Kategoria:

Biografia

„Dni barbarzyńców. Życie na fali” William Finnegan – Pasja

przez Katarzyna Denisiuk 14 lipca 2021

William Finnegan to reportażysta, autor książek, laureat licznych nagród dziennikarskich za teksty o konfliktach w różnych rejonach świata. Za Dni barbarzyńców. Życie na fali otrzymał Nagrodę Pulitzera w kategorii biografia i autobiografia.

Nagrodzona książka nie jest o życiu zawodowym, ale o totalnym oddaniu się pasji surfowania.

Większość ludzi, patrząc na surferów na morzu, wcale tego nie widzi, ale to podstawowy problem, który próbujemy rozwiązać: co właściwie robią te fale i co najprawdopodobniej zrobią zaraz? Zanim będziemy mogli na nich jeździć, musimy je zinterpretować, a przynajmniej na poważnie się do tego zabrać.

Surfing był ja Williama Finnegana nałogiem. Serce i dusza kierowały go w te rejony świata, gdzie mógł wskoczyć na deskę i oddać się falom. Dni barbarzyńców. Życie na fali to afirmacja wolności, nieskrępowanych relacji międzyludzkich i pokaz dążenia do doskonałości bez spiny. W swoim tempie, w zgodzie z otoczeniem i własnymi możliwościami oraz poszanowaniem żywiołu wody.

Kilka słów o wrażeniach

W mojej ocenie autobiografia Williama Finnegana w obszarze pasji jest kompletna. Z jednej strony jest odczytem emocji, których doświadczał autor, a z drugiej podręcznikiem do nauki o falach i sztuce surfowania.

Czytelnik podczas lektury nie czuje się naciągany, a wręcz odwrotnie – dopieszczony. Tutaj nie ma zdawkowych opisów, bo każdy element życia surfera został szczegółowo zobrazowany.

Obawiałam się, czy świat surferów stanie przede mną otworem i czy go zrozumiem. Mógł okazać się hermetycznym środowiskiem, do którego dostęp mają tylko nieliczni, biegli w tematyce. Dałam radę! Ba! Wskoczyłam na falę słów i przeżywając ekscytujące przygody, szczęśliwie i z otwartą głową dopłynęłam do brzegu.

Bardzo ciekawa lektura, a dla surfujących, nie lada gratka. Na każdej stronie czuć, że została napisana sercem.

Tytuł: Dni barbarzyńców. Życie na fali
Autor: William Finnegan
Wydawnictwo Znak Literanova
Przekład: Agata Ostrowska
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: autobiografia, biografia

14 lipca 2021 0 komentarz

Biografia Literatura piękna

„Porzucenie” Elisabeth Åsbrink – Klątwa milczenia

przez Katarzyna Denisiuk 16 czerwca 2021

Historie rodzinne są zawsze bardzo ciekawym tematem, na którego kanwie powstają powieści, i który może ewoluować w różnych kierunkach. Wzbudzają tym większe zaangażowanie, im losy poszczególnych członków są nietuzinkowe, ale przede wszystkim autentyczne.

Jak jest z Porzuceniem Elisabeth Åsbrink?

Początkowo zamierzałam zatytułować tę powieść właśnie Osamotnienie. To literatura piękna, a zatem wszystko, o czym opowiada, jest prawdą. Ale równie dobrze można ją określić historią rodzinną, powieścią dokumentalną lub po prostu „książką”. Mój plan był taki, by raz na zawsze nazwać ten cień, który towarzyszył mi przez całe życie.

Kilka słów o fabule

Porzucenie jest trójgłosem trzech pokoleń kobiet. Pierwszym jest historia Rity urodzonej szóstego października tysiąc dziewięćsetnego roku. Osiem tygodni po jej pięćdziesiątych urodzinach wyszła za mąż, ale w sumie wolałaby, żeby do ślubu nie doszło. Pozostałe dwa głosy pochodzą od Sally – córki oraz wnuczki Katherine – alter ego Elisabeth Åsbrink.

Zachowane pamiątki rodowe to słowa, zdania, które z każdą wypowiedzią nieco zmieniają formę, przez co historia rodziny staje się jak międzypokoleniowy głuchy telefon, nie można jej nazwać ani prawdziwą, ani fałszywą.

Autorka poszukuje żydowskich korzeni, tocząc boje z przeszłością swoją oraz rodziny. Meandruje pomiędzy Szwecją, Niemcami, Anglią oraz Węgrami odkrywając odłamki tożsamości i ukruszone fragmenty rodzinnych historii. Ten wysiłek ma zaowocować zrozumieniem i dać ukojenie.

Wyłaniający się obraz jest smutny i trudny do odczytania. Ale z istoty Porzucenia wypływa konstatacja, że ta powieść była autorce potrzebna, jako forma oczyszczenia i przepracowania przeszłości.

Słyszeliście opowieść o najbardziej zuchwałej armii świata? Składa się z jednej kobiety, a jej bronią jest odłamek otchłani. A jej strategią, jej manewrami, jej sztuką walki? Szukanie siebie samej w strumieniu zmarłych. Ich nazwiska, nazwiska na cmentarzach, kości wypełnione modlitwami to terytorium, którego chce bronić.

Kilka słów o wrażeniach

Przyznaję, że liczyłam na więcej. Na historię, którą poczuję, z którą będę umiała się zjednoczyć i popłynąć jej nurtem. Tak się nie stało. Nie wywołała tylu emocji, ilu się spodziewałam. Najbardziej przeżyłam historię babki Rity. Może dlatego, że to, co odległe i najmniej znane odciska największy i najwyraźniejszy ślad?

„Potężna, piękna historia o miłości, dumie i trudnej drodze do zrozumienia”. Mam nadzieję, że autorce udało się zrozumieć.

Tytuł: Porzucenie
Autor: Elisabeth Åsbrink
Wydawnictwo Wielka Litera
Przekład: Natalia Kołaczek
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka i audiobooka; czyta Matylda Matuszak
Gatunek: powieść biograficzna, literatura piękna

16 czerwca 2021 0 komentarz

Audiobook Autobiografia Biografia

„Berbeka. W cieniu Broad Peaku” Dariusz Kortko, Jerzy Porębski

przez Katarzyna Denisiuk 13 stycznia 2021

Góry i górskie wycieczki to świat, w którym odpoczywam, oczyszczam umysł i nabieram dystansu do trosk codzienności. Nie tylko kocham w górach przebywać, również bardzo lubię o górach czytać. Nie jestem znawcą historii himalaizmu – ani polskiego, ani zagranicznego – ale moje serce zawsze bije mocniej, gdy to właśnie rodzimi wspinacze przekraczają granice, stojące na drodze człowiekowi, aby zdobyć niezdobyte.

Jednym z nich był Maciej Berbeka – zakopiańczyk, mąż Ewy Dyakowskiej-Berbeki, ojciec Jaśka i Franka. Od zawsze był związany ze stolicą polskich Tatr. Zmarł 6 marca 2013 roku zdobywając Broad Peak zimą. Szczyt, z którym miał osobiste „porachunki”.

Kilka słów o fabule

Dariusz Kortko i Jerzy Porębski przybliżają czytelnikowi i słuchaczowi (powieść została nagrana w formie audiobooka) postać Macieja Berbeki. Robią to w bardzo interesujący sposób, niechronologiczny, przeplatając opowieści z górskich wypraw na najwyższe szczyty świata, z faktami z życia himalaisty.

Pasjonaci literatury podróżniczej nie będą zaskoczeni czytając o wspomnieniach z gór, gdyż niejednokrotnie, przy okazji poznawania postaci innych himalaistów, przewijało się nazwisko Berbeka. Himalaizm to pasja jednostki, której spełnienie jest uzależnione od zaangażowania wielu osób, w tym współtowarzyszy wypraw. Jego sukcesy sportowe są powszechnie znane, natomiast dla czytelnika mogą być ciekawe fakty z życia bohatera biografii. Dowiadujemy się jakie miał wykształcenie, czym zajmował się, gdy nie chodził po górach, albo jak poznał swoją żonę.

Kilka słów o wrażeniach

Czytając książkę po raz kolejny pofrunęłam w świat mi niedostępny i fascynujący. Pokora do gór i przyrody, przekraczanie granic ludzkiego ciała, wzbudza mój ogromny szacunek. I jeszcze życie w zgodzie ze sobą i w symbiozie z tym, co się kocha. Bajka!

Polecam – świetny zastrzyk adrenaliny i wspomnienie wielkiego człowieka.

