Kategoria:

Thriller

SensacjaThriller

„Kandydat” Jakub Żulczyk – Patologia władzy

przez Katarzyna Denisiuk

„W marcu 2021 roku Żulczyk został oskarżony przez prokuraturę o przestępstwo z art. 135. § 2. KK polegające na znieważeniu Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej za zamieszczony na Facebooku krytyczny wpis i nazwanie prezydenta RP Andrzeja Dudy „de*ilem”. Po ponad rocznej batalii prawnej został uniewinniony w Sądzie Najwyższym”.
Powyższe jest ważne w kontekście najnowszej powieści Jakuba Żulczyka. W moim odczuciu ten polityczny thriller powstał jako upust nagromadzonych emocji po zdobytych doświadczeniach. I jak jest to dla mnie zrozumiałe i akceptowalne, tak w odbiorze Kandydata mi przeszkadzało. Autor zaznacza, że ta powieść to fikcja i fantazja. Pisze, że powieść „zaludniają postaci”, które mogą się kojarzyć z prawdziwymi postaciami z życia publicznego. I tak właśnie było. I to mi uwierało. Wolałabym, żeby moja głowa nie przypisywała konkretne nazwiska do literackich bohaterów, żeby wydarzenia nie znajdowały śladów i obrazów w pamięci.

O fabule

Akcja rozgrywa się w ciągu kilku dni. Jej zwieńczeniem jest dzień ogłoszenia wyników w drugiej turze wyborów prezydenckich. Zanim jednak do tego dojdzie, mamy wgląd w zakulisowe, bezpardonowe, bezlitosne, wyzute z empatii działania na politycznej planszy. Tutaj nie ma miękkiej gry. Wyciągane są haki na każdego. Przeszłość bohaterów nie ma żadnych tajemnic, bo przecież można dokopać się do wszystkiego. Pytanie, kto się da złapać, kto nie będzie się bał zaryzykować, postawić wszystko na jedno zagranie. Ta rozgrywka nie skończy się patem. Ktoś musi wygrać.

O wrażeniach

Sam pomysł na fabułę jest diaboliczny. Rozłożenie pionków gwarantuje trudną rozgrywkę. Żulczyk wchodzi pod podszewkę politycznych zagrywek, ale też ludzkich słabości, emocji i wartości. Ta gra mogłaby być pasjonująca, gdyby nie … I tutaj pojawia się drugi element, nieułatwiający mi odbioru powieści. Jej język i styl. Narracja, którą Żulczyk operuje w Kandydacie, jest niesamowicie rwana, szorstka, nieprzyjazna. Miałam wrażenie, że momentami autor wypluwa z siebie słowa, które tworzą krótkie zdania. Przez to zamiast w, stałam obok tego tekstu.
A wracając do fabuły powieści i zbieżności z wydarzeniami i postaciami z politycznego życia, może za kilka lat lektura tej powieści będzie inna? Może potrzeba, żeby niektóre sprawy przykrył kurz? Nie wiem. Rzucam to pytanie w eter.

Tytuł: Kandydat
Autor: Jakub Żulczyk
Wydawnictwo Świat Książki
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book
Gatunek: thriller polityczny, sensacja
Współpraca barterowa
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
KryminałSensacjaThriller

„Susza” Aleksandra Świderska – Tajemnice kościoła

przez Katarzyna Denisiuk

Aleksandra Świderska stworzyła „mgłaversum” i konsekwentnie go rozbudowuje. Czytając te powieści można mieć wrażenie, że to „enklawa” wytchnienia dla wszystkich, którzy czują się nieakceptowani, wręcz odrzuceni, pozostawieni samym sobie. Autorka daje wyraźny znak i zaprasza do swojego świata. Należy podkreślić, że ten bezpieczny schron jest tylko tłem, notabene świetnie zbudowanym. Nie można zapominać, że najnowsza powieść Susza, i wszystkie poprzednie (Mgła, Burza, Równonoc), to historie kryminalne, gdzie dzieje się dużo zła, z którym walczą organy prawa. Podbarwione thrillerowym szlifem oferują świetną rozrywkę.

Słowem wstępu

I znów, nie zawsze tylko o rozrywkę chodzi. Susza jest inna od poprzedniczek. Łącznikiem są znani i lubiani bohaterowie – Adam, Konrad, Elka i Anton, ale fabuła bazuje na prawdziwych wydarzeniach. Sprawach niewygodnych, uwierających, na które nie ma zgody, a pojawiających się w naszej rzeczywistości. Wydarzeniach zamiatanych pod dywan i ukrywanych przed społeczeństwem.

Po Suszę sięgnęłam dla rozrywki, nie szukając sensacji, ale przyznaję, że wydźwięk tej prozy burzy krew.

O fabule

Adam Aleksandrowicz i jego zespół dostaje sprawę, która ma się szybciej skończyć niż zacząć. Samobójstwo jednego z wyżej postawionych duchownym nie powinno budzić sensacji i żadnych wątpliwości. Do załatwienia bez zbędnej zwłoki. Założenie proste, ale wykonanie niemożliwe. W toku czynności śledczych wychodzi coraz więcej nieścisłości, tropów, które, zamiast prowadzić do celu, to skręcają w kolejne poboczne ścieżki interpretacyjne. Sprawa mocno się komplikuje, a presja którą wywierają przełożeni na szybkie zakończenie sprawy, budzi zdecydowany sprzeciw. Jako że Adam i Elka nie są subordynowanymi pracownikami i ślepo wykonującymi polecenia, drążą sprawę, która z czasem rozrasta się do monstrualnych rozmiarów. Brud wychodzi na wierzch i oblepia kolejne osoby. Adam łączy siły z Konradem, który przestępcze podziemie Wrocławia zna jak nikt inny. Nie zapominajmy o śmiertelnym niebezpieczeństwie, które czai się tuż za rogiem.

O wrażeniach

W powieściach Aleksandry Świderskiej szukam dobrze rozpisanej kryminalnej zagadki. W bonusie dostaje wielobarwne tło odważnie odmalowane (powieść dla dorosłych czytelników). Podziwiam autorkę za konsekwentne budowanie tego świata i pogłębianie warstwy obyczajowej o tabuizowane obszary życia społecznego. W Suszy autorka wzięła na tapet temat, na który część społeczeństwa zamyka oczy. Oparła się na prawdziwych sprawach kryminalnych, a bohaterów tych spraw pokazała pod zmienionymi nazwiskami. Jak sama pisze „zawarcie ich na kartach tej książki stało się więc moją próbą podarowania ich ofiarom choć odrobiny zadośćuczynienia, którego nie dostały od swoich oprawców, ponieważ ci często pozostają bezkarni. I często nadal krzywdzą”.
Lubię wracać do cyklu „miasto gasnących świateł”. Czekam na kolejną odsłonę.

Tytuł: Miasto gasnących świateł. Susza
Autor: Aleksandra Świderska
Wydawnictwo Novae Res
Forma książki: e-book
Gatunek: kryminał, sensacja, thriller
Seria: Miasto gasnących świateł (4)
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
KryminałSensacjaThriller

„Rumor” Robert Małecki – Historia krzyku

przez Katarzyna Denisiuk

Robert Małecki to jeden z polskich autorów, którym ufam. Pisarz ogłasza, że napisał książkę, a ja już wiem, że będę ją czytała. Pisze kryminały, które są częścią serii, ale od czasu do czasu wpada coś indywidualnego. Tym razem nie dość, że tytuł nie należy do żadnego cyklu, to na dodatek ma inną dynamikę i temperaturę fabuły. To książka, która idealnie nadaje się, żeby ją zekranizować oraz – co już się wydarzyło – stworzyć słuchowisko z udziałem wielu lektorów. Nie słuchałam, ale wiem, że realizacja ma swoich fanów.

O fabule

Rumor, od nazwiska jednego z głównych bohaterów, to swego rodzaju rozliczenie się z przeszłością. To, co wydarzyło się kiedyś, ma tak ostre i długie pazury, że rozdrapuje teraźniejszość, powodując dotkliwe rany. Co więcej, sprawia, że co poniektórzy muszą uciekać przed śmiertelnym niebezpieczeństwem. Tutaj nie ma miękkiej gry. Tutaj trupy wychodzą z ziemi i powodują niespotykaną mobilizację w pewnych kręgach.
Rumor stawia pytania, czym jest przyjaźń, lojalność, dane sobie obietnice. W jakich okolicznościach i pod jaką presją człowiek potrafi zgiąć kręgosłup moralny i zagrać o najwyższą stawkę, stawiając na szali dobre imię drugiego człowieka, a także życie.
Kiedyś dobrzy kumple. Teraz przeciwległe bieguny, które ciągną w swoją stronę. Każdy ma na tyle przestrzeni, że mógłby sobie ją gospodarować do woli. Gorzej, jak w tę osobistą przestrzeń ktoś wchodzi z butami i depcze z trudem ułożone życie.

O wrażeniach

Najnowsza powieść Roberta Małeckiego jest dynamiczna. Tempo akcji co rusz się zmienia, a amplituda emocji jest imponująca. Przeszłość namalowana jest w sielskich barwach wakacyjnego klimatu, z kilkoma mocniejszymi akcentami, za to teraźniejszość to poligon z wybuchającymi akcjami i aferami mocno osadzonymi we współczesnych realiach.

Robert Małecki zadbał o adrenalinę czytelników. Nudy nie ma, jest akcja i bohater rozpisany na czynniki pierwsze.
Przyznaję, że dwa fabularne rozwiązania nie do końca przypadły mi do gustu, wydawały mi się dosyć przypadkowe, ale przymykam na nie oko i całość oceniam, jako dobrą gatunkowo hybrydę thrillera, kryminału i sensacji. Bawiłam się świetnie.

Tytuł: Rumor
Autor: Robert Małecki
Wydawnictwo Literackie
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book i audiobook
Gatunek: thriller, kryminał
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Thriller

„Studium przypadku” Graeme Macrae Burnet – Prawda, czy fałsz?

przez Katarzyna Denisiuk

Jak często zdarza się Wam czytać powieści, w których czujecie się zwodzeni, a może wręcz manipulowani przez autora?

W Studium przypadku szkocki pisarz Graeme Macrae Burnet bawi się z czytelnikiem. Jego historia mieni się niczym okładkowe zdobienia. Wydaje się, że wiele wiemy, mamy w miarę pełny obraz w głowie, po czym zaczynają od niego odpadać kolejne elementy. Ten sposób narracji budzi niepokój, niepewność, dreszcz emocji, bo do końca nie wiemy, co jest prawdą, co fikcją, a co rojeniami chorego umysłu.
Studium przypadku to historia wielowątkowa i nieoczywista, również w obszarze narracyjnym. Mamy różne punkty widzenia, przeskoki w postrzeganiu rzeczywistości, mieszankę doznań i odczuć.

O fabule

Obserwujemy, jak główna bohaterka próbuje dotrzeć do prawdy o swojej siostrze, wcielając się w fikcyjną postać i uczestnicząc w spotkaniach z psychoterapeutą. Gra, którą podejmuje, jest niełatwa a wręcz ryzykowna, gdyż granice pomiędzy fikcją a rzeczywistością zaczynają się niebezpiecznie zacierać.
Punkt widzenia psychoterapeuty, jego historia i rozwój kariery, również odgrywa ważną rolę i rzuca nowe światło na budowany obraz.

Powieść Graeme Macrae Burneta stylizowana jest na literackie studium przypadku, gdzie autor konsekwentnie bawi się konwencją, tworząc iluzję, która nie daje pewności, co jest prawdą a co fikcją.

O wrażeniach

Studium przypadku to książka dla fanów nieoczywistej prozy, która zachęca do zabawy w badanie arkanów ludzkiego umysłu. Odkrywanie kolejnych szufladek tej szkatułkowej powieści daje wiele czytelniczej satysfakcji. A zakończenie? Otwiera liczne drogi interpretacji całego utworu.

Myślę, że jest to tytuł, który idealnie sprawdziłby się w czasie dyskusji w klubie czytelniczym.
PS Powieść była nominowana do Nagrody Bookera.
PS2 Po lekturze stwierdzam, że Kamil Rekosz, który zaprojektował okładkę, zrobił to rewelacyjnie.

Tytuł: Studium przypadku
Autor: Graeme Macrae Burnet
Wydawnictwo Czarne
Przekład: Łukasz Witczak
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book
Gatunek: thriller
Współpraca barterowa
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
SensacjaThriller

„Kairos” Maciej Siembieda – Trudna tożsamość

przez Katarzyna Denisiuk

Po lekturze najnowszej powieści Macieja Siembiedy w mojej głowie panuje istna burza. Co tam się wydarzyło?! Ciężko ochłonąć. Przede wszystkim szokujące jest to, co napisał autor w posłowiu: „Nie jestem znawcą dziejów futbolu ani jego specjalnym entuzjastą”. Jeśli sięgnięcie po Kairos, do czego gorąco namawiam, to poczujecie od razu, z czym zderzył czytelnika Maciej Siembieda.

Kairos to część polsko-greckiej trylogii. Naprawdę warto przeczytać całość, gdyż autor w wyrafinowany i wycyzelowany sposób wplata postaci i wątki z poprzednich książek (Katharsis i Nemezis). Nie są one kluczowe dla fabuły, jednak bez tych puzzli i sięgnięcia w pozostałe odnogi trylogii obraz jest niepełny (choć nadal gotowy do podziwiania).

Kilka słów o fabule

Kairos futbolem stoi, ale murawa i piłkarskie rozgrywki to jedynie trampolina do wydarzeń rozgrywających się na wielu płaszczyznach. To historia dynamiczna, wypełniona po brzegi zwrotami akcji, zmianami miejsca, czasu i okoliczności. Głównymi bohaterami spektaklu są stryjeczni bracia (kuzyni) z Górnego Śląska, których wiele łączy, na przykład pasja do gry w piłkę, a jeszcze więcej dzieli. Podjęte decyzje, wyciągnięty los na loterii życia rzucą Bernarda i Waltera w różne miejsca przedwojennej, wojennej i powojennej zawieruchy. Będą musieli walczyć o życie, tożsamość, udowadniać męstwo, stawiać na szali swój honor. Targani porywami serca, pragnieniem zemsty, staną się śmiertelnymi wrogami.

Kilka słów o wrażeniach

Kairos to opowieść o przemianie, dostosowywaniu się do rzeczywistości, odpowiadaniu na okoliczności i podszepty serca. Może się wydawać, że jej bohaterowie są jak marionetki w miejscu i czasie, w którym przyszło im żyć. Jednak wielokrotnie mają wybór i go dokonują, ponosząc konsekwencje swoich działań.

Kairos ma rozmach. Porusza się w wielu płaszczyznach. Dotyka spraw tożsamości, polityki, obywatelskich postaw. W tej powieści tak dużo się dzieje, że ciężko pojąć, w jaki sposób Maciej Siembieda potrafił zszyć w jedną całość historię złożoną z tak wielu elementów.

Po lekturze Kairosa mam wrażenie, że autor miał kilka żyć i był w nich piłkarzem, kieszonkowcem, naukowcem, partyzantem, szpiegiem, przemytnikiem, górnikiem, politykiem. Na szczęście możemy go poznać jako pisarza tworzącego niezwykłe powieści.

Jestem pełna podziwu i namawiam do czytania trylogii greckiej oraz pozostałych powieści polskiego pisarza. Nie będziecie żałowali. Kairos pozostanie w mojej pamięci jako niezwykła powieść sensacyjno-historyczna, w której fakty, jak zawsze, w sposób wyjątkowy splatają się w fikcją, dając czytelnikowi poczucie obcowania z literaturą rozrywkową najwyższych lotów.

Tytuł: Kairos
Autor: Maciej Siembieda
Wydawnictwo Agora
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book i audiobook
Gatunek: sensacja, thriller
Seria: Katharsis (3)
Współpraca barterowa
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Thriller

„Noc szpilek” Santiago Roncagliolo – Peruwiańska noc

przez Katarzyna Denisiuk

Noc szpilek Santiago Roncagliolo to moja pierwsza książka ze „stajni” ArtRage, która okazała się page-turnerem. Jak dotąd spotkałam się z książkami, nad którymi dumałam, które powodowały przemyślenia, czasami zmuszały do refleksji, czy poszukiwania szerszego kontekstu. Natomiast Noc szpilek to mocny zawodnik z gatunku thriller. Krótkie rozdziały, w których czterech nastolatków opowiada, jak doszło do tej jednej, wyjątkowej nocy, wsysają w fabułę.

Kilka słów o fabule

Robimy krok i wpadamy do Peru roku 1992, gdzie w jednej z tamtejszych szkół prowadzonych przez jezuitów rządzi i dzieli surowa nauczycielka. Wielu zalazła za skórę, jednak Manu, Moco, Beto i Carlos mają jej szczególnie dosyć. Każdy ma z nią na pieńku, ale niewielu ma odwagę jawnie pokazać swoje niezadowolenie. Nastolatkowie, napompowani testosteronem niczym najdroższe i najbardziej okazałe balony z helem, decydują się na krok, który może przefasonować ich przyszłość, a w najlepszym przypadku doprowadzić do poważnych kłopotów. Rozpoczyna się wojna podjazdowa, która odkryje nieznane do tej pory fakty z życia każdego z chłopców i sprawi turbulencje w ich psychice. Pytanie, kto wyjdzie z niej cało. Kto pęknie, a kto zachłyśnie się pozorną dorosłością i decyzyjną żonglerką?

Kilka słów o wrażeniach

Noc szpilek nie tylko skupia uwagę na czterech bohaterach i ich poczynaniach. Autor przemyca wiele tropów dających możliwość tworzenia własnego obrazu Peru lat 90. Poza tym nie tylko wchodzimy do głów nastolatków, ale mamy sposobność obserwowania zmagania się dorosłych z wieloma problemami, które de facto kształtują charaktery i mają wpływ na zachowania ich dzieci. Powieść Roncagliolo porywa wartką akcją i niezwykle przyciągającą i przyjazną narracją. To przedstawicielka tego rodzaju beletrystyki, która daje przyjemność z czytania i nie prowokuje do roztrząsania zachowania bohaterów, czy tworzenia alternatywnych scenariuszy.

Noc szpilek kupiła mnie niczym dobre kino akcji, trochę mroczne, na pewno szalone i dynamiczne, z dobrze zarysowanym tłem i bohaterami, z których każdy jest inny i na swój sposób ciekawy. Bardzo fajna rozrywkowa powieść. Czyta się kapitalnie.

Tytuł: Noc szpilek
Autor: Santiago Roncagliolo
Wydawnictwo ArtRage
Przekład: Tomasz Pindel
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book i audiobook
Gatunek: thriller
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
FantasyScience fictionThriller

„Wściek” Magdalena Salik – Wizja przyszłości?

przez Katarzyna Denisiuk

Jeśli jesteście gotowi na historię, która pulsuje od wymykającej się pojmowaniu kreacji rzeczywistości, to polecam najnowszą powieść Magdaleny Salik.

Wyobraźcie sobie, że mamy 2040 rok. Co może się zmienić w stosunku do teraźniejszości? Jakie zmiany zajdą w środowisku, w obszarze relacji międzyludzkich, w naszym społeczeństwie i przedsiębiorstwach? To teraz sięgnijcie po Wściek i … oby to, o czym pisze Magdalena Salik, nie było realną wizją przyszłości.

Kilka słów o fabule

Zaczyna się niewinnie (po przeczytaniu stwierdzam, że to był najmniej nietuzinkowy motyw w całym spektrum nieokiełznanych wątków). Naukowczyni, na zlecenie najzamożniejszego człowieka na świecie, ma przywrócić światu mamuty. Prace posuwają się w dobrym kierunku, jednak ciąg zagadkowych zdarzeń wywraca życie Marie Duchêne do góry nogami. Co więcej, jej mąż, również związany ze światem nauki, który porzucił na rzecz ekoaktywizmu, zostaje wplątany w łańcuch zależności, który zmusza go do wspólnego działania z żoną. Stawkę podbija tajemnicza grupa osób, mająca za nic ludzkie życie, na wskroś przesiąknięta nowoczesną technologią i korzystająca z niej dla własnych korzyści i uciechy.

Czy życie to gra? A jeśli gra to, co czym się zakończy? Kto będzie zwycięzcą, a kto przegranym?

Kilka słów o wrażeniach

Wściek sprawił, że moja głowa pracowała na najwyższych obrotach. Musiałam się wysilać, żeby nadążyć nad przebiegiem akcji, zrozumieć wszystko, co Magdalena Salik podrzuca czytelnikowi. Nie mam żadnej pewności, czy wszystko wyłapałam, czy udało mi się odpowiednio wszystko poukładać.

Wściek jest nieokiełznany i niedający się włożyć w sztywne ramy. Gatunkowo odpowiada charakterystyce thrillera z niezwykle mocnym akcentem popularnonaukowym. Przyznaję, że ta historia mnie pochłonęła, ale miałam poczucie, że obcuję z literaturą, która nie jest dla mnie do końca zrozumiała. Może przez to, że w wielu fragmentach mówi językiem nowych technologii i wiele z tych zwrotów odbijało się od mojej percepcji. Z tego też względu, to książka, która w mojej ocenie zyska uznanie w oczach czytelników fantastyki, czy miłośników cyfryzacji.

Wściek wodzi za nos. Potrafi z lekkością zburzyć ułożone wcześniej z pietyzmem elementy intrygi. Tutaj nie ma nudy. Pędzimy na wózku problemów współczesnego świata, z werwą i nonszalancją przekraczając granice tego, co wytłumaczalne. Bardzo ciekawa powieść!

Tytuł: Wściek
Autor: Magdalena Salik
Wydawnictwo Powergraph
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book
Gatunek: fantasy, science fiction, thriller
Współpraca barterowa
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
SensacjaThriller

„Kolczaste łzy” S.A. Cosby – Czy zemsta da odkupienie?

przez Katarzyna Denisiuk

Kilka słów o fabule

Czarny ojciec. Biały ojciec. Dwóch zamordowanych synów. Jedynym wyjściem jest zemsta.

Do tego dołóżmy, że ojcowie są byłymi więźniami, z przeszłością, w której cieniu nikt nie chciałby nawet przycupnąć. Łączy ich również bardzo oschły stosunek, do synów po ujawnieniu ich homoseksualności. Powiedzieć, że nie akceptują ich orientacji seksualnej, to jak nic nie powiedzieć. Ten rodzicielski ostracyzm trwa do czasu. Brutalne morderstwo synów przemebluje ich rzeczywistość do tego stopnia, że działania nie pójdą w kierunku budowania na nowo, ale burzenia, do spodu, do gołej ziemi. Jako że są to mężczyźni, którzy w walce o życie swoje i najbliższych nie mają żadnych oporów, żeby sięgnąć po ostateczne środki perswazji, zwierają szyki i dążą do odnalezienia mordercy. Jedna iskra wznieci taką pożogę, że pochłonie wszystko i wszystkich w swoim zasięgu. Co zostanie na zgliszczach? Czy zemsta będzie słodka, a może zostawi smak popiołu? Czy uspokoją swoje sumienie, odkupią grzech ignorancji, nieokazywania wsparcia i akceptacji?

Kilka słów o wrażeniach

Nie często sięgam po takie powieści. Takie, czyli awanturnicze, z sensacyjnym pazurem, wpadające w ręce czytelnika i niezostawiające jeńców. Na samym początku włączył mi się analityczny umysł i zastanawiałam się, czy kontrasty pomiędzy głównymi bohaterami nie są zbyt jaskrawe. Jeden czarny, drugi biały. Co prawda obydwaj z kryminalną kartoteką (ten czarny z dziarami, które budzą wielki respekt wśród więziennej społeczności), jednak po odsiadce żyją inaczej. Jeden – czarny – prawy obywatel, żyje spokojnie, legalnie pracuje, drugi dalej próbuje „kręcić lody”. Czarny – mądry, wyważony, spokojny (okej, wszystko do czasu), biały – „głupkowaty”, człowiek gorączka. Szybciutko, po kilku kolejnych stronach, maksymalnie wciągnięta przez fabułę i rozwój wypadków, zamknęłam analityczne myślenie i bez reszty oddałam się akcji.

Z perspektywy czasu, już po lekturze, widzę kilka momentów, przy których można wywracać oczami, że są mało logiczne i „jak to tak może być”, ale niespodziewanie te fabularne kiksy kompletnie mi nie przeszkodziły czerpać przyjemności z czytania. Wiem, co sprawiło, że tak świetnie weszłam w Kolczaste łzy. To był język powieści, humor oraz barwni bohaterowie.

Słowem podsumowania

S.A. Cosby ma dar przyciągania czytelnika. Jego pisarskie sztuczki na mnie zadziałały i dałam się porwać w wir wydarzeń. Autor nie stroni od wyciąganiu na światło dzienne problemów rasizmu, czy nierówności społecznej, jednak to tylko dodatek – dodam, że bardzo dobrze wkomponowany – do wartkiej akcji. Zastanawiam się, czy Kolczaste łzy to powieść typu „zabili go i uciekł”. Nie wiem (nie znam się, zarobiona jestem ;-). Ja ją połknęłam, jak najsłodszy deser w czasie diety. Pyszna.

Tytuł: Kolczaste łzy
Autor: S.A. Cosby
Wydawnictwo Agora
Przekład: Jan Kraśko
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book i audiobook
Gatunek: thriller, sensacja
Współpraca barterowa
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
KryminałThriller

„Asymetria” Bartosz Szczygielski – Spirala kłamstw

przez Katarzyna Denisiuk

Słowem wstępu

Bardzo lubię od czasu do czasu konsumować literaturę, która dostarcza mi czystej rozrywki. Wchodzę między strony, w fabułę, gotowa za dobrą zabawę, z jednym oczekiwaniem – nie mieć czytelniczej niestrawności, a poczucie dobrze spędzonego czasu. Czytając takie powieści, nie oczekuję intelektualnych szarad, zatrzymywania się na głębszą analizę tekstu i myśli autora. Jest jeden warunek, język powieści musi być przyjazny, „na poziomie”, a fabuła logiczna i z odpowiednim stopniem tajemniczości. W końcu cóż to za frajda, kiedy na początku imprezy odkrywamy wszystkie atrakcje, a potem zostaje tylko sprzątanie całego „bałaganu” 😉

Powieści Bartosza Szczygielskiego są dla mnie opisaną czytelniczą rozrywką. Najnowsza Asymetria przeczytała się w półtora dnia. Przepraszam szanowny autorze, że męczyłeś się nad klawiaturą pół roku, a ja pożarłam Twoje dzieło tak szybko. Jednak … niczego nie żałuję!

Kilka słów o fabule

Lubię powieściowe bohaterki z mocnym charakterem, wachlarzem umiejętności, które zręcznie wykorzystuje w swojej pracy oraz problemami, które są powszechne. Z takimi bohaterkami można się utożsamiać – przynajmniej po części – bo nie są papierowymi postaciami. Alicja Mort zostawiła przeszłość za sobą. Pracuje, ma zlecenia, w których potrafi użyć całego pakietu umiejętności i dzięki czemu „dowieźć” sprawy do końca. Zleceniodawcy są zadowoleni. Jednak nie było tak cały czas. W przeszłości miała inną pracę, innych współpracowników oraz mnóstwo obciążenia psychicznego i stresu. Każdy chciałby zamknąć drzwi za taką przeszłością i odciąć się od tego, co było. Niestety ktoś te drzwi jednak uchyla i do Alicji bardzo szybko zbliża się cień starej policyjnej sprawy, w której ofiarą było dziecko, a podejrzaną jego matka. Od tego momentu w życiu Alicji zaczynają się dziać rzeczy, które co rusz wymykają się kontroli. Czy tego chce, czy nie, musi spróbować ponownie zająć się przeszłością i definitywnie się z nią rozprawić.

Kilka słów o wrażeniach

Przyznam, że poziom tajemniczości i niewiadomej, towarzyszyły mi przez większość czasu. Podejmowałam próby odgadnięcie, w którym kierunku podąży fabuła, jakie będzie rozwiązanie zagadki, ale poległam z kretesem. Co lepsze, zakończenie, pomimo tego, że nie wybucha czytelnikowi w twarz, to daje nadzieję na kontynuację. Nie wiem, czy dobrze odczytałam intencję autora, ale myślę, że poczynania Alicji Mort mogą eskalować na kolejne książki.

Jak na kryminał przystało, są ofiary, są niewyjaśnione przyczyny zgonu i osoby, które muszą ten bałagan posprzątać. Akcja ma dwie nitki – teraz i w przeszłości – ściśle ze sobą związane i mocno na siebie działające (oczywiście przeszłość na teraźniejszość). To, co wydarzyło się w życiu Alicji, ukształtowało ją na lata. Czy niespodziewany powrót do tego, co było mocnym początkiem jej kariery w policji, zrewiduje jej postępowanie i odkryje nieznane do tej pory pokłady wrażliwości i postrzegania ludzkiego postępowania?

Bartosz Szczygielski pisze tak, że ciężko się od tej powieści oderwać. Weekendowy luz sprzyjał oddaniu się lekturze, ale nie spodziewałam się, że książka zaplanowana na weekend, skończy mi się w sobotę. Czyta się naprawdę świetnie.

Tytuł: Asymetria
Autor: Bartosz Szczygielski
Wydawnictwo Czwarta Strona
Forma książki: papierowa, będzie dostępna w formie e-booka i audiobooka
Gatunek: kryminał, thriller
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Thriller

„Miejsca cieniste” Jacek Kalinowski – Splecione losy

przez Katarzyna Denisiuk

Trzeba przyznać, że Miejsca cieniste Jacka Kalinowskiego mają bardzo dobrą promocję (brawa dla wydawcy i współpracujących z wydawnictwem blogerów książkowych). Ta powieść jest widoczna w mediach społecznościowych, a dzięki temu łatwiej na nią trafić tym, którzy takiej literatury szukają. Takiej, czyli jakiej? To gatunkowy thriller psychologiczny. Ten tytuł nie tylko ma przyklejoną taką metryczkę, ale zdecydowanie spełnia wszystkie warunki, żeby takim przedstawicielem być.

Fabułę tworzy kilka nitek, które pięknie się przeplatają. Dwie znaczące, które wysuwają się przed szereg to dwie zaprzyjaźnione (kiedyś) rodziny. Łączy je wiele – wspólne przedsięwzięcie, sąsiedztwo, ale też i sporo dzieli. Kiedy córka jednej z par nie wraca do domu, w życie jej rodziców wdziera się strach.
Żeby spot akcji był niebanalny i bardziej wyrafinowany, autor dorzuca kolejne nitki, kolejne postaci, które rewelacyjnie wypełniają przestrzeń fabuły i nadają całości wyrazistego cienia. Dzięki temu całość historii nie jest płaska, ale wielowymiarowa.

Mogę Wam gwarantować, a na pewno obiecać, że warto do tego cienia zaglądnąć, odważyć się, bo to, co się tam kryje, jest zaskakujące.

Przyznaję, że autor zaskoczył mnie tym, że Miejsca cieniste są powieściowym debiutem. Do tej pory czytelnicy mogli znać autora z krótkich form literackich. To proza dopracowana (niezwykle spodobała mi się kreacja bohaterów, zwłaszcza tych młodych), przemyślana, a przede wszystkim porywająca i zachęcająca do czytania i również słuchania. Ja sięgnęłam po audiobooka na Audiotece – słuchało się naprawdę wybornie.

Po wysłuchaniu Miejsc cienistych wzięłam Jacka Kalinowskiego na mój celownik. Będę obserwowała, czy tworzy coś nowego, a jak stworzy, to nie omieszkam sięgnąć. Trochę mu współczuję, bo zaczął z wysokiego c i czytelnicy, którzy polubili tę powieść, będą mieli wielkie oczekiwania i będą sobie ostrzyć zęby na nową książkę autora.
Gratuluję debiutu!

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail