Tag:

Wydawnictwo Czwarta Strona

Thriller

„Najsłabsze ogniwo” Robert Małecki – W łańcuchu tajemnic

przez Katarzyna Denisiuk

Czytając dużo książek, mam swoich ulubionych pisarzy, których styl bardzo mi pasuje. Niektórzy władają tak charakterystycznym „piórem”, że szybko rozpoznaję, kto daną powieść napisał. Powieści Roberta Małeckiego są na tyle uniwersalne, że podobają się nie tylko wytrawnym czytelnikom, ale również tym „niedzielnym”.

Kiedy sięgam po książkę Roberta Małeckiego, to wiem, że skala wrażeń po lekturze będzie oscylowała w przedziale od dobrych do rewelacyjnych. Myślę, że polski pisarz może poklepać się po ramieniu, ponieważ to, czemu się poświęcił, ma swoją jakość.

Kilka słów o fabule

Bohaterem Najsłabszego ogniwa jest Piotr Warot, znany i rozpoznawalny pisarz powieści obyczajowych. Pewnego lata kapryśny los postanawia sobie z niego zadrwić i zrzuca mu na barki tonę zmartwień. Przede wszystkim będzie musiał stawić czoła rodzinnej tragedii – zaginął brata i jego żona. Podczas próby ich odnalezienia ujawniają się inne, do tej pory skrywane tajemnice. Pisarz zostaje wessany w bagno kłamstw i sekretów, z którego bardzo ciężko się wydostać.

Kilka słów o wrażeniach

Najnowsza powieść Roberta Małeckiego jest niesamowicie żywiołowa. Energii i tempa akcji nadają liczne dialogi. Tutaj niemal wszystko jest omówione i przedyskutowane. Niewiele miejsca zostawia autor na wewnętrzne przemyślenia głównych bohaterów. Czy dzięki temu przez powieść się płynie? O tak!

Najsłabsze ogniwo jest jak smakowity shot, który daje natychmiastową satysfakcję. Jedno, co mogę zarzucić autorowi, to utkanie tak gęstej pajęczyny intrygi i niedopowiedzeń, że niebywale ciężko się przez nią przebić. Żeby pomóc czytelnikowi i doprowadzić fabułę do logicznego zakończenia, Rober Małecki w pewnym momencie sypie wyjaśnieniami i łączy kropki. Nie jestem fanką takiego zabiegu. Wolę, gdy pisarz sączy wskazówki i podrzuca tropy, a na końcu stawia kropkę nad i.

To moje odczucia. Może są czytelnicy, dla których rozwiązanie zagadki było wcześniej widoczne? Może przeczuwali, którą ścieżką należy pójść? Ja zostałam skutecznie skołowana!

Reasumując – Najsłabsze ogniwo jest kolejnym, świetnym thrillerem Roberta Małeckiego. Nadal jestem fanką i czekam na kolejną powieść. Z tego, co wiem, to Gross jest nadal na wakacjach, a mógłby już wrócić!

Tytuł: Najsłabsze ogniwo
Autor: Robert Małecki
Wydawnictwo Czwarta Strona
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka i audiobooka - czyta Janusz Zadura
Gatunek: thriller
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookThriller

„Nie chcesz wiedzieć” Bartosz Szczygielski – Przeszłość nie istnieje

przez Katarzyna Denisiuk

Najnowsza powieść Bartosza Szczygielskiego, znanego z niepodążania utartymi pisarskimi ścieżkami, to mina dla recenzentów. Po przeczytaniu Nie chcesz wiedzieć chciałoby się wiele napisać, używając superlatywów zarówno jeśli chodzi o fabułę, jak i pomysłów, które niesamowicie uatrakcyjniły jej przebieg. Jednak trzeba się bardzo pilnować i trzymać w ryzach entuzjazm, żeby nie zepsuć odbioru książki. W takim razie, co mogę napisać, żeby zachęcić do lektury i niczego nie zdradzić?

Bardzo „na okrągło” – Nie chcesz wiedzieć jest bardzo dobrze skonstruowana oraz tajemnicza, nie tylko ze względu na główną bohaterkę, która na co dzień jest wróżką i wróży kartami tarota. Bartosz Szczygielski wymyślił taką zagadkę, którą nie sposób rozwikłać. Poza tym wrzucił liczne zwroty akcji, a całość pieczętując zaskakującym finałem.

Koniec. Nic więcej nie napiszę, nie dlatego, że nie chcę, ale żeby nie psuć zabawy przyszłym czytelnikom. A zabawa z Nie chcesz wiedzieć jest naprawdę przednia. Jestem przekonana, że wielu z Was chce wiedzieć, co wydarzyło się w życiu Agaty.

Warto sięgnąć! Thriller Bartosza Szczygielskiego to powiew świeżości. Jeśli lubicie audiobooki, to tę formę również rekomenduję (oprócz papierowej i elektronicznej, rzecz jasna). Słucha się świetnie!

Tytuł: Nie chcesz wiedzieć
Autor: Bartosz Szczygielski
Wydawnictwo Czwarta Strona, Audioteka
Forma książki: audiobook, czyta Anna Dereszowska, dostępna w formie e-booka
Gatunek: thriller
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookThriller

„Winni jesteśmy wszyscy” Bartosz Szczygielski – Czyny

przez Katarzyna Denisiuk

Kiedy czekasz na kolejną część słuchowiska Zbrodnia i kara, włączasz audiobooka Winni jesteśmy wszyscy czytanego przez Filipa Kosiora i przepadasz, to oznacza, że Bartosz Szczygielski napisał bardzo dobry thriller, a lektor spisał się na medal.

Słowem wstępu

Powieść ma mocne otwarcie. Na oczach Konrada Łazara, w piątkowe popołudnie, gdy wszyscy czują zapach i smak weekendu, do biura wkracza uzbrojony mężczyzna i sieje spustoszenie. Jego koleżanka z pracy, Agnieszka, wykrwawia się, a on również nie wychodzi z tej niebezpiecznej sytuacji bez szwanku. Wywołane po czasie „dlaczego?” będzie od tej pory gnębiło Konrada, a próba odpowiedzi sprawi, że ruszy lawina niekontrolowanych zdarzeń.

Kilka słów o wrażeniach

Bartosz Szczygielski przyzwyczaił czytelników do historii, które wymykają się schematom, są nieoczywiste i pogmatwane. Nie ma w nich łatwych rozwiązań i niejeden analityczny umysł zmuszony jest do kapitulacji. W Winni jesteśmy wszyscy autor konkretnie pogrywa sobie z czytelnikami podrzucając co rusz nowe wątki. Mamy wrażenie, że uczepieni jednej myśli dotrzemy de sedna, a tu pojawia się przed nami kolejny zwrot akcji. Można się zdeprymować, a jakże! Jednak wiedząc, że ten autor nie konstruuje łatwych zagadek, warto poddać się akcji i podążać żwawo do finału. A jest on naprawdę zaskakujący! Coś, co wydawało się chaosem, przybiera konkretny kształt.

Myślę, że swobodnie można napisać, że znakiem firmowym Bartosza Szczygielskiego są jego bohaterowie dalecy od papierowych postaci. To ludzie z krwi i kości, borykający się z problemami, które dopadają każdego. Nie są polani lukrem, nie taplają się w szczęściu, ale wiodą zwyczajne życie. A że na ich drodze staje człowiek z bronią, to już przywilej pisarza i jego literacka fantazja. Realizm postaci to jedno. To co dodatkowo wyróżnia Bartosza Szczygielskiego to poczucie humoru i sarkazm. Również widoczne w Winni jesteśmy wszyscy. Nie każdemu musi być z nim po drodze – do mnie trafia, mnie bawi.

Słowem podsumowania

Bardzo się cieszę, że audiobook rzucił mi się w oczy. Umilił mi kilka długich spacerów. Również wersja papierowa i elektroniczna przypadnie do gustu fanom nieprostych, mocnych historii. A entuzjaści twórczości autora z pewnością będą zadowoleni. Ja jestem na tak!

Tytuł: Winni jesteśmy wszyscy
Autor: Bartosz Szczygielski
Wydawnictwo Czwarta Strona, Audioteka
Forma książki: audiobook, czyta Filip Kosior; dostępna w formie e-booka
Gatunek: thriller
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Thriller

„Żałobnica” Robert Małecki – Toksyczna przeszłość

przez Katarzyna Denisiuk

Słowem wstępu, czyli co popełnił Robert Małecki?

Bardzo lubię kryminalną twórczość Roberta Małeckiego. Na moim książkowym regale stoją wszystkie napisane przez niego powieści co oznacza, a nawet dowodzi, że po drodze nam. Podobają mi się obydwie serie, czyli ta z Markiem Benerem oraz nowsza, z Bernardem Grossem. Tym razem autor postanowił napisać powieść, która nie jest żadną kontynuacją ani początkiem nowego cyklu. Co więcej, nie jest kryminałem, ale thrillerem psychologicznym napisanym w pierwszej osobie, o tajemniczym tytule „Żałobnica”.

Jeśli jesteście ciekawi co sam autor mówi na temat najnowszej powieści i procesu twórczego, to przeczytajcie interesującą rozmowę Roberta Małeckiego z Anią Sawicką-Banaszkiewicz.

Kim jest tytułowa żałobnica?

W cyklu łomżyńskim zauważyłam nową tendencję u pisarza, a mianowicie przyhamowanie akcji oraz skupienie się na budowaniu klimatu historii. I dokładnie to samo uczynił w „Żałobnicy”. Od pierwszych stron czuć smak tajemnicy, który sukcesywnie się pogłębia i wyostrza. Akcja nie pędzi, a wręcz powoli rozwija się, wprowadzając kolejnych aktorów dramatu. Podejrzewam, że ta osobliwa fabularna ślamazarność może niektórym czytelnikom nie przypaść do gustu. Dla mnie była satysfakcjonująca.

Anna straciła męża i pasierbicę, którzy ulegli śmiertelnemu wypadkowi. Została sama z dobrze prosperującym przedsiębiorstwem i żałobą mającą twarz pięknej i nieszczęśliwej kobiety, za którą podąża mroczny cień przeszłości. Zanim doszło do rodzinnej tragedii, ostatnim co można było powiedzieć o Annie to to, że była spełniona i miała dobre perspektywy.  Teraz jest żałobnicą, wzbudzającą niezdrowe zainteresowanie osoby, która dodatkowo zaczyna manipulować jej życiem. Swoim zachowaniem zmusza Annę do stawienia czoła niewygodnej przeszłości.

Kilka słów o konstrukcji narracji

W „Żałobnicy” autor zastosował znany i bardzo przeze mnie lubiany, podział czasu akcji na to co dzieje się teraz oraz to co działo się w przeszłości głównej bohaterki. Nigdy nie przeszkadzała mi pierwszoosobowa narracja i w tej powieści również mi nie wadzi. Śledzenie wydarzeń oczami Anny oraz możliwość odczuwania jej emocji dostarcza dodatkowych wrażeń.

Moje wrażenia po przeczytaniu „Żałobnicy”

To co urzekło mnie w „Żałobnicy”, to spokój autora i konsekwencja w tworzeniu aury tajemnicy. Robert Małecki prowadzi czytelnika w odmęty historii, co jakiś czas stawiając na jego drodze kamienie milowe. Te zwroty akcji są ważne i znaczące, ale nie są fajerwerkami i nie mają na celu wzbudzić fabularny hałas. Ten wystudiowany, wyważony i precyzyjnie dobrany styl bardzo przypadł mi do gustu.

Rozwój jest cenny. Poszerzanie i rozwijanie wachlarza pisarskich umiejętności poprzez wejście w inny niż dotychczas praktykowany gatunek literacki Roberta Małeckiego robi wrażenie. Jestem bardzo ciekawa jaką drogą podąży i jaka będzie jego kolejna powieść. Powrót do kryminalnego sznytu przyjmę z wielką radością, ale poszerzanie thrillerowego dorobku również wzbudzi moje zainteresowanie.

Paranoiczny i oniryczny thriller, w którym powolne odkręcenie pozacieranej taśmy pamięci głównej bohaterki okazuje się fascynujące.

Lepiej bym tego nie napisała. Zgadzam się z każdym słowem Marty Bratkowskiej. Polecam „Żałobnicę”!

Tytuł: „Żałobnica”
Autor: Robert Małecki 
Wydawnictwo Czwarta Strona
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka i audiobooka - czyta Anna Dereszowska
Gatunek: thriller
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Kryminał

„Zadra” Robert Małecki – Pajęczyna kłamstw

przez Katarzyna Denisiuk

Entuzjaści kryminałów Roberta Małeckiego z pewnością niecierpliwie czekali na kolejną powieść z serii z Bernardem Grossem. Lektura „Zadry” przypomniała mi, że bardzo lubię kryminały (ostatnio czytam je bardzo rzadko), jeśli tylko są napisane w stylu jakim posługuje się Robert Małecki. Charakteryzuje go niespieszna akcja, dająca czytelnikowi szansę na dotrzymywanie kroku myślom i zamierzeniom autora oraz swoisty klimat powieści mający podwaliny w małomiasteczkowości miejsca akcji. Dodatkowo sama postać komisarza Bernarda Grossa wzbudza duże zainteresowanie. To człowiek z kwi i kości, a nie papierowy bohater, którego zachowania wydają się być absurdalnymi.

 

Tym razem na biurko Bernarda Grossa trafia sprawa odnalezionych w lesie w podchełmżyńskim Grodnie starych, ludzkich kości. Analiza materiału dowodowego oraz ujawnionych tropów prowadzi do przeszłości. Szesnaście lat temu zaginęła para studentów i do dzisiaj nie wiadomo co się z nimi stało i gdzie są – jeśli jeszcze żyją. Komisarz Gross wraz z aspirantką sztabową Moniką Skalską kluczą pomiędzy przeszłością, a teraźniejszością, pomiędzy wspomnieniami i pamiątkami przeszłości, a odnalezionymi dowodami. Z tej żmudnej śledczej pracy wyłania się bardzo niepokojący, a wręcz wstrząsający obraz.

 

Za pracą nad kryminalną zagadką zawsze stoi człowiek i Robert Małecki pokazuje czytelnikowi jego prywatne oblicze. Tak samo jest w „Zadrze”, gdzie autor pozwolił sobie na lekkie (a może rewolucyjne?) przeorganizowanie życia komisarza Grossa. Bardzo jestem ciekawa jak ten wątek się rozwinie w kolejnych odsłonach serii.

Robert Małecki w swoich powieściach ukuł pewien schemat rozwoju fabuły. Z początkowego chaosu i wielowątkowego rozgardiaszu, bardzo skrupulatnie i logicznie tworzy rozwiązanie, które satysfakcjonuje. Bardzo nie lubię, kiedy pojawiające się kolejne puzzle układanki są jako żywo wyciągnięte z kapelusza magika, bo autor może, bo to fikcja literacka. Robert Małecki swoje powieści stawia na półce „kryminał”, a nie „fantasy”, ponieważ w takim gatunku tworzy. 

 

Jeśli ktoś poprosi o polecenie kryminalnej serii, to bez wahania odpowiem „Skaza”, „Wada” i „Zadra”. Gdy przeczytasz te trzy, to z pewnością tak jak i ja będziesz czekał/a na kolejne części z serii z Barnardem Grossem. Kto czeka razem ze mną? 

 
Tytuł: „Zadra”
Autor: Robert Małecki
Wydawnictwo Czwarta Strona
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: kryminał
Seria: Bernard Gross (3)
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Kryminał

„Wada” – Robert Małecki – Tylko ciała brak

przez Katarzyna Denisiuk

Znacie komisarza Bernarda Grossa? Jeśli nie, to szkoda, bo to błyskotliwy policjant, który brawurowo rozwikłał zagadkę dwóch nieboszczyków odnalezionych na skutym lodem jeziorze (o tym śledztwie możecie przeczytać w „Skazie„). Jednak nie ma powodu do zmartwienia, gdyż Gross również aktywnie działa w „Wadzie”, która jest osobną historią i nowym wyzwaniem dla chełmżyńskiej policji.

 

Bernard Gross nadal jest mężem Agnieszki, która po traumatycznych przeżyciach leży w śpiączce w szpitalu. Ojcem, który praktycznie nie ma kontaktu z synem. Ale przede wszystkim jest komisarzem, któremu przydzielono zadanie rozwikłania tajemniczego znaleziska, jakim jest zakrwawiony namiot pozostawiony na leśnej polanie blisko jeziora. Dodatkowe poszlaki wskazują, iż może być to miejsce zabójstwa kobiety. Jednak nie ma ciała i nie ma również zgłoszenia odnotowanego w rejestrze osób zaginionych. Co się stało na polanie? Jeśli ktoś zginął to dlaczego? Kim była ofiara? W jaki sposób doszło do zabójstwa – jeśli doszło? Gdzie jest ciało? Sprawa po wstępnym rozpoznaniu wydaje się być patowa, ale pojawiają się tropy, które pokierują śledczego do archiwalnej sprawy sprzed trzech dekad.

 

Przyznaję szczerze, że podczas czytania kilkukrotnie złorzeczyłam autorowi, bo to na jakie miny mnie kierował, jak mocno plątał poszczególne wątki i nitki, które miały pokierować mój tok myślenia prosto do celu, wyzwalało we mnie czytelniczą agresję i … podziw. Niemal do samego końca nie wiedziałam jak potoczy się sprawa i jak ułożą się losy bohaterów.

Czyli co? Czyli mamy rasowy kryminał z sukcesywnie budowaną fabułą, do której dokładane były kolejne fakty nie wyskakujące jak króliki z kapelusza, ale uzyskiwane mozolną pracą śledczą. Kryminał, który nie ocieka krwią – ha! nawet ciała nie było – i ma logiczne zakończenie. Czego chcieć więcej? Kolejnej odsłony Roberta Małeckiego idącego ramię w ramię z Bernardem Grossem. Już się szykuję!

 

PS Pytanie otwierające, to była taka zaczepka z mojej strony, bo przecież Bernard Gross i „Skaza” zgarnął tegoroczną nagrodę Kryminalnej Piły dla najlepszej polskiej miejskiej powieści kryminalnej i nominację do Nagrody Wielkiego Kalibru!

 
Tytuł: „Wada”
Autor: Robert Małecki
Wydawnictwo Czwarta Strona
Forma książki: papierowa
Gatunek: kryminał
Seria: Bernard Gross (2)
 

Ocena: 5/6

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Kryminał

„Skaza” Robert Małecki – Nowe rozdanie w polskim kryminale

przez Katarzyna Denisiuk
Robert Małecki dał się poznać czytelnikom jako autor świetnej, kryminalnej serii, której głównym bohaterem jest toruński dziennikarz Marek Bener. Tym razem autor rzucił nas na szeroką wodę, a raczej zaprosił na przejażdżkę nad jezioro w Chełmży. Czy otwarcie nowego cyklu jest udane? Czy nowy bohater zyska grono entuzjastów?

 

Zima. Jezioro skute lodem, a na nim przymarznięta czerwona łódka i dwóch nieboszczyków – starszy mężczyzna o nieznanej tożsamości i chłopiec w wieku szkolnym, mieszkaniec pobliskiego miasteczka. Kim jest mężczyzna? Co łączy zmarłe osoby? Dlaczego znaleźli się w jednym miejscu o tym samym czasie?
Do sprawy wyjaśnienia zgonów zostaje przydzielony Bernard Gross. Człowiek z traumatyczną przeszłością, z rodzinnymi problemami, ciekawym hobby, ale też profesjonalnym podejściem do obowiązków i oddany swojej pracy. Błyskotliwy umysł prowadzi go krętymi ścieżkami do celu jakim jest odpowiedź na piętrzące się pytania i wątpliwości.

 

W „Skazie” Robert Małecki dał mi to co bardzo lubię, czyli dwutorową akcję, która rozgrywa się w 2018 roku oraz dziesięć lat wcześniej. Przeplatane wydarzenia mające miejsce w teraźniejszości i przeszłości doskonale się uzupełniają i dają znakomicie zazębiające się dwie historie. Akcja nie pędzi, nie ma fajerwerków, chociaż są momenty zaskakujące. Ani przez chwilę nie wieje nudą, dlatego że fabuła jest rzetelnie i z pomysłem zbudowana. Atmosfera stopniowo zagęszcza się a my przedzieramy się przez przez zawiłości śledztwa.
Nowy bohater nie odkrywa wszystkich kart. Ciągnie się za nim cień tajemnicy, który daje nadzieję na kolejne historie z jego udziałem. Bohaterowie drugoplanowi również są ciekawi, charakterystyczni i z zadziorem.

 

Wróżę nowej serii dużą popularność, bo naprawdę jest to kawał dobrego, polskiego kryminału. Ja w każdym razie już czekam na kolejne części! Polecam serdecznie fanom gatunku i entuzjastom powieści kryminalnych bez rozlewu krwi i epatowania okrucieństwem.
Tytuł: „Skaza”
Autor: Rober Małecki
Wydawnictwo Czwarta Strona
Forma książki: papierowa, dostępna również w formie ebooka
Gatunek: kryminał
Seria: Barnard Gross (1)
Ocena: 5,5/6
 
fot. Radek Denisiuk
 

 

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Kryminał

„Kopia doskonała” Małgorzata Rogala Wakacyjna podróż śladami młodej malarki

przez Katarzyna Denisiuk

 

Tytuł: „Kopia doskonała”
Autor: Małgorzata Rogala
Wydawnictwo: Czwarta Strona
Forma książki: papierowa, dostępna również w formie ebooka
Gatunek: kryminał
Seria: Celina Stefańska (1)
fot. Katarzyna Denisiuk

 

Wielokrotnie słyszę prośbę – poleć mi coś na wakacje. Wiesz, coś lekkiego kalibru, do torby plażowej, na hamak, do plecaka, do pociągu, czy na leżak. Tak wiem, są osoby, które w czasie urlopu czytają lektury wymagające skupienia, kiedy to głowa jest wolna od trosk i można zanurkować w głębiny trudnych wyborów, nieoczywistych rozwiązań, językowej wirtuozerii. Jednak wróćmy do pierwszej myśli. „Kopia doskonała” Małgorzaty Rogali jest miłą i przyjemną książką z gatunku kryminał. Warto zaznaczyć, że osoby nieczytające kryminałów bez oporów mogą po nią sięgnąć, bo oprócz przestępczego wątku istnieje sporych rozmiarów otoczka w postaci bardzo zachęcających opisów malowniczych francuskich miejscowości, sztuki oraz malarstwa. Ot kryminał i „przygodówka” w jednym, zabarwione humorem.
Rogala stawia na kobiety i ja temu przyklaskuję. W najnowszej powieści mamy Dominikę, bardzo uzdolnioną, młodą malarkę, która zarabia jako kopistka. Otrzymując bardzo interesujące zlecenie, wyjeżdża do Lyonu skąd … nie wraca. Babcia Dominiki, uruchamiając swoje znajomości, drogą pantoflową, trafia do Celiny, świeżo upieczonej właścicielki jednoosobowego biura detektywistycznego, z prośbą o pomoc w odnalezieniu wnuczki. Po początkowym oporze i rozterkami związanymi z fobiami i koszmarami przeszłości, Celina przyjmuje zlecenie i wyrusza do Francji śladami młodej dziewczyny.
W „Kopii doskonałej” jest pięknie – za sprawą malowniczego otoczenia i autorki, która słowami maluje dla nas i przybliża nam francuskie miasteczka i miejsca, niebezpiecznie – w końcu to mimo wszystko kryminał, wesoło – zapomniałam napisać, że jest jeszcze jedna cicha bohaterka, koleżanka Celiny mająca ksywkę Szyszka i dwie bardzo sympatyczne starsze panie oraz ciekawie – bo taka mieszanka daje bardzo zadowalający i smaczny efekt końcowy.
„Kopia doskonała” to pierwsza książka z serii z Celiną Stefańską. Ciekawa jestem jak rozwinie się kariera młodej pani detektyw i z jakimi sprawami będzie miała do czynienia w kolejnych odsłonach. Fajna książka na lato i myślę, że dobra do bookcrossingu. Niech wielu czytelników przeżyje ciekawą, wakacyjną przygodę! Polecam!
Ocena: 4,5/6

 

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Kryminał

„Niedobry pasterz” Przemysław Borkowski Szewc bez butów chodzi…

przez Katarzyna Denisiuk

 

Tytuł: „Niedobry pasterz”
Autor: Przemysław Borkowski
Wydawnictwo: Czwarta Strona
Forma książki: papierowa, dostępna w formie ebooka
Gatunek: kryminał
Seria: Zygmunt Rozłucki (2)
fot. Katarzyna Denisiuk
Co łączy autora „Niedobrego pasterza” z Kabaretem Moralnego Niepokoju? TEN Przemysław Borkowski, który oprócz tego, że potrafi bawić publikę zabawnymi skeczami, jest autorem bardzo dobrych kryminałów. Co łączy ”Niedobrego pasterza” z „Zakładnikiem” oprócz ich autora? Postać psychologa Zygmunta Rozłuckiego, który w obu powieściach gra pierwsze skrzypce.
Olsztyńska policja prowadzi śledztwo w sprawie zabójstwa piętnastoletniej dziewczyny, której ciało zostało porzucone w lesie pod miastem. Skuteczne działania sprawiają, że do morderstwa przyznaje się miejscowy pijaczyna. Czyli co? Fajrant? Można zakończyć papierkową robotę i zamknąć sprawę? Nie tak szybko, gdyż ksiądz miejscowej parafii zjawia się na komisariacie i … również przyznaje się do popełnienia morderstwa. Zygmunt Rozłucki, który udowodnił, że jest świetnym specjalistą, zostaje poproszony o pomoc w znalezieniusprawcy morderstwa. Do sprawy włącza się również prasa w osobie znajomej Rozłuckiemu dziennikarki.
W „Dobrym pasterzu” mamy dwa kluczowe wątki. Śledztwo oraz poczynania pana psychologa. Wiecie jak to jest – szewc bez butów chodzi i tak właśnie jest w przypadku Rozłuckiego. Coś mi się wydaje, że Borkowski miał z Rozłuckim jakieś osobiste porachunki, bo nie oszczędzał go w tej części. Jedno jest pewne – Rozłucki jest doskonałym znawcą i entuzjastą whisky i niejednokrotnie aż się prosiło wypić z nim choć jedną szklankę tego trunku.
Jeśli wpadła Wam w ręce druga część serii, a nie czytaliście jeszcze pierwszej, to bez obaw – nieznajomość obyczajowego tła i relacji pomiędzy niektórymi postaciami nie zepsuje odbioru książki, bo to co się dzieje w „Niedobrym pasterzu” rekompensuje wszystko. To ten rodzaj kryminału, którego określam mianem „sympatyczny”, czyli taki, w którym nacisk został położony na powolne, spokojne budowanie napięcia, metodyczne śledztwo, sukcesywne odkrywanie kart. Autor daje czytelnikowi szansę pobawienia się w detektywa poprzez główkowanie i układanie w głowie swoich własnych rozwiązań, a nie na szokowaniu, podrzucaniu coraz to bardziej krwistych i obrzydliwych scen oraz wyskakiwaniu z nowymi tropami i wskazówkami jak króliki z kapelusza. A dodatkowo nic nie jest prosto podane, ale w sposób przemyślany, inteligentny, żeby była dobra zabawa na poziomie.
Liczę na to, że powstaną kolejne książki z cyklu, a jeśli nie, to że Przemysław Borkowski nadal będzie pisał, bo bardzo dobrze mu to wychodzi. „Zakładnik” mnie zaintrygował. Dzięki tej książce wpisałam autora na listę obserwowanych i słusznie, bo „Niedobry pasterz” mnie nie zawiódł i w mojej ocenie jest powieścią jeszcze lepszą niż jej poprzedniczka. Czyta się świetnie! Polecam!
 
PS O wrażeniach po przeczytaniu „Zakładnika” przeczytasz tutaj.
Ocena: 5/6

 

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Kryminał

„Koszmary zasną ostatnie” Robert Małecki Trzecia część trylogii, która daje odpowiedź

przez Katarzyna Denisiuk

 

Tytuł: „Koszmary zasną ostatnie”
Autor: Robert Małecki
Wydawnictwo: Czwarta Strona
Forma książki: papierowa, dostępna również w formie ebooka i audiobooka
Gatunek: kryminał
Seria: Marek Bener (3)
Premiera: 18 kwiecień
fot. Radek Denisiuk
„Koszmary zasną ostatnie”, to trzecia, spinająca klamrą, część toruńskiej trylogii z dziennikarzem Markiem Benerem w roli głównej. Robercie Małecki, przesadziłeś! Co Ci Bener zrobił, że tak go przeczołgałeś, przeżułeś i wyplułeś? Mam nadzieję, że tak jak i ja, wybaczy, ponieważ te wszystkie złe rzeczy zrobiłeś w mistrzowski sposób!

 

Gdzie jest Agata? To pytanie towarzyszy nam od pierwszej części trylogii. Jest ono kluczowe, palące i koniecznie chcemy znać na nie odpowiedź. Jednak Bener ćwiczy naszą cierpliwość, bo w rankingu problemów, z którymi się mierzy, spadło ono z piedestału. Czyżby pogodził się ze stratą żony?
Za oknem ciepła wiosna, a my dostajemy w twarz mroźną, toruńską zimą. Zaginął Jan Stemperski, ofiara mobbingu. Sprawa wydaje się prosta, gdyż patrząc na to z czym się mężczyzna borykał, można przypuszczać, że targnął się na własne życie. Zakończenie poszukiwań z wynikiem pozytywnym podniosłoby morale Benera, który coraz bardziej pogrąża się we frustracji i nijakości. Dodatkowo wisi nad nim nierozwiązana sprawa sprzed lat – zaginięcie Michała Waltera. Tak, sukces bardzo pomógłby dziennikarzowi wskoczyć na właściwe tory.
A przeszłość nie śpi. Przeszłość upomina się o swoje. Koszmary nie dają spokojnie spać. Szarpią, zaczepiają, podburzają, krzyczą!
Z uporaniem się z duchami przeszłości oraz w wywiązywaniu się z obowiązków służbowych pomagają redaktorowi koledzy z pracy. Czy okażą się osobami zaufanymi? Komu w ogóle może Bener wierzyć? Komu ufać? Na kim może polegać? Kto okaże się przyjacielem, a kto wrogiem? Oj, nie ma on łatwego życia. Cały czas poddawany próbom, wciągnięty w niebezpieczną grę, mozolnie brnie do przodu, żeby znaleźć odpowiedź na najważniejsze pytanie i móc w końcu spać spokojnie.
„Koszmary zasną ostatnie”, to książka mroczna, zagmatwana, grzebie w psychice i zmusza do wytężania szarych komórek. Nic nie jest podane jak na tacy. Czy ostatnia kropka postawiona w tej historii da wytchnienie?
Toruńska trylogia ewoluowała. Dobra „Najgorsze dopiero nadejdzie” zaciekawiła i niemal zmusiła do sięgnięcia po świetną „Porzuć swój strach”. Po tych dwóch częściach autor nie pozostawia wyboru, trzeba przeczytać „Koszmary zasną ostatnie”, które są doskonałym finałem toruńskiej trylogii. Zazdroszczę tym, którzy jeszcze nie czytali i „za jednym posiedzeniem” mogą towarzyszyć Benerowi w rozwikłaniu życiowej zagadki i „rozbrojeniu tykającej bomby problemów.” Polecam!
PS Czy tylko ja miałam przed oczami Roberta Małeckiego w roli Benera i Marcela Woźniaka w roli Brodzkiego? 😉 Gratuluję obu Panom tak ciekawego i przemyślanego wplecenia we własną historię bohatera występującego w powieściach kolegi po piórze.
Ocena: 5,5/6
 
fot. Katarzyna Denisiuk
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
  • 1
  • 2