Tag:

Filia Mroczna Strona

„Sekta” Marek Stelar – Potworne uczucie

przez Katarzyna Denisiuk 3 maja 2021

Jeśli drogi czytelniku bloga lubisz kryminały i nie znasz nadkomisarza Tomasza Rędzi, to zapraszam Cię do przeczytania wpisu o świetnych Bliznach. Uprzedzając ewentualne pytania – Sektę, najnowszą powieść Marka Stelara, można swobodnie czytać bez znajomości poprzednich powieści autora. Kilka postaci oraz epizodów nawiązuje do innych historii, ale nie mają wpływu na odbiór i zrozumienie wydarzeń, które mają miejsce w Sekcie.

Po lekturze kolejnej książki polskiego „kryminalisty” zauważyłam, że Marek Stelar lubi zagłębiać się i wnikać w określone, mniej lub bardziej ustrukturyzowane, grupy. W Bliznach była to szkolna młodzież, w Sekcie to … Nietrudno się domyślić – sekta. Wkracza w progi, obserwuje i przestawia fabularne klocki.

Kilka słów o fabule

Akcja najnowszej powieści rozgrywa się w Szczecinie. W piwnicach jednego ze szpitali zostaje odnalezione ciało jednego z pracowników. Ślady wskazują na morderstwo, a sposób jego popełnienia na inną, nierozwiązaną dotąd zbrodnię. Ten sam sprawca dokonał obu zabójstw? Być może. Sprawa jeszcze bardziej się komplikuje, gdy w rejestrach danych osobowych wyskakuje dubel.

Nadkomisarz Rędzia robi swoje. Metodycznie odkrywa i łączy ze sobą pojawiające się tropy. Jednak okrutna zbrodnia w przydomowym zakładzie stolarskim, której obraz na zawsze zostanie w pamięci policjantów i prokuratora, wywraca dokonane do tej pory ustalenia oraz ułożony scenariusz działań do góry nogami. Czy z tej rozsypanej układanki da się szybko stworzyć nowy, skuteczny plan działania, który zastopuje falę morderstw?

Kilka słów o wrażeniach

Marek Stelar skonstruował ciekawą kryminalną zagadkę. Ze swadą meandruje pomiędzy dwoma równoległymi światami mającymi różnych architektów. W fabularny warkocz wplata wątek miłosny. A miłość, jak wiemy, może być zarzewiem wielu burzliwych działań i reakcji.

Sekta nie jest „nieodkładalna”, ale nie można jej odmówić solidności warsztatu, logiki oraz odpowiedniego poziomu zawiłości kryminalnej zagadki. Nie trzyma w fabularnych szponach, ale nie nuży i sprawia czytelniczą przyjemność. Dobre, polskie krymi!

Tytuł: Sekta
Autor: Marek Stelar
Wydawnictwo Filia
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka i audiobooka; czyta Adam Bauman
Gatunek: kryminał

3 maja 2021 0 komentarz

Sensacja Thriller

„Intruz” Marek Stelar – Gra o światowy prymat

przez Katarzyna Denisiuk 5 kwietnia 2020

Czytelniczy marzec kręcił się wokół agentów służb specjalnych, otoczonych nimbem gęstego testosteronu. Na szczęście nie są to papierowe postaci typu „zabili go i uciekł”, ale dobrze wykreowani bohaterowie. Najnowsza powieść Marka Stelara „Intruz” również nie zawodzi, zarówno jeśli chodzi o fabułę, jak i uczestników gry.

Bracia Kamil i Adrian od lat nie mają ze sobą kontaktu. Ich drogi tak bardzo się rozeszły, że praktycznie nic o sobie nie wiedzą, a jedyne co im zostało, to przykurzone wspomnienia z dzieciństwa. Czy na pewno? Życie Adriana jest jałowe. Ot, nudna egzystencja urzędnika, w której prawdopodobieństwo, że wydarzy się coś ekscytującego jest równe temu, że spadnie śnieg na Święta Bożego Narodzenia. Jednak pewnego dnia dochodzi do tajemniczego kontaktu i wokół Adriana pojawia się wiele nieoczywistych wskazówek. Podążając za nimi mężczyzna zostaje wplątany w poważną sprawę, której macki sięgają bardzo wysoko, dotykając służb specjalnych oraz nowatorskiego i strategicznego przemysłu mającego dać Polsce światowy prymat.

Twórczość Marka Stelara nie jest mi obca. Przeczytałam kilka powieści jego autorstwa, więc do „Intruza” podchodziłam z przeświadczeniem, że to będzie dobra lektura. Nie rozczarowałam się. Autor świetnie porusza się w światku służb specjalnych oraz tajnych projektów o wielkoformatowym rozmachu. Na oczach czytelnika główny bohater przechodzi dużą metamorfozę, jednak cały czas mieści się ona w ramach pod tytułem „realizm”. Pomimo fabuły rodem z historii Jamesa Bonda czytelnik nie ma poczucia, że autor przestał kontrolować swoją fantazję.

Oprócz ciekawej fabuły, „Intruz” porywa tempem akcji, która niemal przez całą powieść oscyluje w wysokich rejestrach, by w pewnym momencie … wybuchnąć. Potem wszystko nabiera zupełnie innych barw.

Najnowsza powieść Marka Stelara idealnie wpasuje się w gust czytelników, którzy lubią thrillery szpiegowskie. „Intruz” sprostał moich oczekiwaniom i bardzo jestem ciekawa, co nowego nam jeszcze pokaże.

Tytuł: „Intruz”
Autor: Marek Stelar
Wydawnictwo Filia
Forma książki: e-book
Gatunek: thriller, sensacja

5 kwietnia 2020 2 komentarze

Thriller

„Najszczęśliwsza” Max Czornyj – Podróż w świat ułudy

przez Katarzyna Denisiuk 5 października 2018

„Najszczęśliwsza”, to moje kolejne spotkanie z Maxem Czornyjem jako kreatorem kryminalnych zagadek. To książka, którą napisał poza serią z komisarzem Erykiem Deryło.

Od thrillera psychologicznego oczekuję między innymi grzebania w ludzkiej naturze i psychice, elektryzującej fabuły, zaskakujących rozwiązań i klimatu, który sprawi, że po grzbiecie przejdzie mi niejeden dreszcz. I niestety czegoś mi w tej powieści zabrakło, a może nie tyle zabrakło, co zostało ograniczone, przytłumione, a powinno nieskrępowanie wybuchnąć i sprawić, że zanurzę się w historii i będę chciała jak najszybciej dopłynąć do jej finału.

Dawid Kaster pozbierał się po tragicznej śmierci żony, która została brutalnie zamordowana. Z obecną partnerką wiedzie spokojne życie. Artysta, malarz, ceniony w środowisku. Niestety, jak to w życiu bywa, nikt nam nie zagwarantuje, że sielanka będzie trwała wiecznie. W przypadku Kastera, następuje nie tyle lekkie zburzenie spokoju, ale istny sztorm – dostaje list od zmarłej żony. Niemożliwe staje się możliwym? Bohater już sam nie wie w co ma wierzyć, co jest prawdą, a co wytworem wyobraźni. W obliczu takich okoliczności śledztwo, które zostało zamknięte cztery lata temu, zostaje wznowione.

Czornyj posiada umiejętność swobodnego kreślenia zmyślnych historii. Styl jakim pisze sprawia, że powieści czyta się bardzo płynnie, bez przeszkód podążając za tokiem myślenia autora. A jest ono momentami zwodnicze i pokrętne. Łapiemy się we wszystkie zastawione sidła i korzystamy z pomocnej dłoni, aby dość do zakończenia. Dla jednych nie będzie ono zaskoczeniem, dla drugich – w gronie których się znajduję – wprost przeciwnie. Sposób poprowadzenia fabuły poprzez wprowadzenia dodatkowej narracji, będącą klamrą spinającą całą powieść, dało historii ciekawego sznytu.

W „Najszczęśliwszej” jest wszystko to, co powinno charakteryzować dobry thriller, dlatego takim go oceniam. Spotkałam się z wieloma bardzo optymistycznymi ocenami. Ja zostaję przy swojej, bardziej krytycznej. Entuzjaści thrillera psychologicznego będą zadowoleni. Ci, którzy nie tolerują wtrętów ideologicznych, ciut mniej.

PS Czekam na kolejną część serii, która bardziej przypadła mi do gustu.

Tytuł: „Najszczęśliwsza”
Autor: Max Czornyj
Wydawnictwo Filia
Forma książki: papierowa, dostępna również w formie ebooka
Gatunek: thriller, thriller psychologiczny

Ocena: 4/6

5 października 2018 0 komentarz

Kryminał

„Niewiadoma” Marek Stelar Kolejna, jakże udana, odsłona poczynań Dariusza Sudera

przez Katarzyna Denisiuk 23 sierpnia 2018

Tytuł: „Niewiadoma”

Autor: Marek Stelar

Wydawnictwo: Filia

Forma książki: papierowa, dostępna w formie ebooka

Gatunek: kryminał

Seria: Suder (2)

fot. Katarzyna Denisiuk

Po lekturze „Niepamięci” napisałam „wpisuję Pana Stelara na listę polskich autorów, do których książek z przyjemnością wrócę.” I wróciłam, sięgając po „Niewiadomą”. Byłam już świadoma co mnie czeka, tzn. w jaki sposób pisze autor, co było jego mocną, a co słabszą stroną, więc oczekiwania były całkiem spore. Nie zawiodłeś mnie Panie Stelar! Media i sam autor donoszą, że kolejna część została już napisana i to jest bardzo dobra wiadomość. To mówię ja, sympatyk polskiego kryminału.

Wracając do „Niewiadomej”. Główny bohater, były policjant Dariusz Suder, którego nie polubiłam w poprzednim wydaniu, tym razem pokazuje dużo sympatyczniejszą twarz. Pogodzony z losem, w towarzystwie czworonogiego przyjaciela i w sąsiedztwie specjalisty od wysokoprocentowych trunków pana Waldka, Józka i Aśki wiedzie spokojny żywot. Jednak do tej w miarę ustabilizowanej egzystencji wkrada się niepokój i zamieszanie.

Do gabinetu znajomej psychoterapeutki Mileny Korcz przychodzi nieznajomy i … żywy z niego nie wychodzi. Nieznajomy zyskuje nazwisko i jest ono Suderowi nieobce, na dodatek mocno związane ze znanym mu mężczyzną z przeszłości. A tymczasem Milena znika. Suder rozpoczyna prywatne śledztwo próbując dociec dlaczego tak a nie inaczej potoczyły się wydarzenia w gabinecie, dlaczego Milena się ukrywa, jaką rolę odgrywają osoby z którymi Suder miał kiedyś do czynienia. Jedno wydarzenie nadmuchuje ogromny balon pełen niewiadomych.

Najnowsza powieść Stelara nie bombarduje czytelnika zawrotną akcją, ba! momentami jest nawet ślamazarna, co poczytuję jako zaletę a nie wadę. Autor prowadzi nas bardzo logiczną ścieżką dedukcji, skrupulatnie, bez rozwiązań i złotych myśli wyciągniętych jak z magicznego kapelusza. Suder główkuje, analizuje, szuka. Chce pomóc znajomej, której bardzo wiele zawdzięcza. Przez to jawi się jako fajny, porządny facet, z którym chciałoby się zaprzyjaźnić. Posiadanie przez niego psa Promo dodatkowo ociepla jego, nadwątlony w moich oczach, wizerunek z „Niepamięci”.

Kryminalna zagadka skonstruowana przez Stelara jest bardzo przemyślana, świetnie skonstruowana i inteligentna. To nie jest książka na jeden kęs, ale na powolne delektowanie się kryminalno-sensacyjną intrygą i jej sukcesywnym, konsekwentnym odkrywaniem.

Nie zawiodłeś mnie Panie Stelar! Czekam na kolejną część! Polecam!

PS Kilka słów na temat „Niepamięci” znajdziecie tutaj.

Ocena: 5/6

23 sierpnia 2018 0 komentarz

Kryminał

„Ofiara” Max Czornyj Cztery Iks nie odpuszcza

przez Katarzyna Denisiuk 7 kwietnia 2018

Tytuł: „Ofiara”

Autor: Max Czornyj

Wydawnictwo: Filia

Forma książki: papierowa, dostępna w formie ebooka

Gatunek: kryminał

Seria: Komisarz Eryk Deryło (2)

Premiera: 4 kwiecień 2018

fot. Radek Denisiuk

Jeśli wpadnie Wam w ręce „Ofiara” (entuzjaści mrocznych historii na pewno zwrócą uwagę na okładkę, która przyciąga wzrok), a nie znacie jej autora, to odłóżcie ją na chwilę na bok i sięgnijcie najpierw po „Grzech”. „Ofiara” jest drugą z serii z Komisarzem Erykiem Deryło i bez znajomości wcześniejszej części nie wkręcicie się w meandry śledztwa, zwłaszcza na początku.

Po lekturze „Grzechu” miałam dwa zarzuty. Jeden dotyczył dosyć pobieżnie pokazanego miejsca, w którym toczy się akcja, czyli miasta. Miałam wrażenie, że niewiele ponad nazwę wiązało go z fabułą. Drugi dotyczył zbyt płytkiego potraktowania niekryminalnej otoczki. A co przyniosła „Ofiara”? Czy autor poprawił swoje notowania?

Tak! Lepiej poznałam Lublin i dokładnie wiedziałam gdzie się znajduję. Poza tym więcej dowiedziałam się o bohaterach. Czy było brutalnie? Było, ale nie aż tak i objętość okrucieństwa nie była jak piwo, a cała reszta jak pianka na dwa palce. Dostałam mocny drink, który solidnie „kopie”.

„Ofiara”, to pokrętna gra, w której jedna osoba rozdaje karty, a pozostali uczestnicy muszą się bardzo mocno napocić, żeby jej dorównać. Nic nie jest łatwe, nic nie jest oczywiste. Wszyscy zostali wciągnięci w ten makabryczny taniec. Zakończenie, to klasyczny opad szczęki. Po „Grzechu” chciałam poznać dalsze losy lubelskiego śledztwa, a po „Ofierze” wiem, że muszę przeczytać kontynuację.

Druga część serii jest naprawdę dobrze wyważonym kryminałem. Owszem jest mrocznie, strasznie, krwawo, ale otrzymujemy w pakiecie dużo więcej. Lubię, gdy bohaterowie, z którymi spędzam trochę czasu (w sumie niewiele, bo książkę czyta się bardzo szybko), dają się poznać nie tylko jako specjaliści w życiu zawodowym, ale również poza godzinami pracy, w ich życiu prywatnym. Nie zawsze kryminał jest równoznaczny z pędzącą akcją i trzymaniem czytelnika za gardło, ale … w „Ofierze” tak właśnie jest. Nie ma nudy, jest przykręcanie śrubki i przykucie do fotela grubym łańcuchem, a klucz do kłódki trzyma w garści Cztery Iks.

Żeby nie było tak rewelacyjnie, to mam jedno ale. Dwa „ale” z „Grzechu” zostały poprawione, to może w „Pokucie” również się uda 😉 Gdybym miała narysować, a raczej opisać, bo rysować nie potrafię, komisarza Eryka Deryło, to powstałby szkic w bladych odcieniach szarości a chciałabym, żeby to była gruba, wyraźna kreska. Koniec czepiania. Polecam!

Ocena: 5/6

fot. Radek Denisiuk

7 kwietnia 2018 0 komentarz