Góry od czasu do czasu pozwalają nam obcować z nimi, wejść, zdobyć, ale to nie jest zdobywanie w sensie »zdobyłem, to góra do mnie należy«”*.

*Maciej Berbeka: Alpinizm to piękny sport, ale niesienie w górach pomocy jest dla mnie najważniejsze, goryksiazek.pl, 2012.

Tytuł: Berbeka. Życie w cieniu Broad Peaku
Autor: Dariusz Kortko, Jerzy Porębski
Wydawnictwo Agora, Audioteka
Forma książki: audiobook, czyta Filip Kosior; dostępna w formie e-booka
Gatunek: biografia, literatura podróżnicza

13 stycznia 2021 0 komentarz

Biografia

„Tyrmand. Pisarz o białych oczach” Marcel Woźniak – Lolek wiecznie żywy

przez Katarzyna Denisiuk 19 listopada 2020

Zostały niecałe dwa miesiące do zakończenia Roku Tyrmanda. Jeśli nie czytałeś, żadnej książki Leopolda Tyrmanda, to zachęcam, a osobiście polecam „Złego” – powieści, która znikała z księgarń jak ciepłe bułeczki. Jeśli natomiast wolisz słuchać, to w Audiotece jest dostępny audiobook – czyta Adam Ferency. Z tego, co wiem, to jest to genialna produkcja.

O Tyrmandzie

Czym oprócz „Złego” Lolek wdrukował się w pamięć wielu, którzy go znali? Był apostołem jazzu – muzyki, która płynie na fali wolności, spontaniczności i radości. Poza tym był „chłopakiem z Tębackiej, byłym jeńcem, imciarzem skaczącym z drzew, tygodniakiem, przyjacielem Kisiela, liberałem, konserwatystą, ojcem, mężem”. Urodził się 16 maja 1920 w Warszawie, zmarł 19 marca 1985 w Fort Myers na Florydzie.

Sławomir Mrożek napisał o Tyrmandzie:

Lolo był heroiczny. Wszystko przychodziło mu z wielkim trudem, wywalczone. Nie był dzieckiem szczęścia (tak mnie kiedyś nazwał), walczył o wszystko, o gołe życie jako Żyd (wojna i Niemcy), aż do nienagannej według niego szpilki do krawata. Był najwyraźniejszym, jaki znam, przykładem usiłowania. A jednocześnie – to rzadka kombinacja – miał zasady nieustępliwe. Nie ułatwiał sobie tej walki żadnym od nich odstępstwem. Wyznaczał sobie reguły, to znaczy – ograniczenia.

O Woźniaku

Marcel Woźniak po raz kolejny pochylił się nad życiem Leopolda Tyrmanda. Pierwsza książka zatytułowana „Biografia Leopolda Tyrmanda. Moja śmierć będzie taka jak moje życie” ukazała się na polskim rynku w 2016 roku. Czy można coś więcej napisać o warszawskim pisarzu? Tak! Marcel Woźniak w brawurowy sposób odkrywa przed czytelnikiem nieznane dotąd materiały i fakty. Z dociekliwością rasowego reportera, odwiedzając liczne miejsca, w których Tyrmand zostawił swój ślad, przedstawia pasjonującą historię.

O książce

To nie jest tylko opowieść o jednym człowieku. To również obraz epoki, Warszawy, środowiska literackiego, reporterskiego i jazzowego. Poznajemy ją z ogromnym zainteresowaniem, a momentami wręcz z fascynacją. Ogromną wartością dodaną są liczne archiwalne i pamiątkowe fotografie pojawiające się w książce, które nadają jej autentyczności i skracają dystans pomiędzy teraźniejszością, a wspomnieniami przeszłości.

Słowem podsumowania

Patrząc na biografię Leopolda Tyrmanda autorstwa Marcela Woźniaka, mamy wrażenie, że to człowiek wiecznie żywy, który istnieje w swoich wyjątkowych powieściach i wspomnieniach bliskich mu osób.

Książkę czytamy jak najlepszy dokument, powieść przygodową, thriller szpiegowski, czy też komedię, potrafiącą rozbawić niejednego smutasa. Świetna robota Panie Woźniak!

Tytuł: „Tyrmand. Pisarz o białych oczach”
Autor: Marcel Woźniak
Wydawnictwo Marginesy
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka
Gatunek: biografia, pamiętnik

19 listopada 2020 0 komentarz

Biografia Literatura podróżnicza

„Krzysztof Wielicki. Piekło mnie nie chciało” Dariusz Kortko, Marcin Pietraszewski – Człowiek legenda

przez Katarzyna Denisiuk 2 sierpnia 2020

Po wysłuchaniu audiobooka o Adamie Bieleckim Spod zamarzniętych powiek, od razu wyruszyłam na kolejną literacką, a zarazem wysokogórską wyprawę. Tym razem z jednym z najsłynniejszych w Polsce i na świecie himalaistą, Krzysztofem Wielickim. Zanim opiszę wrażenia z lektury pozwólcie, że przybliżę „krótką” listę osiągnięć człowieka ze Szklarki Przygodzickiej.

Mount Everest (8848 m n.p.m.) 1980 – I zimowe wejście na ośmiotysięcznik
Broad Peak (8048 m n.p.m.) 1984 – I wejście na ośmiotysięcznik i powrót do bazy w jedną dobę (21,5 h), wejście solo
Manaslu (8163 m n.p.m.) 1984 – nową drogą oraz 1992 – drogą klasyczną
Kanczendzonga (8586 m n.p.m.) 1986 – I zimowe wejście
Makalu (8463 m n.p.m.) 1986 – nowym wariantem, w stylu alpejskim
Lhotse (8511 m n.p.m.) 1988 – pierwsze zimowe wejście, solo, w gorsecie ortopedycznym
Dhaulagiri (8156 m n.p.m.) 1990 – nowym wariantem, wejście solo
Annapurna (8091 m n.p.m.) 1991 – drogą Boningtona
Czo Oju (8201 m n.p.m.) 1993 – polską drogą
Sziszapangma (8021 m n.p.m.) 1993 – nową drogą, wejście solo
Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) 1995 – drogą klasyczną, wejście solo – oraz 2006 – drogą klasyczną
Gaszerbrum I (8068 m n.p.m.) 1995 – drogą japońską, w stylu alpejskim
K2 (8611 m n.p.m.) 1996 – drogą japońską
Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) 1996 – drogą Kinshofera, wejście solo

Krzysztof Wielicki jest drugim Polakiem (po Jerzym Kukuczce) i piątym człowiekiem na Ziemi, który zdobył Koronę Himalajów i Karakorum.

Z uwagi na fakt, że przygoda Krzysztofa Wielickiego trwa już bardzo długo – „górskie wędrówki rozpoczął w harcerstwie” – książka autorstwa Dariusza Kortko i Marcina Pietraszewskiego obfituje w opisy wysokogórskich wypraw. Tutaj absolutnie nie ma nudy, bo jeśli Krzysztof Wielicki nie zdobywa kolejnego ośmiotysięcznika, to nadzoruje którąś z ekspedycji. Jesteśmy z nim od początku. Od momentu pierwszych sukcesów i okrzyknięcia Polaków Lodowymi Wojownikami, do odebrania w 2019 roku Złotego Czekana za całokształt dokonań.

Krzysztof Wielicki jest legendą. To człowiek, który wspinał się z tymi, których już nie ma, którzy na zawsze zostali w górach. Opowiada o tym, czym dla niego są najwyższe góry świata i w jaki sposób godził życie rodzinne oraz pracę ze swoją pasją. Nie brak w książce mrożących krew w żyłach momentów, jednak nie są one tak przedstawione, żeby grać na emocjach czytelnika (słuchacza). Odbieramy je jako coś nierozerwalnie związanego z życiem himalaisty. Życiem na krawędzi.

„Krzysztof Wielicki. Piekło mnie nie chciało” to nie są tylko opowieści samego bohatera książki. To również zbiór wypowiedzi współtowarzyszy wypraw, przyjaciół i ludzi gór. Dlatego jest ona obrazem człowieka, któremu do życia oprócz tlenu potrzeba gór oraz obrazem polskiego himalaizmu, z osobami, które go tworzyły i tworzą od lat.

Audiobooka, którego czyta Filip Kosior, słucha się bardzo dobrze, ale z uwagi na mnogość wątków – czytaj: wypraw i ich bogatej historii – na pewno wymaga większego skupienia niż wspomniany audiobook o Adamie Bieleckim, Élizabeth Revol lub Tomku Mackiewiczu.

To co teraz? Kuszą mnie Kukuczka i Kurtyka.

Tytuł: „Krzysztof Wielicki. Piekło mnie nie chciało”
Autor: Dariusz Kortko, Marcin Pietraszewski
Wydawnictwo Agora, Audioteka
Forma książki: audiobook, czyta Filip Kosior; dostępna w formie e-booka
Gatunek: literatura podróżnicza, biografia

2 sierpnia 2020 0 komentarz

Audiobook Autobiografia Biografia

„Płotka” Lisa Brennan-Jobs – Jeden człowiek, dwa oblicza

przez Katarzyna Denisiuk 7 listopada 2019

Steve Paul Jobs – kto nie zna tego nazwiska? Pewnie wielu. Ale już firmę Apple oraz jej flagowe produkty niejeden ma i z nich korzysta. Autorką „Płotki” jest Lisa Brennan-Jobs, córka Steve’a Jobsa i Chrisann Brennan, której latami sławny ojciec nie uznawał, za to jej imieniem nazwał pierwszy komputer, prototyp Macintosha.

Podeszłam do tej autobiografii bez żadnych oczekiwań, wiedziona ciekawością jak wyglądała historia rodziny Jobsów z perspektywy córki. A po jej wysłuchaniu, sama sobie gratuluję tak dobrego wyboru, gdyż „Płotka” okazała się szalenie intrygującą podróżą do świata dziewczynki, kobiety, córki jednego z największych wizjonerów przełomu wieków.

Chrisann Brennan nigdy nie była żoną Steve’a i sama musiała sobie radzić z wychowywaniem córki i wieloma przeciwnościami losu. Lisa Brennan-Jobs w swojej biografii kreśli obraz przeciętnej rodziny, która nie opływa w luksusy, a wręcz przeciwnie – boksuje się z życiem. Mówi między innymi o relacji z matką, poznaniu ojca i spotkaniach z nim oraz o ogromnej potrzebie akceptacji ojca i jego rodziny.

A droga do łask Steve’a, poprzez wielokrotne próby zaimponowania mu, nie była łatwa, a wręcz wyboista, bo Jobs był człowiekiem osobliwym i nieprzewidywalnym. Ich wspólne docieranie się trwało latami.

„Płotka” jest historią dziecka i matki, dziecka i ojca. Naszpikowana myślami i emocjami sprawia, że słucha się jej z ogromnym zainteresowaniem. Lisa Brennan-Jobs napisała tę autobiografię bezpretensjonalnie, szczerze i z wielkim wyczuciem. Nie gra na emocjach czytelnika, ale opowiada jak było, bez przekraczania granic intymności i zdradzania rodzinnych sekretów. Tutaj czytelnik nie znajdzie tanich chwytów, wątków i „smaczków” rodem z prasy bulwarowej.

Historia Steve’a Jobsa i jego córki Lisy Brennan-Jobs jest dowodem na to, że nie warto marnować czasu na spory, ukrywanie prawdziwych uczuć i chowanie się za sztuczną fasadą. Poza tym pokazuje, że „na pojednanie nigdy nie jest za późno”.

Bardzo przyjemna i ciekawa lektura, którą świetnie się słucha. Dlatego polecam tę książkę zarówno w formie tradycyjnej, jak i audiobooka. Swego czasu słuchałam również biografii Steve’a Jobsa autorstwa Waltera Isaacsona „Steve Jobs„, którą również polecam.

Tytuł: „Płotka”
Autor: Lisa Brennan-Jobs
Wydawnictwo Literackie, Audioteka
Tłumaczył: Agnieszka Sobolewska
Forma książki: audiobook, czyta Marta Król; dostępna również w formie ebooka
Gatunek: autobiografia, biografia

7 listopada 2019 0 komentarz

Biografia Reportaż

„Czapkins. Historia Tomka Mackiewicza” Dominik Szczepański – Człowiek i …

przez Katarzyna Denisiuk 24 lutego 2019

Tomek Mackiewicz (urodzony 13 stycznia 1975 roku, zmarł 30 stycznia 2018 roku) żył dążąc do spełnienia swojego marzenia – zdobycia zimą Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) Próbowało wielu, a jemu się udało. Został w górach, które go wabiły, kusiły i wołały.

Książka napisana przez Dominika Szczepańskiego jest historią człowieka z pasją. Nie będę się rozpisywała o treści, bo sięgając po egzemplarz albo czytając notkę wydawniczą wiemy w jaką podróż zabierze nas autor. Dzięki książce dowiedziałam się kim był Tomek Mackiewicz, jakie było jego życie, jego zmory i radości. Kogo i co kochał najbardziej. Co go pchało do podejmowania kolejnej próby zdobycia szczytu. Niezłomny!

Zimą 2018 roku żyliśmy akcją ratunkową na Nandze. Nie znam osoby, której obcy byłby los polsko-francuskiej wyprawy na ośmiotysięcznik. W obliczu tragedii potrafimy się jednoczyć. Wierzyłam, że się uda, że będziemy świętowali sukces Polaka. Tragiczny finał wyprawy wpisał się w karty historii.

„Czapkinsa” wysłuchałam w interpretacji Filipa Kosiora. Porwał mnie ten audiobook, który był emocjonalną petardą. Mam to szczęście, że posiadam również wydanie papierowe, w którym jest sporo zdjęć z górskich wypraw Tomka Mackiewicza.

Świetna książka o człowieku z pasją, własnym stylem i filozofią życia, który zapisał się w historii światowego himalaizmu. To również idealna książka dla tych, którzy lubią szafować swoimi osądami i mądrościami z pozycji kanapy. Daje do myślenia.

Tytuł: „Czapkins. Historia Tomka Mackiewicza”
Autor: Dominik Szczepański
Wydawnictwo Agora SA
Forma książki: audiobook; czyta Filip Kosior
Gatunek: biografia

Ocena: 5,5/6

24 lutego 2019 0 komentarz

Autobiografia Biografia

„Dom z dwiema wieżami” Maciej Zaremba Bielawski – Pytać to stawiać się na zewnątrz

przez Katarzyna Denisiuk 6 stycznia 2019

Urodził się w 1951 roku. W 1969 roku wyemigrował z matką i braćmi do Szwecji. Studiował historię idei. Dziś jest wybitnym publicystą i reporterem największego szwedzkiego dziennika „Dagens Nyheter”. Jest także autorem książek, w Polsce ukazały się dotąd: Polski hydraulik, Higieniści. Z dziejów eugeniki, Leśna mafia. Szwedzki thriller ekologiczny. Jest laureatem licznych nagród, m.in. Nagrody Akademii Szwedzkiej (w 2005 i 2008 roku), Wielkiej Szwedzkiej Nagrody Literackiej (w 2006 roku) i innych. W 2009 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Lund. /Wydawnictwo Karakter/

Napisać o „Domu z dwiema wieżami”, że to książka biograficzna, to napisać wielkie nic. Prawdą jest, że Maciej Zaremba Bielawski opowiada o swojej rodzinie oraz rekonstruuje losy rodziców oraz przodków. Jednak przede wszystkim, jest to wspaniale opisana historia Polski, jej mieszkańców, obyczajowości, realiów w tragicznym okresie wojny i Holokaustu, jak również brzemiennego wpływu antysemickiej kampanii komunistycznej dla losy jego rodziny.

Wyjeżdżamy. Jestem Żydówką. Po polsku to tylko trzy słowa. Mija sekunda i słyszę, jak mówię: „Jasne, mamusiu. Wyjeżdżamy”.

Kiedy towarzysz Gomułka w 1968 roku rujnuje naszą rodzinę, ma po swojej stronie wszystkie moce. Historię i biologię, milczenie i niepamięć. Dosyć, aby to nazwać losem.

Książka napisana jest pięknym językiem, z wielkim rozmachem i mądrością. W sposób nieszablonowy, korzystając z wielu form literackiego przekazu stanowi wyraz szczerego rozliczenia się (pogodzenia?) z przeszłością, a przede wszystkim próbą zrozumienia postępowania i decyzji najbliższych.

O czasach wojny i Zagładzie Żydów napisano wiele. Maciej Zaremba Bielawski czyni to w taki sposób, że nie sposób nie dać mu wiary. Funduje czytelnikowi ogrom emocji i wrażeń. A w momencie, kiedy wspomina Tarnów, gdzie jego mama zdawała maturę i mieszkało dwadzieścia pięć tysięcy Żydów i w którym były „wszystkie rodzaje żydowskości, od ekstatycznych chasydów po nowoczesnych filozofów i kursujących do Palestyny pionierów”, mam na ciele ciarki.

Pytać to stawiać się na zewnątrz.

Książkę czyta się jak porywającą powieść fiction, która chwyta czytelnika od pierwszej do ostatniej strony. Jednak w momencie kiedy uświadamiamy sobie, że wszystko o czym pisze autor jest prawdą, a postaci i miejsca zapisały się na kartach historii, to tym bardziej doceniamy niebywały kunszt pisarza.

O treści można napisać wiele. Można również wyłuskiwać mnóstwo cytatów, które pokazują jak porywająco autor wspomina i przywołuje obraz przeszłości. Uważam, jednak że największą radością i nieocenioną przyjemnością jest odkrywanie tej książki samemu. Bardzo chciałabym, żeby wystarczyło napisać – warto czytać, kawał kapitalnej literatury, nie pożałujecie – popchnęły Was do sięgnięcia po „Dom z dwiema wieżami” Macieja Zaremby Bielawskiego. Może się uda? Polecam serdecznie. Wspaniała!

Tytuł: „Dom z dwiema wieżami”
Autor: Maciej Zaremba Bielawski
Wydawnictwo Karakter
Tłumaczył: Mariusz Kalinowski
Forma książki: ebook
Gatunek: biografia, autobiografia

Ocena: 6/6

6 stycznia 2019 0 komentarz

Audiobook Biografia Literatura faktu

„Służące do wszystkiego” Joanna Kuciel-Frydryszak -Smutny los służących w przedwojennej Polsce

przez Katarzyna Denisiuk 3 listopada 2018

Cenię książki, które powstały dzięki temu, że autor wziął pod lupę wydarzenia z przeszłości, wyszukał zapomniane informacje i przedstawił szerokiemu gronu czytelników w postaci wielce ciekawej lektury. Dodatkowo, jeśli odkrył zakurzone i niezbyt chlubne karty historii, to taka literatura jest czymś niezwykle cennym, ważnym i pouczającym.

Joanna Kuciel-Frydryszak w niebywale interesujący, a zarazem słodko-gorzki sposób w swojej najnowszej książce „Służące do wszystkiego” ukazała losy pomocy domowych w przedwojennej Polsce.

Każdy z nas może ma jakieś wyobrażenie, albo nawet wiedzę przekazywaną z pokolenia na pokolenie, o losie młodych dziewcząt i kobiet, które pracowały jako służące w domach mieszczan. Autorka nie zostawia nas z domysłami i zabiera czytelnika w niezwykłą podróż w przeszłość, w różne rejony Polski. Przyglądamy się codziennym obowiązkom służby oraz jesteśmy świadkami ich relacji z pracodawcą. Obruszamy się patrząc na to jak żyły. Współczujemy ich doli, gdy widzimy jak stawiane zadania oraz niegodziwe traktowanie są bagażem gnącym ich kręgosłupy. Jednak przedstawicielki tej warstwy społecznej nie zawsze były czyste jak łza. Autorka jest sprawiedliwa i przedstawia również ich zachowania i działania, które były niewłaściwe, a momentami wręcz niedopuszczalne.

Kontakt z rajfurkami na targach, na których wyszukanie i zatrudnienie służącej przypominało kupno konia, będące swoistym targiem niewolników, to codzienność i chleb powszedni przyszłej pomocy domowej zanim trafiła do nowego domu. Ale nie zapominajmy, że środowisko mieszczańskiej służby nie było monochromatyczne. Jedne kobiety spotykały się z wyzyskiem, seksualnym wykorzystywaniem, brakiem empatii i zrozumienia, zaś inne fraternizowały się z chlebodawczyniami, a po śmierci miały nawet wspólną mogiłę. Nie czarujmy się, te drugie były w mniejszości.

Autorka udzieliła głosu wielu kobietom – Marysiom, Kasiom, których prawdziwe imiona nie były przez państwa używane, bo i po co… Jedne były anonimowe, inne zapisały się na kartach historii oraz w literaturze. Wszystkie łączyło jedno – praca, która w żaden sposób nie była unormowana oraz nie rządziły nią żadne zapisane zasady. Książka Kuciel-Frydryszak jest bardzo ciekawym obrazem Polski XIX i XX wiecznej, klasowości oraz kolorytu lokalnego.

Papierowe wydanie jest imponujące, gdyż wzbogacają je stare fotografie oraz zeskanowane wycinki z gazet. Książkę tylko przekartkowałam, gdyż wcześniej wysłuchałam audiobooka w interpretacji Magdaleny Schejbal. I tę formę również mogę Wam polecić. Słuchało się doskonale!

Książkę serdecznie polecam uwadze, ponieważ nie dość, że autorka opisała rzeczywistość, która miała miejsce w naszej przeszłości, to dodatkowo zrobiła to w bardzo efektowny sposób. Nie mogłam oderwać się od słuchania!

Koniec i bomba, a kto czytał ten trąba.

 Tytuł: "Służące do wszystkiego"
Autor: Joanna Kuciel-Frydryszak
Wydawnictwo Marginesy
Forma: audiobook; czyta Magdalena Schejbal
Gatunek: biografia, na faktach

Ocena: 5/6

3 listopada 2018 0 komentarz

Biografia

„Tatuażysta z Auschwitz” Heather Morris Przejmująca tematyka, odbiór daleki od oczekiwanego

przez Katarzyna Denisiuk 16 maja 2018

Tytuł: „Tatuażysta z Auschwitz”

Autor: Heather Morris

Wydawnictwo: Marginesy

Tłumaczył: Katarzyna Gucio

Forma książki: papierowa, dostępna w formie ebooka

Gatunek: biografia/na faktach

fot. Katarzyna Denisiuk

Rzadko sięgam po literaturę obozową, ale fakt, że „Tatuażysta z Auschwitz” jest prozą opartą na faktach, opisującą przeżycia byłego więźnia, za którą stoi wielu zachwyconych czytelników, zachęcił mnie do sięgnięcia po tę powieść.

Po śmierci swojej żony Gity, Lale Sokołow zdecydował się opowiedzieć o swoich przeżyciach w nazistowskim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau pochodzącej z Nowej Zelandii scenarzystce Heather Morris. Dla Lalego i współwięźniów było to piekło na ziemi, a dla większości ostatni przystanek na ścieżce życia. Wydaje się, że w takim miejscu miłość nie ma szans, przygnieciona panoszącym się wszechogarniającym, dojmującym poczuciem pustki. Pojawiła się Gita Furman. Lale się zakochał. Lale chciał żyć, chciał przeżyć, chciał zestarzeć się z Gitą na wolności. Tatuował więźniów. Tysiące kobiet i mężczyzn.

Przyznam, że wiele myśli kołatało mi się po głowie po przeczytaniu „Tatuażysty z Auschwitz”. Najbardziej natrętną wcale nie była ta, czy jest to „niesamowita historia miłosna niezwykłego człowieka i apoteoza człowieczeństwa”, ale co sprawiło, że ja tej książki nie przeżyłam tak jak większość czytelników?

Historia człowieka, który przeżył zagładę, cieszył się z każdego kolejnego dnia na ziemi, zgrabnie ubrana w słowa przez Morris, była dla mnie jedynie „letnim” przeżyciem. Nie poczułam trwogi jaka towarzyszyła więźniom, tragizmu ich sytuacji, okrucieństwa katów, za murami więzienia Auschwitz-Birkenau. Nie targały mną emocje jakie powinny zostać wyzwolone. Nie poczułam, że ta historia wydarzyła się naprawdę.

Autorka z pewnością spędziła niesamowity czas w towarzystwie Lalego, podczas wielogodzinnych spotkań, kiedy to przeżywał przeszłość kolejny raz. Ponowne sięgnięcie w głąb pamięci, odgrzebanie wspomnień o traumatycznych przeżyciach, o których zapewne chciałby na zawsze zapomnieć, kosztowało byłego więźnia mnóstwo sił i wymagało wielkiego poświęcenia. Niestety, w moim odczuciu, nie udało się autorce tak sfabularyzować usłyszanych historii, aby były one elektryzujące i ściskające za serce. Nastawiłam się, że ta powieść emocjonalnie mnie przeczołga, zagnieździ się w pamięci i nie da o sobie zapomnieć przez długi czas . Nic z tego…

Ocena:4/6

16 maja 2018 0 komentarz