Kategoria:

Literatura młodzieżowa

Literatura młodzieżowa

„Tego nie mogę ci powiedzieć” Justyna Sznajder – Poza siecią

przez Katarzyna Denisiuk

Kiedyś było gadu-gadu. Teraz jest Tinder i inne aplikacje randkowe, które pomagają nawiązywać znajomości. W wirtualnym świecie wszystko jest łatwiejsze. Można założyć maskę, można skryć się za zasłoną skromności, niedostępności i tajemnicy. Można być prawdomównym i szczerym, ale równie dobrze nic nie stoi na przeszkodzie, żeby oszukiwać i przybierać dowolne kreacje. Wszystko do czasu. Do momentu, gdy dochodzi do spotkania na żywo. Zderzenie z rzeczywistością może mocno rozczarować. Ten moment konfrontuje z rzeczywistością nasze założenia i wyobrażenia – często błędne.

Kilka słów o fabule

Justyna Sznajder w swojej debiutanckiej powieści opisała historię dwójki nastolatków, których wiele różni. Przepaść w statusie materialnym i społecznym oraz rodzicielskiej miłości nie stoją na przeszkodzie, żeby Karolina i Kuba świetnie się dogadywali. Więź, którą zacieśnili, staje się dla nich kołem ratunkowym w walce z codziennymi troskami i samotnością.

Kilka słów o wrażeniach

Tego nie mogę ci powiedzieć to książka z gatunku literatury młodzieżowej i new adult. Czytając o przeżyciach dwójki młodych ludzi, zamknęłam się w ich świecie pełnym huśtawek emocjonalnych, bez wszystkich narzędzi i zaplecza, które dorosły już ma lub powinien mieć, żeby radzić sobie w komunikacji społecznej. Wyłączyłam radar dojrzałości, odłożyłam na bok bagaż doświadczeń i wsłuchałam się w ich rozterki, wątpliwości i lęki.

Przyznaję, że nie jestem czytelniczym wyjadaczem i znawcą literatury młodzieżowej. Nie mam wachlarza książek tego gatunku, z którego mogłabym wyciągać atuty. Dlatego podsumuję krótko. Tego nie mogę ci powiedzieć napisana jest dobrym stylem, przez co książkę przyjemnie się czyta. Pomimo dosyć przewidywalnego scenariusza i schematycznych połączeń, z ciekawością podążałam za rozwijającą się akcją. Jako kropka nad i niech będzie stwierdzenie, że tę książkę dam mojej córce do przeczytania, bo oprócz tego, że historia Karoliny i Kuby jest przyjemna w odbiorze, to porusza kilka tematów, które dla młodego człowieka mogą być bardzo ciekawe, wartościowe i pouczające.

Tytuł: Tego nie mogę ci powiedzieć
Autor: Justyna Sznajder
Wydawnictwo Kobiece
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka i audiobooka; czyta Zuzanna Saporznikow
Gatunek: literatura młodzieżowa
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
„Anonimowi Heretycy" Katie Henry - Droga do wiary
Literatura młodzieżowa

„Anonimowi Heretycy” Katie Henry – Droga do wiary

przez Katarzyna Denisiuk

Skusiłam się na powieść dla młodzieży, chociaż nie czytam książek tego gatunku. Przez chwilę zastanawiałam się, czy potrafię postawić się w roli młodego człowieka czytającego o innych młodych ludziach. Ale od razu przypomniałam sobie jakie emocje towarzyszyły mi, kiedy pierwszy raz, będąc na studiach, czytałam Harrego Pottera. Po wielu latach przeżyłam to samo! Kapitalna, literacka przygoda!

 

Kim są Anonimowi Heretycy? To uczniowie, którzy zrzeszyli się, aby móc wpływać na to co dzieje się w katolickiej szkole średniej im. Świętej Klary. To grupa nastolatków, w której każdy wierzy w coś innego i jest wierny innym bogom i bóstwom. Michael jest ateistą, Avi – Żydem i gejem, Max – unitarianinem uniwersalistą, Eden – praktykującą poganką. Jedynie Lucy jest katoliczką i jako feministka planuje zostać kapłanem.

Czy można zawiązać przyjaźnie mając inne poglądy i wizję życia? Oni udowadniają, że tak i to z mądrością, której mógłby pozazdrościć niejeden dorosły zamknięty w swojej bańce przekonań i nietolerancji.

Była to żarliwa obrona nie tylko pani Simon, lecz także praw człowieka, które powinien mieć każdy z nas. Prawo do chodzenia własnymi ścieżkami, prawo do poszukiwania własnego szczęścia. Prawo do bycia sobą bez strachu.

 

Katie Henry nie stworzyła superbohaterów mających nadludzkie siły, osoby bez wad i posiadających receptę na każdą nieprzewidzianą sytuację. Pozwala im się potykać, uczyć na błędach oraz poznawać siebie i drugiego człowieka bez szufladkowania go i wkładania w sztywne ramy obyczajowości.

Tak, „Anonimowi Heretycy” to doskonała książka na dzisiejsze czasy, kiedy wmawia się ludziom, że są równi i równiejsi, jeden ma prawa, a drugi ich nie ma, jeden jest człowiekiem, a drugi ideologią. 

Anonimowi Heretycy pokazują, że każdy człowiek ma prawo do bycia sobą i wiary w innego Boga. Potrafią przeciwstawić się kłamstwu i hipokryzji.

 

Powieść Katie Henry oprócz dotykania tematu wiary, porusza trudne tematy rodzicielstwa i rodziny, tęsknoty za stabilizacją, przyjaźnią i bliskością. W mojej ocenie jest to książka nie tylko dla młodego czytelnika. Jej lektura sprawiła mi ogromną przyjemność, bo pomimo tego, że opisuje rozterki nastolatków, to są one życiowe i uniwersalne.

 

Gorąco polecam każdemu!

[…] to, że ktoś twierdzi, że coś jest prawdą, nie oznacza, że tak jest, a każdy, kto przekonuje cię, byś czegoś nie robił, prawdopodobnie chce ci uniemożliwić zrobienie czegoś fajnego.

 
Tytuł: „Anonimowi Heretycy”
Autor: Katie Henry
Wydawnictwo Editio
Tłumaczył: Marcin Machnik
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura młodzieżowa
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura młodzieżowa

„November 9”

przez Katarzyna Denisiuk

Tytuł: „November 9”
Autor: Colleen Hoover
Wydawnictwo: Otwarte
Tłumaczył: Piotr Grzegorzewski
Forma książki: ebook

 

fot. Katarzyna Denisiuk
„November 9” to książka z gatunku New Adult, czyli dla młodych czytelników (18-25 lat). A że czuję się młodo, to czasami lubię sięgnąć i po taką literaturę. W końcu nie samymi kryminałami i thrillerami żyje człowiek 😃 
Colleen Hoover jest niewątpliwie jedną z lepszych pisarek tego gatunku.
 
9 listopada to niezwykła data, to dzień, który zaważył na dalszym życiu Fallon, będącej na progu nowego życia w Nowym Yorku i Bena, początkującego pisarza. Obydwoje przeżyli swoje własne tragedie. Splot nieprzewidzianych zdarzeń sprawił, że 9 listopada spotkali się w kawiarni w Los Angeles. Los tak chciał, że ich ścieżki życiowe rozminęły się, ale wzajemna fascynacja i ciekawość drugiego człowieka, „bratniej duszy”, skłoniła ich do powzięcia postanowienia, że co roku, 9 listopada spędzą razem jeden dzień. Taka magiczna data.
Co to jest jeden dzień? Co takiego może się wydarzyć? Czy tak krótki czas wystarczy do poznania drugiego człowieka? Zakochania się w nim? Czy Benowi uda się napisać książkę o ich życiu? I najważniejsze – czy będzie happy end?
 
„”Kochała mnie” w cudzysłowie
Całowała mnie pogrubioną czcionką
PRÓBOWAŁEM JĄ ZATRZYMAĆ wielkimi literami
Zostawiła mnie z wielokropkiem…”
 
Zapewniam Was, że pisarka serwuje swoim bohaterom, a więc i nam burze emocji. Ta niewiadoma, te znaki zapytania pod datą 9 listopada sprawiają, że chce się przeczytać książkę „na raz”. Dla zaczytujących się w takiej literaturze, będzie to niezła gratka. A nieznającym New Adult i Colleen Hoover polecam, żeby wyrobić sobie własne zdanie, czy to Wasza bajka, czy jednak niekoniecznie.
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail