do przepracowania, a równocześnie życie, na które rzuca cień tajemnica jej rodziny.

Słowem podsumowania

Nocami krzyczą sarny dostarcza czytelnikowi mnóstwa emocji i wrażeń. Nie dość, że poznajemy mroczne tajemnice bohaterek, to równocześnie razem z nimi przeżywamy bolesne momenty, pragnąc dodać im otuchy. Nieocenioną wartością dodaną powieści jest wspaniale klimatycznie przedstawione miejsce akcji. Myślę, że czytelnicy, którzy znają te rejony południowej Polski, będą zachwyceni.

W tę powieść się wsiąka. Przez tę powieść się płynie. Co prawda czasami brakuje powietrza od mocnych wrażeń, ale naprawdę warto usłyszeć krzyk saren i dać się uwieść. Świetna literatura.

Tytuł: Nocami krzyczą sarny
Autor: Katarzyna Zyskowska
Wydawnictwo Znak Literanova
Forma książki: papierowa
Gatunek: literatura piękna
Współpraca