Wyszukane po

"anne b. ragde"

Literatura piękna

„Córka” Anne B. Ragde – Walcząc o siebie

przez Katarzyna Denisiuk

Kto z nas nie lubi wracać do znanego literackiego świata i bohaterów, których się polubiło? Takie powroty zawsze sprawiają mi wiele przyjemności. Dlatego, szybko po premierze, sięgnęłam po „Córkę” – szóstą część Sagi rodziny Neshov, autorstwa norweskiej pisarki Anne B. Ragde. Rodzinę Neshov poznałam czytając kolejno: Ziemia kłamstw, Raki pustelniki, Na pastwiska zielone, Zawsze jest przebaczenie, Kochankowie. Jako ciekawostka napiszę, że w zamyśle autorki, saga miała być trylogią. Jak widać, podwoiła swoją objętość.

Kilka słów o fabule

Główną bohaterką tej części historii rodziny pochodzącej z okolic Trondheim jest Torunn. Przypada jej do wypełnienia szereg ról. Jest panią na włościach, sama zarządza gospodarstwem, równocześnie stając na czele domu pogrzebowego. Jej życie upływa na wypełnianiu obowiązków wynikających z bycia szefową i właścicielką ziemską. Poza tym regularnie odwiedza dziadka w domu opieki i przygotowuje siebie i gospodarstwo na odwiedziny dużej rodziny z Danii.

Ale w długich, ciemnych wieczorach czaiło się szczęście. Mogła zapalić świeczkę, umościć się na sofie i spokojnie czytać książkę, ciemność nigdy jej nie przerażała, wręcz przeciwnie. Miała uczucie, że słoneczne dni i noce wywierają na nią jakąś presję, że należy wtedy o każdej porze być aktywnym, czujnym, zadowolonym i towarzyskim, tymczasem mrok dawał jej możliwość odpoczywania we własnym towarzystwie.

Kilka słów o wrażeniach

Ostatnia część sagi nie zawodzi. Ponownie żyjemy wydarzeniami w szalenie ciekawej i kolorowej rodzinie. Oprócz momentów zabawnych, wiele sytuacji jest emocjonalnych, celujących i uderzających w podstawowe potrzeby człowieka – miłości, bliskości i zrozumienia.

Jeśli lubicie rodzinne historie podane w skandynawskim stylu, z otwartymi, tolerancyjnymi bohaterami, to ta saga jest dla Was. Bardzo polecam i żałuję, że „Córka” jest ostatnią częścią serii.

Tytuł: „Córka”
Autor: Anne B. Ragde
Wydawnictwo Smak Słowa
Przekład: Karolina Drozdowska, Ewa M. Bilińska
Forma książki: e-book
Gatunek: literatura piękna
Seria: Saga rodziny Neshov (6)
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura współczesna

„Kochankowie” Anne B. Ragde – Mozaika zachowań

przez Katarzyna Denisiuk

Nie przypuszczałam, że powrót w znane mi progi domu rodziny Neshov będzie tak fantastyczny. „Kochankowie” są piątą częścią sagi, która w ubiegłym roku skradła moje serce. Pierwotnie miały powstać trzy części. Potem pojawiła się czwarta i jakież było moje zaskoczenia, kiedy dowiedziałam się, że w tym roku zostanie wydana kolejna część. I wiecie co? Jak dla mnie autorka mogłaby pisać kolejne, bo już pierwsze zdania książki uświadomiły mi jak bardzo tęskniłam za każdym z członków rodziny.

Torunn udowadnia przede wszystkim sobie, że jest silną, niezależną kobietą potrafiącą podźwignąć podupadające rodzinne gospodarstwo. Jej zaradność, pracowitość i wyczucie smaku sprawiają, że każdy kto przekroczy próg domu rozpływa się w zachwycie. Nie jest superbohaterką, ale człowiekiem, który konsekwentnie realizuje zamierzone cele.

Tormod znajduje bezpieczną przystań w domu opieki. Do tego stopnia odizolował się od świata, że nie chce go opuszczać, nieczuły na zaproszenia wnuczki.

