Poradnia K - Na Czytniku

Tytuł: „Tamte dni, tamte noce”

Autor: André Aciman

Wydawnictwo: Poradnia K

Tłumaczył: Tomasz Bieroń

Forma książki: ebook

Gatunek: literatura piękna

fot. Katarzyna Denisiuk

Mam wrażenie, że w mojej biblioteczce rozwiązał się worek z książkami o miłości. Nie mam nic przeciwko, tym bardziej, że każda z nich jest zupełnie inna. Uczucie, które jest częścią wspólną wszystkich tych powieści, jest katalizatorem zupełnie innych działań, zachowań podejmowanych przez bohaterów. Piękne jest to, że miłość istnieje od zawsze i przyjmuje niezliczone ilości postaci i barw. Dzięki temu jest tematem uniwersalnym, po który sięgali i będą sięgać pisarze. Jedni wtłoczą ją w ramy, które zostały już oglądnięte z każdej strony i wydawałoby się kompletnie zmurszałe i przeżyte, a są tacy, którzy wniosą coś nowego, świeżego i ciekawego. I taka według mnie jest historia opisana przez André Acimana.

Ojciec Elio, profesor uniwersytecki, co roku w okresie wakacyjnym przyjmuje pod swój dach i pod swoje skrzydła młodych mężczyzn, którzy szlifują swoje naukowe kariery. Chętnych nie brakuje. Pewnego roku z Ameryki do Włoch przylatuje Oliver. Wie czego chce, ma jasno określone cele, a rodzinę u której mieszka traktuje z należytym jej szacunkiem i bez zbytniego spoufalania się. Wszystko funkcjonuje dobrze, właściwie, każdy czerpie korzyści z istniejącej sytuacji i wzajemnych stosunków. Czas płynie a w Elio coś się zmienia, coś się rodzi, coś rozwija. To coś to uczucie, fascynacja Oliverem. Chwyta za serce, paraliżuje ruchy, wprawia w osłupienie, powoduje suchość w gardle. Pożądanie. Miłość.

„Tamte dni, tamte noce” są historią o uczuciu i namiętności pomiędzy dwoma mężczyznami. Z wielką przyjemnością przyglądałam się historii życia, a nie tylko wakacyjnej przygodzie Elio. Miłość pomiędzy osobami tej samej płci została pokazana z wyczuciem, z męską szorstkością a zarazem tkliwością na jaką stać każdego człowieka. Miłość trudna, zakazana, niewygodna, zarówno w sferze psychicznej jak i fizycznej.

To twoja sprawa, jak pokierujesz swoim życiem, ale pamiętaj, że nasze dusze i ciała są nam podatowane tylko raz. Większość ludzi zachowuje się tak, jakby mieli dwa życia, oryginał i kopię. Już nie mówiąc o wszystkich wariantach pośrednich. Ale życie jest tylko jedno i zanim się obejrzysz, twoja dusza jest zużyta, a na twoje ciało od pewnego momentu nikt nie ma ochoty patrzeć, a tym bardziej zbliżać się do niego.

Polecam!

PS Na podstawie książki powstał film pod tym samym tytułem.

Ocena: 5/6

Tytuł: „Wilt”

Autor: Tom Sharpe

Wydawnictwo: Poradnia K sp. z o.o.

Tłumaczył: Zuzanna Naczyńska

Forma książki: audiobook; czyta Wojciech Malajkat

Gatunek: literatura współczesna

Seria: Wilt (1)

fot. Katarzyna Denisiuk

Myć naczynia i uśmiechać się do siebie? Prasować zalegającą stertę ubrań śmiejąc się w głos? Iść przez miasto „z bananem” na twarzy? Tak, to wszystko jest możliwe, zwłaszcza jak słucha się Wojciecha Malajkata czytającego powieść Toma Sharpe’a pt.: „Wilt”. Od razu Wam zdradzę, że to nie jest zwyczajna komedyjka, to jest angielski humor przez duże A. Entuzjaści absurdu, ironii, sarkazmu oraz humoru sytuacyjnego, będą zachwyceni. Książka potrafiła wprawić mnie w doskonały nastrój, dlatego uważam, że jest świetnym remedium na smutki lub gorszy dzień.

Co to była za historia?! Czego tutaj nie było?!

Henry Wilt jest wykładowcą literatury, który na co dzień ma do czynienia z raczej mało inteligentnymi młodymi ludźmi, żeby dosadniej nie rzec tępymi i traktującymi literaturę jako zło konieczne i drogę przez mękę. Męczą się uczniowie, męczy się z nimi Wilt. W sferze zawodowej porażka! Na prywatnym poletku, ugór! Żona Henry’ego daje tak popalić, że najchętniej pozbyłby się upierdliwej baby raz na zawsze. Ot, takie niewinne marzenia i pielęgnowana ułuda. Nieoczekiwany splot wydarzeń sprawia – tutaj znaczącą rolę odegra dmuchana lala – iż Wilt zostaje posądzony o zamordowanie żony. I teraz zaczyna się polka. Jest radośnie, żywiołowo, skocznie. Pytanie tylko kto się świetnie bawi? Wilt? Żona? Policjanci?

Przyznam się, że nie od początku Wilt zawładnął moją wyobraźnią i z lekkim dystansem przyglądałam się jego poczynaniom i stosowanym środkom wyrazu. Jednak ta początkowa „przyczajka” nie trwała długo i jak tylko weszłam na właściwe fale i zgraliśmy się, to już do końca pląsaliśmy w jednej parze okraszając nasz taniec niekontrolowanymi wybuchami śmiechu.

Oglądaliście spektakl „Mayday” Raya Cooneya Teatru Bagatela? Myślę, że gdyby „Wilt” został przeniesiony na deski teatru, to odpaliłby podobne fajerwerki humoru i dobrej zabawy. Bardzo dobry antydepresant i poprawiacz nastroju. Polecam!

Ocena: 5/6