Biblioteka Akustyczna

Tytuł: „Ludzie na drzewach”

Autor: Hanya Yanagihara

Wydawnictwo: W.A.B., Biblioteka Akustyczna

Tłumaczył: Jolanta Kozak

Forma książki: audiobook; czyta Filip Kosior i Roch Siemianowski

fot. Katarzyna Denisiuk

Wiedziałam o premierze na polskim rynku wydawniczym nowej książki Hanyi Yanagihary. Wiedziałam również, że to książka zupełnie inna niż „Małe życie”, które zdobyło sobie wielką rzeszę zwolenników, ale też słyszałam głosy, że czytelnicy porzucali lekturę, bo była nudna. Należę do pierwszej grupy, jednak sięgnięcie po „Ludzi na drzewach” w formie audiobooka było tylko i wyłącznie impulsem. Co mogę powiedzieć? To był strzał w 10!

Książkę przeczytały dwa świetne głosy, panowie Roch Siemianowski i Filip Kosior. Tego drugiego bardzo dobrze pamiętam, kiedy to przyprawiał mnie o ciarki czytając książki Maxima Chattama. W mocnych, brutalnych, bezwzględnych i brudnych fragmentach sprawdził się kapitalnie, natomiast w długich opisach flory i fauny „widziałabym” kojący głos Krystyny Czubówny, która w dzieciństwie towarzyszyła mi przy oglądaniu programów przyrodniczych. Oj, mam sentyment 🙂

Norton Perina, amerykański lekarz, dostaje propozycję wyjazdu na niewielką wyspę w Mikronezji, w celu zbadania plemienia Ivu’ivu. Jego dokonana są na tyle nowatorskie i znamienne dla świata nauki, że zostaje uhonorowany nagrodą Nobla.

Historia Yanagihary, to nie tylko piękna opowieść o nieznanych lądach, niecodziennej i egzotycznej przyrodzie, ale przede wszystkim o ludziach. Ludziach tam żyjących jak i tych z cywilizowanych krajów, którzy bezpardonowo wdzierają się w świat plemienia, ingerują i zmieniają na zawsze ich życie. Od razu rodzi się pytanie – kto daje prawo do takich działań? Dlaczego jeden człowiek jest ważniejszy od drugiego?

A sam Norton Perina? Człowiek zagadka… Nic nie zdradzę, ale gwarantuję, że będziecie zszokowani i wstrząśnięci. Zakończenie książki, to istne trzęsienie ziemi!

Książka przyprawiała o zachwyt, wzbudzała ciekawość, ale również zniesmaczała i obrzydzała. Naprawdę cały wachlarz doznań gwarantowany.

„Ludzie na drzewach” była debiutancką książką autorki, którą pisała – uwaga – 18 lat! Nie wiem jak wyglądał proces zbierania materiałów i tworzenia tak niesamowicie drobiazgowej historii, ale wszystko wspaniale się poskładało i zostało doprawione takimi smaczkami, że powstało kompletne danie, którego smak na długo zostaje w pamięci. A doskonała praca lektorów sprawiła, że było to kilkanaście pasjonujących godzin.

Ocena: 5,5/6

Tytuł: „Inwazja”
Autor: Wojtek Miłoszewski
Wydawnictwo: Biblioteka Akustyczna
Forma książki: audiobook; czyta Janusz Chabior

fot. Katarzyna Denisiuk

Napaliłam się na audiobooka, jak przysłowiowy szczerbaty na suchary, bo „Inwazja niepokoi, czasem zmusza do śmiechu przez łzy, budzi lęk i bez wątpienia zachęca do myślenia. Doskonałe dialogi i wartka akcja sprawiają, że Wojtek Miłoszewski to nowa gwiazda literatury sensacyjnej!”

O ja głupia! Niestety nie mogę się zgodzić z powyższym cytatem. Nie było śmiechu przez łzy, dialogi mnie nie urzekły, wartka akcja? Taka wartka, że co rusz uciekałam myślami w siną dal. Czy czułam lęk? Nie, i myślę, że nawet słuchowisko nie uratowałoby mojego odbioru.

W „Inwazji” autor wizualizuje sytuację w Polsce po napadzie Rosji. Mamy, jako żywych (nie ma możliwości, żeby czytający/słuchający nie rozpoznał w poszczególnych bohaterach konkretnych osób – nawet kot się pojawia!) najważniejsze głowy państw, które w kuluarach szafują losami naszej ojczyzny. Wszystko dzieje się tu i teraz.

Opowieść zaczyna się w przededniu inwazji i pokazana jest oczami trzech bohaterów.

Roman Gurski – były komandos, który chciał popełnić samobójstwo, ale został odratowany, a następnie wcielony w szeregi wojsk polskich. Danuta Wojnarowicz, córka Henryka biznesmena-dorobkiewicza, posiadająca największe w Europie wschodniej przedsiębiorstwo z kwiatami. Henryk wizjoner czuje pismo nosem, sprzedaje rodzinny biznes i nastawia się na zbijanie kokosów na wojennej rzeczywistości, działając poza prawem. Jest jeszcze Michał Barański z rodziną, z wykształcenia historyk, walczący o byt, mając na karku kredyt we frankach, parając się pracą w call center.

Czuć realizm, jest poczucie, że katastrofa może nadejść, że świat może runąć, że życie może się rozsypać jak domek z kart. I na tym koniec. Nie ma polotu, nie ma finezji. Nie wciąga. Nie sprawia, że chcemy więcej, że przebieramy nogami. Oceniam audiobooka. Może odbiór papierowej książki byłby inny?

Nie poczułam tego. Nie moja bajka. Może dla lubiących zabawę ołowianymi żołnierzykami i interesujących się polityką? Choć i w to wątpię.

Jeśli chodzi o pisarskie rodzeństwo, które czytam, bardzo cenię i lubię, to pozostaję przy braciach Musso a z rodzimego duetu będę wierna tylko Zygmuntowi.