Margido nadal rozwija funeralne przedsiębiorstwo. Świadczone usługi są na tak wysokim poziomie, że liczba klientów cały czas rośnie. Aby sprostać popytowi powiększa kadrę zatrudniając Torunn, która świetnie odnajduje się w przydzielonych obowiązkach.

Erlend bierze bezpłatny urlop i zajmuje się remontem willi, która stanie się domem godnym siedmioosobowej rodziny. Wszystko funkcjonowałoby bez zarzutu, gdyby nie dieta Krumme kładąca się cieniem na ich wzajemnych relacjach.

Saga rodziny Neshov jest jedną z moich ulubionych serii. Autorka stworzyła niebywale barwnych bohaterów, którzy mierzą się z codziennymi problemami. Ich życie jest zwyczajne, ale i niezwykłe. Ciężko byłoby znaleźć pierwowzór rodziny, którą tworzą tak nietuzinkowi ludzie. Bez zbędnych ozdobników, prosto, bez fałszu i upiększania rzeczywistości oraz w świetnym stylu autorka opowiada o życiu w Norwegii.

Tamten stan trwał od zaspanego poranka do wyczerpanego wieczora, brodził w nim i dreptał dzień za dniem.

Od pierwszej części jestem fanką serii i nadal trwam w zachwycie. Dopóki autorka nadal będzie „tańczyła werbalnego walca” z rodziną Neshov, dopóty będę czytała jej książki.

Tą opinią chciałabym przekonać tych, którzy nie lubią kilkutomowych sag, do sięgnięcia po pierwszą część, bo naprawdę warto. Anna B. Ragde funduje nam literaturę rozrywkową na wysokim poziomie. Powtórzę się „szkielet fabuły jest bardzo prosty, niemal ascetyczny, ale to co się dzieje wokół, to już cudownie skomponowana symfonia opisów, ukazania relacji międzyludzkich i relacji człowieka ze zwierzętami.” Tym, którzy znają rodzinę Neshov pragnę przekazać, że będziecie zaskoczeni, może i poruszeni, bo autorka zaserwowała mocne wrażenia. Serdecznie polecam i czekam (mam nadzieję) na kolejną odsłonę!

PS Poprzednie części cyklu to: „Ziemia kłamstw”, „Raki pustelniki”, „Na pastwiska zielone”, „Zawsze jest przebaczenie”. O każdej z nich przeczytacie na blogu.

Tytuł: „Kochankowie”
Autor: Anne B. Ragde
Wydawnictwo Smak Słowa
Tłumaczył: Karolina Drozdowska, Ewa M. Bilińska
Forma książki: ebook
Gatunek: literatura współczesna
Seria: saga rodziny Neshov

Ocena: 5,5/6

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura współczesna

„Zawsze jest przebaczenie” Anne B. Ragde „Freedom’s just another word for nothing left to lose”

przez Katarzyna Denisiuk
Tytuł: „Zawsze jest przebaczenie”
Autor: Anne B. Ragde
Wydawnictwo: Smak Słowa
Tłumaczył: Karolina Drozdowska, Ewa M. Bilińska
Forma książki: ebook
fot. Katarzyna Denisiuk
Kolejna po „Rdzy” Jakuba Małeckiego książka, na której premierę czekałam tej jesieni. Instynktownie czułam, że jeśli autorka utrzyma poziom z poprzednich trzech części, to będzie to bardzo dobre zwieńczenie sagi rodziny Neshov. Nie zawiodłam się. W ogóle.
Minęły cztery lata od ostatnich wydarzeń. W życiu bohaterów sporo się zmieniło. Erlendowi i Krumme powiększyła się rodzina. Margido uczy się jak prowadzić nowoczesny biznes, aby konkurencja go nie „zjadła”. Torunn cały czas szuka szczęścia, tylko że sama nie wie u boku kogo i gdzie je może znaleźć. Neshov to, parafrazując słowa jednej z postaci, rodzina, która łagodnie mówiąc, wymyka się schematom.
Anne B. Ragde udowodniła, że potrafi stworzyć niepowtarzalny klimat, który charakteryzuje się surowością, prostą formą przekazu, przykuwającą uwagę, elektryzującą. Sprawia, że chcemy się zagłębić w Jej świat, uczestniczyć w życiu bohaterów i wyczekujemy opowieści o ich dalszych losach.
Poprzednie trzy części sagi, w moim odczuciu, były smutne, momentami melancholijne. Za to ostatnia część, tak jak sugeruje tytuł „Zawsze jest przebaczenie”, dała nadzieję na lepsze jutro, na lepsze życie, na dobrą przyszłość. Na dodatek te pozytywne, radosne chwile zostały napisane dokładnie w stylu Autorki – z umiarem, ze smakiem, bez fanfar i hurraoptymizmu. Czy saga mogłaby się zakończyć na części trzeciej? Uważam, że mogła. Jednak cieszę się, że Autorka zdecydowała się na napisanie jeszcze jednej książki z cyklu.
Saga rodziny Neshov zostanie za mną na dłużej, bo jest inna, klimatyczna, ze skandynawskim chłodem i oszczędnością wyrazu. Wydawałoby się, że niektóre wątki mogłyby być wydłużone, rozwinięte, bardziej dopracowane, ale … ja to kupuję. Mnie to ujęło. Bez wyjaśniania wszystkiego „do spodu”, czuję że jest miejsce na moją wyobraźnię, moje wyobrażenia o tym, jak potoczą się dalsze losy bohaterów. Jestem całkowicie zauroczona!
PS Pisząc o „Rakach pustelnikach” porównałam prozę Anne B. Ragde do sztuki współczesnej. W „Zawsze jest przebaczenie” o jednym z bohaterów Autorka pisze tak: „Kiedy o nim myślę, widzę przed sobą szary kwadrat”. Chyba nadajemy na podobnych falach.
Ocena: 5,5/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura współczesna

„Na pastwiska zielone” Anne B. Ragde Wspaniałe zakończenie trylogii, ale na szczęście to nie koniec

przez Katarzyna Denisiuk

Tytuł: „Na pastwiska zielone”
Autor: Anne B. Ragde
Wydawnictwo: Smak Słowa
Tłumaczył: Ewa M. Bilińska
Forma książki: ebook

 

fot. Katarzyna Denisiuk
Nie wierzę, że tak miała się zakończyć saga rodziny Neshov… W zamyśle autorki miała to być trylogia. Całe szczęście, że jednak bohaterowie nie dali o sobie zapomnieć i powstała czwarta część, która na polskim rynku wydawniczym będzie miała swoją premierę 20 września.
Tragiczna śmierć Tora sprawiła, że gospodarstwo zostało praktycznie bez nadzoru i opieki. Co może stary, niedołężny ojciec, który nawet o siebie nie potrafi zadbać, a co dopiero opiekować się stadem świń. Torunn, jako jedyna z rodziny, poczuwa się do pomocy w rodzinnym domu ojca i bierze na swoje barki całą gospodarkę. Co prawda ma pomocnika, który jest nieocenionym wsparciem w codziennych obowiązkach związanych z hodowlą, jednak nic nie potrafi uleczyć podupadającej kondycji psychicznej. Jeden haruje, a reszta przyjeżdża w odwiedziny – pewnie niejeden z nas zna taki scenariusz.
Smutek przelewa się przez karty powieści. Radosne wydarzenia w życiu Erlenda i Krumme w niewielkim stopniu rozjaśniają szarą egzystencję rodziny Neshov.
Rodzinny dom w Byneset jawi się jako miejsce depresyjne, które w każdym domowniku potrafi zabić radość życia. Czy Torunn okaże się silniejsza od ojca? Czy zakrojone na szeroka skalę plany braci doczekają się realizacji, a w mury domu zawita w końcu radość i uśmiech?
W „Na pastwiska zielone” jest nostalgicznie, smutno, refleksyjnie. Kilka radosnych wydarzeń, pojawienie się szczeniaka labradora o imieniu Borat, to tylko przebłyski, krótkie migawki, promyki słońca, które szybko gasną. Bardzo chciałabym, aby „Zawsze jest przebaczenie” było szczęśliwsze dla rodziny Neshov. Bo w końcu rodzina powinna być jednością, każdy z jej członków powinien móc liczyć na pomoc drugiego, zrozumienie, dobre słowo i miłość.

 

Niepowtarzalny klimat, wspaniała charakterystyka postaci, dogłębna analiza zachowań i relacji, to wszystko sprawia, że pozostaję pod wielkim wrażeniem sagi i wyczekuję na czwartą część cyklu.
 
PS O „Ziemi kłamstw” pisałam tutaj, a o „Rakach pustelnikach” tutaj.
 
Ocena: 6/6
 
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura współczesna

„Raki pustelniki” Anne B. Ragde Kolejna opowieść o życiu rodziny Neshow – niezmiennie magnetyczna

przez Katarzyna Denisiuk

Tytuł: „Raki pustelniki”
Autor: Anne B. Ragde
Wydawnictwo: Smak Słowa
Tłumaczył: Ewa M. Bilińska
Forma książki: ebook

 

fot. Katarzyna Denisiuk
„Raki pustelniki”, druga cześć sagi rodziny Neshov Anne B. Ragde, równie mocno przypadła mi do gustu jak „Ziemia kłamstw”. Ba! Mój zachwyt nie zmalał!
W tej części nadal poruszamy się w chłodnych, norweskich klimatach i lepiej poznajemy poszczególnych członków rodziny.
Umarła Anna Neshov. Rodzinne tajemnice wyszły na jaw, a przecież trzeba dalej żyć i radzić sobie z nową rzeczywistością. Nikomu nie jest łatwo. Bracia, trochę nieudolnie, próbują odbudowywać wzajemne relacje, a rodzinne gospodarstwo w Byneset przyciąga i pomału cementuje członków rodziny.
Po raz kolejny autorka zaskakuje wiedzą na temat psów i radzenia sobie z czworonogami w obliczu trudnych i niezrozumiałych dla nas ludzi zachowań pupili. Przyznaję, że tę część opowieści chłonęłam jak gąbka.
Chichot losu sprawia, że Torunn, córka Tora, najstarszego z braci, współwłaścicielka kliniki dla małych zwierząt i behawiorysta, coraz bardziej wsiąka i angażuje się w pomoc ojcu na gospodarce. I znów słowo dygresji – nie przypuszczałam, że tak interesująco i barwnie można pisać o świniach i bolączkach związanych z utrzymaniem i rozwojem hodowli.
Najmłodszy z braci Erlend wraz ze swoim życiowym partnerem Krumme teoretycznie posiadają wszystko – majątek, sukcesy zawodowe, wzajemną miłość, jednak podejmują bardzo odważną i kontrowersyjną decyzję, która zaważy na życiu kilku osób.
Za to u Margido – „środkowego” z braci – niewiele się dzieje. Pochłania go praca i obowiązki związane z prowadzeniem własnego biura pogrzebowego. Tylko w sferze uczuć powstają niewielkie zawirowania.
Saga nadal zaskakuje swoją prostotą, niesamowitym klimatem i portretami psychologicznymi postaci. Sztuką jest porwać czytelnika niemal brakiem akcji i leniwym snuciem opowieści. Bohaterowie są wewnętrznie kolorowi, choć na pozór dominuje kolor szary. Ta saga przypomina mi sztukę współczesną, gdzie oko widzi tylko kropkę na obrazie czy rzeźbę lub instalację, które na pierwszy rzut oka są kompletnie bez wyrazu, ale jak na chwilę przystaniemy, wpatrzymy się, zastanowimy i zadumamy, to widzimy i czujemy dużo, dużo więcej.
PS O „Ziemi kłamstw” – pierwszej części sagi – pisałam tutaj.

