Tag:

Wydawnictwo Sonia Draga

Literatura współczesna

„Sto żywotów Nemesia Vitiego” Marco Rossari – Surrealistyczna reinkarnacja

przez Katarzyna Denisiuk

Książka, która bawi, a nie jest komedią? „Sto żywotów Nemesia Vitiego”. Powieść napisana z rozmachem? Ta napisana przez Marco Rossariego. Historia, która porywa czytelnika w stuletnią podróż ramię w ramię z żądnym życia Nemesiem Starszym, aktywistą, agitatorem i prowodyrem? Odpowiedź już znacie.

Nemesio Młodszy jest „zmyśleniem, człowiekiem duchem, cieniem ojca, pustą maską, którego życie charakteryzuje monotonia zdolna zanudzić nawet jego samego.” Za to jego ojciec, Nemesio Starszy urodzony w 1899 roku, jest bardzo żywotnym artystą, który z wielką pompą będzie celebrował swoje setne urodziny. Coś jednak poszło nie tak i staruszka dopada udar mózgu. Zamiast bawić się w towarzystwie mediolańskich oficjeli i sympatyków, leży w śpiączce w szpitalu. Wizyta syna u ojca, z którym od lat nie miał żadnego kontaktu, staje się początkiem nieprawdopodobnych i niewytłumaczalnych wydarzeń. Przeżyje na nowo życie swojego rodziciela „w porządku chronologicznym.”

Nemesio Młodszy nie był gotowy na surrealistyczną reinkarnację i intensywne życie oniryczne. Ja nie byłam przygotowana na taką dawkę humoru. Bombardowana celnymi oraz inteligentnymi, podszytymi sarkazmem komentarzami, wybuchałam niekontrolowanym śmiechem.

Ta zabawna strona powieści Marco Rossariego nie jest jej jedynym atutem. Sto lat historii Europy w towarzystwie człowieka, który chłonie życie każdym porem skóry, jest niebywale ciekawym i osobliwym doświadczeniem. W oparach surrealizmu przebywamy w okopach pierwszej i drugiej wojny światowej, chodzimy włoskimi i niemieckimi ulicami oraz spotykamy się z paryską bohemą. Dzieję się naprawdę sporo i pomimo tego, że w pewnym momencie ten rozpędzony wehikuł czasu wytracił impet i zjechał na boczny tor, to finalnie dotarł do celu w bardzo dobrej kondycji.

„Sto żywotów Nemesia Vitiego” jest bardzo dobrą rozrywką dopełnioną gorzką pigułką rodzinnych relacji. To powieść napisana lekko, ale z rozmachem, w której bohaterowie przeglądają się w krzywym zwierciadle historycznych wydarzeń. Porwała mnie. Polecam!

Tytuł: „Sto żywotów Nemesia Vitiego”
Autor: Marco Rossari
Wydawnictwo Sonia Draga
Tłumaczył: Tomasz Kwiecień
Forma książki: papierowa; dostępna w formie ebooka
Gatunek: literatura współczesna

Ocena: 5/6

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura współczesna

„Mr Gwyn” Alessandro Baricco – Pisarz portrecista

przez Katarzyna Denisiuk

Po przeczytaniu trzech utworów literackich włoskiego pisarza Alessandro Baricco, wiem, że za każdym razem było inaczej, oryginalnie i zaskakująco. Umiejętność zapuszczania się w tak odmienne obszary percepcji, to niesamowita wartość dodana. Znając kunszt pisarski autora mamy świadomość, że literacka podróż w jego towarzystwie dostarczy nam czegoś wyjątkowego i unikatowego. Zaskarbił sobie moją sympatię pierwszą książką, którą przeczytałam, a teraz tylko, albo aż, trwam w nieustającym zachwycie.

 

Kim jest tytułowy „Mr Gwyn”? To Jasper Gwyn, pisarz mieszkający w Londynie.

Lata strawił, by w końcu zaakceptować fakt, że nie może więcej pisać, a teraz musiał uświadomić sobie, że bez pisania nie będzie mu łatwo dalej żyć.

Jest znany, rozpoznawalny oraz poczytny. Co z tego, skoro ten rodzaj życiowej aktywności już go nie bawi i nie czuje, żeby miał ją z sukcesem kontynuować. Decyzja o zaniechaniu pisania książek bardzo martwi jego przyjaciela, a zarazem wydawcę, zaś kolejna przyprawiła niemal o ból głowy. Mr Gwyn zdecydował, że będzie kopistą, a jego głównym zajęciem będzie – uwaga – pisanie obrazów. Stawia wszystko na jedną kartę i podejmuje działania zmierzające do realizacji planów.

 

Zarys fabuły wydaje się być nieskomplikowany, a nawet po trosze trąci banalnością? Nic bardziej mylnego! Baricco ponownie zaskakuje! Stworzył historię, która czaruje, jest wielowarstwowa, ma mnóstwo szufladek, które skrywają co rusz to inne smaczki. Na żadnym etapie powieści nie domyślałam się w którą stronę ona podąży i jak się zakończy. A zakończenie jest … niejednoznaczne. Każdy może zabawić się w pisarza i dopisać swoją własną kontynuację tej wspaniałej historii.

 

Alessandro Baricco ma niebywałą umiejętność kreacji swoich głównych bohaterów. Każdy z nich jest wyjątkowy, skrywa jakąś tajemnicę, przez co nie jest łatwy do rozszyfrowania. A przecież to co niejasne i  wieloznaczne wzbudza ciekawość przyciągając jak magnes.

„Mr Gwyn” to powieść magnetyczna, intrygująca i wieloznaczna. Porywa od pierwszej strony i nie wypuszcza ze swoich objęć aż do końca. Świetna!

 

PS I wiecie co? Bardzo chciałabym mieć swój własny, napisany portret, chociaż nie wiem, czy miałabym na tyle odwagi, żeby pozować.

 
Tytuł: „Mr Gwyn”
Autor: Alessandro Baricco
Wydawnictwo Sonia Draga
Tłumaczył: Lucyna Rodziewicz-Doktór
Forma książki: papierowa, dostępna w formie ebooka
Gatunek: literatura współczesna
 

Ocena: 5,5/6

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookHistorycznaSensacja

„Zaginione wojowniczki” Anne Fortier – W poszukiwaniu tajemnicy Amazonek

przez Katarzyna Denisiuk

Z połączenia powieści historycznej i przygodowej powinno powstać coś dobrego. Z takim przekonaniem sięgnęłam po „Zaginione wojowniczki” Anne Fortier. Tym razem postawiłam na audiobooka, mając w pamięci bardzo udaną przygodę z Luisem Montero Manglano i jego przygodówką „Stół króla Salomona”.

Kim były zaginione wojowniczki? Macie jakiś pomysł? Chodzi oczywiście o Amazonki, czyli wywodzące się z mitologii greckiej plemię walecznych kobiet. „Wywodziły się od boga Aresa i nimfy Harmonii. Zamieszkiwały wybrzeża Morza Czarnego lub Trację, albo też środkową Scytię, bądź też północne wybrzeże Azji Mniejszej u stóp Kaukazu.”

W przeciwieństwie do powieści „Kirke” Madeline Miller, Anne Fortier poprowadziła akcję powieści w dwóch płaszczyznach –  zamierzchłych czasów greckich bogów i herosów oraz współcześnie. Tym, którzy lubią taki miks od razu powinna zaświecić się lampka zainteresowania. I słusznie, bo taka zabawa wątkami zwykle bardzo dobrze się sprawdza i jej efekt końcowy jest wielce udany.

Diana Morgan jest młodym, ambitnym pracownikiem naukowym specjalizującym się w językach starożytnych. Zainteresowanie tą osobliwą dziedziną wyniosła z domu, spędzając wiele godzin na rozmowach z ekscentryczną babcią. To ona właśnie zaraziła ją miłością do mitologii greckiej i dzięki niej z fascynacją śledziła wszelkie doniesienia, informacje i wzmianki na temat Amazonek. Pewnego dnia babcia znika zostawiając po sobie informację, że była jedną z wojowniczek. Szalona? Zbzikowana? Diana tymczasem dostaje bardzo ciekawą propozycję wyprawy, misji, w czasie której będzie mogła wykorzystać swoją wiedzę i odkryć legendarny skarb. Wyrusza z Oxfordu do Afryki Północnej, a potem dalej w świat. Tymczasem Myrina również wyrusza na wyprawę wraz z siostrami Amazonkami, by walczyć o życie.

Ile w tej książce się dzieje! Spragnieni literackiej przygody, podróży po świecie i w czasie, odświeżenia sobie wiedzy z mitologii odnajdą w powieści Fortier swoje miejsce. Traktując powieść czysto rozrywkowo, jako czasoumilacz podczas nużących czynności, oceniam ją pozytywnie. Są takie powieści, które w formie audiobooka sprawiają dużą przyjemność. Nie wiem, czy czytając „Zaginione wojowniczki” miałabym taką frajdę. Coś mi mówi, że nie do końca. Dlatego polecam audio –  przeczytane przez Weronikę Nockowską.

Tytuł: "Zaginione wojowniczki"
Autor: Anne Fortier
Wydawnictwo Sonia Draga
Tłumaczył: Ewa Penksyk-Kluczkowska
Forma: audiobook (24 godziny, 15 minut); czyta Weronika Nockowska
Gatunek: sensacja, powieść przygodowa

Ocena: 4,5/6

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
AudiobookLiteratura współczesna

„Genialna przyjaciółka” tetralogia Eleny Ferrante

przez Katarzyna Denisiuk
Tytuł: „Genialna przyjaciółka”, „Historia nowego nazwiska”, „Historia ucieczki”, „Historia zaginionej dziewczynki”
Autor: Elena Ferrante
Wydawnictwo: Sonia Draga
Tłumaczył: Alina Pawłowska-Zampino, Lucyna Rodziewicz-Doktór
Forma książki: audiobook; czyta Laura Breszka
Gatunek: literatura współczesna
Seria: Genialna przyjaciółka (1-4)
fot. Radek Denisiuk
Zapraszam Was do podróży na południe Europy, do słonecznej Italii, w lata pięćdziesiąte XX wieku, gdzie spotkacie się z Eleną Greco i Liną Cerullo. 57 godzin i 16 minut słuchania bardzo miłego dla ucha głosu Laury Breszki i historii życia dwóch przyjaciółek, dzięki którym nużące prace domowe lub inne mało atrakcyjne zajęcia mogą zyskać nową, lepszą jakość.
60 letnia Elena dowiaduje się, że Lina zaginęła. Zniknęła bez śladu. Opowiada nam historię ich wieloletniej przyjaźni, pełnej wzlotów i upadków, sukcesów i porażek. Pierwsza część zaczyna się od czasów szkolnych, kiedy to dziewczynki są podlotkami. Mieszkają w biednej dzielnicy straszącej brakiem perspektyw na dostatnie i szczęśliwe życie. Nie godzą się z takim marazmem, buntują się przeciwko takiej egzystencji. Każda indywidualnie szuka sposobu na wyrwanie się ze swojego piekiełka i rozwinięcia skrzydeł. Osobno, a jednak razem. Są jak jedno, tylko czy to jest współdziałanie, czy też współzawodnictwo? Prawdziwa, czy też toksyczna przyjaźń?
Okres dojrzewania i pierwszych miłości. Taki prawdziwie naiwny i beztroski. Potem wkroczenie w dorosłość, miłosne perypetie, życie rodzinne, życie zawodowe w burzliwym okresie historii kraju. Komu się udało? Kto zaznał szczęścia? Kto się zrealizował? Kogo poznał świat?
Świetny klimat, ciekawie przedstawione postaci, więzi i stosunki pomiędzy bohaterami. Miałam poczucie przynależności do tej włoskiej rodziny, zżyłam się z nimi i z zainteresowaniem śledziłam ich losy.
Ferrante opowiedziała o przyjaźni nie zawsze radosnej, zgodnej, niezmąconej. A wręcz przeciwnie. Pomiędzy Eleną i Liną było wiele burz. Czy ten statek, bez uszczerbku dotarł do cichej i bezpiecznej przystani?
Ci, którzy lubią „włoskie klimaty”, powieści obyczajowe i wydarzenia rozpisane na kilka tomów, powinni czuć się zachęceni tetralogią Eleny Ferrante. Znam osoby, które bardzo pozytywnie wypowiadały się na temat sagi, znam również osoby, które przez całość nie przebrnęły (Gosiu, pozdrawiam Cię serdecznie!). Ja należę do pierwszej grupy. Było ciekawie, było żywiołowo, jak na włoski temperament przystało, wesoło, ale również spokojnie i melancholijnie – jak to w życiu bywa. Dziewczynki, nastolatki, kobiety, starsze panie zachowywały się i popełniały grzechy adekwatnie do ich wieku, sytuacji rodzinnej, statusu społecznego.
To nie była historia tylko Eleny i Liny. To była również historia Włoch, biednych dzielnic i zamieszkujących je ludzi. Autorka świetnie pokazała jak sobie radzili, jak się zmieniali, do czego doszli, jak potoczyło się ich życie. Jedni wygrali, inni ponieśli porażkę.
To jak, pakujecie już walizki? Spokojnie, nie musicie się nigdzie ruszać. Wystarczy audiobook lub książka i Włochy macie na wyciągnięcie ręki. Polecam!
 
