Tag:

Wydawnictwo Rebis

Autobiografia

„Nóż” Salman Rushdie – Powrót do przeszłości

przez Katarzyna Denisiuk

Literatura ma wiele twarzy. Można odpłynąć w świecie fantasy, poczuć dreszcz emocji w powieściach sensacyjnych i thrillerach, wczuć się w rolę śledczych i rozkładać na czynniki pierwsze kryminalne zagadki, przeżyć miłosne uniesienia w romansach i tak dalej i tym podobne. Oczywiście to uproszczenie, ale pokazują, że świat książek to ogromne źródło pięknych doznań, ale też wyjątkowy obszar poznawczy.

W literaturę się ucieka, literatura pokrzepia, ale może się też stać źródłem zagrożenia. Salman Rushdie to brytyjsko-indyjski pisarz i eseista uważany za jednego z najwybitniejszych współczesnych autorów. Jego twórczość oparta jest na realizmie magicznym i jest głęboko zakorzeniona w historii oraz kulturze Indii i Bliskiego Wschodu.

Rushdie zyskał międzynarodową sławę dzięki swojej powieści „Dzieci północy” (1981), która zdobyła Nagrodę Bookera. Największe kontrowersje wokół Rushdiego wywołała jego książka „Szatańskie wersety” (1988). Sprowokowała Ajatollaha Chomeiniego, duchowego przywódcę Iranu, do wydania fatwy, nakazującej każdemu wiernemu muzułmaninowi zabicie pisarza. Od tamtej pory Rushdie żył w ukryciu pod ochroną policji przez wiele lat.

12 sierpnia 2022 roku został zaatakowany podczas wystąpienia w Chautauqua Institution w stanie Nowy Jork. Rushdie miał wziąć udział w dyskusji na temat między innymi wolności słowa, gdy napastnik wbiegł na scenę i zaatakował go, zadając mu kilkanaście ciosów nożem.

Nóż. Rozważania po próbie zabójstwa to nie tylko wspomnienia tego traumatycznego dla pisarza dnia. To również opis walki o życie i długotrwałej rekonwalescencji. Nie zamyka się w obszarze osobistych przeżyć. Snuje refleksje na temat życia, znaczenia sztuki, siły literatury i mocy słowa. Oczywiście wraca do motywu (próby) zabójstwa, układa hipotetyczny dialog z niedoszłym zabójcą, zastanawia się, jak urządzony jest ten świat.

Ten autobiograficzny tekst wysłuchałam w formie audiobooka. Czyta Adam Bauman i robi to świetnie. Bardzo ciekawa pozycja.

Tytuł: Nóż. Rozważania po próbie zabójstwa
Autor: Salman Rushdie
Wydawnictwo Rebis, Audioteka
Przekład: Jerzy Kozłowski
Forma książki: audiobook, czyt Adam Bauman, dostępna w formie e-booka
Gatunek: autobiografia, pamiętnik
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookAutobiografiaBiografia

„Pokonać mur. Wspomnienia” Marina Abramović, James Kaplan – Sztuka performansu

przez Katarzyna Denisiuk

W 2010 roku zdarzyło się coś niezwykłego – ponad 750 tysięcy ludzi ustawiło się w kolejce do nowojorskiego Muzeum Sztuki Nowoczesnej, by wziąć udział w trwającym w sumie ponad 700 godzin performansie Mariny Abramović – usiąść naprzeciw niej i nawiązać z nią milczące porozumienie.

Performans — sytuacja artystyczna, której przedmiotem i podmiotem jest obecność artysty w określonym kontekście czasu, przestrzeni i własnych ograniczeń. Artysta występujący przed publicznością jest zarówno twórcą, jak i materią sztuki. Elementem performansu może być właściwie każdy przedmiot, pojęcie, obiekt lub temat wskazany, czy zasugerowany przez artystę w trakcie wystąpienia, a nawet ciało artysty.

Performans dąży do zaskoczenia i poruszenia publiczności. Performerzy nierzadko w swoim wyrażaniu sztuki są kontrowersyjni, czy to przez aspekt bólu, czy też czynnik religijny. Nieobca jest im nagość, narażanie ciała na cierpienie i poddawanie się woli uczestników przedstawienia.

Wysłuchałam audiobooka, wspomnień Mariny Abramović, serbskiej performerki urodzonej w Belgradzie. Swoje artystyczne życie zaczęła od malarstwa, ale szybko odkryła, że to prowokacyjny performans jest jej przeznaczeniem.

Początkowo występowała solo. W 1975 roku w Amsterdamie poznała niemieckiego artystę Ulaya i od tego momentu przez 12 lat podążali w duecie drogą artystyczną.

Kilka słów o wrażeniach

Kocham książki między innymi za to, że sprawiają, że dostępny jest mi świat do tej pory obcy. W przypadku tej biografii to świat sztuki performansu i wolności artystycznej. Nigdy nie uczestniczyłam w pokazie, happeningu i dlatego byłam zszokowana, że już same opisy działań artystycznych Mariny Abramović wprawiały mnie w rozedrganie. Jestem przekonana, że dotknięcie i poczucie tej formy na żywo, byłoby niezwykłym doznaniem.

Już sztuka nieożywiona potrafi wzbudzić falę i kotłowaninę myśli, a co dopiero uruchomienie innych zmysłów. Nigdy nie zapomnę wystawy w muzeum sztuki współczesnej w Sztokholmie. Myślałam, że mnie nie poruszy, albo przynajmniej w mniejszym stopniu, a wyszłam zachwycona i jakby otwarta ma nowe. Cudowne doświadczenie. Nie potrafię wyobrazić sobie, co musi czuć performer, kiedy pokazuje publiczności swoją wizję. To musi być ekstatyczne doznanie.

Doświadczyłam wolności absolutnej – czułam, że moje ciało nie zna ograniczeń, że ból nie ma żadnego znaczenia, że nic się nie liczy – i to mnie upoiło.

Świetna autobiografia niezwykle barwnej artystki. Słuchało się wybornie. Polecam!

Tytuł: Pokonać mur. Wspomnienia
Autor: Marina Abramović, James Kaplan
Wydawnictwo Rebis, Audioteka
Przekład: Magdalena Hermanowska, Anna Bernaczyk
Forma książki: audiobook, czyta Dorota Landowska; dostępna jako e-book
Gatunek: autobiografia, biografia
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookSensacja

„Stół króla Salomona” Luis Montero Manglano Skok w krainę tajemniczych symboli, znaków i czyhających niebezpieczeństw

przez Katarzyna Denisiuk

 

Tytuł: „Stół króla Salomona”
Autor: Luis Montero Manglano
Wydawnictwo: Rebis
Tłumaczył: Katarzyna Okrasko, Agata Ostrowska
Forma książki: audiobook; czyta Maciej Kowalik
Gatunek: sensacja
Seria: Poszukiwacze (1)
fot. Katarzyna Denisiuk
Lubię „przygodówki” czy to w postaci książek, filmów, czy gier komputerowych. Nie są rozrywką po którą często sięgam, ale jak już trafi mi się coś dobrego, to czerpię garściami i świetnie się przy tym bawię.

 

Dokładnie tak było ze „Stołem króla Salomona” Luisa Montero Manglano (jeśli coś Wam mówi nazwisko Montero, to słusznie, bo Luis jest bratem Carli autorki „Szmaragdowej Tablicy”), który porwał mnie do krainy beztroskiego poszukiwania zaginionego skarbu. Pamiętacie filmy z Indianą Jones’em? Książka Montero jest w takim klimacie – tajemniczych znaków, symboli i czyhających na każdym kroku niebezpieczeństw.
Tirso Alfaro, doktorant na wydziale historii sztuki, po niefortunnym zdarzeniu podczas praktyki w muzeum w Canterbury wraca do Madrytu w poszukiwaniu pracy. Odpowiada na dosyć niepozorną i mało bogatą w treść ofertę zatrudnienia. Wrodzona ciekawość każe mu nie pozostać obojętnym, a spore umiejętności umożliwiają pokonywanie kolejnych stopni rekrutacji, których zwieńczeniem jest zasilenie szeregu pracowników NKP, czyli Narodowego Korpusu Poszukiwaczy. Organizacja, na czele której stoi charyzmatyczny szef, ma za zdanie odzyskiwać cenne dzieła sztuki należące do dziedzictwa Hiszpanii.
O samej fabule nic więcej nie napiszę, bo nie chcę zepsuć zabawy. Wystarczy dodać, że nowa praca Tirso nie jest nudnym siedzeniem przy biurku i przerzucaniem papierów. To pełna przygód, zagadek, łamigłówek, „łamania sobie głowy” i niebezpieczeństw podróż do świata sztuki i historii.
Książkę wysłuchałam w formie audiobooka w interpretacji Macieja Kowalika. Te kilkanaście godzin sprawiły mi wielką przyjemność. Szkoda, że nie zrealizowano kolejnych książek z cyklu „Poszukiwacze” w formie audio, bo połączenie tej formy z treścią jaką oferuje nam Montero sprawdziła się doskonale.
Podczas lektury czułam się jak dziecko przed którym zostały otworzone podwoje ogromnej sali pełnej tajemniczych zakamarków, przedmiotów, labiryntów i pułapek. Po godzinach zabawy wyszłam z niej z wypiekami na twarzy i postanowieniem, że jeszcze tam wrócę czytając kolejne części z serii.
Kapitalna przygoda. Polecam!
Ocena: 5/6

 

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookKryminał

„Noc” Bernard Minier Znów zabrzmi muzyka Mahlera

przez Katarzyna Denisiuk

 

Tytuł: „Noc”
Autor: Bernard Minier
Wydawnictwo: Rebis
Tłumaczył: Monika Szewc-Osiecka
Forma książki: audiobook; czyta Piotr Grabowski
Gatunek: kryminał
Seria: Martin Servaz (4)

 

fot. Radek Denisiuk

 

„Noc” Bernarda Miniera jest czwartą z cyklu z komendantem Martinem Servazem. Cyklu, którego wszystkie części wysłuchałam. Jako żywo pamiętam emocje towarzyszące mi przy „Bielszym odcieniu śmierci”, a potem kolejno „Kręgu” i „Nie gaś światła”. Wszystkie audiobooki czyta Piotr Grabowski. Kto na co dzień słucha książek, ten wie, że pan Piotr jest gwarantem bardzo dobrych wrażeń. „Noc” również działała na zmysły, chociaż fabuła nie była aż tak porywająca jak poprzednie części.
Pamiętacie Juliana Hirtmanna? Wyjątkowo okrutnego i przebiegłego mordercę? Nie daje o sobie zapomnieć. Komendant Servaz ściga go od lat, jednak cały czas pozostaje nieuchwytnym. Piekielnie błyskotliwy i bezwzględny wodzi wszystkich za nos.
Tym razem połączono siły francuskiej i norweskiej policji. Inspektor Kirsten Nigaard, prowadzi śledztwo w sprawie morderstwa kobiety pracującej na platformie wiertniczej na Morzu Północnym. Znajduje tam wskazówki bezpośrednio prowadzące do Francji, do komendanta Servaza oraz tajemniczego chłopca, który odegra w całej historii niebagatelną rolę.
Ponownie zabrzmiała muzyka Mahlera, znów wkroczyliśmy w mroczny świat Miniera, z Hitmannem, który jak władca lalek z wielką finezją i łatwością steruje policjantami i całym śledztwem. Czy długoletnia potyczka pomiędzy policjantem i psychopatą będzie miała swój finał?
To co wyróżnia Miniera jako autora kryminałów, to niepowtarzalny klimat zawierający pierwiastek skandynawskiej surowości oraz tajemniczość, mroczność francuskich autorów takich jak Maxime Chattam. Bardzo mi ta kompilacja przypadła do gustu i na każdą nową powieść Miniera czekam z niecierpliwością.
Zanim akcja rozwinęła się i osiągnęła odpowiednią temperaturę, autor trochę kluczył, sięgał po poboczne wątki i przez to książka wydaje się być w pewnym stopniu – zwłaszcza na początku – przegadana. Ale pamiętajcie, czyta Piotr Grabowski, którego bajecznie się słucha, więc ten niespieszny rozwój akcji aż tak nie nuży. A samo zakończenie … powoduje ciarki.
Nieznających pióra Miniera zachęcam do sięgnięcia po serię, bo są to przebiegłe, inteligentne i doprawione bardzo pożądaną mroczną nutą kryminały. A tym, którzy znają książki autora mówię – „Noc” może nie jest rewelacyjna, ale warta przeczytania. Po kolejną część na pewno sięgnę.
Ocena: 4,5/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
KryminałSensacjaThriller

„To był człowiek!” Jeffrey Archer Cudowne zakończenie kronik rodziny Cliftonów

przez Katarzyna Denisiuk
Tytuł: „To był człowiek!”
Autor: Jeffrey Archer
Wydawnictwo: Rebis
Tłumaczył: Maciej Szymański, Danuta Sękalska
Forma książki: ebook
fot. Katarzyna Denisiuk
Ogarnął mnie niewysłowiony żal, że „To był człowiek” jest ostatnią z serii kronik rodziny Cliftonów Jeffrey’a Archera. Tylko zaczęłam, a od razu poczułam się jak w domu. Zżyłam się z bohaterami i to bardzo. Z jednymi mogłabym się zaprzyjaźnić, innych nie chciałabym znać, a z „duszką” Virginią nie chciałabym mieć absolutnie nic wspólnego. Przyznać jednak trzeba, że jej postać nadawała kolorytu, podkręcała emocje i była jak szczypta przyprawy, która choć niewielka, nadaje całej potrawie wykwintny i doskonały smak.
Siódma część sagi rozgrywa się w latach 1978-1992 w Wielkiej Brytanii. Poznajemy dalsze losy wszystkich bohaterów. Nikt nie zostaje pominięty. Dodatkowo zostaje rozwiązana zagadka, która była kamieniem milowym w życiu Harrego Cliftona i sprawiła, że miał takie a nie inne życie, określiła go i ukształtowała. Poruszaliśmy się w obszarach polityki, biznesu, sztuki. Byli szpiedzy, błędy młodości, knowania i intrygi. Czyli to wszystko do czego przyzwyczaił nas Archer i czym nas wabił i przyciągał.
Wydawałoby się, że autor już nie ma czym zaskoczyć, bo przecież gdzieś tam miałam w głowie możliwe scenariusze i wyobrażenia o przyszłości głównych bohaterów. Byłam w wielkim błędzie, bo autor okazał się nie tylko wspaniałym gawędziarzem, który w sposób mistrzowski ustawił figury na szachownicy życia, ale w cudowny sposób postawił kropkę nad i całej serii. Zakończenie książki to creme de la creme siedmiotomowej historii.
Cały tok jego życia był łagodny:
Wszystkie żywioły tak się w nim skleiły,
Że na ten widok wstać wstać mogła natura,
Rzec ziemi całej śmiało: „To był człowiek!
/”Juliusz Cezar” William Shakespeare w przekładzie Leona Urlicha/
Łyso będzie bez Cliftonów i Barringtonów. Pozostaje żal, że to już koniec, ale też uczucie ulgi, że z taką klasą autor rozstał się z bohaterami. Chapeau bas Panie Archer! Polecam serdecznie!
Ocena: 6/6
0 komentarz
1 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura obyczajowa

„Nina” Nina Majewska-Brown Czwarta część z cyklu Nina Brown nie wpasowała się w mój nastrój

przez Katarzyna Denisiuk
Tytuł: „Nina”
Autor: Nina Majewska-Brown
Wydawnictwo: Rebis
Forma książki: papierowa
fot. Katarzyna Denisiuk
Nie miałam teraz w planach czytania „Niny” Niny Majewskiej-Brown – czwartej części cyklu Nina Brown. Owszem, wpisana była na stosik książek „do przeczytania”, bo poprzednie trzy części („Wakacje”, „Zwyczajny dzień”, „Jak się nie zakochać”) dostarczyły mi fajnej rozrywki, dobrze się przy nich bawiłam. Mama wypożyczyła z biblioteki i powiedziała: „Szybko się czyta. Wczoraj zaczęłam, dzisiaj skończyłam. Dobra”. Pomyślałam, skoro tak, to nie wstrzymam na długo „upraszających się” o uwagę planowanych książek.
I … to był błąd. Uwaga! Nie dlatego, że to była zła książka, że poszło coś nie tak i po dobrych poprzednich częściach, ta od nich odstawała. Nie, nie, nie! Po prostu nie wpasowała się w nastrój, porę roku i temperaturę za oknem. A sami wiecie jak ta „otoczka” potrafi wpłynąć na czytaną przez nas książkę.
Nina jest matką, prowadzi dom, restaurację, wychowuje dzieci i układa sobie życie z nowym mężczyzną. Wszystko teoretycznie powinno się kleić, w miarę dobrze funkcjonować, normalnie, ale … normalnym nie jest. Bo czy można funkcjonować zachowując zdrowe zmysły, gdy non stop Ktoś dorzuca swoje trzy grosze, a nawet setki, tysiące groszy do worka pt.: „życie Niny” i wchodzi z brudnymi buciorami do w miarę uporządkowanego domu?
Z jednej strony dałabym jej medal za cierpliwość, stalowe nerwy, empatię, a po minucie zabrałabym go jej za to, że była tak mało asertywna i dała sobie wchodzić wszystkim naokoło na głowę. Nie mogę napisać, że takich „Nin” na świecie nie ma. Tego przecież nie wiem, a poza tym nie jest to reportaż, literatura faktu, tylko fikcja literacka.
Wracając do tego co napisałam na wstępie. Gdyby „Nina” wpadła mi w ręce na wakacjach, w czasie błogiego lenistwa i czystego relaksu, mój odbiór byłby o wiele lepszy, książkę oceniłabym wyżej. A tak? Humor był i owszem, ale nie potrafiłam odebrać historii z przymrużeniem oka i tak na luzie. Wyszło trochę naiwnie.
Chcę jednak podkreślić i podsumować – jeśli ktoś z Was szuka bardzo lekkiej książki, takiej do przeczytania „na raz”, „Nina” i pozostałe z serii będą ideale. I te okładki. Prawda, że świetne?
Ocena: 3,5/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Sensacja

„W godzinie próby” Jeffrey Archer Szósta odsłona w stylu rasowej sensacji a’la Robert Ludlum

przez Katarzyna Denisiuk
Tytuł: „W godzinie próby”
Autor: Jeffrey Archer
Wydawnictwo: Rebis
Tłumaczył: Danuta Sękalska-Wojtowicz
Forma książki: ebook
fot. Katarzyna Denisiuk
„Powieść szybko zajęła pierwsze miejsce na liście bestsellerów „New York Times””. Jeśli książki Harrego Cliftona, jednego z bohaterów kronik rodziny Cliftonów, były tak dobre jak powieści wychodzące spod pióra Jeffrey’a Archera, to w ogóle się nie dziwię, że Harry był człowiekiem sukcesu czytanym na całym świecie.
„W godzinie próby” to lata 1970-1978, pełne zwrotów akcji, trzęsień ziemi w rodzinach Cliftonów, Barringtonów, ale przede wszystkim w otaczającym ich świecie, wśród znajomych, przyjaciół oraz wrogów. Oj niejednokrotnie robiłam „wielkie oczy” i w duchu mówiłam „o, kurczę!”. Poza tym miałam nieodparte wrażenie, że czytam „pełnokrwistą” i rasową książkę sensacyjną, zestawiając ją z najlepszymi działami Roberta Ludluma.
Porwanie, zabójstwo, aresztowanie, więzienie, szantaż, przemyt, szpiegostwo, to tylko kilka słów dających wskazówkę co się wydarzyło w szóstej części kronik.
Sporo dzieje się poza prawem lub z obejściem prawa, ale nadal jesteśmy uczestnikami działań toczących się sferze polityki, biznesu, bankowości i towarzyszymy bohaterom na kolejnych szczeblach ich karier. Jedni pną się w górę, inny … z hukiem ze „stołków” spadają. Tu również nie brakuje szemranych interesów, kuluarowych rozmów, „wojny podjazdowej”. Lady Virginia jest niemal w szczytowej formie. W swoich knowaniach i intrygach wznosi się na wyżyny. Oj tak, to jest bardzo wyrazista postać nadająca drapieżności i pazura całej serii. Są też dobre, cudowne wręcz i wzruszające momenty. Są osoby o wielkich sercach i szlachetnych duszach.
Bardzo jestem ciekawa jak Archer zakończy cały cykl. Jak potoczą się losy głównych bohaterów? Czy wszystkie wątki zostaną domknięte? Czy będzie „żyli długo i szczęśliwie? Nie, na to prawdopodobnie nie ma co liczyć. Czas podsumowań będzie przy siódmej części, a ja z tego miejsca, po raz kolejny serdecznie Was zachęcam do przeczytania całej serii.
Ocena: 5,5/6
PS Jako, że akcja na chwilę przenosi się do Moskwy autorstwa Gosi – klika „migawek” z tego miasta
fot. Gosia Hadyś
fot. Gosia Hadyś

 

fot. Gosia Hadyś

 

fot. Gosia Hadyś

 

fot. Gosia Hadyś
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Sensacja

„Potężniejszy od miecza” Jeffrey Archer Piąta część kronik rodziny Cliftonów

przez Katarzyna Denisiuk
Tytuł: „Potężniejszy od miecza”
Autor: Jeffrey Archer
Wydawnictwo: Rebis
Tłumaczył: Danuta Sękalska-Wojtowicz
Forma książki: ebook
fot. Katarzyna Denisiuk
AAA, myślałam, że mam wybrakowany egzemplarz! Że czytnik spłatał mi figla! Już miałam pisać do Amazonu 😉 Jak tak można zostawić czytelnika w zawieszeniu? Co za zakończenie! Jakbym książkę czytała we wrześniu 2015 roku i potem miała czekać cały rok na kolejną, to szaleństwo murowane. A tak, komfortowo, raz, dwa, sięgam po część szóstą.
W piątej części kronik rodziny Cliftonów pt.: „Potężniejszy od miecza” standardowo – bo do tego jesteśmy już przyzwyczajeni – sporo się dzieje. Tym razem przenosimy się w lata 1964-1970. Na arenie bankowo-finansowej pojawiają się nowi gracze. W biznesie występują spore roszady. Smaczku dodają prawne potyczki na salach sądowych i to nie tylko w Anglii. Ponownie, na chwilkę wyjedziemy do Stanów Zjednoczonych, za to na dłużej zatrzymamy się w Rosji, gdzie „zawędruje” Harry Clifton. Fani lady Victorii nie będą zawiedzeni, bo znów pokaże swój pazur. Pojawi się też nowy, bardzo ciekawy i niedokończony wątek.
Można ciekawie wpleść ekonomię i finanse w fikcję literacką? Można! Z pasją pisać o zawiłościach angielskiej polityki i dochodzeniu na najwyższe szczeble władzy? Można! Archer jest tego najlepszym przykładem.
Przy każdej kolejnej części zastanawiam się co kryje się pod danym tytułem i zauważyłam, że autor odkrywa karty dopiero pod koniec każdej książki. Również okładki, choć może nie takie elektryzujące i wpadające w oko, są trafnym odzwierciedleniem zapisanych historii.
Co tu dużo pisać – nic tylko czytać Archera, bo dostarcza kapitalnej rozrywki.
Ocena: 5/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Sensacja

„Ostrożnie z marzeniami” Jeffrey Archer Już po raz czwarty i nadal jest wspaniale

przez Katarzyna Denisiuk
Tytuł: „Ostrożnie z marzeniami”
Autor: Jeffrey Archer
Wydawnictwo: Rebis
Tłumaczył: Danuta Sękalska-Wojtowicz

 

Forma książki: ebook (do zdjęcia pozowała książka papierowa)
fot. Katarzyna Denisiuk
Premiera wydania ostatniej części kronik rodziny Cliftonów już za 6 dni (26 września), dlatego wszystkie książki odkładam na bok i kończę cykl. Spokooojnie, zdążę 😉
Akcja „Ostrożnie z marzeniami” osadzona jest w latach 1957-1964. W tej części przebywamy głównie w Wielkiej Brytanii, ale robimy również krótką wycieczkę do Stanów Zjednoczonych i nie zabraknie nas na pokładzie MV Buckinghama żeglującego do Nowego Jorku.
Poprzednia część pt.: „Sekret najpilniej strzeżony” zakończyła się dramatycznie. Sebastian, jadąc samochodem z Brunonem, synem Don Pedro Martineza miał wypadek. Komuś bardzo zależało, żeby syn Harrego i Emmy zginął. Niestety to nie jest koniec tragicznych wydarzeń. Rodzina przyjmuje kolejny cios.
Ktoś jest skłonny poświęcić niemal wszystko, żeby Barringtonowie i Cliftonowie ponieśli nauczkę, stracili radość życia, pogrążyli się w smutku i rozpaczy. Oj tak, to jest prywatna wendeta.
Zarządzanie, biznes, bankowość, w tej części to ważne, a nawet kluczowe obszary. Tym razem mniej jest polityki, z którą związany jest Giles, za to dotkniemy świata sztuki. Kariera pisarska Harrego też będzie w cieniu innych wydarzeń. Postacią grającą pierwsze skrzypce będzie Emma, która pretenduje na stanowisko prezesa Spółki Żeglugowej Barringtona i tajemniczy człowiek z Yorkshire, który odegra bardzo ważną rolę w życiu bohaterów. Czy pomimo bardzo wielu przeciwności i kreciej roboty ze strony „przychylnych” osób, uda się odbyć dziewiczy rejs luksusowym statkiem, chlubą niemal wszystkich członków rodziny? Czy Barringtonowie i Cliftonowie w końcu zaznają spokoju?
Jestem pod nieustającym wrażeniem pióra Jeffreya Archera. Były momenty, że zastanawiałam się, czy autor nie „podkoloryzował”, ale zaraz potom pojawiły się zdania, które całkowicie rozwiały moje wątpliwości. W taki sposób pisze swoją historię, że wydaje się być autentyczna. Wspaniałym pisarz-iluzjonista.
Czytając „Ostrożnie z marzeniami” miałam taki moment, że nie chciałam wysiadać z autobusu jadąc do pracy, bo czytałam TAKI fragment. A potem cierpiałam 8 godzin, żeby się dowiedzieć co się wydarzyło.
Zakończenie jak ZAWSZE powoduje szybsze bicie serca i najlepiej od razu sięgnąć po kolejną część. Tym razem tak zrobiłam. Przypomnę, że Jeffrey Archer ma tytuł szlachecki i ja Go widzę w opisywanych przez siebie czasach, przechadzającego się Downing Street, jakby żył tuż obok swoich bohaterów. Dżentelmen. Klasa sama w sobie!
PS Słowo na dziś – primogenitura – prawo pierwszeństwa dziedziczenia przez najstarszego syna lub najstarszego potomka w linii prostej.
PS2 Don Pedro Martinez ewidentnie kojarzy mi się z Don Pedrem z „Porwania Baltazara Gąbki” – pewnie część z Was pamięta. Fajna bajka to była 😉
Ocena: 5/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Bez kategorii

„Za grzechy ojca” Trzymająca poziom druga część cyklu Kroniki rodziny Cliftonów

przez Katarzyna Denisiuk

Tytuł: „Za grzechy ojca”
Autor: Jeffrey Archer
Wydawnictwo: Rebis
Tłumaczył: Wiesław Mleczko, Danuta Sękalska-Wojtowicz
Forma książki: papierowa, dostępna również w formie ebooka

 

Grajcarek – Szczawnica
fot. Katarzyna Denisiuk
 
 
Jeżeli, drogi Czytelniku, trafiłeś na tę książkę Jeffrey’a Archera, to wiedz, że koniecznie należy wcześniej przeczytać „Czas pokaże”, gdyż „Za grzechy ojca” jest drugą częścią cyklu Kroniki rodziny Cliftonów. Owszem, niezorientowany czytelnik zostanie uświadomiony co do tej pory wydarzyło się w życiu głównych bohaterów, jednak jest to bardziej w formie „przypominajki” dla tych co poszczególne części czytają w dłuższych odstępach czasu. Zdecydowanie rekomenduję uzupełnienie sobie wszystkich wiadomości, bo naprawdę warto.
Akcja książki zaczyna się dokładnie w tym momencie, w jakim zakończyła się poprzednia część, czyli jesteśmy świadkami postawienia zarzutu morderstwa i aresztowania Harrego Cliftona, a raczej poległego na morzu Toma Bradshawa, za którego Harry się podaje. Temu zabiegowi przyświecał jeden cel – ochrona kobiety, którą kocha – Emmy Barrington. Harry rezygnując z ujawnienia prawdziwej tożsamości staje przed sądem. Jego adwokatem zostaje bardzo znany i ceniony Sefton Jelks, dzięki któremu zostaje skazany za dezercję, a nie za zabójstwo, na 6 lat więzienia. Do Anglii docierają informacje o śmierci Harrego, w które Emma, jego niedoszła żona i matka dziecka nie chce uwierzyć. Postanawia wsiąść na statek i płynie do Stanów Zjednoczonych, aby zebrać niezaprzeczalne dowody o śmierci, bądź życiu ukochanego.
W tej części cyklu naprawdę sporo się dzieje. Emma działa niczym wykwalifikowany detektyw i współpracując z przychylnymi jej członkami rodziny dąży do odkrycia prawdy o Harrym, a postępując jak rasowa kobieta biznesu, dba o jego interesy. Jakie to są interesy i jaki będą miały wpływ na życie tej pary, nie zdradzę.
W Anglii, w Bristolu, matka Harrego, pogodzona z jego odejściem, cały czas boryka się z codziennymi problemami, sercowymi rozterkami, a nienawidzący jej Hugo Barrington również nie ułatwia jej życia rzucając co rusz kłody pod nogi.
Akcja książki rozgrywa się w latach 1939-1945. Anglia i Stany Zjednoczone przyłączają się do wojny. Młodzi, sprawni i zdrowi mężczyźni zostają wcieleni do służby wojskowej, dlatego też akcja powieści również przenosi się na pola walk. Śledzimy losy i kibicujemy Gilesowi Barringtonowi, synowi Hugo, bratu Emmy, jak i samemu Harremu.
Zakończenie książki, to znów istna bomba i wielki znak zapytania.
Druga część cyklu udowadnia, że kontynuacja może być dobra, może trzymać poziom swojej poprzedniczki, potrafi zaciekawić i zostawić czytelnika z uczuciem niedosytu i przeświadczeniem – chcę więcej! Akcja toczy się na wielu obszarach. Zahaczamy o wojnę, biznes, edukację, sferę uczuć, prawo. A wszystko to jest wyważone i we właściwych proporcjach. Chcę więcej!
PS Bardzo lubię, gdy książka ma dla mnie choćby minimalny pierwiastek edukacyjny. Z tej dowiedziałam się czym są pince-nez 😉

 

Ocena: 5/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
  • 1
  • 2