 

Ocena: 6/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura współczesna

„Ziemia kłamstw” Anne B. Ragde Cudowna w swej prostocie

przez Katarzyna Denisiuk

Tytuł: „Ziemia kłamstw”
Autor: Anne B. Ragde
Wydawnictwo: Smak Słowa
Tłumaczył: Ewa M. Bilińska
Forma: ebook

 

fot. Katarzyna Denisiuk

 

 
Są książki, które idealnie korelują z nastrojem czytelnika, etapem życiowym, na którym się znajduje, są remedium na smutki albo po prostu cudną rozrywką. Są też takie, po które sięgamy w gorące lato albo wraz z kubkiem parującego napoju, otulone kocem towarzyszą nam w jesiennej słocie, czy też mroźnej zimie. I właśnie „Ziemia kłamstw” – pierwsza cześć sagi rodziny Neshov – idealnie skomponowała się z załamaniem pogody i strugami deszczu za oknem. Po kilku godzinach czytelniczego zapomnienia wyznaję, że jestem tą książką zauroczona! Jak dla mnie literatura przez duże L. Za tę powieść Anne B. Ragde otrzymała literacką nagrodę Riksmålsforbundets (przyznawana jest corocznie od 1957 roku). Z założenia nagroda to wyróżnienie i według mnie jest ono jak najbardziej zasłużone.
Rodzina Neshov. Trzech braci: Erlend – dekorator wystaw sklepowych, Margido – właściciel niewielkiego zakładu pogrzebowego, Tor – prowadzi rodzinne gospodarstwo w Byneset blisko Trondheim i hoduje świnie, jedyna córka Tora – Torunn oraz matka i ojciec. Każdy z braci mieszka z dala od siebie, ma swoje lepiej lub gorzej poukładane życie. Bracia od lat nie mają ze sobą kontaktu ani nie odwiedzają rodziców. Bratanica nie zna wujków, ze swoim tatą również się nie spotyka. Relacje rodzinne po prostu nie istnieją. Okoliczności sprawiają, że spotykają się niemal nad grobem umierającej matki. Budowanie więzi, rozmowy, delikatne, niemal subtelnie i nieśmiało podejmowane działania poznania się na nowo, próba zlepienia czegoś co lata temu się rozpadło, doprowadzają do wyjawienia zaskakujących faktów.
Szkielet fabuły jest bardzo prosty, niemal ascetyczny, ale to co się dzieje wokół, to już cudownie skomponowana symfonia opisów, ukazania relacji międzyludzkich i relacji człowieka ze zwierzętami. Dla mnie, psiarza, był też bardzo interesujący fragment dotykający zagadnienia psychologicznej interpretacji zachowań psów w ludzkim stadzie.
Piękne żonglowanie słowem, używanie odpowiednich, czasami dosadnych metafor, wtedy kiedy trzeba, to ogromne zalety powieści.
Zupełnie tak, jakby udało mu się ukraść dodatkowy dzień pomiędzy wczoraj a dziś, kieszeń czasu napełnioną świąteczną radością i domowymi wypiekami.
Poza tym czuć, że to historia o Skandynawii, o Norwegii, o jej mieszkańcach, zimnym i pięknym krajobrazie. Jestem pełna uznania, że ten obraz, który powstał w mojej głowie „chłonęłam” z kart książki, a nie z filmu, namalowanego obrazu czy muzyki.
Niemal bez akcji, leniwie, naturalistycznie i realistycznie książka przyciąga jak magnes. Nie dlatego, że chciałam tylko wiedzieć „co było dalej”, ale przede wszystkim rozsmakować się w opowieści. Szalenie żałuję, że nie miałam jednego dłuższego wieczoru, aby przeczytać ją „na raz”. Dodam, że wydanie książki genialnie komponuje się z jej treścią. Ten chłód i oszczędność wyrazu bije z okładki jak i z każdej strony opowieści. Cudowna!

 

Ocena: 6/6
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
polecajki

#naczytniku poleca, czyli subiektywny książkowy prezentownik

przez Katarzyna Denisiuk

Słowem wstępu

Długo zastanawiałam się, czy stworzyć subiektywny zbiór tytułów książek, które można wręczyć na prezent. Dlaczego? Niemal każdy książkoholik książki kupuje sobie sam 😀 Ma ich tak wiele, że ciężko go zaskoczyć. Wie czego pragnie i czego mu brakuje. A przecież wręczając prezent chcemy, żeby osoba obdarowywana była zadowolona. No tak, ale nie wszyscy jesteśmy książkoholikami i namiętnymi czytaczami. Dlatego pomyślałam o tych, którzy chcą podarować książkę bliskiej osobie, która „nie siedzi” w książkowych nowinkach, nie śledzi comiesięcznym premier, a książki sobie ceni i lubi je dostawać.

Chwilę zajęło mi wymyślenie kategorii, które będą najbardziej praktyczne i modyfikowalne. Mam nadzieję, że zaproponowane przeze mnie, będą dla Was pomocne. No to go!

Po kliknięciu na tytuł będziecie mogli przeczytać moją opinię o danej książce.

Dla lubiących literaturę faktu i reportaże

A może biografia, autobiografia?

Przeczytaj również "Niewielkich rozmiarów, ale buzująca emocjami - chudzinka"

Dla miłośników gór, przyrody i literatury podróżniczej

Na jednej książce się nie kończy, czyli dla fanów wielotomowych historii rodzinnych

Przeczytaj również "Top 10 polecanych książek po 10 miesiącach roku"

Dla ceniących sobie wyjątkową literaturę polską – literatura piękna

Dla miłośników thrillerów i kryminałów

  • „Piętno„, „Sfora„, „Cherub” Przemysław Piotrowski, Wydawnictwo Czarna Owca
  • „Blizny” Marek Stelar, Wydawnictwo Filia
  • „Warszawianka” Ida Żmiejewska, Wydawnictwo Skarpa Warszawska (ukazała się kontynuacja pt.: „Gdy zgasną światła”)
Przeczytaj również "Grubas, czyli literacka przygoda na długie godziny"

Dla lubiących krótką formę, czyli opowiadania

Dla lubiących oderwać się od ziemi, czyli realizmu magicznego i nieoczywistości

Mam nadzieję, że ten subiektywny zbiór polecanych książek będzie dla Was przydatny. Jeśli skorzystacie i obdarowana osoba będzie z prezentu zadowolona to znaczy, że zrobiliśmy – Wy i ja – dobrą robotę. 👍

PS Jak zauważyliście, wrzuciłam w tekście linki do starszych artykułów, które stanowią kolejne źródła inspiracji. Możecie czerpać garściami!

0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Literatura piękna

„Uczniowie Hippokratesa. Doktor Bogumił” Ałbena Grabowska – Po pierwsze nie szkodzić

przez Katarzyna Denisiuk

Moje doświadczenie z prozą Ałbeny Grabowskiej

Pierwszy raz z prozą Ałbeny Grabowskiej spotkałam się przy okazji cyklu pod tytułem „Stulecie Winnych”. Lektura tej rodzinnej sagi mocno mnie wciągnęła i zawładnęła wyobraźnią na wiele godzin (sagę tworzą: Stulecie Winnych. Ci, którzy przeżyli, Stulecie Winnych. Ci, którzy walczyli, Stulecie Winnych. Ci, którzy wierzyli). Przyznaję, że w momencie, kiedy historia wykreowana przez pisarza pozwala mi się zżyć z jej bohaterami, to jestem im wierna (innym przykładem literackiej miłości są powieści Anne B. Ragde i jej Saga Rodziny Neshov).

Wiedząc w jakim stylu pisze Ałbena Grabowska, z wielką ciekawością i dużymi oczekiwaniami zaczęłam czytać Matki i córki. Niestety mój zapał został ostudzony i ostatecznie nie wspominam tej powieści bardzo dobrze. Dlatego też, mając w pamięci ostatnie doświadczenia, po „Uczniów Hippokratesa. Doktor Bogumił” podeszłam z rezerwą. Po jej lekturze stwierdzam, że … uwielbiam być tak miło zaskakiwana. Powieść Ałbeny Grabowskiej porwała mnie w świat „szkiełka i oka”, medyków, medycznych eksperymentów i odkrywania tej wiedzy, którą mają współcześni lekarze.

Konstrukcja fabuły i miejsce akcji

Fabuła podzielona jest na przeplatające się dwa główne wątki. Jednym z nich jest garść faktów, czyli odkrycia światowej medycyny, a drugim rodzinna historia państwa Korzyńskich. Akcja rozgrywa się w Warszawie 1850 roku, w Szpitalu Dzieciątka Jezus.

Rzut okiem na akcję powieści

Bogumił Korzyński wżenił się w szanowaną rodzinę lekarską. Sam jest lekarzem z powołaniem, który za cel obrał sobie pomoc kobietom w czasie porodów. Aby ten cel osiągnąć, zgłębia tajniki ginekologii oraz światowych nowinek i spektakularnych odkryć. Pomaga mu w tym szwagierka, dla której korespondowanie w obcych językach ze sławami medycyny jest bezproblemowe, a wręcz fascynujące.

Przeszłość Bogumiła, tajemnice rodzinne żony oraz wydarzenia mające miejsce w szpitalnych salach, tworzą niezwykle ciekawą fabułę. Wspomniane wplecione fakty, są cudownie połyskującą wisienką na bardzo smacznym i imponującym, czytelniczym torcie.

Kilka słów o wrażeniach

„Uczniowie Hippokratesa. Doktor Bogumił” to pierwszy tom nowego cyklu. Cieszy mnie to niezmiernie, bo przypuszczam, że lektura tych powieści będzie doskonałą odskocznią od historii cięższych tematycznie. Książkę czyta się doskonale i niesamowicie płynnie. Konstrukcja fabuły i tematyka powieści kupiły mnie od razu! Jeśli lubicie powieści Jürgena Thorwalda, to ten cykl powinien przypaść Wam do gustu. Oprócz wątków ściśle medycznych, bardzo spodobały mi się te dotyczące dążenia do emancypacji kobiet.

Świetna! Już nie mogę się doczekać kolejnej części!

Tytuł: "Uczniowie Hippokratesa. Doktor Bogumił"
Autor: Ałbena Grabowska
Wydawnictwo Marginesy
Forma książki: papierowa, dostępna w formie e-booka i audiobooka - czytają Paulina Raczyło i Filip Kosior
Gatunek: literatura piękna
Seria: Uczniowie Hippokratesa (1)
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Podsumowanie roku

Podsumowanie 2017 roku

przez Katarzyna Denisiuk
Moje pierwsze podsumowanie roku. Siedziałam i myślałam, myślałam, myślałam i … wymyśliłam. Nie będzie podium, nie będzie lokat, ale za to będzie top 10 razy dwa i kilka słów refleksji.
 
Przeglądając listę przeczytanych w 2017 roku książek zauważyłam, że te najlepsze przytrafiły się w drugiej połowie roku. Myślę, że jest to spowodowane tym, że w sposób bardziej przemyślany dobierałam lektury i reagowałam na „polecajaki” osób, którym mogę zawierzyć, że czytają dobrą literaturę (Wy wiecie, że o Was piszę, dziękuję :-*).
Od zawsze zaczytywałam się w kryminałach i thrillerach. Nadal je czytam i czytać będę, ale coraz częściej sięgam po literaturę współczesną, czy powieść obyczajową, która odkrywa przede mną nieznane mi dotąd lądy 😉 A propos kryminałów, uważam, że polscy Autorzy są świetni! Tak trzymać!
 
Jestem wzrokowcem, dlatego do każdej opinii dodaję zdjęcie. Od kilku miesięcy razem z Radkiem staramy się tworzyć „obrazy” przeczytanych książek. Mam nadzieję, że nasza praca przypadła Wam do gustu. Radek, dziękuję! Wiem, że czasami jestem nie do wytrzymania 😉
 
Przechodząc do meritum, na początku grupowe wyróżnienia.
  • Seria wydawnicza – Wydawnictwo Od Deski do Deski i ich seria na F/Aktach. Kapitalna! Nie wszystkie książki były rewelacyjne, ale w każdej znalazłam coś godnego polecenia.
  • Seria – Kroniki rodziny Clifftonów Jeffrey’a Archera – to była przygoda! Z ogromną przyjemnością sięgałam po każdą kolejną książkę. Saga Rodziny Neshov Anne B. Ragde – ach ta skandynawska prostota i chłód.

 

 

 
Top 10 2017 roku, to książki o których będę pamiętała. Wciągnęły, zaskoczyły, wstrząsnęły, wzruszyły. W kolejności od „najstarszej”:
-”Rdza” Jakub Małecki
-”Ludzie na drzewach” Hanya Yanagihara
-”Całe życie” Robert Seethaler
-”Pępowina” Majgull Axelsson
-”Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka” Cezary Łazarewicz
-”Wszystko czego wam nie powiedziałam” Celeste Ng
-”Życie przed sobą” Emile Ajar
-”Gołębiarki” Alice Hoffman
-”Na Wodach Północy” Ian McGuire
 
Osobna kategoria – kryminał/thriller top 10 2017 roku:
-”Susza” Jane Harper
-”Geniusz zbrodni” Chris Carter
-”Milczenie owiec” Thomas Harris
-”Zaklinacz” Donato Carrisi
-”Zombie” Wojciech Chmielarz
-”Czarne nenufary” Michel Bussi
-”Porzuć swój strach” Robert Małecki
-”Krew” Bartosz Szczygielski
-”Cisza. Kronika życia pewnego mordercy” Thomas Raab
-”Kamień” Małgorzata i Michał Kuźmińscy
 

 

Ten rok był bardzo udany. Przeczytanych i wysłuchanych 165 książek. Życzę Wam i sobie mnóstwa niezapomnianych, czytelniczych przygód w 2018 roku. Nie bójcie się sięgać po gatunki dotąd Wam nieznane! Pomyślności w Nowym Roku!
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Podsumowanie

Podsumowanie października

przez Katarzyna Denisiuk
Październik tego roku był ze wszech miar wyjątkowy. Czytelniczo – petarda, a w życiu osobistym – w końcu jestem dorosła (jak to mówi moja córcia ;-)) – wstąpiłam do klubu ryczących czterdziestek 😀
 
Kolejny miesiąc z 11 na liczniku, w tym 3 audiobooki. Tym razem było szalenie różnorodnie i naprawdę wspaniale.
 
 
 
 
 
Pożegnałam rodziny Cliftonów i Barringtonów, czyli przeczytałam ostatnią z kronik rodziny Cliftonów pt.: „To był człowiek!” Jeffrey’a Archera.
„Zawsze jest przebaczenie” Anne B. Ragde, to książka kończąca sagę rodziny Neshov.
Obydwa cykle bardzo polecam. Choć są kompletnie różne, to bardzo mocno do siebie przyciągają i angażują. Na blogu znajdziecie o nich opinie, wpisując w wyszukiwarce Kroniki rodziny Cliftonów oraz Saga rodziny Neshov.
 
„Oskarżenie”, to kolejna część z niekończącego się cyklu z Joanną Chyłką Remigiusza Mroza. Interpretacja Krzysztofa Gosztyły była jak zawsze na najwyższym poziomie, a treść? Możecie przeczytać w opinii.
 
W wersji audio wysłuchałam „Ludzie na drzewach” Hanya Yanagihara (sporą część wędrując w Beskidzie Śląskim) oraz „Okruchy dnia” Kazuo Ishiguro (tegorocznego Laureata Literackiej Nagrody Nobla). Oba audiobooki naprawdę godne polecenia.
 
Dreszczyku emocji dostarczyła mi Karin Slaughter i „Moje śliczne”, a nową znajomość zawarłam z kryminalnym Guciem z „Tajemniczej śmierci Marianny Biel” Marty Matyszczak.
 
Niestety rozczarowało mnie „Wzgórze psów” Jakuba Żulczyka. To była dobra książka, a jestem przekonana, że byłaby rewelacyjna, gdyby tylko była krótsza. 
 
Nie miałam żadnych problemów z wybraniem podium października. Oto ono:

Już wiem, że listopad rozpocznie się od wysokiego c. Nowych opinii wypatrujcie niebawem.

Ach, i mam jeszcze njusa. Na czytniku zacieśnia biznesowe więzi z In art i już w listopadzie pojawią się zdjęcia autorstwa Radka. Będzie się działo 😉
 
 
Do następnego!
 
 
0 komentarz
0 FacebookTwitterPinterestEmail
  • 1
  • 2