Kategoria:

Sensacja

SensacjaThriller

„Kandydat” Jakub Żulczyk – Patologia władzy

przez Katarzyna Denisiuk

„W marcu 2021 roku Żulczyk został oskarżony przez prokuraturę o przestępstwo z art. 135. § 2. KK polegające na znieważeniu Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej za zamieszczony na Facebooku krytyczny wpis i nazwanie prezydenta RP Andrzeja Dudy „de*ilem”. Po ponad rocznej batalii prawnej został uniewinniony w Sądzie Najwyższym”.
Powyższe jest ważne w kontekście najnowszej powieści Jakuba Żulczyka. W moim odczuciu ten polityczny thriller powstał jako upust nagromadzonych emocji po zdobytych doświadczeniach. I jak jest to dla mnie zrozumiałe i akceptowalne, tak w odbiorze Kandydata mi przeszkadzało. Autor zaznacza, że ta powieść to fikcja i fantazja. Pisze, że powieść „zaludniają postaci”, które mogą się kojarzyć z prawdziwymi postaciami z życia publicznego. I tak właśnie było. I to mi uwierało. Wolałabym, żeby moja głowa nie przypisywała konkretne nazwiska do literackich bohaterów, żeby wydarzenia nie znajdowały śladów i obrazów w pamięci.

O fabule

Akcja rozgrywa się w ciągu kilku dni. Jej zwieńczeniem jest dzień ogłoszenia wyników w drugiej turze wyborów prezydenckich. Zanim jednak do tego dojdzie, mamy wgląd w zakulisowe, bezpardonowe, bezlitosne, wyzute z empatii działania na politycznej planszy. Tutaj nie ma miękkiej gry. Wyciągane są haki na każdego. Przeszłość bohaterów nie ma żadnych tajemnic, bo przecież można dokopać się do wszystkiego. Pytanie, kto się da złapać, kto nie będzie się bał zaryzykować, postawić wszystko na jedno zagranie. Ta rozgrywka nie skończy się patem. Ktoś musi wygrać.

O wrażeniach

Sam pomysł na fabułę jest diaboliczny. Rozłożenie pionków gwarantuje trudną rozgrywkę. Żulczyk wchodzi pod podszewkę politycznych zagrywek, ale też ludzkich słabości, emocji i wartości. Ta gra mogłaby być pasjonująca, gdyby nie … I tutaj pojawia się drugi element, nieułatwiający mi odbioru powieści. Jej język i styl. Narracja, którą Żulczyk operuje w Kandydacie, jest niesamowicie rwana, szorstka, nieprzyjazna. Miałam wrażenie, że momentami autor wypluwa z siebie słowa, które tworzą krótkie zdania. Przez to zamiast w, stałam obok tego tekstu.
A wracając do fabuły powieści i zbieżności z wydarzeniami i postaciami z politycznego życia, może za kilka lat lektura tej powieści będzie inna? Może potrzeba, żeby niektóre sprawy przykrył kurz? Nie wiem. Rzucam to pytanie w eter.

Tytuł: Kandydat
Autor: Jakub Żulczyk
Wydawnictwo Świat Książki
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book
Gatunek: thriller polityczny, sensacja
Współpraca barterowa
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
KryminałSensacjaThriller

„Susza” Aleksandra Świderska – Tajemnice kościoła

przez Katarzyna Denisiuk

Aleksandra Świderska stworzyła „mgłaversum” i konsekwentnie go rozbudowuje. Czytając te powieści można mieć wrażenie, że to „enklawa” wytchnienia dla wszystkich, którzy czują się nieakceptowani, wręcz odrzuceni, pozostawieni samym sobie. Autorka daje wyraźny znak i zaprasza do swojego świata. Należy podkreślić, że ten bezpieczny schron jest tylko tłem, notabene świetnie zbudowanym. Nie można zapominać, że najnowsza powieść Susza, i wszystkie poprzednie (Mgła, Burza, Równonoc), to historie kryminalne, gdzie dzieje się dużo zła, z którym walczą organy prawa. Podbarwione thrillerowym szlifem oferują świetną rozrywkę.

Słowem wstępu

I znów, nie zawsze tylko o rozrywkę chodzi. Susza jest inna od poprzedniczek. Łącznikiem są znani i lubiani bohaterowie – Adam, Konrad, Elka i Anton, ale fabuła bazuje na prawdziwych wydarzeniach. Sprawach niewygodnych, uwierających, na które nie ma zgody, a pojawiających się w naszej rzeczywistości. Wydarzeniach zamiatanych pod dywan i ukrywanych przed społeczeństwem.

Po Suszę sięgnęłam dla rozrywki, nie szukając sensacji, ale przyznaję, że wydźwięk tej prozy burzy krew.

O fabule

Adam Aleksandrowicz i jego zespół dostaje sprawę, która ma się szybciej skończyć niż zacząć. Samobójstwo jednego z wyżej postawionych duchownym nie powinno budzić sensacji i żadnych wątpliwości. Do załatwienia bez zbędnej zwłoki. Założenie proste, ale wykonanie niemożliwe. W toku czynności śledczych wychodzi coraz więcej nieścisłości, tropów, które, zamiast prowadzić do celu, to skręcają w kolejne poboczne ścieżki interpretacyjne. Sprawa mocno się komplikuje, a presja którą wywierają przełożeni na szybkie zakończenie sprawy, budzi zdecydowany sprzeciw. Jako że Adam i Elka nie są subordynowanymi pracownikami i ślepo wykonującymi polecenia, drążą sprawę, która z czasem rozrasta się do monstrualnych rozmiarów. Brud wychodzi na wierzch i oblepia kolejne osoby. Adam łączy siły z Konradem, który przestępcze podziemie Wrocławia zna jak nikt inny. Nie zapominajmy o śmiertelnym niebezpieczeństwie, które czai się tuż za rogiem.

O wrażeniach

W powieściach Aleksandry Świderskiej szukam dobrze rozpisanej kryminalnej zagadki. W bonusie dostaje wielobarwne tło odważnie odmalowane (powieść dla dorosłych czytelników). Podziwiam autorkę za konsekwentne budowanie tego świata i pogłębianie warstwy obyczajowej o tabuizowane obszary życia społecznego. W Suszy autorka wzięła na tapet temat, na który część społeczeństwa zamyka oczy. Oparła się na prawdziwych sprawach kryminalnych, a bohaterów tych spraw pokazała pod zmienionymi nazwiskami. Jak sama pisze „zawarcie ich na kartach tej książki stało się więc moją próbą podarowania ich ofiarom choć odrobiny zadośćuczynienia, którego nie dostały od swoich oprawców, ponieważ ci często pozostają bezkarni. I często nadal krzywdzą”.
Lubię wracać do cyklu „miasto gasnących świateł”. Czekam na kolejną odsłonę.

Tytuł: Miasto gasnących świateł. Susza
Autor: Aleksandra Świderska
Wydawnictwo Novae Res
Forma książki: e-book
Gatunek: kryminał, sensacja, thriller
Seria: Miasto gasnących świateł (4)
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
KryminałSensacjaThriller

„Rumor” Robert Małecki – Historia krzyku

przez Katarzyna Denisiuk

Robert Małecki to jeden z polskich autorów, którym ufam. Pisarz ogłasza, że napisał książkę, a ja już wiem, że będę ją czytała. Pisze kryminały, które są częścią serii, ale od czasu do czasu wpada coś indywidualnego. Tym razem nie dość, że tytuł nie należy do żadnego cyklu, to na dodatek ma inną dynamikę i temperaturę fabuły. To książka, która idealnie nadaje się, żeby ją zekranizować oraz – co już się wydarzyło – stworzyć słuchowisko z udziałem wielu lektorów. Nie słuchałam, ale wiem, że realizacja ma swoich fanów.

O fabule

Rumor, od nazwiska jednego z głównych bohaterów, to swego rodzaju rozliczenie się z przeszłością. To, co wydarzyło się kiedyś, ma tak ostre i długie pazury, że rozdrapuje teraźniejszość, powodując dotkliwe rany. Co więcej, sprawia, że co poniektórzy muszą uciekać przed śmiertelnym niebezpieczeństwem. Tutaj nie ma miękkiej gry. Tutaj trupy wychodzą z ziemi i powodują niespotykaną mobilizację w pewnych kręgach.
Rumor stawia pytania, czym jest przyjaźń, lojalność, dane sobie obietnice. W jakich okolicznościach i pod jaką presją człowiek potrafi zgiąć kręgosłup moralny i zagrać o najwyższą stawkę, stawiając na szali dobre imię drugiego człowieka, a także życie.
Kiedyś dobrzy kumple. Teraz przeciwległe bieguny, które ciągną w swoją stronę. Każdy ma na tyle przestrzeni, że mógłby sobie ją gospodarować do woli. Gorzej, jak w tę osobistą przestrzeń ktoś wchodzi z butami i depcze z trudem ułożone życie.

O wrażeniach

Najnowsza powieść Roberta Małeckiego jest dynamiczna. Tempo akcji co rusz się zmienia, a amplituda emocji jest imponująca. Przeszłość namalowana jest w sielskich barwach wakacyjnego klimatu, z kilkoma mocniejszymi akcentami, za to teraźniejszość to poligon z wybuchającymi akcjami i aferami mocno osadzonymi we współczesnych realiach.

Robert Małecki zadbał o adrenalinę czytelników. Nudy nie ma, jest akcja i bohater rozpisany na czynniki pierwsze.
Przyznaję, że dwa fabularne rozwiązania nie do końca przypadły mi do gustu, wydawały mi się dosyć przypadkowe, ale przymykam na nie oko i całość oceniam, jako dobrą gatunkowo hybrydę thrillera, kryminału i sensacji. Bawiłam się świetnie.

Tytuł: Rumor
Autor: Robert Małecki
Wydawnictwo Literackie
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book i audiobook
Gatunek: thriller, kryminał
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Sensacja

„Sobowtór” Maciej Siembieda – Fałszowanie historii

przez Katarzyna Denisiuk

Słowem wstępu

Co tu wiele pisać, Maciej Siembieda ma moc przywiązywania czytelnika do książki. Jego najnowsza powieść cyklu z Jakubem Kanią nie dość, że związuje z fabułą, to jeszcze robi to z wykorzystaniem węzłów gordyjskich złożonych z tajemnic, zamkniętych w przeszłości a mających swój wpływ na teraźniejszość. Oczywiste jest, że chcemy te tajemnice poznać, rozwikłać zagadkę zamkniętą w ramach obrazu, a z drugiej strony … nie chcemy. Tak dobrze mi było z tą powieścią, że zazdroszczę każdemu, który ma tę lekturę przed sobą. A przy okazji – pierwszy raz widzę, żeby lektor, który czyta powieść – w przypadku Sobowtóra jest to Mariusz Bonaszewski – dał upust swojemu zachwytowi nad czytanym słowem na okładce powieści.

Uprzedzając możliwe pytanie – tak, Sobowtór to kolejna część cyklu, ale na tyle nieobszernie łączy postać Jakuba Kani z poprzednimi historiami, że z powodzeniem można ją czytać bez znajomości poprzedniczek. Zabawa i tak będzie przednia!

O fabule

Jakie wyzwanie tym razem rzucił Maciej Siembieda byłemu prokuratorowi IPN? Jaką zagadkę dał mu do rozwiązania? Trudną. Nawet bardzo trudną. Jednak kto, jak nie Kania może ją rozwiązać?
Jak to w powieściach Macieja Siembiedy jest (Nie bywa! Jest!), fabuła rozpisana jest na wiele wątków, które sięgają mackami dalekiej przeszłości, oplatają wielu bohaterów, z których każdy ma coś do powiedzenia i odgrywa ważną rolę. W jaki sposób autor łapie się w tych wszystkich zawiłościach, które sobie serwuje, to ja nie wiem, ale robi to brawurowo.
Jakub Kania pracuje w prywatnej firmie ubezpieczeniowej, której centrala mieści się w Szwajcarii a oddział w Polsce. Jako że ma ogromne doświadczenie w tropieniu nieścisłości, nieprawdy, machlojek i szachrajstw, to jest idealnym pracownikiem. No w sumie nie dla wszystkich.

W Warszawie ma się odbyć wystawa nieznanych i niezwykle cennych obrazów. Owiana tajemnicą ma się stać sensacją w świecie sztuki. Jednak coś w tym wydarzeniu Jakubowi Kani nieładnie pachnie. Wraz z dziennikarką i krytyczką sztuki bierze pod lupę wystawcę oraz same portrety. To, co odkryją, zaprowadzi ich w odległą przeszłość i otworzy puszkę pełną intryg i przekrętów na skalę światową.

Słowem podsumowania

Maciej Siembieda stworzył historię na miarę gatunkowego haut cuture. Jak zawsze pomysł na fabułę zaczerpnął z historii i prawdziwych wydarzeń, co daje powieści niezwykłą wartość. Można się w Sobowtórze zakopać na kilka godzin i chłonąć tę niezwykłą historię. Bardzo polecam! Rewelacyjna rozrywka!

Tytuł: Sobowtór
Autor: Maciej Siembieda
Wydawnictwo Agora
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book i audiobook
Gatunek: sensacja, thriller
Seria: Jakub Kania (7)
Współpraca barterowa
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
SensacjaThriller

„Kairos” Maciej Siembieda – Trudna tożsamość

przez Katarzyna Denisiuk

Po lekturze najnowszej powieści Macieja Siembiedy w mojej głowie panuje istna burza. Co tam się wydarzyło?! Ciężko ochłonąć. Przede wszystkim szokujące jest to, co napisał autor w posłowiu: „Nie jestem znawcą dziejów futbolu ani jego specjalnym entuzjastą”. Jeśli sięgnięcie po Kairos, do czego gorąco namawiam, to poczujecie od razu, z czym zderzył czytelnika Maciej Siembieda.

Kairos to część polsko-greckiej trylogii. Naprawdę warto przeczytać całość, gdyż autor w wyrafinowany i wycyzelowany sposób wplata postaci i wątki z poprzednich książek (Katharsis i Nemezis). Nie są one kluczowe dla fabuły, jednak bez tych puzzli i sięgnięcia w pozostałe odnogi trylogii obraz jest niepełny (choć nadal gotowy do podziwiania).

Kilka słów o fabule

Kairos futbolem stoi, ale murawa i piłkarskie rozgrywki to jedynie trampolina do wydarzeń rozgrywających się na wielu płaszczyznach. To historia dynamiczna, wypełniona po brzegi zwrotami akcji, zmianami miejsca, czasu i okoliczności. Głównymi bohaterami spektaklu są stryjeczni bracia (kuzyni) z Górnego Śląska, których wiele łączy, na przykład pasja do gry w piłkę, a jeszcze więcej dzieli. Podjęte decyzje, wyciągnięty los na loterii życia rzucą Bernarda i Waltera w różne miejsca przedwojennej, wojennej i powojennej zawieruchy. Będą musieli walczyć o życie, tożsamość, udowadniać męstwo, stawiać na szali swój honor. Targani porywami serca, pragnieniem zemsty, staną się śmiertelnymi wrogami.

Kilka słów o wrażeniach

Kairos to opowieść o przemianie, dostosowywaniu się do rzeczywistości, odpowiadaniu na okoliczności i podszepty serca. Może się wydawać, że jej bohaterowie są jak marionetki w miejscu i czasie, w którym przyszło im żyć. Jednak wielokrotnie mają wybór i go dokonują, ponosząc konsekwencje swoich działań.

Kairos ma rozmach. Porusza się w wielu płaszczyznach. Dotyka spraw tożsamości, polityki, obywatelskich postaw. W tej powieści tak dużo się dzieje, że ciężko pojąć, w jaki sposób Maciej Siembieda potrafił zszyć w jedną całość historię złożoną z tak wielu elementów.

Po lekturze Kairosa mam wrażenie, że autor miał kilka żyć i był w nich piłkarzem, kieszonkowcem, naukowcem, partyzantem, szpiegiem, przemytnikiem, górnikiem, politykiem. Na szczęście możemy go poznać jako pisarza tworzącego niezwykłe powieści.

Jestem pełna podziwu i namawiam do czytania trylogii greckiej oraz pozostałych powieści polskiego pisarza. Nie będziecie żałowali. Kairos pozostanie w mojej pamięci jako niezwykła powieść sensacyjno-historyczna, w której fakty, jak zawsze, w sposób wyjątkowy splatają się w fikcją, dając czytelnikowi poczucie obcowania z literaturą rozrywkową najwyższych lotów.

Tytuł: Kairos
Autor: Maciej Siembieda
Wydawnictwo Agora
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book i audiobook
Gatunek: sensacja, thriller
Seria: Katharsis (3)
Współpraca barterowa
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Sensacja

„Asfaltowa pustynia” S.A. Cosby – O człowieku przypartym do muru

przez Katarzyna Denisiuk

Czytałam Kolczaste łzy, które dostarczyły mi ogromu czytelniczej rozrywki. Zaufałam autorowi i sięgnęłam po kolejną powieść rodem z amerykańskiej gangsterki i absolutnie się nie zawiodłam. Realność postaci, wydarzeń, miejsca, emocji, obrazów, głosów, wrzasków łamanych ciał i tryskających płynów ustrojowych w Asfaltowej pustyni jest niesamowita.

S.A. Cosby pisze powieści, które niemalże 1:1 mogłyby zostać przeniesione na wielki ekran. Oglądałoby się je z zapartym tchem, nerwowo obgryzając paznokcie, czy kompulsywnie zjadając tony popcornu. Warto dodać, że to nie są powieści typu „zabili go i uciekł”, gdzie bohater, na którego spadły wszystkie plagi egipskie, otrząsa się i odradza niczym Feniks z popiołów.

Akcja powieści oscyluje na pożądanym poziomie. Czasami zwalnia, by po chwili pędzić na łeb na szyję. Pod podszewką złożoną z elementów charakterystycznych dla dobrej literatury akcji wybrzmiewa wyraźny głos głównego bohatera.

Kilka słów o fabule

Bug Montage nie jest człowiekiem bez skazy. Ma na koncie rozboje, włamania, złodziejskie napady i niejedną duszę. Jego przeszłość jest mroczna, ale teraźniejszość jawi się w zdecydowanie jaśniejszych i bardziej kolorowych barwach. Ma normalną pracę, rodzinę, w miarę poukładane życie. Jednak byt na amerykańskiej prowincji nie jest łatwy. Pojawiające się problemy finansowe zaczynają się kumulować, co znacząco wpływa na samopoczucie Buga. Kiedy grunt pod nogami zaczyna się sypać, a nagła i niespodziewana okazja na szybki zarobek pojawia się na horyzoncie, płynąca w żyłach mężczyzny brawura rozlewa się szeroka falą. Czy uda się zapomnieć o przeszłości? Czy uzależnienie od adrenaliny nie zagłuszy rozsądku? Czy owca wygra z wilkiem?

Kilka słów i wrażeniach

S.A. Cosby napisał powieść, w której główny bohater musi przebyć niezwykle drogę. Na jej końcu jest szczęście rodziny, ale żeby tam dotrzeć do pokonania ma nie tylko bezwzględnych przeciwników, ale musi stoczyć walkę z samym sobą.

Niezwykle w Asfaltowej pustyni jest to, że pomimo tego, że jej głównemu bohaterowi można bardzo wiele zarzucić, to wzbudza również sympatię. To, z czym musi się mierzyć, jakie decyzje (bardzo trudne) podjąć, co postawić na szali i do czego dążyć, budzi współczucie. Ta powieść to zdecydowanie męski głos i męski punkt widzenia. To historia mocna, brutalna, bezpardonowa, ale podszyta czułością, miłością i lękiem o najbliższych. Robert Małecki napisał: „prawdziwie nieodkładalna” i ja się z nim zgadzam.

Tytuł: Asfaltowa pustynia
Autor: S.A. Cosby
Wydawnictwo Agora
Przekład: Jan Kraśko
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book i audiobook
Gatunek: powieść sensacyjna
Współpraca barterowa
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
KryminałSensacja

„Szachownica flamandzka” Arturo Pérez-Reverte – Mordercza sztuka

przez Katarzyna Denisiuk

Nazwisko Arturo Pérez-Reverte nie jest mi obce, ale do tej pory nie czytałam żadnej książki z bogatego dorobku tego hiszpańskiego pisarza. Dzięki wznowieniu przez Wydawnictwo ArtRage Szachownica flamandzka (1990) wpadła w moje ręce. Jedno jest pewne, dawno nie czytałam tak zajmującej powieści sensacyjno-kryminalnej w wykonaniu niepolskojęzycznego pisarza. Poza tym, po raz kolejny przekonuję się, że szachy i szachiści to doskonali bohaterowie literaccy (kto nie czytał Gambitu królowej Waltera Tavisa, ten gapa), wokół których można tworzyć niezwykłe historie z dreszczykiem. Warto dodać, że powieść Reverte to nie tylko szachy. To również spora dawka sztuki i malarstwa, osadzonych w świecie marszandów, kolekcjonerów, renowatorów, konserwatorów, znawców i wszystkich tych, dla których dzieła sztuki są idealnym towarem do lokowania kapitału. A skoro pojawia się pieniądz, to zaraz za rogiem czai się pokusa.

Kilka słów o fabule

Szachownica flamandzka zaczyna się bardzo niewinnie. Młoda konserwatorka dzieł sztuki przygotowuje obraz flamandzkiego mistrza na aukcję. Przedstawia trzy postaci, przy czym dwie, siedzące przy stoliku, rozgrywają partię szachów. Przy okazji prac Julia odkrywa osobliwy napis, który staje się pierwszym elementem wywołującym efekt domina. Może się wydawać, że fragmenty fabularnej układanki są dosyć przypadkowe. Jednak, jak się okazuje, są na tyle znaczące, że pozbawiają życia osoby z otoczenia Julii. Akcja się zagęszcza. Główny architekt kryminalnej intrygi zaczyna sobie coraz śmielej poczynać. Kto wygra tę partię? Dlaczego giną ludzie? Czy można zaplanować strategiczne działania, swoje życie wzorem kolejnych posunięcia na szachowej planszy?

Kilka słów o wrażeniach

Chociaż kompletnie obce są mi rozgrywki szachowe (okej, mniej więcej znam figury szachowe i ich możliwości poruszania się po planszy), to i tak potrafiłam doskonale bawić się podczas lektury Szachownicy flamandzkiej. Autor uknuł niezwykłą intrygę, której rozwiązanie nie było oczywiste. Poza tym mistrzowsko połączył dwa światy, wplatając nietuzinkowych bohaterów. Styl pisarza, klimat powieści, miejsce akcji, fabuła, to wszystko zsumowane razem daje wyborną literaturę rozrywkową na poziomie. Bardzo polecam, jeśli nie znacie.

Tytuł: Szachownica flamandzka
Autor: Arturo Pérez-Reverte
Wydawnictwo ArtRage
Przekład: Filip Łobodziński
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book i audiobook
Gatunek: kryminał, sensacja
Współpraca barterowa
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
SensacjaThriller

„Kolczaste łzy” S.A. Cosby – Czy zemsta da odkupienie?

przez Katarzyna Denisiuk

Kilka słów o fabule

Czarny ojciec. Biały ojciec. Dwóch zamordowanych synów. Jedynym wyjściem jest zemsta.

Do tego dołóżmy, że ojcowie są byłymi więźniami, z przeszłością, w której cieniu nikt nie chciałby nawet przycupnąć. Łączy ich również bardzo oschły stosunek, do synów po ujawnieniu ich homoseksualności. Powiedzieć, że nie akceptują ich orientacji seksualnej, to jak nic nie powiedzieć. Ten rodzicielski ostracyzm trwa do czasu. Brutalne morderstwo synów przemebluje ich rzeczywistość do tego stopnia, że działania nie pójdą w kierunku budowania na nowo, ale burzenia, do spodu, do gołej ziemi. Jako że są to mężczyźni, którzy w walce o życie swoje i najbliższych nie mają żadnych oporów, żeby sięgnąć po ostateczne środki perswazji, zwierają szyki i dążą do odnalezienia mordercy. Jedna iskra wznieci taką pożogę, że pochłonie wszystko i wszystkich w swoim zasięgu. Co zostanie na zgliszczach? Czy zemsta będzie słodka, a może zostawi smak popiołu? Czy uspokoją swoje sumienie, odkupią grzech ignorancji, nieokazywania wsparcia i akceptacji?

Kilka słów o wrażeniach

Nie często sięgam po takie powieści. Takie, czyli awanturnicze, z sensacyjnym pazurem, wpadające w ręce czytelnika i niezostawiające jeńców. Na samym początku włączył mi się analityczny umysł i zastanawiałam się, czy kontrasty pomiędzy głównymi bohaterami nie są zbyt jaskrawe. Jeden czarny, drugi biały. Co prawda obydwaj z kryminalną kartoteką (ten czarny z dziarami, które budzą wielki respekt wśród więziennej społeczności), jednak po odsiadce żyją inaczej. Jeden – czarny – prawy obywatel, żyje spokojnie, legalnie pracuje, drugi dalej próbuje „kręcić lody”. Czarny – mądry, wyważony, spokojny (okej, wszystko do czasu), biały – „głupkowaty”, człowiek gorączka. Szybciutko, po kilku kolejnych stronach, maksymalnie wciągnięta przez fabułę i rozwój wypadków, zamknęłam analityczne myślenie i bez reszty oddałam się akcji.

Z perspektywy czasu, już po lekturze, widzę kilka momentów, przy których można wywracać oczami, że są mało logiczne i „jak to tak może być”, ale niespodziewanie te fabularne kiksy kompletnie mi nie przeszkodziły czerpać przyjemności z czytania. Wiem, co sprawiło, że tak świetnie weszłam w Kolczaste łzy. To był język powieści, humor oraz barwni bohaterowie.

Słowem podsumowania

S.A. Cosby ma dar przyciągania czytelnika. Jego pisarskie sztuczki na mnie zadziałały i dałam się porwać w wir wydarzeń. Autor nie stroni od wyciąganiu na światło dzienne problemów rasizmu, czy nierówności społecznej, jednak to tylko dodatek – dodam, że bardzo dobrze wkomponowany – do wartkiej akcji. Zastanawiam się, czy Kolczaste łzy to powieść typu „zabili go i uciekł”. Nie wiem (nie znam się, zarobiona jestem ;-). Ja ją połknęłam, jak najsłodszy deser w czasie diety. Pyszna.

Tytuł: Kolczaste łzy
Autor: S.A. Cosby
Wydawnictwo Agora
Przekład: Jan Kraśko
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book i audiobook
Gatunek: thriller, sensacja
Współpraca barterowa
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
KryminałSensacja

„Orient” Maciej Siembieda – Polsko-chińska zagadka

przez Katarzyna Denisiuk

Kto zna powieści Macieja Siembiedy, ten zawsze wyczekuje kolejnej premiery. Kto śledził losy Jakuba Kani, błyskotliwego byłego prokuratora Instytutu Pamięci Narodowej, ten Orient powitał z wielką radością. Patrząc na okładkę, można poczuć niepewność i pączkujące zaintrygowanie. Gdzie tym razem Maciej Siembieda wyśle tajnego detektywa od śledztw historycznych? Jakub Kania działał w Polsce – z sukcesem – więc, co takiego się wydarzy, że autor uwikła swojego bohatera w  nietuzinkowe relacje z obywatelami Chińskiej Republiki Ludowej, chińskiej triady, polskimi służbami specjalnymi, a nawet sympatycznymi złomiarzami? Co więcej, pojawi się w Oriencie bardzo znana wszystkim czytelnikom kobieta! Założę się, że bez przeczytania opisu wydawcy, żaden z czytelników nie zbliżył się w wyobraźni do fabularnych wątków, które poczarował polski mistrz synergii faktów z fikcją.

Kilka słów o fabule

Jakub Kania dopiero co zaczął pracę w dużej firmie ubezpieczeniowej. Co go tam czeka? Czy tylko nudna codzienność? W jaki sposób analityczny umysł będzie mógł się wykazać w nowej rzeczywistości? Okazuje się, że bezpośredni przełożony Kani widzi w nim wytrych do drzwi, za którymi stoi rozwiązanie zagadki, o której istnieniu wielu nie miało pojęcia. Dojście do prawdy okaże się środkiem, który ugasi niejeden pożar.

Zbudowanie fabularnego mostu pomiędzy Polską a Chinami, stanie się początkiem niezwykłej łamigłówki, która będzie wiodła czytelnika przez kolejne etapy siatki zależności. Pytanie, co nas czeka u jej kresu? Zdradzę (bez krygowania się) – ogromna czytelnicza satysfakcja.

Kilka słów o fabule

W mojej ocenie Orientem Maciej Siembieda pieczętuje swoją obecność na szczycie umiejętności pisarskiego łączenia fikcji z faktami. Uwierzcie mi, lektura posłowia wywołuje ciarki. Podczas poznawania najnowszej powieści Macieja Siembiedy możecie próbować zgadywać, które wątki są prawdziwe, a które fałszywe. Można się zdziwić!

Proza Macieja Siembiedy to gwarant wyśmienitej zabawy. Odkrywa tajemnice i zagadki historii, o których wiedzieli nieliczni. A opakowane w fikcyjne pozłotko sprawia, że czytelnik podąża za autorem jak po sznurku. Dla wielu proza Macieja Siembiedy to będzie odkrycie roku. Dlatego, jeśli jeszcze nie znacie jego książek, to serdecznie i gorąco polecam. Nie znam czytelnika, który kręci nosem podczas lektury, bo w tych powieściach wszystko funkcjonuje jak w szwajcarskim zegarku. Pytanie, czy czekam na kolejną powieść autora, jest bezcelowe. Oczywiście, że czekam. Nie mam promila przypuszczenia, gdzie w kolejnej powieści z serii „wyląduje” Kania. Na pewno będzie to fascynująca przygoda. Liczę na to, że wątki osobiste byłego prokuratora będą kontynuowane. W Oriencie były ważnym elementem fabuły.

Tytuł: Orient
Autor: Maciej Siembieda
Wydawnictwo Agora
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book i audiobook
Gatunek: kryminał, sensacja
Seria: Jakub Kania (6)
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
KryminałSensacja

„Miasto gasnących świateł. Burza” Aleksandra Świderska – Przegrana oznacza śmierć

przez Katarzyna Denisiuk

Bardzo lubię moje kryminalne odskocznie (kiedyś to był standard w sferze moich czytelniczych wyborów, obecnie kryminały i thrillery sobie dozuję). Zwłaszcza gdy spotykam książki wnoszące powiew świeżości w znanym mi gatunku. Powieści Aleksandry Świderskiej są dla mnie takim podmuchem, momentami nawet huraganem nowych emocji i doznań. Autorka bardzo dba o swoich bohaterów, poświęca im mnóstwo czasu i mości odpowiednią przestrzeń w fabule. Co prawda czasami (a może często?) serwuje im trudne przeżycia i parkur godzien Wielkiej Pardubickiej, ale daje im się wygadać i uzewnętrzniać. Jeśli lubicie włazić pod skórę bohaterom, poznawać ich niepobieżnie, lokować swoje uczucia, sympatie i antypatie, to proza Aleksandry Świderskiej jest dla was. Oczywiście fani kryminalnych wątków również zostaną mile połechtani, jednak autorka aż tak nie skupia się na policyjnej robocie. Dla mnie te proporcje obyczaju i kryminału są jak najbardziej akceptowalne, ponieważ są dobrze rozpisane.

Zanim przejdę do opinii o Mieście gasnących świateł. Burza rekomendacja – zanim sięgniecie po tę powieść, polecam poznać jej poprzedniczkę Miasto gasnących świateł. Mgła. Obydwie książki bardzo ściśle są ze sobą powiązane, gdyż autorka w Burzy opowiada o dalszych losach bohaterów oraz rozwija nowy wątek kryminalny. A jako że bohaterowie są bardzo ważnym i mocnym punktem powieści Aleksandry Świderskiej, to warto mieć ogląd całości.

Kilka słów o fabule

W Mieście gasnących świateł. Burza powietrze jest ciężkie od emocji. Tylko czekać, aż coś się wydarzy. Nieuchronną jest burza, która wtargnie w życie Konrada Gronczewskiego i Adama Aleksandrowicza. Pytanie, czy po tych wyładowaniach nastanie cisza i spokój, czy też w ich życie wtargnie kolejny kataklizm?

Adam prowadzi kolejne śledztwo (w hotelowym pokoju bardzo brutalnie została zamordowana trans-dziewczyna), w którym pomaga mu niezastąpiona Elka (Elżbieta Soyta). Nie wiadomo, co wychodzi mu lepiej, czy rozpracowywanie kryminalnego wątku, czy (nie)radzenie sobie z brakiem wewnętrznej równowagi. W obydwu obszarach panuje chaos, przy czym jedno jest pewne – jest taki człowiek, który potrafi sprawić, żeby Adam ogarnął się życiowo i wrócił na dobre tory. Los bywa łaskawy i po raz kolejny na jego drodze staje Konrad, gotowy zrobić wszystko, by ochronić Adama. A coraz ciemniejsze chmury zbierają się na horyzoncie.

Kilka słów o wrażeniach

Aleksandra Świderska stworzyła bardzo ciekawy kryminalny wątek, ale przede wszystkim wypłynęła na szerokie wody wątku obyczajowego. Jej bohaterowie są prawdziwy, mają realne problemy, przeżywają i mówią o tym, co ich boli, czego im brakuje i czego pragną. Dla autorki nie ma tematów trudnych, czy niewygodnych. Z wielką swobodą pisze o relacjach i daje głos społeczności LGBTQIA+. Otwiera drzwi do świata mało widocznego w literaturze rozrywkowej, co jest niezwykle świeże i w mojej ocenie pożądane. Niektórzy drugoplanowi bohaterowie aż proszą się o większą uwagę i mam nadzieję, że w kolejnej powieści autorka rozwinie niektóre wątki. A że będzie następna książka, można się domyślić z zakończenia, które … wyrywa z butów!

I ten cichy bohater, czyli Wrocław! Zazdroszczę mieszkańcom, osobom znającym dobrze wrocławskie zakątki – w czasie lektury Burzy, czy wcześniejszej Mgły, mogą wizualizować sobie miejsce akcji obu powieści.

Czy czekam na kontynuację? O tak! Aleksandra Świderska podarowała mi świetną rozrywkę. Z przyjemnością weszłam do świata jej bohaterów i jestem gotowa na więcej.

Tytuł: Miasto gasnących świateł. Burza
Autor: Aleksandra Świderska
Wydawnictwo Novae Res
Forma książki: papierowa, dostępna jako e-book
Gatunek: kryminał, sensacja
Seria: Miasto gasnących świateł (2)
Współpraca
2 komentarze
0 FacebookTwitterPinterestEmail