Tag:

Wydawnictwo Dolnośląskie

Niespokojna krew
AudiobookKryminał

„Niespokojna krew” Robert Galbraith – Zaginięcie sprzed lat

przez Katarzyna Denisiuk

Piąty tom przygód Cormorana Strike’a to 944 strony. Z uwagi na rozmach Roberta Galbraitha, audiobook został podzielony na dwie części. Łącznie stanowią 38 godzin i 53 minuty słuchania w interpretacji Macieja Stuhra – to musiało się udać.

Trzeba przyznać, że autorka (toż to nikt inny jak J. K. Rowling) potrafi pisać powieści, które mają rozbudowaną i naszpikowaną szczegółami fabułę. W Niespokojnej krwi nie ma nic na skróty. Każda postać jest kompletna, a każdy wątek dopracowany. Z czym tym razem mierzy się Cormoran Strike wraz ze wspólniczką Robin Ellacott?

Kilka słów o fabule

Zleceniem, a co za tym idzie sprawą, które pochłania partnerów na cały rok, jest próba odnalezienia kobiety, która zaginęła w niewyjaśnionych okolicznościach. Minęło kilkadziesiąt lat, a córka nadal nie może pochować swojej matki. Nikt nie wierzy, że kobieta żyje. Każdy stawia sobie pytanie – co się z nią stało?

Osobliwy duet wkracza do akcji z całym wachlarzem swoich umiejętności i analitycznego myślenia. Czyżby ten niezawodny arsenał okazał się niewystarczający?

Autorka prowadzi czytelnika przez drobiazgowe śledztwo, które często osiada na mieliźnie. Jaki będzie finał? Interesujący, jak zawsze.

Kilka słów o wrażeniach

Ponad 900 stron to potężna historia. Podejrzewam, że niektórzy czytelnicy mogą popaść w chwilowe znudzenie. Autorka dba o każdy szczegół momentami rozwlekając akcję. Skupia się nie tylko na śledztwie. Poza nim zostaje jeszcze normalne życie. Dlatego poznajemy rodzinne problemy Cormorana oraz rozterki Robin. Te „dygresyjne” wątki są równie interesujące jak samo śledztwo. Co więcej, jeśli to wszystko przekazywane jest głosem Macieja Stuhra, to historia bardzo płynnie się toczy i przykuwa uwagę słuchacza.

Entuzjaści detektywa Strike’a, jego szorstkiego charakteru i nietuzinkowej osobowości, nie będą zawiedzeni. Jest w formie! Potrafi zirytować, zdenerwować i zaleźć za skórę – nie tylko swoim przeciwnikom, lecz także współpracownikom. Cały on. Na szczęście nic nie traci na błyskotliwości, a jego detektywistyczny nos tropi wszystkie pojawiające się poszlaki. Obecność Robin dopełnia całości i wraz z partnerem doprowadza do szczęśliwego zakończenia.

Tytuł: Niespokojna krew
Autor: Robert Galbraith
Wydawnictwo Dolnośląskie, Audioteka
Przekład: Anna Gralak
Forma książki: audiobook cz. 1, cz. 2, czyta Maciej Stuhr; dostępna w formie e-booka
Gatunek: kryminał
Seria: Cormoran Strike (5)
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookKryminałThriller

„Królestwo” Jo Nesbø – Echa przeszłości

przez Katarzyna Denisiuk

Moje początki z twórczością Jo Nesbø

Mam sentyment do powieści norweskiego pisarza Jo Nesbø. Przygoda z jego prozą zaczęła się od „Pierwszego śniegu”, siódmego tomu serii „Harry Hole”, po który sięgnęłam za namową znajomych twierdzących, że to jest świetny kryminał. Tak, uważam go za jeden z lepszych jakie w życiu czytałam. Zafascynowana stylem pisarza i uświadomiona, że to była jedna z wielu części serii, nadrobiłam poprzedniczki (nie aż tak dobre, a niektóre przeciętne) i przeczytałam kolejne. Tak, jest mi po drodze z tym autorem.

Nie planowałam „Królestwa”, ale zobaczyłam go w nowościach Audioteki. Dodatkowo skusiła mnie osoba Krzysztofa Gosztyły jako lektora. Dawno nie słuchałam audiobooka w jego wykonaniu. Do dzisiaj pamiętam czytanie przez niego „Okruchy dnia” Kazuo Ishiguro.

Audiobook jest długi (21 godzin, 46 minut), ale słuchało mi się na tyle dobrze, a wręcz bardzo dobrze, że w ogóle nie przeszkadzały mi dłużyzny w fabule, które mogłabym odczuć czytając powieść.

Kilka słów o fabule

Akcja „Królestwa” rozgrywa się w niewielkiej miejscowości, do której po długiej nieobecności wraca jeden z braci wraz z żoną oraz głową pełną marzeń i realnych pomysłów na wybudowanie pięknego hotelu. Idea tej inwestycji jest o tyle ciekawa, że angażowałaby lokalną społeczność.

Starszy z braci nigdy z miasteczka nie wyjechał i prowadzi w nim stację benzynową. Obu braci bardzo wiele łączy. Oprócz więzów krwi, miłości do samochodów, również wiele tajemnic, o których wiedzą nieliczni. Ujawnienie ich doprowadziłoby do bardzo poważnych konsekwencji, mających znamienny wpływ na ich dalsze życie.

Wydarzenia z przeszłości uruchamiają lawinę zdarzeń, która początkowo toczy się leniwie, z czasem nabierając impetu i zmierzając w kierunku, z którego nie ma już odwrotu.

Kilka słów o wrażeniach

Lubię styl Jo Nesbø, który zaprezentował w najnowszej powieści. Trochę gawędziarski, ale z kryminalno-thrillerowym zadziorem. „Królestwo” jest rozwleczone, ale te przestoje w akcji zupełnie mi nie przeszkadzały. Z powieści emanuje spokój. Tylko od czasu do czasu dochodzi do mocnego tąpnięcia i lawina dostaje przyspieszenia, by po chwili ponownie zwolnić. W powieści wiele się za to dzieje w warstwie obyczajowej, dotykającej spraw rodziny, braterskich relacji oraz spraw damsko-męskich. W „Królestwie” znajdziemy również wątki traktujące o trudnych tematach mających pływ na życie i funkcjonowanie młodego, dorastającego człowieka.

Patrząc z lotu ptaka na fabułę, cała ta otoczka około kryminalna bardzo przypadła mi do gustu. Czy fani Harrego Hole będą zadowoleni? Nie wiem. Warto przekonać się samemu.

Finalna ocena

Audiobooka oceniam bardzo wysoko, bo połączenie fabuły z doskonałą interpretacją Krzysztofa Gosztyły, dało świetny efekt. Mogę tylko domniemywać, że z czytaniem mogłoby być ciut gorzej, ale na pewno ocena nie spadłaby poniżej dobrej.


Tytuł: "Królestwo"
Autor: Jo Nesbø
Wydawnictwo Dolnośląskie, Audioteka
Przekład: Iwona Zimnicka
Forma książki: audiobook, czyta Krzysztof Gosztyła; dostępna w formie e-booka
Gatunek: thriller/kryminał
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Kryminał

„Mara” Małgorzata i Michał Kuźmińscy – Wyparta przeszłość

przez Katarzyna Denisiuk

Ogromną radość sprawia mi czytanie książek, których akcja rozgrywa się w znanych mi miejscach. Tak właśnie jest z „Marą”, najnowszym etnokryminale Małgorzaty i Michała Kuźmińskich.

Tym razem Sebastian Strzygoń, zwany Bastianem, przyjechał do położonej blisko Tarnowa Dąbrowy Tarnowskiej. Nie kierują nim obowiązki służbowe, ale prywatne zobowiązania. Na prośbę siostry nadzoruje budowę basenu przy rodzinnym domu. W czasie robót w sadzie zostaje odnaleziony ludzki szkielet. Ekspertyzy wskazują, że kości pogrzebano na dąbrowskiej ziemi w okresie II Wojny Światowej, zaś Anna Serafin, dziennikarka śledcza i pani dr antropologii, sugeruje, że zakopane szczątki to ofiara Judenjagd. 

Jaka tajemnica została pogrzebana? Czy są świadkowie wydarzeń sprzed lat? Czy ktoś o nich pamięta?

W Dąbrowie Tarnowskiej nie tylko wzruszono prochy historii. Ginie mieszkaniec miasteczka, a na grobie ofiary i synagodze pojawiają się antysemickie graffiti. Temperatura nastrojów społecznych gwałtowanie rośnie. Jedni nabierają wody w usta, drudzy w końcu mogą zrzucić w serca i duszy to, co zalegało latami.

 

„Mara” przenosi nas do czasów kiedy Dąbrowę Tarnowską zamieszkiwała ludność żydowska represjonowana przez Niemców. Nie tylko okupant był dla nich wrogiem i zagrożeniem, ale również miejscowa ludność. Czy mary przeszłości nadal krążą w murach dąbrowskiej synagogi i obejściach mieszkańców?

Sen mara, Bóg wiara.

„Mara” jest kryminałem, który nie tylko przyzywa przeszłość, ale również aktywnie działa w teraźniejszości. Bastian, Wiolka i Anka mają sporo do zrobienia zarówno w sferze służbowej jak i prywatnej. Nic nie przychodzi im łatwo i nic nie jest oczywiste. „Mara” wrze, „Mara” jest rozedrgana, „Mara” pulsuje. 

 

Kryminały Kuźmińskich cenię za dobór fabularnego tła oraz tematów, które za każdym razem osadzone są w innych rejonach Polski. Oprócz czystej przyjemności czytania fikcji literackiej, czytelnik dostaje sporą dawkę historii, wątków z nauki socjologii, czy antropologii. Autorzy za każdym razem rzucają światło na problemy i wydarzenia, które nie każdy z nas zna, a miały bardzo duże znaczenie dla lokalnej społeczności. To wszystko sprawia, że książki Kuźmińskich są różnorodnie i bardzo ciekawie, a „Mara” jest ich najlepszym przykładem! Jestem fanką ich prozy i czekam na kolejne powieści. 

 

Tytuł: „Mara”
Autorzy: Małgorzata i Michał Kuźmińscy
Wydawnictwo Dolnośląskie
Forma książki: ebook; dostępna również w formie audiobooka
Gatunek: kryminał, etnokryminał
Cykl: Anna Serafin, Sebastian Strzygoń (4)
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Fantasy

„Miasto Śniących Książek” Walter Moers – Tajemnica sztuki pisania

przez Katarzyna Denisiuk

Wystarczy wziąć „Miasto Śniących Książek” do ręki, przekartkować i dojść do wniosku, że to z pewnością nie jest zwyczajna historia. Ano nie. Jeśli zdecydujecie się zagłębić w świat Waltera Moersa, to spotkacie się z niezwykłą, czarującą i zwariowaną opowieścią, którą z powodzeniem mogą czytać nastolatki, jak i dorośli.

 

Narratorem powieści jest młody (sic!) 77-letni pisarz – smok – Hildegunst Rzeźbiarz Mitów mieszkający w Twierdzy Smoków, który wyrusza w podróż do Księgogrodu. Cel podróży nie jest przypadkowy. Ostatnią wolą jego mentora i nauczyciela jest odnalezienie tajemniczego, niezwykle uzdolnionego poety i pisarza, którego dzieła wprawiają każdego czytelnika w ogromny zachwyt. Z kim spotkał się Hildegunst oraz jakich przygód był uczestnikiem nie zdradzę. Każdy czytelnik sam musi tego doświadczyć, bo cokolwiek powiedzieliby inni, to nijak ma się do tego co sami przeżyjemy.

 

Czytając zarys fabuły można się domyślić, że „Miasto Śniących Książek” nie jest książką dla wszystkich. To powieść dla tych, którzy chcą obudzić w sobie dziecięcą radość i pasję odkrywania nowego, tajemniczego i fantastycznego świata pełnego dziwnych stworów oraz miejsc. Lektura książki sprawia, że odrywamy się od rzeczywistości i wznosimy się ponad to co realne, banalne, przyziemne i nudne.

 

„Miasto Śniących Książek” było dla mnie jak najlepsza, pasjonująca gra planszowa, w którą gra się pierwszy raz. Każdy rzut kostką, to odkrywanie czegoś nowego. Można się przerazić, westchnąć z zadowolenia, szeroko uśmiechnąć, a przede wszystkim wybornie bawić. Ach ten nieskrępowany entuzjazm!

Powieść Moersa, to jak na razie jedyna przeczytana przeze mnie powieść, która w całości poświęcona jest książkom, pisaniu i pisarzom. A te wszystkie cudowne jak i złe stwory są przepysznym dodatkiem, który sprawia, że jej lektura jest przednią zabawą. Jestem zauroczona tą fantastyczną, literacką przygodą. Mam nadzieję, że moje dzieci sięgną kiedyś po dzieła Waltera Moersa.

 

PS Po lekturze powieści nie można nie wspomnieć o tłumaczu, Pani Katarzynie Benie. Jestem pod wielkim wrażeniem jej pracy. Sprostać takiemu wyzwaniu jakim jest nieposkromiona wyobraźnia Waltera Moersa, to nie lada sztuka. Brawo!

 
Tytuł: „Miasto Śniących Książek”
Autor: Walter Moers
Wydawnictwo Dolnośląskie
Tłumaczył: Katarzyna Bena
Forma książki: papierowa, niedostępna w formie ebooka
Gatunek: fantastyka, fantasy
Seria: Camonia (4)
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Kryminał

„Nóż” Jo Nesbø – Harry nie grzesz więcej

przez Katarzyna Denisiuk

Kto jest fanem prozy Jo Nesbø i postaci Harrego Hole, ten z pewnością sięgnie po najnowszą powieść norweskiego pisarza, tak ja ja to uczyniłam. Tym razem zdecydowałam się na audiobooka, ponieważ czyta jeden z moich ulubionych lektorów, czyli Mariusz Bonaszewski.

 

Dwunasta część cyklu przynosi ogromne zagęszczenie myśli, wątków, tropów … Wszystkiego! Nawet ilość litrów wysokoprocentowego alkoholu wypijanego przez głównego bohatera jeży włosy na głowie. Słuchając miałam wrażenie, że autor skomponował bardzo sycący, mięsisty kociołek, który gotuje się przez długi czas, by finalnie uraczyć czytelnika aromatyczną literacką potraw, niestety nie dla wszystkich zjadliwą. W końcu nie każdy ma taki sam gust i lubi ten sam smak.

 

Harry Hole znalazł się w dołku. Rachel go wyrzuciła i do butelki zagląda częściej niż zwykle. Degrengolada, to jego drugie imię. Pewnego dnia budzi się z ogromną dziura w pamięci oraz zakrwawionym ubraniem. Od tego momentu musi się zmierzyć z wielka tragedią oraz śmiertelnym wrogiem – samym sobą.

 

Jo Nesbø jak zwykle nie próżnuje i serwuje pełnokrwisty kryminał mający wiele warstw i kilka odsłon. Nie można mu odmówić skonstruowania skomplikowanej zagadki, która ma ręce i nogi oraz mocno wciąga. Jednak za to co zrobił Harremu należy mu się nagana. Ileż krzywd może znieść jeden człowiek? Ile litrów alkoholu może wypić? I w końcu, w jaki sposób, przy tym całym upodleniu, potrafi zachować się jak rasowy MacGyver, czy inny Chuck Norris? Nie, w takie bajki, to ja nie wierzę.

Autor ponownie zadziwił mnie złożoności fabuły, która została skonstruowana z aptekarską dokładnością. Wielokrotnie zakłada czytelnikowi opaskę na oczy, okręca wokół własnej osi i puszcza wolno. Czujemy się skołowani, ale celne wskazówki prowadzą nas we właściwym kierunku … aż do następnego kołowrotka.

 

„Nóż”, to przedstawiciel rasowego, skandynawskiego kryminału, który ma początek, koniec i mnóstwo zawiłości w środku. A to wszystko okraszone jest wyjątkowym klimatem.

Co prawda Jo Nesbø trochę przesadził (wymazuję z pamięci obraz Harrego Superbohatera), ale i tak go lubię i zostaję w jego drużynie. A może głos Mariusza Bonaszewskiego sprawił, że tak dobrze słuchało mi się kolejnej powieści autora? Nie ma co dywagować. Do następnego Harry F*cking Hole! 

 
Tytuł: „Nóż”
Autor: Jo Nesbø
Wydawnictwo Dolnośląskie
Tłumaczył: Iwona Zimnicka
Forma książki: audiobook; czyta Mariusz Bonaszewski
Gatunek: kryminał
Seria: Harry Hole (12)
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
KryminałThriller

„Zabójcza biel” Robert Galbraith – Gdy rzeczywistość przeplata się z urojeniami

przez Katarzyna Denisiuk

Kto zna twórczość J.K. Rowling? Widzę las rąk w górze. A kto zna pióro Roberta Galbraitha? Myślę, że odpowiedź na to pytanie jeszcze kilka lat temu mogłaby co poniektórych zaskoczyć. Ale obecnie, kiedy na rynku polskim została wydana już czwarta część przygód Cormorana Strike’a mało kogo dziwi, że Robert i Joanne to jednia i ta sama osoba.

Przyznaję, że polubiliśmy się z trochę szorstkim, momentami gburowatym mrukiem jakim jest Strike. To

… barwna postać, nieślubny syn gwiazdy rocka Jonny’ego Rokeby’ego, bohater wojenny i współczesny Sherlock Holmes …,

który z Robin Ellacott tworzą bardzo ciekawy duet detektywów. Po ostatnim ich wspólnym wielkim sukcesie jakim było wykrycie seryjnego mordercy, ich biuro cieszy się zasłużoną renomą. A skoro stali się popularni, to możliwość wtopienia się w otoczenie staje się coraz trudniejsze.

W „Zabójczej bieli” Cormoranowi i Robin przyjdzie się zmierzyć ze wspomnieniami Billego, który coś pamięta, jednak nie do końca jest pewien swoich reminiscencji. Przebłyski z przeszłości atakują go wizjami jakoby w dzieciństwie był świadkiem zabójstwa dziewczynki. A może to był chłopiec? Całą sprawę komplikuje fakt, że Billy nie zachowuje się normalnie, wydaje się być zachwiany emocjonalnie i finalnie wybiega z biura nie kończąc swojej opowieści.

Tak przedstawia się początek i otwarcie ponad 650 stronicowej powieści Roberta Galbraitha.

Autorka podzieliła powieść na dwie części, będące swoistymi dwoma aktami sztuki. Akcja pierwszej części jest mocno spowolniona. Galbraith skupia się na relacji pomiędzy Robin i Cormoranem oraz bierze pod lupę ich życie prywatne. Śledztwo, którego się podjęli majaczy w oddali i tylko co jakiś czas mamy wgląd w jego przebieg. Aż do przełomowego momentu, kiedy to … zaczyna się druga część i akcja nabiera tempa. W tym momencie autorka zabiera czytelnika w labirynt zagadek oraz nieoczywistych powiązań sięgających wysokich szczebli władzy. Złapani w bardzo rozbudowaną oraz misternie utkaną z wielu wątków sieć, podążamy w kierunku finału powieści.

„Zabójcza biel” punktuje wielopłaszczyznowością, precyzją wymyślonej intrygi oraz samym zakończeniem i wyjaśnieniem zagadki. Zastanawiam się, czy mimo wszystko nie wyszłoby na dobre powieści, gdyby była ona bardziej skondensowana. A równocześnie nie przychodzi mi do głowy, co w powieści jest zbędne i które wątki można odchudzić lub usunąć. Czyli wychodzi na to, że te setki stron tworzą ciekawą i przede wszystkim logiczną całość.

Jeśli czytelnik będzie poszukiwał szybkiej lektury, z akcją oscylującą pomiędzy piątym i szóstym biegiem, to sięgając po „Zabójczą biel” może poczuć dyskomfort i swego rodzaju rozczarowanie. Autorka szybko wprowadza kolejnych bohaterów oraz poszczególne wątki, dodatkowo mocno je ze sobą plącząc. Ten zabieg nie nakręca fabuły, a  wymusza na czytelniku spokojne i uważne śledzenie akcji. Jeśli nie przystąpimy do lektury zachłannie licząc na ekspresowy, kryminalny kęs, to książka odwdzięczy się nam swoim ciekawym, wielowymiarowym obliczem.

Czekam na kolejne przygody Cormorana i Robin!

Tytuł: "Zabójcza biel"
Autor: Robert Galbraith Wydawnictwo Dolnośląskie
Tłumaczył: Anna Gralak
Forma książki: papierowa, dostępna również w formie ebooka
Gatunek: kryminał, thriller
Cykl: Cormoran Strike (4)

Ocena: 4,5/6

1 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Kryminał

„Kamień” Małgorzata i Michał Kuźmińscy Etnokryminał z Sądecczyzną w tle

przez Katarzyna Denisiuk
Tytuł: „Kamień”
Autor: Małgorzata i Michał Kuźmińscy
Wydawnictwo: Dolnośląskie
Forma książki: ebook
fot. Radek Denisiuk
Beskid Sądecki, Pieniny – tam czuję się niemal jak w domu! Piękne widoki, przystępne, nawet dla najmłodszych piechurów, szlaki, niewielu turystów (oprócz miejsc najbardziej popularnych), cisza, spokój, malownicze miejscowości… Ciągnie mnie tam każdego roku.
W takich właśnie okolicznościach przyrody osadzona jest najnowsza książka Małgorzaty i Michała Kuźmińskich pt.: „Kamień”. Mogłoby być sielsko, sennie, leniwie, ale nic bardziej mylnego. W Kamieniu, w romskiej osadzie na Sądecczyźnie, wrze jak w kotle. Jedno zdarzenie, jak przysłowiowy kamień, spowodowało lawinę niewyjaśnionych i tragicznych wydarzeń.
Romowie, a wśród nich, martwy chłopczyk o blond włosach. Kim był? Kto go zamordował? Dlaczego nikt go nie szuka? Policja musi skonfrontować się z zamkniętą i nieufną społecznością. Z pomocą przychodzi Anna Serafin, pani doktor z Uniwersytetu Jagiellońskiego, ekspert kulturoznawstwa. Na scenie pojawia się również Sebastian Strzygoń, dziennikarz z zacięciem detektywistycznym. Kolejno odkrywane puzzle w śledczej układance zamiast przyczyniać się do odsłonięcia pełnego obrazu i rozwiązania zagadki, doprowadzają do pojawienia się czarnych dziur i nieznanych dotąd faktów. Atmosfera się zagęszcza, nastroje są coraz bardziej minorowe, a wręcz wrogie. Wydaje się, że wystarczy jedna iskra, a wszystko eksploduje.
Wątek kryminalny, to jeden z wielu występujących w „Kamieniu”. Naprawdę wiele się tu dzieje. Z premedytacją nie napiszę nic więcej, żeby nie psuć przyjemności czytania i podkręcić zainteresowanie. Przyznam, że zastanawiałam się przez chwilkę, czy mogłoby być mniej puzzli w tej układance, bo zbyt duża ilość może czasami zniechęcić. Uważam jednak, że nie. Wszystko jest tak przemyślane, tak dopracowane, że końcowy efekt zyskuje moje szczere uznanie.
Etnokryminały, którymi są książki pisane przez małżeństwo Kuźmińskich, są wielowątkowe, niebanalne, niosące, oprócz czystej rozrywki, również kaganek oświaty. Czuć w nich ogrom pracy włożony przez Autorów. „Ślebodę”, „Pionka” i „Kamień” łączą postacie Anki i Sebastiana, ale nic nie stoi na przeszkodzie, żeby czytać je w dowolnej kolejności. Z tej trójki książek, najbliższa będzie mi ta najnowsza, gdyż pojawia się w niej moje miasto i tak jak wspomniałam, Beskid Sądecki i Pieniny, do których mam wielki sentyment.
Bardzo jestem ciekawa kolejnej powieści, bo jestem przekonana, że będzie elektryzująco, a sama fabuła będzie koronkową robotą. Który region wybiorą Autorzy? Jak potoczą się losy Anki, Sebastiana i osób z ich otoczenia? Będę wypatrywać, a Was zachęcam do lektury „Kamienia”.
Ocena: 5,5/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Kryminał

„Tajemnicza śmierć Marianny Biel” Marta Matyszczak Pies też może zostać detektywem

przez Katarzyna Denisiuk
Tytuł: „Tajemnicza śmierć Marianny Biel”
Autor: Marta Matyszczak
Wydawnictwo: Dolnośląskie
Forma książki: ebook
Gucio na czytniku, Baba na fotelu – nie mogło być inaczej
fot. Katarzyna Denisiuk
Będąc psiarzem i lubując się w kryminałach, nie mogłam nie sięgnąć po książkę Marty Matyszczak „ Tajemnicza śmierć Marianny Biel”.
Czworonożny przyjaciel był, a jakże, i to jeszcze w jakiej roli! Otóż Gucio, przesympatyczny kundelek wzięty ze schroniska, staje się pomocnikiem i rozwiązuje zagadkę tajemniczej śmierci gwiazdy lokalnego teatru, Marianny Biel.
Zaniedbany, żeby nie rzec obskurny, szaro-bury familok w Chorzowie jest miejscem śmierci jednej z lokatorek. Szymon Solański, były policjant, który dopiero co wprowadził się do bloku, na własną rękę, z Guciem przy boku, szuka mordercy, bo temu, że to był wypadek, w ogóle nie dowierza.
W tym cholernym familoku śmierdziało tajemnicą z każdego kąta. I bądź tu, człowieku (lub psie), mądry, który kąt był tym właściwym.
Gucio był uroczy. Jego przemyślenia i działania zabawne. Solański może i „miał nosa” do kryminalnych spraw, za to w relacjach damko-męskich był całkowicie nieogarnięty. Intryga ciekawa, ale niezbyt skomplikowana. Na plus wypada klimat książki. Z każdej niemal strony bije ogromna miłość autorki do czworonożnego przyjaciela, którego życie nie oszczędziło, jak i szorstki i zdystansowany stosunek do miasta, z jego mało reprezentatywnymi zakątkami i miejscami.
Książkę skończyłam w przeddzień 40-tych urodzin i bardzo rozbawił mnie fragment: …a ja podsłuchiwałem, że mniej więcej z przekroczeniem czterdziestki kobiety odchodzą w tak zwaną smugę cienia. Facet choćby się potknął o taką na ulicy, to minie ją jak powietrze. Uważałem, że panie powinny z tej swojej supermocy skorzystać i zacząć okradać sklepy z biżuterią albo perfumami Diora. Także, ten tego… 😉
Lekki, zabawny, z przymrużeniem oka kryminał, dla każdego kto szuka zagadki, ale niekoniecznie tuzina trupów, hektolitrów krwi i drobiazgowego śledztwa. Gucia pokochałam, więc z pewnością kiedyś sięgnę po jego i Szymona kolejną przygodę pt.: „Zbrodnia nad urwiskiem”.
 
Ocena: 4/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail