Wydawnictwo Amaltea

Widząc, czy słysząc nazwisko Aleny Mornštajnovej, nie sposób nie pomyśleć o Hanie, która w ubiegłym roku skradła wiele czytelniczych serc.

Moją opinię o Hanie, przeczytasz klikając na link.

Wiedząc w jaki sposób pisze czeska autorka, na jakich strunach emocji potrafi grać, z wielką radością czekałam na Pustą mapę. Warto jednak zaznaczyć, że najnowsza na polskim rynku powieść autorki jest jej literackim debiutem. Hana ustawiła poprzeczkę bardzo wysoko i doskoczyć do niej debiutowi jest niebywale ciężko. Po przeczytaniu Pustej mapy uważam, że jest to doskonała rozgrzewka dla tych, którzy nie znają twórczości autorki. Co więcej, jestem przekonana, że po jej przeczytaniu będą mieli ochotę na więcej.

Kilka słów o fabule

Alena Mornštajnová w wyjątkowy sposób pisze o rodzinie, swobodnie i lekkim piórem kreśli jej losy tworząc bardzo ciekawy obraz. W Pustej mapie opisuje dzieje trzech kobiet: Anny – babki, Alžběty – matki i Anežki – córki. Mając do wyboru własne szczęście lub oczekiwania rodziny, Anna wybiera szczęście i wiąże się z Antonínem. W wojennej zawierusze dziadek Anežki zostaje ranny, a babcia zapada na chorobę płuc. Również Alžběcie los nie sprzyja. Po śmierci Anny, kolejno Antonína, wraz z młodszą siostrą musi szukać źródeł dochodu, a o pracę w przygranicznym czeskim miasteczku nie jest łatwo. Sytuacja polityczna w kraju wraz z lokalną władzą skutecznie reżyserują losy mieszkańców. Nikt nie może pozostać obojętnym na otaczającą rzeczywistość. Podążanie z prądem społeczno-politycznych przemian nie jest trudne. Dopiero przeciwstawianie się im, pokazuje charakter człowieka.

Kilka słów o wrażeniach

Pusta mapa jest dynamiczna i dużo się w niej dzieje. Bohaterowie powieści cały czas muszą przystosowywać się do zmieniających się okoliczności i dokonywać życiowych wyborów. Myślę, że gdyby autorka głębiej wniknęła w życie kobiet i bardziej szczegółowo opisała wydarzenia, w których czynnie uczestniczyły, to powieść byłaby jeszcze bardziej intrygująca. Były momenty w fabule, w których brakowało mi zatrzymania, dłuższej chwili zadumy i oddechu. Jednak mimo wszystko uważam, że Pusta mapa jest bardzo dobrą literaturą środka, którą świetnie się czyta. Jeśli Alena Mornštajnová napisze nową książkę, to na pewno po nią sięgnę. Polecam!

Tytuł: Pusta mapa
Autor: Alena Mornštajnová
Wydawnictwo Amaltea
Przekład: Agata Wróbel
Forma książki: papierowa, niedostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna

Czy my się znamy?

Z twórczością Iwony Partyki spotkałam się już wcześniej, przy okazji zbioru opowiadań „Pan Odutek i inne opowiadania„. Napisałam o nim między innymi: „Dużą zaletą zbioru jest również styl pisania Partyki, który jest uniwersalny, bez finezyjnego stylizowania oraz, co ważne, wykreowanie czytelnikowi przestrzeni do własnej interpretacji każdego tekstu”.

Mając w pamięci dobry czas spędzony na lekturze krótkich form, sięgnęłam po powieść, z którą mocno się związałam. To co przychodzi na myśl zaraz po przeczytaniu najnowszej książki autorki, to niebanalność, pociągająca inność w stylu i fabule oraz niepospolitość.

Kilka słów o fabule

Bohaterem powieści jest tytułowy Teodor Hoppe, który ma misję do wypełnienia, pchany miłością i poczuciem obowiązku. Przemierza Kaszuby, idąc leśnymi traktami, polami, strumieniami, a jego towarzyszką jest świnia Rosa oraz rudzik. Czytelnik nie wie, gdzie podążają, nie wie, jaki cel przyświeca Teodorkowi, ale wiernie stoi i drepcze przy jego boku, bo chce razem z nim dojść do miejsca przeznaczenia i wypełnić ostatnie zadanie. Idąc i wsłuchując się w opowieść Teodorka poznajemy jego historię, jego rodziny, sąsiadów oraz ukochaną, dzięki której życie nabrało barw i sensu.

Miejscem akcji są Kaszuby, z ich kolorytem lokalnym, przeszłością, historią regionu. Regionu, w którym ścierały się wpływy niemieckie z polskimi oraz luteranizm z chrześcijaństwem. Teodor idzie i wspomina, a cały czas podczas wędrówki towarzyszą mu symbole – zegarka z dewizką, czy młynka do kawy. To o czym w danej chwili chce czytelnikowi przekazać rodzi się tu i teraz. To przerzucanie mostu do przeszłości z jednej strony pozbawione jest stylistycznych figur wprawiających czytelnika w zakłopotanie, z drugiej zaś ma (momentami) filozoficzny wydźwięk. Ale nie ma się co dziwić – bohater powieści jest wyjątkowy.

Płynnie przechodząc do wrażeń

Powieść Iwony Partyki to również historia miłosna – ponownie niebanalna. Jej bohaterami są ludzie inni, wyszydzani, wytykani, niosący na barkach przymiotniki, które ich stygmatyzują. Ale miłość nie zna barier ani granic. Potrafi je wszystkie pokonać i przezwyciężyć.

„Teodor Hoppe idzie do nieba” jest nostalgiczna, refleksyjna i zabawna. Z humorem oraz mocno zarysowanym realizmem magicznym. Poza tym jest po części baśniowa, bajkowa, z unoszącym się nimbem oniryzmu. A zakończenie? Tego naprawdę nie sposób przewidzieć. Wspaniałe. Jest dopisaną kropką nad i.

Tytuł: "Teodor Hoppe idzie do nieba"
Autor: Iwona Partyka
Wydawnictwo Amaltea
Forma książki: papierowa, niedostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna