Kategoria:

Literatura piękna

AudiobookLiteratura piękna

„Dom duchów” Isabel Allende – Pokolenia

przez Katarzyna Denisiuk

Jeśli zamarzy Wam się wyjątkowa historia rodzinna będąca odbiciem burzliwych losów jej członków, poprzetykana miłością, uniesieniem, magią i duchem iberoamerykańskiego temperamentu, to polecam Dom duchów chilijskiej pisarki Isabel Allende. To debiut, który wpisał się w kanon latynoamerykańskiej literatury i klasyk mający ponad czterdzieści lat.

Oprócz możliwości przeczytania powieści w tradycyjnej formie, istnieje również inna – audiobook. Aktorką, która przeczytała i zinterpretowała książkę jest Magdalena Zawadzka. Jeśli nie przepadacie za znaczną ingerencją w treść i przerzucaniem emocji lektora na słuchacza, to tę formę odradzam. Dla mnie była w porządku, ale zdaję sobie sprawę, że nie dla wszystkich będzie akceptowalna.

Kilka słów o fabule

Powieść Isabel Allende to kronika rodzinna, w której pierwsze skrzypce gra despotyczny Esteban Trueba. Jednak jego jestestwo, jego koncert na arenie społecznych i politycznych przemian nie byłby możliwy bez najważniejszych kobiet z jego otoczenia – siostry Feruli, żony Clary, córki Blanki oraz wnuczki Alby.

Z latynoskim temperamentem wkraczamy na teren posiadłości Estebana, który twardą ręką zarządzał swoimi włościami. Z czułością obserwujemy rodzące się uczucie Blanki. Z radością chłoniemy wszystko to, czym dzieli się z nami Alba, która odtwarza burzliwe dzieje rodziny.

Kilka słów o wrażeniach

Dom duchów jest skarbem dla poszukiwaczy realizmu magicznego w literaturze. Jest również mekką dla czytelników lubujących się w wielopokoleniowych sagach. W końcu to historia, która kipi dynamizmem, żywotnością i temperamentem, dając równocześnie przestrzeń dla odpoczynku i wyciszenia.

Powieść Isabel Allende to doskonały portret chilijskiego społeczeństwa oraz nasycony barwami obraz przemian ustrojowych kraju. W połączeniu z elementami magicznymi tworzy wysmakowaną czytelniczą ucztę, której nie chce się kończyć. Polecam!

Tytuł: Dom duchów
Autor: Isabel Allende
Wydawnictwo Marginesy, Audioteka
Przekład: Zbigniew Marcin Kowalewski
Forma książki: audiobook, czyta Magdalena Zawadzka; dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura piękna

„Bękart ze Stambułu” Elif Shafak – Zrozumieć

przez Katarzyna Denisiuk

Bękart ze Stambułu to najgłośniejsza powieść brytyjsko-tureckiej pisarki, a zarazem bestseller, za który wytoczono Elif Shafak „proces o <szkalowaniu tureckości> z artykułu trzysta pierwszego tureckiego Kodeksu Karnego”. Groziło jej do trzech lat więzienia. Finalnie oskarżenie zostało wycofane.

Moja trzynastoletnia córka przeczytała opis fabuły znajdujący się na okładce i stwierdziła pytając: „to chyba jest ciekawa książka?”. Tak córciu – bardzo ciekawa.

Kilka słów o fabule

Bękart ze Stambułu jest opowieścią o rodzinie, przeżyciach jej członków oraz odkrywaniu bolesnych kart historii Turcji i jej mieszkańców. Bohaterkami powieści są kobiety. To one grają główne role i nadają ton oraz rytm historii.

Poznajemy Asyę, która wraz z matką i ciotkami mieszka w Stambule.

– Moja rodzina to banda totalnych oszołomek. Cały kurz i brud wspomnień zmiatają pod dywan! Ciągle gadają o przeszłości, ale ją cenzurują. […] Codziennie łykamy kolejną dawkę fałszu.

Poznajemy również jej kuzynkę z Ameryki, która przylatuje do Turcji, by poznać korzenie swojej ormiańsko-tureckiej rodziny. Dziewczyny zaprzyjaźniają się, a odkrywane przez nie skrzętnie ukryte tajemnice, rzucają nowe światło na ich przeszłość i jestestwo.

Historie rodzinnie tak się wzajemnie przeplatają, że zdarzenie sprzed kilku pokoleń może wpłynąć na pozornie niezwiązane z nim obecne sytuacje. Przeszłość wcale nie przeminęła.

Przerzucony w przeszłości most pomiędzy Turcją, a Ameryką okaże się chwiejną konstrukcją mogącą zagrozić zdrowiu i życiu kobiet.

Kilka słów o wrażeniach

Elif Shafak ma dar plastycznego pisania. Ostrzegam czytelników – czytane powieści będąc głodnym, grozi chęcią plądrowania kuchennych szafek i lodówki. Ta książka pachnie Turcją. Mamy ją na języku, na podniebieniu, wchłaniamy ją porami skóry.

Oprócz walorów organicznych, historia Elif Shafak przyciąga realizmem, jak i odbiciem historii i społecznych konfliktów na kartach powieści. Autorka wplata również wątki realizmu magicznego, które świetnie dopełniają całości tworząc bardzo interesujący obraz.

Warto wspomnieć, że Elif Shafak jest z wykształcenia politolożką. Ukończyła stosunki międzynarodowe oraz studia genderowe. Jest feministką, obrończynią praw kobiet, praw LGBT i wolności słowa. Swoje przekonania i wartości przemyca w Bękarcie ze Stambułu kreśląc postaci kobiet świadomych swojej wartości.

„Rozwódka”, „słomiana wdowa” ani żaden lepki epitet z twojego leksykonu nieszczęśnic nie odnosi się do mnie. Twoja córka jest grzesznicą, nosi minispódniczki, kocha swoje kółko w nosie i nieślubne dziecko. Czy ci się to podoba, czy nie!

Bękart ze Stambułu jest niespieszną powieścią, w której akcja często spowalnia. Zupełnie mi ten brak dynamizmu nie przeszkadzał. Z przyjemnością zagłębiałam się w historie barwnych bohaterek powieści. Polecam i przypominam – warto mieć coś do chrupania w czasie lektury.

PS Polecam również uwadze inną powieść Elif Shafak zatytułowaną 10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie, która znalazła się na krótkiej liście tytułów nominowanych do Nagrody Bookera.

Tytuł: Bękart ze Stambułu
Autor: Elif Shafak
Wydawnictwo Poznańskie
Przekład: Michał Kłobukowski
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura piękna

„Bezmatek” Mira Marcinów – Wielka miłość

przez Katarzyna Denisiuk

Za powieść Bezmatek polska pisarka otrzymała w 2020 roku Paszport Polityki. I jak w przypadku nagradzanych tytułów, po werdykcie zrobił się większy szum wokół tej książki. Widziałam wpisy w mediach społecznościowych, czytałam wiele opinii zachwalających tę prozę, ale bałam się po nią sięgnąć. Tak samo było w przypadku Rzeczy, których nie wyrzuciłem Marcina Wichy.

Choroba, śmierć bliskiej osoby, to niebywale trudne tematy, z którymi nikt nie chce się mierzyć ani ich doświadczać. Jeśli dotyczy człowieka nam bliskiego, związanego z nami wydawałoby się nierozerwalną więzią, to wybucha armageddon uczyć i emocji.

Poruszanie wątku śmierci i umierania w literaturze jest w mojej ocenie niebywale trudne. Żeby powstał utwór, który jest szczery, subtelny, a zarazem prawdziwy i z wyważonymi emocjami, pisarka/pisarz musi dysponować ogromnym kunsztem i wyczuciem.

Mira Macinów napisała powieść, która jeśli trafi na podatny grunt, może emocjonalnie przeczołgać czytelnika. Bezmatek to literatura będąca lustrem naszych osobistych doświadczeń i jestestwa. Jedni przyjmą ją czysto „przedmiotowo” doceniając literackie walory. Drudzy tę powieść przeżyją.

Wysłuchałam audiobooka ze ściśniętym gardłem. Nie potrafię napisać, czy ta powieść mi się podobała, czy nie. W mojej ocenie to nie są słowa, których mogę użyć do wyrażenia moich odczuć. Bardzo doceniam kunszt pisarski Miry Marcinów oraz jej podejście do tematu. Bardzo intymna lektura.

Gdy umiera ci matka, to jest takie uczucie, jakby wyrwano ci wnętrzności – te z klatki piersiowej – gołymi rękami, a trochę jednak gorzej.

Tytuł: Bezmatek
Autor: Mira Marcinów
Wydawnictwo Czarne, Audioteka
Forma książki: audiobook, czyta Ewa Abart; dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
HistorycznaLiteratura piękna

„Boginie z Žítkovej” Kateřina Tučková – Wyjątkowe kobiety

przez Katarzyna Denisiuk

Kolejna powieść czeskiego pisarza/pisarki? Czemu nie?! Sięgnęłam po Boginie z Žítkovej, bo miałam już do czynienia z twórczością Kateřiny Tučkovej. Wypędzenie Gerty Schnirch jej autorstwa wywarło na mnie bardzo duże wrażenie. Po lekturze tej powieści wiedziałam, że sięgnę kiedyś po powieść obsypaną nagrodami i zdobywcę miana czeskiego bestsellera 2012 roku – Boginie z Žítkovej.

Kilka słów o fabule

Bohaterkami powieści są boginie, kobiety posiadające dar leczenia ziołami, przepowiadania przyszłości oraz poskramiania żywiołów. Zamieszkiwały Białe Karpaty, pasmo górskie na pograniczu Moraw i Słowacji. Z jednej z rodzin z tradycjami bogowania wywodzi się Dora Idesová. Nie para się tą sztuką, ponieważ ma inny cel w życiu – poznać i opisać fenomen bogiń. Mając odpowiednie wykształcenie spędza setki godzin nad analizą dokumentów, akt oraz świadectw obecności i działania kobiet. Przeczesuje rodzinne archiwa, rozmawia z tymi, które żyją oraz tymi, które pamiętają. To co odkrywa okazuje się furtką do niebywale ciekawego, wręcz pasjonującego świata, w którym żyły boginie. Odkrywa cienie i blaski ich umiejętności będące często kajdanami, a nie wieńcem laurowym.

Kilka słów o wrażeniach

Boginie z Žítkovej to połączenie historii z fabularyzowanymi wątkami, które daje wynik w postaci tajemniczej i onirycznej podróży w świat magiczny, a zarazem twardo stąpający po ziemi. Kateřina Tučková pokazała nam środowisko barwne i niezwykłe, równocześnie mocno związane z tym, co wytłumaczalne i przyziemne.

Poprzez ogromną chęć poznania przeszłości rodziny oraz jej członkiń Dora odkrywa coraz to nowe i nieznane jej dotychczas fakty. Poza tym poznaje sposób działania służb bezpieczeństwa oraz potrzebę ingerencji i kontroli państwa w życie zwyczajnych ludzi.

Szeptuchy, boginie, wiedźmy, czarownice, wieszczki, znachorki to kobiety obecne w historii i wielokrotnie odgrywające ważne społeczne role. Kateřina Tučková wkroczyła do ich świata, a ja z przyjemnością jej towarzyszyłam. Powieść godna polecenia!

Tytuł: Boginie z Žítkovej
Autor: Kateřina Tučková
Wydawnictwo Afera
Przekład: Julia Różewicz
Forma książki: e-book
Gatunek: literatura piękna, powieść historyczna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura piękna

„Silva Rerum III” Kristina Sabaliauskaitė – Żywot człowieka majętnego

przez Katarzyna Denisiuk

To nie jest hurraoptymistyczny wpis. To jest wpis, którego nie chciałabym w takiej formie i z takim wydźwiękiem zamieszczać. Ale muszę, bo chcę żyć w zgodzie z własnymi odczuciami oraz być szczera w stosunku do czytelników bloga.

Te osoby, które poznały dwie poprzednie części litewskiej tetralogii (Silva Rerum, Silva Rerum II) i były zachwycone stylem oraz historią opisaną przez Kristinę Sabaliauskaitė, czekały na jej kolejną odsłonę z ogromną niecierpliwością. Tak jak ja. Rozpoczęłam lekturę z wielką ekscytacją i wręcz pewnością, że czekają mnie niesamowite chwile z rodziną Piotra Antoniego Narwojsza. Niestety wydarzenia opisane w Silva Rerum III nie okazały się pasjonujące i angażujące moją uwagę.

Warto podkreślić grubą kreską – nie zawiódł mnie styl autorki – długie zdania, które potrafią zachwycać oraz bardzo ciekawe tło historyczne powieści.

Kilka słów o fabule

Przenosimy się do Wielkiego Księstwa Litewskiego drugiej połowy XVIII wieku. Głównymi bohaterami tej części serii jest 37-letni Piotr Antoni Narwojsz, stolnik czernihowski, zarządca dóbr księcia Michała Kazimierza Radziwiłła, zwanego Rybeńką, syn Jana Izydora, wnuk Kazimierza. Mąż pobożnej Placydy Amelii, ojciec trójki dzieci, żyje spokojnie we dworku w Wilnie służąc swojemu zwierzchnikowi. Jedno z zadań, które musi wykonać spowite jest nimbem tajemnicy. Sekretna misja zmieni dotychczasowe życie Piotra Antoniego oraz jego rodziny. Zostanie poddany pokusom, zmierzy się z mrokami alchemii i zostanie rzucony w wir społecznego dialogu z Żydami.

Słowem podsumowania

Powieść litewskiej pisarki to wspaniałe źródło wiedzy historycznej ubranej w fikcyjne wydarzenia. Gdyby tylko koleiny życia w jakie wrzuciła autorka swoich bohaterów były ciekawiej, inaczej skrojone, to Silva Rerum III byłaby kolejną pasjonującą podróżą po państwie litewskim. Postać Piotra Antoniego Narwojsza nie wzbudziła mojej sympatii, nie potrafiłam skupić całej uwagi na toczących się wydarzeniach, a myśli uciekały i wirowały gdzieś obok.

Jeśli obawiacie się, że premiera poprzedniej części była tak dawno (2018 rok), że nie będziecie mogli płynnie wejść w jej narrację, to nie martwcie się. W tę historię wnika się gładko.

Czy sięgnę po Silva Rerum IV? O tak! Silva Rerum III nie jest zła, bez dwóch zdań, ale nie jest w mojej opinii porywająca. Miałam wielki apetyt i liczę na to, że czwarta część wynagrodzi mi ten powstały niedosyt.

Tytuł: Silva Rerum III 
Autor: Kristina Sabaliauskaitė
Wydawnictwo Literackie
Przekład: Kamil Pecela
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna
Seria: Silva Rerum (3)
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura piękna

„Amerykaana” Chimamanda Ngozi Adichie – Trudna miłość

przez Katarzyna Denisiuk

Chimamanda Ngozi Adichie urodziła się w Nigerii. W wieku 19 lat wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie kontynuowała edukację. Wspominam o tych kilku faktach z życia autorki, ponieważ bohaterką Amerykaany jest nigeryjską dziewczyną z burzliwą historią.

Kilka słów o fabule

Ifemelu uczęszcza do liceum w Lagos, gdzie zakochuje się z wzajemnością w Obinze. Młodzi, jak większość mieszkańców trawionej wojskową dyktaturą Nigerii, marzą o wyjeździe z kraju. Państwem, które jawi się jako raj jest Ameryka. Ifemelu wyjeżdża na studia za ocean. Pomimo usilnych starań nie udaje się jej chłopakowi dołączyć do niej. Zamiast do wymarzonej Ameryki, trafia do Anglii. W Londynie wiedzie żywot nielegalnego imigranta. Ścieżki życia Ifemelu i Obinze na długie lata rozchodzą się. Każde z nich planuje sobie przyszłość po swojemu, mając w sercu dawne uczucie. Nie jest łatwo zapomnieć o bratniej duszy, człowieku, który odczytywał myśli i wykazywał się pełnym zrozumieniem. Co sprawiło, że ich życie nie biegło jednym torem? Jak radzili sobie w nowych realiach? Jak budowali swoje życie?

Kilka słów o wrażeniach

Chimamanda Ngozi Adichie przedstawiła losy swoich bohaterów z rozmachem – papierowe wydanie ma ponad 700 stron. Płynnie przechodzi pomiędzy kontynentami, z subtelnością zagłębia się w dzieje dziewczyny i chłopaka. Ale Amerykaana to nie tylko młodzieńcza miłość, życiowe wybory i radzenie sobie z przeciwnościami losu. To również portrety Nigerii, Ameryki i Anglii, gdzie obserwujemy społeczne nastroje. Autorka nie unika niełatwych tematów klasowości, rasowości i tożsamości. To z nimi borykają się bohaterowie Amerykaany, to z nimi sobie radzą próbując odnaleźć siebie.

Chimamanda Ngozi Adichie jest świetną obserwatorką zarówno ludzkich zachowań, jak i obyczajowości. W taki sposób skonstruowała swoją powieść, że wszystko w niej jest dobrze wyważone i przemyślane.

Jeśli poszukujecie niebanalnej lektury na długie wieczory, to polecam Amerykaanę. Myślę, że każdy powinien znaleźć w niej coś dla siebie. Za tło społeczno-obyczajowe daję dużego plusa.

PS Amerykaana pojawiła się we wpisie o polecanych grubasach. Polecam to źródło czytelniczej inspiracji, które znajduje się tutaj.

Tytuł: Amerykaana
Autor: Chimamanda Ngozi Adichie
Wydawnictwo Zysk i S-ka
Przekład: Katarzyna Petecka-Jurek
Forma książki: e-book
Gatunek: literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookLiteratura piękna

„Była sobie rzeka” Diane Satterfield – Folklor, nauka, magia i mit

przez Katarzyna Denisiuk

Czy widziałam powieść Diane Satterfield w mediach społecznościowych? Oczywiście! Okładka rzuca się w oczy, a poza tym Była sobie rzeka zebrała już sporo pozytywnych opinii. Czy miałam w planie ją przeczytać? Nie, ale tylko z uwagi na fakt, że dużo książek czeka na regale, a jeszcze więcej na czytniku. Więc co robi tutaj ten wpis? Szybko tłumaczę.

Przeszukiwałam zasoby Audioteki, żeby wybrać kolejny audiobook do słuchania. Zobaczyłam powieść brytyjskiej pisarki. Przeczytałam kto jest lektorem – Maria Seweryn – i to był impuls do rozpoczęcia nowej przygody. Słowa „przygoda” używam celowo – Była sobie rzeka okazała się świetną odskocznią od obecnie czytanych powieści, podróżą w bajkowe, baśniowe i tajemnicze rejony Tamizy.

Kilka słów o fabule

W starej gospodzie, w której goszczą stali bywalcy umilający sobie czas gawędą i popitką, dochodzi do osobliwego wydarzenia. W progu staje pokiereszowany, nieznany mieszkańcom mężczyzna trzymający martwą dziewczynkę. Jednak po jakimś czasie dziewczynka ożywa. Wszyscy zachodzą w głowę jak wytłumaczyć ten cud oraz kim jest nieznane dziecko. Nie pomoże ono dorosłym znaleźć odpowiedzi, gdyż nie mówi – na skutek wypadku, czy jest nieme? Trzy rodziny będą chciały przygarnąć sierotę. Jedna z nich nawet twierdzi, że to ich zaginiona kilka lat temu córka. Każda z zainteresowanych osób ma swoją historię, opowieść i bajanie. A my czytelnicy (słuchacze) wsiąkamy w tajemniczy świat osnuty folklorem i podążamy labiryntem ludzkich losów i skrywanej przeszłości.

Kilka słów o wrażeniach

Powieść Diane Satterfield zaskoczyła mnie. Z ogromną przyjemnością zostałam przeniesiona w czasie do świata pełnego magii, przygód, jak również spokojnej egzystencji. Nie wiem dlaczego, ale przypomniała mi przygody Robin Hooda i jego kamratów. Może ze względu na klimat i obecność małych wiosek i gospód? Niesamowicie spodobała mi się oniryczna atmosfera oraz ogromna dbałość o szczegóły splecionych wątków.

Baśń dla dorosłych? Tak! Tym właśnie była dla mnie Była sobie rzeka. Czytana przez Marię Seweryn robi duże wrażenie.

Tytuł: Była sobie rzeka
Autor: Diane Satterfield
Wydawnictwo Albatros, Audioteka
Przekład: Izabela Matuszewska
Forma książki: audiobook, czyta Maria Seweryn; dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura piękna

„Hańba” John Maxwell Coetzee – Kondycja współczesnego człowieka

przez Katarzyna Denisiuk

Hańba nie jest pierwszą powieścią z nagrodą Man Booker Prize, po którą sięgnęłam. To również nie jest jedyna książka, za którą południowoafrykański pisarz, laureat Literackiej Nagrody Nobla (2003) otrzymał tę nagrodę. W 1983 roku nagrodzono Życie i czasy Michaela K., a w 1999 roku Hańbę.

Przyznaję, że nie wiedziałam, iż John Maxwell Coetzee był pierwszym pisarzem, który zdobył podwójnego Bookera oraz tego, że Hańba została zekranizowana, a w rolę głównego bohatera wcielił się John Malkovich. Co skłoniło mnie do zainteresowania się Hańbą? Inna powieść, którą swego czasu czytałam. Bohater tamtej powieści (niestety nie pamiętam tytułu) przytaczał fragmenty i wątki z Hańby. Wydały mi się na tyle ciekawe, że zapisałam ten tytuł na listę książek, które chcę przeczytać.

Kilka słów o fabule

Bohater Hańby jest nietuzinkowy. To mężczyzna w średnim wieku, wykładowca literatury na uniwersytecie w Kapsztadzie. Kocha życie, ale ono przemija coraz częściej przypominając o swojej ulotności. Kocha kobiety oraz uleganie namiętnościom. Romans ze studentką powoduje ostracyzm i odrzucenie środowiska uniwersyteckiego. Aby odciąć się od wydarzeń i nieprzychylnej atmosfery, David Laurie wyjeżdża na wieś do córki. Jednak i tutaj życie pisze dla niego burzliwy scenariusz. Po brutalnym napadzie obydwoje z córką będą musieli poradzić sobie z traumą i poczuciem zhańbienia.

Kilka słów o wrażeniach

Książka nie jest łatwa w odbiorze. Jest skomplikowana jak natura człowieka. Przedstawia wiele postaci i odcieni hańby, która dotyka bohaterów powieści. Każdy z nich radzi sobie z tym uczuciem w inny sposób. Hańbę możemy nie tylko odczytać personalnie. Ona pojawia się w stosunkach międzyludzkich, jak również w relacjach ludzi i zwierząt.

Hańba jest główną osią powieści. Ale autor daje również przestrzeń do opowieści o południowej Afryce. Wplata wątki społeczne oraz polityczne. Obserwując życie córki bohatera oraz ludzi z jej otoczenia dostajemy obraz RPA z jej tłem historycznym oraz konfliktami rasowymi.

Słowem podsumowania

Czytelnicze spotkanie z Hańbą było bardzo interesujące. Sporo się w niej dzieje na wielu płaszczyznach. Jest tekstem, nad którym warto się pochylić i podążyć meandrami ludzkiej psychiki. Polecam.

Tytuł: Hańba
Autor: John Maxwell Coetzee
Wydawnictwo Znak
Przekład: Michał Kłobukowski
Forma książki: papierowa, niedostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura piękna

„Zakurzony język” Hanna Sukare – Tożsamość

przez Katarzyna Denisiuk

Zakurzony język austriackiej pisarki Hanny Sukare to jedna z książek, po którą sięgnęłam dzięki poleceniu. Dlatego tak lubię otaczać się ludźmi – nawet wirtualnie – mającymi podobny gust czytelniczy. To powieść niepopularna, o której niewiele się pisze, a szkoda, bo jest nietuzinkowa i warta uwagi.

Kilka słów o fabule

Zakurzony język opowiada historię skomplikowanych losów polsko-niemieckiej rodziny mieszkającej w powojennej Łodzi. Wybuch drugiej wojny światowej spowodował rozłam w rodzinie. Cześć jej członków „zadeklarowała przynależność do Wielkiej Rzeszy Niemieckiej”, część „nie wyrzekła się polskości”.

Jad żyła pięć razy. W pierwszym życiu była polską katoliczką o dwóch językach ojczystych, mieszkała w Polsce. W drugim niemiecką katoliczką w hitlerowskim Kraju Warty, pilnującą się, by na ulicy nie mówić po polsku. W trzecim życiu Jad była uchodźczynią. W czwartym panią pastorową, która rozmawiała ze mną tylko po niemiecku. Piąta Jad zapomniała o poprzednich czterech życiach.

Zakurzony język ma pięciu narratorów, dzięki którym poznajemy losy rodziny. Obraz, który wyłania się z tych opowieści jest niełatwy do interpretacji, smutny oraz przepełniony samotnością i trudnymi relacjami. To powieść o poszukiwaniu korzeni, tożsamości i próbie zrozumienia kolein, z którymi musieli zmagać się członkowie rodziny. Książka Hanny Sukare jest również powrotem do wielokulturowej Łodzi i jej mieszkańców.

Teraz jednak jestem w Bad Ischl i jak podczas wszystkich podróży, w które udawałam się po śmierci Jad, mówią sobie: Jeszcze tylko ta jedna. Ta jedna, ostatnia. Potem przestanę szukać Jad, śladów jej życia ukrytego pod zakurzonym językiem. Obsesja szukania. A więc jeszcze ten jeden raz.

Kilka słów o wrażeniach

Powieść Hanny Sukare jest niedługa, ale to nie znaczy, że przez jej fabułę płynie się szybko. Złożoność tematyki na to nie pozwala. Podróż w przeszłość do Polski okresu wojny i po niej, widziana oczami kolejnych pokoleń, jest bardzo interesująca. To również podróż w głąb rodzinnych relacji, często bardzo trudnych i pozbawionych ciepłych uczuć.

Bardzo ciekawa lektura. Warto się jej przyglądnąć. Polecam!

Tytuł: Zakurzony język
Autor: Hanna Sukare
Wydawnictwo Od do
Przekład: Sława Lisiecka
Forma książki: papierowa, niedostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura piękna

„Widziałem ją tej nocy” Drago Jančar – Pięć perspektyw

przez Katarzyna Denisiuk

Po powieść Drago Jančara sięgnęłam dzięki poleceniu. Kiedy zbierałam tytuły do wpisu Niewielka rozmiarów, ale buzująca emocjami – chudzinka, to padło – Widziałem ją tej nocy słoweńskiego pisarza, za którą otrzymał w 2010 roku Nagrodę „Kresnik”. Przeczytała krótki opis fabuły i wpisałam ją na listę książek wartych uwagi i do przeczytania. Bardzo się cieszę, że ją kupiłam, bo jest to świetnie napisana historia.

Kilka słów o fabule

Widziałem ją tej nocy opowiada o Veronice Zarnik, młodej i pięknej kobiecie pochodzącej z mieszczańskiej rodziny. Kochała konie i życie. Beztroska, żywiołowa, zawsze podążała za głosem serca. Zaginęła w pewnym momencie burzliwej historii kraju. Jej losy poznajemy z perspektywy pięciu osób. Czasami mówią one o tych samych wydarzeniach ze swojej perspektywy, innym razem ich słowa wypełniają luki i dopełniają obrazu całości. Przenoszą nas do wojennych czasów w Słowenii, gdzie ścierało się wiele racji, ale zawsze ktoś cierpiał, ktoś przegrywał.

Kilka słów o wrażeniach

Powieść Drago Jančara jest magnetyczna. Przyciąga czytelnika swoją prostotą, a zarazem głębią wyrazu. Nie jest wesoła. Jest smutna. Każdy narrator powieści – serbski oficer, matka Veroniki, niemiecki lekarz, służąca, partyzant – wnosi do historii inne spojrzenie zarówno na postać kobiety, jak i wypełnia szczeliny pozwalające na szersze spojrzenie na historię kraju.

Podczas lektury cały czas meandrujemy pomiędzy tym, co ludzkie i zwyczajne, a nawet wzniosłe jak miłość dwojga ludzi, a bezsensem i tragizmem wojny. Z jednej strony jest to historia romantyczna, z drugiej zaś tragiczna. Jest przykładem, że niewielka w formie powieść potrafi spełnić wiele czytelniczych potrzeb oraz dostarczyć wielu emocji.

Moja potrzeba bardzo dobrej historii, świetnie napisanej – nietuzinkowo, z ciekawym tłem historycznym i obyczajowym została całkowicie zrealizowana. Przekazuję pałeczkę dalej i polecam kolejnym czytelnikom. Świetna!

Tytuł: Widziałem ją tej nocy
Autor: Drago Jančar
Wydawnictwo Czarne
Przekład: Joanna Pomorska
Forma książki: papierowa, niedostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura piękna
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail