Wydawnictwo W.A.B.

Rozmowy z przyjaciółmi – debiutancka powieść irlandzkiej pisarki Sally Rooney wprawiła mnie w dobry nastrój. Klimat ciągłego dialogu bardzo mi się spodobał. Na tyle, że zaraz po lekturze wpisałam Normalnych ludzi na listę e-booków, które planuję w bliskiej przyszłości przeczytać. Apetyt miałam spory i nie ukrywam, że liczyłam na mocne doznania. Troszkę się zawiodłam. Wyrażenia po przeczytaniu powieści są chłodniejsze niż te oczekiwane.

Kilka słów o fabule

Normalni ludzie to historia znajomości dwójki młodych ludzi pochodzących z różnych środowisk. Mieszkają w tej samej miejscowości w Irlandii, chodzą do tej samej szkoły, jednak na szkolnych korytarzach ich relacja nie istnieje.

Marianne jest ekscentryczna, inna niż przeciętny rówieśnik. Ma niewielu znajomych, jednak nie jest to dla niej źródłem frustracji. Connell jest znany w szkole. To gwiazda sportu z wianuszkiem osób, które go podziwiają. Młodych ludzi przyciąga do siebie rodzące się uczucie. Jednak ich miłość nie będzie cukierkowym, słodkim deserem, ale skomplikowaną relacją, która na swej drodze będzie musiała pokonać wiele przeszkód.

Kilka słów o wrażeniach

To, co wyróżnia prozę Sally Rooney to bardzo ciekawie przedstawiona interakcja pomiędzy młodymi. To dojrzałe, dalekie od sztampy pokazanie rodzącej się miłości. Autorka skupiła się na Marianne i Connellu. Wokół nich toczy się wszystko. Od początku do końca są centralnym punktem powieści. Co więcej, autorka tak tę powieść ułożyła, że bez potrzeby użycia fajerwerków ani twistów, fabuła cały czas jest intrygująca.

Normalni ludzie to rozedrgana proza, będąca odbiciem emocji jej bohaterów, ich konwersacji i relacji. Dlaczego w takim razie nie zrobiła na mnie aż tak wielkiego wrażenia? Myślę, że jednym (może kluczowym?) czynnikiem było czytanie tej powieści z doskoku, przez wiele dni. Zostałam wpuszczona do ich świata. Może gdybym usiadła na dłużej i wsłuchała się w to, co mają do powiedzenia, to złapalibyśmy mocniejszą więź? Nie wiem. W mojej ocenie jest to dobra powieść, która może różnorako oddziaływać na czytelników. Co z resztą widać po ocenach, jakie otrzymuje.

Tytuł: Normalni ludzie
Autor: Sally Rooney
Wydawnictwo W.A.B.
Przekład: Jerzy Kozłowski
Forma książki: e-book, dostępna w formie audiobooka
Gatunek: literatura piękna

Pestki Anny Ciarkowskiej odniosły sukces. Książkę szeroko i entuzjastycznie komentowano w mediach społecznościowych. Ciekawa byłam, czym tym razem autorka zaskoczy czytelnika i czy najnowsza powieść będzie napisana w podobnym stylu.

Niezaprzeczalnym jest fakt, że oprawa Dewocji jest „boska”. Okładka przyciąga wzrok i zaprasza do zamkniętego świata świętości oraz ludzkich przekonań i wiary.

Kilka słów o fabule

Bohaterem powieści jest polska, katolicka rodzina, której wzorzec już trochę pokrył się kurzem. To rodzina małomiasteczkowa, gdzie centralne miejsce zajmuje kościół i wspólnota, gdzie więzi społeczne są mocne, a relacje sąsiedzkie niemal nierozerwalne. To miejsce pobożne, z niezachwianą wiarą w moc modlitwy i Maryi.

Dewocje to również, a może przede wszystkim, spowiedź z życia jednej osoby, która została wybrana wbrew sobie i wywyższona w lokalnej społeczności. Niosła na barkach wiele. Nie tylko swoje troski, ale bagaże innych, chcących zrzucić swój balast.

Kilka słów o wrażeniach

Styl Anny Ciarkowskiej jest wyjątkowy. Polska autorka nie pisze wprost, nie pisze prosto. Jej formą wyrazu są liczne metafory, zlepki myśli oraz operowanie obrazem. Jej proza jest niespieszna i poetycka.

Sierpień to był we wsi dziwny miesiąc. Sierpień zostawiał na skórze piegi, a w środku, w człowieku zostawiał poczucie, że kończy się czas słońca, czas dojrzewania i rozkwitania, a nadchodzi czas ścinania ciężkich głów słoneczników, czas opadania, proroczych snów i pytań, co dalej.

Malowane słowem Dewocje są blisko oryginału, wzorca i prawdy. Przez to wielokrotnie wywołują wspomnienia i sprawiają, że przerabiamy w głowie naszą przeszłość. Czasami ręka pisarki dociska mocniej i pojawiający się obraz jest przerysowany.

Powieść Anny Ciarkowskiej jest nieoczywista i pełna przestrzeni do zagospodarowania. Podoba mi się ten ukłon w stronę czytelnika i podarowanie nam miejsca do przemyśleń.

Tytuł: Dewocje
Autor: Anna Ciarkowska
Wydawnictwo W.A.B.
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka i audiobooka
Gatunek: literatura piękna

Napisać powieść autobiograficzną, obedrzeć się z warstwy ochronnej i nie zostać przy tym poranionym to wielka sztuka i odwaga. W swej debiutanckiej powieści Ocean Vuong zabiera czytelnika do korzeni jego wietnamsko-amerykańskiej rodziny. W niecodzienny, bardzo poetycki sposób, zaprasza nas do poznania swojej więzi z matką. Więzi, która wielokrotnie była daleka od czułości, a wręcz drapała szorstkością.

To prawda, że po wietnamsku rzadko mówimy „kocham cię”, a kiedy to robimy, to prawie zawsze po angielsku. Dla nas troska i miłość są wyrażane najwyraźniej poprzez czyny: wyrywanie białych włosów, przyciskanie syna swoim ciałem, żeby zniwelować turbulencje samolotu, a zatem i jego strach.

Wspaniali jesteśmy tylko przez chwilę jest smutną historią. Zahacza o tragedię wojny w Wietnamie, codzienny ból bycia innym, brak miłości, a jeśli się zdarzyła, to jej ulotności. Jest nie tylko obietnicą opowieści o relacji syna i matki. To również obraz uczucia i związku dwóch mężczyzn, obalający mit męskości.

Powieść Oceana Vuonga jest bardzo osobista, szczera i intymna. Napisana w formie listu, zawiera wyznaje syna skierowane do matki, w którym powierza jej sekrety, o których nie wiedziała. Stara się jak najlepiej opowiedzieć i wytłumaczyć swoją przeszłość i namalować słowem świat, w którym żyje. Niemal szeptem kreśli i snuje swoją opowieść. Jego zachęta jest piękna, ale niełatwa. Nie każdy się w niej odnajdzie.

Słowem podsumowania

Język, którym operuje autor jest niełatwy, pełen metafor i dygresji. Przez to nie czyta się powieści lekko i swobodnie. Żeby wyłuskać z niej piękno i istotę, potrzeba skupienia i spokoju.

Pamiętam stół. Pamiętam stół zrobiony ze słów danych mi przez twoje usta. Pamiętam płonący pokój. Pokój płonął, ponieważ Lan mówiła o ogniu. Pamiętam ogień, gdy o nim słuchałem w mieszkaniu w Hartford, wszyscy spali na drewnianej podłodze owinięci kocami Armii Zbawienia.

Wspaniali jesteśmy tylko przez chwilę to bolesna, autentyczna, obleczona pasmem upokorzeń podróż autora przez minione lata. W wielu momentach mnie czarowała.

Wspaniali jesteśmy tylko przez chwilę
Autor: Ocean Vuong
Wydawnictwo W.A.B.
Przekład: Adam Pluszka
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka i audiobooka, czyta Marcin Styczeń
Gatunek: literatura piękna

Sally Rooney to autorka bestsellerowej powieści Normalni ludzie. Zanim do czytelniczych kącików i na regały trafiła ta powieść, której notabene nie czytałam, irlandzka pisarka napisała Rozmowy z przyjaciółmi. Po lekturze wiem, że na pewno sięgnę po wcześniej wydany w Polsce superhit.

Kilka słów o fabule

Bohaterami powieści są młodzi ludzie mieszkający w Irlandii. Frances ma dwadzieścia jeden lat i jest studentką. Posiadając smykałkę do pisania, razem ze swoją byłą dziewczyną i przyjaciółką Bobbi, występuje na slamach poetyckich. Są to publiczne rywalizacje poetów-performerów. (Do tej pory nie znałam tego typu artystycznej aktywności. Sceniczne pojedynki kojarzyły mi się jedynie z hip-hopowcami). Z ich duetu to Frances jest błyskotliwą romantyczką, natomiast Bobby osobą przebojową, otwartą na świat i jego oferty. Na swej performerskiej drodze spotykają Melissę, dziennikarkę bardzo zainteresowaną ich twórczością oraz jej męża Nicka, znanego aktora. Znajomość tej czwórki staje się początkiem burzliwych wydarzeń. Co tu wiele pisać – ich życie wywróci się do góry nogami. Czy te turbulencje doprowadzą do upragnionego szczęścia i stabilizacji? Czy bohaterowie odnajdą się w nowej sytuacji? Dla kogo rachunek zysków i strat będzie dodatni? Wystawiony rachunek za pączkujące uczucie może zaskoczyć niejednego uczestnika dramatu.

Kilka słów o wrażeniach

Powieść Sally Rooney zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Okazała się świetnie czytającą się obyczajówką, która pobudzała moją ciekawość. Pomimo tego, że mogłam się domyślić, jak potoczą się losy oraz w którym kierunku podążą relacje pomiędzy bohaterami, to droga ta była niebanalna i intrygująca. Przyjaciele okazali się ciekawymi ludźmi, z całym spektrum rzeczywistych i możliwych do wyobrażenia zachowań i reakcji.

Niektóre rzeczy trzeba przeżyć, zanim się je zrozumie. Nie zawsze można przyjąć perspektywę analogiczną.

Po lekturze Rozmów z przyjaciółmi można dostrzec, że Sally Rooney jest bardzo dobrą obserwatorką relacji międzyludzkich oraz posiadaczką „sprawnego pióra”, co przekłada się na intrygującą opowieść o ludziach i ich życiowych zawirowaniach. Potrafi ze znawstwem i precyzją rozkładać na czynniki pierwsze emocje inteligentnie nimi żonglując. Naprawdę spodobała mi się ta historia i obraz świata widziany oczami autorki. Polecam!

Tytuł: Rozmowy z przyjaciółmi
Autor: Sally Rooney
Wydawnictwo W.A.B.
Przekład: Łukasz Witczak
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna

Pierwsze wrażenie jest ważne

„Dziki” długo czekał na czytniku, pomimo tego, że słyszałam o tej książce wiele dobrego. Zadziało się to, co wielokrotnie powtarzam – przyszedł właściwy czas na lekturę. A po jej przeczytaniu pomyślałam – o rany, co to była za historia!

Od pierwszych stron spodobał mi się styl autora, do tego stopnia, że już w początkowej fazie opowieści zerknęłam na notę biograficzną, bo byłam ciekawa jakie ma pisarskie doświadczenie. Od razu dostałam odpowiedź na pytanie, kto w taki sposób pisze. Guillermo Arriaga jest scenarzystą, autorem nominowanego do Oskara scenariusza filmu „Babel”. A pisze tak, że włada czytelnikiem i jego uwagą oraz sprawia, że czujemy się jakbyśmy oglądali rewelacyjny film. W odbiorze porównałabym go do niezapomnianego „Jokera” (amerykański dramat psychologiczny z oskarową grą aktorską Joaquina Pheonixa). W wydawniczej notce pisze się o prozie „soczystej i barwnej, jak w powieści „Slumdog. Milioner z ulicy” Vikasa Swarupa.

Jakie kolory ma „Dziki”?

Powieść meksykańskiego pisarza, to z jednej strony wielobarwna (jak okładka książki) historia młodego Juana Guillermo, która pokazuje drogę od kolorowego życia, poprzez krwawy całun zemsty, aż do spokojnych barw, będących obietnicą stabilizacji i nowego życia. Z drugiej strony jest całą gamą szarości, poprzetykaną bielą złowieszczego śniegu, czernią zgliszcz i trudów życia.

Kim jest Dziki?

Miejscem akcji powieści są ulice Meksyku, ale nie tylko. Juan Guillermo stracił starszego brata, babcię i rodziców. Został sam z garstką znajomych i płonącą rządzą zemsty, która go spala. Przy boku ma wiernego psa oraz wilka, któremu chce zwrócić wolność. Czy osiągnięcie celu, jakim jest wyrównanie rachunków, przywróci mu równowagę? Czy „oko za oko, ząb za ząb” będzie oczyszczające? Juan walczy z demonami, a pomagają mu: dziewczyna z sąsiedztwa oraz poskramiacz i treser dzikich zwierząt. Gdzie razem dotrą? Czego się dowiedzą o sobie i swoim życiu?

„Dziki” to również powieść o naturze i przyjaźni. Zabiera czytelnika w odległe rejony Kanady, gdzie Amaruq podąża śladem dzikiego wilka. Te dwa wątki, będące odrębnymi historiami, coraz bardziej się do siebie zbliżają, doprowadzając do doskonałego finału.

Słowem podsumowania

Świetna historia, obrazowo i rewelacyjnie napisana! Buzuje emocjami. Każda scena w „Dzikim” żyje i jest bardzo realistyczna do tego stopnia, że kilkukrotnie wstrzymywałam oddech i czekałam na jej finał. A tych małych, doskonałych finałów, budujących większy obraz, jest bez liku. Naprawdę warto ściągnąć ją z regału, wydobyć z odmętów czytnika lub po prostu kupić.

Tytuł: „Dziki”
Autor: Guillermo Arriaga
Wydawnictwo W.A.B.
Tłumaczył: Katarzyna Okrasko, Agata Ostrowska
Forma książki: e-book
Gatunek: literatura piękna

Moja przygoda z prozą Majgull Axelsson, szwedzkiej pisarki i dziennikarki, której książki zostały przetłumaczone na 23 języki, zaczęła się od powieści „Pępowina„. To było wspaniałe spotkanie. „Przyznam niewesołe, trudne, bo ludzkie relacje nigdy nie są proste i oczywiste. A już te pomiędzy najbliższymi sobie osobami, najtrudniejsze”. Potem przyszła kolej na „Ja nie jestem Miriam„. „To powieść o sile kobiet, przyjaźni, dobrych ludziach-aniołach, których można spotkać na drodze życia oraz o tożsamości”. Po przeczytaniu „Tej, którą nigdy nie byłam” stwierdzam, że autorka za każdym razem zaskakuje czytelnika. Wspólnym mianownikiem wymienionych powieści jest niewątpliwie styl autorki, oszczędny, wręcz surowy, oraz motyw bliskich relacji międzyludzkich.

Zawsze się bałam. Bałam się być zbyt brzydka i bałam się być zbyt piękna. Bałam się za bardzo zbliżyć do drugiego człowieka i równie mocno obawiałam się odrzucenia. Bałam się drwin. Bałam się oskarżeń, że się mylę, i równie mocno obawiałam się uznania mnie za arogancką, kiedy miałam rację. Takie życie bardzo wyczerpuje. W końcu brakuje już sił, wszystkie źródła są puste i człowiek chce tylko wydobyć się ze swojego życia. Zmienić. Stać kimś innym.

„Ta, którą nigdy nie byłam” ma bardzo niecodzienną konstrukcję. Fabuła jest poszatkowana na kilka wątków, które cały czas się przeplatają tworząc całość. Zabieg ten nie ułatwia czytania i wymusza skupienie się na treści. Bez tej uważności łatwo pogubić się w akcji. Po przeczytaniu powieści wydaje mi się, że gdyby autorka ułożyła fabułę w bardziej konwencjonalny sposób, to byłaby ona bardziej przystępna. Dlatego, jeśli nie czytaliście żadnej powieści Majgull Axelsson, to proponuję nie zaczynać przygody z jej twórczością od tej powieści.

„Ta, którą nigdy nie byłam” opowiada historię MaryMarie, kobiety mającej problem ze swoją osobowością. Poznajemy jej losy, ścieżkę kariery oraz życie prywatne. We wszystkich tych obszarach dużo się dzieje. Kobieta przeżywa sukcesy, ale również wielokrotnie wpada w głębokie dołki. Źródłem największych i najboleśniejszych perturbacji i życiowych zawirowań jest małżeństwo z kobieciarzem, które doprowadza do traumatycznych wydarzeń i odciska piętno na jej przyszłości.

Powieść Majgull Axelsson to podroż w nieznane. W głębokie odmęty ludzkiej psychiki. Towarzyszenie głównej bohaterce w codziennych potyczkach z otoczeniem i samą sobą jest frapującym doznaniem. Autorka ma zdolność wnikania do ludzkiej psychiki i wyciągania na wierzch ukrytych rozterek.

„Ta, którą nigdy nie byłam” nie będzie moją ulubioną powieścią szwedzkiej pisarki wyłącznie przez konstrukcję powieści, gdyż sama fabuła jest bardzo ciekawa.

Obdzieram siebie samą ze skóry, aż do kości.

Na autostradzie włączam automatyczną kontrolę prędkości i opróżniam się z myśli, nie pamiętam już, kim jestem i dokąd jadę.

Tytuł: „Ta, którą nigdy nie byłam”
Autor: Majgull Axelsson
Wydawnictwo W.A.B
Tłumaczył: Katarzyna Tubylewicz
Forma książki: e-book
Gatunek: literatura piękna

Literatura węgierska nie jest tą, którą często czytam. Na „Ptaszynę” zwróciła moją uwagę czytelnicza brać. Ta powieść jest kolejnym dowodem, że polecenia osób o zbliżonym, literackim guście są bardzo cenne i wielokrotnie wyciągają z morza tytułów te, które są warte przeczytania.

Akcja powieści rozgrywa się w małym węgierskim miasteczku, w 1899 roku. Starsze małżeństwo Akacjusz Vajkay i jego żona Antonina postanawiają wysłać ich jedyne dziecko na tydzień do wujostwa na wieś. Córka będzie mogła odpocząć od miasta, od pracy w domu, jak również, a może przede wszystkim, od nich. Trzydziestopięcioletnia Ptaszyna, jak ją nazywają, jest starą panną, nieładną i nieatrakcyjną. Całą trójkę łączy bardzo silna więź emocjonalna. Wydawałoby się, że nie potrafią bez siebie żyć, dlatego czas rozstania będzie dla rodziny dużym wyzwaniem i psychicznym obciążeniem.

Siedmiodniowe rozstanie z córką okaże się istnym trzęsieniem ziemi w codziennej egzystencji państwa Vajkay. Akacjusz i Antonina zaczną robić rzeczy, których nie robili od lat, odwiedzać miejsca, w których ich noga nie postała, spotykać się z ludźmi i odkrywać smak życia na nowo. Ten tydzień jest dla rodziców Ptaszyny, jak życiodajna transfuzja krwi. Czy będzie dla nich wszystkich początkiem rewolucyjnych zmian?

Wkroczenie w świat „Ptaszyny” było nietuzinkowym doświadczeniem. Miałam poczucie włożenia filcowych kapci i odwiedzenia zakurzonego skansenu pełnego wyjątkowych eksponatów, za którymi stoi jakaś ciekawa historia. Dezső Kosztolányi zaprosił czytelnika w progi domu, który rządzi się niecodziennymi prawami. Przedstawił rodzinę, w której rodzice są uzależnieni od swojej córki i wszystko robią pod jej dyktando, nie dając sobie miejsca na własne przyjemności.

Autor w niezwykle ciekawy sposób pokazuje, jak pasja życia potrafi zostać stłamszona, zastraszona i wyrugowana. A to wszystko w otoczeniu węgierskiej prowincji, z jej blaskami i cieniami.

Jeśli tylko szukacie nowych doświadczeń i prozy, która pomimo niespiesznej akcji, porywa od pierwszych stron, to „Ptaszyna”będzie doskonałym wyborem. Ja bawiłam się świetnie i bardzo tę powieść polecam!

Tytuł: „Ptaszyna”
Autor: Dezső Kosztolányi
Wydawnictwo W.A.B.
Tłumaczył: Andrzej Sieroszewski
Forma książki: e-book, Legimi
Gatunek: literatura piękna