Ocena tetralogii: 5/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Bez kategorii

„Oszukana” Wydawałoby się, że mało co się dzieje, a jest o czym opowiadać

przez Katarzyna Denisiuk

Tytuł: „Oszukana”
Autor: Charlotte Link
Wydawnictwo: Sonia Draga
Tłumaczył: Anna Makowiecka-Siudut
Forma książki: papierowa, dostępna również w formie ebooka

 

Szczawnica
fot. Katarzyna Denisiuk
„Oszukana”, to najnowsza książka niemieckiej pisarki Charlotte Link, której powieści lubię i do których wracam. Sięgając po nie wiem czego mogę się spodziewać, wiem czego nie dostanę i wiem na co mogę liczyć. Akcja nie pędzi na łeb na szyję, a wręcz powoli, niemal ślamazarnie się rozkręca, napięcie rośnie pomału, natomiast sama historia jest dopracowana i przemyślana. I co warto dodać – warstwa obyczajowa jest zawsze rozbudowana. „Oszukana” wpisała się w ten schemat doskonale.
Książka ma dwa główne wątki. Jednym z nich jest życie Stelli i Jonasa Crane, którzy nie mogąc mieć własnych dzieci, adoptowali synka Therese Malyan, zwanej Terry. Za radą lekarza, który zalecił Jonasowi solidny odpoczynek, wyjeżdżają w odludne rejony północno-wschodniej Anglii. Ta całkowita niemal izolacja przyczynia się jednak do bardzo wielu problemów, a zaplanowany urlop, który miał przywrócić spokój rodzinie, kończy się niemal katastrofą.
Drugi wątek, to ciągłe próby rozwikłania zabójstwa emerytowanego policjanta Richarda Linville’a, na tyle nieskuteczne, że do śledztwa, na własną rękę, włącza się jego córka Kate. Ginie kolejna osoba, tym razem kobieta, znajoma Richarda. A to jeszcze nie koniec…
Wydawałoby się, że te dwa wątki nic nie łączy, żyją własnym życiem. Nic bardziej mylnego – spoiwo jak najbardziej jest. Poza tym ma się wrażenie, że nic się nie dzieje, zwłaszcza w wątku kryminalnym, gdzie wszyscy kręcą się w kółko pod przewodnictwem Caleba Hale i nic z tego nie wynika. Jednak sukcesywnie, kostka po kostce buduje się droga, na której końcu jest rozwiązanie zagadki.
Ta książka wzbudziła we mnie sporo emocji. Denerwowałam się na Kate i Caleba, którzy całkowicie nie wierzyli w siebie i we własne zdolności. Caleb z tego powodu popadł nawet w alkoholizm. Chciałam potrząsnąć Terry, która zaślepiona miłością dała się całkowicie omamić i trwała w toksycznej relacji. Byłam pełna uznania dla autorki za skonstruowanie tak pokrętnej kryminalnej zagadki.
Bez fajerwerków, pościgów, rozlewu hektolitrów krwi, z tempem konwersacyjnym można napisać wciągający kryminał. Niejedna postać w książce mogła się czuć oszukana, prawie wszyscy byli nieszczęśliwi, smutni, z garbem własnych problemów i złych doświadczeń. Czuć klimat przygnębienia i apatii.

 

Po lekturze jestem bardzo zadowolona, choć nie zaskoczy mnie opinia, że książka nie porwała. Lubiącym pióro Link „Oszukana” powinna przypaść do gustu. Ja w każdym bądź razie polecam!
 
Ocena: 5/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Bez kategorii

„Jestem śmiercią”

przez Katarzyna Denisiuk

Tytuł: „Jestem śmiercią”
Autor: Chris Carter
Wydawnictwo: Sonia Draga
Tłumaczył: Mikołaj Kluza
Forma książki: ebook

 

fot. Katarzyna Denisiuk
Plany mają to do siebie, że czasami nie doczekają się realizacji, a innym razem ulegają modyfikacjom. Moje czytelnicze mam na najbliższe… cirka trzy miesiące. Carter jest jednym z tych autorów kryminałów/thrillerów, który rządzi się swoimi prawami i bez głębszych przemyśleń wskakuje na pozycję nr 1 na czytniku.
 
„Witamy w Los Angeles, gdzie świry wychodzą się pobawić”. Witamy w świecie Cartera!
 
Doktor kryminalnej psychologii behawioralnej i detektyw w jednej osobie Robert Hunter wraz ze swoim partnerem Garcią jako specjaliści od rozwiązywania kryminalnych zagadek, gdzie pierwsze skrzypce odgrywają najokrutniejsi zwyrodnialcy, zostają wezwani na miejsce zabójstwa. To co rzuca się w oczy to dziwne ułożenie ciała. To co zostaje odkryte na sali sekcyjnej jest bardzo licznymi obrażeniami będącymi dowodem okrutnych tortur. Poza tym ciało jest niemym posłańcem zatrważającego podpisu będącego zarazem wyznaniem mordercy – jestem śmiercią. Pierwszy szok mija i pojawiają się kolejne zwłoki, kolejnej kobiety. Detektywi już wiedzą, że mają do czynienia z osobnikiem, który jest perfekcjonistą, ma za nic ludzkie życie, czerpie dziką satysfakcję z popełnianych zbrodni i niemal śmieje się w głos mogąc grać na nosie miejscowym władzom.
 
Carter przyzwyczaił czytelników do tego, że jego książki określają słowa krwawy, bezlitosny, bezwzględny, jednak w „Jestem śmiercią” miałam wrażenie ze autor obrał sobie za cel zszokowanie czytelnika. Poziom okrucieństwa rośnie w postępie geometrycznym. Obawiałam się, że nic mnie już nie „pobudzi”, tylko „krew mnie zaleje”, zagadka będzie miała banale rozwiązanie, ale autor wybrnął całkiem sprytnie i historia nabrała zupełnie innego kształtu. Końcówka jest w iście Carterowskim stylu, czyli inteligentnie, zaskakująco, ciekawie a wręcz elektryzująco. Nawet przez sekundę nie byłam bliska odgadnięcia kim jest Śmierć i dlaczego zabija.
 
Patrząc na całość – to nie jest najlepsza książka Cartera, ale też wstydu nie ma. Na pewno mój zachwyt nad jego twórczością, czyli książkami trzymającymi w napięciu od początku do końca, został z lekka ostudzony i kolejna książka – jeżeli takowa będzie – nie zdobędzie szturmem czytelniczej kolejki, tylko grzecznie poczeka na swoją kolej. I liczę na to, że wpadnie, zrobi swoje i wprawi mnie w czytelniczy zachwyt. A że nadal będę czytać Cartera, to nie ma żadnych wątpliwości.

 

Dla nieznających książek Cartera, a chcących przeczytać thriller, książka spodoba się. Oczywiście trzeba wziąć pod uwagę, że jest krwawo i obrzydliwie. Dla fanów będzie to lekkie, a może i całkiem spore rozczarowanie. Jako, że znajduję się w drugiej grupie to 3/4 bez fajerwerków z tendencją spadkową, 1/4 bombowa.
1 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Bez kategorii

„Powtórnie narodzony”

przez Katarzyna Denisiuk

Tytuł: „Powtórnie narodzony”
Autor: Margaret Mazzantini
Wydawnictwo: Sonia Draga
Tłumaczył: Alina Pawłowska-Zampino
Format książki: papierowa

 

fot. Katarzyna Denisiuk
Pod wpływem impulsu i bardzo dobrych recenzji wypożyczyłam z biblioteki „Powtórnie narodzonego” Margaret Mazzantini. Był to pewniak na bardzo dobrą książkę, na niezapomniane wrażenia. Liczyłam, że zostanę emocjonalnie przeczołgana i lektura wgniecie mnie w fotel. I co? I nic. 
 
Włoska reporterka Gemma, razem ze swoim szesnastoletnim synem Pietro jedzie w podróż sentymentalną do Sarajewa. Spotyka się z przyjacielem z przeszłości Gojko, bośniackim poetą, który kiedyś był jej przewodnikiem po nieznanym kraju i dzięki któremu poznała miłość swojego życia Diega, fotografa z Genui.
 
„Potrzebowałam przyjaciół i wspomnień. Nie wystarczyło mi moje życie, potrzebowałam starego cierpienia, świadka tamtych dni, kogoś kto tam był.”
Uczucie pomiędzy Gemmą a Diego rozkwitło. Chcieli być razem. Chcieli mieć dziecko. To przemożne pragnienie zdeterminowało ich dalsze życie, ich dalsze losy. Tragizm ich sytuacji potęgowało okrucieństwo jugosłowiańskiej wojny.
Ile klęsk można w życiu przeżyć? Z ilu upadków można się podźwignąć?
 
„To dziecko jest tym, czego pragnęłam od dawna, jest powodem dla którego przeszliśmy przez to piekło, czekało na nas jak przeznaczenie.”
 
Długo zastanawiałam się dlaczego nie ma zachwytów z mojej strony. Bardzo emocjonalna i dojmująco smutna historia, nie podana i opisana w sposób oczywisty i błahy. Namacalnie, realistycznie przedstawione tło historyczne. Czego tu się czepiać? Doszłam do wniosku, że bardzo przeszkadzał mi język – porównania, metafory. Książkę czytało mi się ciężko. Musiałam się wczytywać w niemal każde zdanie, a to na dłuższą metę mnie zmęczyło.
 
„Oczy Diega były rozbiegane, rzęsy przypominały odnóża umykających insektów.”
„Dziobałam ciepławe, słodkie kłamstwo rozsmarowane niepewną jeszcze kaligrafią mego syna.”
 
„Powtórnie narodzony” ma bardzo wysokie oceny, a ja niestety nie poczułam tego czegoś. Jednak daleka jestem od tego, żeby tej książki nie polecać. Przypuszczam, ba nawet wiem, że wielu osobom ta lektura przysporzy książkowego kaca, bo jest warta przeczytania.
 
PS Rewelacyjna okładka!
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail